Οι Μακεδόνες έλληνες χωρίς δικαιώματα

Συνέντευξη της Ευγενίας Νατσουλίδου
Συντάχθηκε από τον Adriano Del Fabro (Μάιος 2018)

Με την ευκαιρία του φεστιβάλ Vicino / Lontano (Κοντά/Μακριά) που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στο Udine, το ARLeF (Agjenzie Regional pe Lenghe Furlane) διοργάνωσε ένα ενδιαφέρον ραντεβού με την Ευγενία Νατσουλίδου, ακτιβίστρια της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα. Την συναντήσαμε και ας πούμε τι συμβαίνει σε αυτή τη γωνιά της Ευρώπης.

Πόσο μεγάλη είναι η μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα;
- Δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία για τον αριθμό των ατόμων που ισχυρίζονται ότι ανήκουν στην μακεδονική εθνοτική ομάδα- έθνος. Στις επαρχίες του βόρειου τμήματος της ελληνικής Μακεδονίας, που συνορεύουν με το κράτος της Μακεδονίας και τη νοτιοδυτική Βουλγαρία, είναι πολυάριθμοι και σε μερικούς δήμους είναι η πλειοψηφία των κατοίκων. Από αυτούς τους Μακεδόνες, μόνο οι ηλικιακά από σαράντα ετών και άνω μιλούν μια διάλεκτο της μακεδονικής γλώσσας. Μεταξύ αυτής της ομάδας υπάρχουν Μακεδόνες που, αν και μιλούν τη γλώσσα και διατηρούν πολλά άλλα χαρακτηριστικά της μακεδονικής εθνοτικής ομάδας, δηλώνουν εθνοτικά έλληνες για λόγους προσωπικών συμφερόντων.
Υπάρχει ένα κίνημα ανάμεσα στους πολύ νέους, οι οποίοι δηλώνουν τους εαυτούς τους Μακεδόνες, αλλά δεν έχουν στο μυαλό τους με σαφήνεια τι σημαίνει αυτό. Απλώς γνωρίζουν ότι δεν ανήκουν πλήρως στην εθνότητα της πλειοψηφίας των ελλήνων πολιτών.
Πηγές και ανεξάρτητες έρευνες από διάφορους συγγραφείς και θεσμούς για τα δικαιώματα των μειονοτήτων δίνουν μια συνολική εκτίμηση για τους Μακεδόνες στην Ελλάδα που κυμαίνεται από 100.000 έως 250.000 άτομα.
Με ποια εργαλεία προσπαθεί η μειονότητα σας να κρατήσει ζωντανή τη μακεδονική γλώσσα και τον πολιτισμό;
- Δεν υπάρχουν εργαλεία που να μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να κρατήσουν ζωντανή τη μακεδονική γλώσσα και πολιτισμό στην Ελλάδα. Οι λίγες προσπάθειες που βλέπουμε κατά καιρούς είναι μόνο ένα είδος ενστικτώδους εξέγερσης ενάντια στην πίεση του ελληνικού κράτους να καταστείλει οποιαδήποτε έκφραση που δεν θεωρείται σωστή και «εθνική» και περιορίζεται σε φεστιβάλ στα μακεδονικά χωριά όπου οι χοροί, ειδικά τα λαϊκά τραγούδια στα μακεδονικά, είναι η υψηλότερη έκφραση της εθνικής ταυτότητας.
Οτιδήποτε εκτός της κρατικής γραμμής θεωρείται αντι-εθνικό και ότι αποτελεί κίνδυνο για τη χώρα.
Μη έχοντας τη δυνατότητα να οργανωθεί η προώθηση και η προστασία του μακεδονικού πολιτισμού και της γλώσσας, είναι αδύνατο να υπάρξουν θετικά αποτελέσματα σε αυτό το θέμα.
Ποια είναι τα εμπόδια που έχει θέσει η Ελλάδα και εξακολουθεί να θέτει για να δημιουργήσει διακρίσεις εναντίον του λαού σας;

- Πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ελλάδα απαγορευόταν από το νόμο η ομιλία της μακεδονικής γλώσσας. Σύμφωνα με το νόμο, έχουν αλλάξει όλα τα μακεδονικά τοπωνύμια στη σλαβική γλώσσα καθώς και τα ονόματα και τα επώνυμα όλων των Μακεδόνων πολιτών που έφεραν ονόματα και επώνυμα σλαβικής προέλευσης. Φυσικά, απαγορεύτηκε επίσης να βαφτίζονται τα παιδιά Μακεδόνων με ονόματα από τη μακεδονική σλαβική παράδοση.

Μετά τον εμφύλιο πόλεμο (1946-1949) και την έξοδο χιλιάδων Μακεδόνων από τις πατρίδες τους, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 30.000 παιδιών χωρίς τους γονείς τους, στους οποίους η Ελλάδα απαγορεύει τον επαναπατρισμό, τα πράγματα βελτιώθηκαν σε ορισμένους τομείς: για παράδειγμα, δεν είναι πλέον απαγορευμένο να μιλούν τη μακεδονική γλώσσα, αλλά όσοι την μιλούσαν δημόσια δέχονταν επίπληξη ή ακόμα και απειλές από την αστυνομία ή και από «πατριώτες» συμπολίτες με φράσεις όπως: «Γιατί μιλάτε βουλγαρικά; Αν θέλετε να μιλάτε βουλγαρικά, να πάτε στη Βουλγαρία ... ". Αυτό ισχύει και στις μέρες μας, όχι πλέον με τη συμμετοχή κρατικών αρχών όπως η αστυνομία κλπ., Αλλά από «πατριώτες » που έχουν την υποστήριξη των μέσων ενημέρωσης, της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και διαφόρων πολιτικών κύκλων. Και δεν μας αποκαλούν πλέον Βούλγαρους, αλλά Σκοπιανούς ή Φιλοσκοπιανούς (εννοώντας τους πολίτες της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, χρησιμοποιώντας το όνομα της πρωτεύουσας του Μακεδονικού κράτους ως εθνικό όνομα, απλά και μόνο επειδή δεν θέλουν να προφέρουν τη λέξη Μακεδονία!)
Μέχρι το 1980, οι Μακεδόνες δημόσιοι υπάλληλοι ήταν σπάνιοι και μόνο αυτοί που ήταν πιστοί στο ελληνικό κράτος και που τους χρησιμοποιούσε για να περάσουν την αντι-μακεδονική προπαγάνδα του μέσω διάφορων εκφοβισμών που αυτοί οι άνθρωποι μετέδιδαν στην μακεδονική τους κοινότητα. Αυτό ισχύει ακόμα και σήμερα.
Όσο για τους ακτιβιστές για τα δικαιώματα της μακεδονικής μειονότητας, το σύστημα της «δολοφονίας χαρακτήρα» και της απομόνωσης αυτών των ατόμων εξακολουθεί να χρησιμοποιείται και λειτουργεί άριστα.
Πώς βλέπετε το μέλλον της μειονότητας σας και τι κάνει στην πράξη η Ευρώπη για την προστασία σας;
- Η κατάσταση της μακεδονικής μειονότητας είναι πολύ επισφαλής αυτή τη στιγμή λόγω της διεθνούς πολιτικής που θα ήθελε την εξαφάνιση της Μακεδονίας ως κράτος και των Μακεδόνων ως έθνος. Αυτό είναι σαφές για εμάς τώρα. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια πιστεύαμε ότι μόνο η Ελλάδα είχε πρόβλημα στο μακεδονικό ζήτημα, αλλά δεν ήταν έτσι. Το μακεδονικό πρόβλημα είναι μακροχρόνιο και πηγαίνει πίσω στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Οι παγκόσμιες δυνάμεις της εποχής πίστευαν ότι το μακεδονικό ζήτημα είχε επιλυθεί με την κατάτμηση της επικράτειας της Μακεδονίας μεταξύ Ελλάδας, Σερβίας και Βουλγαρίας, που τελικά θα αφομοίωναν τον μακεδονικό λαό. Αλλά τα πράγματα δεν πήγαν όπως περίμεναν και το πρόβλημα είναι μπροστά σε όλους και πάλι. Ελπίζω ότι αυτή τη φορά να κυριαρχήσει η σοφία, ότι ο λαός της Μακεδονίας θα μπορεί να έχει ένα μέλλον ελευθερίας και ότι θα μπορεί να διατηρήσει τον πλούσιο πολιτισμό που του παραδόθηκε από πολλές γενιές Μακεδόνων του παρελθόντος. Και ελπίζω επίσης ότι η Ευρώπη θα είναι εκείνη που θα διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος και θα κάνει τη σωστή επιλογή για ένα μέλλον ειρήνης και ευημερίας για όλους τους ιθαγενείς λαούς της.