Τους σπασίκλες να φοβάστε λαμόγια
Δεν υποστήριξα ποτέ μου κόμμα. Σε όλη μου τη ζωή απέφυγα την πολιτική και την πολιτικοποίηση.
Όντας νομοταγής και επαγγελματίας, δεν ήθελα να μπλέξω με κάτι βρώμικο.
Όντας ρεαλιστής, δεν ήθελα να μουτζώνω τον εαυτό μου για επιλογές που σίγουρα θα έβγαιναν αναξιόπιστες.
Όντας κυνικός, ήξερα ότι υποστηρίζοντας ένα κόμμα είναι σα να λες “απ’αυτούς τα παίρνω”, γιατί έτσι σκέφτονται όσοι σε ακούνε.
Όντας φιλελεύθερος και Ευρωπαϊστής, δεν είχα όρεξη να υποστώ την πολιτική τρομοκρατία των λαϊκιστών. Αυτών που ελέω επιχειρημάτων, βαφτίζουν “πράκτορα” και “δωσίλογο” όποιον δε συμφωνεί με το ωθομανο-σοβιετικό σύστημα της μεταπολίτευσης.
Όντας εργαζόμενος, θεωρούσα χάσιμο χρόνου να ασχολούμαι με τις πραγματικά ελεεινές επιλογές που είχε το κομματικό ρεπερτόριο.
Δεν είμαι μόνος.
Υπάρχουν κι άλλοι, σαν κι εμένα. Και μαντεύω πως για τους ίδιους λόγους κι αυτοί παραιτήθηκαν. Ειπαν, δε θα βγεί τίποτα με την πολιτική, η πραγματική πρόοδος θα έρθει από τους ανθρώπους που παράγουν και δημιουργούν, αυτό είναι το μόνο που αξίζει να κάνω. Κι εσύ δεν το έχεις πει;
Υπάρχουν κι άλλοι, που πιστεύουν ότι ανήκουμε στη δύση και πρέπει πάση θυσία να μείνουμε στη Ευρώπη και να μάθουμε να λειτουργούμε σαν Ευρωπαϊκό κράτος. Και που ξέρουν ότι αυτό δε θα το κάνουν αυτοί που μας έφεραν ως εδώ, ούτε αυτοί που θέλουν να μας κάνουν βόρεια κορέα, ούτε αυτοί που μόνο να τα σπάνε ξέρουν, ούτε αυτοί που την έχουν βαριά γιατί είναι του τσολιά.
Υπάρχουν κι άλλοι, που πιστεύουν ότι η αριστερά δεν έχει μονοπώλιο στην “προοδευτικότητα”, ειδικά όταν όλες τους οι προτάσεις είναι “να μην αλλάξει τίποτα”. Προοδευτικό είναι επιτέλους να δοκιμάσουμε να κάνουμε και τίποτα διαφορετικό, κατά προτίμηση όπως το κάνουν οι ευημερούντες λαοί του κόσμου και όχι αυτοί που ψωμολυσσάνε.
Υπάρχουν κι άλλοι, που πιστεύουν ότι οι φασίζοντες ελληνορθόδοξοι ελληνάρες δεν έχουν μονοπώλιο στον πατριωτισμό. Πατριώτης είναι όποιος με τη δημιουργία, τη δουλειά και το ήθος του κάνει το Έθνος του ισχυρότερο, αξιόπιστο και σεβαστό, όποιος είναι αντάξιος των πραγματικά σπουδαίων προγόνων του, όχι όποιος γαβγίζει δυνατά, τσακώνεται με όλους και περιμένει ότι όλος ο ντουνιάς έχει υποχρέωση να μας κανακεύει επειδή γεννηθήκαμε στο καλό οικόπεδο.
Υπάρχουν κι άλλοι, που πιστεύουν ότι ο Σαμαράς δεν έχει αποκλειστική συνεργασία με την Παναγία για να επικαλείται την βοήθειά της. Και ότι η βοήθειά της δεν αποτελεί κυβερνητικό πρόγραμμα. Είναι οι ίδιοι που όταν είναι άρρωστοι πάνε στο γιατρό, δεν ανάβουν λαμπάδες στη μεγαλόχαρη, που εν τέλει έχει και σημαντικότερες δουλειές να ασχοληθεί από το έλλειμά του δημοσίου.
Υπάρχουν κι άλλοι, που πιστεύουν ότι οι συνδικάλιστές δεν έχουν το μονοπώλιο της κοινωνικής ευαισθησίας. Ότι κοινωνικά ευαίσθητος είναι αυτός που παράγει και που μοιράζεται, που δε ζητάει από το κράτος να του δώσει ειδικά προνόμια που θα τα πληρώνει η υπόλοιπη κοινωνιά, αυτός που πληρώνει τους φόρους του, αυτός που δε νομίζει ότι οι δρόμοι του ανήκουν για να διεκδικεί το επίδομά τους, αυτός που πληρώνει τη νύφη τελικά.
Υπάρχουν κι άλλοι, που βρίσκουν άδικο να έχουμε ένα εκατομμύριο άνεργους στον ιδιωτικό τομέα χωρίς να ανοίξει μύτη στο ευρύτερο δημόσιο, που εν τέλει είναι και η πηγή του ελλείματος. Που βρίσκουν αδιανόητο να ξοδεύουμε περισσότερα απ’όσα έχουμε, ακόμα και τώρα, που δεν αντέχουν άλλο να πληρώνουν την αιμορραγία του κράτους για να μη χαθεί το επίδομα κάποιου συνδικαλιστή.
Υπάρχουν κι άλλοι, που έχουν φρικάρει με την πλήρη έλλειψη ορθολογικού διαλόγου, που κοντεύουν να ξεράσουν με τις λαικιστικές και εθνικιστικές κορώνες που ακούνε, που κοντεύουν να πάθουν εγκεφαλικό με τους τηλεμαϊντανούς, τις τραγουδίστριες και τα ανεπάγγελτα βόδια που βλέπουν να μπάινουν στη βουλή και να κάνουν κουμάντο. Που κοιτουν τη βουλή, τους διοικητές των δημόσιων οργανισμών, αυτούς που διμορφώνουν κοινή γνώμη στα μήντια, και σκέφτονται “εγώ στην εταιρία μου αυτόν δεν τον προσλάμβανα ούτε να καθαρίσει τουαλέτες θα φοβόμουν μη μας κλέψει το κωλόχαρτο”.
Υπάρχουν κι άλλοι, που θέλουν να κερδίσουν με τις δυνάμεις τους και όχι με λαμογιές και ζητιανιές. Που θέλουν να ψηφίσουν, όχι να καταψηφίσουν. Που θέλουν να κάνουν κάτι θετικό, όχι να σπάνε και να φέρνουν αντιρρήσεις σε οποιαδήοτε μεταρρύθμιση.
Που είναι όλοι αυτοί; Εκεί που ήμουν κι εγώ. Κάνουνε τη δουλειά τους. Κάνουνε μόκο. Αηδίασαν τόσο πολύ που ντρέπονται καν να πάρουν θέση. Μέχρι την τελευταία στιγμή πίστεψαν οτι μπορούν να μην αναμειχτούν. Η σιωπή τους τόσα χρόνια στέρησε την Ελλάδα από ένα ορθολογικό αντίβαρο στο δημόσιο διάλογο.
Έχουμε ευθύνη που αφήσαμε κενή την εστία. Έχουμε ευθύνη που δηλητηριάστηκε η πολιτική σκέψη στην Ελλάδα, που την αφήσαμε να σαπίσει τόσο ώστε ο Καμμένος, ο Τσίπρας και οι Ναζί, να μην φαίνονται αποκρουστικοί, όπως θα έπρεπε αν ο δημόσιος διάλογος είχε υγειείς φωνές, ορθολογικές επιλογές.
Ξέρετε ποιοι είστε. Και ξέρετε, όπως ξέρω πια κι εγώ, ότι η στάση μας ως τώρα ήταν αφελής, ίσως ελιτίστικη, ίσως εγωιστική, εν τέλει λανθασμένη. Και ξέρετε ότι είμαστε στην παράταση και έχουμε φάει και τέσσερα γκολ. Έστω και οι λίγοι που είμαστε, αυτή τη φορά πρέπει να βγούμε να μετρηθούμε. Τουλάχιστον να μην πούμε ότι δεν προσπαθήσαμε.
Υπάρχει ένα κόμμα που δεν υπόσχεται διορισμούς, αντίθετα επιμένει να μειωθεί το κράτος ν’ανασάνουμε. Που δεν ονειρεύεται τη βόρεια κορέα και επιμένει να κάνουμε αυτό που κάνουν οι ανεπτυγμένες κοινωνίες του κόσμου. Που δεν τα ρίχνει σε διεθνείς συνομωσίες και εξωγήινους και μας λέει ότι μόνοι μας θα βγούμε από το λάκκο που σκάψαμε. Που δεν ψάχνει λεφτά στις ρωσίες και στα πετρέλαια, αλλά στην επιχειρηματικότητα και την αξιοποίηση των δικών μας ικανοτήτων. Που δε λαϊκίζει και μιλάει μόνο με πολιτικές και οικονομικές προτάσεις. Που δεν απαρτίζεται απο το κατακάθι της κοινωνίας αλλά από επαγγελματίες, από πολίτες. Που δεν τα μασάει, ακόμη κι αν αυτό κοστίζει ψήφους. Που είναι αρκετά ξεροκέφαλο για να μην ξεφτιλιστεί εκ των υστέρων και αλλάξει αυτά που σήμερα λέει. Αυτό το κόμμα, το μόνο που πληροί αυτές τις προϋποθέσεις είναι η Δράση, του Στέφανου Μάνου.
Αυτές τις εκλογές θα πάω και θα τους ψηφίσω. Και το λέω δημόσια γιατί νομίζω υπάρχουν κι άλλοι σαν κι εμένα που εδώ και χρόνια πιστεύουν και ιδιωτικά λένε όλα όσα η Δράση υποστηρίζει, αλλά νομίζουν είναι μόνοι τους, νομίζουν είναι μάταιο, νομίζουν είναι ντροπή να πολιτικοποιηθείς.
Αν διάβασες τα παραπάνω και σου θυμίζουν κάτι, κοίταξε τη δράση πιο προσεκτικά και δες μήπως τελικά υπάρχει ένα κόμμα που σε εκφράζει. Και αν έχεις μπλόγκ, και συμφωνείς, γράψε κι εσύ γιατί θα ψηφίσεις Δράση. Αν δεν έχεις κάνε share αυτό ή κάποιο από τα πολλά άρθρα σοβαρών συμπολιτών σου που δηλώνουν την υποστήριξή τους.
Θα σου πούν ότι ο Μανος είναι γραφικός. Γραφικός γιατί τόσα χρόνια λέει τα αυτονόητα και όλοι τον γράφουν. Θα σου πουν γιατί δεν συνεργάστηκε με τη Ντόρα και ότι η ψήφος σου θα πάει χαμένη, λες και η συνεργασία με τη Ντόρα είναι προϋπόθεση για να νομιμοποιηθεί ένα φιελελέυθερο κόμμα. Θα σου πουν πολλά, αλλά όσο τ’ακούς τόσο δε θα βρίσκεις ένα επιχείρημα που μιλάει για την πολιτική και οικονομική θέση της Δράσης. Θα βρίσκεις τις ίδιες μπουρδολογίες, μού’πες-σου’πα και κακεντρέχειες. Τίποτα από αυτά δεν έχει σημασία. Σε αυτές τις εκλογές πρέπει να ψηφίσουμε on the issues όπως λένε οι Αμερικάνοι. Να ψηφίσουμε αυτούς που με λόγια και με πράξεις υποστηρίζουν μία πολιτική που πιστεύουμε είναι η σωστη. Άν είσαι ένας Ευρωπαϊστής, φιλελεύθερος (δεν είναι κακή λέξη, μη ντρέπεσαι), ρεαλιστής, νομοταγής πολίτης που θέλει με τις δυνάμεις του να παράγει ευημερία, αξίζει να ξεχάσεις τις προκαταλήψεις σου και να διαβάσεις τι λέει η Δράση.
Ναι φαίνονται λίγο σπασίκλες, ειδικά ο Μάνος. Γι’αυτό θα τους ψηφίσω. Γιατί εδώ που φτάσαμε δε θα μας ξελασπωσουν τα σούργελα και οι τσάμπα μπαγκες. Οι σπασίκλες θα μας ξελασπώσουν, αυτούς να φοβάστε λαμόγια. (κλέβω την έκφραση από το εξαιρετικό άρθρο του Αρίστου Δοξιάδη)
Θα σωθεί η Ελλάδα αν βγεί η Δράση στη βουλή; Όχι. Αλλά θα υπάρχει και κάποιος που λέει αυτά που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα. Θα υπάρχει η φωνή της λογικής και της σύνεσης που απουσίαζε. Θα ανοίγεις το κανάλι της βουλής, που το χρυσοπληρώνεις ούτως η άλλως, και θα υπάρχει και κάποιος νάκούσεις που δεν είναι εντελώς καραγκιόζης. Και θα τον ακούσουν περισσότεροι. Και ίσως έτσι δημιουγηθεί ένα νέο αφήγμα για το μέλλον της χώρας. Σε λίγα χρόνια που η μιζέρια θα είναι πιο σκληρή, που ο Καμμένος δεν θα έχει βρει ακόμα πολλά πετρέλαια, που η Χρυσή Αυγή θα τραμπουκίζει τους ίδιους αφελείς που την ψήφισαν, που η τελευταία ιδιωτική επιχείρηση θα κλείνει πληρώνωντας φόρους για να βγούν τα οδοιπορικά των συνδικαλιστών στη ΔΕΗ, που η Παπαρήγα θα στέλνει συγχαρητήριο τηλεγράφημα στον τελευταίο κομμουνιστή δικτάτορα, που ο Τσίπρας θα κοιτάει σα νέρωνας την Αθήνα να καίγεται και που το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ θα διορίζουν κάτι τελευταίους που ξεμείνανε, ελπίζουμε ότι οι συγχισμένοι Έλληνες θα ψάξουν για μια άλλη επιλογή. Ας φροντίσουμε να υπάρχει.
http://nikosmoraitakis.com/2012/04/28/revenge-of-the-nerds/
Σχόλιο:
Για όσους Μακεδόνες επιθυμούν να ψηφίσουν, ως Έλληνες πολίτες.
Ως Μακεδόνες, δυστυχώς, ούτε σε αυτές τις εκλογές έχουν την δυνατότητα να ψηφίσουν, αφού το μακεδονικό εθνικό κόμμα είναι πάλι απόν απο κάθε πολιτική δραστηριότητα!