Της C. Benjamin Tracy, B.A., Αγγλικά και Λατινικά, M.S. Ed.
Η δεύτερη πράξη στο θέατρο του πολέμου μεταξύ της Μακεδονίας και της Ρώμης (197 - 148 π.Χ.) αποκαλύπτει μια πλούσια ιστορία αρχαίων διμερών και τριμερών διαπραγματεύσεων, πολιτικής ίντριγκας και στρατιωτικών συμμαχιών, για να μην αναφέρουμε προδοσία και διαίρεση. Η δεκαετίες μετά τον Φίλιππο E’ - την εποχή των Μακεδόνων βασιλέων Περσέα (178 - 168 π.Χ.) και Ανδρίσκου η «Φιλίππου ΣΤ‘» (150 - 148 π.Χ.)-περιλαμβάνει δύο Mακεδονο-Ρωμαϊκές επαναστάσεις. Η μία με αποτέλεσμα την ρωμαϊκή κατάκτηση και κατάτμηση της Μακεδονίας σε τέσσερις επαρχίες το 168 π.Χ. Η δεύτερη οδήγησε σε μια Μακεδονική εξέγερση που νίκησε τον ρωμαϊκό στρατό, ένωσε προσωρινά τις τέσσερις επαρχίες, και επέκτεινε την κυριαρχία της Μακεδονίας, συμπεριλαμβάνοντας την Θεσσαλία, το 149 π.Χ.Η Ρώμη είχε αναγκαστεί να αναγνωρίσει την Μακεδονία ως κυρίαρχο έθνος με σημαντική δύναμη. Για το λόγο αυτό η Σύγκλητος και ο Λαός της Ρώμης (SPQR), ετοιμάστηκαν να ματαιώσουν μια μακεδονική και μια καρχηδονική αναβίωση/ συμμαχία, με την έγκριση ενός νέου στρατού και την εκλογή νέου πραιτοριανού. Το όνομα του πραιτοριανού ήταν Quintus Caecilius Metellus, και οι διαταγές του ήταν να συντρίψει γρήγορα κάθε αντίσταση.
Ένα χρόνο αργότερα ο :Quintus Metellus νίκησε τον Ανδρίσκο στην Πύδνα, ακριβώς εκεί όπου ο βασιλιάς Περσέας είχε ηττηθεί στη μάχη της Πύδνας είκοσι χρόνια νωρίτερα. Γι αυτήν την νίκη ο Metellus βραβεύτηκε από τη Γερουσία με τον τίτλο του Μacedonicus, κι ως εκ τούτου τελειώνει η μακεδονική ανεξαρτησία, με την προσάρτηση του έθνους και την ίδρυση της πρώτης Ρωμαϊκής ανατολικής επαρχίας. Η Ρώμη εξασφάλισε και πάλι τον έλεγχο της Μακεδονίας και τη χώρισε σε τέσσερις δημοκρατίες, αναθέτοντας Ρωμαίο κυβερνήτη σε κάθε μια.
Εν τω μεταξύ, η Καρχηδόνα, αμέσως μετά, καταστράφηκε, επιτρέποντας στη Ρώμη να μεταφερθεί στο κενό εξουσίας στην Ελλάδα, κάτι το οποίο ο Φίλιππος E’ είχε προβλέψει τριάντα χρόνια νωρίτερα. Η Ρώμη απέκτησε τον έλεγχο από το εσωτερικό και απορρόφησε όλες τις ελληνικές πόλεις-κράτη. Και ο Φίλιππος είχε προειδοποιήσει τους Έλληνες για τον τρόπο λειτουργίας της Ρώμης: κρατούσε αντίπαλες φατρίες σε πόλεμο μεταξύ τους μέχρι την ώρα της πλήρης υποταγής όλων, σε αυτήν.
Πριν από τον Δεύτερο Μακεδονο-ρωμαϊκό Πόλεμο, οι Έλληνες και οι σύμμαχοί τους είχαν προσφύγει στη Ρώμη για στρατιωτική υποστήριξη εναντίον του Φιλίππου. Ρωμαίοι πρεσβευτές είχαν φθάσει στον Φίλιππο υποστηρίζοντας σε αυτόν ότι η παρουσία τους στις πόλεις-κράτη δεν ήταν κατοχή, αλλά αμυντική απάντηση εναντίον της στρατιωτικής προέλαση των Μακεδόνων. Ο Φίλιππος είχε απορρίψει το επιχείρημά τους, αντιλαμβανόμενος τα πραγματικά κίνητρα τους: την υποταγή της Ανατολής. Αμέτρητες διαιτησίες και αντιπροσωπείες μεταξύ του Φιλίππου και των Ελλήνων άρχισαν, στη συνέχεια, ο πρώτος πείθοντας τους δεύτερους για τα κίνητρα της Ρώμης. Προφητικά, οι Μακεδόνες απεσταλμένοι, κατά τη διάρκεια μιας σύσκεψης στο Παναιτωλικό Συνέδριο, προειδοποίησαν τους Έλληνες εκπροσώπους για τους πραγματικούς στόχους της Ρώμης: αφήνοντας τις «λεγεώνες τους να εγκατασταθούν σε αυτά τα μέρη θα έχετε τον ζυγό τους στους ώμους σας. Τότε θα είναι πολύ αργά και όλα μάταια για να ζητήσετε τον Φίλιππο ως σύμμαχό σας, όταν θα έχετε τους Ρωμαίους ως άρχοντες σας» (Λίβιος, Ab Urbe condita 31.29). Οι Μακεδόνες απεσταλμένοι θύμισαν στους Έλληνες την κατάληψη των Συρακουσών από την Ρώμη που έγινε με το πρόσχημα της αποκατάστασης της ελευθερίας από την καταπίεση των Καρχηδονίων .
Ωστόσο αιώνες δυσπιστίας, αντιπαλότητας και ένοπλου αγώνα μεταξύ της Μακεδονικής αυτοκρατορίας και τις Ελληνικές πόλεις-κράτη παρότρυναν τους δεύτερους και τους συμμάχους τους να επιδιώξουν διμερείς σχέσεις με τη Ρώμη, αντί με τους Μακεδόνες. Οι πολιτικές και στρατιωτικές συμμαχίες στη συνέχεια ενισχύθηκαν μεταξύ των συνασπισμών της Ελλάδας, τους σύμμαχους της Περγάμου και της Ρόδου, και τη Γερουσία και το Λαό της Ρώμης, ενάντια στις δυνάμεις της Μακεδονίας. Έτσι άρχισε η είσοδος της Ρώμης στην Ανατολή, το καλοκαίρι του 200 π.Χ.
Ποτέ πριν οι Μακεδόνες, οι Ελληνικές πόλεις-κράτη ή οι σύμμαχοι τους στα ανατολικά του Αιγαίου, είχαν δει μια τέτοια δύναμη, όπως αυτή του ρωμαϊκού στρατού: ξένα όπλα, όπως το κοφτερό σαν ξυράφι ισπανικό σπαθί, την ελαφριά θωράκιση για το σώμα, τις τακτικές παρατάξεις ως σύνολο, τη διαίρεση σε διάφορα τμήματα, με τις γραμμές των στρατοπέδων σε τακτά διαστήματα, με νέα στρατηγική και μηχανήματα όπως ο σχηματισμό τestudo (χελώνα) , και τον Κριό (πολιορκητικό εμβολο). Οι παραδοσιακές βαλλίστρες και οι πελταστές που χρησιμοποιούνταν από τους Μακεδόνες και Ανατολικούς στρατούς δεν μπορούσαν να συγκριθούν με τους στρατιωτικούς μηχανισμούς της Ρώμης, σύμφωνα με τον Λίβιο, και το πολεμικό στυλ της Ρώμης είχε μπερδέψει τις στρατηγικές τακτικές του Φιλίππου, τρομοκρατώντας ολόκληρη την Ανατολή. Ο Φίλιππος ο ίδιος είχε δηλώσει ότι κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι ένα τέτοιο στρατόπεδο θα ήταν ένα στρατόπεδο βαρβάρων (Λίβιος, Ab Urbe condita 31.35). Αντιθέτως (Βιβλία 31- 45) ο Λίβιος, εκθέτει το αδάμαστο πνεύμα, την ανδρεία και στους αιώνες αποδεδειγμένη εφευρετικότητα του Μακεδονικού στρατού, βλέποντας τον από μακριά με τις κόκκινες και χρυσές πανοπλίες του, με τις συμπαγείς μακριές σάρισες τους. Οι Μακεδονικές λεγεώνες των εκατοντάδων ήταν γνωστές για τις ψυχολογικές στρατιωτικές τακτικές τους, όπως αυτήν της τοποθέτησης του βασιλικού αντίσκηνου μπροστά στο προπύργιο με εμφανή υπεροχή ώστε να εμπνεύσει τρόμο στον εχθρό και να εμπνεύσει ελπίδα στους άνδρες τους, ως επίδειξη της δική τους αυτοπεποίθησης. (Λιβιος, Ab Urbe Condita 32.5).
Ο Λίβιος επίσης απεικονίζει τις πολλές μάχες, αντιπροσωπείες και πολιτικά επιχειρήματα μεταξύ Μακεδονίας και Ελλάδας, και Μακεδονίας και Ρώμης. Μεταξύ της εξαιρετικά λεπτομερής περιγραφής, υπάρχει ένας ενδιαφέρον και τεταμένος διάλογος μεταξύ του βασιλιά Φιλίππου, των Ελλήνων απεσταλμένων και τον τριάντα ετών Ρωμαίο στρατηγό / πρόξενο, Titus Quinctius Flamininus (198 π.X.). Ο διάλογος έλαβε μέρος μέσα στην θάλασσα κοντά στην Νίκαια, το κάθε μέρος, μέσα από τα αντίστοιχα αγκυροβολημένα πολεμικά πλοία του, φωνάζοντας τα επιχειρήματά του. (Ab Urbe condita 32.32).
Όταν Φλαμινίνος ζήτησε από τον Φίλιππο να βγουν στην ακτή για να μιλήσουν και να ακούσουν πιο άνετα ο ένας τον άλλον, ο Φίλιππος αρνήθηκε. Ο Ρωμαίος ύπατος ρώτησε: «Ποιον, τότε, φοβάσαι;»
Ο Φίλιππος απάντησε, δείχνοντας ένα υπερήφανο και βασιλικό πνεύμα, «Δεν φοβάμαι κανέναν, εκτός από τους αθάνατους θεούς. Αλλά δεν εμπιστεύομαι την καλή πίστη όλων όσων βλέπω, και λιγότερο από όλους μπορώ να εμπιστεύομαι τους Αιτωλούς (τους Έλληνες)».
"Αλλά αυτός," απάντησε ο Φλαμινίνος, "είναι ένας κίνδυνος εξίσου αισθητός από όλους όσους έρχονται σε μια σύσκεψη με έναν εχθρό, αν δεν υπάρχει καλή πίστη."
«Παρ 'όλα αυτά, Tito Quinctius,» αμφισβήτησε ο Φίλιππος, «ο Φίλιππος και ο Φαινεας [ο Αιτωλός αξιοματούχος] δεν είναι ίσης ανταμοιβής για υπουλότητα, αν πρόκειται να υπάρξει μια πράξη προδοσίας. Γι αυτό δεν θα ήταν τόσο δύσκολο για τους Αιτωλούς να επιλέξουν έναν άλλον επικεφαλής αξιοματούχο, όσο θα ήταν για τους Μακεδόνες να βρουν έναν βασιλιά να βάλουν στη θέση μου."
Όταν οι απεσταλμένοι και ο Φλαμινίνος διέταξαν τον Φίλιππο να αποχωρήσει από την Ελλάδα, ο Φίλιππος είχε υποστηρίξει ότι δεν ήταν σε θέση να του πουν ποια ήταν τα όρια της Ελλάδας ... στην ίδια την Αιτωλία οι Αγραίοι, οι Αποδοτοι, και οι Αμφίλοχοι, που κατείχαν ένα πολύ μεγάλο μέρος του Αιτωλικού εδάφους, δεν ήταν Έλληνες.
Τα επιχειρήματα υποκίνησαν περαιτέρω την εχθρότητα μεταξύ Μακεδονίας και Ρώμης, με αποτέλεσμα τη τελευταία μεγάλη μάχη που πραγματοποιήθηκε το 197 π.Χ. στο ύψωμα Κυνός Κεφαλές. Η βίαιη εμπλοκή, που παρεμποδίστηκε από μια ξαφνική ομίχλη, αξίωσε τελικά την ήττα της Μακεδονίας και τη νίκη της Ρώμης, με κόστος πολλών Μακεδονικών απωλειών.
Η Μάχη του Κυνός Κεφαλές είχε ως αποτέλεσμα μια ανακωχή -που ζήτησε ο Φίλιππος- που έγινε αμέσως αποδεκτή από τον Φλαμινίνο, αν και με μεγάλη πικρία των δύστροπων συμμάχων του, τους Αιτωλούς Έλληνες, που διαμαρτυρήθηκαν και αμφισβήτησαν τον Ρωμαίο ύπατο, ο οποίος αμέσως τους επέκρινε. Εκτεταμένες συνεδριάσεις του Συμβουλίου ακολούθησαν, με πιο προκλητικούς διαλόγους και διαπραγματεύσεις μεταξύ του Φλαμινίνου, του Φιλίππου (ο οποίος συμμορφώθηκε με τους όρους του Φλαμινίνου), και των Έλληνων απεσταλμένων.
Οι πόλεις-κράτη παραμείναν ως προτεκτοράτα της Ρώμης, και η Μακεδονία και η Ρώμη εισήρθε σε μια εκεχειρία που θα διαρκούσε μέχρι τον πρόωρο θάνατο του Φιλίππου, το 179 π.Χ.. Ο θάνατος του άφησε το θρόνο στον υιοθετημένο γιο και διάδοχό του, τον Περσέα. Ο νέος, νεαρός βασιλιάς, αγανάκτησε με τους συμβιβασμούς παράλυσης που είχαν ενσωματωθεί στην εκεχειρία, και υποκίνησε το έθνος του να ξεκινήσει μια επανάσταση εναντίον της Ρώμης και του ελληνικού προτεκτοράτο της, για να ανακτήσει την υπεροχή και την εξουσία της Μακεδονίας, εγκαινιάζοντας τον τρίτο από τους τέσσερις μακεδονικούς πολέμους με τη Ρώμη.
(Δημοσιεύτηκε, στην αγγλική γλώσσα, στο περιοδικό UMD Voice, στο ανοιξιάτικο τεύχος 2011)
14 σχόλια:
Τετάρτη, 23 Νοεμβρίου 2011
Sitel: Προστασία της μακεδονικής γλώσσας, Μακεδόνων που μιλούν ελληνικά;
«Η σλαβόφωνη διάλεκτος που ομιλείται σε διάφορες περιοχές της Μακεδονίας δεν έχει καμία σχέση με τη γλώσσα που μιλούν στο μακεδονικό κράτος.
Είναι ένας πολιτιστικός θησαυρός που πρέπει να διατηρήσουμε και να μιλάνε με τόλμη οι Μακεδόνες – Έλληνες»
Η Αθήνα να προστατεύσει τη μακεδονική γλώσσα που ομιλείται από Έλληνες Μακεδόνες.
Με ένα τέτοιο αίτημα τα μέλη μακεδονικών συλλόγων ξεκίνησαν εκστρατεία στην Ελλάδα. Η μακεδονική γλώσσα που ομιλείται στην Ελλάδα είναι διαφορετική από τη γλώσσα που ομιλείται από τους «Σκοπιανούς».
Οι Μακεδόνες οργανώνουν σκόπιμα φεστιβάλ στην Ελλάδα, παρουσιάζουν μακεδονικά τραγούδια και προσπαθούν να αποδείξουν ότι υπάρχουν δύο διαφορετικές κουλτούρες.
Έτσι, οι Έλληνες, οι οποίοι μιλούν τη μακεδονική γλώσσα, την απέκτησαν από ένα σλαβικό ιδίωμα.
Το σλαβόφωνο ιδίωμα που ομιλείται σε διάφορες περιοχές της Μακεδονίας δεν έχει καμία σχέση με τη γλώσσα που μιλούν στο μακεδονικό κράτος, είναι ένας πολιτιστικός θησαυρός που πρέπει να διατηρήσουμε και να μιλάνε με τόλμη οι Μακεδόνες – Έλληνες λέει η δήλωσή των μακεδονικών συλλόγων από το «Νέο Πετρίτσι».
Αυτή η εκστρατεία των Σλαβόφωνων, πιστεύεται ότι είναι αντιπαραγωγική για την Ελλάδα, διότι αυτό αναγνωρίζει την ύπαρξη της μακεδονικής γλώσσας σε αυτήν.
Οι τοπικοί διάλεκτοι στην Βόρεια Ελλάδα, ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη-Σόλουν είναι πολύ στενά συνδεδεμένες με τις τοπικές διαλέκτους στο γειτονικό μακεδονικό κράτος και αποτελούν τη βάση της μακεδονικής λογοτεχνικής γλώσσας.
Έτσι η άποψη για τις μακεδονικές διαλέκτους της Ελλάδας είναι η ίδια – το ίδιο πράγμα- με τις μακεδονικές διαλέκτους στο μακεδονικό κράτος , εξηγεί ο Victor Friedman, καθηγητής μακεδονικής γλώσσας στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο.
Είναι ένα αυτογκόλ της Ελλάδας, σύμφωνα με τον Friedman και υπέρ της Μακεδονίας, ως ένα επιπλέον επιχείρημα στις διαπραγματεύσεις για το όνομα.
Έτσι, αναγνωρίζεται ότι η σύγχρονη και επίσημη γλώσσα στο μακεδονικό κράτος ομιλείται στην ελληνική επικράτεια και αυτό αποτελεί ένα βήμα προς τα εμπρός, λέει ο Φρίντμαν.
Πηγή: Сител
Το(α) ιδίωμα(τα) δεν έχει καμία σχέση με την επίσημη γλώσσα της πΓΔΜ. Μπορεί να ανήκει(-ουν) στην ίδια ομάδα γλωσσών(Νότια Σλαβική) όπως ανήκουν και τα Βουλγάρικα, δεν τα κάνει όμως την ίδια γλώσσα. Η αναθεωρημένη μελέτη του Εδεσσαίου Δ.Ευαγγελίδη στο νέο του βιβλίο «Μακεδονικά», την οποία αναδημοσιεύω στο blog μου είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα των παραπάνω. Όπως επίσης και η μελέτη του ΚΕΜΟ που διαχωρίζει τις Μακεδονικές σλαβικές διαλέκτους από αυτήν της πΓΔΜ.
Akritas, το «ιδίωμα», «διάλεκτος», «τοπική γλώσσα» η όπως αλλιώς θες να τα ονομάσεις, είναι σίγουρα ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ και ουδεμία σχέση έχουν με την Ελλάδα και την ελληνική γλώσσα! Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, επίσης, ότι η τοπική μακεδονική είναι συγγενική γλώσσα με αυτήν που μιλούν συγκεκριμένοι γειτονικοί μας λαοί, ειδικότερα με αυτόν που αυτοπροσδιορίζεται επίσης ως μακεδονικός.
Σαφώς τα σλαβικά μακεδονικά ιδιώματα και δεν έχουν σχέση με την Ελληνική γλώσσα. Κανείς σήμερα δεν το υποστηρίζει αυτό. Οι μελέτες τύπου Τσιούλκα έχουν ήδη καταριφθεί από την μνημειώδης γλωσσολογική μελέτη του Ανδριώτη.
η αξιοπιστία του βιολόγου-ιχθυολόγου κ.Ευαγγελίδη για ζητήματα της μακεδονικής γλώσσας είναι πολύ μικρότερη από αυτή του φυσικού και ερασιτέχνη ψαρά...
οι δε γραπτές απόψεις των στρατευμένων επιστημόνων τύπου Ανδριώτη και του γελοίου Τσιούλκα σε τίποτε δεν διαφέρουν από τους κατασκευαστές των greek statistics, με τα οποία γίναμε ρεζίλι σε όλο τον κόσμο...
από την άλλη για να έχει μια ερευνητική εργασία έστω και ίχνος αξιοπιστίας θα πρέπει να είναι ελεύθερη και δίχως προσκόμματα.
από την στιγμή που η γλωσσική ετερότητα στην Ελλάδα , ιδιαίτερα σε σχέση με την μακεδονική γλώσσα είναι απαγορευμένη δια ροπάλου, καμιά εργασία δεν ξεπερνά σε αξία το χαρτί υγιείας...
όποιος ελληνόφωνος , ακόμα και κάτοικος εξωτερικού ασχολήθηκε ελεύθερα και έντιμα με το θέμα της μακεδονικής γλώσσας και γενικότερα των Μακεδόνων υπέστη απίστευτες διώξεις ...
ακόμα και αν επρόκειτο για "πεντακάθαρη" ελληνίδα , όπως η κ. Καρακασίδου, κοινωνικός ανθρωπολόγος, συγγραφέας του εξαίρετου βιβλίου Μακεδονικές ιστορίες και πάθη 1870-1990, Αθήνα, Οδυσσέας, 2000 ,
της οποίας η ζωή κινδύνευσε, όχι την εποχή του Μεταξά, αλλά το 1990την εποχή της υποτιθέμενης δημοκρατίας...
και της οποίας το αμάξι το κάψανε οι ομοϊδεάτες των Ακρίδων και των Ταχάλια...
επειδή τόλμησε να ασχοληθεί με επιστημονικό τρόπο , ως πανεπιστημιακός του εξωτερικού με την ανθρωπολογία των Μακεδόνων της Ασσήρου Θεσσαλονίκης...
όσο δε για το ΚΕΜΟ, το χρηματοδοτούμενο από το ελληνικό υπέξ , είχε πράγματι έντιμους επιστήμονες, οι οποίοι υπέστησαν αφάνταστες διώξεις , διότι ασχολήθηκαν έστω εξ' απαλών ονύχων με τη μακεδονική γλώσσα ...
π.χ η έντιμη κ. Ιωαννίδου , σύζυγος Έλληνα πρέσβη , νύφη του αδελφού του πρώην πρωθυπουργού Ράλλη, καθηγήτρια σλαβολογίας στο ΑΠΘ, η οποία βρέθηκε στο στόχαστρο του φασιστικού φαιοκόκκινου μπλόγκ , από το οποίο υπέστη πρωτοφανείς διώξεις , μόλις πριν λίγα χρόνια...
και η οποία ήταν παρούσα κατά την ερευνητική εργασία της σε δεκάδες συζητήσεις υπερήλικων γηγενών Μακεδόνων , από την μιά από την αιγαιάτικη Μακεδονία της Ελλάδος και από την άλλη από το γειτονικό μακεδονικό κράτος.
από τις συζητήσεις διαπίστωσε με τα ίδια της τα μάτια και τα αυτιά την απρόσκοπτη γλωσσική επικοινωνία των δύο ομάδων , φορέων δύο διαφορετικών μακεδονικών διαλέκτων και μάλιστα με την ευρεία χρήση μακεδονικού λεξιλογίου.
αυτό φυσικά το διαπιστώνουν χιλιάδες Μακεδόνες της Ελλάδος κατά τις επαφές τους με πολίτες του γειτονικού μακεδονικού κράτους αλλά ακόμα και κατά την επαφή τους με τους μακεδόνες της Βουλγαρίας , π.χ στο Σαντάνσκι...
συνεπώς τα περί διαφορετικότητας πέραν των ορίων των διαλέκτων είναι ψευδέστατα.
εξάλλου η επίσημη μακεδονική γλώσσα στο γειτονικό μακεδονικό κράτος, πέραν πάσης αμφισβήτησης βασίσθηκε στο δημοσιευμένο γλωσσολογικό έργο του Κρστε Μισίρκωφ, 4 δεκαετίες πριν.
ο δε Μισίρκωφ ξεκάθαρα ΕΠΕΛΕΞΕ την κεντρική μακεδονική διάλεκτο του Σόλουν-Κούκους-Γκουμέντσε-Πάζαρ (Γιαννιτσά) , ως την διάλεκτο με τα περισσότερα λεξικολογικά ΚΟΙΝΑ με όλες τις τοπικές διαλέκτους...
και η οποία ήταν η μητρική του διάλεκτος, αφού γεννήθηκε και έζησε , αυτός και παππούδες του εντός των γεωγραφικών της ορίων στο μακεδονικό χωρίο Πόστολ (Πέλλα ) Γιαννιτσών...
τα ψέμματα των Ακρίδων αποδείχθηκαν και πάλι περίτρανα..
Στις 5 Δεκεμβρίου η απόφαση της Χάγης για την προσφυγή της ΠΓΔΜ κατά της Ελλάδας
Στις 5 Δεκεμβρίου θα ανακοινωθεί η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου για το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ σύμφωνα με την Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995.
Στις 5 Δεκεμβρίου θα γνωστοποιήσει το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης την απόφασή του για την προσφυγή της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας κατά της Ελλάδας για το θέμα του ονόματός της, όπως ανακοινώθηκε σήμερα.
«Το Διεθνές Δικαστήριο, το κυριότερο δικαστικό όργανο των Ηνωμένων Εθνών, θα ανακοινώσει την Δευτέρα, 5 Δεκεμβρίου 2011, την απόφασή του για την υπόθεση της εφαρμογής της ενδιάμεσης συμφωνίας της 13ης Σεπτεμβρίου 1995 (ΠΓΔΜ κατά της Ελλάδας)», αναφέρεται στην ανακοίνωση που εκδόθηκε από τη Χάγη.
Η απόφαση του Δικαστηρίου θα αναγνωστεί στις 10 το πρωί, τοπική ώρα.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
για ποιές έρευνες της μακεδονικής γλώσσας στην Ελλάδα μιλάμε όταν για το ελληνικό κράτος τέτοια γλώσσα είναι ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ως γλώσσα αυτή καθαυτή και παγκοσμίως...
όταν η πάγια πολιτική του βαθέος ελληνικού κράτους ΨΕΥΔΩΣ ισχυρίζεται ότι στην Ελλάδα σε αντίθεση με τα γειτονικά της πολυεθνικά και
πολυγλωσσικά της κράτη, τα οποία προήλθαν από την ΙΔΙΑ οθωμανική αυτοκρατορική μήτρα, ιδιαίτερο το κουτσουρεμένο επίσημα πολυεθνικό και πολυγλωσσικό Μακεδονικό κράτος ( το οποίο προέκυψε στο Βόρειο 33% από την ΚΟΙΝΗ οθωμανική Μακεδονία ), υφίσταται μόνο ΈΝΑ έθνος, μία γλώσσα , η ελληνική και μία θρησκεία η ελληνοορθόδοξη...
γεγονός ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΟ , ιδιαίτερα για την Νότια Μακεδονία του Αιγαίου, με πρωτεύουσα το Σόλουν / Θεσσαλονίκη
Ο εβραίος από τη ντουλάπα, στη βιτρίνα!
Εβραίοι της Θεσσαλονίκης Θεσσαλονίκη 2012
Κάθε ενότητα συγκροτείται πάνω σε μια διάσπαση, λένε. Όσο πιο αμιγής μάλιστα είναι η επιδιωκούμενη ενότητα, τόσο πιο βίαιη οφείλει να είναι η αναγκαία διάσπαση. Η φράση αυτή περιγράφει αρκετά καλά το πώς συγκροτήθηκε η εθνική ενότητα σε όλα τα Βαλκάνια: η Θεσσαλονίκη όμως προσφέρει ένα από τα λαμπρότερα παραδείγματα. Η ελληνική εθνική ενότητα στην πόλη μας οικοδομήθηκε, στην κυριολεξία, πάνω στους κατεστραμένους τάφους των τούρκων, που εκδιώχθηκαν με την ανταλλαγή των πληθυσμών, των μικρότερων μειονοτήτων που σταδιακά έσβησαν στο χρόνο και –πρώτα από όλα- των εβραίων.
Η πάλαι ποτέ κραταία κοινότητα των εβραίων της Θεσσαλονίκης, η οποία μέχρι και την προσάρτηση της Θεσσαλονίκης στο ελληνικό κράτος παρέμενε η κυρίαρχη πληθυσμιακά και κοινωνικά, μέσα σε τριάντα χρόνια ελληνικής κυριαρχίας εξοβελίστηκε από την κοινωνική και οικονομική ζωή, καταπιέστηκε, δέχθηκε ρατσιστικές επιθέσεις και πογκρόμ, συρρικνώθηκε, για να εξοντωθεί τελικά στο πόλεμο, με τη συνεργασία των ναζιστών και των ελληνικών κατοχικών αρχών.
Το έγκλημα αυτό στοιχειώνει, όσο κανένα άλλο, την –κατά Μαζάουερ- Θεσσαλονίκη των φαντασμάτων. Η φυσική εξόντωση των εβραίων συνοδεύτηκε από τη μαζική απαλλοτρίωση των περιουσιών τους, οι οποίες στο μεγαλύτερο ποσοστό πέρασαν τελικά στα χέρια του ελληνικού εθνικιστικού κεφαλαίου και της εκκλησίας, από το βίαιο ξήλωμα των μνημείων και του νεκροταφείου τους και από το σταδιακό σβήσιμο της μνήμης τους.
Τίποτα σχεδόν δεν μας θυμίζει πια ότι αυτή η πόλη, δυο μόλις γενιές πριν, καθοριζόταν από την παρουσία μιας από τις πιο ζωντανές εβραϊκές κοινότητες του κόσμου, ενώ πέρα από τις εθιμοτυπικές ανταλλαγές φιλοφρονήσεων με την ηγεσία της Ισραηλιτικής Κοινότητας που έχει απομείνει, το θέμα παραμένει μάλλον ταμπού για τις αρχές και τους θεσμούς της πόλης.
Χαρήκαμε λοιπόν πολύ όταν μάθαμε ότι μία από τις πρώτες εκθέσεις που θα μας εισάγουν στο περίφημο 2012, έτος «εορτασμού» των 100 χρόνων από την ενσωμάτωση της Θεσσαλονίκης στο ελληνικό κράτος, θα αναφέρεται στους εβραίους της Θεσσαλονίκης. Η έκθεση με τίτλο «Οι Εβραίοι στη Θεσσαλονίκη. Ανεξίτηλα σημάδια στο χώρο» οργανώθηκε από το Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης, όπου και φιλοξενείται από το Σεπτέμβρη του 2011 και για έναν ολόκληρο χρόνο, με τη συνεργασία μάλιστα του Εβραϊκού Μουσείου Θεσσαλονίκης. Η καλή παράδοση μάλιστα των μουσείων της πόλης, ανεβάζει τον πήχη των προσδοκιών μας.
Οι οποίες όμως, δυστυχώς, διαψεύστηκαν. Τα μόνα εκθέματα που φιλοξενεί η έκθεση, η οποία καταλαμβάνει ένα δωμάτιο του μουσείου, είναι μια σειρά από –σημαντικές- επιτύμβιες πλάκες και μια-δυο παραδοσιακές φορεσιές. Το πιο ενδιαφέρον έκθεμα ήταν ένα τούβλο από την κεραμοποιΐα του Αλατίνι, από αυτά που εξήχθησαν κάποτε κατά εκατομμύρια σε όλα τα Βαλκάνια. Τα λιγοστά εκθέματα συνοδευόταν από μερικές εκτυπωμένες επιφάνειες με φωτογραφίες και κάποιες βασικές πληροφορίες, από αυτές που βρίσκει πια εύκολα κανείς με μια σύντομη αναζήτηση στο διαδίκτυο.
Ένας πιθανός αντίλογος θα ήταν ότι μέσα στην κρίση, δεν υπάρχουν χρήματα για κάτι περισσότερο. Κατανοητό, αν και πιστεύουμε ότι οι εβραίοι της Θεσσαλονίκης αξίζουν κάτι περισσότερο, τη στιγμή μάλιστα που ο Δήμος Θεσσαλονίκης χαρίζει εκατοτόσα χιλιάδες ευρώ στην Αγιορείτικη Εστία. Όσο και να στοίχιζε πάντως αυτή η έκθεση, έχουμε την αίσθηση ότι με το ίδιο κόστος θα μπορούσε να γίνει κάτι καλύτερο.
Αυτό θα απαιτούσε όμως μια πραγματική διάθεση των οργανωτών να αναδείξουν την ιστορία των εβραίων. Και ιστορία δεν γίνεται με παζάρια και συμψηφισμούς, όπως αυτούς που έκανε η έκθεση.
Η ιστορία των εβραίων παρουσιάζεται σαν ένα τροχαίο: μέχρι το 1942 όλα ήταν καλά, ώσπου ήρθαν ξαφνικά οι γερμανοί και τους σκότωσαν…
Κουβέντα για τον εντόπιο αντισημιτισμό του μεσοπολέμου, ο οποίος, με τη στήριξη της μεγάλης εφημερίδας της εποχής, της Μακεδονίας, εξυπηρετούσε τους νέους έλληνες κυρίαρχους στην προσπάθειά τους να εδραιώσουν την πολιτική και οικονομική τους κυριαρχία.
Κουβέντα για το πογκρόμ του Κάμπελ, μία από τις πιο βίαιες αντισημιτικές επιθέσεις στην προ-ναζί Ευρώπη.
Κουβέντα για το ρόλο των τοπικών κατοχικών αρχών στις διώξεις των εβραίων επί κατοχής. Το γεγονός ότι το ποσοστό εξόντωσης των Εβραίων στη Θεσσαλονίκη ήταν το μεγαλύτερο σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη εμφανίζεται ως ένα ανεξήγητο γεγονός που απλά τονίζει την τραγωδία του Ολοκαυτώματος.
Ακόμα και η καθολική καταστροφή του παλιού εβραϊκού νεκροταφείου που βρισκόταν στη θέση του σημερινού πανεπιστημίου, εμφανίζεται ως αναπόφευκτη συνέπεια της κατοχής: τη μία μέρα επισκέπτηκε το χώρο ο στρατιωτικός διοικητής Μέρτεν, αναφέρει η έκθεση, την επόμενη ξεκίνησαν οι εργασίες του ξηλώματος.
Πουθενά δεν αναφέρεται ότι το ξήλωμα αυτό ήταν απόφαση των κατοχικών μεν, ελληνικών δε, κατοχικών αρχών. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ηλίας Πετρόπουλος στο λεύκωμά του για τα «Κοιμητήρια της Ελλάδας», στη σύσκεψη συμμετείχε και αξιωματικός της Κομαντατούρ, ο οποίος δεν χρειάστηκε καν να παρέμβει.
Η συνευθύνη των ελληνικών αρχών προδίδεται άλλωστε από τη συνειδητή τους άρνηση έκτοτε να τοποθετήσουν έστω μια αναμνηστική πλάκα στη θέση του παλιού νεκροταφείου.
Η Θεσσαλονίκη είναι γεμάτη από τέτοια "ανεξίτηλα σημάδια στο χώρο" της παρουσίας και της δραστηριότητας της εβραϊκής κοινότητας.
Τα περισσότερα όμως από αυτά, όπως πχ οι παλιοί μύλοι Αλλατίνη, έχουν περάσει σε ελληνικά χέρια, και μάλιστα κάτω από όχι και τόσο καθαρές διαδικασίες, ενώ συνεχίζουν να αποτελούν και σήμερα πηγή κερδοφορίας. Για να αναδειχθούν αυτά τα σημάδια, που συνειδητά ιδιοποιούνται, καταστρέφουν ή αποκρύπτουν οι ελληνικές αρχές εδώ και εκατό χρόνια, χρειάζεται θάρρος και αποφασιστικότητα.
Το θάρρος αυτό που απουσίαζε από την έκθεση, απουσιάζει και από την τωρινή δημοτική αρχή, ο κοσμοπολιτισμός της οποίας φαίνεται να εξαντλείται στις επισκέψεις ισραηλινών επιχειρηματιών.
Αν λοιπόν η επερχόμενη επέτειος αποκτήσει κάποια ουσία, αυτή επαφίεται μάλλον στις παρεμβάσεις και τις ζυμώσεις της ίδιας της κοινωνίας.
Αλλιώς, ο εβραίος που τόσο καλά κρύβουμε ως πτώμα στη ντουλάπα μας, θα βρεθεί το πολύ-πολύ για λίγο στη βιτρίνα ως γραφικό διακοσμητικό εποχής
Πέμπτη, 24 Νοεμβρίου 2011
Μακεδονία: «Σκληραίνει τη στάση της η Ελλάδα»
Υπάρχει μια αυξανόμενη λίστα Μακεδόνων, οι οποίοι θεωρείται ότι αποτελούν απειλή για την εσωτερική ασφάλεια της Ελλάδας.
Αυτό αποδεικνύεται , όταν πριν από λίγες ημέρες τέθηκε σε ισχύ μια απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης που για τη διέλευση των συνόρων οι Μακεδόνες θα πρέπει να έχουν έγγραφα ή διαβατήρια τρίτων χωρών στα οποία να μην αναγράφεται ως τόπος γέννησης το Μακεδονικό Κράτος, αλλά η ονομασία Σκόπια...!!!
Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα ενός Αμερικανού πολίτη, ο οποίος χθες προσπάθησε να περάσει τη συνοριακή διάβαση των Ευζώνων αλλά δεν του επετράπη με το επιχείρημα ότι το αμερικανικό διαβατήριό του είχε λάθος τον τόπο γέννησης του.
Μαζί του ήταν και μια ντουζίνα άλλοι Μακεδόνες, οι οποίοι είχαν διαβατήρια από τρίτες χώρες.
Για να μπορέσουν στο μέλλον να μπουν στην Ελλάδα, οι Μακεδόνες από την Αμερική, τον Καναδά, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία και όλες τις τρίτες χώρες μη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει στο διαβατήριό τους να γράφεται ως τόπος γέννησής τους τα Σκόπια, και όχι Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Πριν από το 2004, τα αμερικανικά διαβατήρια έγραφαν ως τόπο γέννησης των κατόχων τους την Δημοκρατία της Μακεδονίας, τώρα όμως η Ελλάδα την μόνη ονομασία που αναγνωρίζει ως τόπο γέννησης είναι μόνον της πρωτεύουσας της χώρας, δηλαδή, Σκόπια...
Πηγή: Канал 5
Μπελομορε
Καπου τα εχεις μπερδεψει και εσυ και η UMD σου σε οτι αφορα την Ιστορια
Τι εχει πει λοιπον ο Titus Livius,
The Aitolians, the Akarnanians, the Macedonians, men of the same speech, are united or disunited by trivial causes that arise from time to time; with aliens, with barbarians, ALL GREEKS wage and will wage eternal war; for they are enemies by the will of nature, which is eternal, and not from reasons that change from day to day...
Titus Livius, "History of Rome", Book XXXI, 29.15
Και ο Καισαρας για την τους κατοικους της Ρωμαικης Επαρχιας της Μακεδονιας
Caesar judged that he must drop everything else and pursue Pompey where he had betaken himself after his flight, so that he should not be able to gather more forces and renew, and he advanced daily as far as he could go with the cavalry and ordered a legion to follow shorter stages. An edict had been published in Pompey's name that all the younger men in the province οf MACEDONIA, both GREEKS and ROMAN citizens, should assemble to take an oath.
Julius Caesar, "Civil War", 111.102.3
Ειναι ξεκαθαρα ακομα και για τον πιο αδαη πλαστογραφο
Η Μακεδονία ζητά την ελληνική στήριξη στις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ
Επιστολή Γκρούεφσκι στον Λουκά Παπαδήμο
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: πριν 18'
Ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Νίκολα Γκρούεφσκι απέστειλε επιστολή προς τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Λουκά Παπαδήμο, σχετικά με το ενδεχόμενο έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων μεταξύ της ΠΓΔΜ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), εν όψει και του επερχόμενου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, τον Δεκέμβριο, ανακοινώθηκε από το γραφείο του πρωθυπουργού της ΠΓΔΜ.
Ο κ. Γκρούεφσκι, στην επιστολή του αυτή, επισημαίνει την ανάγκη διεύρυνσης της ΕΕ με τις χώρες της ΝΑ Ευρώπης και αναφέρεται στις μεταρρυθμίσεις που έχει προωθήσει η χώρα του, σημειώνοντας ότι βάση των μεταρρυθμίσεων αυτών, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, για τρίτη κατά σειρά χρονιά προτείνει την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ΕΕ με την ΠΓΔΜ.
Ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ, στην επιστολή του προς τον πρωθυπουργό της Ελλάδας, επισημαίνει το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι το παλαιότερο μέλος της ΕΕ από τις χώρες της περιοχής και έχει αναλάβει την πρωτοβουλία της "Ατζέντας 2014", η οποία αποτελεί τη βάση της πολιτικής της διεύρυνσης της ΕΕ με τις βαλκανικές χώρες.
«Στο πλαίσιο αυτό», αναφέρει ο κ. Γκρούεφσκι προς τον κ. Παπαδήμο, «η Ελλάδα μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά στην επανεκκίνηση των ευρωπαϊκών διαδικασιών για την ενταξιακή πορεία όλων των χωρών της περιοχής».
«Η υποστήριξη σας για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων θα συμβάλει προς την ενίσχυση της δυναμικής αναφορικά με την ενταξιακή πορεία των Βαλκανίων στην ΕΕ», τονίζει ο κ. Γκρούεφσκι.
Ο κ. Γκρούεφσκι, κάνοντας μία αναδρομή, σημειώνει ακόμη ότι η έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων μίας χώρας με την ΕΕ μπορεί από μόνη της να λειτουργήσει θετικά για την υπέρβαση των «διμερών διαφορών» μεταξύ μίας χώρας-μέλους της ΕΕ και μία υποψήφιας προς ένταξη, χώρας.
«Είμαι πεπεισμένος ότι οι δύο χώρες μας μπορούν να εφαρμόσουν το θετικό αυτό μοντέλο από το πρόσφατο παρελθόν», προσθέτει ο κ. Γκρούεφσκι, τονίζοντας ότι μία τέτοια εξέλιξη «θα συμβάλει αποφασιστικά για την οικοδόμηση κλίματος αμοιβαίας εμπιστοσύνης η οποία είναι απαραίτητη για την επίλυση των διμερών διαφορών που έχουν απομείνει ανάμεσα στις δύο χώρες μας, στο πνεύμα της ευρωπαϊκής συνεργασίας».
Ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ προτείνει η χώρα του να ξεκινήσει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την ΕΕ, παράλληλα με τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων για την εξεύρεση λύσης στο θέμα της ονομασίας.
«Απευθύνω γι΄ ακόμη μία φορά έκκληση προς την κυβέρνησή σας η οποία απολαμβάνει ευρείας στήριξης, να εκμεταλλευτεί αυτή τη μοναδική ευκαιρία και να στηρίξει την απόφαση έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων, κατά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου, καθώς και να αυξήσει τα οφέλη από τη διαδικασία διεύρυνσης στην περιοχή
στη Πέλλα , η υπερχρεωκοπημένη Νομαρχία μοιράζουν ΔΩΡΕΑΝ ένα υπερεθνικιστικό προπαγανδιστικό ψευδοβιβλίο , με τον τίτλο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.
συγγραφείς δύο ελληνόφωνοι Μακεδόνες , οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται με τον εθνικιστικό όρο σλαβόφωνοι έλληνες.
όρο , ο οποίος δεν χρησιμοποιείται πουθενά στον κόσμο.
όπου δεν υπάρχει λατινόφωνος ιταλός , κελτόφωνος γερμανός, βικιγκόφωνος νορβηγός.
οι οποίοι πυκνά συχνά δίνουν πιστοποιητικά εθνικοφροσύνης και υποταγής στον ελληνικό εθνικισμό.
φυσικά η έκδοση και διάθεση του παραπάνω ρυπαρογραφήματος έγινε με το αζημίωτο, προσφέροντας τεράστια οφέλη στους συντελεστές τους
κεντρική ιδέα και σκοπός του η ανεπιτυχής προσπάθεια για την απόδειξη της δήθεν ελληνικότητας των γηγενών Μακεδόνων.
η μακεδονοφωνία των οποίων είναι ξενόφερτη και κακή επίπτωση από τις σλαβικές επιδρομές.
δηλαδή πρόκειται για έλληνες απόγονους του λεωνίδα , οι οποίοι υπέστησαν γλωσσική μετάλλαξη.
και η οποία σιγα σιγά θα εκλείψει.
ευτυχώς η ΑΛΗΘΕΙΑ αργάει αλλά
ανατέλλει όπως ο ήλιος , σκεπάζοντας το ΨΕΜΜΑ του σκότους.
τα μακεδονικά στοιχεία είναι τόσο πλούσια που διασώζονται ακόμα και όταν εκλείπουν οι Μακεδόνες.
π.χ τα ορεινά χωριά της Μεσσηνίας , όπου τα μακεδονικά μικροτοπωνύμια μετρούν σε χιλιάδες, παρότι οι εκεί Μακεδόνες έχουν αφομοιωθεί , εδώ και πολλούς αιώνες.
επιστρέφοντας στη Μακεδονία ας μας δείξουν οι παραπάνω κακοί Μακεδόνες , έστω και ένα ελληνικό πολιτιστικό/εθνοτικό στοιχείο για να το καταγράψουμε.]
όσο για τους ΕΝΤΙΜΟΥΣ Μακεδόνες, αυτοί υπηρετούν την Αλήθεια , με τεράστιο προσωπικό κόστος.
ακόμα όμως και όφελος να είχαν αυτό θα ήταν ηθικά αποδεκτό, όταν προάγεται η ΑΛΗΘΕΙΑ.
30-11-11
Χρονοδιάγραμμα από την ΕΕ για την ονομασία ζήτησε η ΠΓΔΜ
Τον καθορισμό χρονοδιαγράμματος για την εξεύρεση κοινά αποδεκτής λύσης στο θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ κατά τη διάρκεια των αρχικών σταδίων των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της χώρας με την ΕΕ, ζήτησε σήμερα ο υπουργός Εξωτερικών της ΠΓΔΜ, Νίκολα Ποπόσκι.
Σύμφωνα με τον Ν . Ποπόσκι, αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε θετικές εξελίξεις, στη διαδικασία που τελεί υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, στο θέμα της ονομασίας.
Κατά την παρέμβασή του σε συζήτηση που πραγματοποιήθηκε στην επιτροπή εξωτερικών υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο Ν. Πόποσκι υπογράμμισε την ανάγκη εξεύρεσης, χωρίς άλλη καθυστέρηση, κοινά αποδεκτής λύσης, που δεν θα πλήττει την εθνική, πολιτιστική και γλωσσική ταυτότητα Ελλήνων και Μακεδόνων πολιτών της ΠΓΔΜ.
Κάτι όμως που, όπως αναγνώρισε, προϋποθέτει από τις δύο πλευρές να επιδείξουν προληπτική και εποικοδομητική στάση.
Ο Μακεδόνας αξιωματούχος των Σκοπίων τόνισε επίσης ότι το «στάτους κβο» είναι «επώδυνο και μη βιώσιμο» και επεσήμανε πως δεν είναι πια καιρός για την επιβολή εμποδίων στην ευρωατλαντική προοπτική της ΠΓΔΜ.
Ο Ν. Ποπόσκι υπογράμμισε ακόμη ότι η ΠΓΔΜ κάλεσε τη νέα ελληνική κυβέρνηση να στηρίξει, με την ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία που διαθέτει, την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ΠΓΔΜ με την ΕΕ.
Πρόκειται για μια μοναδική ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί, ισχυρίστηκε ο Ν. Ποπόσκι, ο οποίος αναγνώρισε πάντως ότι πρόκειται για ένα δύσκολο έργο για την ελληνική κυβέρνηση.
Χαρακτήρισε ακόμη τη στάση της Ελλάδας έναντι της ΠΓΔΜ, τα τρία τελευταία χρόνια, «παράλογη και αντιευρωπαϊκή» και ζήτησε μια νέα προσέγγιση εκ μέρους της Αθήνας, ώστε να εγκαταλειφθούν οι «αποτυχημένοι κανόνες και συνήθειες του παρελθόντος».
Τέλος, αναφερόμενος στην επικείμενη απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, ο Ν. Πόποσκι σημείωσε ότι επιθυμία της ΠΓΔΜ είναι να δοθούν οι διαβεβαιώσεις και οι εγγυήσεις για σεβασμό των αρχών του διεθνούς δικαίου, οι οποίες, όπως είπε ο υπουργός εξωτερικών της ΠΓΔΜ, παραβιάστηκαν από την Ελλάδα.
Πρόθεση της ΠΓΔΜ είναι να εξέλθει από αυτό το αδιέξοδο προκειμένου να συγκεντρώσει τις προσπάθειες της στο σημαντικό στόχο που είναι «όλες οι χώρες των Βαλκανίων να καταστούν μέλη της ΕΕ», κατέληξε ο Ν . Ποπόσκι.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δημοσίευση σχολίου