Η Ελλάδα φοβάται τις υποθέσεις για την επιστροφή των περιουσιών

Ημερομηνία: 24/11/2014, 17:58

Trendafilka Sandeva, η δικηγόρος των Μακεδόνων στα ελληνικά δικαστήρια

της Iskra Koroveshovska

- Οι ελληνικές αρχές φοβούνται την εξέλιξη των υποθέσεων για την επιστροφή των περιουσιών στους Μακεδόνες, οι οποίες κατασχέθηκαν μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο το 1949. Δεν τους αρέσει η σοβαρή προσέγγιση της δουλειάς μου και δεν πίστευαν, γενικότερα, ότι θα έφτανα ως εδώ. Αυτά ανέφερε σ τη "Ντνεβνικ" η δικηγόρος Trendafilka Sandeva, η οποία έχει αναλάβει τις υποθέσεις των ιδιοκτησιών των Μακεδόνων που εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα, και  ότι πριν λίγες εβδομάδες, σε μια προσπάθεια της να εισέλθει στη γειτονική χώρα , της αρνήθηκαν την είσοδο στα ελληνικά σύνορα.

Ο λόγος που έδωσαν οι Έλληνες συνοριοφύλακες ήταν ο ίδιος, όπως και για όλους τους δημοσιογράφους και άλλους Μακεδόνες στους οποίους δεν επετράπη να εισέλθουν στην Ελλάδα - ότι είναι εγγεγραμμένοι στο εθνικό μητρώο της χώρας και αποτελούν «απειλή για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια, τη δημόσια υγεία και τις διεθνείς σχέσεις. "

- Ποτέ δεν ήμουν μέλος των Μακεδονικών οργανώσεων στην Ελλάδα, ούτε συμμετείχα σε οργανωμένες εκδηλώσεις τους στην Φλώρινα και στην περιοχή. Αλλά, η προσήλωσή μου είναι πολύ επικίνδυνη για τις ελληνικές αρχές, ειδικά αφού κατέστη σαφές ότι δεν θα εγκαταλείψω την πρόθεσή να επιστραφούν τα κατασχεθέντα ακίνητα των Μακεδόνων - λέει Sandeva.

Η διαδρομή στα ελληνικά δικαστήρια

Τονίζει ότι το περασμένο έτος έχει δει την πρόοδο στην διεκπεραίωση υποθέσεων, ότι ένας αριθμός υποθέσεων  έχει ήδη φτάσει στα ελληνικά δικαστήρια - ένα γεγονός που δεν αρέσει σ τις αρχές εκεί. Σύμφωνα με τη Sandeva, είναι ακόμη πάρα πολύ νωρίς να προβλεφθεί πόσο καιρό θα πάρει η διαδικασία ενώπιον των δικαστηρίων, αλλά είναι σίγουρη ότι είναι πολύ πιθανό να λάβει ένα θετικό αποτέλεσμα.

- Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ, το δικαστικό της σύστημα έχει μακρά διάρκεια, πολύ μεγαλύτερη από ό, τι σε εμάς, για παράδειγμα. Έτσι, μετά την υποβολή της υπόθεσης, η αναμονή για τη πρώτη εκδίκαση μπορεί να διαρκέσει δύο χρόνια. Αλλά, βλέποντας το ρεαλιστικά, η διαδικασία αυτή σε κάθε χώρα θα ήταν μακρά και κουραστική, επειδή είναι αναγκαία μια μακρόχρονη περίοδος, πολυάριθμα και διάφορα έγγραφα - εξηγεί η Sandeva.

Προσθέτει ότι είναι απαράδεκτο οι Μακεδόνες να μην μπορούν να πάρουν πίσω την περιουσία τους, και, παρά την πολυπλοκότητα των διαδικασιών και πολιτικό παρασκήνιο πίσω από όλα αυτά, είναι αποφασισμένη να πάει μέχρι το τέλος.

- Πολύ σημαντικό για μένα είναι ότι έχω  την υποστήριξη του προοδευτικού ελληνικού κοινού, για παράδειγμα, την  Ελληνίδα βουλευτή που έθεσε το πρόβλημα μου για την επιστροφή μου από τα σύνορα,  ενώπιων του κοινοβουλίου στην Αθήνα. Μου δίνει επιπλέον δύναμη, όπως η συνεργασία με δικηγόρους από τη Θεσσαλονίκη που εργάζονται σε αυτές τις υποθέσεις - λέει η Sandeva.

Διαφορετικά θα ήταν πριν από δέκα χρόνια

Ο κύριος λόγος που η διαδικασία της αποκατάστασης των περιουσιών διαρκεί περισσότερο από 10 χρόνια είναι ότι δεν υπάρχουν συγκεκριμένες αποφάσεις επί τη βάσει των οποίων μπορεί να αποδειχθεί η κυριότητα ή η δήμευση των περιουσιακών στοιχείων.

- Οι υποθέσεις αυτές είναι μοναδικές στο είδος τους, στον κόσμο. Σε όλες τις άλλες χώρες, η επιστροφή της περιουσίας γίνεται σχετικά γρήγορα, διότι υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία, καθώς και καταδικαστικές αποφάσεις, για παράδειγμα, ότι έγινε γενοκτονία ή βίαιη απέλαση, ανάκληση κ.α., και με βάση αυτά απαιτείται και αποδεικνύεται η κυριότητα, ώστε να επιστραφούν οι περιουσίες. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ούτε μια καταδίκη για γενοκτονία και από αυτό απορρέουν τα πάντα. Αλλά αυτό δεν θα διαρκέσει επ 'άπειρον -  αισιοδοξεί η Sandeva.

Μια άλλη αρνητική αιτία είναι ότι για περισσότερα από δέκα χρόνια, λέει η δικηγόρος, ο νότιος γείτονάς επηρεάζει τους πρόσφυγες να μην επιδιώξουν να πάρουν τις περιουσίες τους πίσω,  μέσω, π.χ.,  ανθρώπων του. Η αποστολή αυτών ήταν να θεωρούν οι πρόσφυγες ότι δεν θα έπρεπε να ξεκινήσουν τις διαδικασίες, εξηγώντας τους ότι οι πιθανότητες να επιτύχουν είναι ελάχιστες και δεν θα είναι ποτέ σε θέση να αντιμετωπίσουν τις ελληνικές αρχές.

Παρά την αισιοδοξία που επικρατεί στη Sandeva, οι εξόριστοι Μακεδόνες δεν πιστεύουν πλέον ότι θα επιστρέψουν στις  πατρικές τους εστίες. Ο λόγος είναι ότι εξακολουθεί να ισχύει ο  ρατσιστικό νόμος του 1982 που επιτρέπει την επιστροφή μόνο στους «Έλληνες το γένος», από τους πολίτες πού εγκατέλειψαν τη χώρα κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου. Η κατάργησή του θα σήμαινε ελεύθερη επιστροφή στα πατρικά σπίτια τους.

Σε μια ντουζίνα  επέστρεψαν την ιθαγένεια - και στη συνέχεια τις περιουσίες

Η πληροφορία ότι κάποιες υποθέσεις είναι ήδη ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων δεν σημαίνει ότι το έργο έχει ολοκληρωθεί, αλλά ότι υπερέβησαν μήνες αναμονής, επίμονες αιτήσεις για έκδοση πιστοποιητικών που είναι προϋπόθεση για την ιθαγένεια, το διαβατήριο, και τελικά στο δικαίωμα της επιστροφής της δημευμένης περιουσίας. Τα καλά νέα είναι ότι μια ντουζίνα άνθρωποι έχουν καταφέρει να πάρουν την ιθαγένεια τους πίσω.

- Οποίος δεν είχε στερηθεί την ιθαγένεια, επιτύχαμε σε σύντομο χρονικό διάστημα να το αποδείξουμε και να γίνει η ανάκτηση της. Αυτό είναι ένα από τα χαμένα δικαιώματα. Όποιος την έχει απολέσει, τώρα μπορεί να προσβάλει την απόφαση στα ελληνικά

δικαστήρια κι ένας καλός αριθμός τέτοιων περιπτώσεων ήδη περιμένει την έκδοση απόφασης. Δηλαδή, αμφισβητήθηκε η ανάκληση, απλά περιμένουν μια νέα απόφαση σχετικά με την επιστροφή της ιθαγένεια. Το επόμενο βήμα για την ανάκτηση των χαμένων δικαιωμάτων θα  είναι η επιστροφή του δικαιώματος στην περιουσία - εξηγεί η Sandeva.

http://dnevnik.mk/?ItemID=5FDBA8B35803CB4888807E94F7867318

Η ανεπιθύμητη δικηγόρος

Στα ελληνικά και στα σερβικά είναι γραμμένο το έγγραφο της απαγόρευσης εισόδου που έδωσε το Α.Τ. Ευζώνων στην Τρεντάφιλκα Σάντεβα, με αιτιολογία ότι «έχει καταχωρηθεί ανεπιθύμητη στο εθνικό μητρώο»

17.11.2014, 06:00
Συντάκτης: 

Δημήτρης Αγγελίδης

Στις 7 Νοεμβρίου, στις 11 το πρωί, ένα αυτοκίνητο με πέντε επιβάτες περνούσε τα σύνορα της ΠΓΔΜ με την Ελλάδα. Στον συνοριακό σταθμό Ευζώνων, έδωσαν τα διαβατήριά τους για έλεγχο (και τα πέντε από την ΠΓΔΜ) και περίμεναν. Υστερα από λίγο, εμφανίστηκαν οι αστυνομικοί και ζήτησαν από τη μία επιβάτη, τη δικηγόρο Τρεντάφιλκα Σάντεβα, να τους ακολουθήσει.
«Με πήγαν στον σταθμό και μου είπαν ότι δεν μπορώ να μπω στην Ελλάδα, γιατί βρίσκομαι στη λίστα απαγόρευσης εισόδου. Μου έδωσαν ένα χαρτί, αλλά ήταν στα ελληνικά και σε μια γλώσσα που μου έμοιαζε σερβικά, δεν την καταλάβαινα. Τους ρώτησα τι έκανα, γιατί μου απαγορεύουν την είσοδο. Μου είπαν πως ξέρω γιατί. Επέμεινα. Δεν έχω κινηθεί ποτέ εναντίον της Ελλάδας, δεν έχω δημιουργήσει κανένα πρόβλημα, δεν έχω καν μιλήσει εναντίον της χώρας. Είπα πως είμαι απλά μια δικηγόρος που επισκέπτεται συχνά την Ελλάδα, δυο και τρεις φορές τον χρόνο, άλλοτε για δουλειά, άλλοτε για διακοπές, και που τώρα θέλει να συνοδεύσει τους πελάτες της που χρειάζονται βοήθεια. «“Ξέρετε εσείς”, μου ξαναείπαν», λέει η Τρεντάφιλκα Σάντεβα στην «Εφ.Συν.». Καθώς δεν μπορεί να βρει άλλη εξήγηση, υποθέτει πως η απαγόρευση εισόδου οφείλεται πιθανότατα στον λόγο για τον οποίο βρέθηκαν στην Ελλάδα οι τρεις πελάτες της (ο τέταρτος επιβάτης ήταν ο οδηγός του αυτοκινήτου), αν και το ελληνικό κράτος δεν έφτασε στο σημείο να απαγορεύσει την είσοδο σ’ αυτούς. Οι δύο γεννήθηκαν στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1930, έφυγαν τη δεκαετία του 1940 και στη συνέχεια τους αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια, με βάση το ψήφισμα ΛΖ/1947 της Δ’ Αναθεωρητικής Βουλής «περί αποστερήσεως της Ελληνικής Ιθαγένειας προσώπων αντεθνικώς δρώντων εν τω εξωτερικώ», όπως και σε περισσότερους από 56 χιλιάδες Ελληνες που έφυγαν για την ανατολική Ευρώπη στα τέλη της δεκαετίας εκείνης.
Ο τρίτος είναι παιδί ανθρώπου που του αφαιρέθηκε με τον ίδιο τρόπο η ελληνική ιθαγένεια.
Το πληρεξούσιο
Οι άνθρωποι αυτοί διεκδικούν να ακυρωθεί η αφαίρεση της ιθαγένειάς τους, προϊόν ψυχροπολεμικής πρακτικής που είχε κύριο στόχο κομμουνιστές και μειονοτικές ομάδες και συνέπειες που συνεχίζονται μέχρι σήμερα, καθώς ο νόμος που κατάργησε το ψήφισμα του 1947 εξαίρεσε τους μη Ελληνες κατά το γένος από τη δυνατότητα ανάκτησης της ιθαγένειας και τον επαναπατρισμό τους.
Ετσι λοιπόν, στις 7 Νοεμβρίου, οι τρεις πολίτες της γειτονικής χώρας είχαν ραντεβού στην Ελλάδα με Ελληνες δικηγόρους (από το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι), ώστε να υπογράψουν το αναγκαίο ειδικό συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο που θα τους επιτρέψει να υποβάλουν αίτηση ακύρωσης της αφαίρεσης ιθαγένειας στα διοικητικά δικαστήρια.
Καθώς δεν μιλούν ελληνικά ούτε άλλη ξένη σ’ αυτούς γλώσσα, η παρουσία της δικηγόρου τους τους ήταν αναγκαία για να διευκολυνθεί η υπογραφή των πληρεξουσίων και η συνεννόηση με τους Ελληνες δικηγόρους.
«Είναι, νομίζω, προφανές πως η απαγόρευση εισόδου στη δικηγόρο θέλει να την τιμωρήσει για την ανάμειξή της στην υπόθεση και να της στείλει το μήνυμα πως παρόμοιες ενέργειες δεν είναι αρεστές», λέει στην «Εφ.Συν.» ο Παναγιώτης Δημητράς από το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι.
Στο εστιατόριο
«Διαφαίνεται πως οι αστυνομικές αρχές πήραν την απόφαση αυτή για να αποτρέψουν ανάλογες προσφυγές στην ελληνική δικαιοσύνη», σημειώνει σε ερώτησή της στους υπουργούς Εξωτερικών, Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ Μαρία Γιαννακάκη, ρωτώντας μεταξύ άλλων αν θα διαταχθεί πειθαρχική και δικαστική έρευνα.
Οσο για την Τρεντάφιλκα Σάντεβα, που πέρασε την 7η Νοεμβρίου στο εστιατόριο του συνοριακού σταθμού, περιμένοντας τους πελάτες της να επιστρέψουν από τη μονοήμερη επίσκεψή τους στην Ελλάδα, δηλώνει απορημένη. «Αλήθεια σας το λέω, δεν έχω πει ποτέ κακό για την Ελλάδα. Το μόνο που νιώθω σήμερα είναι απογοήτευση», μας λέει.
Στα ελληνικά και στα σερβικά είναι γραμμένο το έγγραφο της απαγόρευσης εισόδου που έδωσε το Α.Τ. Ευζώνων στην Τρεντάφιλκα Σάντεβα, με αιτιολογία ότι «έχει καταχωρηθεί ανεπιθύμητη στο εθνικό μητρώο». Το έγγραφο πληροφορεί την ενδιαφερόμενη ότι «μπορεί να ασκήσει προσφυγή κατά της απόφασης άρνησης εισόδου». Μόνο που αυτή η πληροφορία δεν φτάνει στον προορισμό της, καθώς η κ. Σάντεβα δεν μιλά ούτε σερβικά ούτε ελληνικά. Πρόκειται ασφαλώς για άλλον έναν παραλογισμό του ελληνικού κράτους: καθώς δεν αναγνωρίζει την ονομασία της γλώσσας της γειτονικής χώρας, φτάνει στο σημείο να μην αναγνωρίζει την ίδια τη γλώσσα, και να απευθύνεται στους πολίτες της χώρας αυτής σε γλώσσα άλλη από αυτήν που κατανοούν.

http://www.efsyn.gr/arthro/i-anepithymiti-dikigoros

Οι Μακεδόνες ως Οθωμανοί: Πώς οι «βάρβαροι» Μακεδόνες ενσωματώθηκαν στο ελληνικό εθνικό αφήγημα

«(Τα ευρήματα στην Αμφίπολη) είναι μια ακόμα επιβεβαίωση για την Ελληνική ταυτότητα της Μακεδονίας μας. Κάποιοι χτίζουν σύγχρονα αγάλματα-καρικατούρες, τάχα για τους αρχαίους Μακεδόνες και προσπαθούν να οικειοποιηθούν την Ιστορία μας. Όμως, εδώ, στη Μακεδονία, μιλούν οι ίδιοι οι αρχαίοι Μακεδόνες, μιλάει η ίδια η Μακεδονική γη και αναδεικνύει την οικουμενική δόξα του Ελληνισμού!».[1]

Τάδε έφη πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς κατά την ομιλία του στα εγκαίνια της 79ης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, στις 7/9/2014. Η αναφορά αυτή στον τάφο της Αμφίπολης έγινε ως συνέχεια του νέου «μακεδονομαχικού» κύκλου που επανεκκίνησε ο Σαμαράς, με την επιτόπια επίσκεψή του στο χώρο των ανασκαφών τον περασμένο Αύγουστο. 

Τότε είχε δηλώσει: «Η γη της Μακεδονίας μας εξακολουθεί να μας συγκινεί και να μας εκπλήσσει αποκαλύπτοντας από τα σπλάχνα της μοναδικούς θησαυρούς, που συνθέτουν, υφαίνουν όλοι μαζί αυτό το μοναδικό μωσαϊκό της ελληνικής μας Ιστορίας, για το οποίο όλοι οι Έλληνες είναι πολύ υπερήφανοι». [2]

 
Και όπως ήταν φυσικό, ευαρέστησε το δεξιό ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται (μέρος του οποίου έχει εσχάτως αποπλανηθεί από τους ορίτζιναλ πατριδοκάπηλους της Χ.Α.).

Για άλλη μια φορά η αρχαιολογία, μια επιστήμη αποκλειστικά ταγμένη στην ανακάλυψη και τεκμηρίωση των υλικών καταλοίπων του ανθρώπινου παρελθόντος και μέσω αυτών στην ανασύσταση της ανθρώπινης ιστορίας, γίνεται όχημα εξυπηρέτησης πολιτικών συμφερόντων. Ο κάθε ασήμαντος ηγετίσκος προσπαθεί με επικλήσεις σε αρχαία ερείπια να οικειοποιηθεί την αίγλη τους και να κατοχυρώσει την ιστορικά και πολιτικά αδιάφορη ύπαρξή του στις δέλτους της ιστορίας.

Τα ευρήματα της Μακεδονίας έχουν έναν ξεχωριστό συμβολισμό για όσους τα επικαλούνται. Στη διαμάχη Ελλάδας-FYROM για το όνομα των κράτους των Σκοπίων, χτίστηκαν σταδιοδρομίες και σταδιοδρομίες προσώπων τα οποία, αν δεν είχαν κάνει λάβαρό τους τον Βουκεφάλα, θα είχαν τεθεί προ πολλού στην πολιτική ανυπαρξία. Παπαθεμελήδες, Ψωμιάδηδες, Καρατζαφέρηδες, Άνθιμοι και πολλοί άλλοι, στήριξαν επί χρόνια την καριέρα τους στο μακεδονικό. Αλλά και η ναζιστική συμμορία της Χ.Α., τα εθνικιστικά συλλαλητήρια του 1992 για την «ελληνικότητα της Μακεδονίας» επέλεξε ως εφαλτήριο για να κάνει την πρώτη της εμφάνιση έξω από τη μούχλα των σβαστικοστολισμένων της γραφείων.

Περισσότερα εδώ 

 

Ερώτηση Μ. Γιαννακάκη για την άρνηση εισόδου σε δικηγόρο από την ΠΓΔΜ

EUROKINISSI / ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ

10.11.2014, 11:48 | Ετικέτες:  ανθρώπινα δικαιώματα, Βουλή, δικηγόροι, ΠΓΔΜ

Συντάκτης: 

efsyn.gr

Με ερώτησή της στη Βουλή η Μαρία Γιαννακάκη θίγει το γεγονός ότι την Παρασκευή στο συνοριακό σταθμό Ευζώνων, το αστυνομικό Τμήμα απαγόρευσε την είσοδο στην Trendafilka Sandeva, επειδή «έχει καταχωρηθεί ανεπιθύμητη στο εθνικό μητρώο», όπως αναγράφεται σε δίγλωσσο έγγραφο που της χορηγήθηκε.
Η δικηγόρος Sandeva συνόδευε τρεις πελάτες της και τον οδηγό του οχήματος (και οι πέντε με διαβατήρια της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας) που μετέβαιναν σε συμβολαιογραφικό γραφείο της Θεσσαλονίκης για να υπογράψουν οι πελάτες της ειδικά πληρεξούσια σε Έλληνες δικηγόρους εν όψει εκδίκασης υποθέσεών τους από τα ελληνικά διοικητικά δικαστήρια.
Όπως σημειώνεται στην κοινοβουλευτική ερώτηση, η άρνηση εισόδου (μόνο σε αυτήν) κατέστησε τη διαδικασία εξαιρετικά πιο δύσκολη αφού τα άτομα που συνόδευε δεν ομιλούν ελληνικά ούτε άλλη γλώσσα που θα τους επέτρεπε να συνεννοηθούν με τρίτους στην Ελλάδα.
Η Trendafilka Sandeva έχει επισκεφθεί την Ελλάδα χωρίς κανένα πρόβλημα πολλές φορές στο παρελθόν.
Συγκεκριμένα, το κείμενο της ερώτησης της βουλευτού της ΔΗΜΑΡ αναφέρει:
1. Για ποιο λόγο καταχωρήθηκε η δικηγόρος Trendafilka Sandeva στον κατάλογο ανεπιθύμητων προσώπων, αφού από τα παραπάνω φαίνεται πως μοναδικός λόγος είναι η υπεράσπιση πελατών που έχουν ασκήσει και με δικές της ενέργειες ένδικα μέσα ενώπιον ελληνικών δικαστηρίων;
2. Αν πρόκειται για λάθος θα ανακληθεί αυτή η απόφαση και θα ζητηθεί συγγνώμη από τη θιγείσα;
3. Με δεδομένο ότι διαφαίνεται πως οι αστυνομικές αρχές πήραν την απόφαση αυτή για να αποτρέψουν ανάλογες προσφυγές στην ελληνική δικαιοσύνη θα διαταχθεί πειθαρχική και δικαστική διερεύνηση της απόφασης αυτής για να αναζητηθούν και να αποδοθούν ευθύνες;
4. Η ενέργεια αυτή θεωρείται από την κυβέρνηση συμβατή με την Ενδιάμεση Συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών;
5. Σε ποιες γλώσσες έχουν συνταχθεί τα δίγλωσσα έγγραφα με αποφάσεις άρνησης εισόδου που χορηγούνται στο συνοριακό σταθμό Ευζώνων στα άτομα με διαβατήρια της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας ώστε να είναι κατανοητά από τα άτομα αυτά;
http://www.efsyn.gr/arthro/erotisi-m-giannakaki-gia-tin-arnisi-eisodoy-se-dikigoro-apo-tin-pgdm

9/11/2014 - GO, CATALUNYA!

Έχει έρθει η στιγμή ... να γίνει ένα νέο ΚΡΑΤΟΣ !!!

Οι Σλάβοι είναι αυτόχθονες στα Βαλκάνια!

Αυτή η ενότητα συνοψίζει αποσπάσματα από τα δύο κεφάλαια του βιβλίου μου (Alinei 2000) αφιερωμένο στην σλαβική περιοχή.

Οι σλαβικές γλώσσες έχουν, επίσης, μια μοναδική, ασύμμετρη κατανομή χώρου: ενώ οι Νότιο-σλαβικές γλώσσες (Σλοβενική, Σερβική, Κροατική, Βουλγαρική και Μακεδονική) αποτελούν μια ομοιογενή ομάδα και μοιράζονται πολλά κοινά χαρακτηριστικά, για τις Βόρειο-σλαβικές γλώσσες είναι απαραίτητο να γίνει διάκριση μεταξύ ενός Δυτικού κλάδου (συμπεριλαμβανομένης της Τσεχικής, Σορβικής και Πολωνικής), και ενός Ανατολικού (συμπεριλαμβανομένης της Ρωσικής, Ουκρανικής και Λευκο-Ρωσικής), καθώς κάθε ένα από τα δύο κλάδοι μοιράζονται διαφορετικά χαρακτηριστικά με αυτά των Νότιο-σλαβικών γλωσσών.
Μια σωστή θεωρία της σλαβικής ενδογένεσης θα πρέπει να παρέχει μια ικανοποιητική και συνεκτική εξήγηση για αυτές τις τρεις βασικές πτυχές των σλαβικών γλωσσών:  την τεράστια επέκταση, την εξαιρετική ομοιογένεια, και την επιφανειακή ασυμμετρία μεταξύ Νότου και Βορρά.

Η παραδοσιακή θεωρία της σλαβικής εθνογένεσης

Η παλιά έκδοση της παραδοσιακής θεωρίας προσλαμβάνει, όπως είναι γνωστό, την «άφιξη» των Σλάβων κατά τους ιστορικούς χρόνους, μετά την υποτιθέμενη «μεγάλη μετανάστευση» τους το 5ο και 6ο αιώνα της εποχής μας, από μια άγνωστη περιοχή. Ισχυρίζεται ότι αυτός είναι ο λόγος για την μεγάλη επέκταση τους και εκπληκτική ομοιογένεια. Ακόμα κι αν αυτή η ριζοσπαστική θέση τώρα συντηρείται μόνο από μια μειοψηφία (εκπροσωπούμενη από τον Schenker), η πιο πρόσφατη, ποικιλοτρόπως τροποποιημένη, έκδοση της που, προς το παρόν, ευνοείται από την πλειοψηφία των Σλαβιστων, δεν διαφέρει στην ουσία από αυτήν: απλά, αυτό που τώρα έγινε δεκτό είναι η παρουσία των Σλάβων την Εποχή του Ορείχαλκου και την Εποχή του Σιδήρου σε μια μικρή περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης. Έτσι, η «άφιξη» των Σλάβων τοποθετείται, τώρα, νωρίτερα, δηλαδή στην Εποχή του Ορείχαλκου ή στην Εποχή του Σιδήρου, ενώ η «μεγάλη μετανάστευση» θα εξακολουθεί να έχει πραγματοποιηθεί κατά τους ιστορικούς χρόνους. Εν ολίγοις, «μόνο» το τελευταίο μεγάλο κύμα της Σλαβικής μετανάστευσης θα χρονολογείται τόσο πρόσφατα.
Αν και - όπως είδαμε στις προηγούμενες ενότητες - η πραγματική αιτία για την παραδοχή μιας τόσο πρόσφατης χρονολογίας για την προέλευση των Σλάβων έγκειται στην άγνοια ορισμένων βασικών σύγχρονων εξελίξεων που αφορούν τόσο την γλωσσολογία όσο και άλλες ιστορικές επιστήμες, οι ειδικοί Σλαβολόγοι τείνουν να την δικαιολογούν προσφεύγοντας, επίσης, στις πρόσφατες χρονολογίες των πρώτων επιβεβαιώσεων των σλαβικών γλωσσών (9ο αιώνα, όταν οι ιεραπόστολοι Κύριλλος και Μεθόδιος, εφηύραν το Γλαγολιτικό αλφάβητο (από το οποίο αντλείται το κυριλλικό), και μετέφρασαν μέρη της Αγίας Γραφής και της ορθόδοξης λειτουργίας (σε αυτό που ονομάζεται Εκκλησιαστική σλαβική), καθώς και σε εκείνες των πρώτων αναφορών του σλαβικού λαού, στα έργα των ιστορικών του 5ου και 6ου αιώνα.
Ωστόσο, συντριπτικά στοιχεία τα οποία έχω παρουσιάσει αναλυτικά στο βιβλίο μου (Alinei 1996, 2000), αποδεικνύει ότι η ημερομηνία των πρώτων μαρτυρίων και οι πρώτες αναφορές ιστορικών δεν έχουν απολύτως καμία σημασία όσον αφορά το πρόβλημα της χρονολόγησης της «γέννησης» μιας γλώσσας ή ενός λαού. Η γραφή είναι ένα εντελώς ξεχωριστό φαινόμενο απο την ομιλία και συνδέεται, ως έχει, με τη μορφοποίηση των ανεπτυγμένων διαστρωματοποίημενων κοινωνιών, με μια εξουσιάζουσα ελίτ που χρειάζεται την γραφή για να ασκήσει πλήρως την εξουσία της, και κατά συνέπεια είναι μια πολύ πρόσφατη εξέλιξη της ευρωπαϊκής ιστορίας. Έτσι, η εμφάνισή της μπορεί να διαφέρει από τόπο σε τόπο. Για να δώσω μόνο τρία παραδείγματα: (i) η Βαλτική και η Φιννική γλώσσα βεβαιώνονται πολύ αργότερα από ό,τι η σλαβική, αλλά κανείς - ακόμη και μεταξύ των παραδοσιακών - έχει σκεφτεί ποτέ ότι η Βαλτική γλώσσα έφτασε στην Ευρώπη γύρω από εκείνη την εποχή: (Ii) για την Φιννική, την Ουαλική η Θεωρία της Συνέχειας τώρα είναι καθολικά αποδεκτή (βλ. παραπάνω), και αξιώνει  Παλαιολιθική προέλευση ...: (iii), ακόμη με πιο παράδοξο τρόπο, οι πρώτες επιβεβαιώσεις ή οι πρώτες γραπτές αναφορές των περισσότερων ευρωπαϊκών υπό-πρότυπων διαλέκτων ανήκουν στη σύγχρονη εποχή, αλλά κανείς δεν τολμά να θεωρήσει ότι έχουν «έρθει» ή ότι έχουν σχηματιστεί τόσο πρόσφατα. Ως εκ τούτου,  δεν μπορούμε να εξετάσουμε το επιχείρημα των παλαιότερων βεβαιώσεων και αναφορών ως σοβαρό. Θα επανέλθω στο σημείο αυτό περαιτέρω.
Όσον αφορά την προϊστορική παρουσία των Σλάβων στην Ευρώπη, εδώ και πολύ καιρό η προτιμώμενη θεωρία ήταν ότι οι πρώτοι Σλάβοι θα μπορούσαν να ταυτιστούν με το λεγόμενο Lusacian πολιτισμό της Μέσης και της τελικής Εποχής του Ορείχαλκου και της Εποχή του Σιδήρου, χαρακτηριστικό της περιοχής της Πολωνίας, που αποτελεί μέρος της περιοχής των Πεδίων της Τεφροδόχου (βλ. Neustupny-Neustupny 1963, 195).
Επί του παρόντος, οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν (Cp. Mallory 1989, 78) - με μικρές διαφοροποιήσεις - με την άποψη ότι η ελάχιστη περιοχή που καταλήφθηκε από τους Σλάβους την Εποχή του Σίδηρου ή την Εποχή του Ορείχαλκου είναι εκείνη που αναφέρεται για παράδειγμα από τον Brauer (1961 Ι, 29): από την Ανατολική Γαλικία στο άνω Ντον, μέσω Volinia, Podolia, η περιοχή στις δύο ακτές του Μέσου Δνείπερου ποταμού (Κίεβο, Cernigov), Πολτάβα, Κουρσκ και Orel. Προς το Βορρά, ζούσε ο Βαλτικός λαός, και βόρεια αυτού ο Φιννικός λαός.
Στα νότια υπήρχαν οι Ιρανοί (Σκύθες) και (από τον 7ο αιώνα) οι Σαρμάτες. Στην Μαύρη Θάλασσα οι παράκτιες πόλεις ήταν οι Ελληνικές και, στα ανατολικά των Σλάβων, οι Ιρανοί επεκτείνονταν στα Ουραλικά Mordvins, στην περιοχή του Ταμπόφ.
Για τον Mallory η περιοχή ήταν ελαφρώς μεγαλύτερη, δηλαδή μεταξύ των ποταμών Έλβα και Μέσο
Δνείπερο (Mallory 1989, 78). Στον παλαιότερο ορίζοντα που φθάνει ο Mallory, είναι ο πολιτισμός Trzciniec της Μέσης Εποχής του Ορείχαλκου (δεύτερο τρίτο της 2ης χιλιετίας), που εκτεινόταν από τον Όντερ στο Μέσο Δνείπερο και μοιράζονταν τα κύρια χαρακτηριστικά των πολιτισμών Corded Ware (των σκευών με κορδόνι) και του Battle Axe (του τσεκουριού μάχης). Σε αυτό το όραμα ακολουθεί πολλούς Πολωνούς και Ρώσους επιστήμονες, οι οποίοι δίνουν ιδιαίτερη προσοχή όχι μόνο στον πολιτισμό Trzciniec, αλλά και στους πολιτισμούς Battle Αxe (τσεκούρι μάχης) όπως σ' αυτούς του Komarovo στην περιοχή των Καρπαθίων και του Belugrudovo στην Ουκρανία, στον Δνείπερο ποταμό (Cp. Telegin 1994, 403-405). Αυτοί οι πολιτισμοί θεωρούνται η πηγή του πολιτισμού Lusacian, έτσι ώστε θα μπορούσαμε να πούμε ότι, σε σύγκριση με την προηγούμενη γενιά, σήμερα οι μελετητές έχουν προχωρήσει ένα βήμα πιο κάτω στην Αρχαιολογική στρωματογραφία, φθάνοντας το παλαιότερο δυνατό επίπεδο που επιτρέπεται από τη γενική χρονολογία της Κανονικής θεωρίας kurgan.
Παρά τη διαμάχη για το Trzciniec (που η Gimbutas και οι επιστήμονες της Βαλτικής διεκδικούν για τον εαυτό τους!), ο Mallory καταλήγει: "Είναι δύσκολο να αρνηθεί κανείς ότι υπήρχε ένα γεωγραφικό κέντρο, που σταθμίζονταν μεταξύ του Βιστούλα και του Δνείπερου, το οποίο είναι πλέον κοινώς αποδεκτό ότι ήταν Πρώτο-σλαβικό και που φαίνεται να εμφανίζει μια συνέχεια της πολιτιστικής ανάπτυξης από το 1500 π.Χ. (ή νωρίτερα)  της ιστορικής εμφάνισης των πρώτο-σλαβικών λαών" (Mallory 1989, 81). Σε γενικές γραμμές, αναγνωρίζει ο Mallory ότι
"Μια μεγάλη γεωγραφική στάση των Σλάβων [...] είναι ίσως το μοντέλο που θα είναι πιο εύκολα αποδεκτό από γλωσσολόγους που βλέπουν στην σλαβική ομάδα γλωσσών ελάχιστους λόγους για να υποθέσουμε ότι έχουν μετακινηθεί πολύ, από την ανάπτυξή τους από τους Πρώτο-Ινδο-ευρωπαίους" (Mallory 1989, 81) 2.
Πριν απο το Trzciniec, με λίγα λόγια, έχουμε το μυστηριώδη πεδίο των «Παλαιο-Ευρωπαίων», όπου όλοι μιλούν μία ή περισσότερες προ-ΙΕ (ινδο-ευρωπαϊκές) γλώσσες.

Ενστάσεις προς την παραδοσιακή θεωρία

Ας ελέγξουμε τώρα αυτήν τη θεωρία στα τρία σημεία που  παρουσιάσαμε στην αρχή: την τεράστια επέκταση, την εξαιρετική ομοιογένεια και τη γεωγραφική ασυμμετρία των σλαβικών γλωσσών. Και ας ξεκινήσουμε από το τελευταίο σημείο, το οποίο νομίζω ότι έχει περάσει απαρατήρητο από τους παραδοσιακούς μελετητές.

Η επιφανειακή ασυμμετρία των σλαβικών στην γεωγραφική κατανομή

Ως ειδικός στην γεω-γλωσσολογία, μένω πάντα έκπληκτος από το γεγονός ότι ειδικοί Σλαβολόγοι έχουν αποτύχει να παρατηρήσουν ή να εκτιμήσουν την εξαιρετική διαγνωστική αξία - από γεω-γλωσσολογική άποψη - της ασύμμετρης διαμόρφωσης της σλαβικής περιοχής. Πολύ περισσότερο, όταν η αιτία αυτής της ασυμμετρίας είναι αρκετά γνωστή, και αναφέρεται ρητά σε όλα τα εγχειρίδια για τους πρωτοετείς φοιτητές των σλαβικών: η Βόρειο-Σλαβική δεν αποτελεί μια ενιαία ενότητα, αλλά κάθε μια από τις δύο διακλαδώσεις της, - την Δυτική και την Ανατολική - μοιράζεται διαφορετικά χαρακτηριστικά απο αυτά της Νότιο-Σλαβικής.
Τώρα, από γεω-γλωσσολογική άποψη, υπάρχει μόνο μία πιθανή εξήγηση για αυτή την ιδιότυπη και ολοφάνερη διαμόρφωση στο χώρο: η Νότιο-Σλαβική πρέπει να αποτελεί τον προγενέστερο πυρήνα, ενώ οι δύο διακλαδώσεις της Βόρειο-Σλαβικής πρέπει να είναι μεταγενέστερης ανάπτυξης, η κάθε μια με την δική της ιστορία και ταυτότητά.
Δεν υπάρχει άλλη πιθανή εξήγηση, εκτός αν κάποιος αμφισβητεί τον ίδιο τον λόγο ύπαρξης IE (Ινδο-Ευρωπαίων) και την ανασυγκρότηση των Πρώτο-Σλάβων πέρα απο κάθε κοινή λογική.
Περιττό να σας πω, αυτή η απλή παρατήρηση κατεδαφίζει την όλη κατασκευή της πατρίδας των Σλάβων στην κέντρο-ανατολική Ευρώπη και της σλαβικής μετανάστευσης, με παραδοσιακούς όρους, καθώς και όλων των συνακόλουθων επιπτώσεών αυτής. Αλλά ας ελέγξουμε τα άλλα δύο σημεία, προτού το αναπτύξουμε περαιτέρω, στα πλαίσια του PCT.

Η τεράστια Σλαβική επέκταση

Το μόνο αποδεικτικό στοιχείο μιας μεγάλης μετανάστευσης των Σλάβων κατά τους ιστορικούς χρόνους, οι παραδοσιακοί μελετητές μπορούν να ισχυρίζονται ότι βρίσκεται σε μια κατά γράμμα ερμηνεία των αναφορών μεσαιωνικών ιστορικών, όπως ο Θρακιώτης Πρίσκος απο το Πανειον (5ος αιώνας), ο Έλληνας Προκόπιος Καισαρείας (6ος αιώνας ) και ο Γότθος Jordanes (6ος αιώνας), ή εκείνες της Εκκλησίας (π.χ. Conte 1990, 33-34). Αλλά είναι προφανές ότι οι εν λόγω αναφορές δεν επισημαίνουν σαφώς σε μια «εισβολή» ή «μετανάστευση» των Σλάβων, αλλά μπορεί εξίσου απλά να ληφθούν ως αναφορές σε προϋπάρχοντες Σλάβους, την παρουσία των οποίων, ακόμη και παραδοσιακοί μελετητές, τώρα, παραδέχονται.
Όταν, για παράδειγμα, ο Ιωάννης της Εφέσου, επίσκοπος της Κωνσταντινούπολης την εποχή του Ιουστινιανού (527-65) αναφέρει τις αναρίθμητες επιδρομές στα Βυζαντινά εδάφη με τις λέξεις «καταραμένο λαό των Σλάβων», τους καταριέται επειδή ήταν ακόμη ειδωλολάτρες, και όχι επειδή «καταφτάνουν»! Και όταν, στο De rebus Gethicis, ο Jordanes περιγράφει τη θέση των Venedi, και γράφει ότι κατοικούσαν στην περιοχή «από την πηγή του ποταμού Visla και σε αμέτρητες εκτάσεις», δεν δίνει την παραμικρή ένδειξη μιας δικής τους πρόσφατης άφιξης, αλλά απλά περιγράφει μια ισχύουσα κατάσταση.
Και προκαλώ τους ειδικούς Σλαβολόγους να βρουν κάποια ένδειξη μιας πρόσφατης άφιξης των Σλάβων στις περιοχές τους, και απο άλλες μεσαιωνικές πηγές.
Όχι μόνο αυτό, αλλά όταν προγενέστεροι ιστορικοί, που έζησαν αιώνες πριν από την υποτιθέμενη άφιξη των Σλάβων, γράφουν ότι ο πληθυσμός της λεκάνης των Καρπαθίων προσέφερε ένα ποτό που ονομάζεται medos (μεντος) ( στην Πρώτο-σλαβική medu, «ποτό που παράγεται με το μέλι») στους Βυζαντινούς πρεσβευτές που κατευθύνονταν στην Αυλή του Αττίλα (βασιλιά των Ούννων), και ότι ένα μέρος των ταφικών τελετών για το θάνατο του Αττίλα ονομαζόταν στραβα (μεσαιωνική ονομασία της σλαβικής τελετής κηδείας), μόνο ένας προκατειλημμένος αναγνώστης μπορεί να βρει σε αυτό στοιχεία για τις "πρώτες διεισδύσεις" των Σλάβων στην περιοχή των Καρπαθίων, ειδικά όταν φαίνεται να μην έχουν αφήσει ίχνος της έλευσης τους!
(Neustupny-Neustupny 1963, 196).
Η πολύ απλή αλήθεια είναι ότι οι Σλάβοι ήταν εκεί από πολύ παλιά.
Και πάλι, η πρώτη γραπτή αναφορά των λαών εξαρτάται από την ημέρα των γενεθλίων της γραφής, και όχι την ημέρα των γενεθλίων των λαών!
Εν ολίγοις, εάν μια τέτοια τεράστια επέκταση των Σλάβων, τόσο στο Νότο όσο και στο Βορρά, από τη φερόμενη ως πατρίδα τους στην Κέντρο-Ανατολική Ευρώπη, είχε πραγματικά γίνει, το πιο σημαντικό στοιχείο που έπρεπε να αναμένουμε να βρεθεί, θα ήταν αρχαιολογικό.
Το οποίο λείπει εντελώς.
Ακριβώς έτσι, κάθε συζήτηση γι’ αυτό το ζήτημα  στο βιβλίο του Mallory χάνεται, σίγουρα όχι τυχαία, δεδομένου του γεγονότος ότι ο Mallory είναι αρχαιολόγος.
Δεν μπορώ να αντιληφθώ, τότε, πώς ένας αρχαιολόγος μπορεί να προωθεί την υπόθεση μιας μαζικής επέκτασης που περιλαμβάνει το ήμισυ της Ευρώπης, και που είναι σε θέση  να αλλάξει εντελώς την γλωσσική ταυτότητά της, χωρίς την παραμικρή αρχαιολογική απόδειξη: εκτός αν είναι μια περίεργη περίπτωση υποεκτίμησης του ατόμου, της δική του επιστήμης.
Μια άλλη βασική αντίρρηση για αυτή την εργασία έγκειται στο γεγονός ότι, ακολουθώντας το παραδοσιακό σενάριο, θα πρέπει να υποθέσουμε ότι σε αυτή τη «μεγάλη μετανάστευση», εμπλέκονταν επίσης το νότιο Σλαβικό τμήμα: κάτι απολύτως αδύνατο, όπως μόλις είδαμε.
Αν υπήρξε μια «μετανάστευση», θα πρέπει να προχώρησε από το Νότο προς το Βορά.
Μια τρίτη, ουσιαστική αντίρρηση σε αυτήν τη διατριβή είναι η αντίφαση μεταξύ της ιδέας μιας μεσαιωνικής μετανάστευσης και την πλήρη εξαφάνιση των εικαζόμενων προ-υπάρχουσων γλωσσών. Ούτε καν η σύγχρονη μαζική μετανάστευση και ο εποικισμός, παρά την τεράστια τεχνολογική και πολιτιστική διαφορά μεταξύ των μεταναστών και των αυτοχθόνων πληθυσμών, έχουν προκαλέσει την εξαφάνιση στο σύνολο τους όλων των αυτοχθόνων γλωσσών στο Νέο Κόσμο.

Η φανταστική εξαφάνιση όλων των υποτιθέμενων προ-Ινδο-Ευρωπαϊκών γλωσσών, λόγω της Iνδο-Ευρωπαϊκής μετανάστευση την Εποχής του Χαλκού, είναι ήδη αρκετά δύσκολο να την παραδεχτούμε, για τον ίδιο λόγο, συν το γεγονός ότι η έρευνα για προ-Ινδο-Ευρωπαϊκή ποτέ δεν προσκόμισε κανένα σοβαρό αποτέλεσμα (Alinei 1996,
2000). Πώς μπορούμε να δεχτούμε μια τέτοια ιδέα για τις αρχές του Μεσαίωνα, και για τις άκρως πολιτισμένες περιοχές της Νότιο-Ανατολικής προϊστορικής Ευρώπης;
Ποιο και πού θα ήταν το προ-Ινδο-Ευρωπαϊκό υπόστρωμα στη Βουλγαρία, Μακεδονία, Σερβία, Κροατία, Βοσνία και Σλοβενία;
Εκτός αν συσχετίσουμε αυτή την όψιμη μετανάστευση με μια γιγαντιαία γενοκτονία -υπόθεση επιστημονικής φαντασίας- υπόθεση που δεν ανήκει σε σοβαρή επιστημονική σκέψη.

Η ομοιογένεια των σλαβικών γλωσσών

Αναμφισβήτητα, η ομοιογένεια των σλαβικών γλωσσών, η οποία έρχεται σε αντίθεση τόσο εντυπωσιακά με την εσωτερική διαφοροποίηση των Γερμανικών, των Νεολατινικών και των Κελτικών, για παράδειγμα, μπορεί να εξηγηθεί μόνο με δύο τρόπους: με ενδεχόμενα: (α) ένα πολύ υψηλό βαθμό πολιτιστικής και κοινωνικής σταθερότητας για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, ή (β) μια πολύ ταχεία επέκταση των Σλάβων, ο ρυθμός της οποίας θα εμπόδιζε την αρχική σλαβική γλώσσα (Πρώτο-Σλαβική) να αλλάξει στις νέες περιοχές. Κάτι σαν αυτό που συνέβη, για παράδειγμα, στην αγγλική γλώσσα των Προσκυνητών, όταν μετανάστευσαν στην Αμερική, διότι η ταχεία επέκτασή της στη νέα ήπειρο παρήγαγε πολύ λιγότερες διαλεκτικές διαφορές - παρά την τεράστια έκταση της - από ό, τι, ας πούμε, παρουσιάζει η βρετανική αγγλική στο νησί της Αγγλίας.
Η παραδοσιακή θεωρία ήταν πράγματι συνεπής με την προσέγγιση αυτή, όταν υπέθεσε την «άφιξη» των Σλάβων  στους ιστορικούς χρόνους, μετά την «μεγάλη μετανάστευση» τους.
Αυτό το σενάριο, πράγματι, συνεπάγεται ένα είδος blitz (αστραπιαία)-εισβολή στο μεγαλύτερο μέρος της ανατολικής Ευρώπης, η οποία με τη σειρά της θα μπορούσε να εξηγήσει την ομοιογένεια των σλαβικών γλωσσών, όπως είναι τώρα. Αλλά στο τροποποιημένο τρέχον σενάριο για ειδικούς Σλαβολόγους, τώρα, με το διαφαινόμενο χρονολογικό χάσμα δύο χιλιετιών από την πρώτη «άφιξη» την Εποχή του Ορείχαλκου, και την όψιμη «μετανάστευση» των ιστορικών χρόνων, πώς γίνεται αυτό το επιχείρημα να εξακολουθεί να στέκει;
Αντί να είναι σταθερές, οι δύο χιλιετίες της εποχής του Ορείχαλκου, της εποχής του Σιδήρου και της έναρξη της εποχής μας, αυτές - αντίθετα - σχηματίζουν μια από τις πιο ταραγμένες περιόδους της ευρωπαϊκής προϊστορίας πρώτο-ιστορίας και της ιστορίας: Κέλτες, Έλληνες, Ρωμαίοι, Ιλλυριοί και άλλοι λαοί ( συμπεριλαμβανομένων των ίδιων των Σλάβων, αν δεχτούμε αυτή τη θεωρία!), ήταν διαρκώς σε κατάσταση πολέμου, καταλαμβάνοντας εδάφη άλλων λαών, και, σε μεγάλο βαθμό, επηρεάζοντας τις γλώσσες και τους πολιτισμούς τους, όπως μαρτυρούν τα πολυάριθμα γλωσσικά δάνεια απο τα Κελτικά, Ελληνικά και Λατινικά στις Σλαβικές γλώσσες.

Η δημογραφική έκρηξη των Σλάβων, που προηγείται της μεγάλης μετανάστευση τους

Καμία απο τις εκδοχές της παραδοσιακής θεωρίας μπορεί να δώσει μια ικανοποιητική απάντηση στο διπλό ερώτημα που στηρίζει την υπόθεση της μεγάλης σλαβικής μετανάστευσης στις αρχές του Μεσαίωνα: ποιοι προϊστορικοί ή ιστορικοί λόγοι θα είχαν φέρει τον λαό των Σλάβων πρώτα στην δημογραφική έκρηξη του και στη συνέχεια στη μεγάλη του μετανάστευση, τόσο που να τους καταστήσει ως κυρίαρχο πληθυσμό της Ανατολικής Ευρώπης, στο Βορρά και στο Νότο, και ως την πιο πολυάριθμη ομάδα στην Ευρώπη; Ούτε η αρχαιολογία ούτε η ιστορία μας δίνουν το παραμικρό αποδεικτικό στοιχείο για τέτοιου είδους γεγονότα, τα οποία, όπως έχουμε ήδη παρατηρήσει, θα είχαν προκαλέσει τίποτα λιγότερο από την σχεδόν πλήρη εξαφάνιση των προηγούμενων πληθυσμών και των γλωσσών τους. Παρατηρήστε ότι ακολούθησαμε την παραδοσιακή θεωρία και θα πρέπει να υποθέσουμε όχι μόνο ότι οι Πρώτο-Ινδο-ευρωπαϊκοί λαοί θα πρέπει να "ήρθαν" με τον πολιτισμό Kurgan από τις Ουκρανικές στέπες, την Εποχή του Χαλκού, ενώ οι Σλάβοι να "ήρθαν" στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη την εποχή του Ορείχαλκου: αλλά, επίσης, και κυρίως, ότι μετά την άφιξή τους θα πολλαπλασιάζονταν σαν τα μυρμήγκια, και στη συνέχεια θα καταλάμβαναν σχεδόν το σύνολο της Ανατολικής Ευρώπης, από την περιοχή της Αρκτικής και η τούνδρα μέχρι τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Μπορεί μια τέτοια παράλογη διατριβή να προχωρήσει στα σοβαρά, στον 21ο αιώνα, με την πρόοδο που έχει επιτευχθεί σε πολλούς επιστημονικούς τομείς όπως η αρχαιολογία, ανθρωπολογία, γενική γλωσσολογία, και χωρίς ούτε ένα κομμάτι αποδεικτικού στοιχείου; Αν, στη συνέχεια, σας υπενθυμίσω επίσης ότι ο πυρήνας των Σλάβων ήταν στο Νότο και όχι στα Βορά - όπως δείχνει η εικόνα της γεω-γλωσσολογίας αναντίρρητα - τι έχει απομείνει από αυτή την κατασκευή;

(Αναφορές:
Mario Alinei, Origini delle lingue d’ Europa,

Vol. I: La teoria della continuita‘, Il Mulino, Bologna, 1996;

Vol. II: La continuita’ delle principali aree etnolinguistiche dal Mesolitico all’ eta’ del Ferro, Il Mulino, Bologna, 2000.)

https://acrobat.adobe.com/id/urn:aaid:sc:EU:ccb70667-d4ae-41d7-a449-b3e4fe096bb7

ЕГЕЈКИ МАЈКИ – ΑΙΓΑΙΑΤΙΣΣΕΣ ΜΗΤΕΡΕΣ