ΚΑΤΑΔΙΚΗ

Καταδικάζουμε έντονα την απέλαση από την Ελλάδα του καθηγητή Ιατρού Μουσταφά Καϊμακτσί πρόεδρο του Συλλόγου Πολιτισμού και Αλληλεγγύης Τούρκων Ρόδου-Κω και Δωδεκανήσων.

Σύμφωνα με όσα μάθαμε από το δελτίο τύπου της ΕΟΤΔΘ της 5 Σεπτεμβρίου 2016, ο καθηγητής Ιατρός Μουσταφά Καϊμακτσί ο πρόεδρος του Συλλόγου Πολιτισμού και Αλληλεγγύης Τούρκων Ρόδου-Κω και Δωδεκανήσων μαζί με τον αντιπρόεδρο Αχμέτ Κιρεβλιασί στα πλαίσια μιας επίσκεψης εργασίας είχαν εισέλθει μέσω Ρόδου στην Ελλάδα στις 27 Αυγούστου 2016. Ο Καϊμακτσί ο οποίος έφυγε στα 5 του χρόνια από τα χώματα όπου γεννήθηκε, επισκέφτηκε συγγενείς του και την Τρίτη 30 Αυγούστου επισκέφτηκε την Κω. Το απόγευμα της ίδιας μέρας η Ελληνική αστυνομία, με τον ισχυρισμό πως από τις 18 Ιουλίου 2016 υπάρχει απαγόρευση εισόδου του στην χώρα, τον συνέλαβε και τον έβαλαν στο κρατητήριο. Ο πρόεδρος Καϊμακτσί ανέφερε πως θέλει να δει το έγγραφο απαγόρευσης εισόδου και ότι όταν εισήλθε στην χώρα αυτό δεν του επιδόθηκε. Αλλά η αστυνομία δεν μπορούσε να του το δείξει διότι όπως είπαν δεν το είχαν στα χέρια τους. 

Του είπαν πως θα μπορούσε να αποφυλακιστεί εάν υπέγραφε ένα έγγραφο που ανέφερε πως δεν θα προσέφευγε δικαστικά για αυτό το περιστατικό ούτε στα εθνικά ούτε στα διεθνή δικαστήρια. Ο Καϊμακτσί αφού έμεινε μια νύχτα στο κρατητήριο, υπέγραψε το παράνομο αυτό έγγραφο και στις 31 Αυγούστου, αφέθηκε ελεύθερος για να απελαθεί. Με αστυνομική συνοδεία τον ανέβασαν στο φέριμποτ για να επιστρέψει στην Τουρκία. Δεν του επετράπη ούτε να περάσει από το ξενοδοχείο του στην Ρόδο να πάρει τα προσωπικά του αντικείμενα. 

Δηλώνουμε σε όλη την κοινή γνώμη ότι το γεγονός πως αυτά συνέβησαν στον καθηγητή Ιατρού Μουσταφά Καϊμακτσί ο οποίος ασκεί τα καθήκοντα του προέδρου στον Σύλλογο Αλληλεγγύης και Πολιτισμού Τούρκων Ρόδου-Κω και Δωδεκανήσων που ιδρύθηκε το 1996 σε μια χώρα της Ε.Ε. είναι κάτι το λυπηρό, απάνθρωπο και απαράδεκτο. 

Καλούμε όλους τους αρμοδίους να δράσουν ώστε να λυθεί και να αποκατασταθεί αυτή η κατάσταση. 

ΚΙΕΦ 
http://www.debpartisi.org/indexGR1.php?s=detayGR&id=4697

ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΥΠΑΡΞΕΙ ΠΟΤΕ

Φαντασίωση
του νεορωμέικου εθνικισμού
η δήθεν διαχρονική
ελληνική ιστορική πορεία
Έγραψε στις 02.10.2015 ο/η: Λάζαρης Γιάννης

Το σημερινό κρατίδιο της Ρωμιοσύνης βαυκαλίζεται να ονομάζεται Ελλάδα, αλλά Ελλάδα δεν έχει υπάρξει ποτέ, οι δε σλαβο-τουρκο-αρβανιτο-βλάχικης κ.λπ. καταγωγής υπήκοοί του, ψευδωνύμως φέρουν το όνομα έλληνες.

Λόγω των πολέμων, των επιδημιών κ.ά., οι έλληνες σαν φυλή είχαν αρχίσει ήδη να εκλείπουν από την ελληνιστική λεγόμενη εποχή. Εδώ και πάρα πολλούς αιώνες δεν υπάρχουν πλέον έλληνες. Η λέξη έλληνας τον Μεσαίωνα χρησιμοποιείτο με την έννοια του ειδωλολάτρη κι όχι με κάποια φυλετική ή εθνική χροιά. Εθνική χροιά πήρε η λέξη μόλις τους τελευταίους δύο αιώνες με την άνοδο των εθνικισμών στα απομεινάρια της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Κατά την οθωμανική περίοδο, δεν υπήρχαν έλληνες ή/και Ελλάδα. Υπήρχε η οθωμανική αυτοκρατορία και οι ρωμιοί, οι χριστιανοί δηλαδή, υπήκοοί της.

Αν πάμε πιο πίσω, την βυζαντινή περίοδο, πάλι δεν υφίσταντο έλληνες και Ελλάδα. Υπήρχε η ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία και οι πολλών και διαφόρων φυλών υπήκοοί της.

Αν πάμε ακόμα πιο πίσω, θα διαπιστώσουμε, ότι και στην αρχαία εποχή δεν υπήρχε ενιαία Ελλάδα. Στον ελλαδικό χώρο κατά καιρούς έζησαν διάφοροι λαοί σε διάφορες χρονικές περιόδους π.χ. μινωίτες, μυκηναίοι, μακεδόνες κ.λπ., τους οποίους στις μέρες μας θεωρούμε όλους έλληνες.

Ακόμα και κατά την κλασική περίοδο δεν υπήρχε Ελλάδα. Στον ελλαδικό χώρο υπήρχαν πόλεις ̶ κράτη, που συνεχώς αλληλοσπαράζονταν μεταξύ τους. Μπορεί κάποιοι από αυτούς να είχαν συνείδηση, ότι ήταν έλληνες, δεν είχαν κανένα πρόβλημα όμως, να συμμαχήσουν με τους πέρσες, προκειμένου να κατατροπώσουν κάποια άλλη ανταγωνιστική τους ελληνική πόλη.  Αυτό το έκαναν συνεχώς και όλοι (Αθήνα, Σπάρτη, Θήβα κ.ά.).

Το ίδιο γινόταν και σε προσωπικό επίπεδο. Πολλές κορυφαίες πολιτικές και στρατιωτικές προσωπικότητες του αρχαίου κόσμου, που επιπλέον διαδραμάτισαν σπουδαίο ρόλο σε μάχες εναντίον των περσών (π.χ. Θεμιστοκλής κ.ά.) άλλαζαν στρατόπεδο. Πήγαιναν στην Αυλή του πέρση βασιλιά, που τους καλοδεχόταν και τους ανέθετε σημαντικά πολιτικά και στρατιωτικά αξιώματα. Ύστερα, χωρίς καθόλου τύψεις, πολεμούσαν στο πλευρό των περσών εναντίον των ελλήνων.

Χιλιάδες έλληνες εξ άλλου, απλοί οπλίτες, ναύτες, αλλά και στρατηγοί υπηρετούσαν στον περσικό στρατό κατά τη διάρκεια των Μηδικών. Όλοι αυτοί  πολέμησαν εναντίον των άλλων ελλήνων του ελλαδικού χώρου.

Οι σύγχρονοι ρωμιοί ιστορικοί εκπλήσσονται, όταν περιγράφουν τις πάμπολλες περιπτώσεις συμμαχιών ελλήνων─περσών εναντίον ελλήνων και χρησιμοποιούν φράσεις, όπως ανήκουστο, θλιβερό κ.λπ.. Παρουσιάζουν δε το φαινόμενο σαν ένα «σαράκι», «χαρακτηριστικό της φυλής μας», που δήθεν τρώει την Ελλάδα, δεν την αφήνει να μεγαλουργήσει και άλλα τέτοια φληναφήματα.

Όλα αυτά είναι φαντασιώσεις, που πηγάζουν από το μυθολόγημα της δήθεν ιστορικής συνέχειας της Ελλάδας στο χώρο και στο χρόνο. Αν αντιληφθούμε, ότι Ελλάδα δεν έχει υπάρξει ποτέ, ότι είναι ένα ιδεολόγημα, το οποίο υφίσταται μόνο στα μυαλά μας, μόνο τότε θα μπορέσουμε να προσεγγίσουμε καλύτερα την ιστορική αλήθεια και να εξηγήσουμε όλα αυτά τα φαινόμενα.

Στο παρακάτω άρθρο περιγράφονται δειγματοληπτικά χαρακτηριστικές ιστορικές στιγμές, κατά τις οποίες έλληνες, για το συμφέρον της πόλης─κράτους τους ή ακόμα και για προσωπικό όφελος, συμμάχησαν με τους πέρσες και πολέμησαν εναντίον των άλλων ελλήνων.

Ιωνικές πόλεις
Στην εκστρατεία του Δαρείου το 513 π.Χ. ήταν απίστευτη η κίνηση και η δραστηριότητα, που δημιουργήθηκε στα ιωνικά λιμάνια, όπου υπήρχαν οι πόροι, οι οποίοι θα εξασφάλιζαν την επιτυχία της. Βοήθησαν τον Μεγάλο Βασιλιά όχι μόνο οι τύραννοι, που έλπιζαν σε αμοιβές και αξιώματα, αλλά και ο απλός λαός, γιατί τα ιωνικά εκείνα λιμάνια ήταν τόσο συνδεδεμένα με τον Πόντο, ώστε ο εμπορικός τους βίος θα ήταν αδύνατος χωρίς τη συνεχή επικοινωνία με τις υπερβόρειες αγορές. Η συμμετοχή των ιώνων στην εκστρατεία αυτή ήταν καθολική και συμπαρέσυρε κι άλλες ελληνικές πόλεις.

Οι ίωνες τύραννοι αποτέλεσαν το πολεμικό συμβούλιο του Μεγάλου Βασιλιά, ολόκληρη δε η ελληνική ανάπτυξη τέθηκε στην υπηρεσία του Δαρείου.

Με τη στάση αυτή, οι ελληνικές πόλεις της Ιωνίας έδωσαν στο Δαρείο τα μέσα ενίσχυσης και απειλής κατά των άλλων ελληνικών πόλεων του κυρίως ελλαδικού χώρου. Συνεπαρμένοι από το εμπορικό τους δαιμόνιο οι ιωνικές πόλεις έβλεπαν αδιάφορα την περσική διείσδυση στην ευρωπαϊκή Ελλάδα, πολλές από αυτές δε, δεν απέκρυπταν καν την ευχαρίστησή τους.

Οι σάμιοι είχαν ανοικτούς λογαριασμούς με τους εμπόρους των δωρικών αποικιών, γνώριζαν δε καλά, ότι οι πρώτες καταστροφές θα έπλητταν τις αποικίες των μεγαρέων, τη Χαλκηδόνα και το Βυζάντιο.

Έτσι, οι πρώτες ελληνικές πόλεις της ευρωπαϊκής Ελλάδας παραδόθηκαν στους πέρσες από έλληνες. Ο δε αρχηγός των σαμίων μηχανικών, ο Μανδροκλής, κατασκεύασε την περίφημη  γέφυρα επί του Βοσπόρου, από την οποία πέρασαν τα στρατεύματα του δεσπότη της Ασίας.

Μιλτιάδης
Ο αθηναίος Μιλτιάδης ήταν τύραννος της Θρακικής Χερσονήσου. Με ισχυρό μισθοφορικό σώμα κυρίως αθηναίων, συμμάχησε με τον Δαρείο το 512 π.Χ. και εκστράτευσε μαζί του κατά των σκυθών μαζί με το στόλο των ελλήνων της Ιωνίας. Έφτασαν μέχρι τον Ίστρο ποταμό (Δούναβη), όπου οι έλληνες κατασκεύασαν γέφυρα, από την οποία τα στρατεύματα του Δαρείου εισέβαλαν στην πέρα του Δούναβη χώρα των σκυθών.

Ιστιαίος
Αντί οι πέρσες να υποτάξουν τους σκύθες όμως, αφνιδιάστηκαν. Υπέστησαν μεγάλες ζημιές και ταλαιπωρίες. Τότε, οι σκύθες πρότειναν να καταστραφεί η γέφυρα, οπότε θα επερχόταν έτσι ο όλεθρος της περσικής στρατιάς. Την πρόταση απέρριψαν οι έλληνες άρχοντες της Ιωνίας, κυρίως ο τύραννος της Μιλήτου, Ιστιαίος, του οποίου η γνώμη επικράτησε κι έτσι μπόρεσε να επιστρέψει ο Δαρείος, που αλλιώς θα κατασφαζόταν και πολύ πιθανόν η Περσία, λόγω του συγκεντρωτικού της συστήματος θα κατέρρεε.

Ως αμοιβή του ο Ιστιαίος δέχθηκε δώρα, που ούτε ο ίδιος θα έλπιζε. Του παραχωρήθηκε η Μύρκινος, δίπλα στο Στρυμόνα, όπου υπήρχαν χρυσωρυχεία και αργυρωρυχεία, ανεξάντλητη πηγή ξυλείας και ακτές με λιμάνια.

Αποχωρώντας ο Δαρείος στην Ασία άφησε στην Ευρώπη ισχυρή δύναμη υπό το στρατηγό Μεγάβαζο. Όλα τα ελληνικά φύλα από τη Θράκη μέχρι το Στρυμόνα προσέφεραν γη και ύδωρ στον πέρση βασιλιά και αναγνώρισαν την κυριαρχία του.

Ιππίας
Όταν ο Ιππίας διώχθηκε από την Αθήνα, πήγε στη Σπάρτη, αλλά απέτυχε εντελώς στην προσπάθειά του να επιστρέψει στην εξουσία στην Αθήνα με τη βοήθεια των σπαρτιατών (506 π.Χ.). Κατόπιν, προσέφυγε στον αδελφό του Δαρείου Αρταφέρνη, σατράπη των Σάρδεων, και ζήτησε τη βοήθειά του για κατάληψη της Αθήνας, στην οποία προσδοκούσε να επανέλθει ως σατράπης, υποσχόμενος να υποτάξει τους αθηναίους υπό τον Μεγάλο Βασιλιά.

Εν τω μεταξύ, οι ίδιοι οι αθηναίοι έστειλαν πρέσβεις στον Αρταφέρνη και ζήτησαν τη βοήθειά του εναντίον των σπαρτιατών.

Ο Ιππίας, κάτοχος όλων των μυστικών και των αδυναμιών της πατρίδας του, τόνισε στους πέρσες, ότι οι κυριότερες ελληνικές πόλεις βρίσκονταν σε εχθρότητα μεταξύ τους. Η Αθήνα καταπολεμούσε τη Σπάρτη, η Θήβα κι η Αίγινα την Αθήνα κ.τ.λ.. Το σχέδιό του ήταν να ναυπηγηθούν πολλά ιππαγωγά πλοία, προκειμένου να μεταφερθεί πολύ ιππικό, ώστε να βρεθεί σε μειονεκτική θέση το πεζικό της Αθήνας.

Με τις υποδείξεις του Ιππία ο περσικός στόλος κατέλαβε τη Θάσο άνευ κόπου και τα πλοία μεταφέρθηκαν στα Άβδηρα, λόγω της επίκαιρης θέσης της πόλης, η οποία δεσπόζει του βορείου Αιγαίου. Την πλήρη κάρπωση και εκμετάλλευση της περιοχής, πλούσιας όχι μόνο σε δημητριακά και ζωοτροφές γενικά, αλλά και σε μετάλλευμα, υπέδειξε και πάλι ο Ιππίας.

Έμπιστοι του Μεγάλου Βασιλιά συνοδευόμενοι από οπαδούς του Ιππία περιδιάβαιναν ελληνικές πόλεις και νησιά. Όλα σχεδόν τα νησιά του Αιγαίου καλοδέχτηκαν τους πέρσες.

Ο Ιππίας ήταν αυτός, που υπέδειξε στους πέρσες να αποβιβασθούν στον Μαραθώνα κι από εκεί να επιδιώξουν την άλωση της Αθήνας.

Αρισταγόρας
Ο τύραννος της Μιλήτου Αρισταγόρας, όχι μόνο δέχθηκε την παράκληση των αριστοκρατών για κατάληψη της Νάξου από τους πέρσες, αλλά πήγε αυτοπροσώπως στον Αρταφέρνη και παρουσίασε ως μοναδική την ευκαιρία της περσικής επικράτησης, αν ο σατράπης των Σάρδεων του παρείχε περί τα εκατό πλοία και την «ηθική» υποστήριξη.

Ο Αρταφέρνης αναφέρθηκε αμέσως στα Σούσα και εξέθεσε τα σχέδιά του. Η περσική αυλή αντί των ζητηθέντων εκατό πλοίων, διέταξε να διατεθούν τα διπλάσια. Έτσι, κατά την άνοιξη του 499 π.Χ., εξέπλευσε ο στόλος των διακοσίων πλοίων υπό την αρχηγία του πέρση ναύαρχου Μεγάβαζου και του Αρισταγόρα.

Έφεσος
Κατά την ιωνική επανάσταση (499-493 π.Χ.), όταν οι αθηναίοι κατέπλευσαν στην Έφεσο, αποκρούστηκαν από λυδούς και πέρσες κι αναγκάστηκαν να τραπούν προς τη θάλασσα. Κατά την υποχώρηση, οι εφέσιοι βοήθησαν τους πέρσες, οι οποίοι πλευροκόπησαν το ελληνικό στράτευμα. Επακολούθησε ήττα των αθηναίων και επιστροφή τους στην Αθήνα.

Αίγινα
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες είναι οι διαπραγματεύσεις με την Αίγινα, η οποία κατείχε σπουδαία επίκαιρη θέση απέναντι από την Αθήνα και μια περσική βάση εκεί θα συνέβαλε πολύ στους περσικούς κατακτητικούς σκοπούς. Η Αίγινα, όπως άλλωστε και η Θήβα, πρόλαβε τους πρέσβεις των περσών. Πριν φτάσουν οι πέρσες πρέσβεις στο νησί, πρεσβεία της Αίγινας πήγε στα Σούσα και ζητούσε βοήθεια κατά της Αθήνας και των συμμάχων της, Πλαταιών και Κορίνθου.

Καταστροφή Ερέτριας
Κατά την πολιορκία της Ερέτριας από τους πέρσες, κατάσκοποι των περσών υποσχέθηκαν στους ηγέτες του αριστοκρατικού κόμματος, ότι θα παρέδιδαν στο κόμμα τους την εξουσία. Έτσι, οι πρόκριτοι του κόμματος των ευπατριδών άνοιξαν κρυφά τη νύκτα τις πύλες της πόλης κι επέτρεψαν την είσοδο των πολιορκητών. Μάλιστα, σκότωσαν ύπουλα όλους τους φρουρούς. Η σφαγή υπήρξε ανηλεής, η πυρπόληση τρομακτική και ο εξανδραποδισμός απάνθρωπος. Δεν έμεινε τίποτε στην κυριευθείσα πόλη.

Αλευάδες
Οι Αλευάδες, θεσσαλικός αριστοκρατικός ηγεμονικός οίκος, οι οποίοι διατείνονταν, ότι κατάγονταν απ’ ευθείας από τον Ηρακλή, προκαταβολικά και αυθόρμητα έστειλαν πρέσβεις στα Σούσα και προσφέρθηκαν να βοηθήσουν για την καθυπόταξη των ελληνικών πόλεων. Η δελεαστική αυτή προσφορά κατέθελξε τον Ξέρξη, που θα κατακτούσε με αυτό τον τρόπο αμαχητί μεγάλο μέρος της Ελλάδας.

Μαντείο των Δελφών
Οι ιερείς των Δελφών, του «Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης» της αρχαίας Ελλάδας, είχαν συνδέσει τις τύχες τους με τους θησαυρούς των Δελφών, τους οποίους δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν. Προφανώς, είχαν συνεννοηθεί με τον Ξέρξη κι αυτό το αποδεικνύουν οι διφορούμενοι και ηττοπαθείς χρησμοί, που έδιναν στους αθηναίους και τους άλλους έλληνες, σκορπίζοντας το δηλητήριο της αποθάρρυνσης, αλλά κυρίως το γεγονός, ότι οι πέρσες δεν έθιξαν τους Δελφούς.

Ο Τίμων από τους Δελφούς, σημαίνων παράγων στο Μαντείο, αλλά έμπιστος του Θεμιστοκλή, επιχείρησε κάτι το πρωτάκουστο. Πριν από τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, συνέλαβε καθ’ οδόν τους απεσταλμένους στο Μαντείο, που επέστρεφαν στην Αθήνα, και λογόκρινε τον ύπουλο χρησμό, που έστελνε το ιερατείο, με τον οποίο πρόβλεπε την καταστροφή της Αθήνας, ώστε να αποκαρδιώσει τους ─θεοσεβούμενους και προληπτικούς─ αθηναίους

Κατόπιν, ανάγκασε τους απεσταλμένους να επιστρέψουν στους Δελφούς και με απειλές απαίτησε νέο χρησμό από την Πυθία. Η Πυθία μεταπείστηκε ή μάλλον προσποιήθηκε, ότι μεταπείστηκε και εξέδωσε νέο χρησμό. Ούτε αυτός όμως έλεγε καθαρά να πολεμήσουν τους πέρσες, αλλά περιλάμβανε διφορούμενες κι ακατανόητες λέξεις. Κάπου συμβούλευε για άμυνα στο «ξύλινο τείχος» και δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι αναφερόταν στο ξύλινο τείχος της Ακρόπολης. Ο πολυμήχανος Θεμιστοκλής όμως, βρήκε τρόπο να «ερμηνεύσει» το χρησμό εκμεταλλευόμενος τη δεισιδαιμονία των αθηναίων πείθοντάς τους, ότι η θεϊκή παραίνεση δεν εννοούσε τα ξύλινα τείχη, αλλά τα ξύλινα καράβια. Έτσι, ο δωδεκαθεϊσμός και το θρησκευτικό ιερατείο, παρά τη θέλησή τους βέβαια, τέθηκαν στην υπηρεσία της πολιτικής του Θεμιστοκλή.

Καταστροφή Φωκίδας πλην Μαντείου Δελφών
Όταν η στρατιά των περσών πέρασε τα στενά της Υάμπολης και της Ελάτειας και εισέλαυνε στη φωκική χώρα, οι φωκείς πήραν όσο μέρος της κινητής τους περιουσίας μπορούσαν και κατέφυγαν στις βραχώδεις κορυφές και στα απρόσιτα άντρα του Παρνασσού. Αλλά οι θεσσαλοί προσφέρθηκαν ως οδηγοί των περσών κι έτσι λεηλατήθηκε και καταστράφηκε όλη η περιοχή παρά τον Κηφισό.

Μοίρα της πολεμικής στρατιάς πήγε στους Δελφούς. Το Μαντείο όμως, παρέμεινε περιέργως άθικτο, όπως και οι τεράστιοι θησαυροί του. Η μόνη πραγματική διαφώτιση του «μυστηρίου», δηλαδή του σεβασμού από μέρους των περσών, είναι, ότι το περσικό στρατηγείο έλαβε δρακόντεια μέτρα, προκειμένου να αποτραπεί η παραμικρή ενόχληση των ιερέων και των περιουσιών του ιερού.

Εννοείται, ότι το ιερατείο κατόπιν διέδωσε, ότι με κεραυνούς ο Δίας έδιωξε τους πέρσες και οι άλλοι θεοί κατακρήμνισαν ολόκληρους βράχους από τα γύρω όρη εναντίον των περσών, που τράπηκαν σε φυγή προ του φαινομένου κι έτσι σώθηκαν τα ιερά και το μαντείο.
Έλληνες ναυτικοί στον περσικό στόλο
Στον περσικό στόλο υπηρετούσαν πολλοί έλληνες πεπειραμένοι ναυτικοί. Είναι χαρακτηριστική
Περισσότερα εδω...
 

Τρικυμία εν κρανίο... Ελλήνων!

Η γιαγιά Νίτσα ξέρει τι λέει...  :) Συμφωνεί απόλυτα με τα αποτελέσματα (τρικυμία εν κρανίο) στον ελληνικό λαό λόγω της πολιτικής της Ελλάδας για τη Μακεδονία και τους Μακεδόνες!