Κάθε χρόνο, στα τέλη του Δεκέμβρη, οι Ελληνες έχουν την ευκαιρία να διαβάζουν στις εφημερίδες πτυχές της πρόσφατης ιστορίας τους. Τα προ τριακονταετίας έγγραφα του Φόρεϊν Οφις και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που δημοσιοποιούνται είναι πολύτιμο υλικό για την εθνική μας αυτογνωσία. Φυσικά οι αναφορές των ξένων διπλωματών δεν αποτελούν αντικειμενική θεώρηση των ιστορικών καταστάσεων, αλλά είναι ψηφίδες ιστορίας, τις οποίες συλλέγουν οι ερευνητές, τις διασταυρώνουν και βγαίνουν συνολικά συμπεράσματα.
Το «διασταυρώνουν» είναι σχήμα λόγου, διότι τα ελληνικά αρχεία –ειδικά του υπουργείου Εξωτερικών– είναι απροσπέλαστα. Οχι μόνο δεν δημοσιοποιούνται κατ’ έτος αλλά ακόμη κι αν τα ψάξει κάποιος, δύσκολα θα τα βρει. Πότε «είναι αταξινόμητα», άλλοτε «είναι σε χρήση από τις υπηρεσίες του υπουργείου» και συνηθέστερα δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία.
Στο θέμα αυτό αναφέρθηκε παλαιότερα από τις στήλες της εφημερίδας η ερευνητική ομάδα «Ιός», ενώ διαμαρτυρήθηκαν εντόνως προ διμήνου από τη μηνιαία επιθεώρηση βιβλίου Athens Review of Books οι ιστορικοί κ. Αντώνης Λιάκος, Γιάννης Στεφανίδης και Χάγκεν Φλάισερ. Παρ’ όλα αυτά, το υπουργείο Εξωτερικών σιωπά. Δεν δίνει τουλάχιστον μια δικαιολογία, γιατί ουσιαστικά απαγορεύεται η πρόσβαση Ελλήνων πολιτών στην ιστορική τους κληρονομιά και δεν επιτρέπεται σε ξένους κι εγχώριους μελετητές να κάνουν τη δουλειά τους.
Κανείς βέβαια δεν τολμά να ονειρευτεί ότι υπηρεσίες του ΥΠΕΞ θα βρίσκονταν ποτέ σε οργανωτική αρτιότητα ώστε να δημοσιοποιούν στο τέλος κάθε έτους τα προ τριακονταετίας έγγραφα. Ούτε μπορούμε να φανταστούμε ότι σε μια χώρα που βαφτίστηκε «ψωροκώσταινα» αυτά τα έγγραφα θα να είναι ψηφιοποιημένα και διαθέσιμα διά του Διαδικτύου σε καθηγητές, φοιτητές, μαθητές – όποιον, τέλος πάντων, ενδιαφέρεται για την ιστορία μας. Απλώς ελπίζουμε ότι θα εφαρμοστεί ο νόμος περί αρχείων, που ψήφισε αυτό το έρμο το Κοινοβούλιο, και παραβιάζει η Υπηρεσία Διπλωματικού Ιστορικού Αρχείου του ΥΠΕΞ.
Ή, έστω, ελπίζουμε ότι ο αναπληρωτής ΥΠΕΞ κ. Δρούτσας θα φιλοτιμηθεί να απαντήσει τουλάχιστον στην έκκληση που συνυπογράφουν εκατοντάδες ιστορικοί και δημοσιεύεται στο Athens Review of Books. Ζητούν κάτι απλό: την απελευθέρωση του ιστορικού παρελθόντος από ιδεοληψίες και μεσάζοντες.
----------------------------------------------------------------------- αυτή είναι η δημοκρατία στην ελλάδα , το 2010...
1 σχόλιο:
15-05-10
Η απελευθέρωση της ιστορίας
Tου Πασχου Μανδραβελη
Κάθε χρόνο, στα τέλη του Δεκέμβρη, οι Ελληνες έχουν την ευκαιρία να διαβάζουν στις εφημερίδες πτυχές της πρόσφατης ιστορίας τους. Τα προ τριακονταετίας έγγραφα του Φόρεϊν Οφις και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που δημοσιοποιούνται είναι πολύτιμο υλικό για την εθνική μας αυτογνωσία. Φυσικά οι αναφορές των ξένων διπλωματών δεν αποτελούν αντικειμενική θεώρηση των ιστορικών καταστάσεων, αλλά είναι ψηφίδες ιστορίας, τις οποίες συλλέγουν οι ερευνητές, τις διασταυρώνουν και βγαίνουν συνολικά συμπεράσματα.
Το «διασταυρώνουν» είναι σχήμα λόγου, διότι τα ελληνικά αρχεία –ειδικά του υπουργείου Εξωτερικών– είναι απροσπέλαστα. Οχι μόνο δεν δημοσιοποιούνται κατ’ έτος αλλά ακόμη κι αν τα ψάξει κάποιος, δύσκολα θα τα βρει. Πότε «είναι αταξινόμητα», άλλοτε «είναι σε χρήση από τις υπηρεσίες του υπουργείου» και συνηθέστερα δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία.
Στο θέμα αυτό αναφέρθηκε παλαιότερα από τις στήλες της εφημερίδας η ερευνητική ομάδα «Ιός», ενώ διαμαρτυρήθηκαν εντόνως προ διμήνου από τη μηνιαία επιθεώρηση βιβλίου Athens Review of Books οι ιστορικοί κ. Αντώνης Λιάκος, Γιάννης Στεφανίδης και Χάγκεν Φλάισερ. Παρ’ όλα αυτά, το υπουργείο Εξωτερικών σιωπά. Δεν δίνει τουλάχιστον μια δικαιολογία, γιατί ουσιαστικά απαγορεύεται η πρόσβαση Ελλήνων πολιτών στην ιστορική τους κληρονομιά και δεν επιτρέπεται σε ξένους κι εγχώριους μελετητές να κάνουν τη δουλειά τους.
Κανείς βέβαια δεν τολμά να ονειρευτεί ότι υπηρεσίες του ΥΠΕΞ θα βρίσκονταν ποτέ σε οργανωτική αρτιότητα ώστε να δημοσιοποιούν στο τέλος κάθε έτους τα προ τριακονταετίας έγγραφα. Ούτε μπορούμε να φανταστούμε ότι σε μια χώρα που βαφτίστηκε «ψωροκώσταινα» αυτά τα έγγραφα θα να είναι ψηφιοποιημένα και διαθέσιμα διά του Διαδικτύου σε καθηγητές, φοιτητές, μαθητές – όποιον, τέλος πάντων, ενδιαφέρεται για την ιστορία μας. Απλώς ελπίζουμε ότι θα εφαρμοστεί ο νόμος περί αρχείων, που ψήφισε αυτό το έρμο το Κοινοβούλιο, και παραβιάζει η Υπηρεσία Διπλωματικού Ιστορικού Αρχείου του ΥΠΕΞ.
Ή, έστω, ελπίζουμε ότι ο αναπληρωτής ΥΠΕΞ κ. Δρούτσας θα φιλοτιμηθεί να απαντήσει τουλάχιστον στην έκκληση που συνυπογράφουν εκατοντάδες ιστορικοί και δημοσιεύεται στο Athens Review of Books. Ζητούν κάτι απλό: την απελευθέρωση του ιστορικού παρελθόντος από ιδεοληψίες και μεσάζοντες.
-----------------------------------------------------------------------
αυτή είναι η δημοκρατία στην ελλάδα , το 2010...
Δημοσίευση σχολίου