συχνά υποστηρίζεται ότι αφού ένας Γάλλος νοιώθει Γερμανός οφείλουμε να σεβασθούμε την σχετική ενσυναίσθηση και να αναγνωρίσουμε την εθνοτική δήλωση του, δίχως χρήση του δικαιώματος ετεροπροσδιορισμού.. παρομοίως αφού ένας Αρβανίτης/Αλβανός , ένας Βλάχος, ένας Μακεδόνας , ένας Τούρκος της Ελλάδος νοιώθει εθνικά Έλληνας δεν μπορούμε παρά να αναγνωρίσουμε την σχετική δήλωση τους... το ίδιο όταν ένας Αλβανός, Βλάχος , Μακεδόνας δηλώνει ότι δεν ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ καταπιεσμένος εθνοτικά ή γλωσσικά οφείλουμε να το αποδεχθούμε άσχετα αν στερείται νόμιμο δικαίωμα απόλαυσης τους... την ίδια στιγμή όμως οι ίδιοι ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ κατηγορηματικά να δεχθούν ανάλογες δηλώσεις των αλλοδαπών συνανθρώπων μας οι οποίοι παντού δηλώνουν ότι αισθάνονται ΕΛΛΗΝΕΣ... ακόμα και των γεννημένων στην ελλάδα αλλοδαπών μαθητών των ελληνικών σχολείων!!! βλέπουμε λοιπόν ότι η συναισθηματική δήλωση υφίσταται αδίστακτη ιδεολογική χρήση και κακοποίηση... γιατί η αλήθεια είναι ότι όλοι οι παραπάνω,με ή δίχως ελληνική υπηκοότητα δεν είναι εθνικά έλληνες άσχετα αν δηλώνουν έλληνες αλλά μόνο πολιτικά αφού συμμετέχουν αντικειμενικά στο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι της πατρίδος μας... γιατί η εθνοτική ταυτότητα ούτε μας συνοδεύει από την γέννηση ούτε αποκτιέται αυτόματα κατά την διάρκεια της ζωής , αλλά πρόκειται για μία πολύ σύνθετη, πολύπλοκη και πολυπαραγοντική πολυετή οικογενειακο-κοινωνική διαδικασία... συνεπως εμείς οφείλουμε να σεβασθούμε την σχετική εκδήλωση εθνικού συναισθήματος δίχως όμως να την υιοθετήσουμε και να αποδεχθούμε την εθνοτική τους μετάλλαξη ...
Καλημέρα κυρίες και κύριοι. Είμαι γηγενής Μακεδόνας, (η ιστορία της οικογένειάς μου φτάνει τουλάχιστον ως το 1797), και θεωρώ ότι είμαι Ελληνας, επειδή και οι προπάτορές μου ένοιωθαν Ελληνες, η παιδεία και ο πολιτισμός μας είναι Ελληνικός. Για μένα οι Μακεδόνες είναι ένα κομάτι του Ελληνισμού από τα αρχαία χρόνια ως σήμερα.
Επειδή θέλω να καταλάβω τι ενοείτε με το . και θέλω πραγματικά να καταλάβω. Θεωρείτε τον εαυτό σας απόγονο των αρχαίων Μακεδόνων, ή απόγονο των Σλάβων που ήρθαν στην Μακεδονία τον έκτο αιώνα μ.χ. (όπως είπε και ο Κυρο Γλιγκόρωφ), και επειδή βρίσκεστε στην Μακεδονία περίπου 1500 χρόνια αποκτήσατε το δικαίωμα να λέγεστε Μακεδόνες; Ρωτώ με καλή πίστη, γιατί θέλω να καταλάβω τους γείτονές μου. Μ'εσάς έτυχε να συγκατοικώ αυτή την περιοχή της γης και πρέπει να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις σας, πιστεύω χωρίς ακρότητες και εθνικιστικό μένος.
Αναδημοσίευση από το Διαβατήριο, τον επικεφαλής του οποίου, τον νομικό Βασίλη Χρονόπουλο, τον θεωρώ (επιεικώς) έναν από τους καλύτερους γνώστες του μεταναστευτικού ζητήματος στην Ελλάδα!
1.Το προτεινόμενο νομοσχέδιο αυξάνει τον αριθμό των αλλοδαπών που δικαιούνται την Ελληνική Ιθαγένεια σε σχέση με τον ισχύοντα Κώδικα Ιθαγένειας.
Πράγματι. Η βασική αλλαγή είναι ότι οι αλλοδαποί μπορούν να υποβάλλουν αίτηση σε πέντε χρόνια αντί για δέκα (ισχύων Κώδικας Ιθαγένειας). Κατά τα άλλα οι προϋποθέσεις δεν αλλάζουν ιδιαίτερα.
Η κυβέρνηση επιλέγει να δώσει τη δυνατότητα στους μετανάστες, όταν φτάσουν στα πέντε χρόνια νόμιμης διαμονής να επιλέξουν είτε το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος είτε την ιδιότητα του Έλληνα πολίτη. Αυτό θα γίνει με δική τους απόφαση λαμβάνοντας υπόψιν τις πραγματικές ανάγκες αυτών και της οικογένειάς τους. Αυτοί που θα επιλέξουν την Ελληνική ιθαγένεια και είναι σε στρατεύσιμη ηλικία θα υποχρεωθούν να εκπληρώσουν την στρατιωτική τους θητεία σύμφωνα με την Ελληνική νομοθεσία. Στην πραγματικότητα αν δεν άλλαζε ο Κώδικας Ιθαγένειας βραχυπρόθεσμα πάνω από 100.000 μετανάστες που έχουν συμπληρώσει τα 10 χρόνια νόμιμης παρουσίας στη χώρα θα μπορούσαν να αποκτήσουν την Ελληνική ιθαγένεια. Ο ισχύων Κώδικας δεν προβλέπει προθεσμίες γεγονός που σημαίνει ότι η εκάστοτε κυβέρνηση μπορεί να καθυστερεί την έκδοση της σχετικής απόφασης αλλά, από την άλλη πλευρά, της δίνει το δικαίωμα να το κάνει και εξαιρετικά γρήγορα…
2.Το προτεινόμενο νομοσχέδιο δίνει ιθαγένεια στους μετανάστες που ζουν στη χώρα μας.
Το προτεινόμενο νομοσχέδιο δίνει το δικαίωμα σε όσους πληρούν τις προϋποθέσεις του να αιτηθούν την απόκτηση της Ελληνικής ιθαγένειας. Η ιθαγένεια δεν αποδίδεται αυτομάτως. Αν δεν την επιθυμούν μπορούν έτσι κι αλλιώς να επιλέξουν την ιδιότητα του επί μακρόν διαμενόντος μετανάστη. Σημειωτέον ότι: Σε πέντε χρόνια οι Υπήκοοι Τρίτης Χώρας δικαιούνται να τους χορηγηθεί άδεια επί μακρόν διαμένοντος βάσει της οποίας θεωρούνται μόνιμοι κάτοικοι της ΕΕ με αυξημένη προστασία απέναντι στην απέλαση και στις διακρίσεις . Οι αναγνωρισμένοι Πρόσφυγες δεν απελαύνονται από την στιγμή που αναγνωρίζονται ως τέτοιοι ενώ οι Κοινοτικοί έχουν από την πρώτη στιγμή και χωρίς καμία άλλη διατύπωση δικαίωμα εγκατάστασης και εργασίας σε όποια χώρα της ΕΕ θελήσουν.
3.Το προτεινόμενο νομοσχέδιο δίνει ιθαγένεια στους “λαθρομετανάστες”.
Το προτεινόμενο νομοσχέδιο δίνει ¨το δικαίωμα να ζητήσουν την ελληνική ιθαγένεια με προϋποθέσεις αυτοί που έχουν πάνω από πέντε χρόνια νόμιμης παραμονής. Το καθεστώς νομιμότητας το έχει δώσει το Ελληνικό κράτος μέσα από αρκετά δύσκολες διαδικασίες. Ευνοϊκότεροι όροι υπάρχουν μόνο για τα παιδιά που έχουν γεννηθεί ή έχουν μεγαλώσει στη χώρα
4.Κάποιοι λένε ότι σε λίγα χρόνια οι “ξένοι” θα είναι περισσότεροι από τους Έλληνες στην Ελλάδα.
Υπερβολικό μεν αλλά σε κάτι αληθινό. Όσο δεν δίνουμε πρόσβαση στην ιθαγένεια όσοι αλλοδαποί έρχονται στην Ελλάδα θα παραμένουν για πάντα “ξένοι”. Το πόσο ξένος είναι αυτός που ζει 5, 10, 15 ή 20 και παραπάνω χρόνια στη χώρα είναι θέμα οπτικής…. Με τον νέο Κώδικα ο αριθμός των αλλοδαπών πολιτών θα μειωθεί κατά τον αριθμό αυτών που θα γίνουν αφού ακολουθήσουν τη νέα διαδικασία Έλληνες πολίτες.
5.Το προτεινόμενο νομοσχέδιο αλλοιώνει το εκλογικό σώμα της χώρας μας.
Το εκλογικό σώμα αλλοιώνεται όταν οι διαδικασίες σύστασης του είναι αδιαφανείς. Για παράδειγμα με τον προηγούμενο Κώδικα Ιθαγένειας (αναιτιολόγητο των αποφάσεων) οι κυβερνώντες μπορούν να επιλέξουν την απόδοση ιθαγένειας μόνο σε αυτούς που θα τους ψηφίσουν και να απορρίψουν όσους θέλουν. Μπορούν επίσης να εκβιάσουν την ψήφο χρησιμοποιώντας την μη ύπαρξη προθεσμίας για την έκδοση της τελικής απόφασης. Το προτεινόμενο νομοσχέδιο προτείνει “αντικειμενικοποίηση” των προϋποθέσεων και της διαδικασίας κτήσης της ιθαγένειας μέσω πολιτογράφησης. Αυτό σημαίνει σημαίνει ότι θα είναι γνωστό από πριν και σε όλους το ποιοι θα δικαιούνται να αιτηθούν και να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια. Αν καταχρηστικά απορρίπτονται αιτήσεις οι αιτούντες θα έχουν δικαίωμα προσφυγής.
μέχρι πρόσφατα πίστευα ότι οι ελληνόφωνοι τουρκοι εποικοι και οι αλβανοί χριστιανοί, αυτοαποκαλούμενοι "ελληνες" είχαν επίγνωση της γραφικότητας και του πρωτογονισμού των εθνικιστικών επιχειρημάτών τους . τώρα αρχίζω να αμφιβάλλω για την νοητική τους αντίληψη με αποτέλεσμα η περίπτωσή τους να χρήζει θεραπείας , την οποία όμως δυστυχώς θα επωμισθεί η ανθρωπότητα... ως φόρο τιμής σε ένα τόπο που ανέδειξε στην αρχαιότητα αξιόλογο πολιτισμό αλλά σήμερα κατοικείται από πολλές αξιολύπητες πτωχευμένες πνευματικές καρικατούρες... ξεκινώντας την θεραπεία ήδη από τον Απρίλιο κατά την δημοπράτηση των ελληνικών ομολόγων... φυσικά υπάρχει και η επιλογή της εξόδου από την Ε.Ε και το ΝΑΤΟ... και της συμμαχίας με τους ιδεολογικούς τους φίλους , τον δικτάτορα Αχμαντινετζάντ, τον Τσάβες, τον Κίμ ιρ Σέν...
Υ.Γ μπέλο μόρε πάλι δημοσιεύεις ηλίθια ρατσιστικά σχόλια εκτός δημοκρατικού πλαισίου...
Ανώνυμε 4:51, εάν εννοείς τον ανώνυμο 9:02, το σχόλιο του δεν είναι ρατσιστικό αλλά απλά ηλίθιο. Δεν έχει καταλάβει ο καημενούλης ότι κανείς δεν νοιάζεται για το ποιός νομίζει ότι είναι και αισθάνεται ότι είναι. Η κουβέντα μαζί του είναι περιττή γιατί νομίζει ότι εάν αποδεχτεί το δικαίωμα του άλλου (όποιο δικαίωμα!), ο ίδιος θα χάσει κάτι από τα δικά του δικαιώματα. Ο καημένος!
Ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Τώρα κατάλαβα ποιοί είστε. Κάποια ανθρωπάκια γεμάτα μίσος και φασιστάκια που χρήζουν ψυχολογικής παρακολούθησης. Γιαυτό κανένας δεν θα σας πάρει ποτέ στα σοβαρά.
κάνεις λάθος μπέλο μόρε αφού εκτός από την προφανή ηλιθιότητα των παραπάνω σχολίων εμπνέονται και από την ρατσιστική αμφισβήτηση του σύγχρονου μακεδονικού έθνους. ενός έθνους κατοχυρωμένου και σεβαστού διεθνώς , στου οποίου τη δημιουργία συμπεριελήφθησαν όλα τα απαραίτητα στοιχεία και κριτήρια του έθνους-κοινή μακεδονική μητρική γλώσσα, κοινή μουσική, χορευτική και τραγουδιστική παράδοση, κοινή ενδυματολογική και εθιμική παράδοση και κοινούς αγώνες για την εθνοτική μακεδονική απελευθέρωση από την οθωμανική αυτοκρατορία και γιά εθνοτική μακεδονική ισοτιμία στα πλαίσια του ελληνικού κράτους. η οποια ρατσιστική διάκριση αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα όταν ελάχιστα από αυτά τα στοιχεία διαθέτει το λεγόμενο έλληνικό έθνος το οποίο στερείται κοινής πολιτιστικής ταυτότητας-έλλειψη κοινής ελληνικής μητρικής γλώσσας, έλλειψη κοινής ελληνικής παραδοσιακής μουσικοχορευτικής και τραγουδιστικής παράδοσης... μοναδικό κοινό στοιχείο η θρησκευτική ελληνογλωσσία, παρόμοια με την σημερινή εκτεταμένη αγγλογλωσία... σε σχέση με την κληρονομιά της Μακεδονίας αυτή είναι πολιτιστική και όχι βιολογική, κοινή και όχι αποκλειστική όλων των Μακεδόνων κατοίκων της... παρομοίως και η χρήση του όρου Μακεδόνας και Μακεδονικός είναι ελεύθερη και κοινή ανεξάρτητα από την εθνοτική, γλωσσική, πολιτιστική ταυτότητα των κατοίκων της... οι Μακεδόνες , μέλη του μακεδονικού έθνους δεν είναι ούτε Αρχαίοι, ούτε Ρωμαίοι ούτε Σλάβοι, ούτε Βυζαντινοί παρότι αυτονόητα σέβονται την πολιτιστική κληρονομιά της Μακεδονίας από την αρχαιότητα έως σήμερα. Είναι απλά ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ... Οπως και οι ΕΛΛΗΝΕΣ, παρά το προφανή τουρκοαλβανικό πολιτιστικό υπόβαθρο της πλειοψηφίας... η παράλογη ένσταση του ελληνικού κράτους για το όνομα άλλης ευρωπαϊκής χώρας που ουδεμία σχέση έχει με το όνομά της την βρίσκει πλέον αντιμέτωπη με όλους τους εταίρους μας. παρομοίως αλλά πολύ χειρότερη είναι η διεθνής καταδίκη μας για την μη αναγνώριση μακεδονικού έθνους όταν μάλιστα δεν υπάρχει στη Μακεδονία δεύτερη εθνότητα με προσωνύμιο Μακεδονικός και ελληνικό πρόσημο παρά μόνο ελληνική εθνική ταυτότητα στη Μακεδονία... η δε μη αναγνώριση της ουδεμίας σχέσης έχουσας με την ελληνική μακεδονικής γλώσσας αποτελεί τραγελαφική έκφραση του ελληνικού ρατσιστικού εθνικισμού η οποία μας φέρνει αντιμέτωπους με όλο τον κόσμο ο οποίος την έχει αναγνωρίσει ως ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ δίχως προθέματα και επεξηγήσεις ...!!! Μιά ματιά στα διεθνή ΜΜΕ και στο Διαδίκτυο αρκεί για να επιβεβαιωθούμε...
Τα επιχειρήματα υπέρ της ψήφου ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΟΥΛΟΥΡΗ | Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010 Ο διάλογος σχετικά με το αν θα πρέπει να δοθούν πολιτικά δικαιώματα στους μετανάστες έχει αναδείξει δύο αντιμαχόμενες ομάδες, οι οποίες, όπως συχνά συμβαίνει σε παρόμοιες περιπτώσεις, εμφανίζονται με όρους ακραίας αντιπαλότητας και διαφωνίας. Απέναντι στο απόλυτο «ναι» ορθώνεται ένα κατηγορηματικό «όχι». Η εικόνα αυτή καλλιεργείται για πολιτικές και επικοινωνιακές σκοπιμότητες και δεν αποδίδει τις πραγματικές θέσεις των κομμάτων αλλά ούτε και των πολιτών. Πράγματι, ελάχιστες και περιθωριακές είναι οι περιπτώσεις εκείνων που υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να υπάρξει καμία ρύθμιση για να δοθούν πολιτικά δικαιώματα σε ένα τμήμα τουλάχιστον από το ένα εκατομμύριο μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα μας. Οι διαφωνίες βρίσκονται στις προϋποθέσεις υπό τις οποίες θα είναι δυνατή η χορήγηση ιθαγένειας. Παρά την προφανή συναίνεση επί της αρχής (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων), ο κεντροδεξιός και δεξιός πολιτικός χώρος έχει επιλέξει να προβάλει τη διαφωνία υποθάλποντας φοβικά αντανακλαστικά σχετικά με την ενδεχόμενη αλλοίωση της εθνικής ταυτότητας. Επομένως αξίζει να διερευνήσουμε αυτό το επιχείρημα, το οποίο αναπαράγεται μέσα σε ένα κλίμα ξενοφοβίας που έχει καλλιεργηθεί τις τελευταίες δεκαετίες εξαιτίας της - πρωτόγνωρης για την ελληνική κοινωνία- εισροής ξένων μεταναστών.
Ο όρος «αλλοίωση» σημαίνει ότι υπάρχει μια «καθαρή», σαφώς προσδιορισμένη και αναγνωρίσιμη εθνική ταυτότητα, η οποία διακρίνεται από συνοχή και διάρκεια και έχει συστατικά στοιχεία που είμαστε σε θέση να απαριθμήσουμε. Αν αποδεχθούμε αυτή τη θέση, τότε θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι ο ορισμός της ελληνικότητας δεν έχει αλλάξει ως σήμερα και ότι κατά καιρούς αντιμετώπισε παρόμοιους κινδύνους αλλοίωσης που κατόρθωσε να αποκρούσει νικηφόρα. Σύμφωνα με τον ίδιο συλλογισμό, εξάλλου, δεν θα πρέπει να έχει αλλάξει η άποψη των ίδιων των Ελλήνων σχετικά με το ποιος μπορεί να θεωρηθεί Ελληνας. Εν τούτοις, μια αναδρομή στην ελληνική ιστορία από την Ελληνική Επανάσταση ως σήμερα μας δείχνει ότι καμία από τις παραπάνω προϋποθέσεις δεν ισχύει. Συγκεκριμένα: 1) έχει αλλάξει πολλές φορές ο ορισμός του ποιος είναι Ελληνας, 2) έχει αλλάξει πολλές φορές ο ορισμός του «ξένου» και 3) έχει διαφοροποιηθεί με ποικίλα κριτήρια- και πάντως όχι αποκλειστικά με εθνοπολιτισμικά- η απόδοση πολιτικών δικαιωμάτων. Ξεκινώντας από το τελευταίο, έχει επισημανθεί, και στο πλαίσιο της τρέχουσας συζήτησης, ότι πολλές κοινωνικές ομάδες υπήρξαν για μακρό χρονικό διάστημα αποκλεισμένες από την ιδιότητα του πολίτη, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα εκείνο των γυναικών. Οι Ελληνίδες, παρ΄ όλο που δεν υπήρχε προφανώς αμφιβολία για την εθνική τους ταυτότητα, δεν είχαν δικαίωμα ψήφου ως το 1952. Στις περισσότερες χώρες, εξάλλου, το δικαίωμα ψήφου συνδεόταν με κριτήρια καταγωγής και πλούτου αποκλείοντας έτσι τις κατώτερες κοινωνικές τάξεις από την πολιτική κοινότητα του έθνους.
Ως το 1923 ο ορισμός του ελληνικού έθνους που κυριαρχούσε ήταν αρκετά ευρύς ώστε να περιλαμβάνει ολόκληρη την «ελληνική Βαβυλωνία», όπως τους αλβανόφωνους χριστιανούς Αρβανίτες της Αττικοβοιωτίας, τους «αυτόχθονες» και τους «ετερόχθονες» της οθωνικής Ελλάδας, τους Βλάχους της Θεσσαλίας και της Ηπείρου, τους «ομογενείς» της Διασποράς ή τους τουρκόφωνους πρόσφυγες από την Καππαδοκία. Ενα έθνος-κράτος που ασκούσε αλυτρωτική εξωτερική πολιτική με το όνομα της «Μεγάλης Ιδέας», που γνώρισε διαδοχικές αλλαγές συνόρων, που συγκροτήθηκε με μεγάλα μεταναστευτικά και προσφυγικά ρεύματα και που γνώρισε πολλούς εθνικούς διχασμούς στην ταραγμένη πολιτική ζωή ενάμιση αιώνα δεν είχε άλλη επιλογή από το να είναι ευέλικτο στον ορισμό της ελληνικότητας, η οποία μεταμορφωνόταν συνεχώς για να μπορεί να περιλαμβάνει και να αποκλείει κατά το δοκούν, ανάλογα με την ιστορική συγκυρία. Αλλοτε λοιπόν το κριτήριο της ελληνικότητας ήταν η θρησκεία (Σύνταγμα της Επιδαύρου και Συνθήκη της Λωζάννης), άλλοτε η γλώσσα (Κ. Παπαρρηγόπουλος), άλλοτε η καταγωγή ή η «συνείδηση» (όταν δεν υπήρχαν ορατά, διαπιστώσιμα στοιχεία και επιδιωκόταν ο αποκλεισμός κάποιων με πολιτικά κριτήρια- το «εθνικό συμφέρον»).
Αντίστοιχα, άλλαζε και ο ορισμός του ξένου, της ετερότητας απέναντι στην ταυτότητα, έτσι ώστε να περιλάβει αρχικά τους μουσουλμάνους Τούρκους, στη συνέχεια τους ορθόδοξους Βούλγαρους, έπειτα τις μειονότητες εντός του έθνουςκράτους και, τέλος, τους ξένους μετανάστες. Μέσα από την ασύμμετρη αξιοδότηση ταυτότητας και ετερότητας οι εκάστοτε «ξένοι» αποτέλεσαν αντικείμενο απόρριψης αλλά και εχθρότητας. Πολύ συχνά ο «αλλογενής» γινόταν αντιληπτός ως «αντεθνικός». Η μετεμφυλιακή ιστορία, εξάλλου, αποκάλυψε τις εσωτερικές ρωγμές και αντιφάσεις της ελληνικής εθνικής ταυτότητας μέσα από κοινωνικές και ιδεολογικοπολιτικές συγκρούσεις εντός του έθνους.
Συνεπώς η ελληνική εθνική ταυτότητα διήνυσε μια ιστορική διαδρομή περίπλοκη και σύνθετη, με αντιφάσεις και παλινωδίες. Η προσαρμοστική της ικανότητα- και όχι η δογματική μονολιθικότητα- υπήρξε προϋπόθεση επιβίωσης και εξασφάλισης της κοινωνικής συνοχής. Το νομοσχέδιο που έχει κατατεθεί σχετικά με το δίκαιο της ιθαγένειας αποτελεί απόδειξη ότι το ελληνικό κράτος, έπειτα από μια μεγάλη περίοδο αναποφασιστικότητας και διστακτικότητας, αντιμετωπίζει με ρεαλισμό και ευθύνη τα νέα παγκόσμια και εθνικά δεδομένα. Τα επιχειρήματα υπέρ της ψήφου των μεταναστών απορρίπτουν τον ουσιοκρατικό, μεταφυσικό ή ακόμη και βιολογικό ορισμό της εθνικής ταυτότητας (όπως διαμορφώθηκε τον 19ο αιώνα) και παραπέμπουν στη σύγχρονη αντίληψη για τη συγκρότηση των εθνών και στις αξίες της ισονομίας, της ισοπολιτείας και της ελευθερίας της βούλησης.
Η κυρία Χριστίνα Κουλούρη είναι καθηγήτρια Νεότερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.
ο αλυτρωτισμός ως στοιχείο του εδαφικού εθνικισμού αποτελεί κυρίαρχη ιδεολογία και πολιτική του ελληνικού κράτους από τις απαρχές του.... η πρακτική του έκφραση συμπυκνώνεται στην πολιτική της Μεγάλης Ιδέας με βάση την οποία το ελληνικό κράτος πολεμικώς επέκτεινε τα σύνορα του και μεγάλωσε το έδαφος του 7 φορές... Ετσι το να κατηγορεί το ελληνικό κράτος τις γειτονικές χώρες και επί του παρόντος την πολλαπλά μικρότερη Μακεδονία για αλυτρωτισμό είναι σαν να μιλάμε για σχοινί στο σπίτι του κραμασμένου... όταν βίαια κατέλαβε και κατέχει το 51% του εδάφους της επίσημα διαμελισμένης στο Βουκουρέστι το 1913 Μακεδονίας... την οποία ούτε καν σκεφτόνταν να την κατακτήσει λίγες δεκαετίες πρίν...
Οι καμικάζι του ρεαλισμού ΡΙΧΑΡΔΟΣ ΣΩΜΕΡΙΤΗΣ | Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010 Στα παλιά τα χρόνια, το επίτομο γαλλικό λεξικό Λαρούς, που βρίσκεται με κάθε χρόνο νέα έκδοση σε όλα τα σπίτια, πληροφορούσε τους αναγνώστες του ότι Ελληνας (Grec) σήμαινε επίσης ψεύτης και ζαβολιάρης. Δόθηκαν μεγάλες διπλωματικές μάχες για να αλλάξει το λήμμα. Υπάρχει φόβος τώρα να το ξαναδούμε. Το ψεύτης και ζαβολιάρης ήταν συνέπεια των επιδόσεων διαφόρων αετονύχηδων Ρωμιών στο καζίνο του Μόντε Κάρλο και προφανώς αλλού. Η εκταφή των προσβλητικών όρων, αν δεν την αποφύγουμε, θα οφείλεται στις επιδόσεις των υπουργών Οικονομικών της Νέας Δημοκρατίας. Δεν είναι χαζοχαρούμενα αγγελούδια οι υπεύθυνοι των οικονομικών των περισσοτέρων εταίρων μας του ευρώ. Είναι απλά πιο έξυπνοι γιατί δεν θεωρούν βλάκες τους συναδέλφους τους. Ξέρουν ως πού μπορούν να πάνε, όχι πολύ μακριά, με τις στατιστικές για ελλείμματα και χρέη, κλείνοντας μάλιστα πονηρά το μάτι στους εταίρους τους, που και αυτοί γνωρίζουν ότι οι στατιστικές αλήθειες δεν έχουν μόνιμη σχέση με την πραγματικότητα.
Εμείς αυτό το «πολύ μακριά» όπου δεν έπρεπε να φτάσουμε, δεν το υπολογίσαμε. Και το πληρώνουμε τώρα. Να το υπενθυμίσουμε: τα πάντα άρχισαν το 2004 με τις βαλκανικές πονηριές των απογραφών του βρετανικής παιδείας καθηγητή Αλογοσκούφη. Ηταν τις προάλλες με το γνωστό παραφουσκωμένο ύφος του στην κηδεία του εξαίρετου, αξέχαστου και πανέντιμου Μιχάλη Παπακωνσταντίνου. Υποθέτω ότι συλλυπήθηκε τον ανιψιό του νεκρού, που έχει φορτωθεί με τις τρομερές συνέπειες των κατορθωμάτων του. Και ότι τον συλλυπήθηκε διπλά...
Είναι πια σίγουρο ότι το πιο δύσκολο πρόβλημα για μας δεν είναι μόνο τα τεράστια χρέη αλλά και η τεράστια αναξιοπιστία μας. Φυσικά υπάρχουν τα κοράκια των αγορών που εκμεταλλεύονται τη δραματική περίσταση: οι απανωτές «υποβαθμίσεις» μας τους αποδίδουν κέρδη. Και δεν πρέπει ακόμα να ξεχνάμε ότι κάπως πολύ εύκολα, ως τις πρόσφατες εκλογές μας, οι παντογνώστες του Εco/Fin έχαβαν τα νεοδημοκρατικά (διότι αδελφικά;) παραμύθια, λες και όλοι οι αυστηροί σήμερα ελεγκτές ήταν πριν από λίγους μήνες χαμηλοβλεπούσες αρσακειάδες.
Τώρα η αλήθεια είναι ότι και οι σημερινοί δεν βοηθάνε και τόσο. Εχουμε υπουργούς και υπουργίνες του «δώσε», κι ας είναι άδεια τα δημόσια ταμεία (αμφιβάλλω αν το ίδιο πράττουν και με το δικό τους κομπόδεμα), πολίτες που νομίζουν ότι ζουν σε κάποιο οικονομικό αλλού, στον παράδεισο των συντεχνιακών τους συμφερόντων, και κόμματα που παραληρούν λαϊκίζοντας. Το σοβαρό οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης (δηλαδή το 50% των τιτλούχων) πρέπει να αισθάνεται πολύ μόνο. Το αν αισθάνεται και με μπροστάρη αποφασιστικό συντονιστή πρωθυπουργό είναι μια άλλη ιστορία. Τη γνωρίζουν μόνο οι όσοι καμικάζι
Δείγμα γραφής για τους μετανάστες ΙΩΑΝΝΗΣ Μ. ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ | Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010
Την ώρα που οξύνεται η συζήτηση σχετικώς με την πρόθεση της κυβερνήσεως να προχωρήσει δυναμικά στην ενσωμάτωση των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία, παρέχοντας σε πολλούς από αυτούς την ελληνική υπηκοότητα, αναλογίζομαι πόσα, ασφαλώς λιγότερο επικοινωνιακά, αλλά ίσως εξίσου αποτελεσματικά, βήματα θα μπορούσαν να είχαν προ πολλού γίνει προς την ίδια κατεύθυνση, χωρίς κανένα οικονομικό κόστος και μάλιστα χωρίς να μπορεί να προβληθεί σοβαρή ένσταση από καμία πλευρά.
Θα αναφερθώ μόνον σε εκείνα τα βήματα που θα διασφάλιζαν στους μετανάστες την ακώλυτη και πλήρη άσκηση της θρησκευτικής ελευθερίας, ιδίως ως προς το σκέλος της ελεύθερης ασκήσεως της λατρείας με την απρόσκοπτη λειτουργία θρησκευτικών εντευκτηρίων τους. Διότι δεν θα πρέπει να λησμονείται ότι στη χώρα μας κατοχυρώνεται συνταγματικώς η θρησκευτική ελευθερία, ένα δικαίωμα που δεν πρέπει να συγχέεται, όπως ατυχώς συχνά συμβαίνει, με την ανεξιθρησκία, ένα δικαίωμα ποιοτικώς διάφορο, με ευρύτερο περιεχόμενο, που έγκειται στην ανεμπόδιστη από κρατικές παρεμβάσεις διαμόρφωση και εκδήλωση της θρησκευτικής συνειδήσεως κάθε ατόμου που βρίσκεται, νόμιμα ή παράνομα, στην Ελλάδα.
Το γεγονός ότι τις τελευταίες δεκαετίες έχει αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των μουσουλμάνων μεταναστών εξηγεί την ειδικότερη αναφορά, στη συνέχεια, στο ανοικτό ακόμη πρόβλημα της λειτουργίας τεμενών και του ορισμού χώρων ταφής στα μεγάλα αστικά κέντρα και ιδίως στην ευρύτερη περιοχή του Λεκανοπεδίου.
Οσο και αν φανεί περίεργο, η πρώτη προσπάθεια για να λειτουργήσει μεταπολεμικώς ένα τέμενος για τους ελάχιστους τότε μουσουλμάνους της Αθήνας φαίνεται να χρονολογείται από την περίοδο της στρατιωτικής δικτατορίας της 21ης Απριλίου, όταν ο τότε γενικός διευθυντής Θρησκευμάτων του υπουργείου Εθνικής Παιδείας είχε ζητήσει, το 1971, να τεθεί σε λειτουργία το Φετιχιέ τζαμί που βρίσκεται στην περιοχή Αέρηδες της Πλάκας. Η απάντηση του υπουργείου Πολιτισμού ήταν αρνητική, διότι κρίθηκε ότι το τζαμί περιλαμβάνεται στον ιστορικό και μνημειακό χώρο της Ρωμαϊκής Αγοράς.
Το θέμα επανήλθε μετά τη μεταπολίτευση από τον ίδιο τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος, κατά τη διάρκεια επισκέψεώς του στη Σαουδική Αραβία, τον Μάρτιο 1979, εξήγγειλε τη δωρεάν παραχώρηση προς τις αραβικές κυβερνήσεις οικοπεδικής εκτάσεως για την ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους. Εκτοτε μεσολάβησαν ασφαλώς πολλά και μείζονα γεγονότα τόσο στο εσωτερικό της χώρας μας όσο και στη διεθνή κονίστρα. Γεγονός είναι πάντως ότι συνέχεια στην υπόσχεση αυτή δεν δόθηκε.
Υπό την πίεση της αδήριτης πραγματικότητας, της συνεχούς δηλαδή αυξήσεως του αριθμού των μουσουλμάνων μεταναστών που, νομίμως ή παρανόμως, εγκαταστάθηκαν κυρίως, αλλά όχι μόνο, στο λεκανοπέδιο της Αττικής, προερχόμενοι από διάφορες χώρες, το ζήτημα επανήλθε εντονότερο: αφενός με σειρά αιτήσεων που κατά καιρούς υποβλήθηκαν από διαφορετικές ομάδες μουσουλμάνων για την ίδρυση και λειτουργία τεμένους, τις οποίες οι αρμόδιες αρχές ουδέποτε έκαναν δεκτές, αφετέρου με την de facto λειτουργία, σε πολλά σημεία της Αθήνας, χώρων λατρείας των μουσουλμάνων, χώρων που είναι μεν γνωστοί στις αρχές, αλλά δεν είχαν ούτε έλαβαν ποτέ σχετική άδεια.
Εν όψει εξάλλου και των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 αποφασίστηκε η ίδρυση μουσουλμανικού τεμένους, το οποίο χωροθετήθηκε στην Παιανία της Αττικής, και μάλιστα τούτο περιελήφθη στον νόμο για την προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων. Οι συγκεκριμένες διατάξεις του νόμου αυτού όμως ουδέποτε εφαρμόστηκαν, αφού μεθεορτίως προβλήθηκαν αντιρρήσεις από πολλές πλευρές. Η σύνδεση του τεμένους με την παράλληλη λειτουργία Ισλαμικού Πολιτιστικού Κέντρου δημιούργησε ανησυχίες και τελικώς άλλες σκέψεις επικράτησαν...
Επί κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας, ύστερα από πολλές συζητήσεις, ακολούθησε νόμος που προέβλεπε την ανέγερση Ισλαμικού Τεμένους στην Αθήνα, το οποίο θα λειτουργεί ως νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου και θα παραχωρείται για χρήση στις κατ΄ ιδίαν μουσουλμανικές κοινότητες της Αττικής ανάλογα με τον αριθμό των μελών τους. Και αυτή όμως η νομοθετική πρωτοβουλία παραμένει ανενεργός.
Είναι φανερό πως η αδρομερής προσέγγιση που προηγήθηκε οδηγεί αβιάστως στη διαπίστωση της πλήρους αναξιοπιστίας, και στο θέμα αυτό, της ελληνικής πολιτείας, σε ένα θέμα δηλαδή ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και δικαιολογεί την απογοήτευση και την αγανάκτηση όλων αυτών των συνανθρώπων μας που καταφεύγουν ακόμη και στους δρόμους για να τελέσουν τα λατρευτικά καθήκοντά τους, όπως συνέβη, πριν από λίγες μόλις εβδομάδες, με πακιστανούς σιίτες μουσουλμάνους στα Καμίνια του Πειραιά.
Ετσι, τριάντα πέντε χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, η κατάσταση στο συγκεκριμένο ζήτημα εξακολουθεί να βρίσκεται στο ίδιο σημείο που ήταν πριν εμφανιστεί το κύμα μουσουλμάνων μεταναστών στη χώρα μας.
Δεν γνωρίζω ασφαλώς ποιες είναι οι προθέσεις και η πολιτική, εάν υπάρχει, της νέας κυβερνήσεως στο συγκεκριμένο θέμα. Θεωρώ όμως πρακτικότερη τη λύση της άμεσης αδειοδοτήσεως των ήδη λειτουργούντων θρησκευτικών εντευκτηρίων εκείνων των μουσουλμανικών κοινοτήτων που πληρούν συγκεκριμένους όρους προκειμένου να καταστεί τουλάχιστον στοιχειωδώς δυνατή η κρατική εποπτεία και να αποφευχθούν ποικίλες αντιδράσεις με την ενδεχόμενη λειτουργία ενός μόνον τεμένους για όλες, τις πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, μουσουλμανικές κοινότητες.
Το μέτρο αυτό, σε συνδυασμό με την άμεση παραχώρηση ζωνών ταφής στα υπάρχοντα νεκροταφεία της Αττικής, που ανήκουν στην αποκλειστική αρμοδιότητα των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, θα αποτελέσει ένα απτό δείγμα γραφής για τους μετανάστες στη χώρα μας.
Ο κ. Ιωάννης Μ. Κονιδάρης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Μόνο η Αριστερά πήρε θέση για το Ιράν! Νάσος Θεοδωρίδης , 24 Ιαν 2010
Για όλους όσοι παρακολουθούμε στενά τα τεκταινόμενα στην πολιτική ζωή της Ελλάδας, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό που παραμένει σταθερή αξία είναι ο επαρχιωτισμός με τον οποίο προσεγγίζουν οι αναλυτές την πολιτική επικαιρότητα. Ακόμη και όταν υπάρχουν συγκλονιστικά γεγονότα στο διεθνές προσκήνιο, εμείς παραμένουμε αταλάντευτα προσηλωμένοι σε μια καταθλιπτική εσωστρέφεια, αδιαφορώντας για τις εξελίξεις στο «οικουμενικό χωριό».
Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τα πρόσφατα δραματικά συμβάντα στο Ιράν, όπου το όργιο της κρατικής καταστολής ξεπέρασε κάθε προβλεπτό όριο. Η ωμότητα με την οποία αντιμετωπίστηκαν οι διαδηλωτές κανονικά θα έπρεπε να έχει συνεγείρει στο έπακρο κάθε δημοκρατική συνείδηση στον πλανήτη και να έχει ξεσηκώσει ένα παλιρροϊκό διεθνές κύμα συμπαράστασης στον χειμαζόμενο - από την αφόρητη καταπίεση - ιρανικό λαό. Εδώ και δεκαετίες, τα ανακλαστικά της κοινής γνώμης σε ευρύτερα θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων παραμένουν ατροφικά. Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια περίοδο το διαδίκτυο είχε καταλειφθεί από φοβικές κραυγές ακροδεξιών και ρατσιστών ενάντια στην ημιτελή, άτολμη και δειλή απόπειρα της κυβέρνησης Παπανδρέου να αναγνωρίσει βασικά δικαιώματα στους μετανάστες.
Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα, όπου επικίνδυνες υπερσυντηρητικές αξίες διαχέονται παντοιοτρόπως στην ελληνική κοινωνία, με τη συνενοχή των περισσότερων ΜΜΕ, φαντάζει μάλλον εξωπραγματική η εύλογη αξίωση κάθε διεθνιστή και οικουμενιστή να ασχοληθούν επιτέλους οι πολιτικοί φορείς και οι διαμορφωτές γνώμης με τον ορυμαγδό των εξελίξεων στο Ιράν, όπου το καζάνι βράζει και ο πόθος για ελευθερία δε φαίνεται να τιθασεύεται εύκολα από τις κατασταλτικές μεθόδους της Χούντας των μουλάδων. Το μεν ΠΑΣΟΚ ασχολείται με την επιβολή φορομπηχτικών μέτρων διψώντας – μαζί με τον κ. Μητσοτάκη «για θυσίες, αίμα και δάκρυα», ενώ η Ν.Δ. του κ. Σαμαρά βρίσκεται σε διαδικασία εσωτερικής «αναπαλαίωσης», ξεκινώντας έναν ατέρμονο συναγωνισμό με το ΛΑΟΣ σε θέματα ξενοφοβίας, εθνικής ταυτότητας και ιδεολογικής περιχαράκωσης. Ακόμη, όμως, και αν τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας δε βρίσκονταν το καθένα σε κρίσιμο σταυροδρόμι, νομίζω ότι και πάλι ο πολιτικός τους λόγος δε θα συμπεριλάμβανε ούτε μισή κουβέντα για τις διώξεις και την καταστολή στο Ιράν.
Σε ένα τέτοιο σκηνικό, ο μόνος φωτεινός φάρος φάνηκε να είναι η Αριστερά, και μάλιστα – παραδόξως – υπό όλες τις εκφάνσεις της. Από την πρώτη στιγμή, ο Συνασπισμός και συγκεκριμένα το Τμήμα Εξωτερικής Πολιτικής, όπως άλλωστε και άλλες συλλογικότητες της Ριζοσπαστικής Αριστεράς σαν το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, καθώς και κόμματα με σαφή κομμουνιστικό προσανατολισμό όπως το ΝΑΡ εξέδωσαν ανακοινώσεις με τις οποίες καταδίκαζαν τη βαναυσότητα των διωκτικών αρχών του Ιράν. Εξίσου ξεκάθαρα εξαρχής ήταν και τα δημοσιεύματα του «Ριζοσπάστη», δίνοντας σαφές στίγμα ότι το ΚΚΕ βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις μεθόδους και τη νοοτροπία της κυβέρνησης του Ιράν.
Στα πλαίσια αυτά, είχε μεγάλη σημασία η διοργάνωση επιτυχημένης διαδήλωσης την Τρίτη 5 Ιανουαρίου έξω από την πρεσβεία του Ιράν στο Π. Ψυχικό, με συμμετοχή του ΣΥΝ, των Οικολόγων Πράσινων, του Δικτύου, της ΟΚΔΕ – Σπάρτακος, της Ομάδας Κόκκινο και άλλων συλλογικοτήτων. Για τέτοιου είδους διαδήλωση, και σε μέρος απομακρυσμένο από το κέντρο της πόλης, η συμμετοχή ήταν εξαιρετικά μαζική (εκατοντάδες άτομα με σημαίες, φυλλάδια, πανό και πολύ πάθος). Το σύνθημα «ούτε ιμπεριαλισμός – ούτε θεοκρατία – εδώ και τώρα ελευθερία» δονούσε την ατμόσφαιρα. Συγκινητική η παρουσία Ιρανών φοιτητών και αιτούντων άσυλο, με καλυμμένα τα πρόσωπά τους εξαιτίας του φόβου παρακολούθησης και καταγραφής από τις κάμερες της πρεσβείας. Εξάλλου, σύμφωνα με καταγγελίες, δεν ήταν λίγα στο παρελθόν τα κρούσματα εκφοβισμού αντιφρονούντων από στελέχη της μυστικής υπηρεσίας του καθεστώτος, ακόμη και σε ελληνικό έδαφος. Με τη σημαντική αυτή κινητοποίηση η ελληνική Αριστερά αποστόμωσε όλες εκείνες τις φωνές που της ασκούν κριτική (συνήθως από νεοφιλελεύθερη σκοπιά) ότι δήθεν είναι αδιάφορη για ζητήματα παραβιάσεων δικαιωμάτων, /όταν η πηγή της παραβίασης δεν προέρχεται από χώρα της Δύσης........
Πολλοι αναρωτιούνται πως είναι δυνατόν η πρωταθλήτρια ευρώπης ποδοσφαίρου στη λισσαβώνα μόλις πριν λίγα χρόνια, να οδηγηθεί στην οικονομική πτώχευση..? πως είναι δυνατόν μία χώρα της οποίας οι κάτοικοι αυτοπροσδιορίζονται ως βιολογικοί απόγονοι των λαμπρών αρχαίων του περικλή και του επαμεινώνδα και ως ανώτερο έθνος να ξεπέσουν τόσο πολύ παρά τις ιδιαίτερα ευνοϊκές εξωτερικές συνθήκες και τον κοινοτικό πακτωλό χρημάτων...? τα αίτια βρίσκονται ακριβώς στην παραπάνω ψευδή και μυθώδη αυτοθεώρηση αποτέλεσμα της κυρίαρχης ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗΣ ιδεολογίας. η πτώχευση θα είχε επέλθει πολύ νωρίτερα αν η παγκόσμια οικονομία δεν ήταν έρμαιο της πολιτικής με συνέπεια χώρες με πολύ δυναμικότερη οικονομία να υστερούν έναντι της ελλάδος της οποίας ο παραγωγικός ιστός έχει συρρικνωθεί στο έπακρο και έχει αντικατασταθεί από κάθε είδους παρασιτική διαδικασία... στον σημερινό και κυρίως τον μελλοντικό κόσμο η αλληλοεξάρτηση και η πολυεπίπεδη αλληλοσύνδεση θα βαίνουν διαρκώς αυξανόμενες... η ελεύθερη διακίνηση προϊόντων, υπηρεσιών και κεφαλαίων λόγω και της τεχνολογικής υποστήριξης θα λάβει εκρηκτικές διαστάσεις.. ήδη σήμερα μέσα από το κομπιούτερ μπορούμε να αγοράζουμε μετοχές σε όλα τα αξιόπιστα χρηματιστήρια του κόσμου... παρομοίως και η ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων παρά τις αναμενόμενες πολιτικές και κοινωνικές εντάσεις θα ενταθούν αφενός λόγω των αυξανομένων οικονομικών δυνατοτήτων των μετακινούμενων συνέπεια κυρίως της μείωσης του κόστους μετακίνησης, αφετέρου και κυρίως λόγω της αυξημένης γνωριμίας του κόσμου εξαιτίας τόσο της βελτιούμενης μόρφωσης όσο και της πρωτοφανούς ανάπτυξης και προσιτότητας των μέσων παγκόσμιας επικοινωνίας... συνεπώς η ιδεολογική κοσμαντίληψη του σύγχρονου ανθρώπου βρίσκεται στον αντίποδα της εσωστρεφούς και εθνικιστικής μυθολογικής αντίληψης του 19 αιώνα... άντ΄ αυτού ο σημερινός κάτοικος της ελλάδος είναι εγκλωβισμένος στα επαρχιώτικα και εσωστρεφή εθνικιστικά στερεότυπα και μύθους του παρελθόντος ...
και μάλιστα σε πολύ χειρότερη μορφή αφού τον εξωστρεφή έμπορο των βαλκανίων και της ρωσίας του 19 αιώνα τον αντικατέστησε ο επαρχιώτης εμποράκος των αθηνών και της θεσσαλονίκης ο οποίος έχει παντελή άγνοια για το κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον ακόμα και των γειτονικών χωρών, με τις οποίες η χώρα μας βρίσκεται σε πολυετή εθνικιστική αντιπαράθεση... ακόμα δε χειρότερα η εθνικιστική ιδεολογία τον οδήγησε στον οικονομικό εθνικισμό, δηλαδή στον συστημικά ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟ κρατισμό και τον κρατικοδιαιτισμό ... ενα αντιπαραγωγικό μοντέλο βασισμένο στην καταναλωτική και δανειακή ανάπτυξη... το οποίο σε μεσομακροπρόθεσμο ορίζοντα οδηγεί σε ύφεση και οικονομικό μαρασμό... Το σύνθημα η αλλάζουμε ή βουλιάζουμε είναι περισσότερο από ποτέ επίκαιρο... μένει να καθορισούμε το τι και με τι.. έτσι η εθνικιστική και μυθολογική εσωστρεφή αυτοθεώρηση οφείλει να αντικατασταθεί από δημοκρατική και επιστημονική/πραγματική με εξωστρεφή προσανατολισμό.. κλειδί για αυτό η ΠΑΙΔΕΙΑ η οποία σήμερα έχει εθνικιστικό και ελληνοορθόδοξο χαρακτήρα γεγονός που ούτε τότε ούτε πολύ περισσότερο τώρα ανταποκρίνεται στις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας.. η ψευδής ελληνική μονοεθνικότητα , η ψευδής ελληνική μονογλωσσία, η ψευδής ελληνοορθόδοξη μονοθρησκευτικότητα οφείλουν να αντικατασταθούν και να προβάλλουν όλο τον πλούτο της κοινωνίας και της χώρας ο οποίος αποτελεί γέφυρα και συνδετικό κρίκο με όλη την νοτιοευρωπαϊκή και ασιατική ενδοχώρα-ιταλική,αλβανική,μακεδονική, ρουμανική, βουλγαρική,τουρκική... η ιστορική παιδεία αποτελεί βασικό κρίκο της επιβαλλόμενης αλλαγής αφού η σημερινή επίσημη ιστοριογραφία είναι περισσότερο στρατευμένη στη εθνικιστική ιδεολογική μυθογραφία παρά φορέας επιστημονικής και τεκμηριωμένης γνώσης. πρόσφατη μικρή προσπάθεια επιστημονικής προσέγγισης της ιστορίας συνάντησε την λυσσαλέα αντίδραση των ιδιοτελών επαγγελματιών πατριδοκάπηλων η οποία ένοιωθε πλέον να αμφισβητούνται τα παράνομα και αθέμιτα πολυετή προνόμιά τους... ευθύνες βέβαια για την σημερινή κατάσταση έχουν και οι ξένοι πιστωτές/δανειστές μας , οι οποίοι όφειλαν να θέσουν όρους και προϋποθέσεις όπως θα συνέβαινε με τον ποιό μικρό ιδιώτη πιστωτή... συμπερασματικά ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ και ΠΤΩΧΕΥΣΗ είναι έννοιες αλληλένδετες στον κόσμο που έρχεται.. γιατί παραδόξως μεν πραγματικώς δε η κύρια αιτία της συρρίκνωσης και της υποεκπροσώπησης στοκ διεθνές γίγνεσθαι της ελληνικής εθνικής ταυτότητας είναι ο ελληνικός εθνικισμός... παρομοίως ο ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ και η ΕΥΗΜΕΡΙΑ αλληλοσυμπληρώνονται και αποτελούν την μοναδική ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ επιλογή και διέξοδο για την χρεωκοπημένη χώρα μας!!!
22 σχόλια:
ΠΕΡΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
συχνά υποστηρίζεται ότι αφού ένας Γάλλος νοιώθει Γερμανός οφείλουμε να σεβασθούμε την σχετική ενσυναίσθηση και να αναγνωρίσουμε την εθνοτική δήλωση του, δίχως χρήση του δικαιώματος ετεροπροσδιορισμού..
παρομοίως αφού ένας Αρβανίτης/Αλβανός , ένας Βλάχος, ένας Μακεδόνας , ένας Τούρκος της Ελλάδος νοιώθει εθνικά Έλληνας δεν μπορούμε παρά να αναγνωρίσουμε την σχετική δήλωση τους...
το ίδιο όταν ένας Αλβανός, Βλάχος , Μακεδόνας δηλώνει ότι δεν ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ καταπιεσμένος εθνοτικά ή γλωσσικά οφείλουμε να το αποδεχθούμε άσχετα αν στερείται νόμιμο δικαίωμα απόλαυσης τους...
την ίδια στιγμή όμως οι ίδιοι ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ κατηγορηματικά να δεχθούν ανάλογες δηλώσεις των αλλοδαπών συνανθρώπων μας οι οποίοι παντού δηλώνουν ότι αισθάνονται ΕΛΛΗΝΕΣ...
ακόμα και των γεννημένων στην ελλάδα αλλοδαπών μαθητών των ελληνικών σχολείων!!!
βλέπουμε λοιπόν ότι η συναισθηματική δήλωση υφίσταται αδίστακτη ιδεολογική χρήση και κακοποίηση...
γιατί η αλήθεια είναι ότι όλοι οι παραπάνω,με ή δίχως ελληνική υπηκοότητα δεν είναι εθνικά έλληνες άσχετα αν δηλώνουν έλληνες αλλά μόνο πολιτικά αφού συμμετέχουν αντικειμενικά στο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι της πατρίδος μας...
γιατί η εθνοτική ταυτότητα ούτε μας συνοδεύει από την γέννηση ούτε αποκτιέται αυτόματα κατά την διάρκεια της ζωής , αλλά πρόκειται για μία πολύ σύνθετη, πολύπλοκη και πολυπαραγοντική πολυετή οικογενειακο-κοινωνική διαδικασία...
συνεπως εμείς οφείλουμε να σεβασθούμε την σχετική εκδήλωση εθνικού συναισθήματος δίχως όμως να την υιοθετήσουμε και να αποδεχθούμε την εθνοτική τους μετάλλαξη ...
Καλημέρα κυρίες και κύριοι.
Είμαι γηγενής Μακεδόνας, (η ιστορία της οικογένειάς μου φτάνει τουλάχιστον ως το 1797), και θεωρώ ότι είμαι Ελληνας, επειδή και οι προπάτορές μου ένοιωθαν Ελληνες, η παιδεία και ο πολιτισμός μας είναι Ελληνικός.
Για μένα οι Μακεδόνες είναι ένα κομάτι του Ελληνισμού από τα αρχαία χρόνια ως σήμερα.
Επειδή θέλω να καταλάβω τι ενοείτε με το . και θέλω πραγματικά να καταλάβω.
Θεωρείτε τον εαυτό σας απόγονο των αρχαίων Μακεδόνων, ή απόγονο των Σλάβων που ήρθαν στην Μακεδονία τον έκτο αιώνα μ.χ. (όπως είπε και ο Κυρο Γλιγκόρωφ), και επειδή βρίσκεστε στην Μακεδονία περίπου 1500 χρόνια αποκτήσατε το δικαίωμα να λέγεστε Μακεδόνες;
Ρωτώ με καλή πίστη, γιατί θέλω να καταλάβω τους γείτονές μου. Μ'εσάς έτυχε να συγκατοικώ αυτή την περιοχή της γης και πρέπει να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις σας, πιστεύω χωρίς ακρότητες και εθνικιστικό μένος.
01.22.10
Πολιτογράφηση αλλοδαπών: 11 σύντομες απαντήσεις
Αναδημοσίευση από το Διαβατήριο, τον επικεφαλής του οποίου, τον νομικό Βασίλη Χρονόπουλο, τον θεωρώ (επιεικώς) έναν από τους καλύτερους γνώστες του μεταναστευτικού ζητήματος στην Ελλάδα!
1.Το προτεινόμενο νομοσχέδιο αυξάνει τον αριθμό των αλλοδαπών που δικαιούνται την Ελληνική Ιθαγένεια σε σχέση με τον ισχύοντα Κώδικα Ιθαγένειας.
Πράγματι. Η βασική αλλαγή είναι ότι οι αλλοδαποί μπορούν να υποβάλλουν αίτηση σε πέντε χρόνια αντί για δέκα (ισχύων Κώδικας Ιθαγένειας). Κατά τα άλλα οι προϋποθέσεις δεν αλλάζουν ιδιαίτερα.
Η κυβέρνηση επιλέγει να δώσει τη δυνατότητα στους μετανάστες, όταν φτάσουν στα πέντε χρόνια νόμιμης διαμονής να επιλέξουν είτε το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος είτε την ιδιότητα του Έλληνα πολίτη. Αυτό θα γίνει με δική τους απόφαση λαμβάνοντας υπόψιν τις πραγματικές ανάγκες αυτών και της οικογένειάς τους. Αυτοί που θα επιλέξουν την Ελληνική ιθαγένεια και είναι σε στρατεύσιμη ηλικία θα υποχρεωθούν να εκπληρώσουν την στρατιωτική τους θητεία σύμφωνα με την Ελληνική νομοθεσία.
Στην πραγματικότητα αν δεν άλλαζε ο Κώδικας Ιθαγένειας βραχυπρόθεσμα πάνω από 100.000 μετανάστες που έχουν συμπληρώσει τα 10 χρόνια νόμιμης παρουσίας στη χώρα θα μπορούσαν να αποκτήσουν την Ελληνική ιθαγένεια. Ο ισχύων Κώδικας δεν προβλέπει προθεσμίες γεγονός που σημαίνει ότι η εκάστοτε κυβέρνηση μπορεί να καθυστερεί την έκδοση της σχετικής απόφασης αλλά, από την άλλη πλευρά, της δίνει το δικαίωμα να το κάνει και εξαιρετικά γρήγορα…
2.Το προτεινόμενο νομοσχέδιο δίνει ιθαγένεια στους μετανάστες που ζουν στη χώρα μας.
Το προτεινόμενο νομοσχέδιο δίνει το δικαίωμα σε όσους πληρούν τις προϋποθέσεις του να αιτηθούν την απόκτηση της Ελληνικής ιθαγένειας. Η ιθαγένεια δεν αποδίδεται αυτομάτως.
Αν δεν την επιθυμούν μπορούν έτσι κι αλλιώς να επιλέξουν την ιδιότητα του επί μακρόν διαμενόντος μετανάστη.
Σημειωτέον ότι:
Σε πέντε χρόνια οι Υπήκοοι Τρίτης Χώρας δικαιούνται να τους χορηγηθεί άδεια επί μακρόν διαμένοντος βάσει της οποίας θεωρούνται μόνιμοι κάτοικοι της ΕΕ με αυξημένη προστασία απέναντι στην απέλαση και στις διακρίσεις .
Οι αναγνωρισμένοι Πρόσφυγες δεν απελαύνονται από την στιγμή που αναγνωρίζονται ως τέτοιοι ενώ
οι Κοινοτικοί έχουν από την πρώτη στιγμή και χωρίς καμία άλλη διατύπωση δικαίωμα εγκατάστασης και εργασίας σε όποια χώρα της ΕΕ θελήσουν.
3.Το προτεινόμενο νομοσχέδιο δίνει ιθαγένεια στους “λαθρομετανάστες”.
Το προτεινόμενο νομοσχέδιο δίνει ¨το δικαίωμα να ζητήσουν την ελληνική ιθαγένεια με προϋποθέσεις αυτοί που έχουν πάνω από πέντε χρόνια νόμιμης παραμονής. Το καθεστώς νομιμότητας το έχει δώσει το Ελληνικό κράτος μέσα από αρκετά δύσκολες διαδικασίες. Ευνοϊκότεροι όροι υπάρχουν μόνο για τα παιδιά που έχουν γεννηθεί ή έχουν μεγαλώσει στη χώρα
4.Κάποιοι λένε ότι σε λίγα χρόνια οι “ξένοι” θα είναι περισσότεροι από τους Έλληνες στην Ελλάδα.
Υπερβολικό μεν αλλά σε κάτι αληθινό. Όσο δεν δίνουμε πρόσβαση στην ιθαγένεια όσοι αλλοδαποί έρχονται στην Ελλάδα θα παραμένουν για πάντα “ξένοι”. Το πόσο ξένος είναι αυτός που ζει 5, 10, 15 ή 20 και παραπάνω χρόνια στη χώρα είναι θέμα οπτικής….
Με τον νέο Κώδικα ο αριθμός των αλλοδαπών πολιτών θα μειωθεί κατά τον αριθμό αυτών που θα γίνουν αφού ακολουθήσουν τη νέα διαδικασία Έλληνες πολίτες.
5.Το προτεινόμενο νομοσχέδιο αλλοιώνει το εκλογικό σώμα της χώρας μας.
Το εκλογικό σώμα αλλοιώνεται όταν οι διαδικασίες σύστασης του είναι αδιαφανείς. Για παράδειγμα με τον προηγούμενο Κώδικα Ιθαγένειας (αναιτιολόγητο των αποφάσεων) οι κυβερνώντες μπορούν να επιλέξουν την απόδοση ιθαγένειας μόνο σε αυτούς που θα τους ψηφίσουν και να απορρίψουν όσους θέλουν. Μπορούν επίσης να εκβιάσουν την ψήφο χρησιμοποιώντας την μη ύπαρξη προθεσμίας για την έκδοση της τελικής απόφασης.
Το προτεινόμενο νομοσχέδιο προτείνει “αντικειμενικοποίηση” των προϋποθέσεων και της διαδικασίας κτήσης της ιθαγένειας μέσω πολιτογράφησης. Αυτό σημαίνει σημαίνει ότι θα είναι γνωστό από πριν και σε όλους το ποιοι θα δικαιούνται να αιτηθούν και να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια. Αν καταχρηστικά απορρίπτονται αιτήσεις οι αιτούντες θα έχουν δικαίωμα προσφυγής.
Συμφωνώ απόλυτα
Добър Ден Горе Глава
μέχρι πρόσφατα πίστευα ότι οι ελληνόφωνοι τουρκοι εποικοι και οι αλβανοί χριστιανοί, αυτοαποκαλούμενοι "ελληνες" είχαν επίγνωση της γραφικότητας και του πρωτογονισμού των εθνικιστικών επιχειρημάτών τους .
τώρα αρχίζω να αμφιβάλλω για την νοητική τους αντίληψη με αποτέλεσμα η περίπτωσή τους να χρήζει θεραπείας , την οποία όμως δυστυχώς θα επωμισθεί η ανθρωπότητα...
ως φόρο τιμής σε ένα τόπο που ανέδειξε στην αρχαιότητα αξιόλογο πολιτισμό αλλά σήμερα κατοικείται από πολλές αξιολύπητες πτωχευμένες πνευματικές καρικατούρες...
ξεκινώντας την θεραπεία ήδη από τον Απρίλιο κατά την δημοπράτηση των ελληνικών ομολόγων...
φυσικά υπάρχει και η επιλογή της εξόδου από την Ε.Ε και το ΝΑΤΟ...
και της συμμαχίας με τους ιδεολογικούς τους φίλους , τον δικτάτορα Αχμαντινετζάντ, τον Τσάβες, τον Κίμ ιρ Σέν...
Υ.Γ μπέλο μόρε πάλι δημοσιεύεις ηλίθια ρατσιστικά σχόλια εκτός δημοκρατικού πλαισίου...
Ανώνυμε 4:51, εάν εννοείς τον ανώνυμο 9:02, το σχόλιο του δεν είναι ρατσιστικό αλλά απλά ηλίθιο. Δεν έχει καταλάβει ο καημενούλης ότι κανείς δεν νοιάζεται για το ποιός νομίζει ότι είναι και αισθάνεται ότι είναι. Η κουβέντα μαζί του είναι περιττή γιατί νομίζει ότι εάν αποδεχτεί το δικαίωμα του άλλου (όποιο δικαίωμα!), ο ίδιος θα χάσει κάτι από τα δικά του δικαιώματα. Ο καημένος!
Ευχαριστώ για τις απαντήσεις.
Τώρα κατάλαβα ποιοί είστε.
Κάποια ανθρωπάκια γεμάτα μίσος και φασιστάκια που χρήζουν ψυχολογικής παρακολούθησης.
Γιαυτό κανένας δεν θα σας πάρει ποτέ στα σοβαρά.
κάνεις λάθος μπέλο μόρε αφού εκτός από την προφανή ηλιθιότητα των παραπάνω σχολίων εμπνέονται και από την ρατσιστική αμφισβήτηση του σύγχρονου μακεδονικού έθνους.
ενός έθνους κατοχυρωμένου και σεβαστού διεθνώς , στου οποίου τη δημιουργία συμπεριελήφθησαν όλα τα απαραίτητα στοιχεία και κριτήρια του έθνους-κοινή μακεδονική μητρική γλώσσα, κοινή μουσική, χορευτική και τραγουδιστική παράδοση, κοινή ενδυματολογική και εθιμική παράδοση και κοινούς αγώνες για την εθνοτική μακεδονική απελευθέρωση από την οθωμανική αυτοκρατορία και γιά εθνοτική μακεδονική ισοτιμία στα πλαίσια του ελληνικού κράτους.
η οποια ρατσιστική διάκριση αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα όταν ελάχιστα από αυτά τα στοιχεία διαθέτει το λεγόμενο έλληνικό έθνος το οποίο στερείται κοινής πολιτιστικής ταυτότητας-έλλειψη κοινής ελληνικής μητρικής γλώσσας, έλλειψη κοινής ελληνικής παραδοσιακής μουσικοχορευτικής και τραγουδιστικής παράδοσης...
μοναδικό κοινό στοιχείο η θρησκευτική ελληνογλωσσία, παρόμοια με την σημερινή εκτεταμένη αγγλογλωσία...
σε σχέση με την κληρονομιά της Μακεδονίας αυτή είναι πολιτιστική και όχι βιολογική, κοινή και όχι αποκλειστική όλων των Μακεδόνων κατοίκων της...
παρομοίως και η χρήση του όρου Μακεδόνας και Μακεδονικός είναι ελεύθερη και κοινή ανεξάρτητα από την εθνοτική, γλωσσική, πολιτιστική ταυτότητα των κατοίκων της...
οι Μακεδόνες , μέλη του μακεδονικού έθνους δεν είναι ούτε Αρχαίοι, ούτε Ρωμαίοι ούτε Σλάβοι, ούτε Βυζαντινοί παρότι αυτονόητα σέβονται την πολιτιστική κληρονομιά της Μακεδονίας από την αρχαιότητα έως σήμερα.
Είναι απλά ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ...
Οπως και οι ΕΛΛΗΝΕΣ, παρά το προφανή τουρκοαλβανικό πολιτιστικό υπόβαθρο της πλειοψηφίας...
η παράλογη ένσταση του ελληνικού κράτους για το όνομα άλλης ευρωπαϊκής χώρας που ουδεμία σχέση έχει με το όνομά της την βρίσκει πλέον αντιμέτωπη με όλους τους εταίρους μας.
παρομοίως αλλά πολύ χειρότερη είναι η διεθνής καταδίκη μας για την μη αναγνώριση μακεδονικού έθνους όταν μάλιστα δεν υπάρχει στη Μακεδονία δεύτερη εθνότητα με προσωνύμιο Μακεδονικός και ελληνικό πρόσημο παρά μόνο ελληνική εθνική ταυτότητα στη Μακεδονία...
η δε μη αναγνώριση της ουδεμίας σχέσης έχουσας με την ελληνική μακεδονικής γλώσσας αποτελεί τραγελαφική έκφραση του ελληνικού ρατσιστικού εθνικισμού η οποία μας φέρνει αντιμέτωπους με όλο τον κόσμο ο οποίος την έχει αναγνωρίσει ως ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ δίχως προθέματα και επεξηγήσεις ...!!!
Μιά ματιά στα διεθνή ΜΜΕ και στο Διαδίκτυο αρκεί για να επιβεβαιωθούμε...
ΠΟΙΟ ΕΥΚΟΛΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΩ ΟΤΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΝΑΠΟΛΕΩΝ
ΠΑΡΑ ΕΣΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΤΕ
ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ Μ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ!
http://www.iospress.gr/ios2010/ios20100124.htm
Τα επιχειρήματα υπέρ της ψήφου
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΟΥΛΟΥΡΗ | Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010
Ο διάλογος σχετικά με το αν θα πρέπει να δοθούν πολιτικά δικαιώματα στους μετανάστες έχει αναδείξει δύο αντιμαχόμενες ομάδες, οι οποίες, όπως συχνά συμβαίνει σε παρόμοιες περιπτώσεις, εμφανίζονται με όρους ακραίας αντιπαλότητας και διαφωνίας. Απέναντι στο απόλυτο «ναι» ορθώνεται ένα κατηγορηματικό «όχι». Η εικόνα αυτή καλλιεργείται για πολιτικές και επικοινωνιακές σκοπιμότητες και δεν αποδίδει τις πραγματικές θέσεις των κομμάτων αλλά ούτε και των πολιτών. Πράγματι, ελάχιστες και περιθωριακές είναι οι περιπτώσεις εκείνων που υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να υπάρξει καμία ρύθμιση για να δοθούν πολιτικά δικαιώματα σε ένα τμήμα τουλάχιστον από το ένα εκατομμύριο μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα μας. Οι διαφωνίες βρίσκονται στις προϋποθέσεις υπό τις οποίες θα είναι δυνατή η χορήγηση ιθαγένειας. Παρά την προφανή συναίνεση επί της αρχής (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων), ο κεντροδεξιός και δεξιός πολιτικός χώρος έχει επιλέξει να προβάλει τη διαφωνία υποθάλποντας φοβικά αντανακλαστικά σχετικά με την ενδεχόμενη αλλοίωση της εθνικής ταυτότητας. Επομένως αξίζει να διερευνήσουμε αυτό το επιχείρημα, το οποίο αναπαράγεται μέσα σε ένα κλίμα ξενοφοβίας που έχει καλλιεργηθεί τις τελευταίες δεκαετίες εξαιτίας της - πρωτόγνωρης για την ελληνική κοινωνία- εισροής ξένων μεταναστών.
Ο όρος «αλλοίωση» σημαίνει ότι υπάρχει μια «καθαρή», σαφώς προσδιορισμένη και αναγνωρίσιμη εθνική ταυτότητα, η οποία διακρίνεται από συνοχή και διάρκεια και έχει συστατικά στοιχεία που είμαστε σε θέση να απαριθμήσουμε. Αν αποδεχθούμε αυτή τη θέση, τότε θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι ο ορισμός της ελληνικότητας δεν έχει αλλάξει ως σήμερα και ότι κατά καιρούς αντιμετώπισε παρόμοιους κινδύνους αλλοίωσης που κατόρθωσε να αποκρούσει νικηφόρα. Σύμφωνα με τον ίδιο συλλογισμό, εξάλλου, δεν θα πρέπει να έχει αλλάξει η άποψη των ίδιων των Ελλήνων σχετικά με το ποιος μπορεί να θεωρηθεί Ελληνας. Εν τούτοις, μια αναδρομή στην ελληνική ιστορία από την Ελληνική Επανάσταση ως σήμερα μας δείχνει ότι καμία από τις παραπάνω προϋποθέσεις δεν ισχύει. Συγκεκριμένα: 1) έχει αλλάξει πολλές φορές ο ορισμός του ποιος είναι Ελληνας, 2) έχει αλλάξει πολλές φορές ο ορισμός του «ξένου» και 3) έχει διαφοροποιηθεί με ποικίλα κριτήρια- και πάντως όχι αποκλειστικά με εθνοπολιτισμικά- η απόδοση πολιτικών δικαιωμάτων. Ξεκινώντας από το τελευταίο, έχει επισημανθεί, και στο πλαίσιο της τρέχουσας συζήτησης, ότι πολλές κοινωνικές ομάδες υπήρξαν για μακρό χρονικό διάστημα αποκλεισμένες από την ιδιότητα του πολίτη, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα εκείνο των γυναικών. Οι Ελληνίδες, παρ΄ όλο που δεν υπήρχε προφανώς αμφιβολία για την εθνική τους ταυτότητα, δεν είχαν δικαίωμα ψήφου ως το 1952. Στις περισσότερες χώρες, εξάλλου, το δικαίωμα ψήφου συνδεόταν με κριτήρια καταγωγής και πλούτου αποκλείοντας έτσι τις κατώτερες κοινωνικές τάξεις από την πολιτική κοινότητα του έθνους.
Ως το 1923 ο ορισμός του ελληνικού έθνους που κυριαρχούσε ήταν αρκετά ευρύς ώστε να περιλαμβάνει ολόκληρη την «ελληνική Βαβυλωνία», όπως τους αλβανόφωνους χριστιανούς Αρβανίτες της Αττικοβοιωτίας, τους «αυτόχθονες» και τους «ετερόχθονες» της οθωνικής Ελλάδας, τους Βλάχους της Θεσσαλίας και της Ηπείρου, τους «ομογενείς» της Διασποράς ή τους τουρκόφωνους πρόσφυγες από την Καππαδοκία. Ενα έθνος-κράτος που ασκούσε αλυτρωτική εξωτερική πολιτική με το όνομα της «Μεγάλης Ιδέας», που γνώρισε διαδοχικές αλλαγές συνόρων, που συγκροτήθηκε με μεγάλα μεταναστευτικά και προσφυγικά ρεύματα και που γνώρισε πολλούς εθνικούς διχασμούς στην ταραγμένη πολιτική ζωή ενάμιση αιώνα δεν είχε άλλη επιλογή από το να είναι ευέλικτο στον ορισμό της ελληνικότητας, η οποία μεταμορφωνόταν συνεχώς για να μπορεί να περιλαμβάνει και να αποκλείει κατά το δοκούν, ανάλογα με την ιστορική συγκυρία. Αλλοτε λοιπόν το κριτήριο της ελληνικότητας ήταν η θρησκεία (Σύνταγμα της Επιδαύρου και Συνθήκη της Λωζάννης), άλλοτε η γλώσσα (Κ. Παπαρρηγόπουλος), άλλοτε η καταγωγή ή η «συνείδηση» (όταν δεν υπήρχαν ορατά, διαπιστώσιμα στοιχεία και επιδιωκόταν ο αποκλεισμός κάποιων με πολιτικά κριτήρια- το «εθνικό συμφέρον»).
Αντίστοιχα, άλλαζε και ο ορισμός του ξένου, της ετερότητας απέναντι στην ταυτότητα, έτσι ώστε να περιλάβει αρχικά τους μουσουλμάνους Τούρκους, στη συνέχεια τους ορθόδοξους Βούλγαρους, έπειτα τις μειονότητες εντός του έθνουςκράτους και, τέλος, τους ξένους μετανάστες. Μέσα από την ασύμμετρη αξιοδότηση ταυτότητας και ετερότητας οι εκάστοτε «ξένοι» αποτέλεσαν αντικείμενο απόρριψης αλλά και εχθρότητας. Πολύ συχνά ο «αλλογενής» γινόταν αντιληπτός ως «αντεθνικός». Η μετεμφυλιακή ιστορία, εξάλλου, αποκάλυψε τις εσωτερικές ρωγμές και αντιφάσεις της ελληνικής εθνικής ταυτότητας μέσα από κοινωνικές και ιδεολογικοπολιτικές συγκρούσεις εντός του έθνους.
Συνεπώς η ελληνική εθνική ταυτότητα διήνυσε μια ιστορική διαδρομή περίπλοκη και σύνθετη, με αντιφάσεις και παλινωδίες. Η προσαρμοστική της ικανότητα- και όχι η δογματική μονολιθικότητα- υπήρξε προϋπόθεση επιβίωσης και εξασφάλισης της κοινωνικής συνοχής. Το νομοσχέδιο που έχει κατατεθεί σχετικά με το δίκαιο της ιθαγένειας αποτελεί απόδειξη ότι το ελληνικό κράτος, έπειτα από μια μεγάλη περίοδο αναποφασιστικότητας και διστακτικότητας, αντιμετωπίζει με ρεαλισμό και ευθύνη τα νέα παγκόσμια και εθνικά δεδομένα. Τα επιχειρήματα υπέρ της ψήφου των μεταναστών απορρίπτουν τον ουσιοκρατικό, μεταφυσικό ή ακόμη και βιολογικό ορισμό της εθνικής ταυτότητας (όπως διαμορφώθηκε τον 19ο αιώνα) και παραπέμπουν στη σύγχρονη αντίληψη για τη συγκρότηση των εθνών και στις αξίες της ισονομίας, της ισοπολιτείας και της ελευθερίας της βούλησης.
Η κυρία Χριστίνα Κουλούρη είναι καθηγήτρια Νεότερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.
ο αλυτρωτισμός ως στοιχείο του εδαφικού εθνικισμού αποτελεί κυρίαρχη ιδεολογία και πολιτική του ελληνικού κράτους από τις απαρχές του....
η πρακτική του έκφραση συμπυκνώνεται στην πολιτική της Μεγάλης Ιδέας με βάση την οποία το ελληνικό κράτος πολεμικώς επέκτεινε τα σύνορα του και μεγάλωσε το έδαφος του 7 φορές...
Ετσι το να κατηγορεί το ελληνικό κράτος τις γειτονικές χώρες και επί του παρόντος την πολλαπλά μικρότερη Μακεδονία για αλυτρωτισμό είναι σαν να μιλάμε για σχοινί στο σπίτι του κραμασμένου...
όταν βίαια κατέλαβε και κατέχει το 51% του εδάφους της επίσημα διαμελισμένης στο Βουκουρέστι το 1913 Μακεδονίας...
την οποία ούτε καν σκεφτόνταν να την κατακτήσει λίγες δεκαετίες πρίν...
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010
Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ
Πάντα ανεπιθύμητοι
" Σμυρνιέ, δεν θα γίνεις Ελληνας ποτέ "
Οι καμικάζι του ρεαλισμού
ΡΙΧΑΡΔΟΣ ΣΩΜΕΡΙΤΗΣ | Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010
Στα παλιά τα χρόνια, το επίτομο γαλλικό λεξικό Λαρούς, που βρίσκεται με κάθε χρόνο νέα έκδοση σε όλα τα σπίτια, πληροφορούσε τους αναγνώστες του ότι Ελληνας (Grec) σήμαινε επίσης ψεύτης και ζαβολιάρης. Δόθηκαν μεγάλες διπλωματικές μάχες για να αλλάξει το λήμμα. Υπάρχει φόβος τώρα να το ξαναδούμε. Το ψεύτης και ζαβολιάρης ήταν συνέπεια των επιδόσεων διαφόρων αετονύχηδων Ρωμιών στο καζίνο του Μόντε Κάρλο και προφανώς αλλού. Η εκταφή των προσβλητικών όρων, αν δεν την αποφύγουμε, θα οφείλεται στις επιδόσεις των υπουργών Οικονομικών της Νέας Δημοκρατίας. Δεν είναι χαζοχαρούμενα αγγελούδια οι υπεύθυνοι των οικονομικών των περισσοτέρων εταίρων μας του ευρώ. Είναι απλά πιο έξυπνοι γιατί δεν θεωρούν βλάκες τους συναδέλφους τους. Ξέρουν ως πού μπορούν να πάνε, όχι πολύ μακριά, με τις στατιστικές για ελλείμματα και χρέη, κλείνοντας μάλιστα πονηρά το μάτι στους εταίρους τους, που και αυτοί γνωρίζουν ότι οι στατιστικές αλήθειες δεν έχουν μόνιμη σχέση με την πραγματικότητα.
Εμείς αυτό το «πολύ μακριά» όπου δεν έπρεπε να φτάσουμε, δεν το υπολογίσαμε. Και το πληρώνουμε τώρα. Να το υπενθυμίσουμε: τα πάντα άρχισαν το 2004 με τις βαλκανικές πονηριές των απογραφών του βρετανικής παιδείας καθηγητή Αλογοσκούφη. Ηταν τις προάλλες με το γνωστό παραφουσκωμένο ύφος του στην κηδεία του εξαίρετου, αξέχαστου και πανέντιμου Μιχάλη Παπακωνσταντίνου. Υποθέτω ότι συλλυπήθηκε τον ανιψιό του νεκρού, που έχει φορτωθεί με τις τρομερές συνέπειες των κατορθωμάτων του. Και ότι τον συλλυπήθηκε διπλά...
Είναι πια σίγουρο ότι το πιο δύσκολο πρόβλημα για μας δεν είναι μόνο τα τεράστια χρέη αλλά και η τεράστια αναξιοπιστία μας. Φυσικά υπάρχουν τα κοράκια των αγορών που εκμεταλλεύονται τη δραματική περίσταση: οι απανωτές «υποβαθμίσεις» μας τους αποδίδουν κέρδη. Και δεν πρέπει ακόμα να ξεχνάμε ότι κάπως πολύ εύκολα, ως τις πρόσφατες εκλογές μας, οι παντογνώστες του Εco/Fin έχαβαν τα νεοδημοκρατικά (διότι αδελφικά;) παραμύθια, λες και όλοι οι αυστηροί σήμερα ελεγκτές ήταν πριν από λίγους μήνες χαμηλοβλεπούσες αρσακειάδες.
Τώρα η αλήθεια είναι ότι και οι σημερινοί δεν βοηθάνε και τόσο. Εχουμε υπουργούς και υπουργίνες του «δώσε», κι ας είναι άδεια τα δημόσια ταμεία (αμφιβάλλω αν το ίδιο πράττουν και με το δικό τους κομπόδεμα), πολίτες που νομίζουν ότι ζουν σε κάποιο οικονομικό αλλού, στον παράδεισο των συντεχνιακών τους συμφερόντων, και κόμματα που παραληρούν λαϊκίζοντας. Το σοβαρό οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης (δηλαδή το 50% των τιτλούχων) πρέπει να αισθάνεται πολύ μόνο. Το αν αισθάνεται και με μπροστάρη αποφασιστικό συντονιστή πρωθυπουργό είναι μια άλλη ιστορία. Τη γνωρίζουν μόνο οι όσοι καμικάζι
Δείγμα γραφής για τους μετανάστες
ΙΩΑΝΝΗΣ Μ. ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ |
Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010
Την ώρα που οξύνεται η συζήτηση σχετικώς με την πρόθεση της κυβερνήσεως να προχωρήσει δυναμικά στην ενσωμάτωση των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία, παρέχοντας σε πολλούς από αυτούς την ελληνική υπηκοότητα, αναλογίζομαι πόσα, ασφαλώς λιγότερο επικοινωνιακά, αλλά ίσως εξίσου αποτελεσματικά, βήματα θα μπορούσαν να είχαν προ πολλού γίνει προς την ίδια κατεύθυνση, χωρίς κανένα οικονομικό κόστος και μάλιστα χωρίς να μπορεί να προβληθεί σοβαρή ένσταση από καμία πλευρά.
Θα αναφερθώ μόνον σε εκείνα τα βήματα που θα διασφάλιζαν στους μετανάστες την ακώλυτη και πλήρη άσκηση της θρησκευτικής ελευθερίας, ιδίως ως προς το σκέλος της ελεύθερης ασκήσεως της λατρείας με την απρόσκοπτη λειτουργία θρησκευτικών εντευκτηρίων τους. Διότι δεν θα πρέπει να λησμονείται ότι στη χώρα μας κατοχυρώνεται συνταγματικώς η θρησκευτική ελευθερία, ένα δικαίωμα που δεν πρέπει να συγχέεται, όπως ατυχώς συχνά συμβαίνει, με την ανεξιθρησκία, ένα δικαίωμα ποιοτικώς διάφορο, με ευρύτερο περιεχόμενο, που έγκειται στην ανεμπόδιστη από κρατικές παρεμβάσεις διαμόρφωση και εκδήλωση της θρησκευτικής συνειδήσεως κάθε ατόμου που βρίσκεται, νόμιμα ή παράνομα, στην Ελλάδα.
Το γεγονός ότι τις τελευταίες δεκαετίες έχει αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των μουσουλμάνων μεταναστών εξηγεί την ειδικότερη αναφορά, στη συνέχεια, στο ανοικτό ακόμη πρόβλημα της λειτουργίας τεμενών και του ορισμού χώρων ταφής στα μεγάλα αστικά κέντρα και ιδίως στην ευρύτερη περιοχή του Λεκανοπεδίου.
Οσο και αν φανεί περίεργο, η πρώτη προσπάθεια για να λειτουργήσει μεταπολεμικώς ένα τέμενος για τους ελάχιστους τότε μουσουλμάνους της Αθήνας φαίνεται να χρονολογείται από την περίοδο της στρατιωτικής δικτατορίας της 21ης Απριλίου, όταν ο τότε γενικός διευθυντής Θρησκευμάτων του υπουργείου Εθνικής Παιδείας είχε ζητήσει, το 1971, να τεθεί σε λειτουργία το Φετιχιέ τζαμί που βρίσκεται στην περιοχή Αέρηδες της Πλάκας. Η απάντηση του υπουργείου Πολιτισμού ήταν αρνητική, διότι κρίθηκε ότι το τζαμί περιλαμβάνεται στον ιστορικό και μνημειακό χώρο της Ρωμαϊκής Αγοράς.
Το θέμα επανήλθε μετά τη μεταπολίτευση από τον ίδιο τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος, κατά τη διάρκεια επισκέψεώς του στη Σαουδική Αραβία, τον Μάρτιο 1979, εξήγγειλε τη δωρεάν παραχώρηση προς τις αραβικές κυβερνήσεις οικοπεδικής εκτάσεως για την ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους. Εκτοτε μεσολάβησαν ασφαλώς πολλά και μείζονα γεγονότα τόσο στο εσωτερικό της χώρας μας όσο και στη διεθνή κονίστρα. Γεγονός είναι πάντως ότι συνέχεια στην υπόσχεση αυτή δεν δόθηκε.
Υπό την πίεση της αδήριτης πραγματικότητας, της συνεχούς δηλαδή αυξήσεως του αριθμού των μουσουλμάνων μεταναστών που, νομίμως ή παρανόμως, εγκαταστάθηκαν κυρίως, αλλά όχι μόνο, στο λεκανοπέδιο της Αττικής, προερχόμενοι από διάφορες χώρες, το ζήτημα επανήλθε εντονότερο: αφενός με σειρά αιτήσεων που κατά καιρούς υποβλήθηκαν από διαφορετικές ομάδες μουσουλμάνων για την ίδρυση και λειτουργία τεμένους, τις οποίες οι αρμόδιες αρχές ουδέποτε έκαναν δεκτές, αφετέρου με την de facto λειτουργία, σε πολλά σημεία της Αθήνας, χώρων λατρείας των μουσουλμάνων, χώρων που είναι μεν γνωστοί στις αρχές, αλλά δεν είχαν ούτε έλαβαν ποτέ σχετική άδεια.
Εν όψει εξάλλου και των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 αποφασίστηκε η ίδρυση μουσουλμανικού τεμένους, το οποίο χωροθετήθηκε στην Παιανία της Αττικής, και μάλιστα τούτο περιελήφθη στον νόμο για την προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων. Οι συγκεκριμένες διατάξεις του νόμου αυτού όμως ουδέποτε εφαρμόστηκαν, αφού μεθεορτίως προβλήθηκαν αντιρρήσεις από πολλές πλευρές. Η σύνδεση του τεμένους με την παράλληλη λειτουργία Ισλαμικού Πολιτιστικού Κέντρου δημιούργησε ανησυχίες και τελικώς άλλες σκέψεις επικράτησαν...
Επί κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας, ύστερα από πολλές συζητήσεις, ακολούθησε νόμος που προέβλεπε την ανέγερση Ισλαμικού Τεμένους στην Αθήνα, το οποίο θα λειτουργεί ως νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου και θα παραχωρείται για χρήση στις κατ΄ ιδίαν μουσουλμανικές κοινότητες της Αττικής ανάλογα με τον αριθμό των μελών τους. Και αυτή όμως η νομοθετική πρωτοβουλία παραμένει ανενεργός.
Είναι φανερό πως η αδρομερής προσέγγιση που προηγήθηκε οδηγεί αβιάστως στη διαπίστωση της πλήρους αναξιοπιστίας, και στο θέμα αυτό, της ελληνικής πολιτείας, σε ένα θέμα δηλαδή ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και δικαιολογεί την απογοήτευση και την αγανάκτηση όλων αυτών των συνανθρώπων μας που καταφεύγουν ακόμη και στους δρόμους για να τελέσουν τα λατρευτικά καθήκοντά τους, όπως συνέβη, πριν από λίγες μόλις εβδομάδες, με πακιστανούς σιίτες μουσουλμάνους στα Καμίνια του Πειραιά.
Ετσι, τριάντα πέντε χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, η κατάσταση στο συγκεκριμένο ζήτημα εξακολουθεί να βρίσκεται στο ίδιο σημείο που ήταν πριν εμφανιστεί το κύμα μουσουλμάνων μεταναστών στη χώρα μας.
Δεν γνωρίζω ασφαλώς ποιες είναι οι προθέσεις και η πολιτική, εάν υπάρχει, της νέας κυβερνήσεως στο συγκεκριμένο θέμα. Θεωρώ όμως πρακτικότερη τη λύση της άμεσης αδειοδοτήσεως των ήδη λειτουργούντων θρησκευτικών εντευκτηρίων εκείνων των μουσουλμανικών κοινοτήτων που πληρούν συγκεκριμένους όρους προκειμένου να καταστεί τουλάχιστον στοιχειωδώς δυνατή η κρατική εποπτεία και να αποφευχθούν ποικίλες αντιδράσεις με την ενδεχόμενη λειτουργία ενός μόνον τεμένους για όλες, τις πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, μουσουλμανικές κοινότητες.
Το μέτρο αυτό, σε συνδυασμό με την άμεση παραχώρηση ζωνών ταφής στα υπάρχοντα νεκροταφεία της Αττικής, που ανήκουν στην αποκλειστική αρμοδιότητα των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, θα αποτελέσει ένα απτό δείγμα γραφής για τους μετανάστες στη χώρα μας.
Ο κ. Ιωάννης Μ. Κονιδάρης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Μόνο η Αριστερά πήρε θέση για το Ιράν!
Νάσος Θεοδωρίδης , 24 Ιαν 2010
Για όλους όσοι παρακολουθούμε στενά τα τεκταινόμενα στην πολιτική ζωή της Ελλάδας, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό που παραμένει σταθερή αξία είναι ο επαρχιωτισμός με τον οποίο προσεγγίζουν οι αναλυτές την πολιτική επικαιρότητα. Ακόμη και όταν υπάρχουν συγκλονιστικά γεγονότα στο διεθνές προσκήνιο, εμείς παραμένουμε αταλάντευτα προσηλωμένοι σε μια καταθλιπτική εσωστρέφεια, αδιαφορώντας για τις εξελίξεις στο «οικουμενικό χωριό».
Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τα πρόσφατα δραματικά συμβάντα στο Ιράν, όπου το όργιο της κρατικής καταστολής ξεπέρασε κάθε προβλεπτό όριο. Η ωμότητα με την οποία αντιμετωπίστηκαν οι διαδηλωτές κανονικά θα έπρεπε να έχει συνεγείρει στο έπακρο κάθε δημοκρατική συνείδηση στον πλανήτη και να έχει ξεσηκώσει ένα παλιρροϊκό διεθνές κύμα συμπαράστασης στον χειμαζόμενο - από την αφόρητη καταπίεση - ιρανικό λαό. Εδώ και δεκαετίες, τα ανακλαστικά της κοινής γνώμης σε ευρύτερα θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων παραμένουν ατροφικά. Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια περίοδο το διαδίκτυο είχε καταλειφθεί από φοβικές κραυγές ακροδεξιών και ρατσιστών ενάντια στην ημιτελή, άτολμη και δειλή απόπειρα της κυβέρνησης Παπανδρέου να αναγνωρίσει βασικά δικαιώματα στους μετανάστες.
Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα, όπου επικίνδυνες υπερσυντηρητικές αξίες διαχέονται παντοιοτρόπως στην ελληνική κοινωνία, με τη συνενοχή των περισσότερων ΜΜΕ, φαντάζει μάλλον εξωπραγματική η εύλογη αξίωση κάθε διεθνιστή και οικουμενιστή να ασχοληθούν επιτέλους οι πολιτικοί φορείς και οι διαμορφωτές γνώμης με τον ορυμαγδό των εξελίξεων στο Ιράν, όπου το καζάνι βράζει και ο πόθος για ελευθερία δε φαίνεται να τιθασεύεται εύκολα από τις κατασταλτικές μεθόδους της Χούντας των μουλάδων. Το μεν ΠΑΣΟΚ ασχολείται με την επιβολή φορομπηχτικών μέτρων διψώντας – μαζί με τον κ. Μητσοτάκη «για θυσίες, αίμα και δάκρυα», ενώ η Ν.Δ. του κ. Σαμαρά βρίσκεται σε διαδικασία εσωτερικής «αναπαλαίωσης», ξεκινώντας έναν ατέρμονο συναγωνισμό με το ΛΑΟΣ σε θέματα ξενοφοβίας, εθνικής ταυτότητας και ιδεολογικής περιχαράκωσης. Ακόμη, όμως, και αν τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας δε βρίσκονταν το καθένα σε κρίσιμο σταυροδρόμι, νομίζω ότι και πάλι ο πολιτικός τους λόγος δε θα συμπεριλάμβανε ούτε μισή κουβέντα για τις διώξεις και την καταστολή στο Ιράν.
Σε ένα τέτοιο σκηνικό, ο μόνος φωτεινός φάρος φάνηκε να είναι η Αριστερά, και μάλιστα – παραδόξως – υπό όλες τις εκφάνσεις της. Από την πρώτη στιγμή, ο Συνασπισμός και συγκεκριμένα το Τμήμα Εξωτερικής Πολιτικής, όπως άλλωστε και άλλες συλλογικότητες της Ριζοσπαστικής Αριστεράς σαν το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, καθώς και κόμματα με σαφή κομμουνιστικό προσανατολισμό όπως το ΝΑΡ εξέδωσαν ανακοινώσεις με τις οποίες καταδίκαζαν τη βαναυσότητα των διωκτικών αρχών του Ιράν. Εξίσου ξεκάθαρα εξαρχής ήταν και τα δημοσιεύματα του «Ριζοσπάστη», δίνοντας σαφές στίγμα ότι το ΚΚΕ βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις μεθόδους και τη νοοτροπία της κυβέρνησης του Ιράν.
Στα πλαίσια αυτά, είχε μεγάλη σημασία η διοργάνωση επιτυχημένης διαδήλωσης την Τρίτη 5 Ιανουαρίου έξω από την πρεσβεία του Ιράν στο Π. Ψυχικό, με συμμετοχή του ΣΥΝ, των Οικολόγων Πράσινων, του Δικτύου, της ΟΚΔΕ – Σπάρτακος, της Ομάδας Κόκκινο και άλλων συλλογικοτήτων. Για τέτοιου είδους διαδήλωση, και σε μέρος απομακρυσμένο από το κέντρο της πόλης, η συμμετοχή ήταν εξαιρετικά μαζική (εκατοντάδες άτομα με σημαίες, φυλλάδια, πανό και πολύ πάθος). Το σύνθημα «ούτε ιμπεριαλισμός – ούτε θεοκρατία – εδώ και τώρα ελευθερία» δονούσε την ατμόσφαιρα. Συγκινητική η παρουσία Ιρανών φοιτητών και αιτούντων άσυλο, με καλυμμένα τα πρόσωπά τους εξαιτίας του φόβου παρακολούθησης και καταγραφής από τις κάμερες της πρεσβείας. Εξάλλου, σύμφωνα με καταγγελίες, δεν ήταν λίγα στο παρελθόν τα κρούσματα εκφοβισμού αντιφρονούντων από στελέχη της μυστικής υπηρεσίας του καθεστώτος, ακόμη και σε ελληνικό έδαφος. Με τη σημαντική αυτή κινητοποίηση η ελληνική Αριστερά αποστόμωσε όλες εκείνες τις φωνές που της ασκούν κριτική (συνήθως από νεοφιλελεύθερη σκοπιά) ότι δήθεν είναι αδιάφορη για ζητήματα παραβιάσεων δικαιωμάτων,
/όταν η πηγή της παραβίασης δεν προέρχεται από χώρα της Δύσης........
Ο Νάσος Θεοδωρίδης είναι μέλος του ΣΥΝ.
ΓΙΑΤΙ ΠΤΩΧΕΥΣΕ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ
Πολλοι αναρωτιούνται πως είναι δυνατόν η πρωταθλήτρια ευρώπης ποδοσφαίρου στη λισσαβώνα μόλις πριν λίγα χρόνια, να οδηγηθεί στην οικονομική πτώχευση..?
πως είναι δυνατόν μία χώρα της οποίας οι κάτοικοι αυτοπροσδιορίζονται ως βιολογικοί απόγονοι των λαμπρών αρχαίων του περικλή και του επαμεινώνδα και ως ανώτερο έθνος να ξεπέσουν τόσο πολύ παρά τις ιδιαίτερα ευνοϊκές εξωτερικές συνθήκες και τον κοινοτικό πακτωλό χρημάτων...?
τα αίτια βρίσκονται ακριβώς στην παραπάνω ψευδή και μυθώδη αυτοθεώρηση αποτέλεσμα της κυρίαρχης ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗΣ ιδεολογίας.
η πτώχευση θα είχε επέλθει πολύ νωρίτερα αν η παγκόσμια οικονομία δεν ήταν έρμαιο της πολιτικής με συνέπεια χώρες με πολύ δυναμικότερη οικονομία να υστερούν έναντι της ελλάδος της οποίας ο παραγωγικός ιστός έχει συρρικνωθεί στο έπακρο και έχει αντικατασταθεί από κάθε είδους παρασιτική διαδικασία...
στον σημερινό και κυρίως τον μελλοντικό κόσμο η αλληλοεξάρτηση και η πολυεπίπεδη αλληλοσύνδεση θα βαίνουν διαρκώς αυξανόμενες...
η ελεύθερη διακίνηση προϊόντων, υπηρεσιών και κεφαλαίων λόγω και της τεχνολογικής υποστήριξης θα λάβει εκρηκτικές διαστάσεις..
ήδη σήμερα μέσα από το κομπιούτερ μπορούμε να αγοράζουμε μετοχές σε όλα τα αξιόπιστα χρηματιστήρια του κόσμου...
παρομοίως και η ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων παρά τις αναμενόμενες πολιτικές και κοινωνικές εντάσεις θα ενταθούν αφενός λόγω των αυξανομένων οικονομικών δυνατοτήτων των μετακινούμενων συνέπεια κυρίως της μείωσης του κόστους μετακίνησης, αφετέρου και κυρίως λόγω της αυξημένης γνωριμίας του κόσμου εξαιτίας τόσο της βελτιούμενης μόρφωσης όσο και της πρωτοφανούς ανάπτυξης και προσιτότητας των μέσων παγκόσμιας επικοινωνίας...
συνεπώς η ιδεολογική κοσμαντίληψη του σύγχρονου ανθρώπου βρίσκεται στον αντίποδα
της εσωστρεφούς και εθνικιστικής μυθολογικής αντίληψης του 19 αιώνα...
άντ΄ αυτού ο σημερινός κάτοικος της ελλάδος είναι εγκλωβισμένος στα επαρχιώτικα και εσωστρεφή εθνικιστικά στερεότυπα και μύθους του παρελθόντος ...
και μάλιστα σε πολύ χειρότερη μορφή αφού τον εξωστρεφή έμπορο των βαλκανίων και της ρωσίας του 19 αιώνα τον αντικατέστησε ο επαρχιώτης εμποράκος των αθηνών και της θεσσαλονίκης ο οποίος έχει παντελή άγνοια για το κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον ακόμα και των γειτονικών χωρών, με τις οποίες η χώρα μας βρίσκεται σε πολυετή εθνικιστική αντιπαράθεση...
ακόμα δε χειρότερα η εθνικιστική ιδεολογία τον οδήγησε στον οικονομικό εθνικισμό, δηλαδή στον συστημικά ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟ κρατισμό και τον κρατικοδιαιτισμό ...
ενα αντιπαραγωγικό μοντέλο βασισμένο στην καταναλωτική και δανειακή ανάπτυξη...
το οποίο σε μεσομακροπρόθεσμο ορίζοντα οδηγεί σε ύφεση και οικονομικό μαρασμό...
Το σύνθημα η αλλάζουμε ή βουλιάζουμε είναι περισσότερο από ποτέ επίκαιρο...
μένει να καθορισούμε το τι και με τι..
έτσι η εθνικιστική και μυθολογική εσωστρεφή αυτοθεώρηση οφείλει να αντικατασταθεί από δημοκρατική και επιστημονική/πραγματική με εξωστρεφή προσανατολισμό..
κλειδί για αυτό η ΠΑΙΔΕΙΑ η οποία σήμερα έχει εθνικιστικό και ελληνοορθόδοξο χαρακτήρα γεγονός που ούτε τότε ούτε πολύ περισσότερο τώρα ανταποκρίνεται στις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας..
η ψευδής ελληνική μονοεθνικότητα , η ψευδής ελληνική μονογλωσσία, η ψευδής ελληνοορθόδοξη μονοθρησκευτικότητα οφείλουν να αντικατασταθούν και να προβάλλουν όλο τον πλούτο της κοινωνίας και της χώρας ο οποίος αποτελεί γέφυρα και συνδετικό κρίκο με όλη την νοτιοευρωπαϊκή και ασιατική ενδοχώρα-ιταλική,αλβανική,μακεδονική, ρουμανική, βουλγαρική,τουρκική...
η ιστορική παιδεία αποτελεί βασικό κρίκο της επιβαλλόμενης αλλαγής αφού η σημερινή επίσημη ιστοριογραφία είναι περισσότερο στρατευμένη στη εθνικιστική ιδεολογική μυθογραφία παρά φορέας επιστημονικής και τεκμηριωμένης γνώσης.
πρόσφατη μικρή προσπάθεια επιστημονικής προσέγγισης της ιστορίας συνάντησε την λυσσαλέα αντίδραση των ιδιοτελών επαγγελματιών πατριδοκάπηλων η οποία ένοιωθε πλέον να αμφισβητούνται τα παράνομα και αθέμιτα πολυετή προνόμιά τους...
ευθύνες βέβαια για την σημερινή κατάσταση έχουν και οι ξένοι πιστωτές/δανειστές μας , οι οποίοι όφειλαν να θέσουν όρους και προϋποθέσεις όπως θα συνέβαινε με τον ποιό μικρό ιδιώτη πιστωτή...
συμπερασματικά ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ και ΠΤΩΧΕΥΣΗ είναι έννοιες αλληλένδετες στον κόσμο που έρχεται..
γιατί παραδόξως μεν πραγματικώς δε η κύρια αιτία της συρρίκνωσης και της υποεκπροσώπησης στοκ διεθνές γίγνεσθαι της ελληνικής εθνικής ταυτότητας είναι ο ελληνικός εθνικισμός...
παρομοίως ο ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ και η ΕΥΗΜΕΡΙΑ αλληλοσυμπληρώνονται και αποτελούν την μοναδική ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ επιλογή και διέξοδο για την χρεωκοπημένη χώρα μας!!!
Δημοσίευση σχολίου