29 Σεπ 2010
25 Σεπ 2010
Φοβού τους Έλληνες και φέροντες ομόλογα - 2ο Μέρος-
Το 1ο Μέρος αναρτήθηκε στις 18/9, σε αυτό το blog.
******************************
Αδελφότητα Υπηρεσιών Εσόδων
Το κόστος για τη λειτουργία του ελληνικού δημοσίου είναι μόνο το ήμισυ από την αποτυχημένη εξίσωση: υπάρχει επίσης το θέμα των κρατικών εσόδων. Ο εκδότης μιας εκ των μεγάλων εφημερίδων στην Ελλάδα μου είχε αναφέρει ότι οι δημοσιογράφοι του καλλιεργούσαν επαφές στο εσωτερικό των πηγών της υπηρεσίας εσόδων της χώρας. Αυτό γινόταν όχι τόσο πολύ για να εκτεθούν φορολογικές απάτες οι οποίες είναι τόσο συχνές στην Ελλάδα που δεν αξίζει να γράψει κανείς γι’ αυτές -, αλλά για να βρουν έμπορους ναρκωτικών, μεταφορείς λαθρομεταναστών, καθώς και άλλα, πιο σκοτεινά θέματα. Μια χούφτα εφοριακοί, ωστόσο, είχαν εξοργιστεί από τη συστηματική διαφθορά των επιχειρήσεων τους και προέκυψε ότι δύο από αυτούς ήταν πρόθυμοι να συναντηθούν μαζί μου. Το πρόβλημα ήταν ότι, για λόγους που δεν ήθελαν να συζητήσουν, δεν άντεχαν να βλέπει ο ένας τον άλλον. Αυτό, μου έχουν πει πολλές φορές άλλοι Έλληνες, είναι πολύ Ελληνικό φαινόμενο.
Το βράδυ, μετά τη συνάντησή μου με τον υπουργό Οικονομικών, πήγα για καφέ με έναν εφοριακό σε ένα ξενοδοχείο και στη συνέχεια περπάτησα στο δρόμο παρακάτω και ήπια μια μπύρα με τον άλλο εφοριακό, σε άλλο ξενοδοχείο. Και οι δύο είχαν ήδη υποστεί υποβιβασμούς, αφού οι προσπάθειές τους χτύπησαν τον συναγερμό για τους συναδέλφους τους που είχαν δεχθεί μεγάλες δωροδοκίες για να υπογράφουν πλαστές φορολογικές δηλώσεις. Και οι δύο είχαν απομακρυνθεί από την επιτόπια έρευνα και υψηλή θέση εργασίας και τοποθετήθηκαν σε χαμηλές θέσης στο πίσω γραφείο, όπου δεν μπορούσαν πλέον να είναι μάρτυρες για φορολογικά εγκλήματα. Κάθε ένας από τους δυο αισθανόταν λίγο άβολα. Ούτε ήθελαν να ξέρει κανείς ότι είχαν μιλήσει μαζί μου, διότι φοβήθηκαν μήπως χάσουν τη δουλειά τους στο γραφείο της εφορίας. Γι’ αυτό ας τους ονομάσουμε έτσι: τον Εφοριακό Αρ. 1 και τον Εφοριακό Αρ. 2.
Ο Εφοριακός Αρ. 1- γύρο στα 60, επαγγελματικό κοστούμι, κάπως «δεμένος» αλλά όχι προφανώς νευρικός-έφτασε με ένα σημειωματάριο γεμάτο ιδέες για τον καθορισμό του ελληνικού οργανισμού συλλογής φόρων. Θεώρησε δεδομένο ότι ήξερα ότι οι μόνοι Έλληνες που κατέβαλαν τους φόρους τους ήταν αυτοί που δεν μπορούσαν να το αποφύγουν: οι μισθωτοί εργαζόμενοι σε επιχειρήσεις, των οποίων οι φόροι έχουν παρακρατηθεί από το μισθό τους. Η μεγάλη πλειοψηφία των αυτοαπασχολουμένων-από τους γιατρούς μέχρι τους περιπτεράδες που πωλούν την International Herald Tribune-εξαπατούν το κράτος (ένας λόγος για τον οποίο η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο ποσοστό αυτοαπασχολούμενων απο οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή χώρα). «Έχει γίνει ένα πολιτιστικό γνώρισμα», είπε. “Οι Έλληνες δεν έμαθαν ποτέ να πληρώνουν τους φόρους τους. Και δεν το έκαναν ποτέ, επειδή κανείς δεν τιμωρείται. Κανείς δεν έχει τιμωρηθεί, ποτέ.. Είναι σαν μια παρατυπία ενός υπάτη δηλαδή σαν έναν κύριο που δεν ανοίγει την πόρτα για μια κυρία."
Η κλίμακα της φοροδιαφυγής είναι τόσο απίστευτη όσο και η έκταση της: υπολογίζεται ότι τα δύο τρίτα των Ελλήνων ιατρών δηλώνουν εισόδημα κάτω των € 12,000 ετησίως, επειδή τα εισοδήματα κάτω από το ποσό αυτό δεν φορολογούνται και ότι ακόμη και πλαστικοί χειρούργοι που κερδίζουν εκατομμύρια το χρόνο δεν φορολογούνται καθόλου. Το πρόβλημα δεν είναι ο νόμος-υπάρχει ένας νόμος στα βιβλία που δίνει ποινές φυλάκισης για αδίκημα εξαπατήσεις του δημοσίου για πάνω από 150.000 ευρώ-αλλά δεν εφαρμόζεται. "Εάν ο νόμος εφαρμοζόταν" είπε ο εφοριακός, «κάθε γιατρός στην Ελλάδα θα ήταν στη φυλακή." Γέλασα, και αυτός με κοιταξε:"Είμαι απόλυτα σοβαρός." Ένας λόγος που κανείς δεν διώκεται ποτέ-εκτός από το γεγονός ότι η δίωξη κάποιου θα φαινόταν αυθαίρετη γιατί όλοι παρανομούν-είναι ότι στα ελληνικά δικαστήρια η διάρκεια για την επίλυση φορολογικών υποθέσεων διαρκεί έως και 15 έτη. «Αυτός που δεν θέλει να πληρώσει, και ο όποιος έχει καταγγελθεί, πηγαίνει απλά στο δικαστήριο», λέει. Κάπου μεταξύ 30 και 40 τοις εκατό της δραστηριότητας στην ελληνική οικονομία, που ενδέχεται να υπόκειται σε φόρο εισοδήματος επίσημα, είναι αδήλωτη, λέει, σε σύγκριση με το μέσο όρο περίπου 18 τοις εκατό στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Ο ευκολότερος τρόπος για να εξαπατήσει κάποιος την εφορία είναι να επιμείνει στην καταβολή της αμοιβής σε μετρητά, και να μην εκδώσει απόδειξη για τις υπηρεσίες. Ο ευκολότερος τρόπος για να “ξεπλύνει» κανείς τα μετρητά είναι να αγοράσει ακίνητη περιουσία. Βολικό για τη μαύρη αγορά, -και η μόνη χώρα μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών-η Ελλάδα δεν διαθέτει Εθνικό Κτηματολόγιο. "Πρέπει να ξέρετε που το άτομο αγόρασε το οικόπεδο- τη διεύθυνση-για τον εντοπισμό αυτού», λέει ο εφοριακός. "Και ακόμα και τότε είναι όλα χειρόγραφα και δύσκολα για να αποκρυπτογραφηθούν" Αλλά, λέω, αν κάποιος πλαστικός χειρουργός παίρνει ένα εκατομμύριο σε μετρητά, αγοράζει ένα οικόπεδο σε ένα ελληνικό νησί, και χτίζει για τον εαυτό του μια βίλα, θα υπάρχουν άλλα στοιχεία-ήτοι, οικοδομικές άδειες. "Οι άνθρωποι που δίνουν τις οικοδομικές άδειες δεν ενημερώνουν το Υπουργείο Οικονομικών», λέει ο εφοριακός. Στις προφανώς όχι και τόσο σπάνιες περιπτώσεις κατά τις οποίες ο φοροφυγάς αποκαλυφθεί, μπορεί να δωροδοκήσει απλά τον εφοριακό και να τελειώνουν με αυτό. Υπάρχουν, φυσικά, νόμοι κατά των δωροδοκιών σε εφοριακούς », μου εξήγησε ο εφοριακός,« αλλά αν τον πιάσουν, μπορεί να πάρει επτά ή οκτώ χρόνια για να διωχθεί ποινικά. Έτσι, πρακτικά, κανείς δεν ασχολείται"
Η συστηματική ψευδή δήλωση του εισοδήματος είχε οδηγήσει την ελληνική κυβέρνηση να παίρνει όλο και περισσότερα μέτρα για είσπραξη φόρων που είναι δυσκολότερη η αποφυγή πληρωμής τους: στα ακίνητα και στους φόρους επί των πωλήσεων. Η ακίνητη περιουσία φορολογείται με τύπο- το αποτέλεσμα του οποίου δίνει τη λεγόμενη «αντικειμενική αξία» για κάθε ακίνητο. Η άνθηση της ελληνικής οικονομίας κατά την τελευταία δεκαετία προκάλεσε την αύξηση των πραγματικών τιμων με τις οποίες τα ακίνητα άλλαξαν χέρια, που ξεπέρασαν κατά πολύ τον υπολογισμό με γνώμονα τις αξιολογήσεις. Δεδομένου τις υψηλότερες πραγματικές τιμές πώλησης, ο τύπος έχει ως στόχο το τελικό αποτέλεσμα να έχει ανοδική πορεία. Ο τυπικός Έλληνας πολίτης ανταποκρίθηκε στο πρόβλημα με το να μην αναφερει τη τιμή στην οποία η πώληση πραγματοποιήθηκε, αλλά να δηλώνει την ψεύτικη τιμη που συνήθως τυχαίνει να είναι ο ίδιος χαμηλός αριθμός κατά την οποία ο τύπος την είχε εκτιμήσει. Εάν ο αγοραστής έβγαλε ένα δάνειο για να αγοράσει το σπίτι, πήρε ένα δάνειο για την αντικειμενική αξία και κατέβαλε τη διαφορά σε μετρητά, είτε με δάνειο στη μαύρη αγορά. Ως αποτέλεσμα, η «αντικειμενικές αξίες» υποτιμούν τερατωδώς την πραγματική αξία της γης. Εκπληκτικό είναι ότι πιστεύεται ευρέως ότι όλα τα 300 μέλη της Βουλής των Ελλήνων δηλώνουν ως πραγματική αξία των ακινήτων την υπολογισμένη ως αντικειμενική αξία. Ή, όπως μου είπαν ένας εφοριακός και ένας μεσίτης, ως δεδομένο, "κάθε μέλος της Βουλής των Ελλήνων λέει ψέματα για να αποφύγει τους φόρους."
Προχώρησε να μου περιγράφει ένα σύστημα το οποίο, κατά έναν τρόπο, ειναι πράγματι μια ομορφιά. Μιμείται το σύστημα για την είσπραξη των φόρων μιας προηγμένης οικονομίας και απασχολεί έναν τεράστιο αριθμό υπαλλήλων για την είσπραξη αυτών, ενώ στην πραγματικότητα δίνει την δυνατότητα σε μια ολόκληρη κοινωνία να εξαπατά την Εφορία.. Καθώς σηκώθηκε να φύγει, ο ίδιος επισήμανε ότι η σερβιτόρα στο αριστοκρατικό τουριστικό ξενοδοχείο, παρέλειψε να μας δώσει μια απόδειξη για τους καφέδες μας. "Υπάρχει ένας λόγος γι 'αυτό", είπε. «Ακόμα και αυτό το ξενοδοχείο δεν καταβάλλει το φόρο επί των πωλήσεων που οφείλει."
Περπάτησα στο δρόμο παρακάτω και βρήκα να με περιμένει στο μπαρ ενός άλλου αριστοκρατικού τουριστικού ξενοδοχείου, ο δεύτερο εφοριακός. Ο εφοριακός Αρ. 2-casual στο ντύσιμο και τους τρόπους του, πίνοντας μπύρα, αλλά φοβισμένος ότι οι άλλοι μπορεί να ανακαλύψουν ότι είχε μιλήσει μαζί μου-ειχε έρθει και αυτός με ένα φάκελο γεμάτο χαρτιά, αλλά ο δικός του ήταν γεμάτος με παραδείγματα που δεν αφορούσαν τους απλούς έλληνες πολίτες αλλά ελληνικές εταιρείες που είχαν εξαπατήσει το Δημόσιο σχετικά με τους φόρους τους. Στη συνέχεια άρχισε να αραδιάζει παραδείγματα ("μόνο αυτά που είδα προσωπικά"). Το πρώτο ήταν μια αθηναϊκή κατασκευαστική εταιρία που είχε κατασκευάσει επτά γιγαντιαία κτίρια διαμερισμάτων και είχε πουλήσει περίπου 1.000 διαμερίσματα, στην καρδιά της πόλης.. Ο πραγματικός λογαριασμός του ωφελουμένου φόρου ανερχόταν στα 15 εκατ. ευρώ, αλλά η εταιρεία δεν είχε καταβάλει τίποτα. Μηδέν. Για να αποφύγουν τους φόρους είχαν κάνει διάφορα πράγματα. Πρώτον, ποτέ δεν δήλωσαν την εταιρία. Δεύτερον, χρησιμοποιούσαν μία από τις δεκάδες εταιρείες που δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να εκδίδουν εικονικές αποδείξεις για τις δαπάνες που δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ και, στη συνέχεια, όταν ένας εφοριακός σκόνταφτε επάνω στην περίπτωση, του πρόσφεραν μια μίζα. Ο συγκεκριμένος Εφοριακός χτύπησε συναγερμό και παρέπεμψε την υπόθεση στους ανώτερους του, με αποτέλεσμα να παρακολουθείτε απο έναν ιδιωτικό detective, καθώς και τα τηλέφωνα του να παρακολουθούνται. Στο τέλος, το πρόβλημα είχε λυθεί, με την κατασκευαστική εταιρία να πληρώνει € 2,000. "Μετά από αυτό με απέσυραν απο όλες τις έρευνες φοροδιαφυγής», δήλωσε ο εφοριακός, «επειδή ήμουν καλός σ 'αυτό."
Επέστρεψε στο παχύ φάκελο του γεμάτο περιπτώσεις. Γύρισε τη σελίδα. Κάθε σελίδα στο υλικό του, είχε μια ιστορία παρόμοια με εκείνη που μόλις μου είχε διηγηθεί, και είχε την πρόθεση να μου πει όλα αυτά. Τότε είναι που τον σταμάτησα. Συνειδητοποίησα ότι αν τον αφήνα να συνεχίσει, θα μέναμε εκεί όλη την νύχτα. Η έκταση της εξαπάτησης, το ποσό της ενέργειας που χρειαζόταν γι’ αυτήν-ήταν εκπληκτική. Στην Αθήνα, πολλές φορές είχα μια αίσθηση καινούργια σε μένα ως δημοσιογράφο: μια παντελής έλλειψη ενδιαφέροντος σε ό, τι ήταν προφανώς συγκλονιστικό υλικό. Είχα καθίσει με κάποιον που γνώριζε την εσωτερική λειτουργία της ελληνικής κυβέρνησης: ένα μεγάλο-τραπεζίτη, έναν εφοριακό, τον υφυπουργό Οικονομικών, έναν πρώην βουλευτή. Θα έβγαζα το σημειωματάριο μου για να αρχίσω να γράφω τις ιστορίες που ξεδιπλωνόταν από αυτούς. Σκάνδαλα επί σκανδάλων ξεχύθηκαν μπροστά . Είκοσι λεπτά μετά απο αυτά, είχα χάσει το ενδιαφέρον μου. Ήταν απλά πάρα πολλά: θα μπορούσαν να καλύψουν βιβλιοθήκες, ποσό μάλλον ένα άρθρο σε περιοδικό.
Το ελληνικό κράτος δεν είναι μόνο διεφθαρμένο, αλλά διαφθείρει. Μόλις δείτε πώς λειτούργει θα μπορέσετε να καταλάβετε ένα φαινόμενο που αλλιώς δεν έχει νόημα : τη δυσκολία του ελληνικού λαού να πει μια καλή κουβέντα ο ένας για τον άλλον.. Μεμονωμένοι οι Έλληνες είναι ευχάριστοι: αστείοι, ζεστόι, έξυπνοι, και καλή παρέα. Έφυγα από δύο ντουζίνες συνεντεύξεις λέγοντας στον εαυτό μου, "τι σπουδαίοι άνθρωποι!" Δεν συμμερίζονται συναίσθηματα ο ένας για τον άλλο: το δυσκολότερο πράγμα να κάνει κανείς στην Ελλάδα είναι να καταφέρει να πάρει μία φιλοφρόνηση απο έναν Έλληνα για έναν άλλον, πίσω από την πλάτη του. Καμία επιτυχία κανενός είδους δεν εκλαμβάνεται χωρίς υποψίες. Όλοι είναι πολύ σίγουροι ότι ο καθένας εξαπάτα την Εφορία, ή δωροδοκεί πολιτικούς, ή δωροδοκείται, ή λέει ψέματα σχετικά με την αξία της ακίνητης περιουσίας του. Και αυτή η παντελής έλλειψη εμπιστοσύνης ο ένας στον άλλον είναι αυτό-ενίσχυτηκη. Η επιδημία του ψέματος, της απάτης και κλοπής καθιστά οποιοδήποτε είδος της ζωής του πολίτη αδύνατη. Η κατάρρευση της ζωής του πολίτη απλά ενθαρρύνει για περισσότερα ψέματα, απάτες, και κλοπές. Η έλλειψη πίστης μεταξύ τους, τους κάνει να καταφεύγουν στους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους.
Η διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας είναι κολεκτιβιστική, αλλά η χώρα, στο πνεύμα, είναι σε αντίθεση της συλλογικής. η πραγματική δομή της είναι ο καθένας για τον εαυτό του. Στο σύστημα αυτό είχαν χυθεί απο επενδυτές εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια. Και η εκρηκτική πιστωτική επέκταση, είχε σπρώξει τη χώρα πάνω από τα όρια, σε συλλογική ηθική κατάρρευση.
Στο δρόμο προς τον όλεθρο
Μη γνωρίζοντας κάτι σχετικά με το μοναστήρι του Βατοπεδίου εκτός από το ότι, σε μια απόλυτα διεφθαρμένη κοινωνία, είχε κατά κάποιο τρόπο αναγνωριστεί ως η ψυχή της διαφθοράς, με έκανε να ταξιδέψω μέχρι τη βόρεια Ελλάδα, σε αναζήτηση μιας ομάδας μοναχών που είχαν βρει νέες, βελτιωμένες μεθόδους εργασίας της ελληνικής οικονομίας. Το πρώτο στάδιο ήταν αρκετά εύκολο: το αεροπλάνο για την δεύτερη πόλη στην Ελλάδα, τη Θεσσαλονίκη, το αυτοκίνητο να οδηγείται κατά μήκος των στενών δρόμων σε εκνευριστικές ταχύτητες, και μια νύχτα με πολλούς βούλγαρους τουρίστες σε ένα εκπληκτικά όμορφο ξενοδοχείο στη μέση του πουθενά, που ονομάζεται Eagles Palace. Εκεί, ο πιο εξυπηρετικός υπάλληλος ξενοδοχείου που έχω γνωρίσει (ζητήστε την Όλγα) μου έδωσε μια στοίβα βιβλία και μου είπε μελαγχολικά πόσο τυχερός ήμουν που μπορούσα να επισκεφτώ εκείνο τον τόπο. Η Μονή Βατοπεδίου, μαζί με 19 άλλες, κτίστηκε τον 10ο αιώνα σε μια χερσόνησο 37-μιλίων μήκους-και -6-μιλίων φάρδους στη βορειοανατολική Ελλάδα, που ονομάζεται Άγιο Όρος. Το Άγιο Όρος είναι τώρα χωρισμένο από την υπόλοιπη Ελλάδα με ένα μακρύ φράχτη, και έτσι ο μόνος τρόπος για να πάω πάνω σ 'αυτό είναι με καραβάκι, το οποίο δίνει στη χερσόνησο τη γεύση ενός νησιού. Και σε αυτό το νησί δεν επιτρέπονται οι γυναίκες-ούτε θηλυκά ζώα κάθε είδους, στην πραγματικότητα, εκτός από τις γάτες. Η επίσημη ιστορία αποδίδει την απαγόρευση στην επιθυμία της εκκλησίας να τιμα την Παναγία. Το ανεπίσημο είναι το πρόβλημα των μοναχών να επιτίθενται στις γυναίκες επισκέπτες. Η απαγόρευση έχει επικρατήσει για 1.000 χρόνια.
Αυτό εξηγεί τις υψηλής συχνότητας κραυγές το επόμενο πρωί, όταν το παλαιό πλοίο γεμάτο με μοναχούς και προσκυνητές απομακρύνθηκε από το λιμάνι. Δεκάδες γυναίκες συγκεντρώθηκαν εκεί για να φωνάζουν με όλη την δύναμη των πνευμόνων τους, αλλά με τόση ευθυμία που είναι ασαφές αν θρηνούσαν ή γιόρταζαν το γεγονός ότι δεν μπορούν να συνοδεύουν τους άνδρες τους. Η Όλγα μου είπε ότι ήταν πολύ σίγουρη ότι θα χρειαστεί να πεζοπορήσω κάποιο διάστημα μέχρι τη Μονή Βατοπεδίου, καθώς ότι τον κόσμο που έχει δει να πηγαίνει στο ιερό βουνό δεν συνηθίζει να κουβαλήσει τίποτα μαζί του που αποπνέεται απο τον σύγχρονο υλικό κόσμο όπως μια βαλίτσα με ρόδες. Ως αποτέλεσμα, το μόνο που έχω είναι μια Eagles Palace πλαστική σακούλα πλυντηρίου ρούχων με μια αλλαξιά εσώρουχα, μια οδοντόβουρτσα και ένα μπουκάλι Ambien.
Το πλοίο πλέει για τρεις ώρες δίπλα σε μια βραχώδη, δενδροφυτεμένη ακτή, στην κατά τα άλλα άγονη ακτογραμμή, σταματώντας κατά μήκος της διαδρομής να αφήσει μοναχούς και προσκυνητές και φιλοξενούμενους εργάτες σε άλλα μοναστήρια. Στη θέα του πρώτου, μου κόβετε η ανάσα. Δεν είναι ένα κτίριο, αλλά ένα θέαμα: είναι σαν κάποιος να έχει πάρει το Ασίζη ή το Todi ή κάποια απο τις άλλες παλιές πόλεις της κεντρικής Ιταλίας και την τοποθέτησε κάτω στην παραλία, στη μέση του πουθενά. Αν δεν ξέρετε τι να περιμένετε στο Άγιο Όρος, -θεωρήθηκε από την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία για περισσότερο από μία χιλιετία, ως ο πιο ιερός τόπος στη γη, και απολάμβανε για μεγάλο διάστημα εκείνης της εποχής μια συμβιωτική σχέση με τους αυτοκράτορες του Βυζαντίου-αυτά τα μέρη είναι σαν ένα σοκ. Δεν υπάρχει τίποτα ταπεινό σε αυτά: είναι μεγάλα και πολύπλοκα και με περίτεχνα διακοσμητικά και προφανώς σε ένα είδος ανταγωνισμού μεταξύ τους. Στα παλιά τα χρόνια, οι πειρατές τα λεηλατούσαν σε τακτική βάση, και μπορείτε να δείτε το λόγο: θα ήταν σχεδόν ντροπή να μην το κάνει, για ένα πειρατή.
Υπάρχουν πολλά μέρη στον κόσμο όπου μπορείς να τα καταφέρεις χωρίς να μιλάς ελληνικά. Η Αθήνα είναι ένα από αυτά. Το καράβι για το Άγιο Όρος δεν είναι. Με σώζει ένας αγγλόφωνος νεαρός άνδρας ο οποίος, για το ανεκπαίδευτο μάτι μου, μοιάζει με οποιοδήποτε άλλο μοναχό: σκούρα μακριά ράσα, μακρύα σκούρα δασύτριχη γενειάδα, ομίχλη μη φιλικής στάσης η οποία, αφού την διεισδύσεις, εξατμίζεται. Αυτός με «κόβει» όταν με τη χρήση ενός χάρτη με σκίτσα μικρογραφίες των μοναστηριών προσπαθώ να προσδιορίσω πού στο διάολο θα πρέπει να κατέβω από το πλοίο: ο ίδιος συστήνεται. Το όνομά του είναι Cesar: είναι Ρουμάνος, γιος ενός μυστικού αστυνομικού της αντικατασκοπίας, στο εφιαλτικό καθεστώς του Νικολάε Τσαουσέσκου. Κάπως έχει διατηρήσει το χιούμορ του, το οποίο φαίνεται ως ένα είδους θαύματος. Εξηγεί ότι αν ήξερα κάτι για οτιδήποτε θα ήξερα ότι αυτός δεν ήταν μοναχός, αλλά απλά και μόνο ένας ρουμάνος ιερέας σε διακοπές. Ταξίδεψε από το Βουκουρέστι, με δύο τεράστια μπαούλα σε ρόδες, να περάσει τις καλοκαιρινές διακοπές του σε ένα από τα μοναστήρια. Τρεις μήνες να ζει με ψωμί και νερό χωρίς γυναίκες στον περίγυρο είναι η ιδέα του για διακοπές. Τον κόσμος έξω από το Άγιο Όρος το βρίσκει κάπως ελλιπή.
Ο Cesar μου ζωγραφίζει ένα μικρό χάρτη για να το χρησιμοποιήσω να φτάσω στο Βατοπεδη και με κατατοπίζει γενικότερα. Το γεγονός και μόνον ότι δεν έχω γένια θα με εκθέσει ως μη τρομερά άγιο άνθρωπο, εξηγεί ο ίδιος, αν το μωβ Brooks Brothers πουκάμισό μου δεν το κάνει, πρωτύτερα. "Αλλά αυτοί είναι συνηθισμένοι σε επισκέπτες", είπε, "άρα δεν πρέπει να είναι πρόβλημα." Τότε κάνει μια παύση και ρωτά, "Ποια είναι όμως η θρησκεία σου;"
«Δεν έχω"
«Αλλά πιστεύετε στο Θεό;"
"Όχι"
Το σκέφτεται.
"Τότε είμαι αρκετά σίγουρος ότι δεν θα σας αφήσουν να μπείτε"
Αφήνει την σκέψη του να βουλιάξει, και λέει. "Από την άλλη πλευρά, πόσο χειρότερα θα μπορούσε να είναι για σένα;", λέει, και καγχάζει.
Μια ώρα αργότερα απομακρύνομε απο το καραβάκι, με τίποτα άλλο παρά τη τσάντα πλυντηρίου του Eagles Palace Hotel και το μικρό χάρτη του Cesar, και αυτός ακόμα επαναλαμβάνει τη δική του φράση-"Πόσο χειρότερα θα μπορούσε να είναι για σένα;"-και γελά πιο δυνατά κάθε φορά.
Ο μοναχός που με συναντά στην πύλη εισόδου του Βατοπεδίου ρίχνει μια ματιά στην τσάντα πλυντήριο και μου δίνει ένα έντυπο προς συμπλήρωση. Μία ώρα αργότερα, αφού ταχτοποιήθηκα στο εκπληκτικά άνετο κελί μου, σχεδόν μεταφέρομαι από έναν ποταμό γενειοφόρων μοναχών μέσα απο την πόρτα της εκκλησίας. Φοβούμενος ότι θα με πετάξουν έξω από το μοναστήρι πριν πάρω μια αίσθηση του τόπου, κάνω ό, τι μπορώ για να ταιριάξω Ακολουθώ τους μοναχούς στο ναό τους. Ανάβω κεριά και τα χώνω σε ένα μικροσκοπικό σκάμμα. Σταυροκοπιέμαι αδιάκοπα. Ασπάζομαι στον αέρα τις εικόνες. Κανείς δεν φαίνεται να νοιάζεται, με τον έναν ή τον άλλων τρόπο, για τον προφανώς μη Έλληνα τύπο με το μωβ πουκάμισο Brooks Brothers, αν και κατά την θεια λειτουργία ένας παχύς νεαρός μοναχός που μοιάζει λίγο σαν τον Jack Black με κοιτάζει έντονα, σαν να έχω παραμελήσει ορισμένα κρίσιμα κομμάτια της διαδικασίας.
Κατά τα άλλα, η εμπειρία ήταν συγκλονιστική, και την συνιστώ σε όποιον ψάχνει για μια γεύση της ζωής του 10ου αιώνα. Κάτω από τιτάνιους γυαλισμένους χρυσούς πολυελαίους, και περικυκλωμένος από πρόσφατα καθαρισμένες εικόνες, οι μοναχοί τραγούδησαν, οι μοναχοί έψαλλαν, οι μοναχοί εξαφανίζονταν πίσω από το τέμπλο για να πουν κάποιο περίεργο ξόρκι, οι μοναχοί τίναζαν κάτι που ακουγόταν σαν καμπανάκια έλκηθρου, οι μοναχοί κυμάτιζαν πέρα δωθε τα θυμιατήρια, αφήνοντας στο πέρασμα τους καπνούς και την παλιά μυρωδιά του θυμιάματος. Κάθε λέξη που είπαν και τραγούδησαν και έψαλλαν ήταν Βιβλική ελληνική (φαίνεται ότι είχε κάποια σχέση με τον Ιησού Χριστό), αλλά εσκυψα το κεφάλι αμέσως ούτως ή άλλως. Στάθηκα όρθιος όταν στάθηκαν όρθιοι, και κάθισα όταν κάθισαν: πάνω - κάτω, σαν pogos, για ώρες. Η επίδραση στο όλο θέμα έγινε εντονότερη απο τα θαυμάσια άγρια γένια των μοναχών. Ακόμα και όταν είναι αφημένες στη φυσική τους μορφή, οι γενειάδες δεν μεγαλώνουν όλες με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν διάφοροι τύποι: η απελπιστικά πορώδη μάζα χνουδιού, ο τύπος Οσάμα Μπιν Λάντεν / σαν μυστρί των Ασσυρίων-βασιλέων, σαν φωλιά πουλιών του Καρλ Μαρξ. Ένας εκπληκτικός αριθμός μοναχών έμοιαζε με Τον Πιο Ενδιαφέρον Άνθρωπο στον Κόσμο, από τη διαφήμιση της Dos Equis. («Τα Γένια του μόνο έχουν βιώσει περισσότερα από ότι ολόκληρο το σώμα ενός λιγότερο σπουδαίου ανθρώπου.")
Οι μοναχοί του Βατοπεδίου έχουν τη φήμη ότι γνωρίζουν πολύ περισσότερα για εσάς από ό, τι φαντάζεστε, και για την δυνατότητα τους να αντιλαμβάνονται όσα δεν ξέρουν. Μια γυναίκα που διαχειρίζεται μία από τις μεγαλύτερες ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες μου είχε πει, στη διάρκεια ενός δείπνου στην Αθήνα, ότι είχε βρεθεί να κάθεται σε μια πτήση, πριν λίγο καιρό, πλησίον του Πατέρα Εφραίμ, τον ηγούμενο του Βατοπεδίου (διακεκριμένη θέση). «Ήταν μια πολύ περίεργη εμπειρία», είπε. "Αυτός δεν ήξερε τίποτα για μένα, αλλά μάντεψε τα πάντα. Τον γάμο μου. Πώς ένιωθα για τη δουλειά μου. Ένιωσα ότι με γνώριζε, εντελώς." Μέσα στην εκκλησία τους αμφέβαλα για τις δυνατότητες τους αυτές-στη μέση ενός μεγάλου εθνικού σκανδάλου, επέτρεψαν σε έναν συγγραφέα από το Vanity Fair, παρότι δεν έχει επισήμως συστηθεί ο ίδιος, να εμφανιστεί, να ταχτοποιηθεί σε κουκέτα, να τριγυρίζει στο μοναστήρι τους, χωρίς να του θέσουν κάποιο ερώτημα.
Αλλά βγαίνοντας από την εκκλησία τελικά με πιάνουν: ένας στρουμπουλός μοναχός με γκρίζο μούσι και δέρμα μελαμψό με βάζει στην γωνία. Μου συστήνεται ως Πατέρας Αρσένιος.
............
Συνεχίζεται....
******************************
Αδελφότητα Υπηρεσιών Εσόδων
Το κόστος για τη λειτουργία του ελληνικού δημοσίου είναι μόνο το ήμισυ από την αποτυχημένη εξίσωση: υπάρχει επίσης το θέμα των κρατικών εσόδων. Ο εκδότης μιας εκ των μεγάλων εφημερίδων στην Ελλάδα μου είχε αναφέρει ότι οι δημοσιογράφοι του καλλιεργούσαν επαφές στο εσωτερικό των πηγών της υπηρεσίας εσόδων της χώρας. Αυτό γινόταν όχι τόσο πολύ για να εκτεθούν φορολογικές απάτες οι οποίες είναι τόσο συχνές στην Ελλάδα που δεν αξίζει να γράψει κανείς γι’ αυτές -, αλλά για να βρουν έμπορους ναρκωτικών, μεταφορείς λαθρομεταναστών, καθώς και άλλα, πιο σκοτεινά θέματα. Μια χούφτα εφοριακοί, ωστόσο, είχαν εξοργιστεί από τη συστηματική διαφθορά των επιχειρήσεων τους και προέκυψε ότι δύο από αυτούς ήταν πρόθυμοι να συναντηθούν μαζί μου. Το πρόβλημα ήταν ότι, για λόγους που δεν ήθελαν να συζητήσουν, δεν άντεχαν να βλέπει ο ένας τον άλλον. Αυτό, μου έχουν πει πολλές φορές άλλοι Έλληνες, είναι πολύ Ελληνικό φαινόμενο.
Το βράδυ, μετά τη συνάντησή μου με τον υπουργό Οικονομικών, πήγα για καφέ με έναν εφοριακό σε ένα ξενοδοχείο και στη συνέχεια περπάτησα στο δρόμο παρακάτω και ήπια μια μπύρα με τον άλλο εφοριακό, σε άλλο ξενοδοχείο. Και οι δύο είχαν ήδη υποστεί υποβιβασμούς, αφού οι προσπάθειές τους χτύπησαν τον συναγερμό για τους συναδέλφους τους που είχαν δεχθεί μεγάλες δωροδοκίες για να υπογράφουν πλαστές φορολογικές δηλώσεις. Και οι δύο είχαν απομακρυνθεί από την επιτόπια έρευνα και υψηλή θέση εργασίας και τοποθετήθηκαν σε χαμηλές θέσης στο πίσω γραφείο, όπου δεν μπορούσαν πλέον να είναι μάρτυρες για φορολογικά εγκλήματα. Κάθε ένας από τους δυο αισθανόταν λίγο άβολα. Ούτε ήθελαν να ξέρει κανείς ότι είχαν μιλήσει μαζί μου, διότι φοβήθηκαν μήπως χάσουν τη δουλειά τους στο γραφείο της εφορίας. Γι’ αυτό ας τους ονομάσουμε έτσι: τον Εφοριακό Αρ. 1 και τον Εφοριακό Αρ. 2.
Ο Εφοριακός Αρ. 1- γύρο στα 60, επαγγελματικό κοστούμι, κάπως «δεμένος» αλλά όχι προφανώς νευρικός-έφτασε με ένα σημειωματάριο γεμάτο ιδέες για τον καθορισμό του ελληνικού οργανισμού συλλογής φόρων. Θεώρησε δεδομένο ότι ήξερα ότι οι μόνοι Έλληνες που κατέβαλαν τους φόρους τους ήταν αυτοί που δεν μπορούσαν να το αποφύγουν: οι μισθωτοί εργαζόμενοι σε επιχειρήσεις, των οποίων οι φόροι έχουν παρακρατηθεί από το μισθό τους. Η μεγάλη πλειοψηφία των αυτοαπασχολουμένων-από τους γιατρούς μέχρι τους περιπτεράδες που πωλούν την International Herald Tribune-εξαπατούν το κράτος (ένας λόγος για τον οποίο η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο ποσοστό αυτοαπασχολούμενων απο οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή χώρα). «Έχει γίνει ένα πολιτιστικό γνώρισμα», είπε. “Οι Έλληνες δεν έμαθαν ποτέ να πληρώνουν τους φόρους τους. Και δεν το έκαναν ποτέ, επειδή κανείς δεν τιμωρείται. Κανείς δεν έχει τιμωρηθεί, ποτέ.. Είναι σαν μια παρατυπία ενός υπάτη δηλαδή σαν έναν κύριο που δεν ανοίγει την πόρτα για μια κυρία."
Η κλίμακα της φοροδιαφυγής είναι τόσο απίστευτη όσο και η έκταση της: υπολογίζεται ότι τα δύο τρίτα των Ελλήνων ιατρών δηλώνουν εισόδημα κάτω των € 12,000 ετησίως, επειδή τα εισοδήματα κάτω από το ποσό αυτό δεν φορολογούνται και ότι ακόμη και πλαστικοί χειρούργοι που κερδίζουν εκατομμύρια το χρόνο δεν φορολογούνται καθόλου. Το πρόβλημα δεν είναι ο νόμος-υπάρχει ένας νόμος στα βιβλία που δίνει ποινές φυλάκισης για αδίκημα εξαπατήσεις του δημοσίου για πάνω από 150.000 ευρώ-αλλά δεν εφαρμόζεται. "Εάν ο νόμος εφαρμοζόταν" είπε ο εφοριακός, «κάθε γιατρός στην Ελλάδα θα ήταν στη φυλακή." Γέλασα, και αυτός με κοιταξε:"Είμαι απόλυτα σοβαρός." Ένας λόγος που κανείς δεν διώκεται ποτέ-εκτός από το γεγονός ότι η δίωξη κάποιου θα φαινόταν αυθαίρετη γιατί όλοι παρανομούν-είναι ότι στα ελληνικά δικαστήρια η διάρκεια για την επίλυση φορολογικών υποθέσεων διαρκεί έως και 15 έτη. «Αυτός που δεν θέλει να πληρώσει, και ο όποιος έχει καταγγελθεί, πηγαίνει απλά στο δικαστήριο», λέει. Κάπου μεταξύ 30 και 40 τοις εκατό της δραστηριότητας στην ελληνική οικονομία, που ενδέχεται να υπόκειται σε φόρο εισοδήματος επίσημα, είναι αδήλωτη, λέει, σε σύγκριση με το μέσο όρο περίπου 18 τοις εκατό στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Ο ευκολότερος τρόπος για να εξαπατήσει κάποιος την εφορία είναι να επιμείνει στην καταβολή της αμοιβής σε μετρητά, και να μην εκδώσει απόδειξη για τις υπηρεσίες. Ο ευκολότερος τρόπος για να “ξεπλύνει» κανείς τα μετρητά είναι να αγοράσει ακίνητη περιουσία. Βολικό για τη μαύρη αγορά, -και η μόνη χώρα μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών-η Ελλάδα δεν διαθέτει Εθνικό Κτηματολόγιο. "Πρέπει να ξέρετε που το άτομο αγόρασε το οικόπεδο- τη διεύθυνση-για τον εντοπισμό αυτού», λέει ο εφοριακός. "Και ακόμα και τότε είναι όλα χειρόγραφα και δύσκολα για να αποκρυπτογραφηθούν" Αλλά, λέω, αν κάποιος πλαστικός χειρουργός παίρνει ένα εκατομμύριο σε μετρητά, αγοράζει ένα οικόπεδο σε ένα ελληνικό νησί, και χτίζει για τον εαυτό του μια βίλα, θα υπάρχουν άλλα στοιχεία-ήτοι, οικοδομικές άδειες. "Οι άνθρωποι που δίνουν τις οικοδομικές άδειες δεν ενημερώνουν το Υπουργείο Οικονομικών», λέει ο εφοριακός. Στις προφανώς όχι και τόσο σπάνιες περιπτώσεις κατά τις οποίες ο φοροφυγάς αποκαλυφθεί, μπορεί να δωροδοκήσει απλά τον εφοριακό και να τελειώνουν με αυτό. Υπάρχουν, φυσικά, νόμοι κατά των δωροδοκιών σε εφοριακούς », μου εξήγησε ο εφοριακός,« αλλά αν τον πιάσουν, μπορεί να πάρει επτά ή οκτώ χρόνια για να διωχθεί ποινικά. Έτσι, πρακτικά, κανείς δεν ασχολείται"
Η συστηματική ψευδή δήλωση του εισοδήματος είχε οδηγήσει την ελληνική κυβέρνηση να παίρνει όλο και περισσότερα μέτρα για είσπραξη φόρων που είναι δυσκολότερη η αποφυγή πληρωμής τους: στα ακίνητα και στους φόρους επί των πωλήσεων. Η ακίνητη περιουσία φορολογείται με τύπο- το αποτέλεσμα του οποίου δίνει τη λεγόμενη «αντικειμενική αξία» για κάθε ακίνητο. Η άνθηση της ελληνικής οικονομίας κατά την τελευταία δεκαετία προκάλεσε την αύξηση των πραγματικών τιμων με τις οποίες τα ακίνητα άλλαξαν χέρια, που ξεπέρασαν κατά πολύ τον υπολογισμό με γνώμονα τις αξιολογήσεις. Δεδομένου τις υψηλότερες πραγματικές τιμές πώλησης, ο τύπος έχει ως στόχο το τελικό αποτέλεσμα να έχει ανοδική πορεία. Ο τυπικός Έλληνας πολίτης ανταποκρίθηκε στο πρόβλημα με το να μην αναφερει τη τιμή στην οποία η πώληση πραγματοποιήθηκε, αλλά να δηλώνει την ψεύτικη τιμη που συνήθως τυχαίνει να είναι ο ίδιος χαμηλός αριθμός κατά την οποία ο τύπος την είχε εκτιμήσει. Εάν ο αγοραστής έβγαλε ένα δάνειο για να αγοράσει το σπίτι, πήρε ένα δάνειο για την αντικειμενική αξία και κατέβαλε τη διαφορά σε μετρητά, είτε με δάνειο στη μαύρη αγορά. Ως αποτέλεσμα, η «αντικειμενικές αξίες» υποτιμούν τερατωδώς την πραγματική αξία της γης. Εκπληκτικό είναι ότι πιστεύεται ευρέως ότι όλα τα 300 μέλη της Βουλής των Ελλήνων δηλώνουν ως πραγματική αξία των ακινήτων την υπολογισμένη ως αντικειμενική αξία. Ή, όπως μου είπαν ένας εφοριακός και ένας μεσίτης, ως δεδομένο, "κάθε μέλος της Βουλής των Ελλήνων λέει ψέματα για να αποφύγει τους φόρους."
Προχώρησε να μου περιγράφει ένα σύστημα το οποίο, κατά έναν τρόπο, ειναι πράγματι μια ομορφιά. Μιμείται το σύστημα για την είσπραξη των φόρων μιας προηγμένης οικονομίας και απασχολεί έναν τεράστιο αριθμό υπαλλήλων για την είσπραξη αυτών, ενώ στην πραγματικότητα δίνει την δυνατότητα σε μια ολόκληρη κοινωνία να εξαπατά την Εφορία.. Καθώς σηκώθηκε να φύγει, ο ίδιος επισήμανε ότι η σερβιτόρα στο αριστοκρατικό τουριστικό ξενοδοχείο, παρέλειψε να μας δώσει μια απόδειξη για τους καφέδες μας. "Υπάρχει ένας λόγος γι 'αυτό", είπε. «Ακόμα και αυτό το ξενοδοχείο δεν καταβάλλει το φόρο επί των πωλήσεων που οφείλει."
Περπάτησα στο δρόμο παρακάτω και βρήκα να με περιμένει στο μπαρ ενός άλλου αριστοκρατικού τουριστικού ξενοδοχείου, ο δεύτερο εφοριακός. Ο εφοριακός Αρ. 2-casual στο ντύσιμο και τους τρόπους του, πίνοντας μπύρα, αλλά φοβισμένος ότι οι άλλοι μπορεί να ανακαλύψουν ότι είχε μιλήσει μαζί μου-ειχε έρθει και αυτός με ένα φάκελο γεμάτο χαρτιά, αλλά ο δικός του ήταν γεμάτος με παραδείγματα που δεν αφορούσαν τους απλούς έλληνες πολίτες αλλά ελληνικές εταιρείες που είχαν εξαπατήσει το Δημόσιο σχετικά με τους φόρους τους. Στη συνέχεια άρχισε να αραδιάζει παραδείγματα ("μόνο αυτά που είδα προσωπικά"). Το πρώτο ήταν μια αθηναϊκή κατασκευαστική εταιρία που είχε κατασκευάσει επτά γιγαντιαία κτίρια διαμερισμάτων και είχε πουλήσει περίπου 1.000 διαμερίσματα, στην καρδιά της πόλης.. Ο πραγματικός λογαριασμός του ωφελουμένου φόρου ανερχόταν στα 15 εκατ. ευρώ, αλλά η εταιρεία δεν είχε καταβάλει τίποτα. Μηδέν. Για να αποφύγουν τους φόρους είχαν κάνει διάφορα πράγματα. Πρώτον, ποτέ δεν δήλωσαν την εταιρία. Δεύτερον, χρησιμοποιούσαν μία από τις δεκάδες εταιρείες που δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να εκδίδουν εικονικές αποδείξεις για τις δαπάνες που δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ και, στη συνέχεια, όταν ένας εφοριακός σκόνταφτε επάνω στην περίπτωση, του πρόσφεραν μια μίζα. Ο συγκεκριμένος Εφοριακός χτύπησε συναγερμό και παρέπεμψε την υπόθεση στους ανώτερους του, με αποτέλεσμα να παρακολουθείτε απο έναν ιδιωτικό detective, καθώς και τα τηλέφωνα του να παρακολουθούνται. Στο τέλος, το πρόβλημα είχε λυθεί, με την κατασκευαστική εταιρία να πληρώνει € 2,000. "Μετά από αυτό με απέσυραν απο όλες τις έρευνες φοροδιαφυγής», δήλωσε ο εφοριακός, «επειδή ήμουν καλός σ 'αυτό."
Επέστρεψε στο παχύ φάκελο του γεμάτο περιπτώσεις. Γύρισε τη σελίδα. Κάθε σελίδα στο υλικό του, είχε μια ιστορία παρόμοια με εκείνη που μόλις μου είχε διηγηθεί, και είχε την πρόθεση να μου πει όλα αυτά. Τότε είναι που τον σταμάτησα. Συνειδητοποίησα ότι αν τον αφήνα να συνεχίσει, θα μέναμε εκεί όλη την νύχτα. Η έκταση της εξαπάτησης, το ποσό της ενέργειας που χρειαζόταν γι’ αυτήν-ήταν εκπληκτική. Στην Αθήνα, πολλές φορές είχα μια αίσθηση καινούργια σε μένα ως δημοσιογράφο: μια παντελής έλλειψη ενδιαφέροντος σε ό, τι ήταν προφανώς συγκλονιστικό υλικό. Είχα καθίσει με κάποιον που γνώριζε την εσωτερική λειτουργία της ελληνικής κυβέρνησης: ένα μεγάλο-τραπεζίτη, έναν εφοριακό, τον υφυπουργό Οικονομικών, έναν πρώην βουλευτή. Θα έβγαζα το σημειωματάριο μου για να αρχίσω να γράφω τις ιστορίες που ξεδιπλωνόταν από αυτούς. Σκάνδαλα επί σκανδάλων ξεχύθηκαν μπροστά . Είκοσι λεπτά μετά απο αυτά, είχα χάσει το ενδιαφέρον μου. Ήταν απλά πάρα πολλά: θα μπορούσαν να καλύψουν βιβλιοθήκες, ποσό μάλλον ένα άρθρο σε περιοδικό.
Το ελληνικό κράτος δεν είναι μόνο διεφθαρμένο, αλλά διαφθείρει. Μόλις δείτε πώς λειτούργει θα μπορέσετε να καταλάβετε ένα φαινόμενο που αλλιώς δεν έχει νόημα : τη δυσκολία του ελληνικού λαού να πει μια καλή κουβέντα ο ένας για τον άλλον.. Μεμονωμένοι οι Έλληνες είναι ευχάριστοι: αστείοι, ζεστόι, έξυπνοι, και καλή παρέα. Έφυγα από δύο ντουζίνες συνεντεύξεις λέγοντας στον εαυτό μου, "τι σπουδαίοι άνθρωποι!" Δεν συμμερίζονται συναίσθηματα ο ένας για τον άλλο: το δυσκολότερο πράγμα να κάνει κανείς στην Ελλάδα είναι να καταφέρει να πάρει μία φιλοφρόνηση απο έναν Έλληνα για έναν άλλον, πίσω από την πλάτη του. Καμία επιτυχία κανενός είδους δεν εκλαμβάνεται χωρίς υποψίες. Όλοι είναι πολύ σίγουροι ότι ο καθένας εξαπάτα την Εφορία, ή δωροδοκεί πολιτικούς, ή δωροδοκείται, ή λέει ψέματα σχετικά με την αξία της ακίνητης περιουσίας του. Και αυτή η παντελής έλλειψη εμπιστοσύνης ο ένας στον άλλον είναι αυτό-ενίσχυτηκη. Η επιδημία του ψέματος, της απάτης και κλοπής καθιστά οποιοδήποτε είδος της ζωής του πολίτη αδύνατη. Η κατάρρευση της ζωής του πολίτη απλά ενθαρρύνει για περισσότερα ψέματα, απάτες, και κλοπές. Η έλλειψη πίστης μεταξύ τους, τους κάνει να καταφεύγουν στους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους.
Η διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας είναι κολεκτιβιστική, αλλά η χώρα, στο πνεύμα, είναι σε αντίθεση της συλλογικής. η πραγματική δομή της είναι ο καθένας για τον εαυτό του. Στο σύστημα αυτό είχαν χυθεί απο επενδυτές εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια. Και η εκρηκτική πιστωτική επέκταση, είχε σπρώξει τη χώρα πάνω από τα όρια, σε συλλογική ηθική κατάρρευση.
Στο δρόμο προς τον όλεθρο
Μη γνωρίζοντας κάτι σχετικά με το μοναστήρι του Βατοπεδίου εκτός από το ότι, σε μια απόλυτα διεφθαρμένη κοινωνία, είχε κατά κάποιο τρόπο αναγνωριστεί ως η ψυχή της διαφθοράς, με έκανε να ταξιδέψω μέχρι τη βόρεια Ελλάδα, σε αναζήτηση μιας ομάδας μοναχών που είχαν βρει νέες, βελτιωμένες μεθόδους εργασίας της ελληνικής οικονομίας. Το πρώτο στάδιο ήταν αρκετά εύκολο: το αεροπλάνο για την δεύτερη πόλη στην Ελλάδα, τη Θεσσαλονίκη, το αυτοκίνητο να οδηγείται κατά μήκος των στενών δρόμων σε εκνευριστικές ταχύτητες, και μια νύχτα με πολλούς βούλγαρους τουρίστες σε ένα εκπληκτικά όμορφο ξενοδοχείο στη μέση του πουθενά, που ονομάζεται Eagles Palace. Εκεί, ο πιο εξυπηρετικός υπάλληλος ξενοδοχείου που έχω γνωρίσει (ζητήστε την Όλγα) μου έδωσε μια στοίβα βιβλία και μου είπε μελαγχολικά πόσο τυχερός ήμουν που μπορούσα να επισκεφτώ εκείνο τον τόπο. Η Μονή Βατοπεδίου, μαζί με 19 άλλες, κτίστηκε τον 10ο αιώνα σε μια χερσόνησο 37-μιλίων μήκους-και -6-μιλίων φάρδους στη βορειοανατολική Ελλάδα, που ονομάζεται Άγιο Όρος. Το Άγιο Όρος είναι τώρα χωρισμένο από την υπόλοιπη Ελλάδα με ένα μακρύ φράχτη, και έτσι ο μόνος τρόπος για να πάω πάνω σ 'αυτό είναι με καραβάκι, το οποίο δίνει στη χερσόνησο τη γεύση ενός νησιού. Και σε αυτό το νησί δεν επιτρέπονται οι γυναίκες-ούτε θηλυκά ζώα κάθε είδους, στην πραγματικότητα, εκτός από τις γάτες. Η επίσημη ιστορία αποδίδει την απαγόρευση στην επιθυμία της εκκλησίας να τιμα την Παναγία. Το ανεπίσημο είναι το πρόβλημα των μοναχών να επιτίθενται στις γυναίκες επισκέπτες. Η απαγόρευση έχει επικρατήσει για 1.000 χρόνια.
Αυτό εξηγεί τις υψηλής συχνότητας κραυγές το επόμενο πρωί, όταν το παλαιό πλοίο γεμάτο με μοναχούς και προσκυνητές απομακρύνθηκε από το λιμάνι. Δεκάδες γυναίκες συγκεντρώθηκαν εκεί για να φωνάζουν με όλη την δύναμη των πνευμόνων τους, αλλά με τόση ευθυμία που είναι ασαφές αν θρηνούσαν ή γιόρταζαν το γεγονός ότι δεν μπορούν να συνοδεύουν τους άνδρες τους. Η Όλγα μου είπε ότι ήταν πολύ σίγουρη ότι θα χρειαστεί να πεζοπορήσω κάποιο διάστημα μέχρι τη Μονή Βατοπεδίου, καθώς ότι τον κόσμο που έχει δει να πηγαίνει στο ιερό βουνό δεν συνηθίζει να κουβαλήσει τίποτα μαζί του που αποπνέεται απο τον σύγχρονο υλικό κόσμο όπως μια βαλίτσα με ρόδες. Ως αποτέλεσμα, το μόνο που έχω είναι μια Eagles Palace πλαστική σακούλα πλυντηρίου ρούχων με μια αλλαξιά εσώρουχα, μια οδοντόβουρτσα και ένα μπουκάλι Ambien.
Το πλοίο πλέει για τρεις ώρες δίπλα σε μια βραχώδη, δενδροφυτεμένη ακτή, στην κατά τα άλλα άγονη ακτογραμμή, σταματώντας κατά μήκος της διαδρομής να αφήσει μοναχούς και προσκυνητές και φιλοξενούμενους εργάτες σε άλλα μοναστήρια. Στη θέα του πρώτου, μου κόβετε η ανάσα. Δεν είναι ένα κτίριο, αλλά ένα θέαμα: είναι σαν κάποιος να έχει πάρει το Ασίζη ή το Todi ή κάποια απο τις άλλες παλιές πόλεις της κεντρικής Ιταλίας και την τοποθέτησε κάτω στην παραλία, στη μέση του πουθενά. Αν δεν ξέρετε τι να περιμένετε στο Άγιο Όρος, -θεωρήθηκε από την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία για περισσότερο από μία χιλιετία, ως ο πιο ιερός τόπος στη γη, και απολάμβανε για μεγάλο διάστημα εκείνης της εποχής μια συμβιωτική σχέση με τους αυτοκράτορες του Βυζαντίου-αυτά τα μέρη είναι σαν ένα σοκ. Δεν υπάρχει τίποτα ταπεινό σε αυτά: είναι μεγάλα και πολύπλοκα και με περίτεχνα διακοσμητικά και προφανώς σε ένα είδος ανταγωνισμού μεταξύ τους. Στα παλιά τα χρόνια, οι πειρατές τα λεηλατούσαν σε τακτική βάση, και μπορείτε να δείτε το λόγο: θα ήταν σχεδόν ντροπή να μην το κάνει, για ένα πειρατή.
Υπάρχουν πολλά μέρη στον κόσμο όπου μπορείς να τα καταφέρεις χωρίς να μιλάς ελληνικά. Η Αθήνα είναι ένα από αυτά. Το καράβι για το Άγιο Όρος δεν είναι. Με σώζει ένας αγγλόφωνος νεαρός άνδρας ο οποίος, για το ανεκπαίδευτο μάτι μου, μοιάζει με οποιοδήποτε άλλο μοναχό: σκούρα μακριά ράσα, μακρύα σκούρα δασύτριχη γενειάδα, ομίχλη μη φιλικής στάσης η οποία, αφού την διεισδύσεις, εξατμίζεται. Αυτός με «κόβει» όταν με τη χρήση ενός χάρτη με σκίτσα μικρογραφίες των μοναστηριών προσπαθώ να προσδιορίσω πού στο διάολο θα πρέπει να κατέβω από το πλοίο: ο ίδιος συστήνεται. Το όνομά του είναι Cesar: είναι Ρουμάνος, γιος ενός μυστικού αστυνομικού της αντικατασκοπίας, στο εφιαλτικό καθεστώς του Νικολάε Τσαουσέσκου. Κάπως έχει διατηρήσει το χιούμορ του, το οποίο φαίνεται ως ένα είδους θαύματος. Εξηγεί ότι αν ήξερα κάτι για οτιδήποτε θα ήξερα ότι αυτός δεν ήταν μοναχός, αλλά απλά και μόνο ένας ρουμάνος ιερέας σε διακοπές. Ταξίδεψε από το Βουκουρέστι, με δύο τεράστια μπαούλα σε ρόδες, να περάσει τις καλοκαιρινές διακοπές του σε ένα από τα μοναστήρια. Τρεις μήνες να ζει με ψωμί και νερό χωρίς γυναίκες στον περίγυρο είναι η ιδέα του για διακοπές. Τον κόσμος έξω από το Άγιο Όρος το βρίσκει κάπως ελλιπή.
Ο Cesar μου ζωγραφίζει ένα μικρό χάρτη για να το χρησιμοποιήσω να φτάσω στο Βατοπεδη και με κατατοπίζει γενικότερα. Το γεγονός και μόνον ότι δεν έχω γένια θα με εκθέσει ως μη τρομερά άγιο άνθρωπο, εξηγεί ο ίδιος, αν το μωβ Brooks Brothers πουκάμισό μου δεν το κάνει, πρωτύτερα. "Αλλά αυτοί είναι συνηθισμένοι σε επισκέπτες", είπε, "άρα δεν πρέπει να είναι πρόβλημα." Τότε κάνει μια παύση και ρωτά, "Ποια είναι όμως η θρησκεία σου;"
«Δεν έχω"
«Αλλά πιστεύετε στο Θεό;"
"Όχι"
Το σκέφτεται.
"Τότε είμαι αρκετά σίγουρος ότι δεν θα σας αφήσουν να μπείτε"
Αφήνει την σκέψη του να βουλιάξει, και λέει. "Από την άλλη πλευρά, πόσο χειρότερα θα μπορούσε να είναι για σένα;", λέει, και καγχάζει.
Μια ώρα αργότερα απομακρύνομε απο το καραβάκι, με τίποτα άλλο παρά τη τσάντα πλυντηρίου του Eagles Palace Hotel και το μικρό χάρτη του Cesar, και αυτός ακόμα επαναλαμβάνει τη δική του φράση-"Πόσο χειρότερα θα μπορούσε να είναι για σένα;"-και γελά πιο δυνατά κάθε φορά.
Ο μοναχός που με συναντά στην πύλη εισόδου του Βατοπεδίου ρίχνει μια ματιά στην τσάντα πλυντήριο και μου δίνει ένα έντυπο προς συμπλήρωση. Μία ώρα αργότερα, αφού ταχτοποιήθηκα στο εκπληκτικά άνετο κελί μου, σχεδόν μεταφέρομαι από έναν ποταμό γενειοφόρων μοναχών μέσα απο την πόρτα της εκκλησίας. Φοβούμενος ότι θα με πετάξουν έξω από το μοναστήρι πριν πάρω μια αίσθηση του τόπου, κάνω ό, τι μπορώ για να ταιριάξω Ακολουθώ τους μοναχούς στο ναό τους. Ανάβω κεριά και τα χώνω σε ένα μικροσκοπικό σκάμμα. Σταυροκοπιέμαι αδιάκοπα. Ασπάζομαι στον αέρα τις εικόνες. Κανείς δεν φαίνεται να νοιάζεται, με τον έναν ή τον άλλων τρόπο, για τον προφανώς μη Έλληνα τύπο με το μωβ πουκάμισο Brooks Brothers, αν και κατά την θεια λειτουργία ένας παχύς νεαρός μοναχός που μοιάζει λίγο σαν τον Jack Black με κοιτάζει έντονα, σαν να έχω παραμελήσει ορισμένα κρίσιμα κομμάτια της διαδικασίας.
Κατά τα άλλα, η εμπειρία ήταν συγκλονιστική, και την συνιστώ σε όποιον ψάχνει για μια γεύση της ζωής του 10ου αιώνα. Κάτω από τιτάνιους γυαλισμένους χρυσούς πολυελαίους, και περικυκλωμένος από πρόσφατα καθαρισμένες εικόνες, οι μοναχοί τραγούδησαν, οι μοναχοί έψαλλαν, οι μοναχοί εξαφανίζονταν πίσω από το τέμπλο για να πουν κάποιο περίεργο ξόρκι, οι μοναχοί τίναζαν κάτι που ακουγόταν σαν καμπανάκια έλκηθρου, οι μοναχοί κυμάτιζαν πέρα δωθε τα θυμιατήρια, αφήνοντας στο πέρασμα τους καπνούς και την παλιά μυρωδιά του θυμιάματος. Κάθε λέξη που είπαν και τραγούδησαν και έψαλλαν ήταν Βιβλική ελληνική (φαίνεται ότι είχε κάποια σχέση με τον Ιησού Χριστό), αλλά εσκυψα το κεφάλι αμέσως ούτως ή άλλως. Στάθηκα όρθιος όταν στάθηκαν όρθιοι, και κάθισα όταν κάθισαν: πάνω - κάτω, σαν pogos, για ώρες. Η επίδραση στο όλο θέμα έγινε εντονότερη απο τα θαυμάσια άγρια γένια των μοναχών. Ακόμα και όταν είναι αφημένες στη φυσική τους μορφή, οι γενειάδες δεν μεγαλώνουν όλες με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν διάφοροι τύποι: η απελπιστικά πορώδη μάζα χνουδιού, ο τύπος Οσάμα Μπιν Λάντεν / σαν μυστρί των Ασσυρίων-βασιλέων, σαν φωλιά πουλιών του Καρλ Μαρξ. Ένας εκπληκτικός αριθμός μοναχών έμοιαζε με Τον Πιο Ενδιαφέρον Άνθρωπο στον Κόσμο, από τη διαφήμιση της Dos Equis. («Τα Γένια του μόνο έχουν βιώσει περισσότερα από ότι ολόκληρο το σώμα ενός λιγότερο σπουδαίου ανθρώπου.")
Οι μοναχοί του Βατοπεδίου έχουν τη φήμη ότι γνωρίζουν πολύ περισσότερα για εσάς από ό, τι φαντάζεστε, και για την δυνατότητα τους να αντιλαμβάνονται όσα δεν ξέρουν. Μια γυναίκα που διαχειρίζεται μία από τις μεγαλύτερες ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες μου είχε πει, στη διάρκεια ενός δείπνου στην Αθήνα, ότι είχε βρεθεί να κάθεται σε μια πτήση, πριν λίγο καιρό, πλησίον του Πατέρα Εφραίμ, τον ηγούμενο του Βατοπεδίου (διακεκριμένη θέση). «Ήταν μια πολύ περίεργη εμπειρία», είπε. "Αυτός δεν ήξερε τίποτα για μένα, αλλά μάντεψε τα πάντα. Τον γάμο μου. Πώς ένιωθα για τη δουλειά μου. Ένιωσα ότι με γνώριζε, εντελώς." Μέσα στην εκκλησία τους αμφέβαλα για τις δυνατότητες τους αυτές-στη μέση ενός μεγάλου εθνικού σκανδάλου, επέτρεψαν σε έναν συγγραφέα από το Vanity Fair, παρότι δεν έχει επισήμως συστηθεί ο ίδιος, να εμφανιστεί, να ταχτοποιηθεί σε κουκέτα, να τριγυρίζει στο μοναστήρι τους, χωρίς να του θέσουν κάποιο ερώτημα.
Αλλά βγαίνοντας από την εκκλησία τελικά με πιάνουν: ένας στρουμπουλός μοναχός με γκρίζο μούσι και δέρμα μελαμψό με βάζει στην γωνία. Μου συστήνεται ως Πατέρας Αρσένιος.
............
Συνεχίζεται....
23 Σεπ 2010
ΒΕNΕΤΟ (Italia)
Μετάφραση απο την Βενετική γλώσσα στην Ελληνική:
ΕΣΥ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΣ ΤΟ ΒΕΝΕΤΟ
"Το ξέρεις ότι το Βένετο προσαρτήθηκε στην Ιταλία το 1867;
Φόροι, στρατιωτική κατοχή, πόλεμοι, χλευασμός, ταπείνωση υπήρξαν τα όπλα των Ιταλών για την εποίκηση της γης μας.
Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί μας απαγορεύεται να γραφούμε και να μιλούμε την Βενετική;
Στο σχολείο, μέσα στα στρατόπεδα, στις Εκκλησιές, στης υπηρεσίες των Δήμων, στα δικαστήρια, στην Αστυνομία, στις εφημερίδες, στην κρατική τηλεόραση (RAI)"
Τώρα, ας αλλάξουμε, όπου υπάρχουν, τις λέξεις Βένετο, Βενετοί και Ιταλοί με τις λέξεις Μακεδονία, Μακεδόνες και Έλληνες και θα έχουμε μια παρόμοιο εικόνα βιωμάτων δυο διαφορετικών ευρωπαϊκών λαών, σήμερα.
Δυστυχώς, δεν είναι μόνο οι Μακεδόνες στην Ελλάδα που στερούνται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα γηγενών λαών μη αναγνωρισμένων ως ξεχωριστά έθνη, εντός των εθνικών ευρωπαϊκών κρατών. Είναι μεγάλη αδικία!
22 Σεπ 2010
Η Έδεσσα και το Kavadarci μαζί για ευρωπαϊκά κονδύλια
Το Kavadarci και η Έδεσσα θα διεκδικήσουν απο κοινού χρήματα από το ευρωπαϊκό ταμείο για τα τουριστικά και τα γαστρονομικά προγράμματα τους. Αυτό αποφασίστηκε σε κοινή συνεδρίαση των ομάδων από τις δύο περιφέρειες, η οποία πραγματοποιήθηκε στη Έδεσσα, Μακεδονία του Αιγαίου. Πρόκειται για την συνέχεια των κοινών προγραμμάτων στο πλαίσιο του σχεδίου ΙΡΑ για τη διασυνοριακή συνεργασία την περίοδο 2007-2013.
«Οι Διεθνείς σχέσεις δεν πρέπει να εμποδίζουν τις αμοιβαίες επιδόσεις μας. Ως τοπικές μονάδες έχουμε πολλά προγράμματα που μας φέρνουν πιο κοντά και ως εκ τούτου, πρέπει να τονώσουμε την αμοιβαία ανάπτυξη και τα μελλοντικά ενδιαφέροντα μας.
Αμφότερα τα μέρη πρέπει να αναπτύξουν τις σχέσεις τους στον πολιτισμό και την οικονομία, τα οποία θα είναι οι πρωταρχικοί στόχοι με τους οποίους τα χρήματα θα εκταμιευτούν από τα κεφάλαια του ΜΠΒ ", δήλωσε ο Γιάννης Σόντρας, Δήμαρχος της Έδεσσας.
http://macedoniaonline.eu/content/view/16516/2/
20 Σεπ 2010
Βένετοι - ένας μυστηριώδης λαός;
Στις μελέτες της αρχαίας ευρωπαϊκής ιστορίας ουσιαστικά δεν υπάρχει αναφορά στους “Veneti“. Κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί εάν αυτό είναι μια απλή παραδρομή ή αν οι παραλείψεις είναι συνειδητές ή ακόμη και εκ προθέσεως. Ποιοι (στην πραγματικότητα) ήταν η Βένετοι; Ποια εδάφη καταλάμβαναν; Ήταν στην πραγματικότητα αυτοί οι πρόγονοι των σημερινών Σλοβένων; Ήταν οι πρόγονοι των άλλων Σλάβων ή μη Σλάβων Ευρωπαίων; Αυτά και άλλα ερωτήματα θα διερευνηθούν και θα απαντηθούν στα άρθρα που θα ακολουθησουν. Εδώ στο εισαγωγικό άρθρο μπορείτε να βρείτε μερικές από τις απαντήσεις, οι άλλες θα ακολουθήσουν στο άρθρο "Βένετοι, που έχουν πάει;".
Πριν από λίγο καιρό (από ένα συνεργάτη), έλαβα το βιβλίο "Βένετοι - Οι πρώτοι οικοδόμοι της Ευρωπαϊκής Κοινότητας". Η αρχική μου αντίδραση ήταν η δυσπιστία. Πώς θα μπορούσαν οι Σλοβένοι (καθαρά Σλαβικός λαός) να έχουν κοινά στοιχεία με τους Βένετους της Ιταλίας; Η αρχική δυσπιστία μου ήταν βιαστική και βασιζόταν στην άγνοια μου περί των ανθρώπων που ονομαζόταν Βένετοι. Επιπλέον, το περιεχόμενο του βιβλίου είναι πολύ διαφορετικό από ό, τι περίμενα. Έφτασα σε σημείο που άρχισα να μελετώ βιβλία ιστορίας, προσπαθώντας να επιβεβαιώσω την άποψή μου. Σύντομα χρειάστηκε να παραδεχτώ ότι έπρεπε να εγκαταλείψω τα παλιά πρότυπα και να αρχίσω να σκεπτομε λογικά και να διευρύνω τους ορίζοντές μου.
ΓΙΑΤΙ ΒΕΝΕΤΟΙ;
Στο σχολείο μας ενημέρωσαν, ίσως σχεδόν τυχαία, για τους αρχαίους κάτοικους της Κεντρικής Ευρώπης, όπως οι Ιλλυριοί, Κέλτες και Βένετοι. Κανείς δεν μας είπε ότι οι Βένετοι κατοικούσαν κάποτε στις περιφέρειες της σημερινής Βρετάνης, σε μια εκτενή περιοχή της Βόρειας Ευρώπης, καθώς και στην αρχαία Παφλαγονία, στις περιοχές της Μαύρης Θάλασσας (βόρεια ακτή της Μικράς Ασίας) και του Ιλλυρικού (τα Βαλκάνια). Venedi ήταν επίσης ένας λαός που ζούσε στη Βαλτική πλαγιά κοντά στις εκβολές του ποταμού Βιστούλα. Οι Ιστορικοί, επίσης, δεν κάνουν καμία προσπάθεια για να αντιληφτούν την έκταση των Βένετοι ως ενιαία (ενοποιημένη) εθνοτική οντότητα. Αυτοί οι ιστορικοί αδυνατούν να “συνδέσουν τα σημεία" των τοπικών Βένετοι, επειδή δεν προσπαθούν να αντλήσουν ιστορικά τις αναφορές στο όνομά τους από την ετυμολογία (προέλευση της λέξης) ή τη "ρίζα του ονόματος". Για το λόγο αυτό δεν έχει οριστεί σωστά η αρχική έκταση του έθνους των Veneti. Επιπλέον, φαίνεται ότι στην λογοτεχνία της παγκόσμιας ιστορίας η εθνική ονομασίας "Veneti" διατηρείται κάπως στο παρασκήνιο. Έλληνες, Κέλτες, Ετρούσκοι, Ρωμαίοι, Ιλλυριοί και Γερμανοί έχουν μελετηθεί με κάθε λεπτομέρεια, αλλά οι Βένετοι αγνοούνται. Ορισμένοι επιστήμονες ισχυρίζονται κιόλας, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τα αποδεικτικά στοιχεία, ότι οι Βένετοι ήταν μόνο ένα μυθολογικό ή μυθικό έθνος. Αυτό σημαίνει ότι έχουν εφευρεθεί! Σοβαρά; Αν είναι έτσι, τότε από πού προέρχονται όλα αυτά τα πολλά ονόματα (όπως Vends, Vinds, Enets, Henets κλπ.); Οι οικισμοί των Βένετοι υπάρχουν σχεδόν σε όλη την Ευρώπη! Γιατί οι Βένετοι αγνοούνται από την επίσημη επιστήμη; Γιατί παραμένουν ένα «μυστηριώδες» έθνος, παρά τα συντριπτικά στοιχεία που αποδεικνύουν την ύπαρξη τους σε τόσα πολλά μέρη; Άφησαν ακόμη και μια λογοτεχνική γραφή και πολλές επιγραφές. Ας εξετάσουμε πρώτα το "μυστηριώδες" της γραφής τους.
ΒΕΝΕΤΙΚΕΣ ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ
Μήπως γνώριζες ότι οι Βένετοι ήταν εγγράμματοι, και ότι συνήθως έγραφαν από τα δεξιά προς τα αριστερά (όπως τα Εβραϊκά) ή στην αντίθετη κατεύθυνση αυτών των γραμμών; Είδες ποτέ τη γραφή τους; Με την πρώτη ματιά αυτά τα ερωτήματα μπορεί να φαίνονται άνευ ουσίας, και όμως, κάποιοι πολύ λίγοι άνθρωποι μπορούν να απαντήσουν με ένα "ναι". Γιατί αυτές οι πληροφορίες δεν διδάσκονται στο δημοτικό σχολείο, όταν οι μαθητές μαθαίνουν πρώτα για την αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη; Ίσως οι εμπειρογνώμονες στους τομείς των αρχαίων πολιτισμών περίμεναν την δημιουργία αυτής της ιστοσελίδας ...
Είναι γνωστό ότι οι Βένετοι μας άφησαν πολλές επιγραφές, αλλά, παραδόξως, ακόμη και οι σεβαστοί ιστορικοί δεν έχουν κάνει μια σοβαρή προσπάθεια να καταγράψουν ή / και να εκτιμήσουν σωστά αυτά τα γραπτά. Ακόμη και σε μια ενιαία πηγή - όπως είναι για παράδειγμα, η εγκυκλοπαίδεια Britannica- μπορούμε να βρούμε αντικρουόμενες πληροφορίες. Αλλά, μην αποθαρρύνεστε! Πριν προσπαθήσουμε να περιληφθούν σε κατάλογο περίπου 200 σε 400 δείγματα (που θεωρείται ότι είναι) "Βενετικά", πρέπει να μελετήσουμε τα κριτήρια και τα διαγνωστικά χαρακτηριστικά που τα χαρακτηρίζουν ως "Βενετικά". Πρέπει να δεχθούμε το γεγονός ότι πριν από την "τυποποιημένη ρωμαϊκή ορθογραφία" οι αρχαίοι ευρωπαϊκοί πληθυσμοί χρησιμοποιούσαν πολλές μορφές σχετικών συστημάτων γραφής. Το ερώτημα είναι: πώς μπορεί κανείς να διακρίνει τις Βενετικές ρουνικές επιγραφές απο τις Κέλτικες ή Γερμανικές ρουνικές επιγραφές; Με την ασαφή διαφοροποίηση μεταξύ των πολλών ρουνικών επιγραφών θα μπορούσαμε να είμαστε σε θέση να διευρύνουμε τον αριθμό των γνήσιων Βενέτικων από 400 μέχρι χιλιάδες επιγραφών.
ΒΕΝΕΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ
Πού είναι οι αρχαιολογικοί χώροι του Βενέτικου πολιτισμού; Πολλοί αρχαιολόγοι (και ιστορικοί), αναγνωρίζουν τις ευρωπαϊκές περιοχές των Άλπεων, ως Κελτικές. Αν αυτό συμβαίνει - τότε πού θα βρούμε τις Βενέτικες περιοχές;
Πρώτα απ 'όλα, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι ΔΕΝ είναι όλες αυτές οι τοποθεσίες Κελτικές. Είναι γνωστό ότι οι Κέλτες (κυρίως της Κεντρικής Ευρώπης Κέλτες) ήταν ένας μεταβατικός πληθυσμός. Η Βοίοι (για παράδειγμα, στη Βοημία) ήταν δήθεν η κυρίαρχη (Κέλτες) τάξη, αλλά ο γενικός πληθυσμός ήταν σλάβικος γύρω από το 5ο και το 6ο αιώνα μ.Χ. Είναι επομένως αντιφατικό να δηχθούμε την πλειονότητα των περιοχών των Άλπεων και της Κεντρικής Ευρώπης ως «Κέλτικες". Υπάρχει μια πιθανότητα ότι πολλά από αυτά τα μέρη να ήταν Βενέτικα. Όπως αναφέρουν οι Εθνογραφίες σύγχρονων ομάδων, οι Κέλτες αφομοίωναν τον πολιτισμό, τη γλώσσα και το γενετικό υλικό των πληθυσμών που συναντούσαν. Τέλος, η φυσική παρουσία προϊόντων εμπορίου μπορεί να είναι παραπλανητική. Σε δύο χιλιάδες χρόνια από τώρα ένας αρχαιολόγος μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Σλοβενία κατοικούνταν σε μεγάλο βαθμό από Γάλλους, αφού το 23% των αυτοκινήτων είναι μάρκας Renault, Citroens και Peugeots. Θα μπορούσε να ξεφύγει απο την προσοχή του αρχαιολόγου, ότι υπήρχε ένα μεγάλο εργοστάσιο της Renault στο Novo mesto. Ομοίως, ο αρχαιολόγος του μέλλοντος θα μπορούσε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι υπήρχαν 20 % Γερμανοί (VW, Opel ...), 16% Ασιάτες (Toyota, Honda, Mazda ...), 12% Σέρβοι (Zastava), και 8% Ιταλοί (Fiat, Alfa. ..), οι οποίοι θα ήταν γνωστοί ως οι πιο ισχυροί (Lamborghini, Ferrari ...) και τέλος, 6% Τσέχοι (Σκόντα), Οι κάτοικοι της θα είχαν αφομοιωθεί και θα μιλούσαν ένα τοπικό ιδίωμα Σλοβένο-Αγγλικό γεμάτο αργκό και Σερβισμούς. Ο αρχαιολόγος του μέλλοντος θα μπορούσε να παραδεχτεί ότι υπήρχαν κάποιοι Σλοβένοι (στο εργοστάσιο τροχόσπιτων Adria), αλλά αυτoi θα ήταν μια πρωτόγονη φυλή (δεδομένου ότι δεν χρησιμοποιούσαν αυτοκίνητα) και τροφοδοτούνταν (σέρνονταν) από άλλα έθνη. Φυσικά αυτό θα ήταν ανοησία!
Στα σπήλαια της Γαλλίας (που καταλήφθηκαν από τους Παλαιολιθικους κυνηγούς) βρέθηκαν κοχύλια τόσο από τον Ατλαντικό όσο απο τη Μεσόγειο. Δεν πρέπει να υποτιμήσουμε τον ρόλο των μεταφορών κατά την αρχαιότητα.
Κατά κάποιο τρόπο παρόμοιο είναι το επιχείρημα κάποιων ιστορικών, ότι τα ερείπια των χριστιανικών εκκλησιών που χρονολογούνται από τον 6ο αιώνα (Κοινή Εποχή) είναι η θετική απόδειξη του γεγονότος ότι οι Σλάβοι ήρθαν αργότερα προς την Κεντρική Ευρώπη (ότι έφτασαν τον 6ο αιώνα). Υποθέτουν ότι οι Σλάβοι δεν είχαν εκχριστιανιστεί πριν από τον 8ο αιώνα. Η Παλιά θεωρία η οποία προτείνει την καθυστερημένη άφιξη των Σλάβων, είναι ύποπτη στην καλύτερη περίπτωση, και η "επιστημονική μέθοδος" είναι παράλογη. Εδώ η αμφιβολία μας σε τέτοιες εγκατεστημένες θεωρίες μπορεί να είναι δικαιολογημένη.
Όσο απίστευτο και αν φαίνεται, η αρχαία ευρωπαϊκή πολιτιστική κληρονομιά παραμένει σε μεγάλο βαθμό άγνωστη. Είναι βέβαιο ότι οι Βένετοι ήταν οι κομιστές διαφορετικών πολιτιστικών παραδόσεων. Επιπλέον, είχαν έμμεση σχέση με τον πολιτισμό Urnfied, το Corded pottery culture της Ελβετίας (η Vinelzer Style) και το Hallstatt culture. Για το λόγο αυτό οι αρχαιολόγοι έπρεπε να χαρακτηρίσουν την πλειοψηφία των προ-Ρωμαϊκων περιοχών ως “Κέλτικες“, αν και οι Κέλτες δεν θα μπορούσαν να ζουν σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτό μας φέρνει σε δύο πιθανά συμπεράσματα: είτε αυτό σημαίνει εκτεταμένα «φορτία» (μετακίνηση εμπορευμάτων) (TRG) είτε μια εντελώς εσφαλμένη αρχαιολογική ερμηνεία. Σε κάθε περίπτωση, οι Βένετοι ήταν φορείς της ταφής σε λάρνακα, και της τέχνης του situla (σιδερένιο δοχείο) Ήταν επίσης επικεντρωμένοι στα άλογα, το οποίο είναι εμφανές από διάφορα ιππικά γλυπτά (ένα μοτίβο με τον "Βενέτικο Καβαλάρη", χρησιμοποιείται στο πίσω μέρος της σύγχρονης Σλοβενικής Ταυτότητας). Είναι παρατήρησή μου ότι πολλοί επιστήμονες τονίζουν τη φιλοσοφία, την επιστήμη, τις πολεμικές δεξιότητες, την αρχιτεκτονική, τη μυθολογία και τις αναζητήσεις που ορίζουν τους αρχαίους πολιτισμούς της Ανατολικής Μεσογείου. Αλλά στην περιφέρεια των Άλπεων της Κεντρικής Ευρώπης δόθηκε έμφαση στις πιο ρεαλιστικές αγροτικές επιδιώξεις και την οξυδέρκεια στην γεωργία. Η κουλτούρα των Άλπεων ήταν αγροτική και (όπου ήταν δυνατόν) ήσυχη. Η "απόκρυφη" και η "αφηρημένη" φιλοσοφία εξακολουθούν να μην είναι δημοφιλή με τους "ορεσίβιους".
Δεν πρέπει να ξεχάσουμε το ξεχωριστό Βενέτικο πολιτιστικό χαρακτηριστικό του σεβασμού προς τις γυναίκες. Οι γυναίκες Vendisch απολάμβαναν αναμφισβήτητα περισσότερο σεβασμό και είχαν περισσότερα δικαιώματα από ό, τι είχαν οι γυναίκες σε άλλους αρχαίους ευρωπαϊκούς πολιτισμούς (για να μην αναφέρουμε τους πολιτισμούς της Μέσης Ανατολής). Η γεωργοί Veneti δεν είχαν τη νοοτροπία του "Κλασσικού Ήρωα" πολεμιστή, τόσο χαρακτηριστική των ναυτικών και εμπορικών πολιτισμών. Στο Sachsenspiegel μπορούμε να διαβάσουμε τα εξής: «Λένε ότι όλες οι γυναίκες Vendisch είναι ελεύθερες" Υποθέτω ότι δεν υπάρχει καμία ανάγκη να τονίσω πόσο εξαιρετικό ήταν αυτό σε εκείνους τους χρόνους ... Ωστόσο, η ελευθερία των γυναικών Vendisch είναι πιθανό να είχε αρνητικό αντίκτυπο στη γεννητικότητα αυτών των ανθρώπων. Στην περίπτωση ενός τέτοιου σεναρίου, είναι πιθανό να έγινε δευτερεύων θέμα για τα κοινωνικά συμφέροντα τους η γονιμότητα, και το υψηλότερο ποσοστό γεννήσεων των γειτόνων τους, είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια της επικράτειάς τους. Οι Βένετοι ήταν γνωστοί για τη γενναιοδωρία, την φιλοξενία τους, την απλότητα και τον σεβασμό για αυτό που θα ονομάζαμε σήμερα θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών (με λίγες "Βανδαλικές" εξαιρέσεις), όπως διαβάζουμε σε διάφορα χρονικά. Είχαν ήδη ασκήσει τη δημοκρατία, με έναν τρόπο όπως έκαναν και οι Έλληνες (αλλά με λιγότερη επισημότητα και περισσότερη αποτελεσματικότητα), η οποία επίσης μπορεί να επηρέασε βλαβερά τη διατήρηση του πολιτισμού τους.
ΘΡΗΣΚΕΙΑ & ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Τι συμβαίνει σχετικά με τη θρησκεία και τη μυθολογία; Μπορούμε να πούμε ότι οι Βένετοι είχαν πολλές θεότητες, ορισμένες από τις οποίες ήταν γνωστές με πολλαπλά ονόματα. Όπως δείχνουν πολλές εγκυκλοπαιδικές πηγές ήταν οι ιδιαίτερα ειδωλολατρικές πεποιθήσεις τους (Pagan από το λατινικό PAGANUS = αγροτικός κάτοικος) που άσκησαν επίδραση στην αποδοχή κάποιων θρησκευτικών αντιλήψεων, όπως η τριάδα, η αθάνατη ψυχή, σχετικά με τη λατρεία της Μαριολογίας (η λατρεία της Παρθένου Μαρίας), και το σύμβολο του σταυρού στο δόγμα των μεγάλων χριστιανικών εκκλησιών; (Σε αντίθεση με τις κοινές πεποιθήσεις, οι έννοιες αυτές δεν φαίνεται να είναι Βιβλικές, αλλά μάλλον παγανιστικές.). Εμπειρογνώμονες Αρχαιοτήτων συνδέουν αυτές τις έννοιες με τη Βαβυλώνα και την Αίγυπτο, αλλά δεν αναφέρουν, απο ποίο πολιτισμό πέρασαν άμεσα σε αυτά (αν όχι αρχικά, ίσως)! βρίσκουμε πολλά ευρήματα από θεότητες με τρία κεφάλια σε όλη την Ευρώπη! Επίσης, η υψηλότερη κορυφή στη Σλοβενία ονομαζόταν Triglav (κυριολεκτικά “τρία κεφάλια«): προκύπτει ότι κατά την αρχαιότητα υπήρχε σε αυτή τη θέση ειδωλολατρικός ναός αφιερωμένος στην εν λόγω σλαβική θεότητα (και όχι απλά «τρεις κορυφές ορέων“). Θα βρείτε ακόμα όμοιες ονομασίες βουνών και σε αλλά σημεία σε όλη την Ευρώπη. Ο Πρώσος Μονάρχης - II Friedrich. (18ος αιώνας) αναφέρει ότι οι Βάνδαλοι (ή Wends στο Βρανδεμβούργο), λάτρευαν μια θεότητα που ονομάζεται TRIGLAW και ότι μπορούσε κάποιος να δη το πορτρέτο της στο Harlungsberg κοντά στο Βρανδεμβούργο (Denkwürdigkeiten zur Geschichte des Hauses Brandenburg / Die Religion zur Zeit des Heidentums). Αυτή η θεότητα είχε τρία κεφάλια (παρόμοια με την παράδοση των γλυπτών της Τριάδας σε Ρωμαίο-καθολικές εκκλησιές ) και αυτά είχαν κυριαρχία πάνω από τον ουρανό, τη γη και τον κάτω κόσμο. Ενδιαφέρουσα είναι η γαλλική Larousse Encyclopedia of Mythology όπου σημειώνει την ύπαρξη μιας παρόμοιας τριάδας στην περιοχή της Μεσοποταμίας: «Το σύμπαν χωρίστηκε σε τρεις περιοχές καθεμία από τις οποίες ήταν κάτω απο την εξουσία ενός θεού. Το μερίδιο του Anu ήταν ο ουρανός. Η γη δόθηκε στον Enlil. O Ea έγινε o άρχοντας των υδάτων. Από κοινού αποτελούσαν την τριάδα των Μεγάλων Θεών ». Επιπρόσθετα ονόματα όπως Trumuskat, Tribuzijat και Trumuzijat (σλοβενικά: Threeman και Threedeity) βρέθηκαν μεταξύ Βενέτικων επιγραφών των Άλπεων. Πολλές από τις επιγραφές δείχνουν τη λατρεία της θεάς Reitiia. Είναι γνωστό ότι ο θεός Belin λατρευόταν εξάλλου στην Κεντρική Ευρώπη, και οτι ο θεός με τέσσερα κεφάλια Svantevid ή Σβάντεβιτ λατρευόταν μάλλον στον Βορρά. Είναι πολύ πιθανό ότι οι παλαιότερες εκκλησίες, αφιερωμένες στον άγιο Vid, χτίστηκαν ακριβώς στην ιδία περιοχή των προηγούμενων παγανιστικών ναών του Svantevid. Είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός ότι ο γοτθικός καθεδρικός ναός στην Πράγα, ο οποίος είναι αφιερωμένος στον Svaty Vit (Vitus), ονομάστηκε έτσι για να αντικαταστήσει τη λατρεία του ειδωλολατρικού Svantevid / Σβάντεβιτ. Πολλές άλλες εκκλησίες της περιοχής αφιερωμένες στον Άγιο Βίτου για τον ίδιο λόγο, συχνά ήταν κτισμένες πάνω στα θεμέλια των ειδωλολατρικών ναών της τετρακέφαλης αυτής θεότητας.
Διαβάστε περισσότερα στο site: http://www.veneti.info/en/home/articles/popular/39-veneti-mysterious-people
Μεταφράστηκε στα ελληνικά με google translator (με λίγες διορθώσεις για να είναι περισσότερο κατανοητό).
Πριν από λίγο καιρό (από ένα συνεργάτη), έλαβα το βιβλίο "Βένετοι - Οι πρώτοι οικοδόμοι της Ευρωπαϊκής Κοινότητας". Η αρχική μου αντίδραση ήταν η δυσπιστία. Πώς θα μπορούσαν οι Σλοβένοι (καθαρά Σλαβικός λαός) να έχουν κοινά στοιχεία με τους Βένετους της Ιταλίας; Η αρχική δυσπιστία μου ήταν βιαστική και βασιζόταν στην άγνοια μου περί των ανθρώπων που ονομαζόταν Βένετοι. Επιπλέον, το περιεχόμενο του βιβλίου είναι πολύ διαφορετικό από ό, τι περίμενα. Έφτασα σε σημείο που άρχισα να μελετώ βιβλία ιστορίας, προσπαθώντας να επιβεβαιώσω την άποψή μου. Σύντομα χρειάστηκε να παραδεχτώ ότι έπρεπε να εγκαταλείψω τα παλιά πρότυπα και να αρχίσω να σκεπτομε λογικά και να διευρύνω τους ορίζοντές μου.
ΓΙΑΤΙ ΒΕΝΕΤΟΙ;
Στο σχολείο μας ενημέρωσαν, ίσως σχεδόν τυχαία, για τους αρχαίους κάτοικους της Κεντρικής Ευρώπης, όπως οι Ιλλυριοί, Κέλτες και Βένετοι. Κανείς δεν μας είπε ότι οι Βένετοι κατοικούσαν κάποτε στις περιφέρειες της σημερινής Βρετάνης, σε μια εκτενή περιοχή της Βόρειας Ευρώπης, καθώς και στην αρχαία Παφλαγονία, στις περιοχές της Μαύρης Θάλασσας (βόρεια ακτή της Μικράς Ασίας) και του Ιλλυρικού (τα Βαλκάνια). Venedi ήταν επίσης ένας λαός που ζούσε στη Βαλτική πλαγιά κοντά στις εκβολές του ποταμού Βιστούλα. Οι Ιστορικοί, επίσης, δεν κάνουν καμία προσπάθεια για να αντιληφτούν την έκταση των Βένετοι ως ενιαία (ενοποιημένη) εθνοτική οντότητα. Αυτοί οι ιστορικοί αδυνατούν να “συνδέσουν τα σημεία" των τοπικών Βένετοι, επειδή δεν προσπαθούν να αντλήσουν ιστορικά τις αναφορές στο όνομά τους από την ετυμολογία (προέλευση της λέξης) ή τη "ρίζα του ονόματος". Για το λόγο αυτό δεν έχει οριστεί σωστά η αρχική έκταση του έθνους των Veneti. Επιπλέον, φαίνεται ότι στην λογοτεχνία της παγκόσμιας ιστορίας η εθνική ονομασίας "Veneti" διατηρείται κάπως στο παρασκήνιο. Έλληνες, Κέλτες, Ετρούσκοι, Ρωμαίοι, Ιλλυριοί και Γερμανοί έχουν μελετηθεί με κάθε λεπτομέρεια, αλλά οι Βένετοι αγνοούνται. Ορισμένοι επιστήμονες ισχυρίζονται κιόλας, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τα αποδεικτικά στοιχεία, ότι οι Βένετοι ήταν μόνο ένα μυθολογικό ή μυθικό έθνος. Αυτό σημαίνει ότι έχουν εφευρεθεί! Σοβαρά; Αν είναι έτσι, τότε από πού προέρχονται όλα αυτά τα πολλά ονόματα (όπως Vends, Vinds, Enets, Henets κλπ.); Οι οικισμοί των Βένετοι υπάρχουν σχεδόν σε όλη την Ευρώπη! Γιατί οι Βένετοι αγνοούνται από την επίσημη επιστήμη; Γιατί παραμένουν ένα «μυστηριώδες» έθνος, παρά τα συντριπτικά στοιχεία που αποδεικνύουν την ύπαρξη τους σε τόσα πολλά μέρη; Άφησαν ακόμη και μια λογοτεχνική γραφή και πολλές επιγραφές. Ας εξετάσουμε πρώτα το "μυστηριώδες" της γραφής τους.
ΒΕΝΕΤΙΚΕΣ ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ
Μήπως γνώριζες ότι οι Βένετοι ήταν εγγράμματοι, και ότι συνήθως έγραφαν από τα δεξιά προς τα αριστερά (όπως τα Εβραϊκά) ή στην αντίθετη κατεύθυνση αυτών των γραμμών; Είδες ποτέ τη γραφή τους; Με την πρώτη ματιά αυτά τα ερωτήματα μπορεί να φαίνονται άνευ ουσίας, και όμως, κάποιοι πολύ λίγοι άνθρωποι μπορούν να απαντήσουν με ένα "ναι". Γιατί αυτές οι πληροφορίες δεν διδάσκονται στο δημοτικό σχολείο, όταν οι μαθητές μαθαίνουν πρώτα για την αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη; Ίσως οι εμπειρογνώμονες στους τομείς των αρχαίων πολιτισμών περίμεναν την δημιουργία αυτής της ιστοσελίδας ...
Είναι γνωστό ότι οι Βένετοι μας άφησαν πολλές επιγραφές, αλλά, παραδόξως, ακόμη και οι σεβαστοί ιστορικοί δεν έχουν κάνει μια σοβαρή προσπάθεια να καταγράψουν ή / και να εκτιμήσουν σωστά αυτά τα γραπτά. Ακόμη και σε μια ενιαία πηγή - όπως είναι για παράδειγμα, η εγκυκλοπαίδεια Britannica- μπορούμε να βρούμε αντικρουόμενες πληροφορίες. Αλλά, μην αποθαρρύνεστε! Πριν προσπαθήσουμε να περιληφθούν σε κατάλογο περίπου 200 σε 400 δείγματα (που θεωρείται ότι είναι) "Βενετικά", πρέπει να μελετήσουμε τα κριτήρια και τα διαγνωστικά χαρακτηριστικά που τα χαρακτηρίζουν ως "Βενετικά". Πρέπει να δεχθούμε το γεγονός ότι πριν από την "τυποποιημένη ρωμαϊκή ορθογραφία" οι αρχαίοι ευρωπαϊκοί πληθυσμοί χρησιμοποιούσαν πολλές μορφές σχετικών συστημάτων γραφής. Το ερώτημα είναι: πώς μπορεί κανείς να διακρίνει τις Βενετικές ρουνικές επιγραφές απο τις Κέλτικες ή Γερμανικές ρουνικές επιγραφές; Με την ασαφή διαφοροποίηση μεταξύ των πολλών ρουνικών επιγραφών θα μπορούσαμε να είμαστε σε θέση να διευρύνουμε τον αριθμό των γνήσιων Βενέτικων από 400 μέχρι χιλιάδες επιγραφών.
ΒΕΝΕΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ
Πού είναι οι αρχαιολογικοί χώροι του Βενέτικου πολιτισμού; Πολλοί αρχαιολόγοι (και ιστορικοί), αναγνωρίζουν τις ευρωπαϊκές περιοχές των Άλπεων, ως Κελτικές. Αν αυτό συμβαίνει - τότε πού θα βρούμε τις Βενέτικες περιοχές;
Πρώτα απ 'όλα, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι ΔΕΝ είναι όλες αυτές οι τοποθεσίες Κελτικές. Είναι γνωστό ότι οι Κέλτες (κυρίως της Κεντρικής Ευρώπης Κέλτες) ήταν ένας μεταβατικός πληθυσμός. Η Βοίοι (για παράδειγμα, στη Βοημία) ήταν δήθεν η κυρίαρχη (Κέλτες) τάξη, αλλά ο γενικός πληθυσμός ήταν σλάβικος γύρω από το 5ο και το 6ο αιώνα μ.Χ. Είναι επομένως αντιφατικό να δηχθούμε την πλειονότητα των περιοχών των Άλπεων και της Κεντρικής Ευρώπης ως «Κέλτικες". Υπάρχει μια πιθανότητα ότι πολλά από αυτά τα μέρη να ήταν Βενέτικα. Όπως αναφέρουν οι Εθνογραφίες σύγχρονων ομάδων, οι Κέλτες αφομοίωναν τον πολιτισμό, τη γλώσσα και το γενετικό υλικό των πληθυσμών που συναντούσαν. Τέλος, η φυσική παρουσία προϊόντων εμπορίου μπορεί να είναι παραπλανητική. Σε δύο χιλιάδες χρόνια από τώρα ένας αρχαιολόγος μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Σλοβενία κατοικούνταν σε μεγάλο βαθμό από Γάλλους, αφού το 23% των αυτοκινήτων είναι μάρκας Renault, Citroens και Peugeots. Θα μπορούσε να ξεφύγει απο την προσοχή του αρχαιολόγου, ότι υπήρχε ένα μεγάλο εργοστάσιο της Renault στο Novo mesto. Ομοίως, ο αρχαιολόγος του μέλλοντος θα μπορούσε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι υπήρχαν 20 % Γερμανοί (VW, Opel ...), 16% Ασιάτες (Toyota, Honda, Mazda ...), 12% Σέρβοι (Zastava), και 8% Ιταλοί (Fiat, Alfa. ..), οι οποίοι θα ήταν γνωστοί ως οι πιο ισχυροί (Lamborghini, Ferrari ...) και τέλος, 6% Τσέχοι (Σκόντα), Οι κάτοικοι της θα είχαν αφομοιωθεί και θα μιλούσαν ένα τοπικό ιδίωμα Σλοβένο-Αγγλικό γεμάτο αργκό και Σερβισμούς. Ο αρχαιολόγος του μέλλοντος θα μπορούσε να παραδεχτεί ότι υπήρχαν κάποιοι Σλοβένοι (στο εργοστάσιο τροχόσπιτων Adria), αλλά αυτoi θα ήταν μια πρωτόγονη φυλή (δεδομένου ότι δεν χρησιμοποιούσαν αυτοκίνητα) και τροφοδοτούνταν (σέρνονταν) από άλλα έθνη. Φυσικά αυτό θα ήταν ανοησία!
Στα σπήλαια της Γαλλίας (που καταλήφθηκαν από τους Παλαιολιθικους κυνηγούς) βρέθηκαν κοχύλια τόσο από τον Ατλαντικό όσο απο τη Μεσόγειο. Δεν πρέπει να υποτιμήσουμε τον ρόλο των μεταφορών κατά την αρχαιότητα.
Κατά κάποιο τρόπο παρόμοιο είναι το επιχείρημα κάποιων ιστορικών, ότι τα ερείπια των χριστιανικών εκκλησιών που χρονολογούνται από τον 6ο αιώνα (Κοινή Εποχή) είναι η θετική απόδειξη του γεγονότος ότι οι Σλάβοι ήρθαν αργότερα προς την Κεντρική Ευρώπη (ότι έφτασαν τον 6ο αιώνα). Υποθέτουν ότι οι Σλάβοι δεν είχαν εκχριστιανιστεί πριν από τον 8ο αιώνα. Η Παλιά θεωρία η οποία προτείνει την καθυστερημένη άφιξη των Σλάβων, είναι ύποπτη στην καλύτερη περίπτωση, και η "επιστημονική μέθοδος" είναι παράλογη. Εδώ η αμφιβολία μας σε τέτοιες εγκατεστημένες θεωρίες μπορεί να είναι δικαιολογημένη.
Όσο απίστευτο και αν φαίνεται, η αρχαία ευρωπαϊκή πολιτιστική κληρονομιά παραμένει σε μεγάλο βαθμό άγνωστη. Είναι βέβαιο ότι οι Βένετοι ήταν οι κομιστές διαφορετικών πολιτιστικών παραδόσεων. Επιπλέον, είχαν έμμεση σχέση με τον πολιτισμό Urnfied, το Corded pottery culture της Ελβετίας (η Vinelzer Style) και το Hallstatt culture. Για το λόγο αυτό οι αρχαιολόγοι έπρεπε να χαρακτηρίσουν την πλειοψηφία των προ-Ρωμαϊκων περιοχών ως “Κέλτικες“, αν και οι Κέλτες δεν θα μπορούσαν να ζουν σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτό μας φέρνει σε δύο πιθανά συμπεράσματα: είτε αυτό σημαίνει εκτεταμένα «φορτία» (μετακίνηση εμπορευμάτων) (TRG) είτε μια εντελώς εσφαλμένη αρχαιολογική ερμηνεία. Σε κάθε περίπτωση, οι Βένετοι ήταν φορείς της ταφής σε λάρνακα, και της τέχνης του situla (σιδερένιο δοχείο) Ήταν επίσης επικεντρωμένοι στα άλογα, το οποίο είναι εμφανές από διάφορα ιππικά γλυπτά (ένα μοτίβο με τον "Βενέτικο Καβαλάρη", χρησιμοποιείται στο πίσω μέρος της σύγχρονης Σλοβενικής Ταυτότητας). Είναι παρατήρησή μου ότι πολλοί επιστήμονες τονίζουν τη φιλοσοφία, την επιστήμη, τις πολεμικές δεξιότητες, την αρχιτεκτονική, τη μυθολογία και τις αναζητήσεις που ορίζουν τους αρχαίους πολιτισμούς της Ανατολικής Μεσογείου. Αλλά στην περιφέρεια των Άλπεων της Κεντρικής Ευρώπης δόθηκε έμφαση στις πιο ρεαλιστικές αγροτικές επιδιώξεις και την οξυδέρκεια στην γεωργία. Η κουλτούρα των Άλπεων ήταν αγροτική και (όπου ήταν δυνατόν) ήσυχη. Η "απόκρυφη" και η "αφηρημένη" φιλοσοφία εξακολουθούν να μην είναι δημοφιλή με τους "ορεσίβιους".
Δεν πρέπει να ξεχάσουμε το ξεχωριστό Βενέτικο πολιτιστικό χαρακτηριστικό του σεβασμού προς τις γυναίκες. Οι γυναίκες Vendisch απολάμβαναν αναμφισβήτητα περισσότερο σεβασμό και είχαν περισσότερα δικαιώματα από ό, τι είχαν οι γυναίκες σε άλλους αρχαίους ευρωπαϊκούς πολιτισμούς (για να μην αναφέρουμε τους πολιτισμούς της Μέσης Ανατολής). Η γεωργοί Veneti δεν είχαν τη νοοτροπία του "Κλασσικού Ήρωα" πολεμιστή, τόσο χαρακτηριστική των ναυτικών και εμπορικών πολιτισμών. Στο Sachsenspiegel μπορούμε να διαβάσουμε τα εξής: «Λένε ότι όλες οι γυναίκες Vendisch είναι ελεύθερες" Υποθέτω ότι δεν υπάρχει καμία ανάγκη να τονίσω πόσο εξαιρετικό ήταν αυτό σε εκείνους τους χρόνους ... Ωστόσο, η ελευθερία των γυναικών Vendisch είναι πιθανό να είχε αρνητικό αντίκτυπο στη γεννητικότητα αυτών των ανθρώπων. Στην περίπτωση ενός τέτοιου σεναρίου, είναι πιθανό να έγινε δευτερεύων θέμα για τα κοινωνικά συμφέροντα τους η γονιμότητα, και το υψηλότερο ποσοστό γεννήσεων των γειτόνων τους, είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια της επικράτειάς τους. Οι Βένετοι ήταν γνωστοί για τη γενναιοδωρία, την φιλοξενία τους, την απλότητα και τον σεβασμό για αυτό που θα ονομάζαμε σήμερα θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών (με λίγες "Βανδαλικές" εξαιρέσεις), όπως διαβάζουμε σε διάφορα χρονικά. Είχαν ήδη ασκήσει τη δημοκρατία, με έναν τρόπο όπως έκαναν και οι Έλληνες (αλλά με λιγότερη επισημότητα και περισσότερη αποτελεσματικότητα), η οποία επίσης μπορεί να επηρέασε βλαβερά τη διατήρηση του πολιτισμού τους.
ΘΡΗΣΚΕΙΑ & ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Τι συμβαίνει σχετικά με τη θρησκεία και τη μυθολογία; Μπορούμε να πούμε ότι οι Βένετοι είχαν πολλές θεότητες, ορισμένες από τις οποίες ήταν γνωστές με πολλαπλά ονόματα. Όπως δείχνουν πολλές εγκυκλοπαιδικές πηγές ήταν οι ιδιαίτερα ειδωλολατρικές πεποιθήσεις τους (Pagan από το λατινικό PAGANUS = αγροτικός κάτοικος) που άσκησαν επίδραση στην αποδοχή κάποιων θρησκευτικών αντιλήψεων, όπως η τριάδα, η αθάνατη ψυχή, σχετικά με τη λατρεία της Μαριολογίας (η λατρεία της Παρθένου Μαρίας), και το σύμβολο του σταυρού στο δόγμα των μεγάλων χριστιανικών εκκλησιών; (Σε αντίθεση με τις κοινές πεποιθήσεις, οι έννοιες αυτές δεν φαίνεται να είναι Βιβλικές, αλλά μάλλον παγανιστικές.). Εμπειρογνώμονες Αρχαιοτήτων συνδέουν αυτές τις έννοιες με τη Βαβυλώνα και την Αίγυπτο, αλλά δεν αναφέρουν, απο ποίο πολιτισμό πέρασαν άμεσα σε αυτά (αν όχι αρχικά, ίσως)! βρίσκουμε πολλά ευρήματα από θεότητες με τρία κεφάλια σε όλη την Ευρώπη! Επίσης, η υψηλότερη κορυφή στη Σλοβενία ονομαζόταν Triglav (κυριολεκτικά “τρία κεφάλια«): προκύπτει ότι κατά την αρχαιότητα υπήρχε σε αυτή τη θέση ειδωλολατρικός ναός αφιερωμένος στην εν λόγω σλαβική θεότητα (και όχι απλά «τρεις κορυφές ορέων“). Θα βρείτε ακόμα όμοιες ονομασίες βουνών και σε αλλά σημεία σε όλη την Ευρώπη. Ο Πρώσος Μονάρχης - II Friedrich. (18ος αιώνας) αναφέρει ότι οι Βάνδαλοι (ή Wends στο Βρανδεμβούργο), λάτρευαν μια θεότητα που ονομάζεται TRIGLAW και ότι μπορούσε κάποιος να δη το πορτρέτο της στο Harlungsberg κοντά στο Βρανδεμβούργο (Denkwürdigkeiten zur Geschichte des Hauses Brandenburg / Die Religion zur Zeit des Heidentums). Αυτή η θεότητα είχε τρία κεφάλια (παρόμοια με την παράδοση των γλυπτών της Τριάδας σε Ρωμαίο-καθολικές εκκλησιές ) και αυτά είχαν κυριαρχία πάνω από τον ουρανό, τη γη και τον κάτω κόσμο. Ενδιαφέρουσα είναι η γαλλική Larousse Encyclopedia of Mythology όπου σημειώνει την ύπαρξη μιας παρόμοιας τριάδας στην περιοχή της Μεσοποταμίας: «Το σύμπαν χωρίστηκε σε τρεις περιοχές καθεμία από τις οποίες ήταν κάτω απο την εξουσία ενός θεού. Το μερίδιο του Anu ήταν ο ουρανός. Η γη δόθηκε στον Enlil. O Ea έγινε o άρχοντας των υδάτων. Από κοινού αποτελούσαν την τριάδα των Μεγάλων Θεών ». Επιπρόσθετα ονόματα όπως Trumuskat, Tribuzijat και Trumuzijat (σλοβενικά: Threeman και Threedeity) βρέθηκαν μεταξύ Βενέτικων επιγραφών των Άλπεων. Πολλές από τις επιγραφές δείχνουν τη λατρεία της θεάς Reitiia. Είναι γνωστό ότι ο θεός Belin λατρευόταν εξάλλου στην Κεντρική Ευρώπη, και οτι ο θεός με τέσσερα κεφάλια Svantevid ή Σβάντεβιτ λατρευόταν μάλλον στον Βορρά. Είναι πολύ πιθανό ότι οι παλαιότερες εκκλησίες, αφιερωμένες στον άγιο Vid, χτίστηκαν ακριβώς στην ιδία περιοχή των προηγούμενων παγανιστικών ναών του Svantevid. Είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός ότι ο γοτθικός καθεδρικός ναός στην Πράγα, ο οποίος είναι αφιερωμένος στον Svaty Vit (Vitus), ονομάστηκε έτσι για να αντικαταστήσει τη λατρεία του ειδωλολατρικού Svantevid / Σβάντεβιτ. Πολλές άλλες εκκλησίες της περιοχής αφιερωμένες στον Άγιο Βίτου για τον ίδιο λόγο, συχνά ήταν κτισμένες πάνω στα θεμέλια των ειδωλολατρικών ναών της τετρακέφαλης αυτής θεότητας.
Διαβάστε περισσότερα στο site: http://www.veneti.info/en/home/articles/popular/39-veneti-mysterious-people
Μεταφράστηκε στα ελληνικά με google translator (με λίγες διορθώσεις για να είναι περισσότερο κατανοητό).
18 Σεπ 2010
Φοβού τους Έλληνες και φέροντες ομόλογα - 1ο Μέρος-
Μετά από μια ώρα σε ένα αεροπλάνο, δύο σε ένα ταξί, τρεις σε ένα παμπάλαιο πλοίο, και άλλες τέσσερις στη συνέχεια με λεωφορεία που οδηγούσαν τρελά κατά μήκος της κορυφής των απόκρημνων βράχων Έλληνες οδηγοί, ενώ μιλούσαν στα κινητά τηλέφωνα τους, έφτασα μέχρι την μπροστινή πόρτα ενός απέραντου και απομακρυσμένου μοναστήριου Στην λωρίδα της γης που επεκτείνεται στο Αιγαίο αισθάνεσαι σαν να βρίσκεσαι στο τέλος της γης, και εξίσου σιωπηλό. Ήταν αργά το απόγευμα, και οι μοναχοί είτε προσευχόταν ή κοιμόντουσαν, αλλά ένας παρέμεινε σε υπηρεσία στο θάλαμο της φρουράς, για να χαιρετήσει τους επισκέπτες. Με οδήγησε μαζί με επτά Έλληνες προσκυνητές σε ένα παλαιό κοιτώνα, όμορφα ανακαινισμένο, όπου δύο πιο σχολαστικοί μοναχοί πρόσφεραν ούζο, γλυκά, και τα κλειδιά για τα κελιά Ένιωσα κάτι να λείπει, και στη συνέχεια συνειδητοποίησα ότι κανείς δεν είχε ζητήσει μια πιστωτική κάρτα. Το μοναστήρι δεν ήταν απλώς λειτουργικό, αλλά δωρεάν. Ένας από τους μοναχούς, στη συνέχεια είπε ότι η επόμενη εκδήλωση θα είναι η θεια λειτουργία του Εσπερινού. Η επόμενη εκδήλωση που θα προκύψει, θα είναι σχεδόν πάντα μια θεια λειτουργία. Διαπίστωσα ότι υπήρχαν 37 διαφορετικά παρεκκλήσια εντός των τειχών της μονής και το να βρει κανείς που θα είναι η λειτουργία είναι σαν να ψάχνεις Waldo, σκέφτηκα.
«Ποια εκκλησία;" ρώτησα τον μοναχό.
"Απλά ακολουθήστε τους μοναχούς μετά την έγερση», είπε. Τότε με κοίταξε με προσοχή απο πάνω μέχρι κάτω. Είχε μία υπερβολικά μεγάλη και άγρια μαύρη γενειάδα, μακριά μαύρα ράσα, καπελάκι μοναχού, και σφαιρίδια προσευχής. Εγώ φορούσα λευκά παπούτσια για τρέξιμο, ανοιχτόχρωμο khakis, ένα μωβ πουκάμισο Brooks Brothers, και κρατούσα μια πλαστική σακούλα πλυντηρίου ρούχων που έγραφε Eagles Hotel Palace με γιγαντιαία γράμματα στο πλάι. "Γιατί ήρθες;" ρώτησε.
Πώς στο καλό μπορούν οι μοναχοί να γίνουν το καλύτερο παράδειγμα στην Ελλάδα σε μια περίπτωση μελέτης του Harvard Business School? Παίρνω το θάρρος να ρωτήσω.
Αυτό ήταν μια καλή ερώτηση. Όχι για την εκκλησία Ήμουν εκεί για τα χρήματα. Το τσουνάμι της φθηνής πίστωσης που διέτρεξε όλον τον πλανήτη μεταξύ των ετών 2002 και 2007 έχει μόλις δημιουργήσει τώρα μια νέα ευκαιρία για ταξίδι:ως “οικονομικές καταστροφές” τουρισμός. Η πίστωση δεν ήταν μόνο τα χρήματα, ήταν ο πειρασμός. Προσέφερε σε ολόκληρες κοινωνίες την ευκαιρία να αποκαλύψουν πτυχές των χαρακτήρων τους, που δεν θα μπορούσαν κανονικά να έχουν την πολυτέλεια να εκδηλώσουν. Σε ολόκληρες χώρες είπαν, «Τα φώτα είναι σβηστά, μπορείτε να κάνετε ό, τι θέλετε και κανείς δεν θα το μάθει ποτέ." Τι ήθελαν να κάνουν με τα χρήματα στο σκοτάδι, διαφέρει: οι Αμερικανοί ήθελαν σπίτια κατά πολύ μεγαλύτερα από ό, τι είχαν την οικονομική δυνατότητα, και να επιτραπεί στους ισχυρούς να εκμεταλλευτούν τους αδύναμους. Οι Ισλανδοί ήθελαν να διακόψουν την αλιεία και να γίνουν επενδυτικοί τραπεζίτες, και να καταστεί δυνατό στους Άλφα άρρενες να αποκαλύψουν την πριν από τότε καταπιεσμένη μεγαλομανία τους. Οι Γερμανοί ήθελαν να είναι ακόμη πιο Γερμανοί Οι Ιρλανδικό ήθελε να σταματήσουν να είναι Ιρλανδοί. Όλες αυτές οι διαφορετικές κοινωνίες ήταν επηρεασμένες από το ίδιο γεγονός, αλλά κάθε μια αντέδρασε με έναν δικό της ιδιαίτερο τρόπο. Καμία αντίδραση δεν ήταν τόσο ιδιόμορφη, όσο των Ελλήνων: ωστόσο, όποιος είχε περάσει ακόμα και λίγες μέρες μιλώντας με τους υπεύθυνους του τόπου θα μπορούσε να το αντιληφθεί αυτό. Αλλά για να δει πόσο περίεργη ήταν, έπρεπε να έρθει σε αυτό το μοναστήρι.
Είχα τους λόγους μου που ήμουν εδώ. Αλλά ήμουν αρκετά σίγουρος ότι αν είχα πει στον μοναχός ποιοί ήταν, αυτόι, θα με είχε πετάξει έξω. Και έτσι είπα ψέματα. "Λένε ότι αυτός είναι ο πιο ιερός τόπος στη γη», είπα.
Είχα φτάσει στην Αθήνα μόλις λίγες ημέρες νωρίτερα, ακριβώς μία εβδομάδα πριν από την επόμενη προγραμματισμένη εξέγερση, και λίγες μέρες μετά που οι Γερμανοί πολιτικοί πρότειναν ότι η ελληνική κυβέρνηση, για να εξοφλήσει τα χρέη, πρέπει να πουλήσει τα νησιά της και ίσως ρίξει κάποια αρχαία ερείπια στο παζάρεμα της. Ο νέος σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Ελλάδας, Γιώργος Παπανδρέου, αισθάνθηκε την υποχρέωση να αρνηθεί ότι πραγματικά σκέφτεται να πωλήσει οποιοδήποτε νησί. Η Moody, η εταιρεία πιστοληπτικής αξιολόγησης, είχε χαμηλώσει λίγο νωρίτερα στην αξιολόγηση της την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας σε τέτοιο επίπεδο που μετέτρεψε όλα τα ελληνικά κρατικά ομολόγα σε σκουπίδια-και έτσι να είναι πλέον ασύμφορα για πολλούς από τους επενδυτές στους οποίους αυτά ανήκουν σήμερα. Η πτώση που προέκυψε στα ελληνικά ομόλογα στην αγορά δεν ήταν, τελικά, μεγάλη υπόθεση, διότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είχαν μεταξύ τους συμφωνήσει να δανείσουν στην Ελλάδα -ένα έθνος περίπου 11 εκατομμυρίων ανθρώπων, ή κατά δύο εκατομμύρια λιγότεροι από το Λος Άντζελες, - μέχρι και 145 δισεκατομμύρια δολάρια. Σε βραχυπρόθεσμο χρόνο η Ελλάδα βγήκε από την ελεύθερη χρηματοπιστωτική αγορά και έγινε ένας φρουρός των άλλων κρατών.
Αυτή ήταν η ευχάριστη είδηση. Η μακροπρόθεσμη εικόνα ήταν πολύ πιο ζοφερή. Εκτός από το κατά προσέγγιση $ 400 δισεκατομμυρίων (και αυξανόμενο) ποσό των εκκρεμών χρεών της κυβέρνησης, οι «ψάχνοντες» τους ελληνικούς αριθμούς μόλις είχαν υπολογίσει ότι η κυβέρνηση της χώρας τους είχε άλλα 800 δισεκατομμύρια δολάρια ή και περισσότερα σε χρέος για τις συντάξεις. Προσθέστε τα όλα μαζί και θα έχετε περίπου 1,2 τρισεκατομμύρια δολάρια, ή περισσότερο από ένα τέταρτο του εκατ. δολάρια για κάθε εργαζόμενο Έλληνα. Με 1,2 τρισεκατομμύρια δολάρια σε χρέη, τα 145 δισεκατομμύρια δολάρια bailout ήταν σαφώς περισσότερο μια χειρονομία παρά μια λύση. Και αυτά ήταν μόνο για τους επίσημους αριθμούς. Η αλήθεια είναι σίγουρα χειρότερη. "Οι άνθρωποί μας πήγαν μέσα και δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που βρήκαν," ένας ανώτερος υπάλληλος του ΔΝΤ μου είπε, όχι πολύ καιρό μετά που επέστρεψε από την πρώτη ελληνική αποστολή του ΔΝΤ. "Ο τρόπος με τον οποίο είχαν την παρακολούθηση των οικονομικών τους-ήξεραν πόσο είχαν συμφωνήσει να δαπανήσουν, αλλά κανείς δεν είχε ελέγξει τι είχε πράγματι δαπανηθεί. Δεν ήταν καν αυτό που θα αποκαλούσα μια αναδυόμενη οικονομία. Ήταν μια τριτοκοσμική χώρα."
Όπως αποδείχθηκε, αυτό που οι Έλληνες ήθελαν να κάνουν, όταν τα φώτα θα έσβηναν και θα ήταν μόνοι στο σκοτάδι με ένα σωρό από δανεικά χρήματα, ήταν να μετατρέψουν την κυβέρνηση τους σε μια piñata γεμιστή με φανταστικά ποσά και να δοθεί σε όσους ποιο πολλούς πολίτες ήταν δυνατόν ένα κομμάτι απο αυτή. Μόλις την τελευταία δεκαετία οι δαπάνες για μισθούς του ελληνικού δημόσιου τομέα έχει διπλασιαστεί, σε πραγματικούς όρους-και ο αριθμός αυτός δεν λαμβάνει υπόψη τις δωροδοκίες που συλλέγονται από δημόσιους υπαλλήλους. Ο μέσος όρος αμοιβής σε κρατική απασχόληση καταβάλλει ποσό σχεδόν τριπλάσιο του μέσου όρου στον ιδιωτικό τομέα. Ο εθνικός σιδηρόδρομος έχει ετήσια έσοδα ύψους 100 εκατ. ευρώ έναντι ετήσιου μισθολογικού κόστους 400 εκατ. ευρώ, συν € 300 000 000 σε άλλα έξοδα. Ο μέσος εργαζόμενος στο κρατικό σιδηρόδρομο κερδίζει € 65,000 ετησίως. Πριν από είκοσι χρόνια επιτυχημένος επιχειρηματίας που έγινε υπουργός Οικονομικών και ονομάζεται Στέφανος Μάνος είχε τόνισει ότι θα ήταν φθηνότερο να μεταφέρονται οι επιβάτες των σιδηροδρομικών γραμμών σε όλη την Ελλάδα, με ταξί: είναι ακόμα αλήθεια. "Έχουμε μια εταιρεία σιδηρόδρομων που είναι υπό πτώχευση πέρα από κάθε αντίληψη" μου δήλωσε ο Μάνος "Και όμως δεν υπάρχει ούτε μια ιδιωτική εταιρία στην Ελλάδα με αυτό το είδος του μέσου μισθού." Το ελληνικό σύστημα δημόσιας εκπαίδευσης είναι σε τέτοια κατάσταση αναποτελεσματικότητας που κόβει την ανάσα: ένα από τα χαμηλότερα σε κατάταξη συστήματα στην Ευρώπη, απασχολεί πάντως τέσσερις φορές περισσότερους εκπαιδευτικούς ανά μαθητή, ως την χώρα στην υψηλότερη κατάταξη, την Φινλανδία. Οι Έλληνες που στέλνουν τα παιδιά τους στα δημόσια σχολεία απλά υποθέτουν ότι θα χρειαστεί να προσλάβουν ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς να φροντίζουν τα παιδιά να μάθουν πραγματικά κάτι. Υπάρχουν τρεις κρατικές υπηρεσίες άμυνας: από κοινού, έχουν δισεκατομμύρια ευρώ χρέη, και συνεχώς αυξανόμενες ζημίες. Η ηλικία συνταξιοδότησης για τις ελληνικές θέσεις απασχόλησης που ταξινομούνται ως «βαρέα» είναι τόσο νωρίς όπως τα 55 χρόνια για τους άνδρες και 50 για τις γυναίκες. Απο τη στιγμή που η κυβέρνηση επίσης άρχισε να μοιράζει γενναιόδωρες συντάξεις, περισσότερα από 600 ελληνικά επαγγέλματα, με κάποιο τρόπο, κατάφεραν να ταξινομηθούν ως βαρέα: κομμωτές, εκφωνητές ραδιοφώνου, σερβιτόροι, μουσικοί, και τα λοιπά, κτλ. Το ελληνικό δημόσιο σύστημα υγείας ξοδεύει πολύ περισσότερο στις προμήθειες από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο-και αυτό συμβαίνει γιατί δεν είναι ασυνήθιστο, πολλοί Έλληνες μου λένε, να βλέπει κανείς νοσοκόμες και γιατρούς, σχολώντας απο την δουλειά τους, να γεμίζουν τα χεριά τους με χαρτιά υγείας και πάνες, και οτιδήποτε άλλο μπορούν να λεηλατήσουν από τις ντουλάπες του εφοδιασμού.
“Οι Έλληνες δεν έμαθαν ποτέ να πληρώνουν τους φόρους τους .... επειδή κανείς δεν εχει ποτέ τιμωρηθεί. Είναι σαν ένας κύριος που δεν ανοίγει μια πόρτα για μια κυρία."
Που τελειώνει η σπατάλη και αρχίζει η κλοπή σχεδόν δεν έχει σημασία. Το ένα σκεπάζει και έτσι δίνει τη δυνατότητα στο άλλο. Είναι απλά ως δεδομένο, για παράδειγμα, ότι όποιος εργάζεται για το δημόσιο, εννοείτε ότι θα δωροδοκηθεί. Οι άνθρωποι που πάνε στα δημόσια νοσοκομεία υποθέτουν ότι θα χρειαστεί να δωροδοκήσουν τους ιατρούς για να λάβουν πράγματι την φροντίδα τους. Υπουργοί που πέρασαν τη ζωή τους στη δημόσια υπηρεσία, αποκαλύπτεται ότι έχουν τη δυνατότητα να κατέχουν πολλών εκατομμυρίων δολαρίων αρχοντικά και δύο ή τρία εξοχικά σπίτια.
Όλως περιέργως, οι χρηματοδότες στην Ελλάδα εξακολουθούν να είναι περισσότερο ή λιγότερο υπεράνω κριτικής. Δεν έπαψαν ποτέ να είναι οτιδήποτε, παρά νυσταλέοι παλιό- εμπορικοί τραπεζίτες. Ουσιαστικά είναι οι μόνοι μεταξύ των τραπεζών της Ευρώπης, που δεν αγοράσαν αμερικανικά subprime-backed ομόλογα, για να σπρωχθούν στα άκρα, ή να καταβάλουν οι ίδιες τεράστια χρηματικά ποσά. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που οι τράπεζες είχαν ήταν ότι είχαν δανείσει περίπου 30 δις ευρώ στο ελληνικό δημόσιο, τα όποια η εκλάπησαν ή σπαταλήθηκαν. Στην Ελλάδα οι τράπεζες δεν βύθισαν τη χώρα. Η χώρα βύθισε τις τράπεζες.
Το πρωί της επόμενης μέρας της προσγείωσης μου, πήγα να δω τον Έλληνα Υπουργό Οικονομικών, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, του οποίου η δουλειά είναι να ξεκαθαρίσει αυτό το φανταστικό χάος. Η Αθήνα κατορθώνει κάπως να είναι φωτεινά λευκή και βρώμικη ταυτόχρονα. Τα πιο όμορφα φρεσκοβαμμένα νεοκλασικά κτήρια είναι παραμορφωμένα με νέα graffiti. Αρχαία ερείπια είναι παντού, φυσικά, αλλά φαίνεται να έχουν μικρή σχέση με οτιδήποτε άλλο. Είναι σαν ένα Λος Άντζελες με παρελθόν.
Στη σκοτεινή και στενή είσοδο του Υπουργείου Οικονομικών ένα μικρό πλήθος φρουρών ασφαλείας σας περνούν απο οθόνη καθώς μπαίνετε-αλλα δεν κάνουν τον κόπο να ελέγξουν να δουν γιατί χτύπησε ο ανιχνευτής μετάλλων. Στο προθάλαμο του υπουργού, έξι κυρίες, όλες στο πόδι, οργανώνουν το πρόγραμμά του. Φαίνονται φρενήρεις και βιαστικές και καταπονημένες ... και όμως είναι αργοπορημένος. Ο τόπος φαίνεται γενικά σαν να μην ήταν τόσο σπουδαίος, ακόμα και στις καλύτερες μέρες του . Τα έπιπλα είναι φθαρμένα, το πάτωμα απο λινόλεουμ . Το πιο εντυπωσιακό πράγμα εδω είναι πόσους πολλούς ανθρώπους απασχολεί. Ο Υπουργός Παπακωνσταντίνου («Είναι εντάξει να με λες George») ήταν στο NYU και το London School of Economics τη δεκαετία του’80, στη συνέχεια, πέρασε 10 χρόνια εργαζόμενος στο Παρίσι για τον ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης). Είναι ανοιχτός, φιλικός, με φρέσκο πρόσωπο και φρέσκο-ξυρισμένος, και όπως πολλοί άνθρωποι στην κορυφή της νέας ελληνικής κυβέρνησης, μοιάζει λιγότερο Έλληνας από ότι Άγγλος-πράγματι, σχεδόν Αμερικανός. Όταν ο Παπακωνσταντίνου έφτασε εδώ, τον περασμένο Οκτώβριο, η ελληνική κυβέρνηση είχε εκτιμήσει το έλλειμμα του 2009 του προϋπολογισμού στο 3,7 τοις εκατό. Δύο εβδομάδες αργότερα ο αριθμός αυτός αναθεωρήθηκε προς τα πάνω σε 12,5 τοις εκατό και πράγματι αποδείχθηκε ότι ήταν σχεδόν 14 τοις εκατό. Ήταν ο άνθρωπος που η δουλειά του ήταν να καταλάβει και να εξηγήσει στον κόσμο γιατί. «Η δεύτερη μέρα στη δουλειά είχα συγκαλέσει σε συνεδρίαση για να εξετάσουμε τον προϋπολογισμό», λέει. «Συγκεντρώθηκαν όλοι από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, και αρχίσαμε αυτό,σαν μια διαδικασία ανακάλυψης." Κάθε μέρα ανακάλυπταν μερικές απίστευτες παραλείψεις. Ένα χρέος για συντάξεις ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων για κάθε χρόνο παρέμειναν, με κάποιο τρόπο, εκτός των βιβλίων της κυβέρνησης, όπου όλοι προσποιούνταν ότι δεν υπάρχει, παρόλο που η κυβέρνηση το είχε πληρώσει. Η τρύπα στο συνταξιοδοτικό πρόγραμμα για τους αυτοαπασχολούμενους, δεν ήταν τα 300 εκατ. που είχαν υποθέσει αλλά € 1,100,000,000 και ούτω καθεξής. "Στο τέλος κάθε ημέρας θα έλεγα,« εντάξει, ρε παιδιά, αυτά είναι; "Και απαντούσαν « Ναι ». Το επόμενο πρωί υπήρχε αυτό το μικρό χέρι που σηκωνόταν στο πίσω μέρος της αίθουσας:« Βασικά, κύριε υπουργέ , υπάρχει και αυτό το κενό των 100-προς-200-εκατομμυρίων-ευρώ "
Αυτό συνεχίστηκε για μια εβδομάδα. Μεταξύ άλλων υπήρχε και ένας μεγάλος αριθμός από εκτός-βιβλίων κάλπικα προγράμματα δημιουργίας θέσεων εργασίας. «Το Υπουργείο Γεωργίας είχε δημιουργήσει μια μονάδα-αδήλωτη- που απασχολούσε 270 άτομα για την ψηφιοποίηση των φωτογραφιών της ελληνικής δημόσιας γης,” μου λέει ο υπουργός Οικονομικών. "Το πρόβλημα ήταν ότι κανένας από τους 270 ανθρώπους είχε καποια εμπειρία με την ψηφιακή φωτογραφία. Τα πραγματικά επαγγέλματα των ανθρώπων αυτών ήταν άσχετα, όπως κομμωτές ».
Με την τελευταία ημέρα της ανακάλυψης, μετά το τελευταίο μικρό χέρι που είχε σηκωθεί στο πίσω μέρος της αίθουσας, ένα προβλεπόμενο έλλειμμα περίπου € 7,000,000,000 ήταν στην πραγματικότητα πάνω από 30 δισ. ευρώ. Το φυσικό ερώτημα-Πώς είναι δυνατόν;-μπορεί εύκολα να απαντηθεί: μέχρι εκείνη τη στιγμή, κανείς δεν είχε μπει στον κόπο να τα μετρήσει όλα. «Δεν είχαμε Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής», εξηγεί ο υπουργός Οικονομικών. "Δεν υπήρξε καμία ανεξάρτητη στατιστική υπηρεσία." Το κόμμα στην εξουσία εισάγει απλά ό, τι αριθμούς θέλει, για δικούς του σκοπούς.
Μόλις ο υπουργός Οικονομικών είχε τους αριθμούς, έφυγε σε τακτικές προγραμματισμένες μηνιαίες συναντήσεις του με τους υπουργούς Οικονομικών από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Δεδομένου ότι ήταν καινούργιος, είχε πάρει το λόγο. «Όταν τους είπα τον αριθμό, τους κόπηκε η ανάσα», είπε. "Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό; Ήμουν σαν να τους έλεγα Εσείς θα πρέπει να είχατε καταλάβει ότι οι αριθμοί δεν ήταν σωστοί. Αλλά το πρόβλημα ήταν ότι καθόμουν πίσω από ένα ταμπελακι που έγραφε ΕΛΛΑΔΑ και όχι, ένα ταμπελακι που έγραφε, Η ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. "Μετά τη συνάντηση, ένας Ολλανδός ήρθε σ 'αυτόν και είπε: «Γιώργο, γνωρίζουμε ότι δεν είναι δικό σου λάθος, αλλά δεν θα έπρεπε κάποιος να πάει στη φυλακή; "
Καθώς τελειώνει η ιστορία του, ο υπουργός Οικονομικών τονίζει ότι αυτό δεν είναι ένα απλό θέμα της κυβέρνηση που ψεύδεται για τις δαπάνες της. "Αυτά δεν οφείλονται όλα στην υποβολή εσφαλμένων στοιχείων», λέει. "Το 2009, η είσπραξη φόρου διαλύθηκε, γιατί ήταν μια χρονιά εκλογών."
"Τι;"
Χαμογελάει.
"Το πρώτο πράγμα που κάνει μια κυβέρνηση σε ένα έτος εκλογών είναι να τραβήξει τους φοροεισπράκτορες από τους δρόμους."
«Με κοροϊδεύεις."
Τώρα αυτός γελούσε μαζί μου. Είμαι σαφώς αφελής.
.....
Συνεχίζεται.....
Μετάφραση με google translator και λίγες διορθώσεις για να είναι πιο εύκολα κατανοητό το άρθρο στο Vanity Fair.
http://www.vanityfair.com/business/features/2010/10/greeks-bearing-bonds-201010?currentPage=1
«Ποια εκκλησία;" ρώτησα τον μοναχό.
"Απλά ακολουθήστε τους μοναχούς μετά την έγερση», είπε. Τότε με κοίταξε με προσοχή απο πάνω μέχρι κάτω. Είχε μία υπερβολικά μεγάλη και άγρια μαύρη γενειάδα, μακριά μαύρα ράσα, καπελάκι μοναχού, και σφαιρίδια προσευχής. Εγώ φορούσα λευκά παπούτσια για τρέξιμο, ανοιχτόχρωμο khakis, ένα μωβ πουκάμισο Brooks Brothers, και κρατούσα μια πλαστική σακούλα πλυντηρίου ρούχων που έγραφε Eagles Hotel Palace με γιγαντιαία γράμματα στο πλάι. "Γιατί ήρθες;" ρώτησε.
Πώς στο καλό μπορούν οι μοναχοί να γίνουν το καλύτερο παράδειγμα στην Ελλάδα σε μια περίπτωση μελέτης του Harvard Business School? Παίρνω το θάρρος να ρωτήσω.
Αυτό ήταν μια καλή ερώτηση. Όχι για την εκκλησία Ήμουν εκεί για τα χρήματα. Το τσουνάμι της φθηνής πίστωσης που διέτρεξε όλον τον πλανήτη μεταξύ των ετών 2002 και 2007 έχει μόλις δημιουργήσει τώρα μια νέα ευκαιρία για ταξίδι:ως “οικονομικές καταστροφές” τουρισμός. Η πίστωση δεν ήταν μόνο τα χρήματα, ήταν ο πειρασμός. Προσέφερε σε ολόκληρες κοινωνίες την ευκαιρία να αποκαλύψουν πτυχές των χαρακτήρων τους, που δεν θα μπορούσαν κανονικά να έχουν την πολυτέλεια να εκδηλώσουν. Σε ολόκληρες χώρες είπαν, «Τα φώτα είναι σβηστά, μπορείτε να κάνετε ό, τι θέλετε και κανείς δεν θα το μάθει ποτέ." Τι ήθελαν να κάνουν με τα χρήματα στο σκοτάδι, διαφέρει: οι Αμερικανοί ήθελαν σπίτια κατά πολύ μεγαλύτερα από ό, τι είχαν την οικονομική δυνατότητα, και να επιτραπεί στους ισχυρούς να εκμεταλλευτούν τους αδύναμους. Οι Ισλανδοί ήθελαν να διακόψουν την αλιεία και να γίνουν επενδυτικοί τραπεζίτες, και να καταστεί δυνατό στους Άλφα άρρενες να αποκαλύψουν την πριν από τότε καταπιεσμένη μεγαλομανία τους. Οι Γερμανοί ήθελαν να είναι ακόμη πιο Γερμανοί Οι Ιρλανδικό ήθελε να σταματήσουν να είναι Ιρλανδοί. Όλες αυτές οι διαφορετικές κοινωνίες ήταν επηρεασμένες από το ίδιο γεγονός, αλλά κάθε μια αντέδρασε με έναν δικό της ιδιαίτερο τρόπο. Καμία αντίδραση δεν ήταν τόσο ιδιόμορφη, όσο των Ελλήνων: ωστόσο, όποιος είχε περάσει ακόμα και λίγες μέρες μιλώντας με τους υπεύθυνους του τόπου θα μπορούσε να το αντιληφθεί αυτό. Αλλά για να δει πόσο περίεργη ήταν, έπρεπε να έρθει σε αυτό το μοναστήρι.
Είχα τους λόγους μου που ήμουν εδώ. Αλλά ήμουν αρκετά σίγουρος ότι αν είχα πει στον μοναχός ποιοί ήταν, αυτόι, θα με είχε πετάξει έξω. Και έτσι είπα ψέματα. "Λένε ότι αυτός είναι ο πιο ιερός τόπος στη γη», είπα.
Είχα φτάσει στην Αθήνα μόλις λίγες ημέρες νωρίτερα, ακριβώς μία εβδομάδα πριν από την επόμενη προγραμματισμένη εξέγερση, και λίγες μέρες μετά που οι Γερμανοί πολιτικοί πρότειναν ότι η ελληνική κυβέρνηση, για να εξοφλήσει τα χρέη, πρέπει να πουλήσει τα νησιά της και ίσως ρίξει κάποια αρχαία ερείπια στο παζάρεμα της. Ο νέος σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Ελλάδας, Γιώργος Παπανδρέου, αισθάνθηκε την υποχρέωση να αρνηθεί ότι πραγματικά σκέφτεται να πωλήσει οποιοδήποτε νησί. Η Moody, η εταιρεία πιστοληπτικής αξιολόγησης, είχε χαμηλώσει λίγο νωρίτερα στην αξιολόγηση της την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας σε τέτοιο επίπεδο που μετέτρεψε όλα τα ελληνικά κρατικά ομολόγα σε σκουπίδια-και έτσι να είναι πλέον ασύμφορα για πολλούς από τους επενδυτές στους οποίους αυτά ανήκουν σήμερα. Η πτώση που προέκυψε στα ελληνικά ομόλογα στην αγορά δεν ήταν, τελικά, μεγάλη υπόθεση, διότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είχαν μεταξύ τους συμφωνήσει να δανείσουν στην Ελλάδα -ένα έθνος περίπου 11 εκατομμυρίων ανθρώπων, ή κατά δύο εκατομμύρια λιγότεροι από το Λος Άντζελες, - μέχρι και 145 δισεκατομμύρια δολάρια. Σε βραχυπρόθεσμο χρόνο η Ελλάδα βγήκε από την ελεύθερη χρηματοπιστωτική αγορά και έγινε ένας φρουρός των άλλων κρατών.
Αυτή ήταν η ευχάριστη είδηση. Η μακροπρόθεσμη εικόνα ήταν πολύ πιο ζοφερή. Εκτός από το κατά προσέγγιση $ 400 δισεκατομμυρίων (και αυξανόμενο) ποσό των εκκρεμών χρεών της κυβέρνησης, οι «ψάχνοντες» τους ελληνικούς αριθμούς μόλις είχαν υπολογίσει ότι η κυβέρνηση της χώρας τους είχε άλλα 800 δισεκατομμύρια δολάρια ή και περισσότερα σε χρέος για τις συντάξεις. Προσθέστε τα όλα μαζί και θα έχετε περίπου 1,2 τρισεκατομμύρια δολάρια, ή περισσότερο από ένα τέταρτο του εκατ. δολάρια για κάθε εργαζόμενο Έλληνα. Με 1,2 τρισεκατομμύρια δολάρια σε χρέη, τα 145 δισεκατομμύρια δολάρια bailout ήταν σαφώς περισσότερο μια χειρονομία παρά μια λύση. Και αυτά ήταν μόνο για τους επίσημους αριθμούς. Η αλήθεια είναι σίγουρα χειρότερη. "Οι άνθρωποί μας πήγαν μέσα και δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που βρήκαν," ένας ανώτερος υπάλληλος του ΔΝΤ μου είπε, όχι πολύ καιρό μετά που επέστρεψε από την πρώτη ελληνική αποστολή του ΔΝΤ. "Ο τρόπος με τον οποίο είχαν την παρακολούθηση των οικονομικών τους-ήξεραν πόσο είχαν συμφωνήσει να δαπανήσουν, αλλά κανείς δεν είχε ελέγξει τι είχε πράγματι δαπανηθεί. Δεν ήταν καν αυτό που θα αποκαλούσα μια αναδυόμενη οικονομία. Ήταν μια τριτοκοσμική χώρα."
Όπως αποδείχθηκε, αυτό που οι Έλληνες ήθελαν να κάνουν, όταν τα φώτα θα έσβηναν και θα ήταν μόνοι στο σκοτάδι με ένα σωρό από δανεικά χρήματα, ήταν να μετατρέψουν την κυβέρνηση τους σε μια piñata γεμιστή με φανταστικά ποσά και να δοθεί σε όσους ποιο πολλούς πολίτες ήταν δυνατόν ένα κομμάτι απο αυτή. Μόλις την τελευταία δεκαετία οι δαπάνες για μισθούς του ελληνικού δημόσιου τομέα έχει διπλασιαστεί, σε πραγματικούς όρους-και ο αριθμός αυτός δεν λαμβάνει υπόψη τις δωροδοκίες που συλλέγονται από δημόσιους υπαλλήλους. Ο μέσος όρος αμοιβής σε κρατική απασχόληση καταβάλλει ποσό σχεδόν τριπλάσιο του μέσου όρου στον ιδιωτικό τομέα. Ο εθνικός σιδηρόδρομος έχει ετήσια έσοδα ύψους 100 εκατ. ευρώ έναντι ετήσιου μισθολογικού κόστους 400 εκατ. ευρώ, συν € 300 000 000 σε άλλα έξοδα. Ο μέσος εργαζόμενος στο κρατικό σιδηρόδρομο κερδίζει € 65,000 ετησίως. Πριν από είκοσι χρόνια επιτυχημένος επιχειρηματίας που έγινε υπουργός Οικονομικών και ονομάζεται Στέφανος Μάνος είχε τόνισει ότι θα ήταν φθηνότερο να μεταφέρονται οι επιβάτες των σιδηροδρομικών γραμμών σε όλη την Ελλάδα, με ταξί: είναι ακόμα αλήθεια. "Έχουμε μια εταιρεία σιδηρόδρομων που είναι υπό πτώχευση πέρα από κάθε αντίληψη" μου δήλωσε ο Μάνος "Και όμως δεν υπάρχει ούτε μια ιδιωτική εταιρία στην Ελλάδα με αυτό το είδος του μέσου μισθού." Το ελληνικό σύστημα δημόσιας εκπαίδευσης είναι σε τέτοια κατάσταση αναποτελεσματικότητας που κόβει την ανάσα: ένα από τα χαμηλότερα σε κατάταξη συστήματα στην Ευρώπη, απασχολεί πάντως τέσσερις φορές περισσότερους εκπαιδευτικούς ανά μαθητή, ως την χώρα στην υψηλότερη κατάταξη, την Φινλανδία. Οι Έλληνες που στέλνουν τα παιδιά τους στα δημόσια σχολεία απλά υποθέτουν ότι θα χρειαστεί να προσλάβουν ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς να φροντίζουν τα παιδιά να μάθουν πραγματικά κάτι. Υπάρχουν τρεις κρατικές υπηρεσίες άμυνας: από κοινού, έχουν δισεκατομμύρια ευρώ χρέη, και συνεχώς αυξανόμενες ζημίες. Η ηλικία συνταξιοδότησης για τις ελληνικές θέσεις απασχόλησης που ταξινομούνται ως «βαρέα» είναι τόσο νωρίς όπως τα 55 χρόνια για τους άνδρες και 50 για τις γυναίκες. Απο τη στιγμή που η κυβέρνηση επίσης άρχισε να μοιράζει γενναιόδωρες συντάξεις, περισσότερα από 600 ελληνικά επαγγέλματα, με κάποιο τρόπο, κατάφεραν να ταξινομηθούν ως βαρέα: κομμωτές, εκφωνητές ραδιοφώνου, σερβιτόροι, μουσικοί, και τα λοιπά, κτλ. Το ελληνικό δημόσιο σύστημα υγείας ξοδεύει πολύ περισσότερο στις προμήθειες από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο-και αυτό συμβαίνει γιατί δεν είναι ασυνήθιστο, πολλοί Έλληνες μου λένε, να βλέπει κανείς νοσοκόμες και γιατρούς, σχολώντας απο την δουλειά τους, να γεμίζουν τα χεριά τους με χαρτιά υγείας και πάνες, και οτιδήποτε άλλο μπορούν να λεηλατήσουν από τις ντουλάπες του εφοδιασμού.
“Οι Έλληνες δεν έμαθαν ποτέ να πληρώνουν τους φόρους τους .... επειδή κανείς δεν εχει ποτέ τιμωρηθεί. Είναι σαν ένας κύριος που δεν ανοίγει μια πόρτα για μια κυρία."
Που τελειώνει η σπατάλη και αρχίζει η κλοπή σχεδόν δεν έχει σημασία. Το ένα σκεπάζει και έτσι δίνει τη δυνατότητα στο άλλο. Είναι απλά ως δεδομένο, για παράδειγμα, ότι όποιος εργάζεται για το δημόσιο, εννοείτε ότι θα δωροδοκηθεί. Οι άνθρωποι που πάνε στα δημόσια νοσοκομεία υποθέτουν ότι θα χρειαστεί να δωροδοκήσουν τους ιατρούς για να λάβουν πράγματι την φροντίδα τους. Υπουργοί που πέρασαν τη ζωή τους στη δημόσια υπηρεσία, αποκαλύπτεται ότι έχουν τη δυνατότητα να κατέχουν πολλών εκατομμυρίων δολαρίων αρχοντικά και δύο ή τρία εξοχικά σπίτια.
Όλως περιέργως, οι χρηματοδότες στην Ελλάδα εξακολουθούν να είναι περισσότερο ή λιγότερο υπεράνω κριτικής. Δεν έπαψαν ποτέ να είναι οτιδήποτε, παρά νυσταλέοι παλιό- εμπορικοί τραπεζίτες. Ουσιαστικά είναι οι μόνοι μεταξύ των τραπεζών της Ευρώπης, που δεν αγοράσαν αμερικανικά subprime-backed ομόλογα, για να σπρωχθούν στα άκρα, ή να καταβάλουν οι ίδιες τεράστια χρηματικά ποσά. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που οι τράπεζες είχαν ήταν ότι είχαν δανείσει περίπου 30 δις ευρώ στο ελληνικό δημόσιο, τα όποια η εκλάπησαν ή σπαταλήθηκαν. Στην Ελλάδα οι τράπεζες δεν βύθισαν τη χώρα. Η χώρα βύθισε τις τράπεζες.
Το πρωί της επόμενης μέρας της προσγείωσης μου, πήγα να δω τον Έλληνα Υπουργό Οικονομικών, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, του οποίου η δουλειά είναι να ξεκαθαρίσει αυτό το φανταστικό χάος. Η Αθήνα κατορθώνει κάπως να είναι φωτεινά λευκή και βρώμικη ταυτόχρονα. Τα πιο όμορφα φρεσκοβαμμένα νεοκλασικά κτήρια είναι παραμορφωμένα με νέα graffiti. Αρχαία ερείπια είναι παντού, φυσικά, αλλά φαίνεται να έχουν μικρή σχέση με οτιδήποτε άλλο. Είναι σαν ένα Λος Άντζελες με παρελθόν.
Στη σκοτεινή και στενή είσοδο του Υπουργείου Οικονομικών ένα μικρό πλήθος φρουρών ασφαλείας σας περνούν απο οθόνη καθώς μπαίνετε-αλλα δεν κάνουν τον κόπο να ελέγξουν να δουν γιατί χτύπησε ο ανιχνευτής μετάλλων. Στο προθάλαμο του υπουργού, έξι κυρίες, όλες στο πόδι, οργανώνουν το πρόγραμμά του. Φαίνονται φρενήρεις και βιαστικές και καταπονημένες ... και όμως είναι αργοπορημένος. Ο τόπος φαίνεται γενικά σαν να μην ήταν τόσο σπουδαίος, ακόμα και στις καλύτερες μέρες του . Τα έπιπλα είναι φθαρμένα, το πάτωμα απο λινόλεουμ . Το πιο εντυπωσιακό πράγμα εδω είναι πόσους πολλούς ανθρώπους απασχολεί. Ο Υπουργός Παπακωνσταντίνου («Είναι εντάξει να με λες George») ήταν στο NYU και το London School of Economics τη δεκαετία του’80, στη συνέχεια, πέρασε 10 χρόνια εργαζόμενος στο Παρίσι για τον ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης). Είναι ανοιχτός, φιλικός, με φρέσκο πρόσωπο και φρέσκο-ξυρισμένος, και όπως πολλοί άνθρωποι στην κορυφή της νέας ελληνικής κυβέρνησης, μοιάζει λιγότερο Έλληνας από ότι Άγγλος-πράγματι, σχεδόν Αμερικανός. Όταν ο Παπακωνσταντίνου έφτασε εδώ, τον περασμένο Οκτώβριο, η ελληνική κυβέρνηση είχε εκτιμήσει το έλλειμμα του 2009 του προϋπολογισμού στο 3,7 τοις εκατό. Δύο εβδομάδες αργότερα ο αριθμός αυτός αναθεωρήθηκε προς τα πάνω σε 12,5 τοις εκατό και πράγματι αποδείχθηκε ότι ήταν σχεδόν 14 τοις εκατό. Ήταν ο άνθρωπος που η δουλειά του ήταν να καταλάβει και να εξηγήσει στον κόσμο γιατί. «Η δεύτερη μέρα στη δουλειά είχα συγκαλέσει σε συνεδρίαση για να εξετάσουμε τον προϋπολογισμό», λέει. «Συγκεντρώθηκαν όλοι από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, και αρχίσαμε αυτό,σαν μια διαδικασία ανακάλυψης." Κάθε μέρα ανακάλυπταν μερικές απίστευτες παραλείψεις. Ένα χρέος για συντάξεις ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων για κάθε χρόνο παρέμειναν, με κάποιο τρόπο, εκτός των βιβλίων της κυβέρνησης, όπου όλοι προσποιούνταν ότι δεν υπάρχει, παρόλο που η κυβέρνηση το είχε πληρώσει. Η τρύπα στο συνταξιοδοτικό πρόγραμμα για τους αυτοαπασχολούμενους, δεν ήταν τα 300 εκατ. που είχαν υποθέσει αλλά € 1,100,000,000 και ούτω καθεξής. "Στο τέλος κάθε ημέρας θα έλεγα,« εντάξει, ρε παιδιά, αυτά είναι; "Και απαντούσαν « Ναι ». Το επόμενο πρωί υπήρχε αυτό το μικρό χέρι που σηκωνόταν στο πίσω μέρος της αίθουσας:« Βασικά, κύριε υπουργέ , υπάρχει και αυτό το κενό των 100-προς-200-εκατομμυρίων-ευρώ "
Αυτό συνεχίστηκε για μια εβδομάδα. Μεταξύ άλλων υπήρχε και ένας μεγάλος αριθμός από εκτός-βιβλίων κάλπικα προγράμματα δημιουργίας θέσεων εργασίας. «Το Υπουργείο Γεωργίας είχε δημιουργήσει μια μονάδα-αδήλωτη- που απασχολούσε 270 άτομα για την ψηφιοποίηση των φωτογραφιών της ελληνικής δημόσιας γης,” μου λέει ο υπουργός Οικονομικών. "Το πρόβλημα ήταν ότι κανένας από τους 270 ανθρώπους είχε καποια εμπειρία με την ψηφιακή φωτογραφία. Τα πραγματικά επαγγέλματα των ανθρώπων αυτών ήταν άσχετα, όπως κομμωτές ».
Με την τελευταία ημέρα της ανακάλυψης, μετά το τελευταίο μικρό χέρι που είχε σηκωθεί στο πίσω μέρος της αίθουσας, ένα προβλεπόμενο έλλειμμα περίπου € 7,000,000,000 ήταν στην πραγματικότητα πάνω από 30 δισ. ευρώ. Το φυσικό ερώτημα-Πώς είναι δυνατόν;-μπορεί εύκολα να απαντηθεί: μέχρι εκείνη τη στιγμή, κανείς δεν είχε μπει στον κόπο να τα μετρήσει όλα. «Δεν είχαμε Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής», εξηγεί ο υπουργός Οικονομικών. "Δεν υπήρξε καμία ανεξάρτητη στατιστική υπηρεσία." Το κόμμα στην εξουσία εισάγει απλά ό, τι αριθμούς θέλει, για δικούς του σκοπούς.
Μόλις ο υπουργός Οικονομικών είχε τους αριθμούς, έφυγε σε τακτικές προγραμματισμένες μηνιαίες συναντήσεις του με τους υπουργούς Οικονομικών από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Δεδομένου ότι ήταν καινούργιος, είχε πάρει το λόγο. «Όταν τους είπα τον αριθμό, τους κόπηκε η ανάσα», είπε. "Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό; Ήμουν σαν να τους έλεγα Εσείς θα πρέπει να είχατε καταλάβει ότι οι αριθμοί δεν ήταν σωστοί. Αλλά το πρόβλημα ήταν ότι καθόμουν πίσω από ένα ταμπελακι που έγραφε ΕΛΛΑΔΑ και όχι, ένα ταμπελακι που έγραφε, Η ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. "Μετά τη συνάντηση, ένας Ολλανδός ήρθε σ 'αυτόν και είπε: «Γιώργο, γνωρίζουμε ότι δεν είναι δικό σου λάθος, αλλά δεν θα έπρεπε κάποιος να πάει στη φυλακή; "
Καθώς τελειώνει η ιστορία του, ο υπουργός Οικονομικών τονίζει ότι αυτό δεν είναι ένα απλό θέμα της κυβέρνηση που ψεύδεται για τις δαπάνες της. "Αυτά δεν οφείλονται όλα στην υποβολή εσφαλμένων στοιχείων», λέει. "Το 2009, η είσπραξη φόρου διαλύθηκε, γιατί ήταν μια χρονιά εκλογών."
"Τι;"
Χαμογελάει.
"Το πρώτο πράγμα που κάνει μια κυβέρνηση σε ένα έτος εκλογών είναι να τραβήξει τους φοροεισπράκτορες από τους δρόμους."
«Με κοροϊδεύεις."
Τώρα αυτός γελούσε μαζί μου. Είμαι σαφώς αφελής.
.....
Συνεχίζεται.....
Μετάφραση με google translator και λίγες διορθώσεις για να είναι πιο εύκολα κατανοητό το άρθρο στο Vanity Fair.
http://www.vanityfair.com/business/features/2010/10/greeks-bearing-bonds-201010?currentPage=1
13 Σεπ 2010
Ακτιβιστές για δέσιμο
Η τηλεόραση το σαββατοκύριακο ήταν γεμάτη από ακτιβιστές. Έτσι τους ανέφεραν οι ρεπόρτερ: ακτιβιστές! Η τηλεόρασή μας βέβαια δεν φημίζεται για την σωστή χρήση των λέξεων αλλά ας μην σταθούμε σε αυτό. Ο ένας «ακτιβιστής» πέταξε ένα παπούτσι προς την μεριά του Έλληνα πρωθυπουργού και ο άλλος «ακτιβιστής», στο κέντρο της Νέας Υόρκης, έσκισε σελίδες από το Κοράνι και σκούπισε τα οπίσθια του. Ο ένας φώναζε «δεν θα μας πάρετε την Μακεδονία» και ο άλλος «δεν θα μας πάρετε τη Αμερική». Και οι δύο βέβαια έκαναν το σώου τους για την τηλεόραση μόνο.
......
Ακτιβιστές για δέσιμο
......
Ακτιβιστές για δέσιμο
12 Σεπ 2010
11 Σεπ 2010
8 Σεπ 2010
Ερωτήσεις και απαντήσεις για την κρίση
Η μεγάλη αξία του κειμένου αυτού βρίσκεται στο ότι καταθέτει πληθώρα στοιχείων και επιχειρημάτων που συνηγορούν υπέρ των φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων που απαιτούνται ώστε να ξεπεράσει η Ελλάδα την κρίση και να επανέλθει σε τροχιά ανάπτυξης.Όλο το κείμενο σε pdf
www.greekliberals.net
4 Σεπ 2010
Ανατριχιαστικό video!
Μόρφωση η κατήχηση; Είναι δυνατόν να ακούγονται τέτοια άσματα σε σχολεία ευρωπαϊκού κράτους, μέλος της ΕΕ; Απαράδεκτο!
http://taxalia.blogspot.com/2010/09/blog-post_5161.html
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)