Με πρωτοσέλιδο τίτλο «Η Bild αποκαλύπτει! Το Ευρω-ψέμα. Έτσι μας παγίδευσαν οι Έλληνες» η εφημερίδα περιγράφει στο πλαίσιο έρευνας την πορεία της Ελλάδας προς την ευρωζώνη.
Ολόκληρο το άρθρο εδωOi Ευρωπαίοι εταίροι της Ελλάδας δεν έχουν ακόμα καταλάβει ένα πράγμα: όταν κάποιος είναι απατεώνας μια φορά, είναι πάντα απατεώνας!
16 σχόλια:
Κάτι που φυσικά ξεχνάει η Bild να αναφέρει είναι πως εκείνη την εποχή και τα αμέσως επόμενα χρόνια αν δεν γινόταν η ένταξη της Ελλάδας στο ευρώ πιθανότατα η Γερμανία δεν θα πουλούσε κάποιες εκατοντάδες άρματα Leopard 2A6 και δεν θα ξεφορτωνόταν κάποια Leopard 2A4. Επίσης η Siemens δεν θα έπαιρνε κάποιες τεράστιες δουλειές στις τηλεπικοινωνίες και στους ολυμπιακούς αγώνες όπως επίσης και στον «εκσυγχρονισμό» του ΟΣΕ. Ακόμα γερμανική εταιρεία πιθανότατα δεν θα διαχειριζόταν το αεροδρόμιο της Αθήνας και το ελληνικό ναυτικό ίσως να μην ενδιαφερόταν για υποβρύχια τα οποία εκείνη την εποχή βρισκόταν στα χαρτιά και μόνο. Άρα γιατί ακριβώς έχουν πρόβλημα οι φίλοι γερμανοί. Αν κάποιοι ήταν «νονοί» της ελληνικής ένταξης που στηρίχθηκε σε ψεύτικα στοιχεία ήταν οι ίδιες οι κυβερνήσεις τους. Βέβαια αν θεωρήσουμε ότι αυτοί είναι οι αρχιερείς της τιμιότητας και εξαπατήθηκαν από τους «διεφθαρμένους» έλληνες με ποια ακριβώς κριτήρια ενέταξαν στο ευρώ χώρες όπως η Ιρλανδία ή η Πορτογαλία; Με ποια ακριβώς κριτήρια δέχτηκαν να εντάξουν χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης; Με καθαρά τεχνοκρατικά κριτήρια; Αφού είναι προφανές ότι και εκεί το κύριο κριτήριο ήταν το πολιτικό. Ή για να το πούμε με άλλα λόγια το εμπορικό – οικονομικό κριτήριο της έμμεσης ενίσχυσης των γερμανικών εξαγωγών σε αυτές τις χώρες ή της ωφέλειας που προσφέρουν εξ’ αιτίας είτε των χαμηλών εργατικών είτε των φτηνών πρώτων υλών. Ας μην το παίζουν λοιπόν μωρές παρθένες. Όλοι τα ήξεραν όλα και απλά ο καθένας έκανε τη δουλειά του χωρίς να νοιάζεται για το φορτίο που φορτώνει στις πλάτες του ελληνικού λαού. Η περίφημη «στήριξη» δεν είναι στήριξη αλλά δάνειο από κάποια γερμανική τράπεζα το οποίο θα πληρωθεί. Αν μας έδιναν λεφτά λοιπόν θα είχαν δικαίωμα να διαμαρτύρονται. Τώρα απλούστατα δεν μας δίνουν λεφτά αλλά μας δίνουν δανεικά. Ε! δεν θα αισθανθούμε και ευγνώμονες όταν τους πληρώσαμε και θα τους πληρώνουμε για τόσα χρόνια.
Ανώνυμε 12:57, εάν οι Ευρωπαίοι ήξεραν ότι η Ελλάδα ήταν τόσο χάλια οικονομικά αλλά την έβαλαν στην ευρωζώνη, παρ΄ολα αυτά, τότε γιατί χρειάστηκε η Ελλάς να πλαστογραφήσει τα οικονομικά στοιχεία της; Ποιους ήθελε να ξεγελάσει; Τους Αμερικανούς;
Όσο για τα δανεικά που λες, δεν το καταλαβαίνω το ύφος σου: δηλαδή, εάν εσύ βρεθείς σε μεγάλη οικονομική ανάγκη και κάποιος, φίλος η όχι, σου δανείσει χρήματα, δεν θα του πεις ευχαριστώ; Θα τον καταριέσαι γιατί θα πρέπει να του τα επιστρέψεις; Ωραία λογική, πολύ «ελληνική»!
Προφανώς είσαι ανημέρωτος για την δημόσια ομολογία του προέδρου του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ ότι οι ηγέτες της ΕΕ ήξεραν επί δεκαετίες τα πάντα για την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, αλλά δεν μιλούσαν και δεν πίεζαν να αλλάξει τίποτα, επειδή η Γερμανία και η Γαλλία επωφελούνταν τα μέγιστα από τις εξαγωγές τους στη χώρα μας!
Ενημερώσου καλύτερα.
Δεν ήξεραν, απλά κάποιοι υποψιάζονταν! Ούτε οι Έλληνες ήξεραν ακριβώς που και πόσα χρωστούσε το κράτος. Αλλά ακόμα και να ήξεραν οι ξένοι, την απάτη την έκαναν οι Έλληνες και όχι οι Γερμανοί.
ακόμα και σήμερα στην ελλάδα δεν γνωρίζουμε τα πραγματικά στοιχεία και δείκτες της οικονομίας μας...
και όχι μόνο γιατί συνειδητά τα παραποιούμε...
με τις λεγόμενες greek statistics μεθόδους...
αλλά και εξαιτίας της τεχνικής ανεπάρκειας των διάσπαρτων και ανεξάρτητων εγωϊστικών υπηρεσιών...
από την άλλη κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει ότι μία χώρα με δείκτη συμμετοχής στο ευρωπαϊκό ΑΕΠ μόλις 2,5% θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο το ίδιο το ευρώ...
η ένταξη της ελλάδος στο ευρώ , ήταν καθαρά πολιτική πράξη, συμβολικού χαρακτήρα, όπως και η ίδρυση του ελληνικού κράτους , όπως και η ένταξη στο δυτικό μπλόγκ στη συμφωνία της Γιάλτας παρά την κοινή διαπίστωση ότι αν γίνονταν το 1946 ελεύθερες εκλογές θα τις κέρδιζε το αριστερό ΕΑΜ...
αποδεικνύεται ότι όσο περισσότερο θα γίνονται μεταυπερεθνικά βήματα και θα αυξάνονται οι οικονομικοπολιτικοί δεσμοί μεταξύ των κρατών τόσο η ανεπάρκεια του ενός θα επηρεάζει τα άλλα...
φυσικά κανείς δεν πίστευε που μπορεί να οδηγήσει η οικονομία των παραγώγων του τζόγου, με τον ρεπουμπλικάνο πόλσον να μένει αναυδος από την επερχόμενη πτώχευση συστημικών οικονομικών αμερικανικών οργανισμών...
η ελλάδα δεν εντάχθηκε στο ευρώ , λόγω της αγοράς στρατιωτικού εξοπλισμού, άσχετα με τη σημασία τους...
ούτε βέβαια η οικονομικά ανθούσα ιρλανδία αλλά και η πορτογαλία για πολιτικούς λόγους...
όσο για τα ενταξιακά οφέλη, αυτά είναι πρωτοφανή, με τον πακτωλό δωρεάν κοινοτικών χρημάτων..
με τον δανεισμό της χώρας και των πολιτών με πρωτοφανή χαμηλά επιτόκια...
με πρόσβαση σε αγορές προϊόντων και υπηρσιών σε πρωτόγνωρα προσιτές τιμές ..
μέχρι με ταξείδια αποκλειστικά για ψώνια στην μέχρι πρότεινος απρόσιτη αγορά της Νέας Υόρκης...
από την άλλη τα οφέλη της Δύσης από την άνταξη άλλων χωρών ιδιαίτερα της ελλάδος είναι τόσο συμβολικά όσο και μακροχρόνια...
φυσικά αν επιθυμούμε , όπως δηλώνουν οι εθνικιστές αντιμνημονιακοί του καναπέ ας βγούμε από το ευρώ και ας επιστρέψουμε στην ελληνική δραχμή...
αν φυσικά δεν μας βγάλουν νωρίτερα λόγω μη τήρησης των υποχρεώσεων μας ....
Με υψωμένη τη γροθιά της αντιμνημονιακής πολιτικής δίνει τη μάχη για τις εκλογές ο πρόεδρος της ΝΔ, με αρκετά στελέχη να διαφωνούν και να ανοίγουν τη συζήτηση για τη φυσιογνωμία του κόμματος
Ο Αντώνης στα χνάρια της Αλέκας
ΑΡΗΣ ΡΑΒΑΝΟΣ | Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010
Στα πολιτικά βήματα του... Περισσού κινείται τους τελευταίους μήνες εντός της ελληνικής επικράτειας ο πρόεδρος της ΝΔ κ. Αντ. Σαμαράς , ασκώντας δριμεία αντιπολίτευση στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, ενώ θα εντείνει τις επιθέσεις του στον Πρωθυπουργό. Με υψωμένη την αντιμνημονιακή σημαία στις προεκλογικές περιοδείες του ανά την επικράτεια, επιχειρεί να κερδίσει εκλογικούς πόντους με ιδιαίτερα επιθετικές αναφορές στο μνημόνιο, το οποίο, όπως λέει, «έχει δέσει χειροπόδαρα τη χώρα». Η «εξωσυμβατική»- για κεντροδεξιό κόμμα- στάση και ρητορική τον φέρνει στο ίδιο πολιτικό μετερίζι με τις... δυνάμεις του ΚΚΕ, και κυρίως του ΠΑΜΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και των λοιπών αριστερών εξωκοινοβουλευτικών δυνάμεων που μάχονται κατά του μνημονίου, αλλά με διαφορετική ιδεολογικοπολιτική προσέγγιση και κοσμοθεωρία.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/
30.10.10
«Γιατί ο Γκρουέφσκι χρονοτριβεί»
Οκτώβριος 30, 2010.
Ο Γκρουέφσκι χρονοτριβεί. Παίζει το παιχνίδι της καθυστέρησης και αναμένει την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, έγραψε η εφημερίδα της Θεσσαλονίκης «Μακεδονία». Η εφημερίδα επικαλείται αξιόπιστες πηγές που υποστηρίζουν ότι η ετυμηγορία της Χάγης, θα βγει σε λίγους μήνες και η μακεδονική κυβέρνηση ελπίζει σε ένα θετικό αποτέλεσμα.
Διπλωματικές πηγές- όπως αναφέρουν εφημερίδες των Αθηνών- αυτή είναι μια αδιέξοδος στρατηγική του Μακεδόνα πρωθυπουργού η οποία δεν τους ανησυχεί καθόλου επειδή αναμένουν ένα θετικό αποτέλεσμα, δηλαδή, υπέρ της Ελλάδας.
Η πρωτοβουλία του Γκρουέφσκι να συναντηθεί με τον Παπανδρέου, έκρυβε την προσπάθεια του Μακεδόνα πρωθυπουργού, να δείξει στο ευρωπαϊκό κοινό ότι είναι διατεθειμένος να συμβιβαστεί και να συμμετάσχει εποικοδομητικά στις διαπραγματεύσεις, υποστηρίζει η εφημερίδα ‘Θεσσαλονίκη’.
Σύμφωνα, εξάλλου, με τις ελληνικές εφημερίδες, μετά το δεύτερο γύρο των εκλογών στην Ελλάδα αναμένονται μυστικές διαπραγματεύσεις, για τις οποίες δεν έχουν αναφερθεί το παραμικρό δημοσίως. Πάντως παραμένει το όνομα ‘Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη’, ως μια καλή βάση για διαπραγμάτευση.
Αν το ΠΑΣΟΚ δεν πάρει την απαραίτητη εμπιστοσύνη των πολιτών, στις δημοτικές εκλογές, η χώρα θα μπορούσε να αντιμετωπίσει πρόωρες εκλογές.
Τα ελληνικά ΜΜΕ θεωρούν ότι ο Παπανδρέου δεν θα περιμένει μέχρι την άνοιξη, αλλά θα μπορούσε να προκηρύξει εκλογές στις αρχές Δεκεμβρίου, γράφει στην ανταπόκρισή της από την Ελλάδα η Σόνια Ρίστοφσκα, για το 'κανάλι 5'.
δυστυχώς η ΕΕ ακόμα λειτουργεί ως ένωση ανεξάρτητων κρατών...
αυτό είχε ως αποτέλεσμα ακόμα και αν υποψιάζονταν και γνώριζαν οι εταίροι το μαγείρεμα των οικονομικών δεδομένων της ελλάδος δεν μπορούσαν ούτε να τα ελέγξουν και να τα πιστοποιήσουν ούτε πολύ περισσότερο να παρέμβουν...
κάτι που μόλις τώρα γίνεται και μάλιστα αμυδρά...
αν η ευρώπη δεν εμβαθύνει , γεγονός που μπορεί να συμβεί μόνο κατόπιν κατάργησης της παραλυτικής ομοφωνίας, θα αντιμετωίσει τεράστια προβλήμαα...
ιδιαίτερα με το ΕΥΡΩ...
φυσικά αυτό δεν απαλλάσσει τους ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ μας από την ευθύνη τους για τον υπερπολλαπλάσιο της πιστοληπτικής μας ικανότητας και δυνατότητας δανεισμό μας...
31-10-10
Οι όροι της Μακδονίας για συμφωνία με Ελλάδα
Ο αντιπρόεδρος Β. Ναουμόφσκι μιλάει για τις συνομιλίες και την προσφυγή στη Χάγη
Συνεντευξη στον Σταυρο Tζιμα
Τους όρους υπό τους οποίους η Μακεδονία θα μπορούσε να συμφωνήσει σε μια αμοιβαία αποδεκτή λύση του προβλήματος της ονομασίας, υπογραμμίζει σε συνέντευξή του στην «Κ» ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Μακεδονίας, κ. Βάσκο Ναουμόφσκι.
Η πραγματικότητα της ύπαρξης της μακεδονικής ταυτότητας, του έθνους, της γλώσσας και του κράτους δεν μπορεί ν’ αλλάξει, λέει και αναφέρεται ακόμα στο ενδεχόμενο να φύγει η διαδικασία από τον ΟΗΕ αλλά και στην προσφυγή της χώρας του κατά της Ελλάδας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
– Ποια θα θεωρούσατε δίκαιη και βιώσιμη λύση στο πρόβλημα της ονομασίας, στην οποία να συμφωνούν και οι δύο πλευρές;
– Η λύση που θα είναι αποδεκτή, θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη της την πραγματικότητα. Εάν υπάρχει πρόβλημα με την πραγματικότητα, υπάρχουν δύο τρόποι για να ξεπεραστεί: είτε να αλλάξει η πραγματικότητα είτε να αλλάξει η στάση απέναντί της και να γίνει αποδεκτή η πραγματικότητα αυτή. Η πραγματικότητα της ύπαρξης της μακεδονικής ταυτότητας, του έθνους, της γλώσσας και του κράτους, δεν μπορεί ν’ αλλάξει. Οχι τον 21ο αιώνα. Τα ευρωπαϊκά ιδεώδη αφορούν την ένωση των ανθρώπων κι όχι το μπλοκάρισμα του δρόμου τους προς ένα καλύτερο μέλλον. Είμαι βέβαιος ότι στην Ελλάδα υπάρχει γνώση του γεγονότος ότι η ένταξη της Δημοκρατίας της Μακεδονίας στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ είναι, επίσης, προς όφελος της Ελλάδας. Κατόπιν όλων αυτών, εάν κοιτάξει κάποιος τη συνολικότερη εικόνα, τις ιστορικές, γεωπολιτικές και οικονομικές συνθήκες, δεν είμαι σίγουρος ότι είμαστε ο μεγαλύτερος εχθρός που μπορεί να έχει η Ελλάδα.
Αντιθέτως, υπάρχουν πολύ περισσότερα πράγματα που ενώνουν τους λαούς των δύο χωρών από ό,τι πράγματα που τους χωρίζουν. Μοιραζόμαστε πολλές κοινές αξίες και είμαι πεπεισμένος ότι έχουμε ένα κοινό μέλλον.
– Η χώρα σας εξακολουθεί να πιστεύει σε λύση μέσω του ΟΗΕ; Το ρωτώ γιατί τελευταία τα Σκόπια δείχνουν να επιδιώκουν παράκαμψη της διαδικασίας και ανάληψη πρωτοβουλιών μέσω της Ε.Ε.
– Παραμένουμε προσηλωμένοι στις διαπραγματεύσεις στον ΟΗΕ και αναμένουμε πως η λύση θα βρεθεί εκεί. Οποιος μπορεί να συμβάλει ώστε να βρεθεί πιο γρήγορα λύση, θα είναι εκτιμητέο.
– Ελπίζει η κυβέρνησή σας ότι μπορεί μέχρι τη σύνοδο του ΝΑΤΟ στα τέλη Νοεμβρίου να έχει αλλάξει κάτι σε σχέση με το ζήτημα της ονομασίας ώστε να γίνετε μέλος της Συμμαχίας;
– Πιστεύουμε ότι εάν υπάρχει καλή και ειλικρινής βούληση και από τις δύο πλευρές, μπορούμε να προχωρήσουμε πιο κοντά στην τελική λύση πολύ σύντομα. Υπάρχει ένα μακροχρόνιο πρόβλημα, αλλά νομίζουμε ότι έχει έρθει η ώρα να φτάσουμε σ’ ένα τέλος, επειδή αυτό θα συμβάλει στην οικοδόμηση ακόμη πιο ισχυρών σχέσεων.
– Η χώρα σας έχει προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ζητώντας την καταδίκη της Ελλάδας για παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. Πιστεύετε ότι μια πιθανή καταδίκη ή αθώωση θα διευκόλυνε τις διαδικασίες;
– Οταν υπογράψαμε την Ενδιάμεση Συμφωνία, το 1995, και οι δύο πλευρές έκαναν παραχωρήσεις. Εμείς, μεταξύ άλλων, συμφωνήσαμε στην αλλαγή της (εθνικής) σημαίας. Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα συμφώνησε να μη φέρει αντίρρηση σε τυχόν αίτηση ή ένταξή μας σε διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς οργανισμούς και θεσμούς, στους οποίους η ίδια είναι μέλος. Αυτή είναι μια ξεκάθαρη μνεία, που σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να μπλοκάρει την ένταξη σε οργανισμούς, όπως η Ε.Ε. ή το ΝΑΤΟ και βιώνουμε ακριβώς το αντίθετο. Επομένως, καταθέσαμε την αίτηση στη Χάγη (ICJ) προκειμένου να δούμε εάν κάθε κράτος–μέλος των Ηνωμένων Εθνών σέβεται τις διεθνείς νομικές υποχρεώσεις, που έχουν συμφωνηθεί. Και οι δύο πλευρές συμφωνήσαμε σ’ αυτό το έγγραφο και δεν θέλουμε να επιστρέψουμε στην περίοδο πριν από τη Συμφωνία. Πάντα ακολουθούσαμε αυτό που έχει υπογραφεί και αναμένουμε από την Ελλάδα να κάνει το ίδιο. Εάν δεν υπήρχαν προσκόμματα (μπλοκαρίσματα) στην ευρωατλαντική ένταξη, δεν θα υπήρχε καμία ανάγκη να αναμειχθεί το ICJ.
Με στόχο την κατανόηση του παρόντος
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΟΥΛΟΥΡΗ | Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010
Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και ειδικότερα η μεταρρύθμιση της διδασκαλίας της Ιστορίας, παρ΄ όλο που δεν έχουν τις οδυνηρές επιπτώσεις που έχει η μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού, η μείωση των μισθών και τα μέτρα λιτότητας, προκαλούν οξύτερες και πολύ πιο φανατικές αντιδράσεις. Οι λόγοι για τους οποίους συμβαίνει αυτό το, σε πρώτο επίπεδο, παράδοξο φαινόμενο, είναι γνωστοί στους ειδικούς και δεν εντοπίζονται μόνο στη χώρα μας. Πριν από κάποιους μήνες, η συντηρητική στροφή της διδασκαλίας της Ιστορίας στο Τέξας είχε προκαλέσει επίσης αντιδράσεις. Οι λόγοι ήταν και εκεί παρόμοιοι και απεικονίζονταν ανάγλυφα στο πανό που κρατούσε μια διαδηλώτρια: «Θέλω να βλέπω τον εαυτό μου μέσα στο εγχειρίδιο Ιστορίας». Η θρησκευόμενη, «πατριωτική» Αμερική της Σάρας Πέιλιν ζητούσε το μερίδιό της στη διδασκαλία της Ιστορίας.
Η άποψη της «εκπροσώπησης» επικρατεί και στη χώρα μας, με αποτέλεσμα να γίνεται εξονυχιστικός έλεγχος όλων των εγχειριδίων Ιστορίας από ερασιτέχνες αναγνώστες μη τυχόν και έχει παραλειφθεί ή υποβαθμιστεί κάποιος τόπος, οικογένεια, πρόγονος ή πολιτική τάση στην αφήγηση της σχολικής ιστορίας. Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει ο παιδαγωγός ή ο ιστορικός ότι είναι αδύνατον να εμφανίζονται σε ένα σχολικό εγχειρίδιο πεπερασμένων σελίδων γεγονότα, πρόσωπα και δεδομένα που θα έπρεπε να καλύπτουν εγκυκλοπαίδειες. Είναι, λοιπόν, ενδιαφέρον ότι, παρά την αυτονόητη αυτή παραδοχή, η συζήτηση εξακολουθεί να μαίνεται γύρω από λεπτομέρειες, τη στιγμή που είναι επίσης γνωστό ότι οι ιστορικές γνώσεις των αποφοίτων του λυκείου είναι πενιχρές, στρεβλές ή, απλώς, ανύπαρκτες. Ο διάλογος γύρω από την Ιστορία γίνεται από ειδικούς, και μη, ερήμην των ιδίων των παιδιών και, δυστυχώς, ερήμην και των εκπαιδευτικών. Γιατί όποιος ρωτούσε, είτε τους μεν είτε τους δε, θα διαπίστωνε ότι καμία από τις λεπτομέρειες για τις οποίες γίνεται η συζήτηση δεν έχει γίνει αντιληπτή από τους μαθητές, ότι τα παιδιά νιώθουν να πνίγονται κάτω από τον όγκο των πληροφοριών και αντιπαθούν το μάθημα της Ιστορίας, το οποίο θεωρούν, στην καλύτερη περίπτωση, άχρηστο. Η αρνητική σχέση με το σχολικό εγχειρίδιο επιδεινώνεται, εξάλλου, από τον τρόπο εξέτασης και βαθμολόγησης. Ενα μάθημα που προορίζεται να καλλιεργήσει την κριτική σκέψη και συνδέεται με την αγωγή του πολίτη εξαντλείται- στο λύκειο τουλάχιστον - σε αποσπάσματα κεφαλαίων, δηλαδή στην περίφημη «εξεταστέα ύλη». Αλλά και στην υποχρεωτική εκπαίδευση η πυκνότητα της ύλης και οι ελάχιστες ώρες που διαθέτει ο εκπαιδευτικός βάσει του ωρολογίου προγράμματος οδηγούν σε ακρωτηριασμό της διδασκαλίας, έτσι ώστε η μεταπολεμική ιστορία να μην καλύπτεται εν τέλει.
Η κυρία Χριστίνα Κουλούρη είναι καθηγήτρια Νεότερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.
Εξι προτάσεις για να λυθεί ο γόρδιος δεσμός
Οι μαθητές νιώθουν να πνίγονται κάτω από τον όγκο των πληροφοριών και θεωρούν, στην καλύτερη περίπτωση, άχρηστο το μάθημα της Ιστορίας Δεν είναι παράλογο, άραγε, να επαναλαμβάνεται ευλαβικά τρεις φορές όλη η ελληνική ιστορία, να διδάσκεται βεβαίως ο Λεωνίδας και ο Ιουστινιανός, αλλά οι μαθητές να μη διδάσκονται τίποτα για τη δικτατορία των συνταγματαρχών, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Γεώργιο Παπανδρέου; Και πώς μπορούν να κατανοήσουν τον κόσμο μέσα στον οποίο ζουν, αν γνωρίζουν μεν τον Κολοκοτρώνη αλλά δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει Ψυχρός Πόλεμος, τείχος του Βερολίνου, διάλυση της Γιουγκοσλαβίας; Αν στόχος της διδασκαλίας της Ιστορίας είναι η κατανόηση του παρόντος και η αυτογνωσία (ποιοι είμαστε, ποια είναι η ταυτότητά μας ή οι ταυτότητές μας), νομίζω ότι κανείς δεν διαφωνεί ότι για τον στόχο αυτόν είναι απαραίτητη η γνώση κατ΄ εξοχήν της πρόσφατης Ιστορίας και μάλιστα όχι μόνο της ελληνικής αλλά και της ευρωπαϊκής, και της παγκόσμιας. Τι χρειάζεται λοιπόν για να λυθεί ο γόρδιος δεσμός της σχολικής ιστορίας;
Πρώτον, να γίνει ενιαίος σχεδιασμός της διδασκαλίας της Ιστορίας στην υποχρεωτική εκπαίδευση ώστε να μην επαναλαμβάνεται η ίδια ύλη δύο φορές και να δίνεται έτσι η δυνατότητα για μια πιο ευρηματική και σύγχρονη διάρθρωση της διδακτέας ύλης.
Δεύτερον, να καταργηθεί το ένα και μοναδικό εγχειρίδιο που παράγεται από το υπουργείο Παιδείας. Το σύστημα αυτό δημιουργεί τεράστιο βάρος στους συγγραφείς αλλά καθιστά και την πολιτεία υπόλογη και ευάλωτη απέναντι σε κριτικές, εφόσον υπάρχει «επίσημη», κρατική άποψη για την Ιστορία. Εννοείται ότι το υπουργείο θα είναι υπεύθυνο για τη σύνταξη των αναλυτικών προγραμμάτων και για την έγκριση των εγχειριδίων που θα χρησιμοποιούνται στα σχολεία.
Τρίτον, να επιμορφωθούν οι εκπαιδευτικοί ώστε να είναι σε θέση να διδάξουν ένα μάθημα για το οποίο δεν υπάρχει θεσμοθετημένη ειδικότητα (στην καλύτερη περίπτωση διδάσκεται από φιλολόγους, αλλά είναι «δεύτερη ανάθεση» σε πολλές άλλες ειδικότητες).
Τέταρτον, να αλλάξει το σύστημα αξιολόγησης και εξέτασης των μαθητών ώστε να αποσυνδεθεί επιτέλους η Ιστορία από την παπαγαλία.
Πέμπτον, το περιεχόμενο και η μέθοδος της διδασκαλίας της Ιστορίας να προσαρμόζονται στην ηλικία των μαθητών και όχι το αντίθετο. Πολύ συχνά όσοι επιχειρηματολογούν υπέρ μιας συγκεκριμένης μορφής Ιστορίας επικεντρώνονται μόνο στο περιεχόμενο και αγνοούν τη διδακτική πλευρά.
Εκτον, η σχολική ιστορία να συμβαδίζει με την ακαδημαϊκή ιστορία όπως συμβαίνει με όλα τα υπόλοιπα μαθήματα και τις αντίστοιχες επιστήμες. Νέα γνωστικά πεδία, νέες μέθοδοι, νέα ευρήματα οδηγούν σε συνεχή αναθεώρηση την ιστορική επιστήμη.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι χρειάζεται να διδασκόμαστε Ιστορία. Ωστόσο, αυτή η Ιστορία πρέπει να είναι ανοιχτή, ελληνική, ευρωπαϊκή και παγκόσμια, που θα περικλείει και δεν θα αποκλείει, που θα δημιουργεί ερεθίσματα για σκέψη και στοχασμό, και που θα έλκει τους μαθητές. Κυρίως θα πρέπει να μπορεί να απαντήσει στο βασικό ερώτημα που θέτουν, δικαίως, τα παιδιά: «Τι τη χρειαζόμαστε σήμερα την Ιστορία;».
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/
Ο στιγματισμός κάθε προσπάθειας αλλαγής
ΜΑΡΙΑ ΡΕΠΟΥΣΗ | Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010
Θα ήθελα στην παρέμβαση αυτή να ασχοληθώ με δύο μύθους που αφορούν την Ιστορία στην εκπαίδευση, τη θέση της στα σχολεία και τον σκοπό που υπηρετεί ή υπηρετούσε. Ο πρώτος αφορά τη διαχρονικότητα της σχολικής ιστορίας και ο δεύτερος την εθνική σκοποθεσία της. Οι μύθοι αυτοί είναι συγκροτητικοί της κυρίαρχης ρητορικής για τη θέση και τον σκοπό της Ιστορίας στην εκπαίδευση και προβάλλονται κάθε φορά που επιχειρείται η αναδιαπραγμάτευση της θέσης της Ιστορίας στα αναλυτικά προγράμματα και ο αναστοχασμός για την κοινωνική λειτουργία της, με άλλα λόγια κάθε φορά που γίνεται προσπάθεια να επανατεθούν τα ερωτήματα αυτά και να απαντηθούν με τρόπο που αρμόζει στην εποχή μας. Μέρος της αντίπαλης προς τις αλλαγές επιχειρηματολογίας είναι το βάρος ενός δήθεν εμπράγματoυ παρελθόντος της ιστορικής εκπαίδευσης που συνηγορεί υπέρ του αμετάβλητου της σημερινής κατάστασης και εγκαλεί ως ύποπτη κάθε προσπάθεια αλλαγής της.
Ι. Κοινή πεποίθηση ακόμη και ανάμεσα στο καλλιεργημένο και εγγράμματο ιστορικά κοινό είναι ότι η Ιστορία ήταν ανέκαθεν εγκατεστημένη στα ιδρύματα που ανά εποχή ήταν ταγμένα στη μάθηση. Δεν είναι όμως έτσι. Παρά τα αποφθέγματα για την παιδευτική αξία της, που τη συνόδευαν από τον 2ο αι. π.Χ., η Ιστορία απουσίαζε για αιώνες από τις μαθήσεις που οι ανθρώπινες κοινωνίες έκριναν απαραίτητες για τη συνέχεια και την εξέλιξή τους. Ακόμη και οι διαφωτιστές ήταν διχασμένοι. Οι χρήσεις και οι καταχρήσεις της Ιστορίας στον δημόσιο βίο τούς είχαν κάνει εξαιρετικά δύσπιστους για την αξία της Ιστορίας στην εκπαίδευση. Χρειάστηκε να φανούν τα σημάδια σημαντικών αλλαγών της Ιστορίας και να διαμορφωθεί μια σαφής σχέση ανάμεσα στη νέα εποχή του Διαφωτισμού και στην Ιστορία για να γίνει μειοψηφική αυτή η άποψη και να ηγεμονεύσει η αντίθετή της.
Με μικρές διαφοροποιήσεις από χώρα σε χώρα, η αλλαγή των αντιλήψεων πυκνώνει στο τέλος του αιώνα των Φώτων και στην καμπή του 18ου προς τον 19ο αιώνα η Ιστορία θεωρείται απαραίτητη σκευή του πολιτισμένου δυτικού ανθρώπου, μέρος της εγγραμματοσύνης του. Αποτέλεσμα αυτής κυρίως της αλλαγής αλλά και των νέων αντιλήψεων οργάνωσης των σπουδών είναι η εγγραφή της Ιστορίας στο σχολικό περιβάλλον και η σταδιακή μετατροπή της σε σχολικό μάθημα. Πολλές φορές από τότε αμφισβητήθηκε η θέση της Ιστορίας στα προγράμματα σπουδών, κυρίως σε εκπαιδευτικά συστήματα που ήταν στραμμένα στο παρόν και στο μέλλον και όχι στο παρελθόν. Η παραμονή της στην εκπαίδευση ως υποχρεωτικό μάθημα έπρεπε να επιβεβαιώνει την κοινωνική της χρησιμότητα, την ανταπόκρισή της στα ερωτήματα και στις περιέργειες της εποχής της, την ικανότητά της να προσαρμόζεται σε ένα σχολείο που αλλάζει μέσα σε έναν κόσμο που αλλάζει. Με άλλα λόγια το ερώτημα αν θα πρέπει να έχουμε υποχρεωτικά Ιστορία στα σχολεία ήταν και είναι συνυφασμένο με το είδος της Ιστορίας που θέλουμε να διδάσκουμε.
Ο χαρακτηρισμός "απατεώνες" συμπεριλαμβάνει και εσένα, ως πολίτη της χώρας, ή μήπως οι μακεδονικής καταγωγής πολίτες είναι οι μόνοι τίμιοι πολίτες και οι μόνοι εργατικοί και αδιάφθοροι δημόσιοι υπάλληλοι της Ελλάδας; Δεν σε καταλαβαίνω, χαίρεσαι με την πτώση του κράτους, του οποίου είσαι πολίτης;
Lipothrix, δεν είναι όλοι οι Έλληνες απατεώνες, φυσικά. Όταν όμως το κράτος μας και οι αντιπρόσωποι του κάνουν απάτες, οι ξένοι δεν είναι υποχρεωμένοι θα διαχωρίσουν τους μη απατεώνες Έλληνες (οι οποίοι, όμως, επέτρεψαν, με την αδιαφορία τους ίσως, να γίνουν αυτές) και χαρακτηρίζουν όλους ως τέτοιους (κι’ έμενα, μαζί).
Δεν χαίρομαι καθόλου, γιατί και εγώ πληρώνω τις συνέπειες αυτής της απάτης. Απλά, ίσως είμαι πιο θυμωμένος με τους Έλληνες απ’ ότι εσύ με τους ομοεθνείς σου, αφού προσπαθείς με κάθε τρόπο να τους δικαιολογήσεις και να ρίξεις τις ευθύνες τους στους ξένους.
Λευκοθαλασσίτη, δεν δικαιολογώ κανέναν και βεβαίως δεν ρίχνω ευθύνες στους ξένους. Αυτό που παρατηρώ όμως είναι οτι μοιράζεσαι και εσυ ενα χαρακτηριστικό των ομοεθνών μου: φταίνε όλοι οι άλλοι εκτος απο εσένα. Μήπως είσαι Έλληνας τελικά;
οι ακτιβιστές Μακεδόνες της Ελλάδος έγκαιρα προειδοποίησαν ότι ο διάχυτος και επικρατών αντιγειτνιακός εσωστρεφής ελληνικός υπερεθνικισμός θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια , μιά μικρή χώρα όπως η πατρίδα μας στην ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ....
οι Μακεδόνες ουδόλως χαίρονται για την σημερινή κατάσταση της χώρας μας ...
όχι μόνο γιατί υφίστανται άμεσα και οδυνηρά τις οικονομικές συνέπειες..
αλλά και γιατί κατά παράδοξο τρόπο η οικονομική κρίση οδηγεί πάντα σε περιστολή των ατομικών δικαιωμάτων...
φυσικά ο μπέλο μόρε είναι έλληνας πολίτης και αντικειμενικά φορέας του ελληνικού ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ έθνους...
η εθνοτική του όμως καταγωγή , όπως όλων των κατοίκων της χώρας μας είναι ΜΗ ελληνική...
ασχέτως της ελληνικής εθνοτικης ΔΗΛΩΣΗΣ όλων μας....
οι δε ευθύνες του ως Δημοκράτη φιλελεύθερου
είναι ελάχιστες , σε σχέση με όλους τους άλλους , κρατικοδίαιτους και μη...
Δημοσίευση σχολίου