ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟ "ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ" (ΕΕΣ-EFA)

Επιστολή - Έναντι Εισήγησης
Στο Συνέδριο Ο.Τ. Δεκέμβρης 2010

...... Τα του Καίσαρος..... Λοιπόν, και μπαίνω στην ουσία.

Πρώτα πρώτα, Μπράβο παιδιά, Ζήτω το συνέδριο! Όμως, για να δικαιωθεί αυτή η πίστη και το κουράγιο των πρωτεργατών, είναι ανάγκη να υπάρχουν πολλοί σύντροφοι, γερά μυαλά και μεγάλες καρδιές και μια ηγεσία στο ύψος της. Όχι μικρότητες, φτάνει πια. Δεν κρύβω την αγωνία που στις επάλξεις έμειναν λίγοι, αύριο ίσως λιγότεροι. Οι περισσότεροι αδρανούμε η ιδιωτεύουμε. Καμία επαφή στο χρόνο που πέρασε, πλην των τηλεφώνων σε κάποιες γιορτές. Η αιμορραγία συνεχίζεται, από την παράταση της ασυνεννοησίας και τον όποιον εγωισμό μας. Έτσι το εγχείρημα του «Συνεδρίου» θα είναι αποτυχία, εφόσον δεν έχουν προηγηθεί συγκεκριμένα τηλέφωνα. Το γραφείο πρέπει να είναι πιο υπεύθυνο, σοφότερο και ευέλικτο..... «Η μισή ντροπή δική τους, η μισή δική μου» κι επιχειρούμε την προσέγγιση και όχι η Μαριάνα να ειδοποιεί την τελευταία στιγμή, τώρα στην ανάγκη.

Η ιστορικότητα της εποχής που ζούμε υπερβαίνει την «πολιτική», προέχει η γραμμή της συνείδησης σ’ενα περιβάλλον αγάπης. Τουλάχιστον κατανόησης. Το πρόβλημα του καθενός λίγο πολύ το ξέρουμε, γιατί τόσα χρόνια δεν έγινε η ελάχιστη προσπάθεια; Ο Παύλος τι λέει;

Ας πάμε τώρα στο δεύτερο θέμα: Πολλά λέμε, λίγα κάνουμε!.... Και ίσως περισσεύουν ορισμένα ταξίδια. Η δράση στο εξωτερικό έχει αξία, όταν στο εσωτερικό έχεις δική σου δύναμη, μπόλικο κόσμο! «Ιμας βλας, ιμας γκλας» λέει η παροιμία. Πιστεύω και προτείνω για συζήτηση να μην χαρίσουμε όλους τους «ντόπιους» στο κατεστημένο. Δεν τολμήσαμε ένα ΑΝΟΙΚΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΜΕ ΑΝΤΙΔΙΚΟΥΣ ΚΑΙ «ΓΚΡΕΚΟΜΑΝΟΥΣ». Ξεχάσαμε την κοινή μας γλώσσα, ουδέποτε την εκμεταλλευτήκαμε για να πείσουμε για κοινή πορεία. Εφόσον δεν εγκρίνονται οι σύλλογοι των Μακεδόνων, η ντρίμπλα είναι με τους «ντόπιους» (σαν τους Θρακιώτες, Πόντιους, κ.ο.κ) και να επιστρατευθούν εκεί τραγούδια, μουσική, έθιμα και κυρίως ΗΜΕΡΙΔΑ για την γλώσσα. Φαντάζομαι και μια σειρά από ανοιχτές διαλέξεις, με τους Λιθοξόου, Κωστόπουλο, παρουσία των Παπαθεμεληδων [επισημάνθηκαν πολλές φορές αυτές οι δράσεις, νομίζω πως τώρα χρειάζεται αλλαγή τακτικής κι άνοιγμα προς τους «ντόπιους». Κάποτε κι εγώ ήμουν πιο απόλυτος, άκουγα τους ριζοσπάστες, όμως έτσι χαρίσαμε πολύ κόσμο στους αντιπάλους και μείναμε με «πύρρειες νίκες». Ο κορσές της Φλώρινας .... πρέπει να φαρδαίνει].

Το πρόβλημα του ραδιοφώνου.... παραμένει, ευτυχώς βγαίνει η «εφημερίδα». Μπράβο στους συντρόφους. Εισηγήθηκα το καλοκαίρι για πρόσθετη ύλη (έστειλα και υλικό), απάντηση δεν πήρα, ούτε έρχεται η εφημερίδα στη Δράμα... στις Σέρρες. Πικράθηκα όταν η Μαριάνα μου είπε πως δεν έχει κανένα άλλο τηλέφωνο από Ανατ. Μακεδονία, ενώ είναι γνωστό ότι εμφανίστηκαν και άλλα παιδιά στις συνελεύσεις. Δυστυχώς το κέντρο δεν έχει καταγράψει ακόμη τους φίλους, δεν υπάρχει ακόμη η λίστα των 500 με τα τηλέφωνα των φίλων της περιφέρειας. Τι οργάνωση έχουμε χωρίς καταγραφή, έλεγχο και απολογισμό; Καλή κουβέντα λέω για την κίνηση της Θεσσαλονίκης - μαθήματα γλώσσας και χορευτικό- οι πρωτεργάτες έβγαλαν πουλιά.... Λυπάμαι που δεν μπορώ να παραβρίσκομαι.

Για να είμαι όμως ειλικρινής κρατώ κάποιες αμφιβολίες από τους βετεράνους (μη καταδίκη της βίας -αρχές Μαρτίου 2008, στη Θεσ/νικη) και αδυναμία ξεκάθαρης αποκοπής από την αρχαιομακεδονική καταγωγή. Δηλαδή χωρίς τη ‘σάρισα’ εμείς δεν έχουμε αξία; Αλλοίμονο αν οι σκοπιμότητες μας κάνουν σαν τους Κ.Κ.Ε.δες που τόσα χρόνια δεν καταδικάζουν την έλλειψη δημοκρατίας στη Σοβιετική Ένωση. Πιστεύω πως η διελκυστίνδα των δυο χωρών θα κρατεί αιώνια όσο εμείς, οι Μακεδόνες της Ελλάδας, δεν ομολογούμε το αυτονόητο περί σλαβικής καταγωγής. Όσο αστείος μας φαίνεται ο ισχυρισμός των «γκρεκομάνων» ότι είναι γνήσια Ελληνόπουλα, άλλο τόσο είμαστε σοβαροί εμείς, αν πιστεύουμε ότι ο Φίλιππος μιλούσε τη γλώσσα μας. Μας λείπει το θάρρος για μια βροντερή διάψευση (ταυτίζονται με τη τακτική του Ψωμιαδη -που δηλώνει και Πόντιος και Μακεδόνας-, όσοι Μακεδόνες μιλούν τη γλώσσα και δηλώνουν αρχαιομακεδόνες!). Έχει όμως αξία να τα τονίζω αυτά, χωρίς να γίνεται διάλογος; Μερικοί καταλαβαίνουν ότι δεν είμαστε το κλειδί του κόσμου. Οι άνθρωποι της υδρογείου και ειδικά της Ελλάδας, έχουν τα προβλήματα τους και η λογική λέει ότι περισσεύει η έπαρση.

Ματαιοπονούμε και δη σε περίοδο κρίσης, όσο δεν ξεφεύγουμε απο το δίλημμα:

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ η ΨΕΜΑΤΑ.

Τα πράγματα είναι απλά και ξεκάθαρα. Εμπρός να τολμήσουμε!

Γ. Ντάνης