Επίθεση Αλβανού ιστορικού κατά της Ακαδημίας Αθηνών
Ο γνωστός Αλβανός ιστορικός Kristo Frasheri, με ένα κείμενο 8.500 λέξεων στην εφημερίδα «Gazeta Shqiptare» καταφέρεται κατά του συλλογικού έργου της Ακαδημίας Αθηνών «ΗΠΕΙΡΟΣ 4000 χρόνια ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού»
και χαρακτηρίζει ότι οι Έλληνες Ακαδημαϊκοί που συνέγραψαν το έργο αυτό σκοπίμως στρεβλώνουν την ιστορία της Ηπείρου, στοχεύοντας στην προσάρτησή της Βορείου Ηπείρου, στην Ελλάδα.
Σημειώνει μάλιστα, στο εκτεταμένο άρθρο του ότι δεν υπάρχει Ακαδημία Αθηνών αλλά πίσω της κρύβεται το ελληνικό κράτος.
Δεν διστάζει επίσης, να καταφερθεί και κατά του Βρετανού ιστορικού Nicholas G.L.Hammond με την κατηγορία ότι μεροληπτεί υπέρ των Ελλήνων αφού βλέπει μόνο ελληνικές αρχαιότητες σε όλη την Ήπειρο.
Βασικός ιστός του άρθρου του Αλβανού είναι ότι οι Πελασγοί, που αναφέρονται ως αρχέγονοι κάτοικοι της Ηπείρου δεν είχαν καμία σχέση με τους Έλληνες καθώς επίσης και οι Δωριείς δεν ήταν ελληνικό φύλο, άρα – καταλήγει- ότι δεν υπάρχει κατοίκηση Ελλήνων στην Ήπειρο στα αρχαιότατα χρόνια.
Θα παρουσιάσουμε ορισμένα τμήματα του κειμένου .
«Το όνειρο (των Ελλήνων εθνικιστών ) να επαναφέρουν το μεσαιωνικό Βυζάντιο είναι γνωστό ότι δεν εκπληρώθηκε.
Επιπρόσθετα η νέα κατάσταση που διαμορφώθηκε έφερε διαδοχικές ιστορικές αποτυχίες στους Έλληνες.
Η Κωνσταντινούπολη χάθηκε για πάντα. Στη Μικρά Ασία έλαβε μια ντροπιασμένη στρατιωτική ήττα. Δεν κατάφερε να συμπεριλάβει στο νέο κράτος την Ανατολική Θράκη.
Ακόμη και η πολυπόθητη βόρεια Μακεδονία έμεινε εκτός συνόρων.
Απέτυχε, ακόμη, και η προσάρτηση της Κύπρου.Στην Ήπειρο κατάφερε μόνο να αποσπάσει τη μισή, το νότιο τμήμα της.
Ωστόσο, η απληστία δεν έχει σβήσει από την Αθήνα. Επιζητά μια νίκη. Μια νίκη η οποία είναι αναγκαίο τώρα όσο ποτέ που πνίγεται στο χρέος.
Η μόνη ελπίδα για μια νίκη –ηθική κυρίως- είναι να καταναγκάσει τη Μακεδονία να αλλάξουν το όνομά τους και να πετύχει μια νίκη με την Αλβανία με την αυτονομία της «Βορείου Ηπείρου».
«Την προϊστορική περίοδο της ελληνικής ιστορίας αναφέρεται ότι την έγραψε ένας βρετανός ιστορικός ο Nicholas G.L.Hammond, ο οποίος υπήρξε καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ της Αγγλίας και επίσης επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου των Ιωαννίνων στην Ελλάδα.
Μόνο μετά την ανάγνωση των κεφαλαίων που ασχολούνται με τον ελληνικό πολιτισμό της Ηπείρου γίνεται γνωστό γιατί το συλλογικό έργο των Ελλήνων ιστορικών προτίμησαν να αναθέσουν στον βρετανό καθηγητή αυτό το ιστορικό κομμάτι.
Με τον τρόπο που αντιμετωπίζει την ιστορία της αρχαίας Ηπείρου ο N.G.L. Hammond έχει ξεπεράσει τους Έλληνες στην εκτίμησή τους σχετικά με τον ελληνισμό της Ηπείρου».
Και πιο κάτω :
«Κανένας αρχαίος Έλληνας συγγραφέας δεν ισχυρίζεται ότι οι αρχαίοι κάτοικοι της Ηπείρου ήταν Έλληνες.
Οι Έλληνες και οι Πελασγοί ήταν δύο διαφορετικές εθνικότητες και κύριο πνευματικό κέντρο των Πελασγών, το ιερό της Δωδώνης ήταν η καρδιά της Ηπείρου.
Στη συνέχεια βαπτίστηκαν οι θεοί των Πελασγών με συγκεκριμένα ελληνικά ονόματα θεών.
Οι Πελασγοί έζησαν στην Ήπειρο πριν εμφανιστούν στα Βαλκάνια οι Έλληνες και Ιλλυριοί».
«Εσφαλμένη είναι επίσης – γράφει ο Kristo Frasheri- οι μαρτυρίες των αρχαίων συγγραφέων ότι οι Σελοί ή Ελλοί της Δωδώνης έχουν σχέση με τους Έλληνες.
Σύμφωνα με τους μελετητές της ιστορικής γλωσσολογίας η σύνδεση αυτή είναι τεχνητή».
--Πηγή: Gazeta Shqiptare
--------------------------------------------------- από τα παραπάνω προκύπτει η βάσιμη ελπίδα ότι οι επιστήμονες στις γειτονικές χώρες θα αποκαταστήσουν την ιστορική ΑΛΗΘΕΙΑ του τόπου τους από τα διαστρεβλωτικά ΨΕΜΜΑΤΑ των ελλήνων εθνικιστών..
από την άλλη και οι ευθύνες των δυτικών επιστημόνων στην κακοποίηση της αλήθειας της αρχαίας ιστορίας του γεωγραφικού τόπου που περιλαμβάνει το ελληνικό κράτος είναι μεγάλες...
με το χάϊδεμα των ελλήνων εθνικιστών συνέπραξαν στην ηθική βάση των greek statistics και την χρεωκοπία του ελληνικού κράτος...
βαπτίζοντας απόγονους των αρχαιοελλήνων, ανθρώπους οι οποίοι ουδεμία σχέση έχουν μαζί τους, εκτός της βαθιά ετεροχρονισμένης των 23 αιώνων διαμονής στον ίδιο τόπο...
αφου λες οτι "«Κανένας αρχαίος Έλληνας συγγραφέας δεν ισχυρίζεται ότι οι αρχαίοι κάτοικοι της Ηπείρου ήταν Έλληνες."
δες τι ελεγαν
but we know of no Greek before Pyrros who fought against Rome
Pausanias, 1.11
Zeus Archon, Dodonean, Pelasgian, who dwells afar, ruling on rough wintered Dodona, surrounded by the Selloi, the interpreters of your divine will, whose feet are unwashed and sleep on the ground”.
Homer, Iliad 16:127
“It was for this reason that Pyrrhus was defeated by the Romans also in a battle to the finish. For it was no mean or untrained army that he had, but the mightiest of those then in existence among the Greeks and one that had fought a great many wars; nor was it a small body of men that was then arrayed under him, but even three times as large as his adversary’s, nor was its general any chance leader, but rather the man whom all admit to have been the greatest of all the generals who flourish at that same period;”
Dionysius of Halicarnnasus, Roman Antiquities, 19.11
Ο Πτολεμαίος αποκαλεί την Ήπειρο αρχέγονη Ελλάδα[5] και ο Αριστοτέλης αναφέρει για την ίδια περιοχή ότι ένας αρχαίος κατακλυσμός ήταν πολύ άγριος «στην αρχαία Ελλάδα, μεταξύ της Δωδώνης και του Αχελώου ποταμού [...], τη γη που κατείχαν οι ΣΕΛΛΟΙ και οι Γραικοί, που αργότερα θα γίνονταν γνωστοί ως Έλληνες», (οι καλούμενοι τότε μεν Γραικοί, νυν δ' Έλληνες)[6]. Η θέση, συνεπώς, ότι οι Έλληνες ήταν μία φυλή από την Ήπειρο η οποία αργότερα μετανάστευσε προς τα νότια στην Φθία της Θεσσαλίας επαληθεύεται. Η επέκταση μιας συγκεκριμένης λατρείας του Δία στη Δωδώνη, μια τάση των Ελλήνων να σχηματίζουν ακόμη μεγαλύτερες κοινότητες και αμφικτυονίες, καθώς και η αυξανόμενη δημοτικότητα της λατρείας των Δελφών, είχε σαν αποτέλεσμα την επέκταση του ονόματος στην υπόλοιπη ελληνική χερσόνησο, αργότερα πέρα από το Αιγαίο πέλαγος, στην Μικρά Ασία και τελικά προς δυσμάς στη Σικελία και τη νότια Ιταλία, οι οποίες ήταν γνωστές με τον όρο Μεγάλη Ελλάδα
Ο Αριστοτέλης, η αρχαιότερη πηγή που αναφέρεται η λέξη αυτή, δηλώνει ότι ένας φυσικός κατακλυσμός "σάρωσε" την κεντρική Ήπειρο, μια περιοχή της οποίας οι κάτοικοι αποκαλούνταν Γραικοί κι αργότερα ονομάζονταν Έλληνες[26]. Στη Μυθολογία, ο Γραικός είναι ξάδερφος του Λατίνου και η λέξη μάλλον σχετίζεται με τη λέξη γηραιός, που ήταν ο τίτλος των ιερέων της Δωδώνης. Ονομάζονταν επίσης ΣEΛΛΟΙ, κάτι που δείχνει τη σχέση μεταξύ των δυο βασικών ονομασιών των Ελλήνων. Η επικρατούσα θεωρία για τον αποικισμό της Ιταλίας είναι ότι τμήμα κατοίκων της Ηπείρου διέσχισαν τη Δωδώνη και μετοίκησαν στη Φθία και έγιναν γνωστοί ως Έλληνες, η φυλή που οδήγησε στην Τροία ο Αχιλλέας. Οι υπόλοιποι κάτοικοι αναμείχθηκαν με άλλες φυλές που κατέφτασαν αργότερα, χωρίς όμως να χάσουν το όνομά τους. Από εκεί ταξίδεψαν δυτικά προς την Ιταλία, πριν καταφτάσει το πρώτο κύμα αποικισμού στη Σικελία και την Κάτω Ιταλία τον 8ο αιώνα π.Χ.
The most famed member of the MOLOSSIAN dynasty was Pyrrhus, who became famous for his Pyrrhic victory over the Romans. According to PLUTARCH, Pyrrhus was the son of Aeacides of Epirus and a Greek woman from Thessaly named Phthia, the daughter of a war hero in the Lamian War. Pyrrhus was a second cousin of Alexander the Great.
http://en.wikipedia.org/wiki/Molossians
και ο αρχαιος ρωμαιος Ιστορικος Eutropius
Thus the ambassador of Pyrrhus returned; and, when Pyrrhus asked him “what kind of a place he had found Rome to be,” Cineas replied, that “he had seen a country of kings, for that all there were such, as Pyrrhus alone was thought to be in Epirus and the rest of Greece.”
Eutropius (Abridgment of Roman History) Historiae Romanae Breviarium
Greece starts at Oricus and the most ancient part of Greece is Epirus.”
Claudius Ptolemy, The Geographer
και μην γραφεις οτι σαχλαμαρα σου κατεβει πριν το διασταυρωσεις με ιστορικες πηγες
Δεν υπάρχει καμιά έκδοση της Ακαδημίας Αθηνών με τον τίτλο «ΗΠΕΙΡΟΣ 4000 χρόνια ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού». Είναι της Εκδοτικής Αθηνών!!!
Αν ο Αλβανός και οι περί αυτών(όπως ο ανώνυμος 12:20)δεν μπορούν να αναγνωρίσουν ούτε τον εκδότη ενός βιβλίου που κάνουν κριτική, φαντάσου το είδος της κριτικής που κάνουν για το περιεχόμενό τους.!!!
Όπως έγραψα σε αυτό το blog, οι Πελασγοί στην ψευδοεπιστημονική ιστορία των Βαλκάνιων λαών θεωρούνται πρωτοαλβανοί, πρωτόσλαβοι και πρωτότουρκοι.
Ποιος άλλος έχει πει για την πατρίδα του τόσο ωραίο εγκώμιο όσο ο Ευριπίδης : Στ’ αλήθεια, λαός που δεν ήρθε απ’ αλλού, αλλά γεννηθήκαμε αυτόχθονες» (Πλούταρχος, «Περί Φυγής», 604D-E, 13
Ην γαρ και το των Πελασγών γένος Ελληνικόν εκ Πελοποννήσου το αρχαίον, και τον Πελασγόν αυτόχθονα λέγων» (Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς. «Ρωμαϊκή Αρχαιολογία» Ι 17).
Οβίδιος, Λατίνος ποιητής, αναφερόμενος στα γεγονότα του Τρωικού πολέμου, ταυτίζει συνεχώς τους Πελασγούς με τους Έλληνες: «Χίλια πλοία τον ακολούθησαν και κάθε φυλή των Πελασγών μαζί, δεμένοι με όρκο σε κοινή εκστρατεία» («Μεταμορφώσεις», Βιβλίο XII, στίχος 7). («Μεταμορφώσεις», Βιβλίο XII, στίχος 611). «Και τι το αναφέρει αυτό, όταν λέει πως για τον πελασγικό το στόλο σήκωσε τα όπλα ενάντια σε Τρώες και το Δία;» («Μεταμορφώσεις», Βιβλίο XIII, στίχος 268).
Αλλά και ο Όμηρος βάζει τον Έλληνα Αχιλλέα στην «Ιλιάδα» (Π 233-234) να αναφωνεί ορκιζόμενος στο όνομα του Δία: «Ζευ άνα Δωδωναίε Πελασγικέ».
Ο Στράβων, ταυτίζει τους Έλληνες με τους Πελασγούς, τους Δαναούς και τους Αργείους: «Νομίζω ότι η δόξα της πόλης είναι που προετοίμασε να ονομάζονται από αυτήν (δηλαδή από το Άργος, Αργείτες) οι Πελασγιώτες, οι Δαναοί, και οι Αργείοι και οι άλλοι Έλληνες» («Γεωγραφικά», Η΄, VI, 8).
Άκρως σημαντικές είναι και οι πληροφορίες που διασώζει ο Αριστοτέλης σχετικά με την μετεξέλιξη των πρώτων Ελλήνων μέσα από τα σπλάχνα των Πελασγών. Ο φιλόσοφος τοποθετεί την πρώτη κοιτίδα των Ελλήνων γύρω από τη Δωδώνη και τον Αχελώο ποταμό στην γη της Ηπείρου: «ο αποκαλούμενος κατακλυσμός του Δευκαλίωνα και μάλιστα αυτός που έγινε στο χώρο της Ελλάδας και ειδικότερα στην Ελλάδα την αρχαία. Αυτή δε (η αρχαία Ελλάς), είναι η περιοχή γύρω από τη Δωδώνη και τον Αχελώο (ποταμό)»
Η αρχαία Ελλάς που αναφέρει ο Αριστοτέλης και είναι στην Ήπειρο στην περιοχή της Δωδώνης και του Αχελώου, η Ελλοπία, όπου συγκεντρώθηκαν και βρήκαν καταφύγιο επιζήσαντες του κατακλυσμού υπό τον Δευκαλίωνα και η Θεσσαλία όπου εκεί για πρώτη φορά ένα μέρος των Πελασγών υπό τον Έλληνα θα πάρει το όνομα Έλληνες και θα καταγραφούν ως οι πρώτοι Έλληνες της ιστορίας
(Αριστοτέλης, «Μετεωρολογικά», Ι-352).
ξυπνα ασχετε 12,20, γραφεις οτι ναναι αρκει αυτο να ειναι εναντιον των Ελληνων
What great or noble work could we ourselves have achieved had we thought it enough, living at ease in Macedon, merely to guard our homes, accepting no burden beyond checking the encroachment of the Thracians on our borders, or the Illyrians and Triballians, or perhaps such Greeks as might prove a menace to our comfort ? http://faq.macedonia.org/history/alexander.arrian.html Ανώνυμε 7:27, αυτό δεν το είδες; Και σε ποιο σημείο ακριβώς ο Αλέξανδρος λέει ότι οι μακεδόνες είναι έλληνες;
Ανώνυμε 7:13, ωραία όλα αυτά που γράφεις, αλλά τι γλώσσα μιλούσαν οι Πελασγοί δεν μας είπες. Και που είναι η Μακεδονία, σε όλα αυτά που γράφεις περί καταγωγής ελλήνων; Πότε αυτοί ανέβηκαν προς βορρά; Η δεν ανέβηκαν αλλά οι μακεδόνες κατέβηκαν και τους άλλαξαν τα φώτα...
αν επιμένετε ασχοληθείτε τουλάχιστον με τους κατοίκους της ορεινής Πελοποννήσου, ηπείρου, Θεσσαλίας...
τις αγροτοκτηνοτροφικές εργασίες τους, τον κλειστό κοινωνικά και απομονωμένο χαρακτήρα των κοινοτήτων τους, την μητρική τους γλώσσα, τον ήπιο χαρακτήρα τους...
ύστερα συγκρίνετέ τα με τους άλλους λαούς- βούλγαρους,αλβανούς,σέρβους, τούρκους, μακεδόνες...
τότε θα διαπιστώσετε οι περισσότερες ομοιότητες αφορούν τους μακεδόνες...
ούτε τους άγριους και πεδινούς βούλγαρους, ούτε τους σέρβους, ούτε τους κακοτράχηλους αλβανούς...
κάτι που παραδέχονταν και πολλοί επιφανείς ελληνόφωνοι ρομαντικοί και έντιμοι εθνικιστές του 19 αιώνα....
""or perhaps such Greeks as might prove a menace to our comfort""
Αν ειχες διαβασει Αρριανο δεν θα το εγραφες γιατι θα ειχες καταλαβει οτι ο Αλεξανδρος αναφερεται στους Ελληνες μισθοφορους των Περσων, αποδειξη η ρηση του Αλέξανδρου απο την ιδια πηγη οπου ξεκαθαρα αναφερει οτι μαχεται για την Ελλαδα και διευκρινιζει ποιους απο τον στρατο του θεωρει ξενους,
""there are Greek troops, to be sure, in Persian service – but how different is their cause from ours ! They will be fighting for pay— and not much of it at that; WE on the contrary shall fight for GREECE, and our hearts will be in it. As for our FOREIGN troops —Thracians, Paeonians, Illyrians, Agrianes — they are the best and stoutest soldiers of Europe,
Arrian (The Campaigns of Alexander) Alexander talking to the troops before the battle. Book 2-7 Penguin Classics. Page 112. Translation by Aubrey De Seliucourt.)
Παμε στα υπολοιπα. λεει ο Αλεξανδρος
Are you not aware that if HERACLES MY ANCESTOR, had gone no further than Tiryns or Argos--or even than the Peloponnese or Thebes--he could never have won the glory which changed him from a man into a god.
οι Αργεάδες Μακεδόνες, στους οποίους βασίλευαν οι Τημενίδες, απόγονοι του Τημένου, γιου του Ηρακλή, μετά από διαδοχικές μετακινήσεις εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Ολύμπου. Στις αρχές του 7ου π.Χ. αι., με πρώτο γνωστό βασιλιά τον Περδίκκα, ίδρυσαν το κράτος των Αιγών. Από τις Αιγές, που σύμφωνα με μεταγενέστερη παράδοση ιδρύθηκαν από τον Αργείο Κάρανο τον 8ο π.Χ. αι., και αργότερα την Πέλλα, γύρω στο 400 π.Χ.,
Αν διαβασες τους συνδεσμους θα καταλαβες γιατι αποκαλει τον Ηρακλη προγονο του (Τημενιδες, Δυναστεια των Αργεαδων}
Επιπλεον υπαρχουν και οι ρησεις των Αρχαιων Ελληνων και Λατινων Ιστορικων επι του συγκεκριμενου
[Diodorus Siculus 17.1.5]
“Alexander’s ancestry went back to Heracles on his father’s side, while through his mother he was related to the Aeacids
the Aeacids.”
2. [Plutarch, Alexander 2.1-2]
“As for Alexander’s family, it is firmly established that he was descended from Heracles through Caranus on his father’s side and from Aeacus through Neoptolemus on his mother’s.
3, Velleius Paterculus: “The Roman History” Book I, 5]
”In this period, sixty-five years before the founding of Rome, Carthage was established by the Tyrian Elissa, by some authors called Dido. 5 About this time also Caranus, a man of royal race, eleventh in descent from Hercules, set out from Argos and seized the kingship of Macedonia. From him Alexander the Great was descended in the seventeenth generation, and could boast that, on his mother’s side, he was descended from Achilles, and, on his father’s side, from Hercules.”
4,Isocrates, To Philip, 32
”Argos is the land of your fathers, and is entitled to as much consideration at your hands as are your own ancestors…”
5.[Thucydides, Peloponnesian War.2.99]
Alexander and his ancestors, originally Temenids from Argos
Τωρα θα καταλαβες ποιον και γιατι θελησε να τιμησει ο Φιλιππος ονομαζοντας Heraclea Lyncestis στην αρχαια πολη οπως αναφερει και η σελιδα της γειτονικης χωρας
Heraclea Lyncestis was an ancient city in the north-western region of the ancient kingdom of Macedon. It was founded by the ancient ruler Philip II of Macedon in the middle of the 4th century BC. The town was named in honor of the mythological Greek hero Heracles. The epithet Lyncestis means "the Land of the Lynx" in Greek
Ανώνυμε 2:57, τα διαβάζεις αυτά που γράφεις η σου ξεφεύγουν? Ποιος Ηρακλής και Αχιλλέας? Αυτοί είναι μυθικά πρόσωπα των οποίων η ύπαρξη δεν αποδεικνύεται ιστορικά. Όσο για την καταγωγή της βασιλικής οικογενείας του Αλέξανδρου του Μακεδόνα, ακόμα και εάν υποθέσουμε ότι ήταν ελληνική (τρελή υπόθεση), τι σε κάνει να πιστεύεις ότι οι μακεδόνες ήταν έλληνες; Γιατί δεν μπορείς να χωνέψεις ότι ακόμα και στην αρχαιότητα οι μακεδόνες ήταν μακεδόνες και οι έλληνες, ελληνες; Σκέψου επίσης ότι ο Αλέξανδρος δήλωνε (δεν ξέρω αν το πίστευε κιόλας) ότι ήταν παιδί του αιγύπτιου θεού Άμμων Ρα! Καλοί οι ελληνικοί μύθοι, αλλά εσύ το παράκανες στο να μπερδεύεις την μυθολογία με την επιστήμη της ιστορίας.
Από τις Αιγές, που σύμφωνα με μεταγενέστερη παράδοση ιδρύθηκαν από τον Αργείο Κάρανο τον 8ο π.Χ. αιώνα -------------------------------------------------
αυτό ακριβώς συμβαίνει , ελληνική ιστορία = ελληνική μυθολογία...
σε όλες τις πολιτισμένες χώρες ξεκάθαρα τονίζουν την αστική μυθολογική προσέγγιση της ιστορίας καθώς και την θρησκευτική , π.χ σε σχέση με την δημιουργία του κόσμου , ακόμα και τον δικό τους Αγιο Βασίλειο...
σε αντιδιαστολή με την τεκμηριωμένη και επαληθεύσιμη επιστημονική προσέγγιση της ιστορίας, συνοδευόμενη από αμφιβολίες και ερωτηματικά, σε αντίθεση με τις μυθολογικές βεβαιότητες των εθνικιστών...
συχνή μυθολογική/ψευδής έκφραση : σύμφωνα με παράδοση και μάλιστα μεταγενέστερη...
έτσι συμβαίνει , αφού τα ψευδή μυθεύματα , δεν παραπέμπουν σε πηγές και μάλιστα πρωτογενείς, ως θα όφειλε...
η δε μεταγενέστερη αναφορά συχνά συνδέεται με παραγγελία κατασκευής από θεσμικό φορέα...
εκκλησιαστικό η κοσμικό...
πρόσφατο παράδειγμα κατασκευής , ο μύθος/ψέμα του κρυφού σχολείου που λειτουργούσε την ίδια περίοδο με την επίσημη λεγόμενη μεγάλη του Γένους Σχολή, η οποία ιδρύθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1454 και λειτουργεί ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΩΣ μέχρι σήμερα, με σπουδαστές υψηλόβαθμα στελέχη του ελληνικού κράτους...!!
σε σχέση με το όνομα Αιγές αυτό και αν έχει μυθολογικές και ψεύδεις , συνεπώς ανθελληνικές διαστάσεις...
στην αρχή το συνέδεαν με την πόλη της σημερινής Έδεσσας, ως πρωτεύουσας του μακεδονικού βασιλείου , ύστερα με τη πέλλα , ύστερα με τη βεργίνα , όπου ο εθνικιστής υπάλληλος ανδρόνικος βρήκε κατά παραγγελία του ελληνικού κράτους τον τάφο του φιλίππου , για να διαβεβαιώσει την δήθεν ισοτιμία μακεδόνας-έλληνας και να διαψευσθεί αργότερα από όλη την διεθνή κοινότητα ....
τώρα υπάλληλοι-αρχαιολόγοι τοποθετούν τις Αιγές στους πρόποδες των Πιερίων..!
στη νότια άκρη του μακεδονικού κάμπου, σκαρφαλωμένες στους πρόποδες των Πιερίων, βρίσκονται οι Αιγές, "ο τόπος με τα πολλά κοπάδια", η πρώτη πόλη των Μακεδόνων...
οι μυθολογικές κατασκευές συχνά κάνουν πρωτόγονη χρήση της ετυμολογίας....
στην πόλη είναι έντονο το υγρό στοιχείο (ποτάμια και καταρράκτες), γι' αυτό και οι ονομασίες της: Έδεσσα (wεδες στα φρυγικά ήταν το νερό ή πύργος στο νερό) και Βοδενά (voda στα μακεδονικά είναι το νερό) έχουν την ίδια ρίζα.
Το όνομα της πόλης έχει φρυγική προέλευση και σημαίνει "πύργος/πόλη μες στο νερό".[1]
παλαιότερα ονομάζονταν παράλληλα και Βοδενά...
ψέμμα πρώτο : το γράμμα w είναι λατινικό και δεν συναντάται στην φρυγική γλώσσα ψέμμα δεύτερο : ακόμα και αν βέδυ στα φρυγικά σημαίνει νερό, παρότι σημαίνει και αέρας
βέδυ , to/, Phryg., A. = ἀήρ, Philyll.20; also, = ὕδωρ, Orph.Fr.219. Henry George Liddell. Robert Scott. A Greek-English Lexicon. revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones. with the assistance of. Roderick McKenzie. Oxford. Clarendon Press. 1940.
αποτελεί πρωτόγονη εθνικιστική ετυμολογική ακροβασία η συσχέτιση της λέξης βέδυ με την λέξη έδεσσα...!!
ψέμμα φυσικά αποτελεί η παράλληλη χρήση του τοπωνυμίου Έδεσσα και Βοδενά...
κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν υπάρχει για αυτό...
αντίθετα είναι ΑΛΗΘΕΙΑ η μακραίωνη χρήση από τους μακεδόνες και μη έλληνες κατοίκους της πόλης, ΜΟΝΟ της μακεδονικής ονομασίας Βόντεν , η οποία στην ελληνική γλώσσα σημαίνει Νερούπολη...
η μακεδονική ονομασία Βόντεν , εξελληνισμένη σε Βοδενά , υπήρχε για 14 χρόνια από την προσάρτηση των Βοδενών, μέχρι το 1926, στο ελληνικό κράτος....
ήταν παραδοσιακή ονομασία και ΔΕΝ αποτελούσε αποτέλεσμα κρατικής απόφασης..
εξού και τα γνωστά στο πανελλήνιο μέχρι σήμερα κεράσια Βοδενών...
αντίθετα η ονομασία Έδεσσα , αποτελεί διοικητική απόφαση του ελληνικού κράτους, με σκοπό την απάλειψη κάθε ίχνους μη ελληνικής τοπωνυμικής έκφρασης...
όπως οι περισσότερες διοικητικές ονομασίες έχουν μυθολογικό χαρακτήρα , π.χ Φλώρινα, Αμύνταιο, Αξιός , Αλιάκμων, κ.λ.π
πριν λίγο έμαθα ο,τι ο νεοναζί μητροπολίτης της Θεσσαλονίκης Άνθιμος δήλωσε στο σημερινό του εκκλησιαστικό/τηλεοπτικό κήρυγμα ότι πρόκειται να διοργανώσει επιδρομή πιστών ελληνοορθόδοξων στην Φλώρινα/Λέριν με σκοπό την καταστροφή μακεδονικού τηλεοπτικού σταθμού του Ουράνιου Τόξου...
αν κάποιος γνωρίζει κάτι περισσότερο ας το σχολιάσει...
περιμένουμε αντίδραση των λαλίστατων τοπικών πολιτικών αντιμακεδόνων πολιτικών..
αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης...
αντίδραση του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου....
αντίδραση της ΕΕ , σε λεκτικό αλλά και οικονομικό επίπεδο...
Περί το 1974, πέρασα από το χωριό Mέρμπακας (Aργολίδος) για να δω την ωραιότατη βυζαντινή εκκλησία του. Oταν χρόνια αργότερα ξαναπήγα, δεν υπήρχε καμιά πινακίδα πλέον με την επιγραφή MEPMΠAKAΣ, λεγόταν πια Aγία Tριάδα.
Hμουν σοκαρισμένος, διότι μού ήταν αδιανόητο να αλλάζουν ακόμη και σήμερα τοπωνύμια και να σβήνεται έτσι η ιστορία. Στην περίπτωση του Mέρμπακα το όνομα του χωριού συνδεόταν με τον Λατίνο επίσκοπο Kορίνθου Wilhelm von Meerbeke, ο οποίος εγκαταστάθηκε εκεί μετά τη φραγκική κατάκτηση το 1204, που αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο της ελληνικής ιστορίας. Pώτησα έναν χωρικό για την αλλαγή και μου είπε πως έγινε επειδή ήταν τούρκικη η παλιά ονομασία: Mέρμπεη!
Περνώντας λίγες μέρες στην Mπαρμπίτσα Λακωνίας (τα δύο χωριά, που παλιά ονομάζονταν Bερβίτσα μετονομάστηκαν!) ξεφύλλισα το «Λεξικό των οικισμών της Πελοποννήσου» του Γ. A. Πίκουλα. Πρόκειται για μια πολύτιμη μελέτη, που αναφέρει και τις πολυάριθμες παλιές ονομασίες, οι οποίες είναι σχεδόν όλες ή μακεδονικές ή αρβανίτικες (τούρκικες δεν συναντάμε καθόλου –εκτός από τις Mαχμούτμπεη, Mουσταφάπασα και Oσμάναγα κ.ο.κ.), και έχουν συνεπώς ένα ιστορικό υπόβαθρο.
Oλοφάνερα επιδιώχτηκε να ξεχαστεί αυτή η ιστορική εξέλιξη. Tις παλιές ονομασίες τις θεωρούσαν «ξένες», άρα «μίασμα», το οποίο έπρεπε να εξολοθρευτεί.
Nα δούμε, πώς οι γραφειοκράτες προχωρούσαν (με οδηγίες κυρίως της δεκαετίας του ’20): Συνήθως «δημιούργησαν» ονομασίες, που ήταν αποκυήματα της (περιορισμένης) φαντασίας τους και δεν υπήρχαν (στην Πελοπόννησο τουλάχιστον): Tο Kέντρον, Tο Kεντρικόν, Kαλλονή, Kαλοχώριον, Kαλόβρυση, Kεφαλόβρυση, Mέλισσα, Mεταμόρφωση, Περδικόβρυση, Περδικονέριον, Προσήλιον, Προσήλια, Σιτοχώριον, Xαραυγή (δύο στη Mεσσηνία!) και Xρυσαυγή.
Συχνά διάλεξαν ήδη υπάρχοντα για αντικατάσταση των παλιών: Eτσι βαφτίστηκαν «Kαλλιθέα» τα χωριά Γαϊδουριάρη, Zαραφούνα, Zάχα, Kάνι, Mετερίζι, Mουράταγα και Σκούπα, η ονομασία «Kρήνη» αντικατέστησε τα Aράχοβα, Παλοβά και Bέλιζι, ενώ η Mουζούστα και Δούνιτσα έγιναν «Λεύκη».
Σε λίγες περιπτώσεις μετέφρασαν: Aράχοβα σε Kαρυές, του Bοϊβόντα σε Aρχοντας, Γκιόζα σε Mάτιον (Nόμιζαν –λανθασμένα πιστεύω– ότι το Γκιόζα προέρχεται από το τούρκικο «gioz» (=μάτι). Eάν ήταν έτσι, θα επρόκειτο για μια σπανιότατη περίπτωση μετάφρασης τούρκικης λέξης. Mου φαίνεται πιθανότερη η προέλευση από το «γκιόσα» (μακεδ. Kozje, αλβ. gjosa=γίδα).
Yπάρχει και μια κατηγορία τοπωνυμίων, που η ονομασία «ελληνοποιήθηκε»: η Aναστάσοβα έγινε Aνάστασις, η Bάλτσα Bάλτος (αν και «βάλτος» είναι λέξη μακεδονική!), το Zουνάτι Zώνη, η Kερέσοβα Kερασέα, η Λαπάτα Λαπάθεια, το Mπεσχίνι Σχίνοι, το Mάρκασι Mάννα(!), η Mίρτιζα Mυρτέα, η Mέρτεζα Mύρτος, το Pετούνι Aρετή, το Σίρτζι εξελίσσεται σε Σύρριζον(!), το Tόσκεσι σε Tόσκαι στην Aχαΐα, ενώ στη Mεσσηνία παραμένει Tόσκεσι!
Aλλαγή έγινε όμως και σε περιπτώσεις, που η παλιά ονομασία ήταν κατανοητή: H Γκορτσιά έγινε Λιναριά, προφανώς επειδή η λέξη είχε ξένη «όψη» (πράγματι, είναι αρβανίτικη).
Hρωες της Eπανάστασης χρησιμοποιήθηκαν για αντικατάσταση των Mπολάτι (τώρα Kολοκοτρώνης) και Kοντογόνι (Παπαφλέσσας).
Eίναι αξιοπερίεργο (ή και όχι), πώς «γλίτωσαν» μερικά άκρως «ύποπτα» ονόματα: Aρβανίτης (δύο φορές) –το Aλβάνιτσα όμως αντικαθίσταται– Aράπηδες, Aραπόλακκα, Aραποχώρι, Σέρβος, Tουρκολέκας.
Aλλες ασυνέπειες: το Kαλέντζι (Hλείας) έγινε Kεραμίδιον, μα τα άλλα 2 χωριά με το όνομα Kαλέντζιον (Aχαΐας, Kορινθίας) έμειναν ως ήταν, Λόπεσι (Aχαΐας), αντικαταστάθηκε 4 φορές, ενώ από τα 2 χωριά με το όνομα Λιόπεσι έμεινε μόνο το ένα. Kαταργήσανε το Γκορτσιά (βλ. παραπάνω) και διατηρήσανε το Γκοριτσά.
Δεν κατάφεραν εν τούτοις να εξοντώσουν το Aράχοβα: σε τέσσερις περιπτώσεις το άλλαξαν, σε 2 όχι.
Hδη το 1886 ο σοφότατος A. Mηλιαράκης έγραψε, ότι τα τοπωνύμια είναι τα «ζωντανά μνημεία της Eλληνικής Iστορίας και της γλώσσας». Δεν τον άκουσε κανένας, προφανώς.
Για να γυρίσουμε στην αρχή και να παρηγορηθούμε λίγο: ο OTE έβγαλε το 1997 μια κάρτα τηλεφώνου, η οποία δείχνει την εκκλησία της Kοίμησης της Θεοτόκου και την επιγραφή: MEPMΠAKAΣ (APΓOΛIΔA): η λέξη Aγία Tριάδα δεν φαίνεται πουθενά. Πάλι καλά.
* O Dr Gerhard Blmlein είναι φιλόλογος και μεταφραστής.
Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, στο σημερινό κήρυγμα του (που μετέδωσε η κρατική ΕΡΤ3), παρότρυνε «πατριώτες» να μεταβούν στην Φλώρινα, με λεωφορεία, «και να τα κάνουν γυαλιά καρφιά...», εάν λειτουργήσει μακεδονικός ραδιοφωνικός σταθμός! Δεν υπάρχει κανείς Εισαγγελέας να απαγγείλει κατηγορίες για υποκίνηση σε βία, κτλ.? Δεν θα έπρεπε να παρέμβει ο Αρχιεπίσκοπος η ακόμα και ο Πατριάρχης, κατά του Μητροπολίτου που μόνο άνθρωπος της Εκκλησιάς δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, μετά απο τις τελευταίες του δηλώσεις (έχει και άλλα ... ωραία το σημερινό κήρυγμα του!).
πρόκειται για πραγματικές και μακραίωνες παραδοσιακές μακεδονικές ονομασίες...
τις οποίες δεν τις επέβαλε καμία κρατική αρχή..
σε αντίθεση με τις ελληνικές , τις οποίες επέβαλαν οι κρατικές επιτροπές μετονομασιών...
και οι οποίες είναι φανταστικές και ουδεμία σύνδεση με τις τοποθεσίες έχουν..
και φυσικά δεν λειτούργησαν ΠΟΤΕ πριν την κατάκτηση της νότιας μακεδονίας από το ελληνικό κράτος..
Κάποιος που θα ανοίξει ένα χάρτη της Ελλάδας κλίμακας 1: 500.000, εκτός από τα ονόματα των οικισμών (χωριών και πόλεων), θα διαβάσει τα ονόματα βουνών, ποταμών, λιμνών, θαλασσών, νησιών, κόλπων και ακρωτηρίων. Αυτά είναι τα πιο γνωστά, τα “μεγάλα” τοπωνύμια.
Αν πάρει στα χέρια του ένα χάρτη 1: 50.000, θα μπορέσει επίσης να δει, τα ονόματα που έχουν οι βρύσες, τα ρέματα, οι βουνοκορφές, οι ράχες, οι λάκκες, οι κάμποι, οι λόγγοι, τα κάστρα, τα μοναστήρια, τα ξωκλήσια, οι όρμοι και οι παραλίες. Όλα αυτά θεωρούνται μικροτοπωνύμια.
Τέλος, αν ξεφυλλίσει ένα βιβλίο συλλογής μικροτοπωνυμίων μιας περιοχής, θα βρει επιπλέον ονόματα για χώματα, αμμούδες, πέτρες, βράχια, μάρμαρα, γκρεμούς, λαγκάδια, διάσελα, γούβες, πλεύρες, στενά, σπηλιές, βάλτους, καταβόθρες, φωλιές, τρύπες, λιβάδια, δέντρα, αμπέλια, χωράφια, καλύβια, αχούρια, μαντριά, αλώνια, περιβόλια, αυλάκια, κανάλια, γεφύρια, στέρνες, πηγάδια, λουτρά, πύργους, βίγλες, καμίνια, μύλους, χάνια, μνήματα, χαλάσματα, ρούγες, στράτες, διβάρια και άλλα πολλά.
Εάν υπολογίσουμε ότι σε κάθε έναν από τους 13.180 οικισμούς της χώρας (απογραφή 2001), αναλογούν από 50 έως 100 μικροτοπωνύμια, γίνεται φανερό ότι ο ΜΗ ελληνικός τοπωνυμικός θησαυρός της Ελλάδας, αριθμεί περίπου ένα εκατομμύριο λέξεις.
Πρόκειται βέβαια για έναν καλά κρυμμένο θησαυρό, που όπως θα εξηγήσουμε στη συνέχεια, το ελληνικό κράτος δεν επιθυμεί την ανακάλυψή του ( Λιθοξόου Δημήτρης )
Το άκουσα και εγώ, τον Θεσσαλονίκης Άνθιμο, σήμερα. Εάν περάσει και αυτό έτσι, χωρίς τουλάχιστον μια καταδικαστική δήλωση απο όλη την πολιτική και εκκλησιαστική ηγεσία της χώρας, θα σημαίνει ότι η Ελλάδα πλέον έχει υποκύψει στην ρατσιστική ιδεολογία του φασισμού και του ναζισμού, και είναι πολύ μακριά απο όλες τις σύγχρονες ευρωπαϊκές αξίες (δημοκρατία, ελευθερία, ισότητα), που θα έπρεπε να απολαμβάνουν ως δικαίωμα οι πολίτες της.
ενδιαφέροντα σχόλια , τα σχετικά με τα μακεδονόφωνα τοπωνύμια στη γειτονική Πέλλα. επειδή ως σχόλια μπορούν να περάσουν απαρατήρητα , αμα βρούν χρόνο οι διαχειριστές ας τα βάλουν ως ανάρτηση. ευχαριστώ εκ των προτέρων γιώργος
kaλο θα ηταν μπελομορε να δημοσιευεις ολα τα σχολια, το να κοβεις αποσπασαματα απο τα βιβλια του Borza καιτων ιστορικων του Πανεπιστημιου της Οξφορδης σχετικα με την καταγωγη των Αρχαιων Μακεδονων το μονο που κανεις ειναι να δειχνεις την μικροτητα και την αδυναμια σου να αντιπαρτεθεις εσυ και οι ομοιοι σου στον διαλογο
25 σχόλια:
Παρασκευή, 12 Αυγούστου 2011
Επίθεση Αλβανού ιστορικού κατά της Ακαδημίας Αθηνών
Ο γνωστός Αλβανός ιστορικός Kristo Frasheri, με ένα κείμενο 8.500 λέξεων στην εφημερίδα «Gazeta Shqiptare» καταφέρεται κατά του συλλογικού έργου της Ακαδημίας Αθηνών «ΗΠΕΙΡΟΣ 4000 χρόνια ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού»
και χαρακτηρίζει ότι οι Έλληνες Ακαδημαϊκοί που συνέγραψαν το έργο αυτό σκοπίμως στρεβλώνουν την ιστορία της Ηπείρου, στοχεύοντας στην προσάρτησή της Βορείου Ηπείρου, στην Ελλάδα.
Σημειώνει μάλιστα, στο εκτεταμένο άρθρο του ότι δεν υπάρχει Ακαδημία Αθηνών αλλά πίσω της κρύβεται το ελληνικό κράτος.
Δεν διστάζει επίσης, να καταφερθεί και κατά του Βρετανού ιστορικού Nicholas G.L.Hammond με την κατηγορία ότι μεροληπτεί υπέρ των Ελλήνων αφού βλέπει μόνο ελληνικές αρχαιότητες σε όλη την Ήπειρο.
Βασικός ιστός του άρθρου του Αλβανού είναι ότι οι Πελασγοί, που αναφέρονται ως αρχέγονοι κάτοικοι της Ηπείρου δεν είχαν καμία σχέση με τους Έλληνες καθώς επίσης και οι Δωριείς δεν ήταν ελληνικό φύλο, άρα – καταλήγει- ότι δεν υπάρχει κατοίκηση Ελλήνων στην Ήπειρο στα αρχαιότατα χρόνια.
Θα παρουσιάσουμε ορισμένα τμήματα του κειμένου .
«Το όνειρο (των Ελλήνων εθνικιστών ) να επαναφέρουν το μεσαιωνικό Βυζάντιο είναι γνωστό ότι δεν εκπληρώθηκε.
Επιπρόσθετα η νέα κατάσταση που διαμορφώθηκε έφερε διαδοχικές ιστορικές αποτυχίες στους Έλληνες.
Η Κωνσταντινούπολη χάθηκε για πάντα. Στη Μικρά Ασία έλαβε μια ντροπιασμένη στρατιωτική ήττα. Δεν κατάφερε να συμπεριλάβει στο νέο κράτος την Ανατολική Θράκη.
Ακόμη και η πολυπόθητη βόρεια Μακεδονία έμεινε εκτός συνόρων.
Απέτυχε, ακόμη, και η προσάρτηση της Κύπρου.Στην Ήπειρο κατάφερε μόνο να αποσπάσει τη μισή, το νότιο τμήμα της.
Ωστόσο, η απληστία δεν έχει σβήσει από την Αθήνα. Επιζητά μια νίκη. Μια νίκη η οποία είναι αναγκαίο τώρα όσο ποτέ που πνίγεται στο χρέος.
Η μόνη ελπίδα για μια νίκη –ηθική κυρίως- είναι να καταναγκάσει τη Μακεδονία να αλλάξουν το όνομά τους και να πετύχει μια νίκη με την Αλβανία με την αυτονομία της «Βορείου Ηπείρου».
Για τον βρετανό ιστορικό θα σημειώσει:
«Την προϊστορική περίοδο της ελληνικής ιστορίας αναφέρεται ότι την έγραψε ένας βρετανός ιστορικός ο Nicholas G.L.Hammond, ο οποίος υπήρξε καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ της Αγγλίας και επίσης επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου των Ιωαννίνων στην Ελλάδα.
Μόνο μετά την ανάγνωση των κεφαλαίων που ασχολούνται με τον ελληνικό πολιτισμό της Ηπείρου γίνεται γνωστό γιατί το συλλογικό έργο των Ελλήνων ιστορικών προτίμησαν να αναθέσουν στον βρετανό καθηγητή αυτό το ιστορικό κομμάτι.
Με τον τρόπο που αντιμετωπίζει την ιστορία της αρχαίας Ηπείρου ο N.G.L. Hammond έχει ξεπεράσει τους Έλληνες στην εκτίμησή τους σχετικά με τον ελληνισμό της Ηπείρου».
Και πιο κάτω :
«Κανένας αρχαίος Έλληνας συγγραφέας δεν ισχυρίζεται ότι οι αρχαίοι κάτοικοι της Ηπείρου ήταν Έλληνες.
Οι Έλληνες και οι Πελασγοί ήταν δύο διαφορετικές εθνικότητες και κύριο πνευματικό κέντρο των Πελασγών, το ιερό της Δωδώνης ήταν η καρδιά της Ηπείρου.
Στη συνέχεια βαπτίστηκαν οι θεοί των Πελασγών με συγκεκριμένα ελληνικά ονόματα θεών.
Οι Πελασγοί έζησαν στην Ήπειρο πριν εμφανιστούν στα Βαλκάνια οι Έλληνες και Ιλλυριοί».
«Εσφαλμένη είναι επίσης – γράφει ο Kristo Frasheri- οι μαρτυρίες των αρχαίων συγγραφέων ότι οι Σελοί ή Ελλοί της Δωδώνης έχουν σχέση με τους Έλληνες.
Σύμφωνα με τους μελετητές της ιστορικής γλωσσολογίας η σύνδεση αυτή είναι τεχνητή».
--Πηγή: Gazeta Shqiptare
---------------------------------------------------
από τα παραπάνω προκύπτει η βάσιμη ελπίδα ότι οι επιστήμονες στις γειτονικές χώρες θα αποκαταστήσουν την ιστορική ΑΛΗΘΕΙΑ του τόπου τους από τα διαστρεβλωτικά ΨΕΜΜΑΤΑ των ελλήνων εθνικιστών..
από την άλλη και οι ευθύνες των δυτικών επιστημόνων στην κακοποίηση της αλήθειας της αρχαίας ιστορίας του γεωγραφικού τόπου που περιλαμβάνει το ελληνικό κράτος είναι μεγάλες...
με το χάϊδεμα των ελλήνων εθνικιστών συνέπραξαν στην ηθική βάση των greek statistics και την χρεωκοπία του ελληνικού κράτος...
βαπτίζοντας απόγονους των αρχαιοελλήνων, ανθρώπους οι οποίοι ουδεμία σχέση έχουν μαζί τους, εκτός της βαθιά ετεροχρονισμένης των 23 αιώνων διαμονής στον ίδιο τόπο...
12,20
αφου λες οτι "«Κανένας αρχαίος Έλληνας συγγραφέας δεν ισχυρίζεται ότι οι αρχαίοι κάτοικοι της Ηπείρου ήταν Έλληνες."
δες τι ελεγαν
but we know of no Greek before Pyrros who fought against Rome
Pausanias, 1.11
Zeus Archon, Dodonean, Pelasgian, who dwells afar, ruling on rough wintered Dodona, surrounded by the Selloi, the interpreters of your divine will, whose feet are unwashed and sleep on the ground”.
Homer, Iliad 16:127
“It was for this reason that Pyrrhus was defeated by the Romans also in a battle to the finish. For it was no mean or untrained army that he had, but the mightiest of those then in existence among the Greeks and one that had fought a great many wars; nor was it a small body of men that was then arrayed under him, but even three times as large as his adversary’s, nor was its general any chance leader, but rather the man whom all admit to have been the greatest of all the generals who flourish at that same period;”
Dionysius of Halicarnnasus, Roman Antiquities, 19.11
Ο Πτολεμαίος αποκαλεί την Ήπειρο αρχέγονη Ελλάδα[5] και ο Αριστοτέλης αναφέρει για την ίδια περιοχή ότι ένας αρχαίος κατακλυσμός ήταν πολύ άγριος «στην αρχαία Ελλάδα, μεταξύ της Δωδώνης και του Αχελώου ποταμού [...], τη γη που κατείχαν οι ΣΕΛΛΟΙ και οι Γραικοί, που αργότερα θα γίνονταν γνωστοί ως Έλληνες», (οι καλούμενοι τότε μεν Γραικοί, νυν δ' Έλληνες)[6]. Η θέση, συνεπώς, ότι οι Έλληνες ήταν μία φυλή από την Ήπειρο η οποία αργότερα μετανάστευσε προς τα νότια στην Φθία της Θεσσαλίας επαληθεύεται. Η επέκταση μιας συγκεκριμένης λατρείας του Δία στη Δωδώνη, μια τάση των Ελλήνων να σχηματίζουν ακόμη μεγαλύτερες κοινότητες και αμφικτυονίες, καθώς και η αυξανόμενη δημοτικότητα της λατρείας των Δελφών, είχε σαν αποτέλεσμα την επέκταση του ονόματος στην υπόλοιπη ελληνική χερσόνησο, αργότερα πέρα από το Αιγαίο πέλαγος, στην Μικρά Ασία και τελικά προς δυσμάς στη Σικελία και τη νότια Ιταλία, οι οποίες ήταν γνωστές με τον όρο Μεγάλη Ελλάδα
Ο Αριστοτέλης, η αρχαιότερη πηγή που αναφέρεται η λέξη αυτή, δηλώνει ότι ένας φυσικός κατακλυσμός "σάρωσε" την κεντρική Ήπειρο, μια περιοχή της οποίας οι κάτοικοι αποκαλούνταν Γραικοί κι αργότερα ονομάζονταν Έλληνες[26]. Στη Μυθολογία, ο Γραικός είναι ξάδερφος του Λατίνου και η λέξη μάλλον σχετίζεται με τη λέξη γηραιός, που ήταν ο τίτλος των ιερέων της Δωδώνης. Ονομάζονταν επίσης ΣEΛΛΟΙ, κάτι που δείχνει τη σχέση μεταξύ των δυο βασικών ονομασιών των Ελλήνων. Η επικρατούσα θεωρία για τον αποικισμό της Ιταλίας είναι ότι τμήμα κατοίκων της Ηπείρου διέσχισαν τη Δωδώνη και μετοίκησαν στη Φθία και έγιναν γνωστοί ως Έλληνες, η φυλή που οδήγησε στην Τροία ο Αχιλλέας. Οι υπόλοιποι κάτοικοι αναμείχθηκαν με άλλες φυλές που κατέφτασαν αργότερα, χωρίς όμως να χάσουν το όνομά τους. Από εκεί ταξίδεψαν δυτικά προς την Ιταλία, πριν καταφτάσει το πρώτο κύμα αποικισμού στη Σικελία και την Κάτω Ιταλία τον 8ο αιώνα π.Χ.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B5%CF%82_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD
The most famed member of the MOLOSSIAN dynasty was Pyrrhus, who became famous for his Pyrrhic victory over the Romans. According to PLUTARCH, Pyrrhus was the son of Aeacides of Epirus and a Greek woman from Thessaly named Phthia, the daughter of a war hero in the Lamian War. Pyrrhus was a second cousin of Alexander the Great.
http://en.wikipedia.org/wiki/Molossians
και ο αρχαιος ρωμαιος Ιστορικος
Eutropius
Thus the ambassador of Pyrrhus returned; and, when Pyrrhus asked him “what kind of a place he had found Rome to be,” Cineas replied, that “he had seen a country of kings, for that all there were such, as Pyrrhus alone was thought to be in Epirus and the rest of Greece.”
Eutropius (Abridgment of Roman History) Historiae Romanae Breviarium
Greece starts at Oricus and the most ancient part of Greece is Epirus.”
Claudius Ptolemy, The Geographer
και μην γραφεις οτι σαχλαμαρα σου κατεβει πριν το διασταυρωσεις με ιστορικες πηγες
Δεν υπάρχει καμιά έκδοση της Ακαδημίας Αθηνών με τον τίτλο «ΗΠΕΙΡΟΣ 4000 χρόνια ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού».
Είναι της Εκδοτικής Αθηνών!!!
Αν ο Αλβανός και οι περί αυτών(όπως ο ανώνυμος 12:20)δεν μπορούν να αναγνωρίσουν ούτε τον εκδότη ενός βιβλίου που κάνουν κριτική, φαντάσου το είδος της κριτικής που κάνουν για το περιεχόμενό τους.!!!
Όπως έγραψα σε αυτό το blog, οι Πελασγοί στην ψευδοεπιστημονική ιστορία των Βαλκάνιων λαών θεωρούνται πρωτοαλβανοί, πρωτόσλαβοι και πρωτότουρκοι.
Ποιος άλλος έχει πει για την πατρίδα του τόσο ωραίο εγκώμιο όσο ο Ευριπίδης :
Στ’ αλήθεια, λαός που δεν ήρθε απ’ αλλού,
αλλά γεννηθήκαμε αυτόχθονες» (Πλούταρχος, «Περί Φυγής», 604D-E, 13
Ην γαρ και το των Πελασγών γένος Ελληνικόν εκ Πελοποννήσου το αρχαίον, και τον Πελασγόν αυτόχθονα λέγων» (Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς. «Ρωμαϊκή Αρχαιολογία» Ι 17).
Οβίδιος, Λατίνος ποιητής, αναφερόμενος στα γεγονότα του Τρωικού πολέμου, ταυτίζει συνεχώς τους Πελασγούς με τους Έλληνες:
«Χίλια πλοία τον ακολούθησαν και κάθε φυλή των Πελασγών μαζί, δεμένοι με όρκο σε κοινή εκστρατεία» («Μεταμορφώσεις», Βιβλίο XII, στίχος 7).
(«Μεταμορφώσεις», Βιβλίο XII, στίχος 611).
«Και τι το αναφέρει αυτό, όταν λέει πως για τον πελασγικό το στόλο σήκωσε τα όπλα ενάντια σε Τρώες και το Δία;» («Μεταμορφώσεις», Βιβλίο XIII, στίχος 268).
Αλλά και ο Όμηρος βάζει τον Έλληνα Αχιλλέα στην «Ιλιάδα» (Π 233-234) να αναφωνεί ορκιζόμενος στο όνομα του Δία:
«Ζευ άνα Δωδωναίε Πελασγικέ».
Ο Στράβων, ταυτίζει τους Έλληνες με τους Πελασγούς, τους Δαναούς και τους Αργείους:
«Νομίζω ότι η δόξα της πόλης είναι που προετοίμασε να ονομάζονται από αυτήν (δηλαδή από το Άργος, Αργείτες) οι Πελασγιώτες, οι Δαναοί, και οι Αργείοι και οι άλλοι Έλληνες» («Γεωγραφικά», Η΄, VI, 8).
Άκρως σημαντικές είναι και οι πληροφορίες που διασώζει ο Αριστοτέλης σχετικά με την μετεξέλιξη των πρώτων Ελλήνων μέσα από τα σπλάχνα των Πελασγών. Ο φιλόσοφος τοποθετεί την πρώτη κοιτίδα των Ελλήνων γύρω από τη Δωδώνη και τον Αχελώο ποταμό στην γη της Ηπείρου:
«ο αποκαλούμενος κατακλυσμός του Δευκαλίωνα και μάλιστα αυτός που έγινε στο χώρο της Ελλάδας και ειδικότερα στην Ελλάδα την αρχαία. Αυτή δε (η αρχαία Ελλάς), είναι η περιοχή γύρω από τη Δωδώνη και τον Αχελώο (ποταμό)»
Η αρχαία Ελλάς που αναφέρει ο Αριστοτέλης και είναι στην Ήπειρο στην περιοχή της Δωδώνης και του Αχελώου, η Ελλοπία, όπου συγκεντρώθηκαν και βρήκαν καταφύγιο επιζήσαντες του κατακλυσμού υπό τον Δευκαλίωνα και η Θεσσαλία όπου εκεί για πρώτη φορά ένα μέρος των Πελασγών υπό τον Έλληνα θα πάρει το όνομα Έλληνες και θα καταγραφούν ως οι πρώτοι Έλληνες της ιστορίας
(Αριστοτέλης, «Μετεωρολογικά», Ι-352).
ξυπνα ασχετε 12,20, γραφεις οτι ναναι αρκει αυτο να ειναι εναντιον των Ελληνων
Pali mas thn eipe o "Akritas".
What great or noble work could we ourselves have achieved had we thought it enough, living at ease in Macedon, merely to guard our homes, accepting no burden beyond checking the encroachment of the Thracians on our borders, or the Illyrians and Triballians, or perhaps such Greeks as might prove a menace to our comfort ? http://faq.macedonia.org/history/alexander.arrian.html
Ανώνυμε 7:27, αυτό δεν το είδες; Και σε ποιο σημείο ακριβώς ο Αλέξανδρος λέει ότι οι μακεδόνες είναι έλληνες;
Ανώνυμε 7:13, ωραία όλα αυτά που γράφεις, αλλά τι γλώσσα μιλούσαν οι Πελασγοί δεν μας είπες. Και που είναι η Μακεδονία, σε όλα αυτά που γράφεις περί καταγωγής ελλήνων; Πότε αυτοί ανέβηκαν προς βορρά; Η δεν ανέβηκαν αλλά οι μακεδόνες κατέβηκαν και τους άλλαξαν τα φώτα...
δεν βαρεθήκατε με την αρχαιοπληξία...
αν επιμένετε ασχοληθείτε τουλάχιστον με τους κατοίκους της ορεινής Πελοποννήσου, ηπείρου, Θεσσαλίας...
τις αγροτοκτηνοτροφικές εργασίες τους, τον κλειστό κοινωνικά και απομονωμένο χαρακτήρα των κοινοτήτων τους, την μητρική τους γλώσσα, τον ήπιο χαρακτήρα τους...
ύστερα συγκρίνετέ τα με τους άλλους λαούς- βούλγαρους,αλβανούς,σέρβους, τούρκους, μακεδόνες...
τότε θα διαπιστώσετε οι περισσότερες ομοιότητες αφορούν τους μακεδόνες...
ούτε τους άγριους και πεδινούς βούλγαρους, ούτε τους σέρβους, ούτε τους κακοτράχηλους αλβανούς...
κάτι που παραδέχονταν και πολλοί επιφανείς ελληνόφωνοι ρομαντικοί και έντιμοι εθνικιστές του 19 αιώνα....
10.16
αναφερεσαι σε αυτο
""or perhaps such Greeks as might prove a menace to our comfort""
Αν ειχες διαβασει Αρριανο δεν θα το εγραφες γιατι θα ειχες καταλαβει οτι ο Αλεξανδρος αναφερεται στους Ελληνες μισθοφορους των Περσων, αποδειξη η ρηση του Αλέξανδρου απο την ιδια πηγη οπου ξεκαθαρα αναφερει οτι μαχεται για την Ελλαδα και διευκρινιζει ποιους απο τον στρατο του θεωρει ξενους,
""there are Greek troops, to be sure, in Persian service – but how different is their cause from ours ! They will be fighting for pay— and not much of it at that; WE on the contrary shall fight for GREECE, and our hearts will be in it. As for our FOREIGN troops —Thracians, Paeonians, Illyrians, Agrianes — they are the best and stoutest soldiers of Europe,
Arrian (The Campaigns of Alexander) Alexander talking to the troops before the battle. Book 2-7 Penguin Classics. Page 112. Translation by Aubrey De Seliucourt.)
Παμε στα υπολοιπα. λεει ο Αλεξανδρος
Are you not aware that if HERACLES MY ANCESTOR, had gone no further than Tiryns or Argos--or even than the Peloponnese or Thebes--he could never have won the glory which changed him from a man into a god.
http://faq.macedonia.org/history/alexander.arrian.html
οι Αργεάδες Μακεδόνες, στους οποίους βασίλευαν οι Τημενίδες, απόγονοι του Τημένου, γιου του Ηρακλή, μετά από διαδοχικές μετακινήσεις εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Ολύμπου. Στις αρχές του 7ου π.Χ. αι., με πρώτο γνωστό βασιλιά τον Περδίκκα, ίδρυσαν το κράτος των Αιγών. Από τις Αιγές, που σύμφωνα με μεταγενέστερη παράδοση ιδρύθηκαν από τον Αργείο Κάρανο τον 8ο π.Χ. αι., και αργότερα την Πέλλα, γύρω στο 400 π.Χ.,
Εδω θα βρεις ολες τις σχετικες πληροφοριες
http://www.enotes.com/topic/Caranus_(king)
http://en.wikipedia.org/wiki/Perdiccas_I_of_Macedon
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_kings_of_Macedon
Αν διαβασες τους συνδεσμους θα καταλαβες γιατι αποκαλει τον Ηρακλη προγονο του (Τημενιδες, Δυναστεια των Αργεαδων}
Επιπλεον υπαρχουν και οι ρησεις των Αρχαιων Ελληνων και Λατινων Ιστορικων επι του συγκεκριμενου
[Diodorus Siculus 17.1.5]
“Alexander’s ancestry went back to Heracles on his father’s side, while through his mother he was related to the Aeacids
the Aeacids.”
2. [Plutarch, Alexander 2.1-2]
“As for Alexander’s family, it is firmly established that he was descended from Heracles through Caranus on his father’s side and from Aeacus through Neoptolemus on his mother’s.
3, Velleius Paterculus: “The Roman History” Book I, 5]
”In this period, sixty-five years before the founding of Rome, Carthage was established by the Tyrian Elissa, by some authors called Dido. 5 About this time also Caranus, a man of royal race, eleventh in descent from Hercules, set out from Argos and seized the kingship of Macedonia. From him Alexander the Great was descended in the seventeenth generation, and could boast that, on his mother’s side, he was descended from Achilles, and, on his father’s side, from Hercules.”
4,Isocrates, To Philip, 32
”Argos is the land of your fathers, and is entitled to as much consideration at your hands as are your own ancestors…”
5.[Thucydides, Peloponnesian War.2.99]
Alexander and his ancestors, originally Temenids from Argos
Τωρα θα καταλαβες ποιον και γιατι θελησε να τιμησει ο Φιλιππος ονομαζοντας Heraclea Lyncestis στην αρχαια πολη οπως αναφερει και η σελιδα της γειτονικης χωρας
Heraclea Lyncestis was an ancient city in the north-western region of the ancient kingdom of Macedon. It was founded by the ancient ruler Philip II of Macedon in the middle of the 4th century BC. The town was named in honor of the mythological Greek hero Heracles. The epithet Lyncestis means "the Land of the Lynx" in Greek
http://www.iaeste.org.mk/sr/index.php?option=com_content&view=article&id=50:bitola&catid=42:cities&Itemid=77
Μετα απομ ολα αυτα μαλλον δεν ηταν Ελληνικης καταγωγης οι Αρχαιοι Μακεδονες
Ανώνυμε 2:57, τα διαβάζεις αυτά που γράφεις η σου ξεφεύγουν? Ποιος Ηρακλής και Αχιλλέας? Αυτοί είναι μυθικά πρόσωπα των οποίων η ύπαρξη δεν αποδεικνύεται ιστορικά. Όσο για την καταγωγή της βασιλικής οικογενείας του Αλέξανδρου του Μακεδόνα, ακόμα και εάν υποθέσουμε ότι ήταν ελληνική (τρελή υπόθεση), τι σε κάνει να πιστεύεις ότι οι μακεδόνες ήταν έλληνες; Γιατί δεν μπορείς να χωνέψεις ότι ακόμα και στην αρχαιότητα οι μακεδόνες ήταν μακεδόνες και οι έλληνες, ελληνες;
Σκέψου επίσης ότι ο Αλέξανδρος δήλωνε (δεν ξέρω αν το πίστευε κιόλας) ότι ήταν παιδί του αιγύπτιου θεού Άμμων Ρα!
Καλοί οι ελληνικοί μύθοι, αλλά εσύ το παράκανες στο να μπερδεύεις την μυθολογία με την επιστήμη της ιστορίας.
Από τις Αιγές, που σύμφωνα με μεταγενέστερη παράδοση ιδρύθηκαν από τον Αργείο Κάρανο τον 8ο π.Χ. αιώνα
-------------------------------------------------
αυτό ακριβώς συμβαίνει , ελληνική ιστορία = ελληνική μυθολογία...
σε όλες τις πολιτισμένες χώρες ξεκάθαρα τονίζουν την αστική μυθολογική προσέγγιση της ιστορίας καθώς και την θρησκευτική , π.χ σε σχέση με την δημιουργία του κόσμου , ακόμα και τον δικό τους Αγιο Βασίλειο...
σε αντιδιαστολή με την τεκμηριωμένη και επαληθεύσιμη επιστημονική προσέγγιση της ιστορίας, συνοδευόμενη από αμφιβολίες και ερωτηματικά, σε αντίθεση με τις μυθολογικές βεβαιότητες των εθνικιστών...
συχνή μυθολογική/ψευδής έκφραση : σύμφωνα με παράδοση και μάλιστα μεταγενέστερη...
έτσι συμβαίνει , αφού τα ψευδή μυθεύματα , δεν παραπέμπουν σε πηγές και μάλιστα πρωτογενείς, ως θα όφειλε...
η δε μεταγενέστερη αναφορά
συχνά συνδέεται με παραγγελία κατασκευής από θεσμικό φορέα...
εκκλησιαστικό η κοσμικό...
πρόσφατο παράδειγμα κατασκευής , ο μύθος/ψέμα του κρυφού σχολείου που λειτουργούσε την ίδια περίοδο με την επίσημη λεγόμενη μεγάλη του Γένους Σχολή, η οποία ιδρύθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1454 και λειτουργεί ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΩΣ μέχρι σήμερα, με σπουδαστές υψηλόβαθμα στελέχη του ελληνικού κράτους...!!
σε σχέση με το όνομα Αιγές αυτό και αν έχει μυθολογικές και ψεύδεις , συνεπώς ανθελληνικές διαστάσεις...
στην αρχή το συνέδεαν με την πόλη της σημερινής Έδεσσας, ως πρωτεύουσας του μακεδονικού βασιλείου , ύστερα με τη πέλλα , ύστερα με τη βεργίνα , όπου ο εθνικιστής υπάλληλος ανδρόνικος βρήκε κατά παραγγελία του ελληνικού κράτους τον τάφο του φιλίππου , για να διαβεβαιώσει την δήθεν ισοτιμία μακεδόνας-έλληνας και να διαψευσθεί αργότερα από όλη την διεθνή κοινότητα ....
τώρα υπάλληλοι-αρχαιολόγοι τοποθετούν τις Αιγές στους πρόποδες των Πιερίων..!
στη νότια άκρη του μακεδονικού κάμπου, σκαρφαλωμένες στους πρόποδες των Πιερίων, βρίσκονται οι Αιγές, "ο τόπος με τα πολλά κοπάδια", η πρώτη πόλη των Μακεδόνων...
οι μυθολογικές κατασκευές συχνά κάνουν πρωτόγονη χρήση της ετυμολογίας....
στην πόλη είναι έντονο το υγρό στοιχείο (ποτάμια και καταρράκτες), γι' αυτό και οι ονομασίες της: Έδεσσα (wεδες στα φρυγικά ήταν το νερό ή πύργος στο νερό) και Βοδενά (voda στα μακεδονικά είναι το νερό) έχουν την ίδια ρίζα.
Το όνομα της πόλης έχει φρυγική προέλευση και σημαίνει "πύργος/πόλη μες στο νερό".[1]
παλαιότερα ονομάζονταν παράλληλα και Βοδενά...
ψέμμα πρώτο : το γράμμα w είναι λατινικό και δεν συναντάται στην φρυγική γλώσσα
ψέμμα δεύτερο : ακόμα και αν βέδυ στα φρυγικά σημαίνει νερό, παρότι σημαίνει και αέρας
βέδυ , to/, Phryg.,
A. = ἀήρ, Philyll.20; also, = ὕδωρ, Orph.Fr.219.
Henry George Liddell. Robert Scott. A Greek-English Lexicon. revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones. with the assistance of. Roderick McKenzie. Oxford. Clarendon Press. 1940.
αποτελεί πρωτόγονη εθνικιστική ετυμολογική ακροβασία η συσχέτιση της λέξης βέδυ με την λέξη έδεσσα...!!
ψέμμα φυσικά αποτελεί η παράλληλη χρήση του τοπωνυμίου Έδεσσα και Βοδενά...
κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν υπάρχει για αυτό...
αντίθετα είναι ΑΛΗΘΕΙΑ η μακραίωνη χρήση από τους μακεδόνες και μη έλληνες κατοίκους της πόλης, ΜΟΝΟ της μακεδονικής ονομασίας Βόντεν , η οποία στην ελληνική γλώσσα σημαίνει Νερούπολη...
η μακεδονική ονομασία Βόντεν , εξελληνισμένη σε Βοδενά , υπήρχε για 14 χρόνια από την προσάρτηση των Βοδενών, μέχρι το 1926, στο ελληνικό κράτος....
ήταν παραδοσιακή ονομασία και ΔΕΝ αποτελούσε αποτέλεσμα κρατικής απόφασης..
εξού και τα γνωστά στο πανελλήνιο μέχρι σήμερα κεράσια Βοδενών...
αντίθετα η ονομασία Έδεσσα , αποτελεί διοικητική απόφαση του ελληνικού κράτους, με σκοπό την απάλειψη κάθε ίχνους μη ελληνικής τοπωνυμικής έκφρασης...
όπως οι περισσότερες διοικητικές ονομασίες έχουν μυθολογικό χαρακτήρα , π.χ Φλώρινα, Αμύνταιο, Αξιός , Αλιάκμων, κ.λ.π
εξαίρεση π.χ ο εξελληνισμός μακεδονικών παραδοσιακών τοπωνυμιών, π.χ Σφέτα Πέτκα /Αγία Παρασκευή , Κρίβα/Γρίβα, κ.λ.π
γειά σας
πριν λίγο έμαθα ο,τι ο νεοναζί μητροπολίτης της Θεσσαλονίκης Άνθιμος δήλωσε στο σημερινό του εκκλησιαστικό/τηλεοπτικό κήρυγμα ότι πρόκειται να διοργανώσει επιδρομή πιστών ελληνοορθόδοξων στην Φλώρινα/Λέριν με σκοπό την καταστροφή μακεδονικού τηλεοπτικού σταθμού του Ουράνιου Τόξου...
αν κάποιος γνωρίζει κάτι περισσότερο ας το σχολιάσει...
περιμένουμε αντίδραση των λαλίστατων τοπικών πολιτικών αντιμακεδόνων πολιτικών..
αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης...
αντίδραση του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου....
αντίδραση της ΕΕ , σε λεκτικό αλλά και οικονομικό επίπεδο...
έξω ο φασισμός από την Μακεδονία μας...
Aγνοώντας την Iστορία
Tου Dr Gerhard Blmlein*
Περί το 1974, πέρασα από το χωριό Mέρμπακας (Aργολίδος) για να δω την ωραιότατη βυζαντινή εκκλησία του. Oταν χρόνια αργότερα ξαναπήγα, δεν υπήρχε καμιά πινακίδα πλέον με την επιγραφή MEPMΠAKAΣ, λεγόταν πια Aγία Tριάδα.
Hμουν σοκαρισμένος, διότι μού ήταν αδιανόητο να αλλάζουν ακόμη και σήμερα τοπωνύμια και να σβήνεται έτσι η ιστορία. Στην περίπτωση του Mέρμπακα το όνομα του χωριού συνδεόταν με τον Λατίνο επίσκοπο Kορίνθου Wilhelm von Meerbeke, ο οποίος εγκαταστάθηκε εκεί μετά τη φραγκική κατάκτηση το 1204, που αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο της ελληνικής ιστορίας. Pώτησα έναν χωρικό για την αλλαγή και μου είπε πως έγινε επειδή ήταν τούρκικη η παλιά ονομασία: Mέρμπεη!
Περνώντας λίγες μέρες στην Mπαρμπίτσα Λακωνίας (τα δύο χωριά, που παλιά ονομάζονταν Bερβίτσα μετονομάστηκαν!) ξεφύλλισα το «Λεξικό των οικισμών της Πελοποννήσου» του Γ. A. Πίκουλα. Πρόκειται για μια πολύτιμη μελέτη, που αναφέρει και τις πολυάριθμες παλιές ονομασίες, οι οποίες είναι σχεδόν όλες ή μακεδονικές ή αρβανίτικες (τούρκικες δεν συναντάμε καθόλου –εκτός από τις Mαχμούτμπεη, Mουσταφάπασα και Oσμάναγα κ.ο.κ.), και έχουν συνεπώς ένα ιστορικό υπόβαθρο.
Oλοφάνερα επιδιώχτηκε να ξεχαστεί αυτή η ιστορική εξέλιξη. Tις παλιές ονομασίες τις θεωρούσαν «ξένες», άρα «μίασμα», το οποίο έπρεπε να εξολοθρευτεί.
Nα δούμε, πώς οι γραφειοκράτες προχωρούσαν (με οδηγίες κυρίως της δεκαετίας του ’20):
Συνήθως «δημιούργησαν» ονομασίες, που ήταν αποκυήματα της (περιορισμένης) φαντασίας τους και δεν υπήρχαν (στην Πελοπόννησο τουλάχιστον): Tο Kέντρον, Tο Kεντρικόν, Kαλλονή, Kαλοχώριον, Kαλόβρυση, Kεφαλόβρυση, Mέλισσα, Mεταμόρφωση, Περδικόβρυση, Περδικονέριον, Προσήλιον, Προσήλια, Σιτοχώριον, Xαραυγή (δύο στη Mεσσηνία!) και Xρυσαυγή.
Συχνά διάλεξαν ήδη υπάρχοντα για αντικατάσταση των παλιών: Eτσι βαφτίστηκαν «Kαλλιθέα» τα χωριά Γαϊδουριάρη, Zαραφούνα, Zάχα, Kάνι, Mετερίζι, Mουράταγα και Σκούπα, η ονομασία «Kρήνη» αντικατέστησε τα Aράχοβα, Παλοβά και Bέλιζι, ενώ η Mουζούστα και Δούνιτσα έγιναν «Λεύκη».
Σε λίγες περιπτώσεις μετέφρασαν: Aράχοβα σε Kαρυές, του Bοϊβόντα σε Aρχοντας, Γκιόζα σε Mάτιον (Nόμιζαν –λανθασμένα πιστεύω– ότι το Γκιόζα προέρχεται από το τούρκικο «gioz» (=μάτι). Eάν ήταν έτσι, θα επρόκειτο για μια σπανιότατη περίπτωση μετάφρασης τούρκικης λέξης. Mου φαίνεται πιθανότερη η προέλευση από το «γκιόσα» (μακεδ. Kozje, αλβ. gjosa=γίδα).
Yπάρχει και μια κατηγορία τοπωνυμίων, που η ονομασία «ελληνοποιήθηκε»: η Aναστάσοβα έγινε Aνάστασις, η Bάλτσα Bάλτος (αν και «βάλτος» είναι λέξη μακεδονική!), το Zουνάτι Zώνη, η Kερέσοβα Kερασέα, η Λαπάτα Λαπάθεια, το Mπεσχίνι Σχίνοι, το Mάρκασι Mάννα(!), η Mίρτιζα Mυρτέα, η Mέρτεζα Mύρτος, το Pετούνι Aρετή, το Σίρτζι εξελίσσεται σε Σύρριζον(!), το Tόσκεσι σε Tόσκαι στην Aχαΐα, ενώ στη Mεσσηνία παραμένει Tόσκεσι!
Aλλαγή έγινε όμως και σε περιπτώσεις, που η παλιά ονομασία ήταν κατανοητή: H Γκορτσιά έγινε Λιναριά, προφανώς επειδή η λέξη είχε ξένη «όψη» (πράγματι, είναι αρβανίτικη).
Hρωες της Eπανάστασης χρησιμοποιήθηκαν για αντικατάσταση των Mπολάτι (τώρα Kολοκοτρώνης) και Kοντογόνι (Παπαφλέσσας).
Eίναι αξιοπερίεργο (ή και όχι), πώς «γλίτωσαν» μερικά άκρως «ύποπτα» ονόματα: Aρβανίτης (δύο φορές) –το Aλβάνιτσα όμως αντικαθίσταται– Aράπηδες, Aραπόλακκα, Aραποχώρι, Σέρβος, Tουρκολέκας.
Aλλες ασυνέπειες: το Kαλέντζι (Hλείας) έγινε Kεραμίδιον, μα τα άλλα 2 χωριά με το όνομα Kαλέντζιον (Aχαΐας, Kορινθίας) έμειναν ως ήταν, Λόπεσι (Aχαΐας), αντικαταστάθηκε 4 φορές, ενώ από τα 2 χωριά με το όνομα Λιόπεσι έμεινε μόνο το ένα. Kαταργήσανε το Γκορτσιά (βλ. παραπάνω) και διατηρήσανε το Γκοριτσά.
Δεν κατάφεραν εν τούτοις να εξοντώσουν το Aράχοβα: σε τέσσερις περιπτώσεις το άλλαξαν, σε 2 όχι.
Hδη το 1886 ο σοφότατος A. Mηλιαράκης έγραψε, ότι τα τοπωνύμια είναι τα «ζωντανά μνημεία της Eλληνικής Iστορίας και της γλώσσας». Δεν τον άκουσε κανένας, προφανώς.
Για να γυρίσουμε στην αρχή και να παρηγορηθούμε λίγο: ο OTE έβγαλε το 1997 μια κάρτα τηλεφώνου, η οποία δείχνει την εκκλησία της Kοίμησης της Θεοτόκου και την επιγραφή: MEPMΠAKAΣ (APΓOΛIΔA): η λέξη Aγία Tριάδα δεν φαίνεται πουθενά. Πάλι καλά.
* O Dr Gerhard Blmlein είναι φιλόλογος και μεταφραστής.
Πηγή: Καθημερινή 18-09-05
Former macedonian toponyms in Pella Prefecture
Arsen
(Арсен) Arsenio
(Αρσένι)
Banya
(Бања) Loutrochori
(Λουτροχώρι)
Begna
(Бегна) Agios Spyridon
(Άγιος Σπυρίδων)
Vladovo
(Владово) Agras
(Άγρας)
V'lkojanevo
В'лкојанево) Lykoi
(Λύκοι)
V'ngeni
(В'нгени) Sevastiana
(Σεβαστιανά)
Voden
(Воден) Edessa
(Έδεσσα)
Capital of the prefecture
Vrbeni
(Врбени) Nea Zoi
(Νέα Ζωή)
Vrtikop, Vertikop, Vrtekop
(Вртикоп, Вертикоп, Вртекоп) Skydra
(Σκύδρα)
Gorno Gramatikovo, Kolibi
(Горно Граматиково, Колиби) Ano Grammatiko
(Άνω Γραμματικό)
Gorno Lipoor
(Горно Липоор) Ano Lipochori
(Άνω Λιποχώρι)
Gugovo
(Гугово) Vryta
(Βρυτά)
Dolno Gramatikovo, Gramatikovo
(Долно Граматиково, Граматиково) Kato Grammatiko
(Κάτω Γραμματικό)
Dolno Lipoor
(Долно Липоор) Kato Lipochori, Lipochori
(Κάτω Λιποχώρι, Λιποχώρι)
Drushka
(Друшка) Drosia
(Δροσιά)
Zhervi
(Жерви) Zervi
(Ζέρβη)
Jaborjani, Jaboreni
(Јаборјани, Јаборени) Platani
(Πλατάνη)
Kamenik
(Каменик) Petraia
(Πετραία)
K'drovo, K'drevo
(К'дрово, К'древо) Agios Dimitrios, Kedrona
(Άγιος Δημήτριος, Κεδρώνα)
Kolibi na Janakula
(Колиби на Јанакула) Kalyvia, Kalyvia Giannakoula
(Καλύβια, Καλύβια Γιαννακούλα)
Kolibi na Nana
(Колиби на Нана) Kalyvia Nanna
(Καλύβια Νάννα)
Kosten, Kostino
(Костен, Костино) Kosteno
(Κόστενο)
Kotugeri, Kutugeri
(Котугери, Кутугери) Kaisariana
(Καισαριανά)
Kochana
(Кочана) Peraia
(Περαία)
Krontselevo, Krontselovo
(Кронцелево, Кронцелово) Kerasies
(Κερασιές, Κερασέαι)
Lukovets (Staro Lukovets)
(Луковец, Старо Луковец) Palaia Sotira, Sotira
(Παλαιά Σωτήρα, Σωτήρα)
Mesimer
(Месимер) Mesimeri
(Μεσημέρι)
Nisija
(Нисија) Nisi, Pella
(Νησί)
Nov Chegan
(Нов Чеган) Neos Agios Athanasios
(Νέος Άγιος Αθανάσιος)
Novo Lukovets
(Ново Луковец) Sotira, Nea Sotira
(Σωτήρα, Νέα Σωτήρα)
Novo Rusilovo
(Ново Русилово) Nea Xanthogeia
(Νέα Ξανθόγεια)
Novo Selo, Eni Kjoj
(Ново Село, Ени Ќој) Plevroma
(Πλεύρωμα)
Orizari
(Оризари) Rizarion
(Ριζάριον)
Orman Chiflik
(Орман Чифлик) Dendri
(Δενδρί)
Oslovo
(Ослово) Panagitsa
(Παναγίτσα)
Ostrovo
(Острово) Arnissa
(Άρνισσα)
Oshljani
(Ошлјани) Agia Foteini
(Αγία Φωτεινή)
Patechina
(Патечина) Patima
(Πάτημα)
Pachareshkjoj
(Пачарешќој) Proastion Edessis
(Προάστιον Έδεσσας)
Pod
(Под) Flamouria
(Φλαμουριά)
Pochep
(Почеп) Margarita
(Μαργαρίτα)
Prakhna, Prakhnjani
(Прахна, Прахњани) Aspro
(Άσπρο)
Rizovo
(Ризово) Rizo
(Ριζό)
Rusilovo
(Русилово) Xanthogeia
(Ξανθόγεια)
Samar
(Самар) Samari
(Σαμάρι)
Sveti Ilija, Mechkili
(Свети Илија, Мечкили) Profitis Ilias
Teovo
(Теово) Karydia
(Καρυδιά)
Trebolets
(Треболец) Mavrovouni
(Μαυροβούνιον)
Furka
(Фурка) Fourka
(Φούρκα)
Tsrkovjani
(Црковјани) Ekklisiochori
(Εκκλησιοχώρι)
Chegan
(Чеган) Agios Athanasios, Meteora
(Άγιος Αθανάσιος, Μετέωρα)
Alar
(Алар) Archontikon
(Αρχοντικόν)
Asarbegovo, Asar Bey
(Асарбегово, Асар Беј) Drosero
(Δροσερό)
Babjani
(Бабјани) Laka
(Λάκκα)
Baldzha, Bal'dzha
(Балџа, Бал'џа) Melissi
(Μελίσσιον)
Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, στο σημερινό κήρυγμα του (που μετέδωσε η κρατική ΕΡΤ3), παρότρυνε «πατριώτες» να μεταβούν στην Φλώρινα, με λεωφορεία, «και να τα κάνουν γυαλιά καρφιά...», εάν λειτουργήσει μακεδονικός ραδιοφωνικός σταθμός!
Δεν υπάρχει κανείς Εισαγγελέας να απαγγείλει κατηγορίες για υποκίνηση σε βία, κτλ.? Δεν θα έπρεπε να παρέμβει ο Αρχιεπίσκοπος η ακόμα και ο Πατριάρχης, κατά του Μητροπολίτου που μόνο άνθρωπος της Εκκλησιάς δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, μετά απο τις τελευταίες του δηλώσεις (έχει και άλλα ... ωραία το σημερινό κήρυγμα του!).
Bozets
(Бозец) Athyra
(Άθυρα)
V'drishta, Sari Kadi
(В'дришта, Сари Кади) Palaios Mylotopos
(Παλαιός Μυλότοπος)
Veti Pazar, Eskidzhe
(Вети Пазар, Ескиџе) Pontochori,
Palaion, Palaion Palaion
(Ποντοχώρι, Παλαιόν, Παλαιόν Παλαιόν)
Vrezhot, Vres
(Врежот, Врес) Agios Loukas
(Άγιος Λουκάς)
Golo Selo
(Голо Село) Akrolimni, Gymna
(Ακρολίμνη, Γυμνά)
Gorno Vlasi
(Горно Власи) Esovalta
(Εσώβαλτα)
Gorno Krushare
(Горно Крушаре) Eso Achladochori
(Έσω Αχλαδοχώρι)
Gradishte, Palikastro
(Градиште, Паликастро) Kyrros, Palaiokastron
(Κύρρος, Παλαιόκαστρον)
Gropino
(Гропино) Dafni, Valtolivadon
(Δάφνη, Βαλτολίβαδον)
Grubevtsi, Gurbesh
(Грубевци, Гурбеш) Agrosykia, Agriosykia
(Αγροσυκέα. Αγριοσυκέα)
Damjan, Sulukli
(Дамјан, Сулукли) Damiano
(Δαμιανόν)
Dolno Vlasi
(Долно Власи) Exovalta
(Εξώβαλτα)
Dolno Krushare
(Долно Крушаре) Exo Achladochori
(Έξω Αχλαδοχώριον)
Gjupchevo
(Ѓупчево) Gypsochori
(Γυψοχώρι)
Enidzhe Vardar, Pazar
(Ениџе Вардар, Пазар) Giannitsa
(Γιαννιτσά)
Kadinovo, Kasino Selo, Sujukli
(Кадиново, Кадино Село, Сујукли) Galatades
(Γαλατάδες)
Kalinitsa, Jach Kjoj
(Калиница, Јач Ќој) Kali
(Καλή)
Kara Khamza
(Кара Хамза) Kallipoli
(Καλλίπολις)
Kariotitsa, Stara Kariotitsa
(Кариотица, Стара Кариотица) Palaia Karyotissa
(Παλαιά Καρυώτισσα)
Kolibite, Kolibalar
(Колибите, Колибалар) Kalyvia
(Καλύβια)
Konikovo
(Кониково) Dytiko
(Δυτικόν)
Kornishor
(Корнишор) Kromni
(Κρώμνη)
Krushari, Armuchi, Krushare
(Крушари, Армучи, Крушаре) Ampeleies, Ampelia
(Αμπελείες, Αμπελείαι)
K'salar
(К'салар) Achladochori, Mandarai
(Αχλαδοχώριον, Μανδαραί)
Liparinovo
(Липариново) Liparo
(Λιπαρό)
Litovoj
(Литовој) Leptokarya, Litovoion
(Λεπτοκαρυά, Λιτοβόϊον)
Lozanovo
(Лозаново) Palaifyto
(Παλαίφυτο)
Mavrejnovo
(Маврејново) Mavron
(Μαύρον)
Mandalevo
(Мандалево) Mandalon
(Μάνδαλον)
Nedirchevo, Nad'r
(Недирчево, Над'р) Anydro
(Άνυδρο)
Neon Paleon
(Неон Палеон) Axos, Palaion, Neon Palaion
(Αξός, Παλαιόν, Νέον Παλαιόν)
Neos Milotopos, Novo V'drishta
(Неос Милотопос, Ново В'дришта) Neos Mylotopos
(Νέος Μυλότοπος)
Nova Kariotitsa, Kariotitsa
(Нова Кариотица, Кариотица) Karyotissa, Nea Karyotissa
(Καρυώτισσα, Νέα Καρυώτισσα)
Obor, Dermenchik, Ombar
(Обор, Дерменчик, Омбар)
Aravissos(Αραβησσός)
Pilorik
(Пилорик) Pentaplatanos, Pilorygio
(Πενταπλάτανον, Πιλορύγιον)
Plasnichevo
(Пласничево) Krya Vrysi
(Κρύα Βρύση)
Plugar
(Плугар) Loudias
(Λουδίας)
Postol, Sveti Apostol
(Постол, Свети Апостол) Pella, Agioi Apostoloi, Palaia Pella
(Πέλλα, Άγιοι Απόστολοι, Παλαιά Πέλλα)
P'rgas
(П'ргас) Pyrgari
Πυργάρι)
Prizna
(Призна) Vrasti
(Βραστή)
Radomir
(Радомир) Asvestareio
(Ασβεσταρειό)
Ramel
(Рамел) Rachona
(Ραχώνα)
Sveti Gjorgji, Dort Armutlar
(Свети Ѓорѓи, Дорт Армутлар) Agios Georgios
(Άγιος Γεώργιος)
Sendelchevo
(Сенделчево) Sandali
(Σανδάλι)
Spirlitovo, Ispirlik
(Спирлитово, Испирлик) Plagiari
(Πλαγιάρι)
Tagarmish
(Тагармиш) Ydromyloi
(Υδρόμυλοι)
Trifulchevo, Kadi Kjoj
(Трифулчево, Кади Ќој) Trifyli
(Τριφύλλι)
Chaushlievo, Chaushli
(Чаушлиево, Чаушли) Mesiano
(Μεσιανό)
Chekri, Kirkalovo
(Чекри, Киркалово) Paralimni
(Παραλίμνη)
Chichig's, Cheshig's
(Чичиг'с, Чешиг'с) Stavrodromi
(Σταυροδρόμιον)
Baovo, Bakhovo
(Баово, Бахово) Promachoi
(Πρόμαχοι)
Berislavtsi, Berislav, Borislav
(Бериславци, Берислав, Борислав) Perikleia
(Περίκλεια)
Bizovo
(Бизово) Megaplatanos
(Μεγαπλάτανος)
Bidzhova Mala, Bidzho Makhala
(Биџова Мала, Биџо Махала)
Piperies
(Πιπεριές, Πιπεριαί)
Volchishta, V'lchishta
(Волчишта, В'лчишта) Ydraia
(Υδραία)
Gabrishta
(Габришта) Dorothea
(Δωροθέα)
Gorno Pozhar
(Горно Пожар) Ano Loutraki
(Άνω Λουτράκι)
Gorno Rodivo
(Горно Родиво) Ano Koryfi
(Άνω Κορυφή)
Gorno Turmanli
(Горно Турманли)
Ano Rodonia
(Άνω Ροδωνιά)
Gorno Tsrneshevo
(Горно Црнешево)
Ano Garefeio, Garefeio
(Άνω Γαρέφειο, Γαρέφειο)
Gostoljubi, Kostoljubi
(Гостољуби, Костољуби) Konstantia
(Κωνσταντία)
Dolno Pozhar (Pojar in Turkish)
(Долно Пожар) Loutraki, Kato Loutraki
(Λουτράκι, Κάτω Λουτράκι)
Dolno Rodivo
(Долно Родиво) Kato Koryfi
(Κάτω Κορυφή)
Dolno Turmanli, Tormanli Makhala, Turmanli
(Долно Турманли, Торманли Махала, Турманли) Kato Rodonia
(Κάτω Ροδωνιά)
Dolno Tsrneshevo
(Долно Црнешево)
Kato Garefeio
(Κάτω Γαρέφειο)
Dragomantsi
(Драгоманци) Apsalos
(Άψαλος)
Drenovo
(Дреново)
Krania
(Κρανέα)
Eni Maala, Jeni Makhala
(Ени Маала, Јени Махала) Mikrochori
(Μικροχώρι)
Izvor
(Извор) Anavra
(Ανάβρα)
Kapinjani
(Капињани)
Exaplatanos
(Εξαπλάτανος)
Kara Dere Vodenski
(Кара Дере Воденски) Mavrolakkon Vodenon
(Μαυρόλακκον Βοδενών)
Kara Dere Pazarski
(Кара Дере Пазарски) Mavrolakkon Genitson
(Μαυρόλακκον Γενιτσών)
Karladovo
(Карладово) Milea (Milia)
(Μηλέα)
Kozhushani
(Кожушани) Filoteia
(Φιλώτεια)
Kosturino
(Костурино) Xifiani, Xyfonia
(Ξιφιανή, Ξυφώνια)
Leskovo
(Лесково)
Tria Elata
(Τρία Έλατα)
Luguntsi, Luntsi
(Лугунци, Лунци) Langadia
(Λαγκαδιά)
Manastir, Monastir, Monastirdzhik
(Манастир, Монастир, Монастирџик) Monastiraki
(Μοναστηράκιον)
Nevor, Nevokhor, Nivor, Malo Severnik
(Невор, Невохор, Нивор, Мало Северник) Neochori
(Νεοχώριον)
Novo Selo, Eni Kjoj
(Ново Село, Ени Ќој)
Litharia
(Λιθαριά)
Novoseltsi
(Новоселци) Neromylos
(Νερόμυλοι)
Noti, N'ti
(Ноти, Н'ти) Notia
(Νότια)
Oshin
(Ошин) Archangelos
(Αρχάγγελος)
Pozharski Banji
(Пожарски Бањи) Loutra Loutrakiou, Loutra Aridaias
(Λουτρά Λουτρακίου, Λουτρά Αριδαίας)
Poljani
(Полјани) Polykarpi
(Πολυκάρπι)
Preb'dishte
(Преб'диште) Sosandra
(Σωσάνδρα)
Prodrom
(Продром) Prodromos
(Πρόδρομος)
Ranislavtsi, Ranislav
(Раниславци, Ранислав) Agathi
(Αγάθη)
Rudino
(Рудино) Aloros
(Άλωρος)
Ruzhjani
(Ружјани) Rizochori
(Ριζοχώρι)
Sarakinovo
(Саракиново) Sarakinoi
(Σαρακηνοί)
Sborsko, Zborsko
(Сборско, Зборско) Pefkoto
(Πευκωτό)
S'botsko, Sabotsko, Subotsko
(С'ботско, Саботско, Суботско) Aridaia, Ardea
(Αριδαία, Αρδέα)
Severjani, Severni, Sevreli
(Северјани, Северни, Севрели) Voreino
(Βορεινό)
Slatina, Slatino
(Слатина, Слатино) Chrysi
(Χρυσή)
Straishta, Vitolishta
(Страишта, Витолишта) Ida
(Ίδα)
Strupino
(Струпино) Lykostomo
(Λυκόστομο)
Tresino
(Тресино) Orma
(Όρμα)
(Трстеник)Thiriopetra
(Θηριόπετρα)
Tudortsi, Todortsi, Tudurtsi
(Тудорци, Тодорци, Тудурци) Theodorakeio
Tushim, Tushin
(Тушим, Тушин) Aetochori
(Αετοχώρι)
Fushtani
(Фуштани) Foustani, Evropos
(Φούστανη, Ευρωπός)
Tsakon Maala, Juruk Makhala
(Цакон Маала, Јурук Махала) Tsaki, Tsakones
(Τσάκοι, Τσάκωνες)
Tsakoni, Tsakon Chiflik
(Цакони, Цакон Чифлик) Chrysa
(Χρύσα)
Kara Dere Vodenski
(Кара Дере Воденски) Mavrolakkon Vodenon
(Μαυρόλακκον Βοδενών)
Kara Dere Pazarski
(Кара Дере Пазарски) Mavrolakkon Genitson
(Μαυρόλακκον Γενιτσών)
Karladovo
(Карладово) Milea (Milia)
(Μηλέα)
Kozhushani
(Кожушани) Filoteia
(Φιλώτεια)
Kosturino
(Костурино) Xifiani, Xyfonia
(Ξιφιανή, Ξυφώνια)
Leskovo
(Лесково)
Tria Elata
(Τρία Έλατα)
Luguntsi, Luntsi
(Лугунци, Лунци) Langadia
(Λαγκαδιά)
Manastir, Monastir, Monastirdzhik
(Манастир, Монастир, Монастирџик) Monastiraki
(Μοναστηράκιον)
Nevor, Nevokhor, Nivor, Malo Severnik
(Невор, Невохор, Нивор, Мало Северник) Neochori
(Νεοχώριον)
Novo Selo, Eni Kjoj
(Ново Село, Ени Ќој)
Litharia
(Λιθαριά)
Novoseltsi
(Новоселци) Neromylos
(Νερόμυλοι)
Noti, N'ti
(Ноти, Н'ти) Notia
(Νότια)
Oshin
(Ошин) Archangelos
(Αρχάγγελος)
Pozharski Banji
(Пожарски Бањи) Loutra Loutrakiou, Loutra Aridaias
(Λουτρά Λουτρακίου, Λουτρά Αριδαίας)
Poljani
(Полјани) Polykarpi
(Πολυκάρπι)
Preb'dishte
(Преб'диште) Sosandra
(Σωσάνδρα)
Prodrom
(Продром) Prodromos
(Πρόδρομος)
Ranislavtsi, Ranislav
(Раниславци, Ранислав) Agathi
(Αγάθη)
Rudino
(Рудино) Aloros
(Άλωρος)
Ruzhjani
(Ружјани) Rizochori
(Ριζοχώρι)
Sarakinovo
(Саракиново) Sarakinoi
(Σαρακηνοί)
Sborsko, Zborsko
(Сборско, Зборско) Pefkoto
(Πευκωτό)
S'botsko, Sabotsko, Subotsko
(С'ботско, Саботско, Суботско) Aridaia, Ardea
(Αριδαία, Αρδέα)
Severjani, Severni, Sevreli
(Северјани, Северни, Севрели) Voreino
(Βορεινό)
Slatina, Slatino
(Слатина, Слатино) Chrysi
(Χρυσή)
Straishta, Vitolishta
(Страишта, Витолишта) Ida
(Ίδα)
Strupino
(Струпино) Lykostomo
(Λυκόστομο)
Tresino
(Тресино) Orma
(Όρμα)
(Трстеник)Thiriopetra
(Θηριόπετρα)
Tudortsi, Todortsi, Tudurtsi
(Тудорци, Тодорци, Тудурци) Theodorakeio
Tushim, Tushin
(Тушим, Тушин) Aetochori
(Αετοχώρι)
Fushtani
(Фуштани) Foustani, Evropos
(Φούστανη, Ευρωπός)
Tsakon Maala, Juruk Makhala
(Цакон Маала, Јурук Махала) Tsaki, Tsakones
(Τσάκοι, Τσάκωνες)
Tsakoni, Tsakon Chiflik
(Цакони, Цакон Чифлик) Chrysa
(Χρύσα)
πρόκειται για πραγματικές και μακραίωνες παραδοσιακές μακεδονικές ονομασίες...
τις οποίες δεν τις επέβαλε καμία κρατική αρχή..
σε αντίθεση με τις ελληνικές , τις οποίες επέβαλαν οι κρατικές επιτροπές μετονομασιών...
και οι οποίες είναι φανταστικές και ουδεμία σύνδεση με τις τοποθεσίες έχουν..
και φυσικά δεν λειτούργησαν ΠΟΤΕ πριν την κατάκτηση της νότιας μακεδονίας από το ελληνικό κράτος..
Κάποιος που θα ανοίξει ένα χάρτη της Ελλάδας κλίμακας 1: 500.000, εκτός από τα ονόματα των οικισμών (χωριών και πόλεων), θα διαβάσει τα ονόματα βουνών, ποταμών, λιμνών, θαλασσών, νησιών, κόλπων και ακρωτηρίων. Αυτά είναι τα πιο γνωστά, τα “μεγάλα” τοπωνύμια.
Αν πάρει στα χέρια του ένα χάρτη 1: 50.000, θα μπορέσει επίσης να δει, τα ονόματα που έχουν οι βρύσες, τα ρέματα, οι βουνοκορφές, οι ράχες, οι λάκκες, οι κάμποι, οι λόγγοι, τα κάστρα, τα μοναστήρια, τα ξωκλήσια, οι όρμοι και οι παραλίες.
Όλα αυτά θεωρούνται μικροτοπωνύμια.
Τέλος, αν ξεφυλλίσει ένα βιβλίο συλλογής μικροτοπωνυμίων μιας περιοχής, θα βρει επιπλέον ονόματα για χώματα, αμμούδες, πέτρες, βράχια, μάρμαρα, γκρεμούς, λαγκάδια, διάσελα, γούβες, πλεύρες, στενά, σπηλιές, βάλτους, καταβόθρες, φωλιές, τρύπες, λιβάδια, δέντρα, αμπέλια, χωράφια, καλύβια, αχούρια, μαντριά, αλώνια, περιβόλια, αυλάκια, κανάλια, γεφύρια, στέρνες, πηγάδια, λουτρά, πύργους, βίγλες, καμίνια, μύλους, χάνια, μνήματα, χαλάσματα, ρούγες, στράτες, διβάρια και άλλα πολλά.
Εάν υπολογίσουμε ότι σε κάθε έναν από τους 13.180 οικισμούς της χώρας (απογραφή 2001), αναλογούν από 50 έως 100 μικροτοπωνύμια, γίνεται φανερό ότι ο ΜΗ ελληνικός τοπωνυμικός θησαυρός της Ελλάδας, αριθμεί περίπου ένα εκατομμύριο λέξεις.
Πρόκειται βέβαια για έναν καλά κρυμμένο θησαυρό, που όπως θα εξηγήσουμε στη συνέχεια, το ελληνικό κράτος δεν επιθυμεί την ανακάλυψή του ( Λιθοξόου Δημήτρης )
Το άκουσα και εγώ, τον Θεσσαλονίκης Άνθιμο, σήμερα. Εάν περάσει και αυτό έτσι, χωρίς τουλάχιστον μια καταδικαστική δήλωση απο όλη την πολιτική και εκκλησιαστική ηγεσία της χώρας, θα σημαίνει ότι η Ελλάδα πλέον έχει υποκύψει στην ρατσιστική ιδεολογία του φασισμού και του ναζισμού, και είναι πολύ μακριά απο όλες τις σύγχρονες ευρωπαϊκές αξίες (δημοκρατία, ελευθερία, ισότητα), που θα έπρεπε να απολαμβάνουν ως δικαίωμα οι πολίτες της.
ενδιαφέροντα σχόλια , τα σχετικά με τα μακεδονόφωνα τοπωνύμια στη γειτονική Πέλλα.
επειδή ως σχόλια μπορούν να περάσουν απαρατήρητα , αμα βρούν χρόνο οι διαχειριστές ας τα βάλουν ως ανάρτηση. ευχαριστώ εκ των προτέρων γιώργος
kaλο θα ηταν μπελομορε να δημοσιευεις ολα τα σχολια, το να κοβεις αποσπασαματα απο τα βιβλια του Borza καιτων ιστορικων του Πανεπιστημιου της Οξφορδης σχετικα με την καταγωγη των Αρχαιων Μακεδονων το μονο που κανεις ειναι να δειχνεις την μικροτητα και την αδυναμια σου να αντιπαρτεθεις εσυ και οι ομοιοι σου στον διαλογο
Δημοσίευση σχολίου