"ΑΙΓΑΙΑΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΙΓΙΔΕΣ"

"ΑΙΓΑΙΑΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΙΓΙΔΕΣ"

TOY

ΒΑΓΓΕΛ ΑΓΙΑΝΟΦΣΚΗ-ΟΤΣΕ

Επαναστατική Κίνηση στην Έδεσσα και Λαϊκό Απελευθερωτικό Κίνημα (ΝΟΦ) στην Αιγαιακή Μακεδονία.

Σκόπια 1975

Σε όλους τους πολεμιστές και μαχητές που έδωσαν τις ζωές τους για τα δικαιώματα και την ελευθερία του Μακεδονικού λαού στην Αιγαιακή Μακεδονία.

Vangel Ajanovski-Oče Вангел Ајановски-Оче

(Αποσπάσματα απο το βιβλίο «Αιγαιατικες καταιγίδες» θα δημοσιεύονται στο παρόν blog, σε μετάφραση στην ελληνική, απο την μακεδονική γλώσσα.)

...........
Η ΔΗΜΙΟΎΡΓΕΙΑ του ΕΑΜ
Στις 27 Σεπτεμβρίου το 1941 δημιουργήθηκε το Εθνικό Απελευθερωτικό Mέτωπο της Ελλάδος (Ε.Α.Μ.), μετά από την υπογραφή συμφωνίας μεταξύ των Κ.Κ.Ε, ΕΛΔ και ΑΚ. Λίγο αργότερα δημιουργήθηκε η οργάνωση του ΕΑΜ και στην πόλη (της Έδεσσας), ΌΠΟΥ ΕΝΤΑΧΤΗΚΑΝ ΌΛΟΙ οι κομουνιστές και πατριώτες, που δήλωσαν έτοιμοι να πολεμήσουν τον εχθρό για την απελευθέρωση της χώρας.

Η αντίσταση ενάντια στον κατακτητή, στην Έδεσσα και τα περίχωρα της, μεγάλωνε μέρα με τη μέρα και εκδηλώνονταν μέσα από διάφορες δράσεις κατά της παρουσίας του εχθρικού στρατού.

Με τη συνεργασία της ελληνικής αστυνομίας, η Γκεστάπο πήρε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για τη κομουνιστική δράση, σε αυτή την περιοχή..

Εκείνο τον καιρό στη πόλη, είχαν έρθει διάφορα ύποπτα στοιχεία από το εσωτερικό της Ελλάδος, με σοβινιστική διάθεση προς τους Σλάβους, άλλα ήρθαν και διάφοροι συνεργάτες του εχθρού από τη Βουλγαρία, οι οποίοι είχαν μίσος και έχθρα για το μακεδονικό και τον ελληνικό λαό.

Ως περιφερειακός διοικητής στην Έδεσσα, είχε έρθει ο Γεώργιος Δεμενόπουλος, έλληνας από τη παλιά Ελλάδα, ο οποίος τον καιρό της δικτατορίας του Μεταξά ήταν διευθυντής της Επιτροπής Αμύνης. Με τη βοήθεια των συνεργατών του: Κούφου, Σπιριδόνη,Φωτιάδη, Γερίμτσε, Κούτρα και άλλους, άρχισε η αντιμακεδονική καμπάνια και οι διωγμοί των Μακεδόνων πατριωτών.

Αυτές οι γκρεκομανιακές πράξης, ορισμένων αντιπροσώπων της κυβέρνησης, τις χρησιμοποιούσαν διάφοροι βουλγαρόφιλοι από τα μέρη αυτά και έστελναν ειδικές αντιπροσωπείες στη Σόφια με παράκληση στη βουλγαρική φασιστική κυβέρνηση να προστατέψει τους Βούλγαρους, από τη πίεση της ελληνικής τρομοκρατίας. Ζητήθηκε αυτή η περιοχή να μπει υπό βουλγαρική διοίκηση, όπως είχε γίνει με το ανατολικό μέρος της Αιγαιακής Μακεδονίας.

Οι κλοπές του εχθρικού στρατού γίνονταν όλο και συχνότερες, ο λαός πάλευε για την επιβίωση του. Παντού, στις μεγάλες πόλεις, υπήρχαν εικόνες φοβερές: κορμιά γυναικών, παιδιών, γέρων…. πεσμένα, νεκρά, από πείνα και αρρώστιες. Αυτές ήταν ανατριχιαστικές εικόνες, χαρακτηριστικές σε όλη τη χώρα.

Αυτή τη δύσκολη κατάσταση, οι κατακτητές και οι υπηρέτες τους προσπαθούσαν, στην Αιγαιακή Μακεδονία, να την χρησιμοποιήσουν για δικούς τους σκοπούς. Οι γκρεκομανείς και οι βουλγαρόφιλοι, στενά δεμένοι με τους Γερμανούς,, ο καθένας από την σκοπιά του, με μελετημένη προπαγάνδα, εκβίαζαν το πεινασμένο μακεδονικό λαό, καταφέρνοντας να πάρουν ορισμένους μαζί τους, ενισχύοντας τους με φαγητό και ρούχα. Η βουλγαρική πλευρά έφτασε στο σημείο να φέρνει βαγόνια με σιτάρι και να το μοιράζει σαν ‘’αδελφική βοήθεια’’ στο πεινασμένο λαό. Μετά έκανε εκδηλώσεις για να δείξει τη μεγάλη φροντίδα για τα αδέλφια της. Η αλήθεια όμως ήταν άλλη: τα περισσότερα βαγόνια κατέληγαν στους βούλγαρους αντιπροσώπους, οι οποίοι πουλούσαν το σιτάρι, στη μαύρη αγορά, στους εμπόρους.

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΉ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΉ ΟΡΓΆΝΩΣΗ (ΜΑΟ)

Στις αρχές του 1942 στη Ελλάδα, εκτός από τη δράση του Κ.Κ.Ε, παρουσιάστηκαν μερικές εθνικιστικές οργανώσεις, με διάφορα ονόματα, λέγοντας ότι είναι υποστηρικτές του ελληνικού λαού, κατά της φασιστικής τυραννίας. Αυτές, ζητούσαν ενότητα και αλληλοϋποστήριξη στο πόλεμο ενάντια στον εχθρό, αλλά σκοπό είχαν να αποτρέψουν το ελληνικό απελευθερωτικό κίνημα, και να παλέψουν το Κ.Κ.Ε, το ΕΑΜ, και το ΕΛΑΣ.

Τον Απρίλη του 1942 οι Μακεδόνες κομουνιστές από την Έδεσσα, πραγματοποίησαν σύσκεψη όπου συζητήθηκε ως βασικό θέμα: η θέση και ο ρόλος των Μακεδόνων κομουνιστών και αντιφασιστών, την πορεία του αντιφασιστικού αγώνα των Μακεδόνων σε σχέση με την παράξενη συμπεριφορά του Κ.Κ.Ε για τις μακεδονικές προσδοκίες, και ειδικά για την κατάσταση της φοβερής εθνικιστικής ελληνικής και βουλγαρικής προπαγάνδας.

Τη σύσκεψη άνοιξε ο Βανγκέλ Αγιάνοβσκι ο οποίος εισηγήθηκε την πρόταση αυτή. Αυτός επιδίωξε να δημιουργηθεί ξεχωριστή μακεδονική αντιφασιστική οργάνωση η οποία θα διοικούσε τον μακεδονικο λαο στον πόλεμο, σε αυτήν την περιοχή. Εξηγώντας τις υποχρεώσεις και τους στόχους της οργάνωσης, αυτός υπογράμμισε ότι ο ελληνικός λαός πολεμάει κάτω από τη σημαία των ΕΑΜ, ΕΔΕΣ, ΕΚΚΆ και ΉΒΕ. Ο μακεδονικός λαός συμμετείχε κανονικά σε αυτόν τον πόλεμο, ενώ οι Μακεδόνες κομουνιστές, υπό τη διοίκηση του ΚΚΕ, οργάνωναν τον λαό στο πόλεμο ενάντια στον εχθρό.

Αλλά σε αυτό το κοινό πόλεμο, ο μακεδονικός λαός δεν έβλεπε καμιά εγγύηση για την εξασφάλιση των εθνικών δικαιωμάτων του. Πολλές εθνικιστικές οργανώσεις άπλωναν βαθιές ρίζες στην Αιγαιακή Μακεδονία, καταπιέζοντας σκληρά τους Μακεδόνες.

Η Ελληνική και η Βουλγαρική προπαγάνδα πίεζαν δυνατά, μέχρι και βίαια, το μακεδονικό λαό για να τον κερδίσουν και να τον πάρουν με το μέρος τους.

Γιατί και για ποιόν πολεμούσε ο μακεδονικός λαός σε αυτόν το πόλεμο; Υπάρχει μια μοναδική απάντηση που εκφράζει τη συμμετοχή του σε αυτόν: η αντιφασιστική μάχη του μακεδονικού λαού αλλά συγχρόνως αποτελούσε γι αυτόν και εθνο-απελευθερωτικό αγώνα, καθοδηγούμενο από τις αιώνιες εθνικές ιδέες, υπό τη διοίκηση Μακεδόνων κομουνιστών, κάτω από την δική τους εθνική σημαία.

Για το λόγο αυτό, δημιουργήθηκε η Μακεδονική Αντιφασιστική Οργάνωση (ΜΑΟ), η οποία ενίσχυσε το αντιφασιστικό μέτωπο σε αυτήν την περιοχή της Αιγαιακής Μακεδονίας, επιστρατεύοντας τον μακεδονικό λαό στις πρώτες γραμμές, σε αυτόν το πόλεμο.

Με αυτές τις προϋποθέσεις, μετά τη νίκη κατά της φασιστικής Γερμανίας, ο μακεδονικός λαός θα έπρεπε να είναι ισότιμος συνομιλητής και συνέταιρος, με δικαίωμα στην επιλογή της μοίρας του και στην ολοκλήρωση των αιώνιων ιδεών. Την ιδέα για τη δημιουργία Μακεδονικής Αντιφασιστικής Οργάνωσης, οι Εδεσσαίοι κομουνιστές για πολύ καιρό την είχαν μέσα τους. Αυτή ήταν παρούσα στις καθημερινές τους πράξεις και υπήρχε έντονη η αίσθηση, οι μακεδονικές επιδιώξεις να μετατραπούν σε οργανωμένη δράση, με καθορισμένους στόχους. Γι’ αυτό και την πρόταση για μια τέτοια οργάνωση οι Μακεδόνες κομουνιστές την δέχτηκαν με ενθουσιασμό.

Οι παρόντες, στο τέλος, έλαβαν τις εξής αποφάσεις: Η Μακεδονική Αντιφασιστική Οργάνωση ανήκει στο μακεδονικό λαό, αυτής της περιοχής της Αιγαιακής Μακεδονίας, η οποία, εκτός από τον αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τη Γερμανική, Ιταλική και Βουλγαρική κατοχή, πολεμάει και για την εφαρμογή των εθνικών δικαιωμάτων του. Από τους παρόντες στην σύσκεψη, εκλέχτηκε Νομαρχιακό Συμβούλιο με πέντε μέλη και αργότερα αυτό ενισχύθηκε (σε Νομαρχιακή Επιτροπή) με έντεκα μέλη. Η ΜΑΟ θα λειτουργούσε στα πλαίσια του ΚΚΕ διότι την αποτελούσαν μέλη αυτού του κόμματος, οι οποίοι θα υλοποιούσαν τους στόχους της. Αυτή η οργάνωση θα ήταν μέρος του αντιφασιστικού μετώπου της Ελλάδας δηλαδή το ΕΑΜ. Ειδικοί καθοδηγητές της ΜΑΟ θα έφευγαν στα γύρω χωριά και θα δημιουργούσαν τοπικές οργανώσεις. Τέτοιες, θα δημιουργούνταν και σε διάφορα μέρη της πόλης και στα εργοστάσια.

Η Μακεδονική Αντιφασιστική Οργάνωση θα έπρεπε να εκδώσει δική της εφημερίδα, το ‘’Κόκκινο αστέρι’’, και στην επικεφαλίδα της θα τυπώνονταν ένα κόκκινο αστέρι. Η εφημερίδα θα τυπώνονταν με Ελληνικά γράμματα (δεν υπήρχαν γραφομηχανές με Κυριλλικά γράμματα) αλλά τα άρθρα θα ήταν στα Μακεδονικά.

Στο νέο Νομαρχιακό συμβούλιο της ΜΑΟ μπήκαν οι: Άνγκελ Γκάτσοβ-έμπορος, Ρίστο Κορντάλοβ-εργάτης, Ντίνι Παπαγιάνκοβ-αγρότης, Βάνι α.-δάσκαλος και Βανγκέλ Αγιάνοβσκι-εργάτης και ο οποίος ήταν και Γραμματέας της ΜΑΟ.
................

ΡΟΥΣΑΛΙΙ (Σεκιρνικ-Στρουμιτσα)

Το χωριό Σεκιρνικ βρίσκεται περίπου 12 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης Στρουμιτσα, στο τριεθνές σύνορο μεταξύ Βουλγαρίας και Ελλάδας και απλώνεται στην πολύ εύφορη πεδιάδα της Στρουμιτσας (220 μ. πάνω από την επιφάνεια της θαλάσσης), ανάμεσα στα βουνά Μπελσιτσα και Ογκραζντεν.

Είναι ένα χωριό με περίπου 300 σπίτια και 1.200 κατοίκους, αστικοποιημένο και καλά οργανωμένο, σε αυτή την περιοχή. Η κύρια απασχόληση των κατοίκων του είναι η γεωργία, ενώ οι πιο μορφωμένοι και ειδικευμένοι κάτοικοι, εργάζονται στην Στρουμιτσα.
Το Σεκιρνικ θεωρείται ως το ποιο χαρακτηριστικό μνημείο της ιστορικής, πνευματικής και υλικής ΕΞΟΔΟΥ του 1913 (ειδικότερα με την ύπαρξη των Ρουσαλιι. Πολλοί από τους κατοίκους του Σεκιρνικ έχουν καταγωγή από την περιοχή του Κιλκίς/Κουκουςς, από όπου είναι και το έθιμο των Ρουσαλιι,).
ΡΟΥΣΑΛΙΙ - Η αληθινή ιστορία που δεν μπορεί να διαβαστεί αλλά φαίνεται, βιώνεται και αναγνωρίζεται.
Αυτά που δεν μπορούν να καούν, να παρθούν η να μετονομαστούν, τα πράγματα που μένουν όταν όλα έχουν αποκοπεί, οι ρίζες, το πνεύμα, ο πολιτισμός και η παράδοση, συνεχίζουν, αντέχουν και διατηρούνται. - ΡΟΥΣΑΛΙΙ
Παλιά έθιμα στη νότια Μακεδονία
Το παλιό έθιμο του χορού των ΡΟΥΣΑΛΙΙ, οργανώνονταν το χειμώνα, από την πρώτη μέρα των Χριστουγέννων έως τα Φώτα (την ημέρα της εμφάνισης του Θεού) στο χρονικό διάστημα 12 ημερών, γνωστές ως οι «αβάπτιστες μέρες», στην διάρκεια των οποίων ο κόσμος πίστευε ότι επικρατούσαν κάποιες κακές και σατανικές δυνάμεις, μάγισσες, νεράιδες, που κυκλοφορούσαν γύρο από τα σπίτια και έκαναν κακό στους ανθρώπους. Ειδικότερη φροντίδα και προστασία έπρεπε να δοθεί, αυτές τις μέρες, στις γυναίκες που πρόσφατα είχαν γεννήσει, λαμβάνοντας υπ’ όψη ότι αυτή την περίοδο η Θεομήτωρ, γέννησε το παιδί της.
Η αποστολή των ομάδων των Ρουσαλιι είναι να πηγαίνουν από χωριό σε χωριό, από σπίτι σε σπίτι, και να εξορκίζουν αυτές τις σατανικές δυνάμεις και φαντάσματα.
Σύμφωνα με κάποια ερμηνεία, οι χοροί των Ρουσαλιι χρονολογούνται από την ειδωλολατρική (παγανιστική) εποχή, αλλά έχουν και πολλά χριστιανικά στοιχεία που αναγνωρίζονται στο σταύρωμα των σπαθιών, στο δέσιμο των δυο κόκκινων μαντιλιών, και τα στολίδια στις κάλτσες.
Στην διάρκεια της οθωμανικής κατοχής, υποχρεούνταν να βάζουν και να φορούν κάποια μουσουλμανικά σύμβολα και στολίδια (τουρμπάνι), αλλά οι ομάδες των Ρουσαλιι συνέχυσαν να προσδιορίζουν την ταυτότητα τους με τον σταυρό που έβαζαν στο μέτωπο τους η στις κάλτσες τους, χρησιμοποιώντας αίμα ενός σφαγμένου κόκορα η άλλου ζώου.

Κάθε χρόνο, προς το τέλος Αυγούστου, οργανώνονται πολύ όμορφες παραδοσιακές εκδηλώσεις, με τους Ρουσαλιι, στο χωριό Σεκιρνικ της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, απο τον τοπικό πολιτιστικό σύλλογο КУД «РУСАЛИИ».

Άρθρο στη ΝΟΒΑ ΖΟΡΑ για τους Ρουσαλιι εδώ

TAS TV Press - ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ

TAS TV Press - ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ

Σχετικά με το ανυπόγραφο άρθρο, το οποίο δημοσιεύτηκε στο από 31.08.2011 φύλλο της Εφημερίδας «Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΠΕΛΛΑΣ», που αφορούσε στον ετήσιο και καθιερωμένο πλέον χορό του Α.Σ. ΑΡΗΣ ΑΜΠΕΛΕΙΩΝ στο γήπεδο του χωριού την 20.08.2011 και στο οποίο έγινε λόγος για «σκοπιανά… παρατράγουδα» και «αποθέωση του σκοπιανού» το σύνολο των φορέων της Τοπικής Κοινότητας έχει να αναφέρουν δημόσια και επώνυμα τα εξής:
-Αρνούνται το ως άνω δημοσίευμα ως αναληθές, συκοφαντικό και προσβλητικό.
-Εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους για το απαξιωτικό και ειρωνικό ύφος του αγνώστου ταυτότητος συντάκτη του άρθρου.
-Διευκρινίζουν προς αποκατάσταση της αλήθειας ότι η παραπάνω εκδήλωση ήταν ένα γλέντι, υπό τους ήχους της μακεδονικής παράδοσης και δεν θα περίμενε κανείς να αποτελέσει είδηση σε εφημερίδα της περιοχής. Η χώρα μας χαρακτηρίζεται από μια εκπληκτική πολιτιστική ποικιλομορφία και εύλογα θα θεωρούσε κανείς ως αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε Έλληνα (είτε είναι Μακεδόνας, Πόντιος, Θρακιώτης ή Καππαδόκης και οτιδήποτε άλλο) να χαρεί και να διασκεδάσει με τα ακούσματα των προγόνων του (χορούς, τραγούδια, τοπικά ιδιώματα).
Στην περιοχή μας γίνονται πλείστα όσα γλέντια υπό τους ήχους παραδοσιακής μουσικής, που… ούτε λόγος γίνεται για το γλωσσικό ιδίωμα, τους χορούς και τις μουσικές. Προς τι λοιπόν ο λόγος; Ποια η είδηση;
Η Τοπική Κοινότητα Αμπελειών, περήφανη για την παράδοση που κληρονόμησε, εδώ και χρόνια διοργανώνει με μεγάλη επιτυχία πολιτιστικές εκδηλώσεις, οι οποίες έχουν ιδιαίτερη απήχηση στην ευρύτερη περιοχή και υπόσχεται ότι το ίδιο θα συνεχίσει να πράττει και στο μέλλον, χωρίς να ενοχλεί και να προσβάλλει κανέναν.
Στον δε συντάκτη του άρθρου -όλως καλοπροαίρετα- εύχεται στο εξής να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός σε χαρακτηρισμούς, επιπόλαια σχόλια και πρωτίστως να διασταυρώνει τα όσα μεταφέρει.
1. ΤΟ Δ.Σ. ΑΡΗ ΑΜΠΕΛΕΙΩΝ
2. ΤΟ Δ.Σ. Τ.Κ ΑΜΠΕΛΕΙΩΝ
3. ΤΟ Δ.Σ. ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΜΠΕΛΕΙΩΝ
4. ΤΟ Δ.Σ. ΑΓΡΟΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥ ΑΜΠΕΛΕΙΩΝ
5. ΤΟ Δ.Σ. ΑΓΡΟΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΜΠΕΛΕΙΩΝ
6. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
7. Η ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΑΜΠΕΛΕΙΩΝ «ΤΟ ΟΡΑΜΑ»

Σχόλιο: Η εφημερίδα «Λόγος της Πέλλας» και στο παρελθόν δημοσίευσε συκοφαντικά και προσβλητικά άρθρα σχετικά με τους ντόπιους Μακεδόνες και τις πολιτιστικές εκδηλώσεις τους, Παρότι έχει μηνυθεί από μερικούς, συνεχίζει τα προσβλητικά δημοσιεύματα της. Δεν εννοούν κάποιοι, στην συγκεκριμένη εφημερίδα, να καταλάβουν ότι σήμερα ισχύουν στην Ελλάδα νόμοι που απαγορεύουν την προσβολή, δια του τύπου, κάθε ομάδας ανθρώπων με διαφορετική πολιτιστική, γλωσσική, θρησκευτική η εθνική/εθνοτική ταυτότητα από αυτήν των περισσοτέρων Ελλήνων πολιτών. Τα σχόλια της εφημερίδας για τις πολιτιστικές εκδηλώσεις των Αμπελειών/ Κρουσσαρε, είναι προσβλητικά και ψευδή. Προσβλητικά είναι γιατί ονομάζουν τους κατοίκους και την μουσική παράδοση του χωριού, με ένα όνομα που δεν είναι δικό τους, αφού οι ίδιοι αυτοπροσδιορίζονται ως Μακεδόνες. Είναι, επίσης, ψευδή, γιατί εθνικά Σκοπιανοί, και σκοπιανή εθνική παράδοση, δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο και η ονομασία αυτή ανήκει αποκλειστικά στους κατοίκους της πόλης των Σκοπίων, πρωτεύουσα της γειτονικής μας Δημοκρατίας της Μακεδονίας.

CBC: Greece is for sale, and the questions that raises for Aegean Macedonia

http://www.cbc.ca/news/interactives/greece-selloff-infographic/index.html

So, I have to wonder, who will benefit from the selling off all of these assets in Greece? Could it possibly be some of the exact same people that got Greece into this mess in the first place? The same corrupt Greek politicians and businessmen in Athens, and their corrupt friends in New York, London and Berlin?
For Macedonians, another question is: How will this national “yard sale” in Greece affect our oppressed brothers and sisters in Aegean Macedonia?

For 100 years, the Aegean Macedonian region in Greece has been underdeveloped economically, due to a series of bloody wars, and due to the state-sanctioned genocide and forced exile of the Macedonian people who are indigenous to the region, starting from before 1913. This was followed by their replacement with Turkish-speaking Christian refugees from Asia Minor, starting after 1922.

Like other parts of Macedonia carved out of the Ottoman Empire by foreign powers Serbia and Bulgaria, the region of Aegean Macedonia has always served as the agricultural breadbasket of Greece, which is one reason why Greeks today are so sensitive about the possibility of losing their country’s relatively new acquisition of land.

For many decades, the land in Aegean Macedonia has been allowed to remain in an under-industrialized state, with the focus always on agriculture, to feed the large southern areas of Greece proper that suffer from poor soil and water conditions. Even today, northern Greece has one of the lowest population densities in all of Europe; a lower population has always made the region easier for Greece to control, from the invasion period, to the fascism period, to the Euro-colonial period of today.

In 1991, the Republic of Macedonia declared its full independence from Belgrade, and slowly began developing an economy of its own. This included the manufacturing of value-added products, not just the cheap export of raw materials to factories in Serbia, Croatia and Slovenia, as had taken place under the Yugoslav regime. But in Greece and Bulgaria today, the Aegean and Pirin regions of Macedonia remain economically oppressed in each country, much in the same way that the ethnic Macedonian communities are politically oppressed in those same regions.

With the sell-off of state assets in 2011, one wonders how this will affect the political sphere in northern Greece. The Athens government has always used a carrot-and-stick approach to keep Aegean Macedonians “in line” on issues of national identity and emancipation. One such carrot was the promise of a government job at a state institution, as long as you kept your Macedonian culture behind closed doors.

But now, the new German or Austrian owners of those operations will not consider how outwardly “pseudo-Hellenic” a worker has been, before deciding to hire him or her. They will hopefully make hiring decisions based on merit, which will be a fundamental cultural shift for the many peoples of modern Greece.

Thus, while Mr. Panandreou continues to have tense meetings with his American and European superiors, the system of control in modern Greece loses a valuable tool. It can no longer offer those same state employment jobs to ethnic Macedonians, as part of their efforts to manipulate the poverty-stricken in that community.

Περισσότερα εδώ