ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
4 Μάρτη 2016
Στις 2 Μαρτίου 2016 ο Csaba Sógor (ΕΛΚ) φιλοξένησε μια διάσκεψη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες, με τίτλο «Ελευθερία του Συνεταιρίζεσθαι στην Ελλάδα: ένα κενό στα Ευρωπαϊκά πρότυπα για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων». Η διάσκεψη που διοργανώθηκε σε συνεργασία με τον Οργανισμό των μη αντιπροσωπευόμενων Εθνών και Λαών (UNPO) και την Ομοσπονδία Τούρκων Δυτικής Θράκης στην Ευρώπη (ABTTF), έλαβε απροσδόκητη προσοχή δύο ευρωβουλευτές της Χρυσής Αυγής (μη εγγεγραμμένα) που πιάστηκαν στην κάμερα να προσπαθούν να εκτροχιάσουν τον διάλογο και αμέσως αρνήθηκαν την ύπαρξη οποιασδήποτε μειονότητας, εκτός από την «μουσουλμανική μειονότητα» που αναφέρεται στη συνθήκη της Λωζάννης.
Στη διάσκεψη ακούστηκαν οι ομιλίες από τον κ Nils Torvalds, ευρωβουλευτής (ALDE), τον Δρ Παναγιώτης Δημητράς (Εκπρόσωπος του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι), την κα Ευγενία Νατσουλίδου (ιδρυτής της Μακεδονικής Μορφωτικής και Πολιτιστική Κίνηση Έδεσσας), την κα Μελέκ Kırmacı Arik (Διευθύντρια Διεθνών Υποθέσεων της ABTTF) και την κα Johanna Green (Διευθύντρια Προγραμμάτων στο UNPO). Όλοι οι ομιλητές αναφέρθηκαν στο χάσμα μεταξύ ρητορικής και δράσης, δηλαδή ενώ η Ελλάδα υποστηρίζει την προστασία των δικαιωμάτων των μειονοτήτων της, αυτό δεν είναι αλήθεια ούτε στο νόμο ούτε στην πράξη. Πράγματι, με το δίκαιο, η μόνη μειονότητα που αναγνωρίζεται από την ελληνική κυβέρνηση είναι η μουσουλμανική μειονότητα, έτσι καμία νομική αναγνώριση εθνικών μειονοτήτων, όπως οι Τούρκοι ή οι Μακεδόνες, δεν έχει θεσπιστεί. Στο σημείο αυτό, η κα Νατσουλίδου αναφέρθηκε στο «άλυτο πρόβλημα» του άρθρου του ελληνικού συντάγματος 16 (2) - σχετικά με την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης - που επιτρέπει στους Έλληνες πολιτικούς να υπαγορεύουν πώς οι πολίτες θα πρέπει να σκέφτονται και να αισθάνονται. Ο Δρ Δήμητρας, στη συνέχεια, τόνισε το γεγονός ότι η πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού (συμπεριλαμβανομένων των ίδιων των πολιτικών) έχουν πολύ περιορισμένη γνώση σχετικά με τα δικαιώματα των μειονοτήτων και τα ζητήματα τους, και ότι χωρίς συνειδητοποίηση δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ελπίδα αλλαγής.
Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα που συζητήθηκε σε όλη τη διάσκεψη ήταν μια σειρά από υποθέσεις κατά της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), από μειονοτικές ομάδες στην Ελλάδα που δεν είχαν τη δυνατότητα να καταχωρήσουν την οργάνωσή τους επειδή χρησιμοποίησαν την ορολογία των μειονοτήτων στο όνομα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η Ελλάδα είχε παραβιάσει το δικαίωμα των ομάδων στην ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι (άρθρο 11), σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Σημαντικό είναι ότι καμία από τις αποφάσεις αυτές έχουν ενεργοποιηθεί και όλοι οι ομιλητές πίεσαν για την αναγνώριση και την εκτέλεση των εν λόγω αποφάσεων.
Η διάσκεψη επιβεβαίωσε ότι περισσότερο διάλογο και δημόσια συζήτηση είναι απαραίτητη, τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, για να ξεπεραστούν οι πολιτικές του φόβου που συνεχίζουν να παρεμποδίζουν την προοδευτική μεταρρύθμιση της νομοθεσίας για τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Όπως τόνισε η κα Kırmacı, η μη εφαρμογή των αποφάσεων του ΕΔΑΔ δεν οφείλεται απλά σε διαδικαστικούς λόγους, αλλά μάλλον συνδέεται με το πολιτικό ζήτημα της αναγνώρισης της μουσουλμανικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης ως τουρκική. Τέλος, η διάσκεψη απηύθυνε έκκληση για τη δημιουργία ενός πλαισίου πολιτικής ή μέσο για την προστασία των δικαιωμάτων των μειονοτήτων στο επίπεδο της Ε.Ε. Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση υπερηφανεύεται για τις βασικές αξίες του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την προώθηση της δημοκρατίας: ως εκ τούτου, το να συνεχίσει να επιτρέπει στην Ελλάδα, σε ένα κράτος μέλος από το 1981, να παραβιάζει τα δικαιώματα των μειονοτήτων της είναι απαράδεκτο.
Στις 2 Μαρτίου 2016 ο Csaba Sógor (ΕΛΚ) φιλοξένησε μια διάσκεψη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες, με τίτλο «Ελευθερία του Συνεταιρίζεσθαι στην Ελλάδα: ένα κενό στα Ευρωπαϊκά πρότυπα για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων». Η διάσκεψη που διοργανώθηκε σε συνεργασία με τον Οργανισμό των μη αντιπροσωπευόμενων Εθνών και Λαών (UNPO) και την Ομοσπονδία Τούρκων Δυτικής Θράκης στην Ευρώπη (ABTTF), έλαβε απροσδόκητη προσοχή δύο ευρωβουλευτές της Χρυσής Αυγής (μη εγγεγραμμένα) που πιάστηκαν στην κάμερα να προσπαθούν να εκτροχιάσουν τον διάλογο και αμέσως αρνήθηκαν την ύπαρξη οποιασδήποτε μειονότητας, εκτός από την «μουσουλμανική μειονότητα» που αναφέρεται στη συνθήκη της Λωζάννης.
Στη διάσκεψη ακούστηκαν οι ομιλίες από τον κ Nils Torvalds, ευρωβουλευτής (ALDE), τον Δρ Παναγιώτης Δημητράς (Εκπρόσωπος του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι), την κα Ευγενία Νατσουλίδου (ιδρυτής της Μακεδονικής Μορφωτικής και Πολιτιστική Κίνηση Έδεσσας), την κα Μελέκ Kırmacı Arik (Διευθύντρια Διεθνών Υποθέσεων της ABTTF) και την κα Johanna Green (Διευθύντρια Προγραμμάτων στο UNPO). Όλοι οι ομιλητές αναφέρθηκαν στο χάσμα μεταξύ ρητορικής και δράσης, δηλαδή ενώ η Ελλάδα υποστηρίζει την προστασία των δικαιωμάτων των μειονοτήτων της, αυτό δεν είναι αλήθεια ούτε στο νόμο ούτε στην πράξη. Πράγματι, με το δίκαιο, η μόνη μειονότητα που αναγνωρίζεται από την ελληνική κυβέρνηση είναι η μουσουλμανική μειονότητα, έτσι καμία νομική αναγνώριση εθνικών μειονοτήτων, όπως οι Τούρκοι ή οι Μακεδόνες, δεν έχει θεσπιστεί. Στο σημείο αυτό, η κα Νατσουλίδου αναφέρθηκε στο «άλυτο πρόβλημα» του άρθρου του ελληνικού συντάγματος 16 (2) - σχετικά με την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης - που επιτρέπει στους Έλληνες πολιτικούς να υπαγορεύουν πώς οι πολίτες θα πρέπει να σκέφτονται και να αισθάνονται. Ο Δρ Δήμητρας, στη συνέχεια, τόνισε το γεγονός ότι η πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού (συμπεριλαμβανομένων των ίδιων των πολιτικών) έχουν πολύ περιορισμένη γνώση σχετικά με τα δικαιώματα των μειονοτήτων και τα ζητήματα τους, και ότι χωρίς συνειδητοποίηση δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ελπίδα αλλαγής.
Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα που συζητήθηκε σε όλη τη διάσκεψη ήταν μια σειρά από υποθέσεις κατά της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), από μειονοτικές ομάδες στην Ελλάδα που δεν είχαν τη δυνατότητα να καταχωρήσουν την οργάνωσή τους επειδή χρησιμοποίησαν την ορολογία των μειονοτήτων στο όνομα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η Ελλάδα είχε παραβιάσει το δικαίωμα των ομάδων στην ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι (άρθρο 11), σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Σημαντικό είναι ότι καμία από τις αποφάσεις αυτές έχουν ενεργοποιηθεί και όλοι οι ομιλητές πίεσαν για την αναγνώριση και την εκτέλεση των εν λόγω αποφάσεων.
Η διάσκεψη επιβεβαίωσε ότι περισσότερο διάλογο και δημόσια συζήτηση είναι απαραίτητη, τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, για να ξεπεραστούν οι πολιτικές του φόβου που συνεχίζουν να παρεμποδίζουν την προοδευτική μεταρρύθμιση της νομοθεσίας για τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Όπως τόνισε η κα Kırmacı, η μη εφαρμογή των αποφάσεων του ΕΔΑΔ δεν οφείλεται απλά σε διαδικαστικούς λόγους, αλλά μάλλον συνδέεται με το πολιτικό ζήτημα της αναγνώρισης της μουσουλμανικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης ως τουρκική. Τέλος, η διάσκεψη απηύθυνε έκκληση για τη δημιουργία ενός πλαισίου πολιτικής ή μέσο για την προστασία των δικαιωμάτων των μειονοτήτων στο επίπεδο της Ε.Ε. Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση υπερηφανεύεται για τις βασικές αξίες του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την προώθηση της δημοκρατίας: ως εκ τούτου, το να συνεχίσει να επιτρέπει στην Ελλάδα, σε ένα κράτος μέλος από το 1981, να παραβιάζει τα δικαιώματα των μειονοτήτων της είναι απαράδεκτο.
In English here!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου