ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ “ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ” ΓΛΩΣΣΑ : η επικίνδυνα μονοδιάστατη σκέψη στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Απάντηση σε άρθρο που δημοσιεύθηκε εδώ

Πρώτη παρατήρηση στο σημείο που γράφει ότι “Η λογική λέει ότι η εθνικότητα και η γλώσσα παράγονται από την ονομασία της χώρας. Εδώ επιδιώχθηκε εξ αρχής διαφορετική ονομασία της χώρας από την εθνικότητα.”
Αγνοεί προφανώς ο συντάκτης ότι οι Ιρλανδοί της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας έχουν ακριβώς το ίδιο εθνικό όνομα με τους Ιρλανδούς της Βόρειας Ιρλανδίας, που είναι όμως πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου. Κανείς δεν τους ονομάζει, επίσημα η ανεπίσημα, π.χ. Βορειοιρλανδούς. Ένα άλλο παράδειγμα είναι τα διαβατήρια της Κορέας (νότιας) όπου η εθνικότητα είναι Δημοκρατίας της Κορέας. Η εθνικότητα των πολιτών της Δημοκρατικής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας (βόρειας) είναι η Δ.Λ.Δ της Κορέας. Δεν υπάρχουν πολίτες Βορειοκορεατικής και Νοτιοκορεατικής εθνικότητας. Είναι όλοι τους Κορεάτες.

Δεύτερη παρατήρηση στο σημείο που γράφει ότι “Σε επίπεδο ονομασίας ενώ η Συμφωνία είναι σαφέστατη ότι το Βόρεια Μακεδονία θα χρησιμοποιείται για όλες τις χρήσεις (erga omnes) η ηγεσία, και όχι απλώς ο λαός, αρνείται να το τηρήσει.”

Στα πλαίσια της ελευθερίας έκφρασης και του αυτοπροσδιορισμού, ο κάθε Μακεδόνας πολίτης μπορεί να ονομάσει την χώρα του και την εθνικότητα του όπως θέλει. Δεν υπάρχει διεθνές δίκαιο που να τιμωρεί με κάποιο τρόπο όποιον δεν αναφέρεται στην χώρα του με το συνταγματικό της όνομα. Η Συμφωνία των Πρεσπών ΔΕΝ προβλέπει τιμωρία γι’ αυτό. Κάποιοι Έλληνες αποκαλούν την Ελλάδα Γκρεκία και Γκρεκούς τους Έλληνες, άλλοι αποκαλούν τους Έλληνες Ρωμιούς. Θα πρέπει να τιμωρηθούν; Οι επίσημες ονομασίες της Ελλάδας και η εθνικότητα των πολιτών της είναι Ελλάδα και Έλληνες, για το εξωτερικό ειναι Greece και Greeks στην αγγλική, αλλά και σε μετάφραση σε όποια γλώσσα του κόσμου, όπως Yunanistan και Yunanlılar στα τουρκικά. Παραβίαση δεν υπάρχει.

Τριτη παρατήρηση στο σημείο που γράφει ότι “Το ότι οι μειονότητες πρέπει να απολαμβάνουν δικαιωμάτων, σεβασμού και προστασίας είναι μια βασική ανθρωπιστική και δημοκρατική αρχή. Αυτό σε ακαδημαϊκό επίπεδο. Σε κοινωνικό και πολιτικό, αν από την λειτουργία μιας μειονότητας επιδιώκεται η υπονόμευση της συνοχής και της ακεραιότητας μιας χώρας τότε τι γίνεται;”

Εδώ θα πω ότι ο συντάκτης αναφέρεται σε ΠΡΟΘΕΣΗ μειονότητας για υπονόμευση της συνοχής και ακεραιότητας μιας χώρας. Οι προθέσεις δεν θεωρούνται εγκλήματα, ούτε τιμωρούνται γιατι δεν αποδεικνύονται εύκολα. Αλλά, από ποια απτά στοιχεία βγάζει ο συντάκτης αυτό το συμπέρασμα, περί προθέσεων; Από τις δεκάδες μειονότητες σε ολόκληρη την Ευρώπη όπου αυτές είναι αναγνωρισμένες και απολαμβάνουν όλα τα δικαιώματα τους; Ποια χώρα στην Ευρώπη κινδυνεύει από τις μειονότητες της, στις οποίες έχει παραχωρήσει μέχρι και τοπική αυτονομία, από διοικητική μέχρι και οικονομική; Καμία! Φυσικά, δεν μιλάμε για αποσχίσεις από τον κρατικό κορμό. Αλλά, και αυτό να προκύψει, πρέπει να γίνεται με την συμφωνία του κράτους όπου υπάρχει ένα τέτοιο θέμα, και πάντως όχι με την βια. Άρα, ο εκφοβισμός του ελληνικού λαού για τις μειονότητες στην χώρα, ότι αποτελούν μέγιστο κίνδυνο, είναι επιδιωκόμενο επιχείρημα. Καλλιεργείται, βέβαια, από τους ίδιους τους κρατικούς θεσμούς, από την κρατική παιδεία, από την Εκκλησία, αλλά και από την αντι-μειονοτική προπαγάνδα στα ΜΜΕ.
Να θυμίσω στον συντάκτη ότι, μόλις πριν μερικά χρόνια, το θέμα του γάμου, έστω πολιτικού, των ομοφυλοφίλων ατόμων ήταν μη αποδεκτό, σε μεγάλο βαθμό, στο κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο στην χώρα. Αλλά, όταν η ηγεσία του κράτους και ο προπαγανδιστικός μηχανισμός αποφάσισαν να δεχθούν αυτό το ζήτημα, ξαφνικά έγινε αποδεκτό και κοινωνικά και πολιτικά! Αυτοί που αντιδρούν σήμερα σε αυτό το θέμα είναι μια ελάχιστη μειοψηφία. Άρα, η αποδοχή η μη κάποιων ζητημάτων είναι καθαρά πολιτική επιλογή και όχι της κοινωνίας από μόνη της, η οποία συνήθως χειραγωγείται κατά βούληση.

Τέταρτη παρατήρηση στο σημείο που γράφει ότι “Όσοι έχουν παρακολουθήσει την ιστορική εξέλιξη αυτού του λαού και της γλώσσας του δεν έχουν αμφιβολία ότι δεν υπάρχει τίποτε πιο αντιεπιστημονικό από τον ισχυρισμό του περί μακεδονικής καταγωγής.”
Κατά την άποψη του συντάκτη, δεν υπάρχει θέμα μακεδονικής καταγωγής γιατι είναι αντιεπιστημονικό θέμα. Δεν μας εξηγεί όμως ποια επιστήμη είναι αρμόδια να μας εξηγήσει γιατι το ελληνικό κράτος παλεύει με νύχια και με δόντια για ένα ζήτημα, τόσο ανύπαρκτο όσο και αντιεπιστημονικό, τα τελευταία 150 χρόνια; Ξεχνά ο συντάκτης ότι η επιστήμη είναι ΕΡΕΥΝΑ και όχι άπλα βεβαιότητα. Η επιστήμη προχωρά γιατι αμφισβητεί τις βεβαιότητες όταν ψάχνει και βρίσκει στοιχεία που καταρρίπτουν την προηγούμενη βεβαιότητα. Καλά κανουν οι Έλληνες ακαδημαϊκοί και επιστήμονες που κανουν αυτές τις έρευνες στις οποίες δεν χωρούν ούτε κοινωνικές, ούτε πολιτικές αγκυλώσεις. Αφήστε τους ακαδημαϊκούς να κανουν ελεύθερα την δουλειά τους!

Πέμπτη παρατήρηση στο σημείο που γράφει ότι “Γι αυτό το θέμα που θίγει το Εργαστήριο δεν είναι ακαδημαϊκό. Είναι προ πολλού πολιτικό. Και ως τέτοιο αντιμετωπίζεται από την κοινωνία. Οπότε ο ακαδημαϊσμός είναι απλώς ο φερετζές του.”
Ο μόνος τομέας στην Ελλάδα που ασχολείται επιστημονικά με το θέμα των μειονοτήτων στην Ελλάδα είναι ο ακαδημαϊκός, τουλάχιστον ένα μέρος αυτού. Ο πολιτικός τομέας είναι αυτός που φυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν, δηλαδή μέσα στα Πανεπιστήμια και με χρήση της πολιτικής προπαγάνδας χειραγωγεί την κοινωνία. Η κοινωνία στην Ελλάδα έχει μείνει πολύ πίσω σε πολλούς τομείς όχι επειδή δεν έζησε τον Διαφωτισμό της Δύσης, αλλά επειδή ο πολιτικός τομέας ήταν πάντα βασισμένος σε φασιστικά ιδεώδη, από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους. Αυτό επηρέαζε την κοινωνία και κατά επέκταση και τον ακαδημαϊκό τομέα. Μέχρι σήμερα. Απόδειξη και το παρόν άρθρο του συντάκτη.

Έκτη παρατήρηση στο σημείο που γράφει ότι “Αλλά όταν επιδιώχθηκε για λόγους συναισθηματικούς να παρουσιαστεί στο ΑΠΘ ένα ανώδυνο βιβλίο της κ. Δελιβάνη, η αριστερά (μπαχαλάκηδες και άλλοι) επέδραμαν και απείλησαν το πάνελ και τον κόσμο με βία αν δεν εγκατέλειπαν την αίθουσα.”
Συμφωνώ ότι και αυτό φασισμός είναι. Τον φασισμό δεν τον πολεμάς με την βια, αλλά με την απομόνωση. Δεν το παρακολουθεις, δεν το διαφημίζεις, το αγνοείς ώστε να μην μπορεί να πάρει διαστάσεις. Τα "αυγά του φιδιού" δεν είναι αόρατα. Φαίνονται. Οι κοινωνίες λαμβάνουν τα μέτρα τους με αντιφασιστική πολιτική και εκπαίδευση, χωρίς βια.

Έβδομη παρατήρηση στο σημείο που γράφει ότι “Ούτε με τη μειονότητα της Θράκης θα υπήρχε πρόβλημα αν ένα μικρό, ακραίο μέρος της δεν αλληθώριζε προς την Άγκυρα, ούτε με τους λίγους που αισθάνονται μακεδόνες στην Δυτική Μακεδονία. Με την προϋπόθεση ότι δεν θα υπήρχαν δεύτερες σκέψεις στις επιδιώξεις τους. Δυστυχώς υπάρχουν και αυτές είναι που προκαλούν ανησυχίες. Οι κκ. καθηγητές τι λένε “
Τι να πούνε οι καθηγητές στον συντάκτη για τις “δεύτερες σκέψεις και επιδιώξεις” που φαντάζεται ότι υπάρχουν στις μειονότητες; Που είναι μόνο στο μυαλό του; Οι καθηγητές ασχολούνται με έρευνες, στοιχεία, αποδείξεις και όχι με τις φανταστικές κινδυνολογίες του καθένα.