Δημοσιεύουμε την επιστολή που έστειλε η Μακεδονική Μορφωτική
και Πολιτιστική Κίνηση Εδεσσας στους διοργανωτές της συζήτησης για τις
εθνικές μειονότητες στην Ελλάδα, στις 12/12/2016.
Συζήτηση στρογγυλής τράπεζας με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Ανθρώπινων Δικαιωμάτων
Θέμα: Οι εθνικές μειονότητες στην Ελλάδα και οι συστάσεις των διεθνών οργανισμών
Αίθουσα 3ου ορόφου της ΕΣΗΕΑ, στην Αθήνα
Αξιότιμες κυρίες και αξιότιμοι κύριοι,
Θα ήθελα, πρώτα απ΄όλα, να ευχαριστήσω τους διοργανωτές της συζήτησης με θέμα «Οι εθνικές μειονότητες στην Ελλάδα και οι συστάσεις των διεθνών οργανισμών», δηλαδή το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι και το Κόμμα Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας, για την ευκαιρία να παρουσιάσω τις απόψεις και τις προτάσεις της Μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα, έστω μέσω αυτής της επιστολής, λόγω αδυναμίας μου να ταξιδέψω στην Αθήνα και να παραβρεθώ αυτοπροσώπως.
Ονομάζομαι Ευγενία Νατσουλίδου και εκπροσωπώ την μη κερδοσκοπική εταιρεία «Μακεδονική Μορφωτική και Πολιτιστική Κίνηση Έδεσσας», που έχει ως βασική δραστηριότητα της την διάσωση και την προώθηση της μητρικής γλώσσας των Μακεδόνων της Ελλάδας. Η εταιρεία μας είναι και μέλος της ευρωπαϊκής οργάνωσης Network to Promote Language Divesity (NPLD), με έδρα στις Βρυξέλλες.
Ο εκούσιος αυτοπροσδιορισμός είναι ένα από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα που, δυστυχώς, στην Ελλάδα δεν έτυχε της προστασίας που το κράτος όφειλε να προσφέρει στους πολίτες του με την όποια διαφορετικότητα, είτε εθνική/εθνοτική, είτε γλωσσική, είτε θρησκευτική, κτλ . Δεσμευμένο το κράτος από το ίδιο το σύνταγμα του, στο οποίο αναφέρεται ότι «H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες» (Άρθρο 16-παρ.2), δημιούργησε, στην ουσία, στους πολίτες του μια κατάσταση απόρριψης κάθε διαφορετικότητας, που δεν εμπίπτει σε αυτό που το Κράτος αποφασίζει κάθε φορά ότι είναι εθνικά ορθό, παραβιάζοντας έτσι το δικαίωμα του εκούσιου ατομικού και συλλογικού αυτοπροσδιορισμού. Το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού βασίζεται στη συνείδηση του κάθε ατόμου, όπου ένα δημοκρατικό Κράτος, που ασπάζεται τις αρχές του ευρωπαϊκού πολιτισμού, δεν θα πρέπει να παρεμβαίνει.
Δεν θα αναφέρω τις διώξεις που υπέστησαν όλες οι εθνικές μειονότητες της Ελλάδας στο παρελθόν, διότι και πολύ χρόνο θα χρειαζόταν αλλά και επειδή, λίγο η πολύ, είναι αρκετά γνωστά τα ιστορικά δρώμενα σε αυτό τον τομέα. Θα ήθελα όμως να εστιάσω στο σήμερα και στο μέλλον. Η Ελλάδα έχει ήδη χάσει ένα τεράστιο πολιτιστικό πλούτο λόγω της παλαιάς εθνικιστικής, με την κακή έννοια, πολιτικής, της εθνικής ομοιογενοποίησης των λαών της. Καιρός είναι πια αυτό να αλλάξει και να προσπαθήσει να διασωθεί, με κρατική πρωτοβουλία, ό,τι μπορεί να σωθεί από αυτόν τον πλούτο, χωρίς διακρίσεις, χωρίς φόβο, χωρίς καχυποψία. Οι μειονότητες είναι πλούτος για μια χώρα και ως τέτοιος θα πρέπει να αντιμετωπίζονται. Η βία, η καταπίεση, η διάκριση, η αδικία πάντα είχαν ως αποτέλεσμα τη ριζοσπαστικοποίηση μερίδας των μειονοτήτων, με τραγικές συνέπειες για όλους, και για την πλειοψηφία.
Η Ελλάδα, ως ισότιμο μέλος της ΕΕ, μεταξύ άλλων μεταρρυθμίσεων, θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη να υπογράψει και να επικύρωση τη Σύμβαση Πλαίσιο για την Προστασία των Εθνικών Μειονοτήτων και τον Ευρωπαϊκό Χάρτη Περιφερειακών η Μειονοτικών Γλωσσών. Αυτές οι συμβάσεις είναι τα εργαλεία που η Ελλάδα οφείλει να προσφέρει στις μειονότητές της ώστε μόνες τους να αποφασίσουν ελεύθερα πώς και πού θα τα χρησιμοποιήσουν. Μόνο έτσι θα αισθανθούν ότι το κράτος πράγματι τις προστατεύει. Αν το κράτος επιμένει να παραβιάζει βασικά ανθρώπινα δικαιώματα με την επιμονή του στην ομοιογενοποίηση, θα υπάρχουν πάντα κίνδυνοι για κοινωνική αναταραχή, δυσπιστία προς το κράτος, διακρίσεις, και εκμετάλλευση καταστάσεων, με απρόβλεπτες συνέπειες.
Η επιμονή του ελληνικού κράτους να δηλώνει στους διεθνείς οργανισμούς ότι στη χώρα δεν υπάρχουν άνθρωποι που δηλώνουν ότι ανήκουν σε εθνικές μειονότητες ή ότι αυτοί είναι πολύ λίγοι για να αποτελούν εθνική μειονότητα, είναι τουλάχιστον περίεργη, όταν το ίδιο το κράτος αρνείται να κάνει μια απογραφή με βάση τον εθνικό/ενθοτικό, γλωσσικό, θρησκευτικό, κτλ αυτοπροσδιορισμό! Τι έχει να φοβηθεί, αν αυτή είναι, πράγματι, η κατάσταση;
Μια σωστή απογραφή θα έδινε στοιχεία στο κράτος για τις μειονότητες ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει αυτό το ζήτημα με ψυχραιμία και με ένα σοβαρό διάλογο με αυτές, για την λήψη πρωτοβουλιών προς την κατεύθυνση της προστασίας τους και της λύσης όποιων προβλημάτων υπάρχουν στις κοινότητες τους. Και πρέπει επιτέλους να σταματήσει «να φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη!». Ο φόβος είναι κακός σύμβουλος, σε τέτοιες περιπτώσεις. Αλλά μόνο το κράτος, με τις σωστές πρωτοβουλίες, μπορεί να μας βγάλει από αυτήν την κατάσταση φόβου, και όχι οι μειονότητες, οι οποίες, έτσι κι αλλιώς, είναι πάντα σε μειονεκτική θέση απέναντι στο κράτος και δεν έχουν πολλά περιθώρια κινήσεων.
Τελειώνοντας αυτό το κείμενο, θα ήθελα να επισημάνω ότι στην Ελλάδα ο κόσμος πρέπει να αντιληφθεί ότι δεν είναι δημοκρατική κατάκτηση και σεβασμός προς τον άνθρωπο απλώς η μη καταπίεση των εθνικών μειονοτήτων με τη σκληρότητα του παρελθόντος, που κόντεψε να τις αφανίσει. Αντίθετα, απαιτείται σεβασμός στις μειονότητες με την προστασία της ελευθερίας τους να υπάρχουν και να υπάρξουν και στο μέλλον, όπως υπήρξαν και στο παρελθόν, για πολλούς αιώνες, και επιβίωσαν μέχρι σήμερα, μαζί με τον πλούτο του πολιτισμού τους, που θέλουν να διασώσουν και να προβάλλουν σε όλον τον κόσμο.
Ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας!
http://edessavoden.gr/%CE%9D%CE%95%CE%91-%CE%94%CF%81%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%82-News-Activities.php
Συζήτηση στρογγυλής τράπεζας με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Ανθρώπινων Δικαιωμάτων
Θέμα: Οι εθνικές μειονότητες στην Ελλάδα και οι συστάσεις των διεθνών οργανισμών
Αίθουσα 3ου ορόφου της ΕΣΗΕΑ, στην Αθήνα
Αξιότιμες κυρίες και αξιότιμοι κύριοι,
Θα ήθελα, πρώτα απ΄όλα, να ευχαριστήσω τους διοργανωτές της συζήτησης με θέμα «Οι εθνικές μειονότητες στην Ελλάδα και οι συστάσεις των διεθνών οργανισμών», δηλαδή το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι και το Κόμμα Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας, για την ευκαιρία να παρουσιάσω τις απόψεις και τις προτάσεις της Μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα, έστω μέσω αυτής της επιστολής, λόγω αδυναμίας μου να ταξιδέψω στην Αθήνα και να παραβρεθώ αυτοπροσώπως.
Ονομάζομαι Ευγενία Νατσουλίδου και εκπροσωπώ την μη κερδοσκοπική εταιρεία «Μακεδονική Μορφωτική και Πολιτιστική Κίνηση Έδεσσας», που έχει ως βασική δραστηριότητα της την διάσωση και την προώθηση της μητρικής γλώσσας των Μακεδόνων της Ελλάδας. Η εταιρεία μας είναι και μέλος της ευρωπαϊκής οργάνωσης Network to Promote Language Divesity (NPLD), με έδρα στις Βρυξέλλες.
Ο εκούσιος αυτοπροσδιορισμός είναι ένα από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα που, δυστυχώς, στην Ελλάδα δεν έτυχε της προστασίας που το κράτος όφειλε να προσφέρει στους πολίτες του με την όποια διαφορετικότητα, είτε εθνική/εθνοτική, είτε γλωσσική, είτε θρησκευτική, κτλ . Δεσμευμένο το κράτος από το ίδιο το σύνταγμα του, στο οποίο αναφέρεται ότι «H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες» (Άρθρο 16-παρ.2), δημιούργησε, στην ουσία, στους πολίτες του μια κατάσταση απόρριψης κάθε διαφορετικότητας, που δεν εμπίπτει σε αυτό που το Κράτος αποφασίζει κάθε φορά ότι είναι εθνικά ορθό, παραβιάζοντας έτσι το δικαίωμα του εκούσιου ατομικού και συλλογικού αυτοπροσδιορισμού. Το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού βασίζεται στη συνείδηση του κάθε ατόμου, όπου ένα δημοκρατικό Κράτος, που ασπάζεται τις αρχές του ευρωπαϊκού πολιτισμού, δεν θα πρέπει να παρεμβαίνει.
Δεν θα αναφέρω τις διώξεις που υπέστησαν όλες οι εθνικές μειονότητες της Ελλάδας στο παρελθόν, διότι και πολύ χρόνο θα χρειαζόταν αλλά και επειδή, λίγο η πολύ, είναι αρκετά γνωστά τα ιστορικά δρώμενα σε αυτό τον τομέα. Θα ήθελα όμως να εστιάσω στο σήμερα και στο μέλλον. Η Ελλάδα έχει ήδη χάσει ένα τεράστιο πολιτιστικό πλούτο λόγω της παλαιάς εθνικιστικής, με την κακή έννοια, πολιτικής, της εθνικής ομοιογενοποίησης των λαών της. Καιρός είναι πια αυτό να αλλάξει και να προσπαθήσει να διασωθεί, με κρατική πρωτοβουλία, ό,τι μπορεί να σωθεί από αυτόν τον πλούτο, χωρίς διακρίσεις, χωρίς φόβο, χωρίς καχυποψία. Οι μειονότητες είναι πλούτος για μια χώρα και ως τέτοιος θα πρέπει να αντιμετωπίζονται. Η βία, η καταπίεση, η διάκριση, η αδικία πάντα είχαν ως αποτέλεσμα τη ριζοσπαστικοποίηση μερίδας των μειονοτήτων, με τραγικές συνέπειες για όλους, και για την πλειοψηφία.
Η Ελλάδα, ως ισότιμο μέλος της ΕΕ, μεταξύ άλλων μεταρρυθμίσεων, θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη να υπογράψει και να επικύρωση τη Σύμβαση Πλαίσιο για την Προστασία των Εθνικών Μειονοτήτων και τον Ευρωπαϊκό Χάρτη Περιφερειακών η Μειονοτικών Γλωσσών. Αυτές οι συμβάσεις είναι τα εργαλεία που η Ελλάδα οφείλει να προσφέρει στις μειονότητές της ώστε μόνες τους να αποφασίσουν ελεύθερα πώς και πού θα τα χρησιμοποιήσουν. Μόνο έτσι θα αισθανθούν ότι το κράτος πράγματι τις προστατεύει. Αν το κράτος επιμένει να παραβιάζει βασικά ανθρώπινα δικαιώματα με την επιμονή του στην ομοιογενοποίηση, θα υπάρχουν πάντα κίνδυνοι για κοινωνική αναταραχή, δυσπιστία προς το κράτος, διακρίσεις, και εκμετάλλευση καταστάσεων, με απρόβλεπτες συνέπειες.
Η επιμονή του ελληνικού κράτους να δηλώνει στους διεθνείς οργανισμούς ότι στη χώρα δεν υπάρχουν άνθρωποι που δηλώνουν ότι ανήκουν σε εθνικές μειονότητες ή ότι αυτοί είναι πολύ λίγοι για να αποτελούν εθνική μειονότητα, είναι τουλάχιστον περίεργη, όταν το ίδιο το κράτος αρνείται να κάνει μια απογραφή με βάση τον εθνικό/ενθοτικό, γλωσσικό, θρησκευτικό, κτλ αυτοπροσδιορισμό! Τι έχει να φοβηθεί, αν αυτή είναι, πράγματι, η κατάσταση;
Μια σωστή απογραφή θα έδινε στοιχεία στο κράτος για τις μειονότητες ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει αυτό το ζήτημα με ψυχραιμία και με ένα σοβαρό διάλογο με αυτές, για την λήψη πρωτοβουλιών προς την κατεύθυνση της προστασίας τους και της λύσης όποιων προβλημάτων υπάρχουν στις κοινότητες τους. Και πρέπει επιτέλους να σταματήσει «να φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη!». Ο φόβος είναι κακός σύμβουλος, σε τέτοιες περιπτώσεις. Αλλά μόνο το κράτος, με τις σωστές πρωτοβουλίες, μπορεί να μας βγάλει από αυτήν την κατάσταση φόβου, και όχι οι μειονότητες, οι οποίες, έτσι κι αλλιώς, είναι πάντα σε μειονεκτική θέση απέναντι στο κράτος και δεν έχουν πολλά περιθώρια κινήσεων.
Τελειώνοντας αυτό το κείμενο, θα ήθελα να επισημάνω ότι στην Ελλάδα ο κόσμος πρέπει να αντιληφθεί ότι δεν είναι δημοκρατική κατάκτηση και σεβασμός προς τον άνθρωπο απλώς η μη καταπίεση των εθνικών μειονοτήτων με τη σκληρότητα του παρελθόντος, που κόντεψε να τις αφανίσει. Αντίθετα, απαιτείται σεβασμός στις μειονότητες με την προστασία της ελευθερίας τους να υπάρχουν και να υπάρξουν και στο μέλλον, όπως υπήρξαν και στο παρελθόν, για πολλούς αιώνες, και επιβίωσαν μέχρι σήμερα, μαζί με τον πλούτο του πολιτισμού τους, που θέλουν να διασώσουν και να προβάλλουν σε όλον τον κόσμο.
Ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας!
http://edessavoden.gr/%CE%9D%CE%95%CE%91-%CE%94%CF%81%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%82-News-Activities.php
