Νόμος του 1923 για την Προστασία των Μειονοτήτων στην Ελλάδα!

Αυτό είναι το Φ.Ε.Κ. Α' 311 - 30/10/1923 με τον οποίο κυρώνεται το Νομοθετικό Διάταγμα για την Προστασία των Μειονοτήτων στην Ελλάδα που δεν εφαρμόστηκε ποτέ!
Μήπως ήρθε η ώρα να απαιτήσουμε την εφαρμογή του, τουλαχιστον σε ότι αφορά το άρθρο 9 περί δημόσιας εκπαίδευσης σε μειονοτικές γλώσσες, στα δημοτικά σχολεία της Μακεδονίας;

Για το όνομα Μακεδονία, για τη Συμφωνία

της Κίτσα Κόλμπε
Πολλοί άνθρωποι στη Δημοκρατία της Μακεδονίας ξύπνησαν από έναν βαθύ ύπνο πριν από δύο ημέρες. Κάποιοι επηρεάστηκαν τόσο πολύ από το σχέδιο συμφωνίας για την αλλαγή του ονόματος του κράτους, που σε μια στιγμή όλοι παραδόθηκαν σε σενάρια αποκάλυψης. Σαν να μην γνώριζαν τι, στην πραγματικότητα, θα σήμαινε η επίτευξη συμφωνίας για να ξεπεραστούν οι διαφορές για το όνομα Μακεδονία.

Σε αυτά τα αποκαλυπτικά σενάρια «η Μακεδονία πεθαίνει», το όνομα Μακεδονία εξαφανίζεται, επειδή οι ανίκανοι πολιτικοί αποφάσισαν να το δώσουν στους Έλληνες. Κάποιοι φαίνεται να έχουν ξεχάσει ότι ο πρώτος πρόεδρος και η κυβέρνηση του νέο-ιδρυθέντος κράτους της Μακεδονίας δέχτηκε τις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα για το όνομα του κράτους.

Αυτοί οι Μακεδόνες, οι οποίοι σήμερα στον τελικό της οδυνηρής και μακρόχρονης διαμάχης βλέπουν την κατάρρευση της Μακεδονίας, σίγουρα συμφωνούν ότι ο Κίρο Γκλιγκόροφ δεν ήταν ούτε ένας μη ειλικρινής, ούτε άπειρος πολιτικός. Αντίθετα, ήταν χωρίς αμφιβολία ένας από τους πιο έμπειρους και σοφότερους Μακεδόνες πολιτικούς. Συμμετείχε στον πόλεμο απελευθέρωσης του λαού. Ήταν ένας από εκείνους που ονειρευόταν την ελευθερία των Μακεδόνων. Δίδαξε το πολιτική τέχνη στη Γιουγκοσλαβία, πάντα κοντά στον Τίτο. Αλλά, παρόλα αυτά, πίστευε επίσης, αφελής και καλοπροαίρετος, ότι η "διαφωνία για το όνομα" θα διευθετηθεί σε τρεις μήνες.

Παρά τη μακρά ζωή και την πολιτική του εμπειρία, ίσως στην ευφορία της ανεξαρτησίας, ξέχασε πόσο περίπλοκος είναι ο αστερισμός γύρω από τη Μακεδονία. Λίγο αργότερα, η πραγματικότητα έχει εμπλουτίσει τη σοφία της ζωής και με πολλές άλλες πικρές εμπειρίες. Επέζησε την απόπειρα δολοφονίας. Έμεινε μαρκαρισμένος, σαν να έπρεπε να υπενθυμίσει στους τυφλούς στρατιώτες του Σαμουήλ. Επέζησε ενός άλλου πρόεδρου της Μακεδονίας που δεν επιβίωσε το αεροπορικό δυστύχημα – ο Μπόρις Τραϊκόφσκι. Και αυτή είναι η πρόσφατη μακεδονική ιστορία της ανεξαρτησίας. Στο βάθος όλων των δραματικών στιγμών και των μακρών πειρασμών, η "διαφωνία για το όνομα" παρέμεινε πάντα να κρέμεται σαν τη Δαμόκλειο σπάθη.

Γιατί σας θυμίζω αυτούς τους δύο μεγάλους πολιτικούς; Διότι σε αυτές τις δύο στιγμές κατέστη σαφές ότι η υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας της Μακεδονία θα πορευόταν μέσα από ένα "ναρκοπέδιο". Αυτό το πεδίο είναι ακόμα ζωντανό στην εθνικιστική βαλκανική ιστορία της γεωγραφικής επικράτειας της Μακεδονίας. Μετά τους βαλκανικούς πολέμους, η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας ανήκει πολιτικά, πράγμα που σημαίνει πραγματικά και έμπρακτα, σε αρκετές χώρες. Μετά από αυτούς τους πολέμους για τριάντα χρόνια, το όνομα της Μακεδονίας εξαφανίστηκε πράγματι από τον πολιτικό χάρτη.

Ως πολιτική οντότητα, το όνομα Μακεδονία εμφανίστηκε και πάλι μόνο το 1945. Σε μια μικροσκοπική, αλλά για τους Μακεδόνες, σε μια ουσιαστική μορφή: ως Γιουγκοσλαβική Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας. Η Δημοκρατία της Μακεδονίας έχει ζήσει για πολλές δεκαετίες υπό τη προστατευτική "γυάλινη καμπάνα" του κράτους της Γιουγκοσλαβίας. Το γεγονός αυτό ήταν πράγματι καρποφόρο για τον μακεδονικό λαό, τη μακεδονική γλώσσα και την εθνική ταυτότητα της Μακεδονίας. Αυτός είναι, στην πραγματικότητα, ο πυρήνας της Μακεδονίας: η μακεδονική γλώσσα και η μακεδονική ταυτότητα. Αλλά αυτή η γιουγκοσλαβική "γυάλινη καμπάνα" έχει φύγει εδώ και τριάντα χρόνια. Τα τελευταία τριάντα χρόνια της Δημοκρατίας της Μακεδονίας ήταν πραγματικά αγωνιώδη - τόσο με το ψυχολογικό όσο και το φιλοσοφικό νόημα της ελληνικής λέξης "αγών" - τον αγώνα για το όνομα, τη γλώσσα και την ταυτότητα.

Όποιος γνωρίζει την ιστορία της περιοχής της Μακεδονίας του περασμένου ενάμιση αιώνα πρέπει να γνωρίζει ότι οι πιθανότητες να βγούμε από τη διαμάχη με την Ελλάδα χωρίς καμία προσθήκη στο όνομα Μακεδονία ήταν ίσες με ένα θαύμα. Για τους πιο ρεαλιστές, ήταν πάντα σαφές σε αυτούς. Οι εκπρόσωποι της ελληνικής ακραίας εθνικιστικής ιδεολογίας δεν συμπαθούν αυτή τη συμφωνία - γι 'αυτό στο όνομα της χώρας διατηρείται το όνομα Μακεδονία. Ακριβώς επειδή διατηρείται o προσδιορισμός της μακεδονικής γλώσσας και της εθνικής μακεδονικής ταυτότητας.

Πάρα πολύς λόγος έγινε για το ταπεινωτικό πράγμα σε αυτή τη διαμάχη. Ναι, η δημοκρατία της Μακεδονίας στερήθηκε του δικαιώματος να επιλέξει το όνομά της. Το FYROM πολλοί το αισθανόταν ως ένα στίγμα. Έτσι ένιωσα. Έγραψα ακόμη και ένα ολόκληρο μυθιστόρημα γι' αυτό. Ναι, η διαμάχη πρόσβαλλε την αξιοπρέπεια των Μακεδόνων στη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Και ο φόβος ήταν πάντα ότι η αλλαγή ονόματος θα άλλαζε το όνομα των Μακεδόνων. Δεν θα συμβεί με αυτή τη συμφωνία.

Όλοι όσοι είναι ρεαλιστές και όχι αξιολύπητοι, θα θυμούνται ότι ο γεωγραφικός προσδιορισμούς  ήταν πάντα παρών στη νοητική εικόνα των τμημάτων του εδάφους της Μακεδονίας. Ορισμένες από αυτές είναι υποτροπές από το παρελθόν, κάποια από την πολιτική ιδεολογία του αγώνα για ένωση των Μακεδόνων. Μεγάλωσα στη Γιουγκοσλαβία με τα ονόματα Βαρδάρη, Πιρίν και Μακεδονία του Αιγαίου. Οι Μακεδόνες στη σημερινή Δημοκρατία της Μακεδονίας ήταν για μας οι Βαρδάροι Μακεδόνες - Βαρνάρτσι. Εγώ, για παράδειγμα, προέρχομαι από μια οικογένεια προσφύγων του Αιγαίου. Ήταν Αιγαιάτες Μακεδόνες - Εγκεϊτσι. Γιατί, τώρα, για πολλούς Μακεδόνες είναι προσβλητικό ένα επίθετο στο κρατικό όνομα με μια γεωγραφική προσθήκη στο όνομα Μακεδονία; Επειδή θεωρούν ότι το όνομα αυτό δόθηκε από κάποιον άλλον - που τους δόθηκε από την Ελλάδα ή τη διεθνή κοινότητα.

Ναι, είναι ένα προηγούμενο στη διεθνή ιστορία.

Επιπλέον, μόνο αυτός που γνωρίζει την ιστορία της βίαιης, διοικητικής αλλαγής των σλαβικών ονομάτων των Μακεδόνων στην Ελλάδα μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, μπορεί να καταλάβει πόση τραυματική μνήμη εχει εγκατασταθεί σε μερικούς Μακεδόνες που προέρχονται από αυτό το μέρος. Επομένως, κατά πάσα πιθανότητα γι’ αυτό αντιδρούν τόσο δραματικά. Αν όμως θυμηθούμε ότι μετά από τους βαλκανικούς πολέμους ένα κράτος που ονομάζεται Μακεδονία - ακόμα και Βόρεια Μακεδονία - ως ένα διεθνώς αναγνωρισμένο γεγονός ήταν μια επίφοβη φαντασία για τους ισχυρούς βαλκανικούς παράγοντες, τότε θα καταστεί σαφές σε μας πόσο πολύτιμο αυτό το μικρό κομμάτι της επικράτειας της Μακεδονίας πρέπει να είναι για τους Μακεδόνες, που μπορεί να είναι αυτό που είναι - Μακεδόνες.

Αφού περάσει η πρώτης στασιμότητα, ακόμα και στη Μακεδονία πρέπει να επικρατήσει η κοινή λογική. Είναι αλήθεια ότι το τμήμα στο οποίο βρίσκεται η Δημοκρατία της Μακεδονίας δεν είναι το σύνολο της επικράτειας της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας. Είναι αλήθεια ότι αυτό το μέρος είναι το βορειότερο τμήμα του. Η γεωγραφική ένδειξη είναι η πιο ουδέτερη από όλες τις πιθανές παραλλαγές: Βαρδάρη, νέα, άνω. Το χαρακτηριστικό της Βόρειας Μακεδονίας δεν προσβάλλει την αξιοπρέπεια των κατοίκων του κράτους της Μακεδονίας. Όλοι όσοι έζησαν ή ζουν στο εξωτερικό συνειδητοποιούν γρήγορα ότι στους αλλοδαπούς πρέπει πάντα να εξηγούν πάλι από ποιο τμήμα της Μακεδονίας προέρχονται. Συγκεκριμένα, υπάρχουν ήδη πολλοί πολιτικοί τομείς με διακριτικά της Μακεδονίας.

Σύμφωνα με αυτό που διαβάζω στο κείμενο της συμφωνίας, για μένα το πιο σημαντικό σε αυτό είναι ο σαφές προσδιορισμός των χαρακτηριστικών της μακεδονικότητας και της μακεδονικής γλώσσας, όπως τα κατανοούμε - οι Μακεδόνες από τη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Η μακεδονική γλώσσα και η μακεδονική ταυτότητα είναι το όνομα του κράτους. Είναι η ουσία του ονόματος της Μακεδονίας.

Το όνομα αυτό δεν χάθηκε ούτε δόθηκε σε κανέναν εάν συμπληρώθηκε με γεωγραφική ένδειξη. Επειδή γνωρίζω πολύ καλά την ιστορία των Βαλκανίων, είναι σαφές ότι αυτό ακριβώς είναι το χειρότερο τμήμα που έπρεπε να καταπιεί η ελληνική πλευρά - η ύπαρξη της μακεδονικής γλώσσας και της μακεδονικής εθνικότητας. Οι Έλληνες διαπραγματευτές σίγουρα δεν το κατάφεραν. Πιθανότατα αναγκάστηκαν από τη διεθνή κοινότητα, τους ισχυρούς υποστηρικτές της Μακεδονίας στην ΕΕ. Ο ισχυρισμός ότι δεν υπάρχει μακεδονική γλώσσα και μακεδονικό έθνος είναι το θεμέλιο της ελληνικής εθνικιστικής ιδεολογίας ενάντια στα «Σκόπια».

Μερικοί αναρωτιούνται τι έχασε η Ελλάδα από τη συμφωνία; Πολλά! Έχασε τα θεμέλια της ελληνικής ιδεολογίας εναντίον των Σλάβων, εναντίον των Σλαβομακεδόνων (έννοια από την εποχή του Εμφυλίου Πολέμου). Η Ελλάδα έχει χάσει το "πνεύμα" που μέχρι στιγμής έχει κρατήσει τους πολίτες της στην προπαγάνδα "κατά των Σκοπίων". Με αυτό, η Ελλάδα θα πρέπει κάποια μέρα να αναγνωρίσει τα δικαιώματα της μακεδονικής μειονότητας.

Η μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα καθορίζει την εθνοτική της καταγωγή όχι σύμφωνα με το όνομα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, αλλά σύμφωνα με τη μακεδονική γλώσσα και την μακεδονικη ταυτότητα. Αυτό το παράδειγμα δεν αφαιρείται από τους Μακεδόνες στην Ελλάδα εάν η Μακεδονία ονομάζεται Βόρεια Μακεδονία στο μέλλον. Αυτό το παράδειγμα στην αυτογνωσία τους μπορεί να εμπλουτιστεί μόνο εάν οι σχέσεις με την Ελλάδα εξομαλυνθούν. Αν δεν ήταν έτσι, ο γέροντας Θεοδωράκης δεν θα καλούσε αμέσως για να μίλησε για προδοσία.

Και δεν πρέπει να ξεχαστεί μια άλλη πτυχή. Αυτό το μέρος της συμφωνίας είναι πράγματι η δηλωτική στιγμή της διεθνούς αναγνώρισης της μακεδονικής γλώσσας και της μακεδονικής ιθαγένειας. Στην πραγματικότητα, υποχρεώνει όλους τους άλλους γείτονες της Μακεδονίας. Αυτό σημαίνει ότι υποχρεώνει τη Βουλγαρία. Όπως, επίσης, τη Σερβία και την Αλβανία. Κανένας δεν θα πρέπει να πει ποτέ ότι οι Μακεδόνες είναι ένα «πλασματικό» έθνος, ότι η μακεδονική γλώσσα ήταν μόνο μια διάλεκτος κάποιας γλώσσας. Εάν μεταξύ των Μακεδόνων υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι με τη σοφία του Blaze Koneski, θα πρέπει να αντιλαμβάνονται αυτό το γεγονός ως μια ευκαιρία, όχι ως απώλεια.

Το όνομα είναι η γλώσσα. Η γλώσσα είναι το σπίτι, τη διδαχτήκαμε  από τον ήρεμο, σοφό Koneski. Αυτά διατηρούνται και προστατεύονται από αυτή τη συμφωνία. Τίποτα δεν θα τελειώσει με την υπογραφή μιας τέτοιας συμφωνίας. Με αυτή, μόνο το πρώτο μέρος του δρόμου έχει σχεδιαστεί. Όχι μόνο ο δρόμος προς την ΕΕ θα είναι μακρύς και επίπονος, διότι θα απαιτήσει μια αλλαγή στη νοοτροπία και τις συνήθειες.

Θα χρειαστεί να ξεπεραστεί η διαφθορά και ο νόμος να γίνεται σεβαστός. Μακρής αλλά ουσιαστικής σημασίας, είναι ο δρόμος που ανοίγει στους Μακεδόνες και στους Έλληνες. Πρέπει τώρα να «αφοπλίσουν» την εθνικιστική προπαγάνδα και στις δύο πλευρές των συνόρων. Να γνωρίσει ο ένας τον άλλον και να τον σεβαστεί. Για να αρχίσει να μεταφράζει ο ένας τον άλλον. Για ανάγνωση. Για κατανόηση. Να γίνουν κανονικά έθνη και κανονικά κράτη. Για να μπορούν οι Έλληνες να δεχτούν μια μέρα ότι στη χώρα τους υπάρχουν διαφορετικοί άνθρωποι εθνοτηκά και πολιτιστικά.

Το πιο σημαντικό πράγμα δεν έχει ακόμα ξεκινήσει, αν τα δύο έθνη θέλουν να γίνουν γνήσια ευρωπαϊκά έθνη. Θα πρέπει να ακολουθήσουν την πορεία της ιστορικής συμφιλίωσης. Τότε, μόνο τότε, σε μια τέτοια Ελλάδα, θα μπορέσω να πω στους σύγχρονους Έλληνες την ιστορία της φυγής των γονιών μου από την Ελλάδα στη Γιουγκοσλαβία. Μόνο τότε οι βαλκανικοί πόλεμοι θα έχουν τελειώσει- οι ορατοί και οι αόρατοι. Ονειρεύομαι μια τέτοια Μακεδονία και για μια τέτοια Ελλάδα - με γεωγραφική προσθήκη στο όνομα ή χωρίς.

(ελεύθερη μετάφραση από την μακεδονική γλώσσα)

https://novatv.mk/za-imeto-makedonija-za-dogovorot/

Voden Makedonsko Radio: Εκπομπή 13/6/2018

Voden Makedonsko Radio: Εκπομπή 13/6/2018

Οι Μακεδόνες έλληνες χωρίς δικαιώματα

Συνέντευξη της Ευγενίας Νατσουλίδου
Συντάχθηκε από τον Adriano Del Fabro (Μάιος 2018)

Με την ευκαιρία του φεστιβάλ Vicino / Lontano (Κοντά/Μακριά) που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στο Udine, το ARLeF (Agjenzie Regional pe Lenghe Furlane) διοργάνωσε ένα ενδιαφέρον ραντεβού με την Ευγενία Νατσουλίδου, ακτιβίστρια της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα. Την συναντήσαμε και ας πούμε τι συμβαίνει σε αυτή τη γωνιά της Ευρώπης.

Πόσο μεγάλη είναι η μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα;
- Δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία για τον αριθμό των ατόμων που ισχυρίζονται ότι ανήκουν στην μακεδονική εθνοτική ομάδα- έθνος. Στις επαρχίες του βόρειου τμήματος της ελληνικής Μακεδονίας, που συνορεύουν με το κράτος της Μακεδονίας και τη νοτιοδυτική Βουλγαρία, είναι πολυάριθμοι και σε μερικούς δήμους είναι η πλειοψηφία των κατοίκων. Από αυτούς τους Μακεδόνες, μόνο οι ηλικιακά από σαράντα ετών και άνω μιλούν μια διάλεκτο της μακεδονικής γλώσσας. Μεταξύ αυτής της ομάδας υπάρχουν Μακεδόνες που, αν και μιλούν τη γλώσσα και διατηρούν πολλά άλλα χαρακτηριστικά της μακεδονικής εθνοτικής ομάδας, δηλώνουν εθνοτικά έλληνες για λόγους προσωπικών συμφερόντων.
Υπάρχει ένα κίνημα ανάμεσα στους πολύ νέους, οι οποίοι δηλώνουν τους εαυτούς τους Μακεδόνες, αλλά δεν έχουν στο μυαλό τους με σαφήνεια τι σημαίνει αυτό. Απλώς γνωρίζουν ότι δεν ανήκουν πλήρως στην εθνότητα της πλειοψηφίας των ελλήνων πολιτών.
Πηγές και ανεξάρτητες έρευνες από διάφορους συγγραφείς και θεσμούς για τα δικαιώματα των μειονοτήτων δίνουν μια συνολική εκτίμηση για τους Μακεδόνες στην Ελλάδα που κυμαίνεται από 100.000 έως 250.000 άτομα.
Με ποια εργαλεία προσπαθεί η μειονότητα σας να κρατήσει ζωντανή τη μακεδονική γλώσσα και τον πολιτισμό;
- Δεν υπάρχουν εργαλεία που να μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να κρατήσουν ζωντανή τη μακεδονική γλώσσα και πολιτισμό στην Ελλάδα. Οι λίγες προσπάθειες που βλέπουμε κατά καιρούς είναι μόνο ένα είδος ενστικτώδους εξέγερσης ενάντια στην πίεση του ελληνικού κράτους να καταστείλει οποιαδήποτε έκφραση που δεν θεωρείται σωστή και «εθνική» και περιορίζεται σε φεστιβάλ στα μακεδονικά χωριά όπου οι χοροί, ειδικά τα λαϊκά τραγούδια στα μακεδονικά, είναι η υψηλότερη έκφραση της εθνικής ταυτότητας.
Οτιδήποτε εκτός της κρατικής γραμμής θεωρείται αντι-εθνικό και ότι αποτελεί κίνδυνο για τη χώρα.
Μη έχοντας τη δυνατότητα να οργανωθεί η προώθηση και η προστασία του μακεδονικού πολιτισμού και της γλώσσας, είναι αδύνατο να υπάρξουν θετικά αποτελέσματα σε αυτό το θέμα.
Ποια είναι τα εμπόδια που έχει θέσει η Ελλάδα και εξακολουθεί να θέτει για να δημιουργήσει διακρίσεις εναντίον του λαού σας;

- Πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ελλάδα απαγορευόταν από το νόμο η ομιλία της μακεδονικής γλώσσας. Σύμφωνα με το νόμο, έχουν αλλάξει όλα τα μακεδονικά τοπωνύμια στη σλαβική γλώσσα καθώς και τα ονόματα και τα επώνυμα όλων των Μακεδόνων πολιτών που έφεραν ονόματα και επώνυμα σλαβικής προέλευσης. Φυσικά, απαγορεύτηκε επίσης να βαφτίζονται τα παιδιά Μακεδόνων με ονόματα από τη μακεδονική σλαβική παράδοση.

Μετά τον εμφύλιο πόλεμο (1946-1949) και την έξοδο χιλιάδων Μακεδόνων από τις πατρίδες τους, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 30.000 παιδιών χωρίς τους γονείς τους, στους οποίους η Ελλάδα απαγορεύει τον επαναπατρισμό, τα πράγματα βελτιώθηκαν σε ορισμένους τομείς: για παράδειγμα, δεν είναι πλέον απαγορευμένο να μιλούν τη μακεδονική γλώσσα, αλλά όσοι την μιλούσαν δημόσια δέχονταν επίπληξη ή ακόμα και απειλές από την αστυνομία ή και από «πατριώτες» συμπολίτες με φράσεις όπως: «Γιατί μιλάτε βουλγαρικά; Αν θέλετε να μιλάτε βουλγαρικά, να πάτε στη Βουλγαρία ... ". Αυτό ισχύει και στις μέρες μας, όχι πλέον με τη συμμετοχή κρατικών αρχών όπως η αστυνομία κλπ., Αλλά από «πατριώτες » που έχουν την υποστήριξη των μέσων ενημέρωσης, της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και διαφόρων πολιτικών κύκλων. Και δεν μας αποκαλούν πλέον Βούλγαρους, αλλά Σκοπιανούς ή Φιλοσκοπιανούς (εννοώντας τους πολίτες της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, χρησιμοποιώντας το όνομα της πρωτεύουσας του Μακεδονικού κράτους ως εθνικό όνομα, απλά και μόνο επειδή δεν θέλουν να προφέρουν τη λέξη Μακεδονία!)
Μέχρι το 1980, οι Μακεδόνες δημόσιοι υπάλληλοι ήταν σπάνιοι και μόνο αυτοί που ήταν πιστοί στο ελληνικό κράτος και που τους χρησιμοποιούσε για να περάσουν την αντι-μακεδονική προπαγάνδα του μέσω διάφορων εκφοβισμών που αυτοί οι άνθρωποι μετέδιδαν στην μακεδονική τους κοινότητα. Αυτό ισχύει ακόμα και σήμερα.
Όσο για τους ακτιβιστές για τα δικαιώματα της μακεδονικής μειονότητας, το σύστημα της «δολοφονίας χαρακτήρα» και της απομόνωσης αυτών των ατόμων εξακολουθεί να χρησιμοποιείται και λειτουργεί άριστα.
Πώς βλέπετε το μέλλον της μειονότητας σας και τι κάνει στην πράξη η Ευρώπη για την προστασία σας;
- Η κατάσταση της μακεδονικής μειονότητας είναι πολύ επισφαλής αυτή τη στιγμή λόγω της διεθνούς πολιτικής που θα ήθελε την εξαφάνιση της Μακεδονίας ως κράτος και των Μακεδόνων ως έθνος. Αυτό είναι σαφές για εμάς τώρα. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια πιστεύαμε ότι μόνο η Ελλάδα είχε πρόβλημα στο μακεδονικό ζήτημα, αλλά δεν ήταν έτσι. Το μακεδονικό πρόβλημα είναι μακροχρόνιο και πηγαίνει πίσω στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Οι παγκόσμιες δυνάμεις της εποχής πίστευαν ότι το μακεδονικό ζήτημα είχε επιλυθεί με την κατάτμηση της επικράτειας της Μακεδονίας μεταξύ Ελλάδας, Σερβίας και Βουλγαρίας, που τελικά θα αφομοίωναν τον μακεδονικό λαό. Αλλά τα πράγματα δεν πήγαν όπως περίμεναν και το πρόβλημα είναι μπροστά σε όλους και πάλι. Ελπίζω ότι αυτή τη φορά να κυριαρχήσει η σοφία, ότι ο λαός της Μακεδονίας θα μπορεί να έχει ένα μέλλον ελευθερίας και ότι θα μπορεί να διατηρήσει τον πλούσιο πολιτισμό που του παραδόθηκε από πολλές γενιές Μακεδόνων του παρελθόντος. Και ελπίζω επίσης ότι η Ευρώπη θα είναι εκείνη που θα διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος και θα κάνει τη σωστή επιλογή για ένα μέλλον ειρήνης και ευημερίας για όλους τους ιθαγενείς λαούς της.

Μια άθλια προπαγάνδα κατά της μακεδονικής γλώσσας

Τσιούλκα Διγλωσσία Μακεδονικής Γλώσσης by Κωνσταντίνος Μαδεμλής on Scribd

Νομίζω ότι σχεδόν όλοι θα γνωρίζεται την υπόθεση του Κωνσταντίνου Τσιούλκα που το 1907 εξέδωσε στην Αθήνα το 350 σελίδων πόνημά του «Συμβολαί εις την διγλωσσίαν των Μακεδόνων εκ συγκρίσεως της σλαυοφανούς μακεδονικής γλώσσης προς την ελληνικήν», για να πολεμήσει τη βουλγαρική και πανσλαβιστική προπαγάνδα στην περιοχή της Μακεδονίας. 
O Τσιούλκας, που ισχυριζόταν ότι δεν ήξερε καμία σλαβική γλώσσα, προσπάθησε διαστρέφοντας την ιστορική γλωσσολογία, να αποδείξει ότι η γλώσσα των σλαβοφώνων της Μακεδονίας δεν ήταν βουλγαρική, αλλά αρχαιοελληνική διάλεκτος. Έτσι, δεν επικεντρώθηκε στη φωνολογία, τη σύνταξη, ή τη μορφολογία, στην οποία αφιέρωσε μόλις 11 σελίδες, αλλά αποκλειστικά στο λεξιλόγιο, όπου εύκολα βρίσκονται λέξεις με κοινή, ινδοευρωπαϊκή, ετυμολογία με τα ελληνικά, ώστε να δείξει ότι βασικά στοιχεία του Μακεδονικού λεξιλογίου δεν ήταν σλαβικά, αλλά προέρχονται από τα ελληνικά. Για να αποδείξει ότι η γλώσσα των Σλαβόφωνων βρισκόταν εγγύτερα στα αρχαία ελληνικά απ' ό,τι τα νέα ελληνικά, παρέθεσε κατάλογο περισσότερων από 4.000 ομηρικών λέξεων και συνέκρινε πόσες εξ αυτών επιβιώνουν στη «λαϊκή», δηλαδή τη δημοτική, (650) και πόσες στη «σλαβοφανή Μακεδονική» (1260). Το συμπέρασμα, για τον Τσιούλκα, ήταν ότι η «σλαβοφανής Μακεδονική ήταν Μακεδονική και αδερφή της ελληνικής» και ο Μακεδονικός λαός αυτόχθων και καταγόμενος από τους αρχαίους Μακεδόνες.
Το αντιεπιστημονικό αυτό βιβλίο ήταν η σημαντικότερη μιας σειράς ψευδο-γλωσσολογικών δημοσιεύσεων που εμφανίστηκαν στην Ελλάδα από τις αρχές ως τα μέσα του 20ου αιώνα, οι συντάκτες των οποίων, δίχως να γνωρίζουν τις διαλέκτους για τις οποίες έγραφαν, υποστήριζαν ότι οι «μικτές» ή «σλαβοφανείς» διάλεκτοι των Σλαβοφώνων δεν ήταν σλαβικές. Κανένας Έλληνας γλωσσολόγος δεν προσυπέγραψε τη θεωρία του Τσιούλκα, αλλά το βιβλίο επανεκδόθηκε το 1991, κατά την κρίση του Μακεδονικού, χωρίς αρνητικό σχολιασμό, αλλά με επαινετικό προοίμιο του πρώην υπουργού Νικόλαου Μάρτη.
Βρίσκεται σε κυκλοφορία μέχρι σήμερα και αναφορές σε αυτό εξακολουθούν να γίνονται στο διαδίκτυο, με αποτέλεσμα ο Τσιούλκας να έχει συνεισφέρει άθελά του στην ιδέα ότι οι σύγχρονοι σλαβόφωνοι Μακεδόνες κατάγονται από τους αρχαίους Μακεδόνες και είναι οι πραγματικοί κληρονόμοι τους.

Αγορεύω – govoram (ρωσικά, μακεδονικά, σερβικά, κροατικά, σλοβενικά, σλοβακικά)
Аγρός - ugar (κροατικά, μακεδονικά, βοσνιακά, σερβικά, βουλγαρικά, πολωνικά)
Αμος (μονος) – sam – σε όλες τις σλαβικές γλώσσες
Απτω – fatam (μακεδονικά, σερβικά, βοσνιακά, κροατικά, τσεχικά)
Αροω – oram (μακεδονικά, βουλγαρικά, ουκρανικά, σερβικά, κροατικά, λευκορωσικά, πολωνικά)
Ιστορία – (se) storja -κάτι που γίνεται γνωστό από το παρελθόν (μακεδονικά, σερβικά, βοσνιακά, σλοβενικά, κροατικά)
Ίσταμαι- stojam (σε όλες τις σλαβικές γλώσσες)
Ειρηκα- recam/rekov (μακεδονικά, σερβικά, τσεχικά, σλοβακικά, κροατικά, βοσνιακά)
Αποκρύπτω – pokriam/pokrivam (σχεδόν σε όλες τις σλαβικές γλώσσες)
Δίδωμι – daj mi (σε όλες τις σλαβικές γλώσσες)
Βους – vol (σχεδόν σε όλες τις σλαβικές γλώσσες)
Καρυδιά – orev (σχεδόν σε όλες τις σλαβικές  γλώσσες)
Αμέλγω (αρμέγω) – malzam (μακεδονικά, σλοβενικά, κροατικά, σερβικά)

Όπως βλέπετε, αυτές είναι ελάχιστες λέξεις που επέλεξα από το βιβλίο του Τσιούλκα, που ΔΕΝ είναι ελληνικές, αλλά καθαρά σλαβικές, κοινές σε πολλές σύγχρονες σλαβικές γλώσσες. Υπάρχουν πάρα πολλές άλλες, που οι περισσότεροι Έλληνες θεωρούν ελληνικές, από την αρχαιότητα. Αλλά δεν είναι. Δεν υπάρχει καμία πληροφορία ότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν κοινή γλώσσα με τους λαούς που ζούσαν βόρεια της Θεσσαλίας. Άρα, πως μπορεί σήμερα να λέει κάποιος ότι οι λέξεις στη μακεδονική γλώσσα είναι μεν σλαβοφανείς αλλά στην ουσία ελληνικές; Αν ήταν έτσι, πως εξηγείται η ομοιότητα αυτών των λέξεων, στο νόημα σίγουρα και σε κάποιες περιπτώσεις και στην προφορά, με τόσες άλλες σλαβικές γλώσσες που ομιλούνται από λαούς που δεν είχαν καμία σχέση με Έλληνες; Αυτά τα παραμύθια της ελληνικής προπαγάνδας πρέπει να σταματήσουν!
Τα ψέματα πάντα είχαν κοντά ποδάρια, αλλά σήμερα έχουν  ακόμα κοντύτερα λόγω της τεχνολογίας που επιτρέπει στους ανθρώπους να έχουν πολλές πληροφορίες, χωρίς ιδιαίτερα μεγάλο κόπο.
Το συμπέρασμα μου από όλα τα παραπάνω είναι ότι δεν είναι η μακεδονική γλώσσα μας ένα σλαβοφανές ιδίωμα, αλλά μάλλον η ελληνική δημοτική είναι ένα σλαβικό ιδίωμα, ένα ανακάτεμα πολλών γλωσσών, τελικά. 
Η μακεδονική γλώσσα είναι μια σλαβική γλώσσα με ιστορία και δικό της αλφάβητο, το κυριλλικό, και ανήκει στη μεγάλη οικογένεια των σλαβικών γλωσσών στις οποίες έδωσε τη γραφή, ενώ η σύγχρονη ελληνική δημοτική είναι μόνη και έρημη και το γλωσσικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι γνωστό σε όλους.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Τσιούλκας, με το πόνημα του, αποδεικνύει ότι η σλαβική ρίζα της μακεδονικής γλώσσας είναι πολύ πιο αρχαία και δεν ήρθε με τη κάθοδο των Σλάβων, η οποία, άλλωστε, δεν έχει αποδειχθεί ιστορικά.