Δεν υπάρχουν δυο ειδών Μακεδόνες

Η πάνω από 100 χρονια ελληνικη προπαγάνδα  προσπαθεί να πείσει την Υφήλιο ότι στην Ελλαδα υπάρχουν γηγενείς Έλληνες Μακεδόνες και κάποιοι αλλοι, ξένοι ως προς το χώρο της Μακεδονίας, οι οποίοι σφετερίζονται το όνομα «Μακεδόνες» αφού είναι «σλαβικής καταγωγής» και εχουν ως μητρική τους γλωσσας την μακεδονικη και όχι την ελληνικη! 

Ας πάρουμε τα ιστορικά στοιχεία της πρόσφατης ιστορίας της Μακεδονίας. Η Ελλάδα προσάρτησε μέρος της Μακεδονίας, μετά από στρατιωτική εισβολή στην τότε Οθωμανική αυτοκρατορία, και με την κατοχή του περίπου 50% των εδαφών της.

Εκείνο τον καιρό στη Μακεδονία ζούσαν Μακεδόνες, Οθωμανοί Τούρκοι αλλά και μακεδονόφωνοι, βλαχόφωνοι, αρβανιτόφωνοι Μουσουλμάνοι, Εβραίοι, Έλληνες, Βλάχοι, Αρβανίτες, Τσιγγάνοι-Ρομά και άλλες μικρότερες σε αριθμό μελών εθνοτικές/εθνικές κοινότητες.

Με την ανταλλαγή των πληθυσμών του 1923, οι Οθωμανοί άφησαν τη Μακεδονία και στη θέση τους ήρθαν Ελληνορθόδοξοι (οι περισσότεροι Τουρκόφωνοι) Ρωμιοί που στη συνέχεια επαναπροσδιορίστηκαν ως εθνικά Έλληνες, αφού είχαν αποκτήσει και την ελληνική ιθαγένεια.

Ελληνική ιθαγένεια, φυσικά, απέκτησαν και όλοι οι ντόπιοι λαοί της Μακεδονίας. Μέχρι το 1912-13, όλοι αυτοί οι λαοί της Μακεδονίας αυτοπροσδιορίζονταν εθνοτικά ανάλογα σε ποια εθνοτική/γλωσσική ομάδα ανήκαν. Υπήρχαν οι Βλάχοι, οι Αρβανίτες, οι Εβραίοι, οι Ρομά, που ποτέ τους δεν δήλωσαν Μακεδόνες, παρότι είχαν ως πατρίδα το κομμάτι της Μακεδονίας που προσάρτησε η Ελλάδα.  Οι μόνοι που δήλωναν Μακεδόνες ήταν οι αυτόχθονες που μιλούσαν τη μακεδονική γλώσσα.

Για διάφορους λόγους, πολιτικούς, θρησκευτικούς η απλά από ατομικό η οικογενειακό συμφέρον, κάποιοι από τους αυτόχθονες Μακεδόνες που μιλούσαν τη μακεδονική γλώσσα, αποφάσισαν η αναγκάστηκαν να δεχθούν την ελληνική εθνική ταυτότητα και να αποβάλλουν σιγά σιγά την μακεδονικότητα τους, τουλάχιστον κατά δήλωση. Διότι πολλοί από αυτούς, παρά την δήλωση τους ότι έχουν μόνο ελληνική εθνική ταυτότητα, συνέχισαν να μιλούν τη μητρική τους  μακεδονική γλώσσα, παράλληλα με την ελληνική, και να διατηρούν τα εθνοτικά μακεδονικά στοιχεία όπως παραδόσεις, χορούς, τραγούδια, κτλ. Ώσπου όλα αυτά απαγορευτήκαν από την πολιτεία σε όλους τους Μακεδόνες, είτε δήλωναν εθνικά Έλληνες είτε όχι.

Οι Μακεδόνες που είχαν αποδεχτεί την ελληνική εθνική ταυτότητα, βολεύτηκαν σε αυτήν, «έφτυσαν» τους προγόνους τους που πλέον θεωρούσαν ανάξιους «σλάβους» για τους οπαίους μόνο ντροπή ένοιωθαν σε σχέση με τη λαμπρότατη ελληνική καταγωγή, των νεοφερμένων από Τουρκία «Ελλήνων», όπως τους δίδασκαν οι δάσκαλοι στα σχολεία! Ποιος στραβός δεν θέλει το φως του! Και αυτοί οι Μακεδόνες είδαν φως… και γίνανε ένα με τους  Έλληνες συμπολίτες τους. Ξέχασαν τη γλώσσα των γονιών τους, τους χορούς που χόρευαν στα χωριά τους και προπαντός τα τραγούδια τους! Έμαθαν να γλεντούν με ξένους ήχους της Ανατολής (τσιφτετέλια, καρσιλαμάδες, ζεϊμπέκικα), αλλά και χορούς από τις γειτονικές μας χώρες όπως τη Βουλγαρία (τα λεγόμενα θρακιώτικα) και το αλβανικό τσάμικο.

Μετά το τέλος του 2^ου Π.Π., βέβαια, υπήρξε μια εποχή που τα παραδοσιακά ακούσματα, οι χοροί, τα τραγούδια θεωρήθηκαν κατώτερα των ευρωπαϊκών και αμερικάνικων που η νεολαία της εποχής είχε αποδεχτεί ως πιο κατάλληλα για την διασκέδαση της σε σχέση με τα «χωριάτικα» ελληνικά! Αυτό δεν ήταν μόνο ελληνικό φαινόμενο της εποχής, αλλά πανευρωπαϊκό, ειδικότερα στη δυτική Ευρώπη, που κατάφερε σε πολλές χώρες να αφανίσει σχεδόν ολοκληρωτικά κάθε τοπικό, παραδοσιακό φολκλόρ και εθνοτική μνήμη σε πολλούς αυτόχθονες λαούς της.

Στην Ελλάδα, η καταπίεση των Μακεδόνων για να μην εκδηλώσουν καμία έκφραση του παραδοσιακού πολιτισμού τους κράτησε πολλά χρόνια. Υπήρξε μια εποχή που οι Μακεδόνες φαινομενικά δεν ξεχώριζαν μεταξύ τους. Δηλαδή, δεν μπορούσε κάποιος να αντιληφθεί ποιος Μακεδόνας δεν εξέφραζε την εθνοτική ταυτότητα του γιατί είχε αποφασίσει ο ίδιος ότι έπρεπε να την εγκαταλείψει, απ’ αυτόν που όχι μόνο δεν είχε αποφασίσει κάτι τέτοιο αλλά ένοιωθε στενοχώρια και καταπίεση για αυτό το λόγο. Όσοι μπορούσαν, ειδικά στα αμιγώς μακεδονικά χωριά, και με φόβο ψυχής, συνέχιζαν κρυφά να χορεύουν και να τραγουδούν τα πατροπαράδοτα, όποτε τους δινότανε η ευκαιρία. Οι άλλοι, στις πάλεις, κόντευαν να ξεχάσουν ποιοι είναι! Τόσο μεγάλη ήταν η καταπίεση και ο φόβος που ένιωθαν.

Κάποια στιγμή, όμως, τα πολιτικά πράγματα άρχισαν να αλλάζουν στην Ελλάδα, λόγω και της ένταξης της χώρας σε Ευρωπαϊκούς θεσμούς και φυσικά στην τότε ΕΟΚ. Ξαφνικά, η Ελλάδα έπρεπε να δείξει ένα δημοκρατικό πρόσωπο και ότι σέβεται τις αρχές και τις αξίες της σημερινής ΕΕ.

Τότε, γύρο στις αρχές της δεκαετίας του ’90, άρχισαν οι Μακεδόνες δειλά-δειλά να εκφράζουν αυτό που δεν είχαν πάψει ποτέ να νοιώθουν. Ότι, δηλαδή, ήταν Μακεδόνες εθνικά και ότι ήθελαν να ζουν ως τέτοιοι και έτσι να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.

Μόλις το ελληνικό κατεστημένο αντιλήφθηκε ότι κάποιοι Μακεδόνες ξεθαρρεύουν, επιστράτευσε τους άλλους Μακεδόνες, τους παραδομένους σε αυτό και τους θύμισε ότι ΑΥΤΟΙ είναι οι Μακεδόνες, Έλληνες Μακεδόνες, οι γνήσιοι Μακεδόνες, ενώ οι άλλοι, αυτοί που θέλουν να μιλούν και να τραγουδούν στη μακεδονική γλώσσα τους, είναι ξένοι, είναι σλάβοι, είναι ψευτομακεδόνες, κτλ. και μιλούν βουλγαρικά, σλαβικά, σκοπιανά, όχι μακεδονικά!

Έτσι, φτάνουμε σήμερα να έχουμε δυο ειδών Μακεδόνες. Και οι δυο γηγενείς, αυτόχθονες, με την ίδια πολιτιστική ταυτότητα, την ίδια ιστορία στον τόπο, τα ίδια ήθη και έθιμα, την ίδια μητρική γλώσσα (δική τους η των παππούδων τους), αλλά οι μεν να δηλώνουν Μακεδόνες εθνικά  Έλληνες και οι άλλοι να δηλώνουν μόνο Μακεδόνες, με όλες τις έννοιες του όρου.

Το πιο γελοίο σε όλη αυτή την υπόθεση είναι ότι αυτοί που διεκδικούν την αποκλειστική χρήση του όρου Μακεδόνας και βαφτίζουν τους άλλους Μακεδόνες με χίλια δυο ονόματα, πλην το δικό τους, είναι αυτοί που στην ουσία απαρνήθηκαν την μακεδονικότητα τους, απαρνήθηκαν τις ρίζες τους, τους προγόνους τους, έφτυσαν στη κυριολεξία την καταγωγή τους, αλλάξαν εθνική ταυτότητα οι ίδιοι η κάποιοι πρόγονοι τους, στο παρελθόν. Είναι δικαίωμα τους. Έχουν το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Όπως το έχουν και αυτοί που δεν αλλάξαν εθνική ταυτότητα, δεν έφτυσαν τους προγόνους τους, αντιθέτως είναι πολύ υπερήφανοι γι’ αυτούς και για τους αγώνες τους για ελευθερία, που κράτησαν όλα τα στοιχεία της μακεδονικής πολιτιστικής ταυτότητας τους και σήμερα είναι υπερήφανοι που κατάφεραν να τη σώσουν από κάθε είδους πόλεμο που αυτή δέχτηκε  από το ελληνικό κράτος και το εθνικιστικό κατεστημένο του.

Εμείς οι Μακεδόνες δεν αρνούμαστε το δικαίωμα σε κανέναν να αυτοπροσδιορίζεται ως Μακεδόνας. Τιμή μας είναι. Αλλά, δεν θα δεχτούμε ποτέ, από αυτούς που τώρα η στο παρελθόν, «πούλησαν» την μακεδονική τους ταυτότητα "για 30 αργύρια", να αμφισβητούν τη δική μας μακεδονικότητα που έμεινε ακέραια, χωρίς προσθήκες στο όνομα της. Εμείς παραμείναμε σκέτο Μακεδόνες! Άλλοι είχαν την ανάγκη να προσθέσουν το Έλληνας στο Μακεδόνας, για να υποβιβάσουν, τελικά, και το όνομα του δικού μας εθνικού αυτοπροσδιορισμού ως Μακεδόνες σε απλό γεωγραφικό προσδιορισμό! 

Εδώ, ένα δείγμα της αποτυχημένης προσπάθειας των Ελλήνων Μακεδόνων να "αφομοιώσουν" τους ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ!