Όταν έρθει ο καιρός, θα είμαστε έτοιμοι;

Του Ριστο Στεφοβ

rstefov@hotmail.com

Σεπτέμβριος 3, 2012

Πριν από λίγο καιρό, η Ευρωπαϊκή Ένωση ζήτησε από την Ελλάδα να δημιουργήσει έναν προϋπολογισμό και να αρχίσει να βάζει κάποια χρήματα στην άκρη για να διευθετήσει τις συμφωνίες διακανονισμού περιουσιών με τους εξόριστους πολίτες των οποίων οι ιδιοκτησίες είχαν κατασχεθεί κατά το παρελθόν απο το ελληνικό κράτος, και αυτό περιλαμβάνει τις ιδιοκτησίες των Μακεδόνων που εξορίστηκαν κατά την διάρκεια των περασμένων χρόνων. Αυτό είναι μια ένδειξη ότι «κάτι» πρόκειται να συμβεί στο μέλλον. Αλλά τι; Και αυτό, θα εξαρτηθεί από εμάς;

Παράλληλα, η Ελλάδα δέχεται, επίσης, πιέσεις για να "προσέξει" τα θέματα των μειονοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των Μακεδόνων που ζουν στην Ελλάδα. Αλλά είναι οι Μακεδόνες πραγματικά μια μειονότητα; Ποιος αποφασίζει για αυτό και πώς αυτό αποφασίζεται; Πρώτον, η Ελλάδα δεν έχει κάνει ποτέ μια "ελεύθερη" απογραφή. Και την λέω ελεύθερη, επειδή το ελληνικό κράτος αποθαρρύνει τους ανθρώπους να δηλώνουν οτιδήποτε άλλο εκτός από «έλληνες». Δεύτερον, η Ελλάδα ποτέ δεν προσδιόρισε ακριβώς τι σημαίνει «Έλληνας» και ποια είναι η κατανομή των διαφόρων γηγενών εθνοτήτων που ζουν στην Ελλάδα, δηλαδή τους Αρβανίτες, Βλάχους, Μακεδόνες, κλπ., καθώς και ποια είναι η εθνική κατανομή των εισαγόμενων εποίκων. Ξέρετε, αυτούς από τον Πόντο και τη Μικρά Ασία. Ας το παραδεχτούμε, δεν είναι όλοι Έλληνες στην Ελλάδα: αν ο καθένας είναι Έλληνας, με το τρόπο που το ελληνικό κράτος ισχυρίζεται, τότε κανείς στην Ελλάδα δεν είναι Έλληνας. Έτσι, έως ότου όλοι οι άνθρωποι που ζουν στην Ελλάδα δεν καταμετρηθούν αντιπροσωπευτικά και προσδιοριστεί η εθνότητα τους, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν οι Μακεδόνες είναι μια «μειονότητα» ή «πλειονότητα» στα εδάφη της πατρίδας τους.

Έκτος αυτού, ποτέ η Μακεδονία δεν ανήκε στην Ελλάδα. Την πήραν με τη βία από το μακεδονικό λαό κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων του 1912, 1913. Μόνο δέκα χρόνια πριν, το 1903, ο Μακεδονικός λαός έκανε μια απόπειρα να εκδιώξει τους Οθωμανούς και να σχηματίσει το δικό του ελεύθερο και ανεξάρτητο Μακεδονικό κράτος. Αυτό ήταν μια ένδειξη ότι οι Μακεδόνες υπήρχαν, αλλά αγνοήθηκαν από όλους. Δυστυχώς, απέτυχαν στην προσπάθειά τους να απελευθερωθούν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι παραιτήθηκαν και οικειοθελώς παρέδωσαν την πατρίδα τους στην Ελλάδα, στην Σερβία και στην Βουλγαρία. Ακριβώς το αντίθετο! Όταν η Μακεδονία διαιρέθηκε με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913, ο Μακεδονικός λαός έκανε πολλές προσπάθειες για να συμμετάσχει στις διαπραγματεύσεις, αλλά δεν είχε γίνει δεκτός, επειδή δεν είχε κράτος, γιατί μόνο κράτη είχαν τη δυνατότητα να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Έτσι, οι Μακεδόνες όχι μόνο ΔΕΝ συμμετείχαν στις διαβουλεύσεις, αλλά αγνοήθηκαν παντελώς όταν η χώρα καταλείφθηκε και μοιράστηκε από την Ελλάδα, τη Σερβία και τη Βουλγαρία. Όλες οι επιστολές, οι εκκλήσεις και οι ισχυρισμοί που αποστέλλονταν στους διαμεσολαβητές της Συνθήκης, από διάφορες μακεδονικές οργανώσεις, επίσης αγνοήθηκαν. Έτσι, οι επιθυμίες του Μακεδονικού λαού αγνοήθηκαν και δεν ελήφθησαν υπόψη, όπως επίσης η γη, τα σπίτια και η πατρίδα τους, που τα είχαν αρπάξει με τη βία κάτω απο τα πόδια τους. Και αυτό σίγουρα ήταν παράνομο!

Η Ελλάδα, ως εκ τούτου, κατέχει την Μακεδονία, χωρίς τη συγκατάθεση του Μακεδονικού λαού και αυτή η κατοχή, κάτω από κάθε νόμο, είναι παράνομη και η Ελλάδα, αργά ή γρήγορα, θα πρέπει να επιστρέψει αυτά τα εδάφη στο μακεδονικό λαό. Αλλά μόνο σε περίπτωση πρόκλησης. Ο μόνος τρόπος για να διατηρήσει η Ελλάδα την μακεδονική γη, συμπεριλαμβανομένου του τμήματος της Μακεδονίας που κατέλαβε παράνομα, είναι εάν δεν υπάρχει κανείς να διεκδικήσει και να αμφισβητήσει την κατοχή. Αντιλαμβάνεστε γιατί η Ελλάδα επιμένει στην αντίληψη ότι «Μακεδόνες δεν υπάρχουν». Εάν η Ελλάδα αναγνώριζε ότι οι Μακεδόνες υπάρχουν, τότε θα έπρεπε να δώσει τη Μακεδονία που πήρε παράνομα από αυτούς, πίσω σε αυτούς. Όμως, παρά τους «ευσεβείς πόθους» στην Ελλάδα ότι «Μακεδόνες δεν υπάρχουν», Μακεδόνες υπάρχουν και έχουν αρχίσει να αμφισβητούν τις αξιώσεις της Ελλάδα στην Μακεδονία. Η Ευρωπαϊκή και η Παγκόσμια διπλωματία μπορούν και το δουν αυτό, και αυτός είναι ο λόγος που καλούν την Ελλάδα να βάλει κάποια χρήματα στην άκρη και να το διευθετήσει. Αλλά, η Ελλάδα το μόνο που έχει κάνει είναι να χρησιμοποίει χρήματα για να «καταστρέψει» την μακεδονική ταυτότητα, με οποιοδήποτε κόστος, για να την αποτρέψει να αμφισβητήσει τις αξιώσεις της στη Μακεδονία!

Η ημέρα που η Ελλάδα θα πιεστεί να δεχθεί τα αδικήματα της και να διευθετήσει τα αποτελέσματα τους, έρχεται. Αλλά το ερώτημα που έχω είναι: "Θα είμαστε έτοιμοι να διαπραγματευτούμε μια δίκαιη λύση με την Ελλάδα;" Αυτό θα είναι μια μόνιμη και διαρκής συμφωνία και θα περιλαμβάνει τους «Μακεδόνες». Αλλά ποιος θα είναι εκεί για να μας εκπροσωπήσει; Θα πάρουμε το πρώτο πράγμα που θα προσφέρει η Ελλάδα και θα λειτουργήσουμε με αυτό; Να θυμάστε αυτό και να το θυμάστε πολύ καλά! Σε αντίθεση με το 1913, όταν οι Μακεδόνες ΔΕΝ κλήθηκαν να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων όταν η Μακεδονία μοιράστηκε, αυτή τη φορά θα καλέσουν Μακεδόνες και εκείνοι οι Μακεδόνες θα υπογράψουν μια Συνθήκη με "σιδερένια δέσμευση" από την οποία ούτε ο διάβολος δεν θα μπορεί να ξεφύγει. Αυτό θα αποτελέσει την τελική λύση για την Μακεδονία και για το Μακεδονικό έθνος! Έτσι, πάλι ρωτώ: «Ποιος θα μας εκπροσωπήσει σε αυτή την Συνθήκη;" Θα είμαστε έτοιμοι γι 'αυτό ή θα έχουμε μια «σπουδαία και μεγάλη διαμάχη», ως συνήθως, και θα "παραιτηθούμε" και θα αφήσουμε πάλι τους εχθρούς μας να πάρουν τον έλεγχο όπως έκαναν τόσες πολλές φορές στο παρελθόν;

Θα δεχτούμε με χαρά το καθεστώς "μειονότητας" στην ίδια την πατρίδα μας και θα αποχωρήσουμε, αφελώς ευτυχισμένοι; Ή θα αγωνιστούμε για τα "πάντα", που είναι δικά μας. Όλα εξαρτώνται από το ποιος θα μας εκπροσωπεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, εμείς η οι δικοί μας «αποστάτες»!

Εδώ υπάρχει μια ερώτηση για εσάς. Γιατί αποκαλούμε τους Μακεδόνες στην Ελλάδα "μειονότητα"; Πώς ξέρουμε ότι είναι "μειονότητα"; Ποιος λέει ότι είναι μια μειονότητα; Και το πιο σημαντικό, θα επιτρέψουμε σε εκείνους που μας αποκαλούν "μειονότητα", να μιλούν για μας;

Επιτρέψτε μου να σας πω κάτι πολύ σημαντικό που μπορεί να γνωρίζετε η να μην γνωρίζετε. Ενώ εμείς καθόμαστε εδώ σκεπτόμενοι τι πρόκειται να συμβεί αύριο. Οι εχθροί μας ξέρουν ότι η πρώτη γραμμή άμυνάς τους σύντομα θα παραβιαστεί. Αυτό σημαίνει ότι οι Μακεδόνες θα αναγνωριστούν ως μια ξεχωριστή και διακριτή ταυτότητα. Αυτό αναμφίβολα σημαίνει, επίσης, ότι η Ελλάδα θα πρέπει να αποδεχθεί την ύπαρξη μας και να αντιμετωπίσει αυτό το ζήτημα. Γι 'αυτό οι εχθροί μας (Έλληνες, Βούλγαροι, Αλβανοί και άλλοι) ενισχύουν μια "δεύτερη γραμμή" άμυνας τους, δηλαδή να μας δώσουν όσο το δυνατόν λιγότερο. Τίποτα, αν είναι δυνατόν. Ταυτόχρονα, επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ότι αυτή θα είναι η τελική λύση για το Μακεδονικό ζήτημα. Έτσι, μετά που όλα θα έχουν ειπωθεί και γίνει και θα έχουν υπογραφεί όλες οι συμφωνίες, θα βγούμε με μια ενωμένη, ελεύθερη και ανεξάρτητη Μακεδονία ή θα αφήσουμε τους εχθρούς μας να μας πιέζουν και οι αποστάτες να μιλούν για μας και να κανονίζουν απλά για καθεστώς "μειονότητας" στην δική μας γη των προγόνων μας, που την πήραν από μας, παράνομα και με τη βία, το 1913; Τι θα συμβεί;

Και πάλι, αυτό εξαρτάται από το ποιος θα μας εκπροσωπεί και θα διαπραγματεύεται για μας. Εμείς ή οι αποστάτες μας;!