αντιγράφουμε απο το διαδίκτυο και την ελευθεροτυπία
"Βογομιλικά μνημεία του βορειοελλαδικού Μεσαίωνα στο στόχαστρο των "εγχώριων Ταλιμπάν"
Η εξαφάνιση των "αιρετικών" σταυρών
"Διαμάχη για τους σταυρούς του 10ου αιώνα στην Πέλλα" («Αλέξανδρος» των Γιαννιτσών 13/10/2001)
ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ, η καθ' ημάς Ελληνορθοδοξία ουδέποτε είχε καλές σχέσεις με τα μνημεία άλλων θρησκειών και πολιτισμών που η Ιστορία επιδίκασε στην ελληνική επικράτεια. Μέχρι πρόσφατα, η καταστροφή αυτών των τελευταίων αντιμετωπιζόταν κατά κανόνα με αδιαφορία από τις αρχές -όταν η εξάλειψή τους δεν θεωρούνταν "εθνικό καθήκον". Μόλις τις τελευταίες δεκαετίες η στενόμυαλη αυτή λογική άρχισε να παραχωρεί τη θέση της σε μια πιο φιλόξενη αντιμετώπιση των υλικών εκείνων καταλοίπων του παρελθόντος, που ξεφεύγουν από το κυρίαρχο (και αποδεκτό) δίπολο Δωδεκάθεο-Ορθοδοξία. Δυστυχώς, όμως, φαίνεται πως ακόμη και στις μέρες μας δεν λείπουν τα δείγματα μιας μισαλλόδοξης ιεράρχησης εις βάρος όσων μνημείων θεωρείται (ρητά ή υπόρρητα) ότι αναφέρονται σε κάποιον "κατώτερο Θεό".
Το διαπιστώνουμε για ακόμη μία φορά, ύστερα από τη μεταχείριση που Εκκλησία και δημοτικές αρχές επιφύλαξαν στους εντυπωσιακούς μονολιθικούς σταυρούς του παλιού νεκροταφείου της Παλιάς Πέλλας των Γιαννιτσών. Πρόκειται για εντυπωσιακά μνημεία, ύψους γύρω στο ενάμισι μέτρο το καθένα, εντελώς διαφορετικής τεχνοτροπίας από τους επιτάφιους σταυρούς που συναντάμε στα περισσότερα μέρη της χώρας. Τόσο το σχήμα τους όσο και τα σχέδια που φέρουν, παρουσιάζουν εκπληκτικές ομοιότητες με μνημεία άλλων βαλκανικών χωρών, τα οποία αποδίδονται συνήθως στη μεσαιωνική αίρεση των Βογόμιλων.
Οπως καταγγέλλουν στη στήλη τρεις ευαισθητοποιημένοι Βορειοελλαδίτες (ο οδοντογιατρός Κώστας Νοβάκης, από τα γειτονικά Κουφάλια, ο γυμναστής Παντελής Μάντζας κι ο ασφαλιστής Νίκος Σακελλάριος), στις αρχές του περασμένου Οκτωβρίου "τα συνεργεία του δήμου, υπό την καθοδήγηση της τοπικής εκκλησιαστικής αρχής εισέβαλαν με μπουλντόζα στο χώρο του παλιού νεκροταφείου, εκθεμελίωσαν και κατέστρεψαν το βογομιλικό νεκροταφείο, χωρίς την επίβλεψη αρχαιολόγου και ενώ η πλειοψηφία των κατοίκων αντιδρά για την επιλεγείσα περιοχή". Ως αιτία για την "ανάπλαση" του χώρου, προβλήθηκε η επιθυμία του τοπικού ιερέα (σε συνεννόηση με τη Μητρόπολη Γιαννιτσών) για χτίσιμο εκεί μιας καινούργιας εκκλησίας.
Магистер Александар Донски пред в-к "Народна волја" (Ο μάστερ Αλεκσαντάρ Ντόνσκι στην εφημερίδα «Ναρόντνα Βόλια/Λαϊκή επιθυμία)
«Αυτές τις ημέρες από το Μακεδονικό Φιλολογικό Σύλλογο «Γκλιγκόρ Πρλίτσεφ» του Σύδνεϋ και το ΕΜΑΡΙ της πόλης Στιπ, κυκλοφόρησε το βιβλίο που έχει τίτλο :
« αρχαιολληνικές και άλλες αρχαίες μαρτυρίες για την ιδιαιτερότητα των αρχαίων Μακεδόνων», από τον Αλεκσαντάρ Ντόνσκι του Ινστιτούτου Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου «Γκότσε Ντέλτσεφ».
Το βιβλίο δημοσιεύεται σε δύο ειδικές εκδόσεις – στη μακεδονική και την αγγλική γλώσσα.
Έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον ίδιο το συγγραφέα.
Κύριε Ντόνσκι θα σας ρωτήσω γιατί εκδώσατε αυτό το βιβλίο;
«Πάντοτε προσπαθώ μέσα από τους τίτλους των βιβλίων μου να αντικατοπτρίζεται με σαφήνεια το περιεχόμενο τους.
Έτσι έγινε και τώρα. Υπάρχουν πενήντα οκτώ μαρτυρίες αρχαίων συγγραφέων (κυρίως από αρχαιοελληνικές πηγές) που καταθέτουν σαφώς ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες.
Τα αποσπάσματα παρουσιάζονται αυθεντικά και συνοδεύονται με τα κατάλληλα σχόλια.
Τι αποδεικνύεται από αυτά;
Οι μαρτυρίες αυτές καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα αποδεικτικών στοιχείων που αποδεικνύουν σαφώς ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες.
Μέσα από έμμεσους ισχυρισμούς εντούτοις παρέχονται άμεσες αποδείξεις ότι ήταν διαφορετικό φύλο.
Για παράδειγμα, ένας αρχαίος Έλληνας συγγραφέας περιγράφει τους αρχαίους Μακεδόνες ότι δεν έχουν συγγένεια με την Ελλάδα και ένας άλλος έγραψε για μίσος μεταξύ των Μακεδόνων και των Ελλήνων κατά τη μάχη της Ισσού που αυτό ήταν τόσο μεγάλο που υπήρξε φυλετική αντιπαράθεση.
Έχουμε επίσης έναν αρχαίο συγγραφέα που μαρτυρεί ότι οι Έλληνες και οι Μακεδόνες επικοινωνούσαν μεταξύ τους μέσω διερμηνέα...!!!
και πολλοί συγγραφείς έχουν παρόμοιες αναφορές για τους Μακεδόνες και τους Έλληνες και αντιμετωπίζονταν ως ξεχωριστοί λαοί.
Υπάρχουν ακόμη έμμεσες αποδείξεις.
Για παράδειγμα: Αρκετοί Έλληνες συγγραφείς περιγράφουν με ακρίβεια τα εθνικά σύνορα των Ελλήνων και ως εκ τούτου κανένας από αυτούς δεν αναφέρει τη Μακεδονία ως αναπόσπαστο μέρος της Ελλάδας»
Πως εμπνευστήκατε αυτό το βιβλίο;
Η έμπνευσή μου ήρθε από τη δήλωση της πρώην υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας κα Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία το 2009 είπε ότι η αρχαία ιστορία είναι ήδη γραμμένη και πλήρως τεκμηριωμένη.
Συμφωνώ με τη δήλωση αυτή και συνεπώς προσπαθώ να μεταφέρω στους αναγνώστες μου, τι είναι ήδη γραμμένο και αυτή είναι η μαρτυρία των πάνω από τους πενήντα (κυρίως αρχαιοΈλληνες) αρχαίους συγγραφείς, οι οποίοι σαφώς κατέθεσαν με τα κείμενά τους ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες.
Τι αντίδραση περιμένετε από αυτό το βιβλίο;
«Περιμένω το βιβλίο αυτό να προκαλέσει ένα βαρύ πλήγμα στη προπαγάνδα της Ελληνικής Μεγάλης Ιδέας.
Ειδικότερα σκέφτομαι την απάντησή τους. Σήμερα έχουμε ένα πρόβλημα με την Ελλάδα, σε ότι η Μακεδονία υπήρξε στο παρελθόν.
Τα στοιχεία του βιβλίου επιβεβαιώνουν ότι την αρχαία Μακεδονία την αποτελούσαν οι Μακεδόνες , όχι οι Έλληνες,
και αυτό ισχυρίζονται οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς....
Τρίτη, 27 Δεκεμβρίου 2011 «Οι Μακεδόνες στη Μάλα-Μικρή Πρέσπα θα υπερασπιστούν την μακεδονική εθνικότητά των Μακεδόνων στο Στρασβούργο»
Δεν έχουν μειωθεί οι αντιδράσεις των μειονοτήτων στην Αλβανία, μετά την κατάργηση το όρου υπηκοότητα στις πολιτικές ταυτότητες.
Οι μακεδονικής καταγωγής κάτοικοι της Μάλα Πρέσπα μετά τις διαμαρτυρίες τους προς τα αλβανικά και διεθνή θεσμικά όργανα των Τιράνων αποφάσισαν να καταφύγουν στο Στρασβούργο για να διεκδικήσουν εκ νέου τον όρο του Μακεδόνα.
Οι Μακεδόνες πραγματοποίησαν συνάντηση στο Πούστετς, όπου αξιολόγησαν την απόφαση του δικαστηρίου για το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και το οποίο προστατεύεται από το άρθρο 20 του αλβανικού Συντάγματος.
Αντέδρασαν μετά την απόφαση του αλβανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου για την ανάκληση της ιθαγένειας από τα μητρώα και αποφάσισαν στη συνάντησή τους αυτή να διεκδικήσουν το δικαίωμα της ιθαγένειας.
«Εμείς ως Μακεδόνες δεν μπορούμε να αμφισβητηθούμε από το δικαστήριο του συνταγματικού δικαίου, αυτό δεν το αρνηθήκαμε ούτε στα χρόνια του κομμουνισμού.
Η εθνικότητα για εμάς είναι άγια, είμαστε ‘μακεδόνες’ και είμαστε περήφανοι για την καταγωγή μας, είμαστε πιστοί πολίτες της χώρας, καταβάλλουμε τους φόρους αλλά δεν θα επιτρέψουμε την άρνηση του δικαιώματός μας, ως Μακεδόνες.
Αποφασίσαμε ως δήμος να καταφύγουμε στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο», δήλωσε ο Έντμοντ Τεμέλκο, δήμαρχος του δήμου Pustec.
Το σχετικό έγγραφο υπογράφηκε από το Δήμαρχο Temelko τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Λάζο Στόγιαν και τους πρόεδρους των εννέα οικισμών που ανήκουν στο δήμο αυτόν.
Δηλώσεις στη διάρκεια αυτής της ημέρας θα υποβληθούν στις πρεσβείες της Μακεδονίας, του Μαυροβουνίου, της Σερβίας, της Ελλάδας και της Ρουμανίας, ως χώρες προέλευσης των μειονοτήτων που ζουν στην Αλβανία.
------------------------------------------------------------------------ σε κανένα κρατικό έγγραφο μιάς χώρας , το οποίο να αφορά τους πολίτες της χώρας δεν μπορεί να αναγράφεται τυχόν δεύτερη υπηκοότητα/ιθαγένεια ...
ούτε επίσης δύναται να αναγράφεται η εθνική του ταυτότητα , όπως και η θρησκευτική, ακόμα και αν το επιθυμεί, αφού πρόκειται για ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο, η αναγραφή του οποίου θα αποτελούσε θετική μη σύννομη διάκριση...
αλλο η νόμιμη ΜΗ καταγραφή σε ΚΡΑΤΙΚΑ ληξιαρχικά προσωπικά/ατομικά έγγραφα πολιτών μιάς χώρας, τυχόν δεύτερης υπηκοότητας άλλης χώρας...
όπως και η ΜΗ καταγραφή μηδενός εξαιρουμένου της εθνοτικής και όχι της πολιτικής ταυτότητας-ιθαγένειας, των πολιτών της ..
και παντελώς άλλο η ΠΑΡΑΝΟΜΗ απαγόρευση των εθνοτικών όρων της εθνικής, γλωσσικής, θρησκευτικής ταυτότητας από φορείς νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου... π.χ των Μακεδόνων, των Βλάχων, των Σέρβων..
ακόμα και από κρατικούς φορείς , για σκοπούς συλλογικού χαρακτήρα...
έτσι Σύλλογοι Μακεδονικοί μπορούν να λειτουργούν, να μαθαίνουν την μητρική μακεδονική τους γλώσσα.
δεν θα μπορεί όμως σε αλβανικό ληξιαρχικό έγγραφο να καταγράφεται τυχόν δεύτερη μακεδονική υπηκοότητα, ή ρουμάνικη..
μακεδονική ή ρουμάνικη υπηκοότητα θα μπορούσε να καταγραφεί σε ληξιαρχικά έγγραφα αλλοδαπών πολιτών στην Αλβανία...
Μακεδονία: Το 2012 οι Πρέσβεις πρέπει να σηκώσουν τα μανίκια τους
Το 2012 οι πρέσβεις της Μακεδονίας θα λάβουν εντολές και μεγάλες δεσμεύσεις για να ασκήσουν πιέσεις, ιδιαίτερα για τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Σικάγο, τον ερχόμενο Μάιο. Οδηγίες από τον Μακεδόνα ΥΠΕΞ έχουν δοθεί.
Η θετική απόφαση της Χάγης και των Βρυξελλών με την τρίτη σύσταση για την έναρξη των διαπραγματεύσεων θα πρέπει να είναι τα κύρια επιχειρήματα για σθεναρή υποστήριξη προς τη χώρα μας.
Το 2012 θα είναι εξαιρετικά έντονο, θα έχει πολλές δραστηριότητες, μπορούμε να έχουμε ένα θετικό κίνητρο για την περαιτέρω επιβεβαίωση της χώρας μας προς αυτήν την κατεύθυνση.
Η φιλοσοφία μας είναι ότι πρέπει να προχωρήσουμε. Θα πρέπει να μεγιστοποιήσουμε τις προσπάθειές μας στο διπλωματικό δίκτυό μας μέσα στις οικονομικές και πολιτικές δυνατότητές που μας δίνονται» είπε ο Νίκολα Ποπόσκι, υπουργός εξωτερικών της Μακεδονίας προς τους πρέσβεις της χώρας επ’ ευκαιρία του νέου έτους.
Η ανεπίλυτη διαφορά του ονόματος, δεν αποθαρρύνει το διπλωματικό δίκτυο. Άλλωστε, οι πρόσφατες ενδείξεις από την Ελλάδα- σύμφωνα με τον Ποπόσκι- αποδεικνύουν ότι η Αθήνα αποφεύγει τις ουσιαστικές διαπραγματεύσεις. Η επιμονή μας για τις απευθείας συνομιλίες δεν σημαίνει ότι αγνοούμε τον Νίμιτς και ότι αναζητούμε λύσεις εκτός των Ηνωμένων Εθνών», εξήγησε ο Υπουργός.
«Νομίζω ότι πρέπει να επικεντρωθούμε στο να μην αναζητήσουμε λόγους για να αποφύγουμε τον ουσιαστικό διάλογο, οφείλουμε να βρούμε πλεονεκτήματα και ευκαιρίες ώστε να ξεπεραστεί το πρόβλημα και να φύγουμε από την έννοια της εμπλοκής που δεν έχει καμία βάση, ούτε παρέχει το δικαίωμα για την οικοδόμηση σχέσεων που θα αποσκοπούν σε στρατηγικούς στόχους στην περιοχή.
Ο συνομιλητής μας στο νότο (η Ελλάδα) δεν ασχολείται αρκετά και δεν θα δώσει μήνυμα για τη δέσμευση προς αυτήν την κατεύθυνση», είπε ο Ποπόσκι απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου.
Στο συμβούλιο στο Υπουργείο Εξωτερικών συμμετείχαν 46 διπλωμάτες ενώ 18 απουσίαζαν λόγω του ότι ήταν από πολύ μακρινές χώρες, όπως την Κίνα, Ιαπωνία, Αυστραλία.
το παραπάνω βίντεο παρουσιάζει μόνο ένα μέρος της ΑΛΗΘΕΙΑΣ των Τούρκων Χριστιανών
αυτό της παρά την θέληση και επιθυμία πολλών να ξεριζωθούν από τις πατρογονικές τους εστίες, γεγονός που ισοδυναμεί με την σοβαρή και καταδικαστέα παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους , γνωστή ως ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ
η ΑΛΗΘΕΙΑ όμως λέει ότι μεγάλο μέρος των παραπάνω αφενός επιδόθηκε σε ΑΝΤΙ-Μακεδονικό έργο καταγγέλλοντας στις αστυνομικές αρχές την μακεδονοφωνία των Μακεδόνων συμπολιτών τους...
αφετέρου , εδώ και 90 χρόνια τυγχάνει κάθε πνευματικής και υλικής βοήθειας και προνομίων εκ μέρους του ελληνικού κράτους, για το οποίο αποτελούν τους πραγματικούς Έλληνες..
σε βάρος των γηγενών κατοίκων της Ελλάδος,ιδιαίτερα των Μακεδόνων, οι οποίοι αποτελούν μιάσματα...
όλοι οι Μακεδόνες της Ελλάδος σήμερα 28/12/2011, το βράδυ στις 9 θα παρακολουθήσουμε στα κομπιούτερ στα σπίτια μας την βραβευμένη ταινία του Μακεδόνα σκηνοθέτη Μίλτσο Μαντσέφσκι " ΣΚΙΕΣ ", που πραγματεύεται τον συνεχιζόμενο ΓΟΛΓΟΘΑ των γηγενών Μακεδόνων πολιτικών προσφύγων...
η ταινία έχει ορθά ελληνικούς γραπτούς υπότιτλους ( αντί της προφορικής μεταγλώτισης που αλλοιώνει το νόημα και δεν βοηθά στην εξάσκηση της μητρικής μακεδονικής γλώσσας )
η μετάδοση θα γίνει από το κανάλι Macedonian Culture webTV , το οποίο βρίσκετε μέσω του μπλόγκ Μακεδονική Παράδοση, στο
In the 2003 introduction to the published screenplay of his first feature-length fiction film, Before the Rain (1994)—which appeared actually a few months after that of the screenplay for his second feature, Dust (2001)—Milcho Manchevski expressed his frustration with widespread assumptions about that film as literal historical account. “In almost all interviews I gave for newspapers and television in dozens of countries over the final years of the last century,” he writes, “I kept repeating that Before the Rain is not a documentary about former Yugoslavia, nor about Macedonia, nor is it a documentary at all. I would say: ‘You can see this from the aesthetic approach: it’s shot like a fairytale; look at the camera work, or the editing, or the music. I am using actors. It’s scripted, for Heaven’s sake.’ Who got it—got it.”
Now we have Manchevski’s third feature and again there should be no doubt about aesthetic approach. Shadows premiered in early September at the Toronto International Film Festival and was quickly tapped as Macedonia’s official 2008 Oscar entry for Best Foreign Language Film. Already scheduled for theatrical release in ten European nations, this lovely and moving film is just now making the rounds of US distributors. The other two features, with their extended historical elements and fractured, multiple and overlapping narratives—what Manchevski calls “Cubist storytelling”—are widely rentable in the US. Watching the three features close together is extremely rewarding. Manchevski is building a body of work that will shine in retrospective programs—for shared, reverberating landscapes, elaborated images, and a cadre of supporting actors whose reappearance in successive film makes his work subliminally familiar and easy to enter—and now, for the clarity of his turn into newly personal territory and straightforward narrative.
“Return what’s not yours. Have respect,” says the old woman Kalina (Ratka Radmanovic), murmuring urgently in an ancient dialect that no one speaks anymore. She appears matter-of-factly, in her head scarf and heavy skirts and shawl, a small cross tattooed between her eyebrows in the old way, waiting in the dark on the living room couch of a young doctor. Lazar Perkov (Borce Nacev) has just returned to his apartment in the Macedonian capital of Skopje from his parents’ villa in the lakes district after a year convalescing from a near-fatal car crash. Trying to return to work at the hospital, he misses his already straying wife and little son, who have remained at the lake. He has nightmares, forgets things, fears his recovery isn’t stable, speaks in odd images that cause the unnerved family chauffeur to roll his eyes, and has now had his first visit from the unsettled souls of the dead.
That Lazar doesn’t know what’s stolen or how to put it back doesn’t get him a pass. Preoccupied with his young man’s struggle to emerge from the shadow of his mother’s overbearing ambition, herself a physician (the formidable Sabina Ajrula-Tozija)—impossible not to recall with the film’s final shot of blinding light—Lazar encounters one woman after another who teaches him that ignorance and personal innocence are no excuses, and who invite his wary, steadily growing search. In a land overrun for centuries by intruders, these women are preoccupied with theft and its attendant glaring debt. Manchevski’s images are earthy, specific, free of arid abstraction. For example, one day Lazar searches out the crowded ramshackle home of his mother’s chauffeur, Blagojce (Petar Mircevski), wanting a ride to the country. With his trained scientist’s eye he diagnoses a burn on the driver’s wife’s arm. She patiently explains the birthmark resulted from her mother eating stolen grapes while pregnant.
Manchevski tinkered for several years with the nuances of his film’s title, beginning with the Ghosts and detouring to Bones before settling on the immensely resonant possibilities of Shadows. The word’s added visual dimension encourages our attention toward DP Fabio Cianchetti’s use of reflections, doubling, broken space, and Menka’s propensity for suddenly dropping out of the frame mid-stride and then abruptly reappearing. Cities in Manchevski’s films have always been claustrophobic and disorienting. There’s a similar handling in that maze-like Paris apartment where Bertolucci’s The Dreamers occurs, a film Cianchetti also shot.
Kalina is the first “shadow” who appears to Lazar, identified by her dialect as one of the displaced Aegean Macedonians. A linguist whom the young man seeks out to translate her message also remarks on Lazar’s own name’s Biblical reference to resurrection. Seeking that professor, Lazar meets the lovely Menka, a suicide by hanging (luminously played by harpist Vesna Stanojevska). On a hospital gurney, then waiting for the elevator, Lazar meets the cross, craggy-faced Gerasim, a refugee whose brother nailed a spike into his heel at burial in hopes of magically halting his wandering in the afterlife (Salaetin Bilal, the Turkish Major in Dust). There is an unbaptized infant whom Gerasim awkwardly but tenderly carries instead of abandoning, and Kalina’s sometime companion wolf.
These walking dead may invite Lazar’s curiosity and compassion—and in Menka’s case his intimacy—but they cannot explain their repeated violent deaths or their connection with the cardboard box of old bones that his mother scavenged for her own 1973 anatomy class from beyond the consecrated ground of the cemetery—“not a real grave,” she snorts indignantly—in her home village of Gluvovo. Or what he must do. In the pivotal showdown, slugging each other, sprawling on her office floor, Lazar forcibly takes the bones from his mother in this fight over laying the past to rest or making it “useful” to one’s own ambitions.
That fight over a box of bones has room to contain a parable about the past these shadows more broadly represent, though one of the film’s more courageous qualities is Manchevski’s insistence that Lazar’s own journey carry the film emotionally and dramatically rather than resort to expose. Kalina’s dialect reveals she is from Aegean Macedonia—the eastern territory annexed by Greece in 1913—but the film says little else about her people except that their fate was “exodus.” Manchevski says audiences outside that culture don’t need the specific history to connect with these characters’ pain and longing for relief as abandoned and forsaken peoples.
For those inside that culture, even that slightest reference to Kalina’s extinct dialect evokes the following specifics. In 1912 Greece allied with Serbia, Bulgaria and Montenegro, declaring war on Turkey. While this ended the Ottoman Empire’s occupation of Macedonia, it led directly to Macedonia’s partition among its neighbors. In Aegean Macedonia, Greece embarked upon a decades-long campaign to change the population’s ethnic composition, forcibly expelling hundreds of thousands, confiscating lands, forbidding languages, renaming places, plundering and destroying villages, and re-colonizing the area with ethnic Greeks from nations to the east. During the Greek Civil War of the late 1940s this campaign accelerated anew. 60,000 were expelled in 1948. Some internments from the mid-40s continued until 1974—the year of Lazar’s mother’s anatomy class—and as late as 1985 Greek laws governing that area excluded Aegean Macedonian descendants from reclaiming confiscated land. In 1991, the modern Republic of Macedonia emerged from the upheaval of Yugoslavia’s disintegration by referendum.
Lazar’s journey is also the artist’s journey and a parable for the work of cinema. It becomes his job because he is the one who is there to see. Let us hope this film is available on US screens, and quickly.
Την ταινία "Σκιές" (ΣΕΝΚΙ) την έχω δει το 2008, όταν κυκλοφόρησε σε συμβολικό αντίτιμο (50 δινάρια) μαζί με τις εφημερίδες. Είναι μιά πολύ καλή ταινία, ακριβή παραγωγή, με πολύ ωραία σκηνοθεσία, τοπία και εφέ. Μόνο που το θέμα τις ΕΛΑΧΙΣΤΑ έχει να κάνει με το δράμα των προσφύγων. Το θέμα των προσφύγων από την Ελληνική Μακεδονία αποτελεί ένα ελάχιστο μέρος της πλοκής του έργου. ΠΕΡΑ ΠΑΣΗΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑΣ όποιος την δει χωρίς να γνωρίζει τίποτα σχετικά με το "μακεδονικό" δεν πρόκειται να λάβει κανένα "μύνημα".
Αν κάποιος θέλει να αντικρούσει τα λεγόμενα μου είμαι πρόθυμος να του απαντήσω αρκεί να δει πρώτα την ταινία, φυσικά.
Stefanos, έχεις δίκιο ότι κάποιος που δεν γνωρίζει το δράμα των μακεδόνων προσφύγων, δεν παίρνει το μήνυμα απο τη συγκεκριμένη ταινία. Το θέμα των προσφύγων δεν έχει προβληθεί αρκετά απο τη Δημοκρατία της Μακεδονίας, δυστυχώς! Αλλά όποιος γνωρίζει το ζήτημα αυτό, καταλαβαίνει πολύ καλά το μήνυμα αυτού του έργου («επέστεψε αυτό που δεν σου ανήκει»).
otan egine olokliro evro , dixos kino ypourgo ikonomikon tis EE
epidi ta krati meli thelane mona tous na kanoun koumanto
i ftochi me ta danika ton plousion kraton alla ke ton egiiseon ton parapano kraton pros ti agores
tote ti mpori na perimeni kanis gia to zitima tis KINIS politikis enosis tis EE
ke tis katadikes ton choron melon tis EE gia tis sinechizomenes politikes sovaris paraviasis ton anthropinon dikeomaton ek merous tous
paradigma i Ellada, i opoia simplirose 30 chronia plirous melous stin EE
ke echi edo ke 62 chronia politikous prosfiges, tous Makedones
apo tous opious aferese pantelos paranoma tin elliniki ipikootita
idietera sta PEDIA Makedones, ta opia afenos then ekanan tipote kako ke paranomo, afeteru prostatevonte apo tin diethni simvasi tou pediou
ke apotelun simera to 95% ton Makedonon politikon prosfigon, gnoston os deca begaltsi
ke to provlima den ine i aferesi tis ellinikis ithagenias tous prin 62 xronia ,alla i MI akirosi ke aftomati epistrofi tis mechri simera, to 2012...
ke malista epikaloumeni i Ellada logous ethnikis omoiogenias, tin opoia tha chalasun dilomeni Makedones
apopsi kathara ratsistiki, pu apokalipti oti o pragmatikos logos aferesis tis ellinikis iothagenias tous DEN itan i komunistiki ideologiki tous taftotita, opos ton ipolipon proin politikon prosfigon apo tin Ellada
alla i MI elliniki ethnotiki tus katagogi, i Makedoniki
i opia aferesi tis ellinikis ithagenias ksekina apo tin proti stigmi to 1912
dichos opoiadipote etia, para mono gia tin makedoniki tous katagogi ke makedonofonia..
eksalu paromia epraksan ke me tous Tsamides , tous opoius othousan stin ekdioksi apo tin Ellada, oli tin periodo tou mesopolemu 1912-1940, poli prin tin italiki isvoli ke tin feromeni sinergasia me tous italus kataktites
ME TIN ANOCHI APO TOTE MECHRI SIMERA TIS DISIS
STA TERASTIA EGLIMATA TOU ELLINIKOU ETHNIKISTKU KRATUS
IDIETERA STIN EE, I OPIA VASIZETAI STIN DIMOKRATIA
NTROPI EVROPI
AMESI ANAKTISI TIS ELLINIKIS ITHAGENIAS SE OLUS OSUS AFERETHIKE GIA POLITIKOUS LOGUS,APO TO 1912 MECHRI KE SIMERA
EVREUS , ALVANUS,MAKEDONES,VLACHUS
I MEGALI PLIOPSIFIA TON OPION DEN PROKITE NA EPISTREPSI STIS PATROGONIKES TUS ESTIES
ANTITHETA THA APOTELESUN AMISTHUS PRESVEFTES TIS ELLATHAS STO EKSOTERIKO..!!!
ALLA DIEKDIKOUN MONO GIA LOGUS TIMIS TIN EPISTROFI TIS PARANOMA AFERETHISIS ELLINIKIS ITHAGENIAS
14 σχόλια:
και νεκρους τους φοβούνται !
αντιγράφουμε απο το διαδίκτυο και την ελευθεροτυπία
"Βογομιλικά μνημεία του βορειοελλαδικού Μεσαίωνα στο στόχαστρο των "εγχώριων Ταλιμπάν"
Η εξαφάνιση των "αιρετικών" σταυρών
"Διαμάχη για τους σταυρούς του 10ου αιώνα στην Πέλλα"
(«Αλέξανδρος» των Γιαννιτσών 13/10/2001)
ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ, η καθ' ημάς Ελληνορθοδοξία ουδέποτε είχε καλές σχέσεις με τα μνημεία άλλων θρησκειών και πολιτισμών που η Ιστορία επιδίκασε στην ελληνική επικράτεια. Μέχρι πρόσφατα, η καταστροφή αυτών των τελευταίων αντιμετωπιζόταν κατά κανόνα με αδιαφορία από τις αρχές -όταν η εξάλειψή τους δεν θεωρούνταν "εθνικό καθήκον". Μόλις τις τελευταίες δεκαετίες η στενόμυαλη αυτή λογική άρχισε να παραχωρεί τη θέση της σε μια πιο φιλόξενη αντιμετώπιση των υλικών εκείνων καταλοίπων του παρελθόντος, που ξεφεύγουν από το κυρίαρχο (και αποδεκτό) δίπολο Δωδεκάθεο-Ορθοδοξία. Δυστυχώς, όμως, φαίνεται πως ακόμη και στις μέρες μας δεν λείπουν τα δείγματα μιας μισαλλόδοξης ιεράρχησης εις βάρος όσων μνημείων θεωρείται (ρητά ή υπόρρητα) ότι αναφέρονται σε κάποιον "κατώτερο Θεό".
Το διαπιστώνουμε για ακόμη μία φορά, ύστερα από τη μεταχείριση που Εκκλησία και δημοτικές αρχές επιφύλαξαν στους εντυπωσιακούς μονολιθικούς σταυρούς του παλιού νεκροταφείου της Παλιάς Πέλλας των Γιαννιτσών. Πρόκειται για εντυπωσιακά μνημεία, ύψους γύρω στο ενάμισι μέτρο το καθένα, εντελώς διαφορετικής τεχνοτροπίας από τους επιτάφιους σταυρούς που συναντάμε στα περισσότερα μέρη της χώρας. Τόσο το σχήμα τους όσο και τα σχέδια που φέρουν, παρουσιάζουν εκπληκτικές ομοιότητες με μνημεία άλλων βαλκανικών χωρών, τα οποία αποδίδονται συνήθως στη μεσαιωνική αίρεση των Βογόμιλων.
Οπως καταγγέλλουν στη στήλη τρεις ευαισθητοποιημένοι Βορειοελλαδίτες (ο οδοντογιατρός Κώστας Νοβάκης, από τα γειτονικά Κουφάλια, ο γυμναστής Παντελής Μάντζας κι ο ασφαλιστής Νίκος Σακελλάριος), στις αρχές του περασμένου Οκτωβρίου "τα συνεργεία του δήμου, υπό την καθοδήγηση της τοπικής εκκλησιαστικής αρχής εισέβαλαν με μπουλντόζα στο χώρο του παλιού νεκροταφείου, εκθεμελίωσαν και κατέστρεψαν το βογομιλικό νεκροταφείο, χωρίς την επίβλεψη αρχαιολόγου και ενώ η πλειοψηφία των κατοίκων αντιδρά για την επιλεγείσα περιοχή". Ως αιτία για την "ανάπλαση" του χώρου, προβλήθηκε η επιθυμία του τοπικού ιερέα (σε συνεννόηση με τη Μητρόπολη Γιαννιτσών) για χτίσιμο εκεί μιας καινούργιας εκκλησίας.
Τρίτη, 27 Δεκεμβρίου 2011
Το βιβλίο του Αλεκσαντάρ Ντόνσκι:
Οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν αρχαίοι Έλληνες
Η παρουσίαση του βιβλίου στο Σύδνεϋ -Αυστραλία
Δεκέμβριος 27, 2011.
Магистер Александар Донски пред в-к "Народна волја"
(Ο μάστερ Αλεκσαντάρ Ντόνσκι στην εφημερίδα «Ναρόντνα Βόλια/Λαϊκή επιθυμία)
«Αυτές τις ημέρες από το Μακεδονικό Φιλολογικό Σύλλογο «Γκλιγκόρ Πρλίτσεφ» του Σύδνεϋ και το ΕΜΑΡΙ της πόλης Στιπ, κυκλοφόρησε το βιβλίο που έχει τίτλο :
« αρχαιολληνικές και άλλες αρχαίες μαρτυρίες για την ιδιαιτερότητα των αρχαίων Μακεδόνων», από τον Αλεκσαντάρ Ντόνσκι του Ινστιτούτου Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου «Γκότσε Ντέλτσεφ».
Το βιβλίο δημοσιεύεται σε δύο ειδικές εκδόσεις – στη μακεδονική και την αγγλική γλώσσα.
Έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον ίδιο το συγγραφέα.
Κύριε Ντόνσκι θα σας ρωτήσω γιατί εκδώσατε αυτό το βιβλίο;
«Πάντοτε προσπαθώ μέσα από τους τίτλους των βιβλίων μου να αντικατοπτρίζεται με σαφήνεια το περιεχόμενο τους.
Έτσι έγινε και τώρα. Υπάρχουν πενήντα οκτώ μαρτυρίες αρχαίων συγγραφέων (κυρίως από αρχαιοελληνικές πηγές) που καταθέτουν σαφώς ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες.
Τα αποσπάσματα παρουσιάζονται αυθεντικά και συνοδεύονται με τα κατάλληλα σχόλια.
Τι αποδεικνύεται από αυτά;
Οι μαρτυρίες αυτές καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα αποδεικτικών στοιχείων που αποδεικνύουν σαφώς ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες.
Μέσα από έμμεσους ισχυρισμούς εντούτοις παρέχονται άμεσες αποδείξεις ότι ήταν διαφορετικό φύλο.
Για παράδειγμα, ένας αρχαίος Έλληνας συγγραφέας περιγράφει τους αρχαίους Μακεδόνες ότι δεν έχουν συγγένεια με την Ελλάδα και ένας άλλος έγραψε για μίσος μεταξύ των Μακεδόνων και των Ελλήνων κατά τη μάχη της Ισσού που αυτό ήταν τόσο μεγάλο που υπήρξε φυλετική αντιπαράθεση.
Έχουμε επίσης έναν αρχαίο συγγραφέα που μαρτυρεί ότι οι Έλληνες και οι Μακεδόνες επικοινωνούσαν μεταξύ τους μέσω διερμηνέα...!!!
και πολλοί συγγραφείς έχουν παρόμοιες αναφορές για τους Μακεδόνες και τους Έλληνες και αντιμετωπίζονταν ως ξεχωριστοί λαοί.
Υπάρχουν ακόμη έμμεσες αποδείξεις.
Για παράδειγμα:
Αρκετοί Έλληνες συγγραφείς περιγράφουν με ακρίβεια τα εθνικά σύνορα των Ελλήνων και ως εκ τούτου κανένας από αυτούς δεν αναφέρει τη Μακεδονία ως αναπόσπαστο μέρος της Ελλάδας»
Πως εμπνευστήκατε αυτό το βιβλίο;
Η έμπνευσή μου ήρθε από τη δήλωση της πρώην υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας κα Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία το 2009 είπε ότι η αρχαία ιστορία είναι ήδη γραμμένη και πλήρως τεκμηριωμένη.
Συμφωνώ με τη δήλωση αυτή και συνεπώς προσπαθώ να μεταφέρω στους αναγνώστες μου, τι είναι ήδη γραμμένο και αυτή είναι η μαρτυρία των πάνω από τους πενήντα (κυρίως αρχαιοΈλληνες) αρχαίους συγγραφείς, οι οποίοι σαφώς κατέθεσαν με τα κείμενά τους ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες.
Τι αντίδραση περιμένετε από αυτό το βιβλίο;
«Περιμένω το βιβλίο αυτό να προκαλέσει ένα βαρύ πλήγμα στη προπαγάνδα της Ελληνικής Μεγάλης Ιδέας.
Ειδικότερα σκέφτομαι την απάντησή τους.
Σήμερα έχουμε ένα πρόβλημα με την Ελλάδα, σε ότι η Μακεδονία υπήρξε στο παρελθόν.
Τα στοιχεία του βιβλίου επιβεβαιώνουν ότι την αρχαία Μακεδονία την αποτελούσαν οι Μακεδόνες , όχι οι Έλληνες,
και αυτό ισχυρίζονται οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς....
Τρίτη, 27 Δεκεμβρίου 2011
«Οι Μακεδόνες στη Μάλα-Μικρή Πρέσπα θα υπερασπιστούν την μακεδονική εθνικότητά των Μακεδόνων στο Στρασβούργο»
Δεν έχουν μειωθεί οι αντιδράσεις των μειονοτήτων στην Αλβανία, μετά την κατάργηση το όρου υπηκοότητα στις πολιτικές ταυτότητες.
Οι μακεδονικής καταγωγής κάτοικοι της Μάλα Πρέσπα μετά τις διαμαρτυρίες τους προς τα αλβανικά και διεθνή θεσμικά όργανα των Τιράνων αποφάσισαν να καταφύγουν στο Στρασβούργο για να διεκδικήσουν εκ νέου τον όρο του Μακεδόνα.
Οι Μακεδόνες πραγματοποίησαν συνάντηση στο Πούστετς, όπου αξιολόγησαν την απόφαση του δικαστηρίου για το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και το οποίο προστατεύεται από το άρθρο 20 του αλβανικού Συντάγματος.
Αντέδρασαν μετά την απόφαση του αλβανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου για την ανάκληση της ιθαγένειας από τα μητρώα και αποφάσισαν στη συνάντησή τους αυτή να διεκδικήσουν το δικαίωμα της ιθαγένειας.
«Εμείς ως Μακεδόνες δεν μπορούμε να αμφισβητηθούμε από το δικαστήριο του συνταγματικού δικαίου, αυτό δεν το αρνηθήκαμε ούτε στα χρόνια του κομμουνισμού.
Η εθνικότητα για εμάς είναι άγια, είμαστε ‘μακεδόνες’ και είμαστε περήφανοι για την καταγωγή μας, είμαστε πιστοί πολίτες της χώρας, καταβάλλουμε τους φόρους αλλά δεν θα επιτρέψουμε την άρνηση του δικαιώματός μας, ως Μακεδόνες.
Αποφασίσαμε ως δήμος να καταφύγουμε στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο», δήλωσε ο Έντμοντ Τεμέλκο, δήμαρχος του δήμου Pustec.
Το σχετικό έγγραφο υπογράφηκε από το Δήμαρχο Temelko τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Λάζο Στόγιαν και τους πρόεδρους των εννέα οικισμών που ανήκουν στο δήμο αυτόν.
Δηλώσεις στη διάρκεια αυτής της ημέρας θα υποβληθούν στις πρεσβείες της Μακεδονίας, του Μαυροβουνίου, της Σερβίας, της Ελλάδας και της Ρουμανίας, ως χώρες προέλευσης των μειονοτήτων που ζουν στην Αλβανία.
------------------------------------------------------------------------
σε κανένα κρατικό έγγραφο μιάς χώρας , το οποίο να αφορά τους πολίτες της χώρας δεν μπορεί να αναγράφεται τυχόν δεύτερη υπηκοότητα/ιθαγένεια ...
ούτε επίσης δύναται να αναγράφεται η εθνική του ταυτότητα , όπως και η θρησκευτική, ακόμα και αν το επιθυμεί, αφού πρόκειται για ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο, η αναγραφή του οποίου θα αποτελούσε θετική μη σύννομη διάκριση...
αλλο η νόμιμη ΜΗ καταγραφή σε ΚΡΑΤΙΚΑ ληξιαρχικά προσωπικά/ατομικά έγγραφα πολιτών μιάς χώρας,
τυχόν δεύτερης υπηκοότητας άλλης χώρας...
όπως και η ΜΗ καταγραφή μηδενός εξαιρουμένου της εθνοτικής και όχι της πολιτικής ταυτότητας-ιθαγένειας, των πολιτών της ..
και παντελώς άλλο η ΠΑΡΑΝΟΜΗ απαγόρευση των εθνοτικών όρων της εθνικής, γλωσσικής, θρησκευτικής ταυτότητας από φορείς νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου...
π.χ των Μακεδόνων, των Βλάχων, των Σέρβων..
ακόμα και από κρατικούς φορείς , για σκοπούς συλλογικού χαρακτήρα...
έτσι Σύλλογοι Μακεδονικοί μπορούν να λειτουργούν, να μαθαίνουν την μητρική μακεδονική τους γλώσσα.
δεν θα μπορεί όμως σε αλβανικό ληξιαρχικό έγγραφο να καταγράφεται τυχόν δεύτερη μακεδονική υπηκοότητα, ή ρουμάνικη..
μακεδονική ή ρουμάνικη υπηκοότητα θα μπορούσε να καταγραφεί σε ληξιαρχικά έγγραφα αλλοδαπών πολιτών στην Αλβανία...
ούτε εθνοτική ταυτότητα...
Τετάρτη, 28 Δεκεμβρίου 2011
Μακεδονία: Το 2012 οι Πρέσβεις πρέπει να σηκώσουν τα μανίκια τους
Το 2012 οι πρέσβεις της Μακεδονίας θα λάβουν εντολές και μεγάλες δεσμεύσεις για να ασκήσουν πιέσεις, ιδιαίτερα για τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Σικάγο, τον ερχόμενο Μάιο. Οδηγίες από τον Μακεδόνα ΥΠΕΞ έχουν δοθεί.
Η θετική απόφαση της Χάγης και των Βρυξελλών με την τρίτη σύσταση για την έναρξη των διαπραγματεύσεων θα πρέπει να είναι τα κύρια επιχειρήματα για σθεναρή υποστήριξη προς τη χώρα μας.
Το 2012 θα είναι εξαιρετικά έντονο, θα έχει πολλές δραστηριότητες, μπορούμε να έχουμε ένα θετικό κίνητρο για την περαιτέρω επιβεβαίωση της χώρας μας προς αυτήν την κατεύθυνση.
Η φιλοσοφία μας είναι ότι πρέπει να προχωρήσουμε. Θα πρέπει να μεγιστοποιήσουμε τις προσπάθειές μας στο διπλωματικό δίκτυό μας μέσα στις οικονομικές και πολιτικές δυνατότητές που μας δίνονται» είπε ο Νίκολα Ποπόσκι, υπουργός εξωτερικών της Μακεδονίας προς τους πρέσβεις της χώρας επ’ ευκαιρία του νέου έτους.
Η ανεπίλυτη διαφορά του ονόματος, δεν αποθαρρύνει το διπλωματικό δίκτυο.
Άλλωστε, οι πρόσφατες ενδείξεις από την Ελλάδα- σύμφωνα με τον Ποπόσκι- αποδεικνύουν ότι η Αθήνα αποφεύγει τις ουσιαστικές διαπραγματεύσεις.
Η επιμονή μας για τις απευθείας συνομιλίες δεν σημαίνει ότι αγνοούμε τον Νίμιτς και ότι αναζητούμε λύσεις εκτός των Ηνωμένων Εθνών», εξήγησε ο Υπουργός.
«Νομίζω ότι πρέπει να επικεντρωθούμε στο να μην αναζητήσουμε λόγους για να αποφύγουμε τον ουσιαστικό διάλογο, οφείλουμε να βρούμε πλεονεκτήματα και ευκαιρίες ώστε να ξεπεραστεί το πρόβλημα και να φύγουμε από την έννοια της εμπλοκής που δεν έχει καμία βάση, ούτε παρέχει το δικαίωμα για την οικοδόμηση σχέσεων που θα αποσκοπούν σε στρατηγικούς στόχους στην περιοχή.
Ο συνομιλητής μας στο νότο (η Ελλάδα) δεν ασχολείται αρκετά και δεν θα δώσει μήνυμα για τη δέσμευση προς αυτήν την κατεύθυνση», είπε ο Ποπόσκι απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου.
Στο συμβούλιο στο Υπουργείο Εξωτερικών συμμετείχαν 46 διπλωμάτες ενώ 18 απουσίαζαν λόγω του ότι ήταν από πολύ μακρινές χώρες, όπως την Κίνα, Ιαπωνία, Αυστραλία.
το παραπάνω βίντεο παρουσιάζει μόνο ένα μέρος της ΑΛΗΘΕΙΑΣ των Τούρκων Χριστιανών
αυτό της παρά την θέληση και επιθυμία πολλών να ξεριζωθούν από τις πατρογονικές τους εστίες, γεγονός που ισοδυναμεί με την σοβαρή και καταδικαστέα παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους , γνωστή ως ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ
η ΑΛΗΘΕΙΑ όμως λέει ότι μεγάλο μέρος των παραπάνω αφενός επιδόθηκε σε ΑΝΤΙ-Μακεδονικό έργο καταγγέλλοντας στις αστυνομικές αρχές την μακεδονοφωνία των Μακεδόνων συμπολιτών τους...
αφετέρου , εδώ και 90 χρόνια τυγχάνει κάθε πνευματικής και υλικής βοήθειας και προνομίων εκ μέρους του ελληνικού κράτους, για το οποίο αποτελούν τους πραγματικούς Έλληνες..
σε βάρος των γηγενών κατοίκων της Ελλάδος,ιδιαίτερα των Μακεδόνων, οι οποίοι αποτελούν μιάσματα...
με αποτέλεσμα την σημερινή χρεωκοπία μας...
όλοι οι Μακεδόνες της Ελλάδος σήμερα 28/12/2011, το βράδυ στις 9 θα παρακολουθήσουμε στα κομπιούτερ στα σπίτια μας την βραβευμένη ταινία του Μακεδόνα σκηνοθέτη Μίλτσο Μαντσέφσκι " ΣΚΙΕΣ ", που πραγματεύεται τον συνεχιζόμενο ΓΟΛΓΟΘΑ των γηγενών Μακεδόνων πολιτικών προσφύγων...
η ταινία έχει ορθά ελληνικούς γραπτούς υπότιτλους ( αντί της προφορικής μεταγλώτισης που αλλοιώνει το νόημα και δεν βοηθά στην εξάσκηση της μητρικής μακεδονικής γλώσσας )
η μετάδοση θα γίνει από το κανάλι Macedonian Culture webTV , το οποίο βρίσκετε μέσω του μπλόγκ Μακεδονική Παράδοση, στο
http://aegeanmacedonianculture.blogspot.com/2011/12/web-tv-blog.html
СЕНКИ - ΣΕΝΚΙ – ΣΚΙΕΣ
Σκηνοθεσία : Μίλτσσο Μάντσσεβσκι
Πρωταγωνιστούν : Μπόρτσσε Νάτσσεβ, Βέσνα Στανόεβσκα
Μουσική : Ράιαν Σσορ
2007. Θέμα : Τα σημάδια στο χρόνο των εκδιωγμένων και βασανισμένων Μακεδόνων της Ελλάδας.
Movie Review
Shadows ( Senki-Σκιές )
2007
Director: Milcho Manchevski
Cast: Borce Nacev, Vesna Stanojevska, Sabina Ajrula-Tozija
In the 2003 introduction to the published screenplay of his first feature-length fiction film, Before the Rain (1994)—which appeared actually a few months after that of the screenplay for his second feature, Dust (2001)—Milcho Manchevski expressed his frustration with widespread assumptions about that film as literal historical account. “In almost all interviews I gave for newspapers and television in dozens of countries over the final years of the last century,” he writes, “I kept repeating that Before the Rain is not a documentary about former Yugoslavia, nor about Macedonia, nor is it a documentary at all. I would say: ‘You can see this from the aesthetic approach: it’s shot like a fairytale; look at the camera work, or the editing, or the music. I am using actors. It’s scripted, for Heaven’s sake.’ Who got it—got it.”
Now we have Manchevski’s third feature and again there should be no doubt about aesthetic approach. Shadows premiered in early September at the Toronto International Film Festival and was quickly tapped as Macedonia’s official 2008 Oscar entry for Best Foreign Language Film. Already scheduled for theatrical release in ten European nations, this lovely and moving film is just now making the rounds of US distributors. The other two features, with their extended historical elements and fractured, multiple and overlapping narratives—what Manchevski calls “Cubist storytelling”—are widely rentable in the US. Watching the three features close together is extremely rewarding. Manchevski is building a body of work that will shine in retrospective programs—for shared, reverberating landscapes, elaborated images, and a cadre of supporting actors whose reappearance in successive film makes his work subliminally familiar and easy to enter—and now, for the clarity of his turn into newly personal territory and straightforward narrative.
“Return what’s not yours. Have respect,” says the old woman Kalina (Ratka Radmanovic), murmuring urgently in an ancient dialect that no one speaks anymore. She appears matter-of-factly, in her head scarf and heavy skirts and shawl, a small cross tattooed between her eyebrows in the old way, waiting in the dark on the living room couch of a young doctor. Lazar Perkov (Borce Nacev) has just returned to his apartment in the Macedonian capital of Skopje from his parents’ villa in the lakes district after a year convalescing from a near-fatal car crash. Trying to return to work at the hospital, he misses his already straying wife and little son, who have remained at the lake. He has nightmares, forgets things, fears his recovery isn’t stable, speaks in odd images that cause the unnerved family chauffeur to roll his eyes, and has now had his first visit from the unsettled souls of the dead.
That Lazar doesn’t know what’s stolen or how to put it back doesn’t get him a pass. Preoccupied with his young man’s struggle to emerge from the shadow of his mother’s overbearing ambition, herself a physician (the formidable Sabina Ajrula-Tozija)—impossible not to recall with the film’s final shot of blinding light—Lazar encounters one woman after another who teaches him that ignorance and personal innocence are no excuses, and who invite his wary, steadily growing search. In a land overrun for centuries by intruders, these women are preoccupied with theft and its attendant glaring debt. Manchevski’s images are earthy, specific, free of arid abstraction. For example, one day Lazar searches out the crowded ramshackle home of his mother’s chauffeur, Blagojce (Petar Mircevski), wanting a ride to the country. With his trained scientist’s eye he diagnoses a burn on the driver’s wife’s arm. She patiently explains the birthmark resulted from her mother eating stolen grapes while pregnant.
Manchevski tinkered for several years with the nuances of his film’s title, beginning with the Ghosts and detouring to Bones before settling on the immensely resonant possibilities of Shadows. The word’s added visual dimension encourages our attention toward DP Fabio Cianchetti’s use of reflections, doubling, broken space, and Menka’s propensity for suddenly dropping out of the frame mid-stride and then abruptly reappearing. Cities in Manchevski’s films have always been claustrophobic and disorienting. There’s a similar handling in that maze-like Paris apartment where Bertolucci’s The Dreamers occurs, a film Cianchetti also shot.
Kalina is the first “shadow” who appears to Lazar, identified by her dialect as one of the displaced Aegean Macedonians. A linguist whom the young man seeks out to translate her message also remarks on Lazar’s own name’s Biblical reference to resurrection. Seeking that professor, Lazar meets the lovely Menka, a suicide by hanging (luminously played by harpist Vesna Stanojevska). On a hospital gurney, then waiting for the elevator, Lazar meets the cross, craggy-faced Gerasim, a refugee whose brother nailed a spike into his heel at burial in hopes of magically halting his wandering in the afterlife (Salaetin Bilal, the Turkish Major in Dust). There is an unbaptized infant whom Gerasim awkwardly but tenderly carries instead of abandoning, and Kalina’s sometime companion wolf.
These walking dead may invite Lazar’s curiosity and compassion—and in Menka’s case his intimacy—but they cannot explain their repeated violent deaths or their connection with the cardboard box of old bones that his mother scavenged for her own 1973 anatomy class from beyond the consecrated ground of the cemetery—“not a real grave,” she snorts indignantly—in her home village of Gluvovo. Or what he must do. In the pivotal showdown, slugging each other, sprawling on her office floor, Lazar forcibly takes the bones from his mother in this fight over laying the past to rest or making it “useful” to one’s own ambitions.
That fight over a box of bones has room to contain a parable about the past these shadows more broadly represent, though one of the film’s more courageous qualities is Manchevski’s insistence that Lazar’s own journey carry the film emotionally and dramatically rather than resort to expose. Kalina’s dialect reveals she is from Aegean Macedonia—the eastern territory annexed by Greece in 1913—but the film says little else about her people except that their fate was “exodus.” Manchevski says audiences outside that culture don’t need the specific history to connect with these characters’ pain and longing for relief as abandoned and forsaken peoples.
For those inside that culture, even that slightest reference to Kalina’s extinct dialect evokes the following specifics. In 1912 Greece allied with Serbia, Bulgaria and Montenegro, declaring war on Turkey. While this ended the Ottoman Empire’s occupation of Macedonia, it led directly to Macedonia’s partition among its neighbors. In Aegean Macedonia, Greece embarked upon a decades-long campaign to change the population’s ethnic composition, forcibly expelling hundreds of thousands, confiscating lands, forbidding languages, renaming places, plundering and destroying villages, and re-colonizing the area with ethnic Greeks from nations to the east. During the Greek Civil War of the late 1940s this campaign accelerated anew. 60,000 were expelled in 1948. Some internments from the mid-40s continued until 1974—the year of Lazar’s mother’s anatomy class—and as late as 1985 Greek laws governing that area excluded Aegean Macedonian descendants from reclaiming confiscated land. In 1991, the modern Republic of Macedonia emerged from the upheaval of Yugoslavia’s disintegration by referendum.
Lazar’s journey is also the artist’s journey and a parable for the work of cinema. It becomes his job because he is the one who is there to see. Let us hope this film is available on US screens, and quickly.
το φίλμ ΣΚΙΕΣ θα μεταδοθεί σήμερα Πέμπτη, 29/12/2011 , στις 21 , δηλαδή στις 9 το βράδυ..
Την ταινία "Σκιές" (ΣΕΝΚΙ) την έχω δει το 2008, όταν κυκλοφόρησε σε συμβολικό αντίτιμο (50 δινάρια) μαζί με τις εφημερίδες.
Είναι μιά πολύ καλή ταινία, ακριβή παραγωγή, με πολύ ωραία σκηνοθεσία, τοπία και εφέ.
Μόνο που το θέμα τις ΕΛΑΧΙΣΤΑ έχει να κάνει με το δράμα των προσφύγων. Το θέμα των προσφύγων από την Ελληνική Μακεδονία αποτελεί ένα ελάχιστο μέρος της πλοκής του έργου. ΠΕΡΑ ΠΑΣΗΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑΣ όποιος την δει χωρίς να γνωρίζει τίποτα σχετικά με το "μακεδονικό" δεν πρόκειται να λάβει κανένα "μύνημα".
Αν κάποιος θέλει να αντικρούσει τα λεγόμενα μου είμαι πρόθυμος να του απαντήσω αρκεί να δει πρώτα την ταινία, φυσικά.
Stefanos, έχεις δίκιο ότι κάποιος που δεν γνωρίζει το δράμα των μακεδόνων προσφύγων, δεν παίρνει το μήνυμα απο τη συγκεκριμένη ταινία. Το θέμα των προσφύγων δεν έχει προβληθεί αρκετά απο τη Δημοκρατία της Μακεδονίας, δυστυχώς! Αλλά όποιος γνωρίζει το ζήτημα αυτό, καταλαβαίνει πολύ καλά το μήνυμα αυτού του έργου («επέστεψε αυτό που δεν σου ανήκει»).
otan egine olokliro evro , dixos kino ypourgo ikonomikon tis EE
epidi ta krati meli thelane mona tous na kanoun koumanto
i ftochi me ta danika ton plousion kraton alla ke ton egiiseon ton parapano kraton pros ti agores
tote ti mpori na perimeni kanis gia to zitima tis KINIS politikis enosis tis EE
ke tis katadikes ton choron melon tis EE gia tis sinechizomenes politikes sovaris paraviasis ton anthropinon dikeomaton ek merous tous
paradigma i Ellada, i opoia simplirose 30 chronia plirous melous stin EE
ke echi edo ke 62 chronia politikous prosfiges, tous Makedones
apo tous opious aferese pantelos paranoma tin elliniki ipikootita
idietera sta PEDIA Makedones,
ta opia afenos then ekanan tipote kako ke paranomo, afeteru prostatevonte apo tin diethni simvasi tou pediou
ke apotelun simera to 95% ton Makedonon politikon prosfigon, gnoston os deca begaltsi
ke to provlima den ine i aferesi tis ellinikis ithagenias tous prin 62 xronia ,alla i MI akirosi ke aftomati epistrofi tis mechri simera, to 2012...
ke malista epikaloumeni i Ellada logous ethnikis omoiogenias, tin opoia tha chalasun dilomeni Makedones
apopsi kathara ratsistiki, pu apokalipti oti o pragmatikos logos aferesis tis ellinikis iothagenias tous DEN itan i komunistiki ideologiki tous taftotita, opos ton ipolipon proin politikon prosfigon apo tin Ellada
alla i MI elliniki ethnotiki tus katagogi, i Makedoniki
i opia aferesi tis ellinikis ithagenias ksekina apo tin proti stigmi to 1912
dichos opoiadipote etia, para mono gia tin makedoniki tous katagogi ke makedonofonia..
eksalu paromia epraksan ke me tous Tsamides , tous opoius othousan stin ekdioksi apo tin Ellada, oli tin periodo tou mesopolemu 1912-1940,
poli prin tin italiki isvoli ke tin feromeni sinergasia me tous italus kataktites
ME TIN ANOCHI APO TOTE MECHRI SIMERA TIS DISIS
STA TERASTIA EGLIMATA TOU ELLINIKOU ETHNIKISTKU KRATUS
IDIETERA STIN EE, I OPIA VASIZETAI STIN DIMOKRATIA
NTROPI EVROPI
AMESI ANAKTISI TIS ELLINIKIS ITHAGENIAS SE OLUS OSUS AFERETHIKE GIA POLITIKOUS LOGUS,APO TO 1912 MECHRI KE SIMERA
EVREUS , ALVANUS,MAKEDONES,VLACHUS
I MEGALI PLIOPSIFIA TON OPION DEN PROKITE NA EPISTREPSI STIS PATROGONIKES TUS ESTIES
ANTITHETA THA APOTELESUN AMISTHUS PRESVEFTES TIS ELLATHAS STO EKSOTERIKO..!!!
ALLA DIEKDIKOUN MONO GIA LOGUS TIMIS TIN EPISTROFI TIS PARANOMA AFERETHISIS ELLINIKIS ITHAGENIAS
Δημοσίευση σχολίου