Μακεδονικοί διάλεκτοι στην βόρεια Ελλάδα

24 Μαΐ 2011

Μακεδονική ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ εναντι Ποντιακής ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ

2η Αφήγηση


Η γριούλα, που διηγήθηκε το ακόλουθο συγκλονιστικό γεγονός, χύνοντας μαύρα δάκρια ήταν τότε το 1921-22 νιόπαντρη με το σύζυγο της να μάχεται στη Μικρά Ασία για τα ... «δίκαια» και την... δόξα της πατρίδας μας! Κάθε φορά που διηγιόταν το αποτρόπαιο μαρτύριο, το Γολγοθά των δυο παλληκαριών, άφηνε τα ροδοστάλαχτα δάκρια στα αυλακωμένα από τα χρόνια μάγουλα της! Ξαναζούσε τις φρικτές στιγμές σαν να ήταν χθες και δεν μπορούσε να συγκρατηθεί! Δάκρυζε η γριούλα, όταν έφερνε στο νου, στη θύμηση της τις συγκλονιστικές ώρες, τη βάρβαρη αποτρόπαιη πράξη της Ελληνικής συντεταγμένης πολιτείας, η οποία μόνον με την Ιερά Εξέταση ενός Μεσαίωνα συγκρίνεται! Η Αστυνομική Διεύθυνση ενός νομού της Ελληνικής Μακεδονίας με εντολές της Κεντρικής Διοίκησης είχε καταστρώσει πανούργο , προβοκατόρικο, εγκληματικό σχέδιο για τρομοκράτηση του γηγενούς, ντόπιου σλαβόφωνου πληθυσμού και τον εξαναγκασμό του σε φυγή στη Βουλγαρία, προκειμένου στα άδεια σπίτια των φυγάδων να εγκαταστήσουν πρόσφυγες από την Τουρκία. Η γριούλα άρχισε την τραγική διήγηση: «Ένοπλη ομάδα αγνώστων Ελλήνων, σταλμένη από τις ελληνικές διοικητικές, στρατιωτικές -αστυνομικές Αρχές, παρουσιάστηκε τις μεταμεσονύκτιες ώρες στη στάνη εξηνταπεντάχρονου (65) χωριανού και μιλώντας στη μακεδονική γλώσσα ζήτησαν τυρί, ψωμί, γάλα οτιδήποτε άλλο έχουν, προσποιούμενοι τους Βούλγαρους κομιτατζήδες. Ο ηλικιωμένος βοσκός μαζί με τους δυο γιους του είκοσι οκτώ (28) και τριάντα δυο (32) ετών φοβήθηκαν για τη ζωή τους, όπως ήταν πολύ φυσικό. Γι’ αυτό τους έδωσαν ο, τι είχαν! Το πρωί -χαράματα- κατέφθασαν στη στάνη μένεα πνέοντες χωροφύλακες από τον Αστυνομικό Σταθμό του χωριού. Αλυσοδένουν πατέρα και γιους. Υβρίζοντες και χτυπώντας με κλωτσιές και κοντάκια των όπλων, τους οδηγούν στο Αστυνομικό Τμήμα του χωριού για δήθεν.... ανάκριση! Τους αποδίδουν την κατηγορία ότι τροφοδοτούν Βούλγαρους κομιτατζήδες, πράξη «εσχάτης προδοσίας»! Στη συνέχεια κρεμούν τα δυο παλληκάρια στα κλαδιά πελώριας βερικοκιάς, που υπήρχε στην πλατεία, στο κέντρο του χωριού. Κρεμούν τα δυο παλληκάρια κατά τέτοιο τρόπο, ώστε αφήνοντας μετά το δέσιμο των χεριών ελεύθερα τα κλαδιά να τεντώνονται αβάσταχτα τα χέρια τους! Στα πόδια του ασπρομάλλη πατέρα, ο οποίος είναι δεμένος στη ρίζα του δέντρου, ρίχνουν οι χωροφύλακες άχυρα (καλαμιές) για να τον... κάψουν! Με ντουντούκες περιέρχονται τα σοκάκια (δρόμους) του χωριού καλώντας όλους τους χωρικούς μικρούς και μεγάλους γέρους και νέους, παιδιά και κορίτσια, γυναίκες και γριές, όλοι όσοι μπορούν να βαδίζουν να συγκεντρωθούν στη πλατεία, απειλώντας με κάψιμο των σπιτιών τους μη συμμορφούμενους! Σε λίγο δυο χιλιάδες άνθρωποι στέκουν απολιθωμένοι ολόγυρα από την κρεμάλα! Γυναίκες, κορίτσια και παιδιά, ακόμη και μωρά στην αγκαλιά αντικρίζουν το αποτρόπαιο βάρβαρο σκηνικό! Όλοι δακρύζουν! Οι γυναίκες κατεβάζουν λίγο πιο κάτω στο μέτωπο τα μαντίλια, που φορούν στο κεφάλι, για να κρύψουν τα κλάματα! Ραγίζουν οι καρδιές όλων ακούγοντας να καλούν σε βοήθεια τα κρεμασμένα παλληκάρια του γέροντα πατέρα τους! Σπαράζοντας από πόνους, στη μακεδονική γλώσσα έλεγαν: «Τατι πομογκνι. Ρακιτια στα ιζλιαβατ οτ ραμιατια», ήτοι «Πατέρα, βοήθησε μας. Τα χέρια μας θα ξεριζωθούν από τους ώμους»! Και ο γέροντας πατέρας κλαίγοντας με λυγμούς δεμένος στη ρίζα του δέντρου απαντάει «Ζλατι ντετσα, στια μα ριζικάρια σαςς σλαμα! Αςς τσαμ βαρτζαν, νε μοζιαμ. Καϊ μπογκ να καρστ στια τεγκλιμια!», ήτοι «Χρυσά μου παιδιά, δεν μπορώ να βοηθήσω! Είμαι δεμένος! Θα με κάψουν με άχυρα! Σαν το Θεό στο Σταυρό θα υποφέρουμε!». Έκλαιγε, έκλαιγε! Παράμερα οι σύζυγοι των κρεμασμένων παλληκαριών λιποθυμούν! Πέφτουν στη γη! Ομάδα συγγενών γυναικών ρίχνει επάνω τους νερό για να συνελθουν! Τα παιδιά γαντζώνονται στα φουστάνια των μητέρων τους κλαίγοντας! Μόνο τα πολύ, πολύ μωρά στην αγκαλιά των μανάδων δεν καταλαβαίνουν! Όλων οι καρδιές ραγίζουν, ακόμη και τα άψυχα, τα βουνά δακρύζουν! Όλων τα μάτια βουρκώνουν και ρίχνουν, ρίχνουν κρυστάλλινα δάκρια, κλαίνε! Όλοι τους ζουν στιγμές απείρου βαρβαρότητας, στιγμές τρόμου!». Στο σημείο αυτό της εξιστόρησης η γριούλα σταματαει τη διήγηση για λίγο, προκειμένου να σκουπίσει τα δάκρυα της, που έτρεχαν ποτάμι! Στη διάρκεια της διήγησης ξετυλίγονταν στο νου των 17χρονων αμούστακων παιδιών, που την ακουγανε, ξετυλίγονταν σκηνές ναζιστικής θηριωδίας από την ιστορία του σχολείου. Με ποια λόγια, με ποιες λέξεις, με ποια χρώματα, με ποια γραφίδα θα μπορούσε να αποδοθεί ακριβώς το μαρτύριο, η κόλαση! Εμείς, τα παιδιά, καθισμένα και δακρυσμένα, απολιθωμένα και άλαλα, κοιτούσαμε τη γριούλα! Για λίγο σιγή απόλυτη, βουβαμάρα, νέκρα επικράτησε, απλώθηκε γύρω μας, θαρρείς εκείνες τις στιγμές οι ψυχές των παλληκαριών είχαν γιορτή! Θαρρείς πανηγύριζαν από το ξεδίπλωμα του μαρτυρίου τους, του Γολγοθά τους σε αθώα, αμούστακα παιδιά για να μην ξεχαστεί ποτέ, ποτέ! Ο γράφων, έφηβος, 17χρονο παιδί τότε, κράτησε το βαρύ σταυρό στον ώμο, την υπόσχεση που έδωσε στη γριούλα και σήμερα πραγματοποιεί το «τάμα» του. Δεν ήταν δυνατόν να σωπάσει, δεν ήταν δυνατόν να γίνει αλλιώς, γιατί αν γινόταν αυτό, η συνείδηση του-τιμωρός δεν θα τον άφηνε ήσυχο να κοιμηθεί! Γιατί, αν γινόταν αυτό, θα ήταν σαν να έστηνε ο ίδιος δεύτερη κρεμάλα για τους σλαβόφωνους. Γιατί , αν γινόταν αυτό, η γριούλα δεν θα το άντεχε στο χώμα! «Τότε η γη θα αναταράσσονταν και θα έκανε το σύννεφο άλογο και το αστρο χαλινάρι και.....». Μετά από ένα περίπου λεπτό απόλυτης σιωπής, συγκλονισμένα εμείς, τα παιδιά, ψελλίσαμε: «Μετέπειτα, γιαγιά, τι έγινε; Τους κάψανε;» «Όχι, παιδιά μου. Τους ξεκρέμασαν και τους κατέβασαν από το δέντρο, αφού έμειναν ώρες πολλές, κρεμασμένοι! Αλλά, τι τα θέλεις; Το ένα παλληκάρι έζησε μόνο δυο χρόνια και το άλλο τέσσερα! Τα χέρια τους κρέμονταν από τους ώμους και δεν μπορούσαν κουτάλι φαγητού να κρατήσουν ούτε τα παντελόνια να σηκώσουν! Τους έτρεφαν σαν μωρά οι γυναίκες τους, ώσπου πέθαναν» και τα δάκρια της ξανάρχισαν να κοίλανε! «Ο παππούς τι έγινε;» ρωτήσαμε. «Ο παππούς από τη λύπη του, βλέποντας τα βλαστάρια του στην κατάσταση αυτή, δεν άντεξε και πέθανε πριν από τα παλληκάρια του. Κάθε μέρα ο γέρος σταυρώνονταν!». Όταν η γριούλα πέθανε, ο γράφων με σεβασμό στη μνήμη της, δακρυσμένος, τη συνόδευε στην τελευταία κατοικία, υποσχόμενος για μια ακόμα φορά να μην ξεχαστούν τα εγκλήματα με οποιοδήποτε τίμημα!

Από το περιοδικό «ΛΟΖΑ» τεύχος 16, Ιούνιος 2010



Για όσους απορούν γιατί έγινε αυτή η ανάρτηση, είναι η απάντηση μου στις πάμπολλες εκδηλώσεις μνήμης για την «γενοκτονία» του Ποντιακού Ελληνισμού.

Δυστυχώς σχεδόν όλα τα ποντιακά σωματεία, ειδικά στην Μακεδονία» επιμένουν να «σκαλίζουν πληγές», με αυτές τις εκδηλώσεις, ξεχνώντας τον πόνο και τα βάσανα του Μακεδονικού ντόπιου πληθυσμού που άρχισαν ακριβώς την εποχή της ανταλλαγής πληθυσμών. Σε κάθε Μακεδόνα, η μνήμη της γενοκτονίας των Ποντίων η της Μικρασιάτικης καταστροφής, φέρνει στο νου του την εθνοκάθαρση που υπέστη, για να δημιουργηθεί «χώρος» για τους Νεοέλληνες εποίκους στη Μακεδονία, δια μέσω των οποίων η Ελλάδα θα μπορούσε να διεκδικήσει διεθνώς την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Ο Ελ. Βενιζέλος ήταν αυτός που απαίτησε την ανταλλαγή των πληθυσμών από τους Τούρκους, γι αυτό τον λόγο! Μέχρι το 1922 η μισή Μακεδονία ήταν μεν ελληνική εδαφικά, αλλά άνευ ελληνικού πληθυσμού η με πολύ μικρή παρουσία αυτού.

Η «γενοκτονία» των Ποντίων στην συνείδηση του Μακεδόνα είναι ταυτισμένη με την δική του εθνοκάθαρση!

Αυτό το blog, κάθε χρόνο την ημέρα της μνήμης της «γενοκτονίας» του Ελληνισμού της Τουρκίας, θα έχει αφιέρωμα στην ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ του Μακεδονικού γηγενούς πληθυσμού από το ελληνικό κράτος, ώσπου να σταματήσουν όλες οι εκδηλώσεις μίσους και ρατσισμού σε αυτήν τη χώρα! Η μόνη Ημέρα Μνήμης αποδεκτή από τους Μακεδόνες είναι η Ημέρα που θα αφιερωθεί κατά των Γενοκτονιών, Εθνοκαθάρσεων, Σφαγών άμαχων και αθώων πληθυσμών, με την ελπίδα να μην ξαναγινούν ποτέ τέτοια βάρβαρα γεγονότα, στον κόσμο. Οι Μακεδόνες έχουμε συγχωρέσει, προσπαθούμε και να ξεχάσουμε. Μπορούν να το κάνουν και οι Έλληνες; Είναι μια ευχή!

18 Μαΐ 2011

ΤΑ ΒΛΑΧΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΕΔΕΣΣΑΣ

Με μεγάλη συμμετοχή των κατοίκων της Εδεσσας-Βόντεν ελαβαν χώρο την περασμένη Κυριακή 15 Μαϊου 2011, στο γήπεδο στο κέντρο της πόλης, πολιτιστικές εκδηλώσεις προς τιμή του Συλλόγου Καρκινοπαθών Εδεσσας.
Σε αυτές συμμετείχαν ποντιακοί σύλλογοι οι οποίοι χόρεψαν ποντιακούς χορούς και ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΑΝ ποντιακά τραγούδια.. Παρομοίως συμμετείχαν και σύλλογοι των Μικρασιατών οι οποίοι χόρεψαν μικρασιατικούς χορούς και ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΑΝ μικρασιατικά τραγούδια...
Παρόντες ήταν και σύλλογοι των Βλάχων , ομοεθνών του Βλάχου Δημάρχου Έδεσσας Γιάννου... οι οποίοι χόρεψαν βλάχικους χορούς αλλά δυστυχώς τους ΑΠΑΓΟΡΕΥΘΗΚΕ να τραγουδήσουν βλάχικα τραγούδια και να ξαναζωντανέψουν την οικογενειακή βλάχικη γλώσσα τους...
Μικρή παρουσία είχαν και κάποιοι μακεδονικοί σύλλογοι οι οποίοι ΞΕΣΗΚΩΣΑΝ τους θεατές με τους ποικιλόμορφους μακεδονικούς τους χορούς... οι οποίοι ΔΕΝ συνοδεύθηκαν με μακεδονικά τραγούδια προφανώς κατ' απαίτηση των εθνικιστών και χρυσαυγιτών στη σημερινή διοίκηση του Δήμου Έδεσσας... στερώντας έτσι από την πλειοψηφία των θεατών οικογενειακά ακούσματα των παππούδων τους , στη μακεδονική τους γλώσσα...
Τόσο η ΔΙΑΚΡΙΤΗ απαγόρευση των βλάχικων τραγουδιών όσο και των μακεδονικών με παράλληλη ελεύθερη χρήση ποντιακών και μικρασιατικών τραγουδιών προκάλεσαν ΛΥΠΗ και αλγεινή εντύπωση στην μακεδονική πλειοψηφία των συμμετεχόντων.. Σε μερικούς δε και ΟΡΓΗ για αυτή την αρνητική ΔΙΑΚΡΙΣΗ και μεροληπτική πολιτιστική πολιτική του Δήμου Έδεσσας την οποία καταδικάζουν ανεπιφύλακτα..!!!
Γκότσε από το σαρακήνοβο ( γενέτειρα του αγγελή γάτσου-γκέλε γκάτσεφ ), μόνιμος κάτοικος έδεσσας

16 Μαΐ 2011

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟ "ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ" (ΕΕΣ-EFA)

Επιστολή - Έναντι Εισήγησης
Στο Συνέδριο Ο.Τ. Δεκέμβρης 2010

...... Τα του Καίσαρος..... Λοιπόν, και μπαίνω στην ουσία.

Πρώτα πρώτα, Μπράβο παιδιά, Ζήτω το συνέδριο! Όμως, για να δικαιωθεί αυτή η πίστη και το κουράγιο των πρωτεργατών, είναι ανάγκη να υπάρχουν πολλοί σύντροφοι, γερά μυαλά και μεγάλες καρδιές και μια ηγεσία στο ύψος της. Όχι μικρότητες, φτάνει πια. Δεν κρύβω την αγωνία που στις επάλξεις έμειναν λίγοι, αύριο ίσως λιγότεροι. Οι περισσότεροι αδρανούμε η ιδιωτεύουμε. Καμία επαφή στο χρόνο που πέρασε, πλην των τηλεφώνων σε κάποιες γιορτές. Η αιμορραγία συνεχίζεται, από την παράταση της ασυνεννοησίας και τον όποιον εγωισμό μας. Έτσι το εγχείρημα του «Συνεδρίου» θα είναι αποτυχία, εφόσον δεν έχουν προηγηθεί συγκεκριμένα τηλέφωνα. Το γραφείο πρέπει να είναι πιο υπεύθυνο, σοφότερο και ευέλικτο..... «Η μισή ντροπή δική τους, η μισή δική μου» κι επιχειρούμε την προσέγγιση και όχι η Μαριάνα να ειδοποιεί την τελευταία στιγμή, τώρα στην ανάγκη.

Η ιστορικότητα της εποχής που ζούμε υπερβαίνει την «πολιτική», προέχει η γραμμή της συνείδησης σ’ενα περιβάλλον αγάπης. Τουλάχιστον κατανόησης. Το πρόβλημα του καθενός λίγο πολύ το ξέρουμε, γιατί τόσα χρόνια δεν έγινε η ελάχιστη προσπάθεια; Ο Παύλος τι λέει;

Ας πάμε τώρα στο δεύτερο θέμα: Πολλά λέμε, λίγα κάνουμε!.... Και ίσως περισσεύουν ορισμένα ταξίδια. Η δράση στο εξωτερικό έχει αξία, όταν στο εσωτερικό έχεις δική σου δύναμη, μπόλικο κόσμο! «Ιμας βλας, ιμας γκλας» λέει η παροιμία. Πιστεύω και προτείνω για συζήτηση να μην χαρίσουμε όλους τους «ντόπιους» στο κατεστημένο. Δεν τολμήσαμε ένα ΑΝΟΙΚΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΜΕ ΑΝΤΙΔΙΚΟΥΣ ΚΑΙ «ΓΚΡΕΚΟΜΑΝΟΥΣ». Ξεχάσαμε την κοινή μας γλώσσα, ουδέποτε την εκμεταλλευτήκαμε για να πείσουμε για κοινή πορεία. Εφόσον δεν εγκρίνονται οι σύλλογοι των Μακεδόνων, η ντρίμπλα είναι με τους «ντόπιους» (σαν τους Θρακιώτες, Πόντιους, κ.ο.κ) και να επιστρατευθούν εκεί τραγούδια, μουσική, έθιμα και κυρίως ΗΜΕΡΙΔΑ για την γλώσσα. Φαντάζομαι και μια σειρά από ανοιχτές διαλέξεις, με τους Λιθοξόου, Κωστόπουλο, παρουσία των Παπαθεμεληδων [επισημάνθηκαν πολλές φορές αυτές οι δράσεις, νομίζω πως τώρα χρειάζεται αλλαγή τακτικής κι άνοιγμα προς τους «ντόπιους». Κάποτε κι εγώ ήμουν πιο απόλυτος, άκουγα τους ριζοσπάστες, όμως έτσι χαρίσαμε πολύ κόσμο στους αντιπάλους και μείναμε με «πύρρειες νίκες». Ο κορσές της Φλώρινας .... πρέπει να φαρδαίνει].

Το πρόβλημα του ραδιοφώνου.... παραμένει, ευτυχώς βγαίνει η «εφημερίδα». Μπράβο στους συντρόφους. Εισηγήθηκα το καλοκαίρι για πρόσθετη ύλη (έστειλα και υλικό), απάντηση δεν πήρα, ούτε έρχεται η εφημερίδα στη Δράμα... στις Σέρρες. Πικράθηκα όταν η Μαριάνα μου είπε πως δεν έχει κανένα άλλο τηλέφωνο από Ανατ. Μακεδονία, ενώ είναι γνωστό ότι εμφανίστηκαν και άλλα παιδιά στις συνελεύσεις. Δυστυχώς το κέντρο δεν έχει καταγράψει ακόμη τους φίλους, δεν υπάρχει ακόμη η λίστα των 500 με τα τηλέφωνα των φίλων της περιφέρειας. Τι οργάνωση έχουμε χωρίς καταγραφή, έλεγχο και απολογισμό; Καλή κουβέντα λέω για την κίνηση της Θεσσαλονίκης - μαθήματα γλώσσας και χορευτικό- οι πρωτεργάτες έβγαλαν πουλιά.... Λυπάμαι που δεν μπορώ να παραβρίσκομαι.

Για να είμαι όμως ειλικρινής κρατώ κάποιες αμφιβολίες από τους βετεράνους (μη καταδίκη της βίας -αρχές Μαρτίου 2008, στη Θεσ/νικη) και αδυναμία ξεκάθαρης αποκοπής από την αρχαιομακεδονική καταγωγή. Δηλαδή χωρίς τη ‘σάρισα’ εμείς δεν έχουμε αξία; Αλλοίμονο αν οι σκοπιμότητες μας κάνουν σαν τους Κ.Κ.Ε.δες που τόσα χρόνια δεν καταδικάζουν την έλλειψη δημοκρατίας στη Σοβιετική Ένωση. Πιστεύω πως η διελκυστίνδα των δυο χωρών θα κρατεί αιώνια όσο εμείς, οι Μακεδόνες της Ελλάδας, δεν ομολογούμε το αυτονόητο περί σλαβικής καταγωγής. Όσο αστείος μας φαίνεται ο ισχυρισμός των «γκρεκομάνων» ότι είναι γνήσια Ελληνόπουλα, άλλο τόσο είμαστε σοβαροί εμείς, αν πιστεύουμε ότι ο Φίλιππος μιλούσε τη γλώσσα μας. Μας λείπει το θάρρος για μια βροντερή διάψευση (ταυτίζονται με τη τακτική του Ψωμιαδη -που δηλώνει και Πόντιος και Μακεδόνας-, όσοι Μακεδόνες μιλούν τη γλώσσα και δηλώνουν αρχαιομακεδόνες!). Έχει όμως αξία να τα τονίζω αυτά, χωρίς να γίνεται διάλογος; Μερικοί καταλαβαίνουν ότι δεν είμαστε το κλειδί του κόσμου. Οι άνθρωποι της υδρογείου και ειδικά της Ελλάδας, έχουν τα προβλήματα τους και η λογική λέει ότι περισσεύει η έπαρση.

Ματαιοπονούμε και δη σε περίοδο κρίσης, όσο δεν ξεφεύγουμε απο το δίλημμα:

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ η ΨΕΜΑΤΑ.

Τα πράγματα είναι απλά και ξεκάθαρα. Εμπρός να τολμήσουμε!

Γ. Ντάνης

15 Μαΐ 2011

Plaid Cymru – Το κόμμα της Ουαλίας (EFA)


Το κόμμα Plaid Cymru                          Η σημαία της Ουαλίας

Plaid Cymru - Οι στόχοι του Κόμματος της Ουαλίας είναι:
1. Η προώθηση της συνταγματικής εξέλιξη της Ουαλίας, με σκοπό την επίτευξη πλήρους Εθνικής Κατάσταση (status) της Ουαλία στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
2. Η εξασφάλιση της οικονομικής ευημερίας, κοινωνικής δικαιοσύνης και της υγείας του φυσικού περιβάλλοντος, με βάση το αποκεντρωτικό σοσιαλισμό.
3. Η οικοδόμηση μιας εθνικής κοινότητα που θα βασίζεται στην ισοπολιτεία, στο σεβασμός των διαφορετικών παραδόσεων και πολιτισμών και στην ίση αξία όλων των ατόμων, ανεξάρτητα από την φυλή, την εθνικότητα, το φύλο, το χρώμα, το θρήσκευμα, την σεξουαλικότητα, την ηλικία, τις ικανότητες ή της κοινωνικής προέλευσης τους.
4. Την δημιουργία μιας δίγλωσσης κοινωνίας, προωθώντας την αναβίωση της Ουαλικής γλώσσας.
5. Η προώθηση της συμβολής της Ουαλίας στην παγκόσμια κοινότητα και η επίτευξη να γίνει η Ουαλία μέλος των Ηνωμένων Εθνών.

http://www.english.plaidcymru.org/our-vision/

9 Μαΐ 2011

Κόμμα Οξιτάν (EFA)









Σημαία της Οξιτανίας                                       Χάρτης της Οξιτανίας


Τo πρόγραμμα μας για την αυτονομία της Οξιτανίας:

Αναγνώριση της Οξιτανικής Κοινότητας από τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μια ευρεία αυτονομία της Οξιτανίας, σε ολόκληρη την έκταση της επέκτασης της Οξιτανικής γλώσσας (συμπεριλαμβανομένων των Οξιτανικών κοιλάδων του ιταλικού κράτους και της Val d'Aran (ισπανικό κράτος).
Η δημιουργία μιας Συνέλευσης της Αυτόνομης Κοινότητας της Οξιτανίας με εκλεγμένο εκτελεστικό και τη διασύνδεση των Περιφερειών Auvergne, Dauphine, Gascony, Guienne, Languedoc, Limousin και της Provence.
Η εφαρμογή μιας συντονισμένης πολιτικής για την Οξιτανία, βάση της αειφόρου ανάπτυξης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και του σεβασμού του περιβάλλοντος.
Μια πολιτιστική πολιτική που να δίνει τη δέουσα θέση στην Οξιτανική γλώσσα .
Η άμεση εκπροσώπηση της Αυτόνομης Κοινότητας της Οξιτανίας στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, στο πλαίσιο μιας ομοσπονδιακής Ευρώπης των λαών και των περιφερειών.

Οι πολιτικές επιλογές μας:

Το κόμμα Occitan, κίνηση αυτονομιστικής προόδου, αποτελεί μέρος ενός δημοκρατικού πλαισίου πολιτικού πλουραλισμού.
Το κόμμα Occitan απορρίπτει τη χρήση βίας για την επίτευξη των στόχων του και χρησιμοποιεί νόμιμα μέσα.
Το κόμμα Occitan καταδικάζει κάθε μορφή ρατσισμού, φασισμού, ολοκληρωτισμού, εθνικισμού και σοβινισμού.
Το κόμμα Occitan υποστηρίζει το δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση και την υπεράσπιση των πολιτικών, οικονομικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων τους. Αρνείται την αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό σε όλες τις μορφές τους.
Το κόμμα Occitan εργάζεται για το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ειρήνης.

Ιστορικά στοιχεία:

1. Δημιουργία: Το κόμμα Occitan σχηματίζεται στην Τουλούζη το 1987 από τη συγχώνευση των διαφόρων οξιτανικων κινημάτων (Volem Viure, Al País, País Nostre ...), την προσχώρηση των υποψηφίων στις περιφερειακές εκλογές του 1986 (λίστα "Ένωση Occitane" του Tarn , "Οι Περιφερειακοί" (Haute Garonne)), και μεμονωμένων ατόμων ... Η ένωση έγινε γύρω από τη Χάρτα.

2. ΣΤΟΧΟΙ:

Η δημιουργία αξιόπιστου πολιτικού οξιτανικού κινήματος, ανεξάρτητο από όλα τα πολιτικά κόμματα και αγωνιζόμενο για την αναγνώριση και την αυτονομία της Οξιτανίας.
Να σταματήσει την αποξένωση και να εργαστεί προς την ευαισθητοποίηση του Οξιτανικού λαού.
Η ανάδειξη του οξιτανικού ζητήματος στο πολιτικό πεδίο.

3. Παρουσία στις ΕΚΛΟΓΕΣ: Από το 1987, το κόμμα Occitan τακτικά παρουσιάζει υποψηφίους στις δημοτικές, περιφερειακές, κοινοβουλευτικές και ευρωπαϊκές εκλογές. Το κόμμα Occitan έχει εκλεγμένους αντιπροσώπους σε ορισμένους δήμους.

4. ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ: Το κόμμα Occitan είναι παρόν στους οικονομικούς και περιφερειακούς αγώνες για την ανάπτυξη. Ακτιβιστές του συμμετέχουν σε αγώνες για την τοπική απασχόληση, κατά την μαζική εμποροποίηση του τουρισμού, κατά την βιομηχανία πυρηνικής ενέργειας, και υπέρ της διαφύλαξης της φυσικής κληρονομιάς Δραστηριοποιούνται επίσης στην ευαισθητοποίηση σχετικά με την οξιτανική γλώσσα και ταυτότητα.

5. ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ: Η κόμμα Occitan ανήκει στην «Ομοσπονδία των Ομόσπονδων Περιφερειών και της Αλληλεγγύης των Λαών» η οποία συνδέει διάφορες πολιτικές οργανώσεις των λαών και των περιφερειών του γαλλικού κράτους. Το κόμμα Occitan είναι επίσης μέλος της Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας.

http://partitoccitan.org/

5 Μαΐ 2011

ΝΟΒΑ ΖΟΡΑ ΜΑΙΟΥ 2011

Σχετικά με την επίσκεψη του Αυστραλού βουλευτή Luke Simpskins πρέπει να πούμε ότι εκτός από τους «εθνικά» Μακεδόνες, είχε προταθεί συνάντηση μαζί του και σε Μακεδόνες (σκέτο) από Θεσσαλονίκη και Έδεσσα (υπάρχει σχετική αλληλογραφία μέσω e-mails), αλλά για κάποιο «μυστήριο» λόγο αυτή δεν πραγματοποιήθηκε, χωρίς να υπάρχει κάποια αιτιολόγηση η πληροφόρηση για την ματαίωση της. Οι «εθνικά» Μακεδόνες που λειτούργησαν πάλι ως μοναδικοί εκπρόσωποι ολόκληρης της μακεδονικής κοινότητας στην Ελλάδα, δεν γνωρίζουν τίποτα για την ΜΗ πραγματοποίηση της συνάντησης με τους εκτός Φλώρινας Μακεδόνες (σκέτο);

Περισσότερα εδώ

4 Μαΐ 2011

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΠΟΠΟΦΣΚΙ, ΜΑΚΕΔΟΝΑ ΠΡΟΣΦΥΓΑ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ

Αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων
Η ανθρώπινη πλευρά μιας ιστορικής αδικίας



Όταν επέστρεψαν οι πρόσφυγες του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα, με νόμο του ΠΑΣΟΚ το 1982 (αρμόδιοι υπουργοί Γεννηματάς, Σκουλαρίκης), εξαιρέθηκαν από την επιστροφή εκείνοι που αποκαλούνται «μη Έλληνες το γένος», δηλαδή, ουσιαστικά, οι πρόσφυγες μακεδονικής εθνικής ταυτότητας, οι περισσότεροι και περισσότερες από τους οποίους ζούσαν στη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Πρόκειται για μια τεράστια ιστορική αδικία και ένα ανθρωπιστικό σκάνδαλο, που δυστυχώς δεν έχει αρθεί ακόμα, παρά το γεγονός ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι πλέον υπερήλικες. Για το θέμα αυτό ενδιαφέρθηκε η Αντιεθνιστική Αντιμιλιταριστική Πρωτοβουλία, που συλλέγει υπογραφές υποστήριξης για την επιστροφή τους, από το 2008, αλλά τα πυκνά πολιτικά γεγονότα δεν επέτρεψαν τη συστηματική ανάπτυξη της εκστρατείας. Το σχετικό κείμενο υπογραφών, για ενημέρωση και ηλεκτρονική υπογραφή, βρίσκεται στο http://www.aainit.org

Το Νοέμβριο του 2010, έκαναν ερώτηση στη Βουλή 4 βουλευτές και μια βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ, για το ίδιο θέμα. Η ερώτηση αυτή έτυχε μεγάλης δημοσιότητας στη γειτονική μας χώρα και αποτέλεσε μια τονωτική ένεση για τους χιλιάδες πρόσφυγες που λαχταρούν το δικαίωμα της επιστροφής. Ήδη προετοιμάζεται, με πρωτοβουλία της Αντιεθνικιστικής Αντιμιλιταριστικής Πρωτοβουλίας, ένα ντοκιμαντέρ για τους και τις πρόσφυγες, το οποίο αναμένεται να είναι έτοιμο το καλοκαίρι του 2011, με κύριο στόχο να παρουσιαστεί η ανθρώπινη πλευρά του ζητήματος, ένα προφίλ του κάθε ενός και κάθε μιας από αυτούς τους ανθρώπους. Στο παρόν άρθρο δημοσιεύουμε μια από τις συνεντεύξεις για το ντοκιμαντέρ, που ελήφθησαν το Νοέμβριο του 2010 στα Μπίτολα/Μοναστήρι, μια πόλη πολύ κοντά στη Φλώρινα. Η συνέντευξη αυτή είναι στα ελληνικά, τα οποία γνωρίζει πολύ καλά ο κ. Πόποφσκι. Αφήνουμε τις απαντήσεις του χωρίς διόρθωση, για να μην επηρεαστεί το ύφος του ομιλητή.

Πες μας το όνομά σου, πότε γεννήθηκες και πού;
Είμαι ο Αλεξάντερ Πόποφσκι, γεννήθηκα 13 Φεβρουαρίου 1932, στο χωριό Ντόρνο Κότορι, ελληνικά Κάτω Υδρούσα.

Πότε έφυγες από την Ελλάδα και γιατί;
Αναγκάστηκα, δεν μπορούσαμε να ζήσουμε επειδή ήμασταν κάτω από πίεση από τις συμμορίες, που ήταν νόμος στην Ελλάδα τότε, που τους τοποθέτησαν οι Άγγλοι, και μας ανάγκασαν.

Τι σου είπαν τότε που έφυγες;
Δεν μου είπαν τίποτα, απλώς με ανάγκασαν να φύγω. Όταν έφυγα δεν μου είπαν τίποτα. Δεν με είδαν όταν έφυγα.

Πότε έφυγες από την Ελλάδα;
Πήγα στο βουνό κι έγινα εθελοντής αντάρτης στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδος. Ύστερα από την καταστροφή του ΔΣΕ πήγα στην Αλβανία και τη Σοβιετική Ένωση. Το 1954 εκεί παντρεύτηκα κι εκεί έχω κόρη, τη λένε Μίρκα, σημαίνει Ειρήνη στα ελληνικά, και είναι σήμερα γιατρέσσα.

Έχεις συγγενείς στην Ελλάδα;
Έκανα πολλές αποφάσεις να έρθω στην Ελλάδα και μου είπαν στα σύνορα ότι εσύ δεν μπορείς να μπεις στην Ελλάδα, όταν θα κατεβεί ο Θεός να περπατάει στη γη, τότε θα μπεις στην Ελλάδα. Μόνο γιατί ο Αλέξανδρος Ποπόφσκι είναι Μακεδόνας και δεν μπορούσε να κατεβεί κάτω, 63 χρόνια δεν μπορούσα να πάω στο χωριό.

Προσπάθησες και πήγες στα σύνορα;
Προσπάθησα πάνω από 20 φορές, εδώ είναι και ο Γκιόργκι Γκότσεφσκι, πολλές φορές ήμασταν στα σύνορα και από εκεί μας γυρνούσαν πίσω. Και μας έλεγαν, δεν μας αφήνουν επειδή ήμασταν Μακεδόνες.

Έχεις κάνει ενέργειες για το δικαίωμά σου να επιστρέψεις στην Ελλάδα;
Κάναμε αιτήσεις και κάναμε παράπονο στο Χέρτζικ, στο Στράσμπουργκ, στον ΟΗΕ, έχομε και απαντήσεις από αυτά τα μέρη, εδώ πέρα (δείχνει ένα πάκο χαρτιά), πάνω από 30 απαντήσεις ότι εμείς οι Μακεδόνες δεν μπορούμε να κατεβούμε στην Ελλάδα.

Πόσα χρόνια είσαι εδώ;
Από το 1957.

«Μη Έλληνες» το γένος

Τι λες γι’ αυτό το νόμο που λέει ότι δεν επιτρέπεται να επιστρέψουν οι «μη Έλληνες το γένος»;
Σε αυτόν το νόμο που βγήκε μόνο για Έλληνες το γένος να κατεβούν στην Ελλάδα, εγώ είμαι ενάντια γιατί είναι νόμος που κάνει διακρίσεις, που χωρίζει τους πολίτες στην Ελλάδα σε Έλληνες και Μακεδόνες.

Τι σκέφτεσαι γι’ αυτό που λένε γένος;
Φέτος για πρώτη φορά μπήκα στην Ελλάδα, ύστερα από 63 χρόνια. Πήγα Μελίτη, και ύστερα στις 14 του Αυγούστου γίνεται μια μεγάλη γιορτή, Μεγάλη Παναγία, στο χωριό Ντόνο Κότορι. Πήγα για πρώτη φορά ύστερα από 63 χρόνια. Εκεί έχω εξάδερφους, έχω ανιψιά, το χωριό είχε πάνω από 200 σπίτια, ήτανε πάνω από 2.000 κάτοικοι, τώρα μόνο είναι 330 άτομα.
Ο νόμος που έχει βγάλει ο Παπαντρέου και λέει γένος, μόνο στο γένος Έλληνες μπορούν να κατέβουν στην Ελλάδα, εγώ απ’ όσο ξέρω γένος έχουν μόνο τα σκυλιά, οι ανθρώποι δεν έχουν γένος. Όλοι είμαστε άνθρωποι και δεν πρέπει να κυβερνάει ακόμα και σήμερα στην Ελλάδα το απαρτχάιντ. Και η Ελλάδα σήμερα τους δικούς της τους πολίτες τους αρνιέται. Εμείς αγωνιστήκαμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Σήμερα στην Ελλάδα ζουν Μακεδόνες. Και τους λέμε, στα ανίψια μας, να δουλέψετε για την ανοικοδόμηση της Ελλάδας, όμως να μην ξεχάσετε ότι είστε Μακεδόνες. Αυτό είναι το πρόγραμμα το δικό μας, και εμείς αγωνιζόμαστε πολιτικά, μόνο για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όχι μόνο για τους Μακεδόνες, αλλά και για τους Έλληνες, για όλους τους ανθρώπους.

Περισσότερα εδώ

3 Μαΐ 2011

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΓΛΕΝΤΙ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ

Την ημέρα της πρωτομαγιάς πραγματοποιήθηκε το μακεδονικό γλέντι στον Π. Αγ. Αθανάσιο. Ήταν μια προσφορά της «Μορφωτικής και Πολιτιστικής Κίνησης Έδεσσας». Στη συνάντηση προσφέρθηκαν διάφορα κρεατικά με άφθονο τσίπουρο και κρασί. Μουσικό συγκρότημα από τη Φλώρινα και χορωδία με μουσικά όργανα από το Σαντάνσκι της Βουλγαρία πλαισίωσαν το γλέντι. Καλεσμένοι ήταν ο σύλλογος Τσέγανης με έδρα τα Σκόπια. Το γλέντι τελείωσε το απόγευμα.

Ακολουθούν βίντεο από το γλέντι και δηλώσεις.


 
Περισσότερα εδώ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

Τάσος Αναστασιάδης "Προς τους Έλληνες"


 Ω, Έλληνες!

Χαρείτε τη δύναμή σας και τις νίκες σας! Χαρείτε που ταπεινώνετε έναν λαό! Χαρείτε που του αφαιρείτε την ταυτότητα! Χαρείτε που ενταχθήκατε στη λέσχη των μεγάλων και ισχυρών, όλων αυτών -Αγγλογάλλων και Αμερικάνων- που ξέρουν να δίνουν διαταγές και να επιβάλλουν την τύχη του κόσμου! Χαρείτε που έχετε τη δύναμη να αποφασίζετε για τους άλλους! Χαρείτε που νομιμοποιείτε το νόμο της ζούγκλας, το νόμο του πιο ισχυρού, τώρα που ξεφύγατε από την ψωροκώσταινα και γίνατε Ευρωπαίοι και δυνατοί! Αποδεικνύεστε, έτσι, άξιοι επίγονοι και συνεχιστές του Μακεδονικού, του Λατινικού, του Βυζαντινού, του Οθωμανικού ιμπέριουμ.

Παρ’ότι δεν θέλετε να είσαστε Αρβανίτες ή Ιλλύριοι, λένε πως η νίκη σας μπορεί να είναι πύρρεια. Από μια άποψη σίγουρα θα είναι. Οι πρόγονοί σας οι ιεροεξεταστές μπορεί να απαγόρευσαν στο Γαλιλαίο να μιλήσει, όμως δεν μπόρεσαν να τον κάνουν να μη σκεφτεί πως “και όμως γυρίζει”. Οι χίλιοι και τόσοι πανεπιστημιακοί κονδυλοφόροι σας που καλούν να συντριβεί η “ασυδοσία” των διαφορετικών απόψεων και τα δικαστήριά σας που καταδικάζουν όσους δεν βλέπουν τους άλλους λαούς σαν “εχθρούς” μπορούν να γιορτάσουν τις νίκες της εθνικής ομοψυχίας σας. Οι ορδές σας μπορούν να διαδηλώνουν αυτάρεσκα τη δύναμή σας σε κρατικούς πανηγυρισμούς κατά τα πρότυπα των διάφορων Τσαουσέσκου. Όμως πόσο θα καταφέρουν να μας συντρίψουν πράγματι;

Πώς μπορείτε να μας απαγορεύσετε σε όλους εμάς τους ανθρώπους, Σλάβους, Τούρκους, Άγγλους, Γάλλους, Αρβανίτες, Γύφτους και Κινέζους, Αθηναίους, Κρήτες, Κύπριους, σε εμάς τους Μακεδόνες, Σλάβους και Έλληνες, τους μουσουλμάνους, χριστιανούς και άθεους, πώς να μας απαγορεύσετε την κληρονομιά της αρχαίας δημοκρατικής Αθήνας πριν συντριβεί από τα μακεδονικά στίφη του δικού σας του Αλεξάνδρου, του επονομαζόμενου “Μεγάλου”; Πώς νομίζετε πως θα μας εμποδίσετε να διαβάσουμε και να αγαπήσουμε τον Πλάτονα; Ψεύτικη η ιδιοκτησία σας! Μωρή η φιλοδοξία σας, νέοι Φαρισαίοι!

Χαρείτε λοιπόν τις νίκες σας, έστω και πύρειες! Χαρείτε την εξουσία σας! Αλλά να ξέρετε πως ο Γαλιλαίος είχε δίκιο και πως ο Χίτλερ και ο Τσαουσέσκου βρίσκονται στον τάφο, έστω και αν οι κάθε λογής Άρειοι που ξεφυτρώνουν από τις ψωροκώσταινες εξακολουθούν να θέλουν να μας εξαφανίσουν όλους εμάς τους Εβραίους, τους διαφορετικούς, τους αιρετικούς και κοσμοπολίτες. Ας ξέρετε ακόμα πως το Βολτέρο, που ήθελε να σκοτωθεί για το δικαίωμά μας να μιλάμε, τον διαβάσαμε. Διαβάσαμε και το Ρήγα το Βελεστινλή που μας ήθελε όλους εμάς, Τούρκους, Έλληνες, Βούλγαρους, Αρβανίτες, Μακεδόνες και Ρουμάνους, σαν έναν ενιαίο λαό “απόγονο των Ελλήνων”. Και ό,τι γκεμπελσικές μπροσούρες και να μοιράσετε στα σχολεία, το ομόφωνο δόγμα που θέλετε να μας επιβάλετε θα μείνει για πάντα δικό σας. Να το χαίρεστε!

Εμείς θα πάρουμε στα σοβαρά τα δικαιώματα του ανθρώπου και θα παλαίψουμε για το δικαίωμα στη διαφωνία, για το δικαίωμα στη μητρική γλώσσα, για το δικαίωμα στη θρησκεία, για το δικαίωμα στην εθνότητα. Για το δικαίωμα στην ελεύθερη σκέψη και το δικαίωμα στην πολιτική δράση. Των ίδιων των ανθρώπων, χωρίς όρους και προηγούμενα διαπιστευτήρια στην εξουσία σας. Όσους γραφιάδες και να βάλετε για να αποδείξετε ότι δεν έχουμε γλώσσα, όση βία και αν χρησιμοποιήσετε για να μας αρνηθείτε το δικαίωμα να ανήκουμε στο έθνος που θέλουμε, ό,τι γραφειοκρατικούς μηχανισμούς και να χρησιμοποιήσετε για να μας επιβάλετε τη θρησκεία σας, οι ταμπέλες και τα “Χ.Ο.” που θα μας κολλήσετε δεν μπορούν να αγγίξουν την Ιθάκη μας, που την κουβαλάμε στην ψυχή μας.

Οι φίλοι σας και αδελφοί σας, αυτοί που έσφαξαν τους Αρμένιους, αυτοί που σφάζουν τους Βόσνιους και τους Κούρδους, αυτοί που εξόντωσαν τους Ινδιάνους της Αμερικής και αυτοί που μετακίνησαν τους Τατάρους από την Κριμαία, αυτοί που εμποδίζουν τους Κορσικανούς να ονομαστούν “λαός” και όλοι αυτοί που αρέσκονται σε εθνικοφυλετικές εκκαθαρίσεις, έπρεπε να σας το είχαν πει: Δεν μπορείτε να απαλαγείτε εύκολα από τους Σπάρτακους. Γιατί εμείς, απάτριδες εθνικιστές όλων των καταπιεσμένων, Έλληνες στην Τουρκία και Τούρκοι στην Ελλάδα, έχουμε το δικό μας “τόξο” και έχουμε μάθει πια πως θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία.

Ω, Έλληνες,

Χαρείτε με τα copyright και τις μούμιες σας! Σαν όλους τους Κιμ Ιλ Σουγκ, μπορείτε να οργανώνετε χουντικές φιέστες και να πανηγυρίζετε με τα κλεμμένα σας σύμβολα. Δεν θα μπορέσετε όμως να μας τα πάρετε. Μπορείτε να ψάχνετε για Έλληνες, εμείς όμως, μαζί με το Διογένη, ψάχνουμε για ανθρώπους. Και αυτοί είναι που σας λείπουν. Ψάχνετε για εχθρούς. Εμείς για φίλους. Γιατί από τον Ρουσώ μάθαμε ότι οι άνθρωποι είναι πριν απ’όλα άνθρωποι. Και δεν είναι κακοί. Τουλάχιστον πριν τους κάνετε εσείς μισανθρώπους, τουρκοφάγους, σλαβοφάγους, αρβανιτοφάγους και, ασφαλώς, και ελληνοφάγους και γενικότερα ανθρωποφάγους, παιδοκτόνους, φαλλοκράτες και ρατσιστές.

Γιορτάστε λοιπόν τη νεκρόφιλη βαρβαρότητά σας, μαζί με τους άλλους αγρίους και ισχυρούς! Οι τυμπανοκρουσίες σας θα καλύψουν τον ήχο από τα κόκκαλα των Ελλήνων τα ιερά, που θα τρίζουν βλέποντάς σας να τους κλέβετε το όνομα και να τους στήνετε μαυσωλεία. Η μυωπία σας θα σας επιτρέψει να χαρείτε εφησυχασμένοι και χαιρέκακα με τα προβλήματα των γειτόνων σας. Γελάστε σαν τον Νέρονα με τη φωτιά και μη σκεφτείτε πως είναι δική σας η Ρώμη. Υποθέστε πως θα απαλλαγείτε εύκολα από τη μαύρη πανούκλα που εκτρέφετε και ότι θα πουν για σας: Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι! Κοιμηθείτε ήσυχοι στην παρακμή σας!

Ώς πότε, παλληκάρια,...;

Τάσος Αναστασιάδης

29-6-1992

http://okde.org/divers/ta_o_ellines_260692.htm