ΚΟΠΗ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ 2012

Η κοπή βασιλόπιτας της «Μορφωτικής και Πολιτιστικής Κίνησης Έδεσσας» πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία, στις 19/2/2012, στο χωριό Βολκογιάνοβο-Βόντενσκο (Λύκοι Έδεσσας).

Διεθνής Ημέρα Μητρικής Γλώσσας, 21 Φεβρουαρίου

Πληροφορίες εδώ


Τα ακόλουθα σημεία καθορίζουν τους βασικούς στόχους του NPLD και τις βασικές αρχές του.


1.Η ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών και η παροχή συμβουλών για την χρήση της γλώσσας και την ανάπτυξη της και την εμπειρία που αφορά τη χάραξη πολιτικής για τη γλωσσική πολυμορφία σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης. Να προάγει την κατανόηση, τη συνεργασία και τις συνεταιρικές σχέσεις στην γλωσσική πολυμορφία. Η επιδίωξη μεγαλύτερης διεθνής αναγνώρισης της σπουδαιότητας των συνεισφορών των μελών και των συνδεδεμένων μελών του για την προώθηση της γλωσσικής πολυμορφίας.
2.Σύμφωνα με την ίδια έννοια, θα αντιπροσωπεύει τη φωνή των αυτοχθόνων κοινοτήτων και των προσπαθειών τους για την αναγέννηση της γλώσσας τους, οι οποίες υπονομεύονται ή αποκλείονται από το κράτος η τα κράτη οικοδεσπότες τους. Να παίρνει θέσεις σε εθνικό / περιφερειακό επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο κράτους μέλος και στην ΕΕ, υπό την εποπτεία και την καθοδήγηση των αντίστοιχων κυβερνήσεων που απαρτίζουν την Συντονιστική Επιτροπή του NPLD.
3.Εχει ως στόχο να τροφοδοτεί και να επηρεάσει το Συμβούλιο της ΕΕ, που είναι το όργανο λήψης αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Να συμβάλει συλλογικά στις διαβουλεύσεις που διεξάγονται από την ΕΕ σε θέματα σχετικά με την πολιτική για τις γλώσσες και τη γλωσσική πολυμορφία και να υποβάλλει γραπτές παρατηρήσεις, όπως και όταν απαιτείται.
4.Να παρακολουθεί όλους τους επικείμενους μηχανισμού χρηματοδότησης και την προτεινόμενη νομοθεσία που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για την ανάπτυξη της LWUL (Less Widely Used Languages - Λιγότερο ευρέως χρησιμοποιούμενες γλώσσες).
5. Να επιδιώξει να ενεργεί με ένα συμβουλευτικό ρόλο στα όργανα της ΕΕ, στις ΜΚΟ, στα κράτη μέλη και στις αυτόνομες κυβερνήσεις, σε όλες τις πτυχές της γλωσσικής πολιτικής για την προώθηση και την αναγέννηση των γλωσσών.
6. Ακλουθώντας την αρχή της αλληλεγγύης στην ΕΕ και όσο είναι ευλόγως δυνατό, και σύμφωνα με τους πολιτικούς στόχους των μελών του, να ασκήσει πολιτική επιρροή για λογαριασμό της LWULs προκειμένου να εξασφαλίσει τη γλωσσική ισότητα για τις γλώσσες των μελών του, τον ουσιαστικό σεβασμό της γλωσσικής πολυμορφίας και να διασφαλιστεί ότι οι γλώσσες των μελών του θα έχουν τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για να ανθίσουν. Προκειμένου να αναπτυχτεί ουσιαστική γλωσσική πολυμορφία, θα αντιπροσωπεύει όλες τις LWULs, με ιδιαίτερη έμφαση σε εκείνες που απειλούνται με εξαφάνιση ή που αντιμετωπίζουν συνθήκες που μπορεί να τις θέσουν σε κίνδυνο ή εμποδίζουν την ανάπτυξη τους.
7. Να υποβάλουν αίτηση για χρηματοδότηση προς όφελος της ανάπτυξης των LWUL, σε επίπεδο ΕΕ και κρατών μελών.


Η "Μορφωτική και Πολιτιστική Κίνηση Έδεσσας" είναι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσει ότι είναι πλέον συνδεδεμένο μέλος (Associate member) του NPLD (Network to Promote Linguistic Diversity- Δίκτυο προώθησης της γλωσσικής πολυμορφίας) μετά την αποδοχή της αίτησης της, που κατέθεσε τον Οκτώβριο του 2011.

Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΠΛΟΥΜΙΤΣΑΣ

Ο πατριάρχης Θεοφύλακτος, εξομολογητής αρχόντων και βασιλέων , έγραψε στο τέλος της ζωής του τα απομνημονεύματα του. Μέσα στις περιγραφές των αμαρτιών και των συμβουλών που έδινε καταχώρησε, στην μεμβράνη 1014, μια ανατριχιαστική ιστορία που κατέληγε στο φόνο μιας φημισμένης οικογένειας, άγνωστης καταγωγής, πάντως πλούσιας κι αριστοκρατικής που τιμήθηκε με κορυφαία αξιώματα από τη Βασιλεύουσα.
Υστερα από χίλια χρόνια τούτο το φονικό απέκτησε απρόσμενο ενδιαφέρον και η λογομαχία των ειδικών για τη γνησιότητα της μεμβράνης φούντωνε τις συζητήσεις μέσα στο λαό. Και η υπόθεση συνδέθηκε με θρύλους και παραδόσεις, μπλέχτηκε η προφητεία του Πατροκοσμά με λόγια του Παϊσίου κι ο κόσμος περίμενε την εξέλιξη. Όμως η σημασία του πράγματος βρίσκονταν αλλού, οι έξυπνοι κάτι κατάλαβαν, ώσπου διέρρευσε η αλήθεια από το Μέγαρο Μαξίμου: «Οι απόγονοι της Οικογένειας εκείνης, δικαιωματικά θα κληρονομήσουν το Θησαυρό του βασιλιά Ααρών.”
Οσοι επίγονοι επέζησαν ήταν άγνωστο που κατοικούσαν, ο Ντοστογιέφσκι τους βάπτισε Ρασκόλνικους, το πατριαρχείο σχισματικούς, πραγματικά πολύ λίγοι ήξεραν το μυστικό τους.
Ηλθε η μέρα που τα ονόματα του μύθου κέντρισαν την προσοχή πολλών παραγόντων στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, αναμείχτηκαν ενεργά οι πρεσβείες του Ιστραήλ και της Αγκυρας και δεν άργησε να διαμαρτυρηθεί η Αρμενία και να κατηγορήσει την Μοσάντ για απαράδεκτη εισβολή στα κρατικά της αρχεία.
Επίσημα η Αθήνα δεν αντέδρασε, ας όψεται η κρίση δηλαδή, όμως γεγονός είναι πως πάλι ξόδεψε τα περισσότερα κονδύλια…ιδρύοντας Γραφεία Πολιτικών Υποθέσεων σε κάθε νομαρχία. Κι άλλοι βαλκάνιοι μπήκαν τότε στο χορό, έβλεπες καθημερινά να εξορμούν χρυσοθήρες από την παλιά Ελλάδα, την Ηπειρο, βόρεια και νότια, την Μακεδονία, παλιά και νέα, τη Θράκη, ανατολική και δυτική, οι πάντες έψαχναν στα πιο απίθανα σημεία της πάλαι ποτέ Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Αλλοι όμως σοβαροί θησαυροκηνυγοί, μορφωμένοι κι ελεύθεροι, είχαν άλλη τακτική, αυτοί δεν ερευνούσαν στα βουνά και στα πηγάδια, διερευνούσαν τα ονοματεπώνυμα και τα τοπωνύμια τους. Σε αυτές τις έννοιες μελετούσαν τις ρίζες τους κι ανέπτυξαν ποικίλες θεωρίες για να αποδείξουν στο δικαστήριο της Χάγης ότι είναι γνήσιοι απόγονοι του Ααρών, του τελευταίου βασιλιά κι επομένως κληρονόμοι του. Εγραψαν πραγματείες και διαφήμισαν την σκέψη τους στο διαδίκτυο με χαρακτηριστικές επιφυλλίδες, όπως “Ραντεβού στην Καρδίτσα”, “Σύμμικτος λαός”.Λιθοξόου, εκδ. μπατάβια, “Το διαμάντι της Πρέβεζας”, “Ο σταυρός της Μπάνιτσας”, “Μπράτης ο αδελφός μου”, “Μαϊκόπουλος”, “Τα ποιήματα της Πλούμιτσας”, κ.α. Μια από αυτές ξεχώριζε, πράγματι, “Τα όπλα της Βάρκιζας” είχε χιούμορ και ιστορία και το απόλαυσαν οι φοιτητές, αριστεροί και δεξιοί.
Στην Θεσσαλονίκη αυτή την εποχή που διανύομε ,δημοσίευσε η ‘ΛΟΖΑ’ σχετικό άρθρο ενός πολιτικού πρόσφυγα κι έγινε ανάρπαστη, μιάς κι έδινε πληροφορίες για τις πιθανές τοποθεσίες του θησαυρού. Ετσι το τεύχος 19 επανεκδόθηκε 34 φορές την Ανοιξη και πληθύνονταν ολοέν οι συνδρομητές του περιοδικού, από τα Κρέστενα ως τη Βόνιτσα, κι από το Καρλόβασι της Σάμου ως τη Ζαγορίτσανη της Καστοριάς . Ορίστε τρεις λίστες με τοπωνύμια για τους … υπομονετικούς αναγνώστες.
1 ΟΜΑΔΑ : ΠΑΡΑΘΑΛΛΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΜΟΡΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ
Πράβι, (πράβο= ευθεία, δίκαιο) η Ελευθερούπολη της Καβάλας.(Kabala,εβραϊκό) Προσφυγή για πληροφορίες σε τοπικά ονόματα,σαν κι αυτά : Τσέτλας, Τσιώμος, Σώμης, Σόπης, Μητρούσης, Νάτσιος, Μπέλλος, Ντότος, κλπ
Κιούπκιοϊ, η Πρώτη Σερρών, γενέτειρα του Καραμανλή. (Γκιουπ-κιοϊ=Γυφτο-χώρι. Πληροφορίες στο έθιμο της «ντερβένας», της φωτιάς στο Καρναβάλι με ξύλα από την «πουλιάνα»)
Βρασνά: Θέρετρο δίπλα στην Ασπροβάλτα Θεσσαλονίκης. (Μπράζνα = χαράδρα, αυλάκι που όντως υπάρχει στο παλιό ορεινό χωριό.)
Κομίτσα, περιοχή-θέρετρο της Ουρανούπολης, Αγίου Ορους. Στην ορεινή Χαλκιδική δεσπόζουν τα Βράστανα, το Μεταγγίτσι και προπαντός η Αρναία ( το ξεχασμένο Λιαρίγκοβο) με τα όμορφα χωριά της: “Νοβοσέλο” (Νεοχώρι, το αρχιτεκτονικό στολίδι) το Δρεβένικο και το Σούγκλιανι.
Στην Πιερία η Γρίτσα, δίπλα στην παραλία Λιτοχώρου, ο Σβορώνος (ίσμπορ = πηγή), 3 Km από Κατερίνη, με δυο έθιμα, το Καρναβάλι και το πλύσιμο των ρούχων με τη στάχτη. Επίσης η Τοπόλιανη και τα Βρύα (Μπριάζα). Δίπλα στον Πλαταμώνα τα Πούρλια (Νέοι Πόροι) και στον Ολυμπο η Ραψάνη. Αξιοπρόσεκτη η ταβέρνα “Ιζμπουρας” Προσοχή και στην Σκοτίνα, Βαρδικούσα παλιότερα. Καλημέρα και στον Μύτικα , (Μίτκας = Δημήτρης) στην κορυφή…
Στο Ν. Λαρίσσης, στον Κίσσαβο, υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον. Βελίκα, παραθαλλάσιος και μεγάλος οικισμός, ψηλότερα η Σωτηρίτσα και πιο πάνω προς την Αγιά, η Σελίτσανη (Ανατολικόν, επίσημα).
Βόλος. ( Στον μεσαίωνα λεγόταν η πόλη Γόλο εκ του Γκόλο = γυμνότοπος-Κορδάτος και εγκυκλοπαίδειες για τους εποικισμούς των Σέρβων. Επίσης και ονομασία Βόλος = σλαβική θεότητα της κτηνοτροφίας, βολ= βόδι). Χωριά του Πηλίου : Γορίτσα, Βίζιτσα, Ζαγορά, Μακρυνίτσα, Πινακάτες, Τσαγκαράδα κλπ, με ειδικό γνώρισμα την αρχιτεκτονική και τα τσιπουράδικα. Βελεστίνο sos, η πατρίδα του Ρήγα
Στην Δ. Ελλάδα, στο Ιόνιο, προσέχουμε τα παρακάτω
Μεσολόγγι και τα νησάκια του Κλείσοβα και Κόμμα. Βορειότερα η Βόνιτσα, η Πρέβεζα, παραλία Λούτσας και η Πάργα η τραγουδισμένη. Ψηλότερα η Ηγουμενίτσα και Κεραμίτσα., Λούρος το ποτάμι, Γαρδίκι, κ.λ.π.
Στην περιοχή της Αττικής έχουμε Βρανάς, Σέσι, Κούντουρα, Μήλεσι, Λεγρενά, Μαλακάσα. Προσοχή στις συνοικίες Λιόσια, Γαλάτσι, Βίλια,Πλάκα, Λούτσα, Σπάτα, Βάρκιζα, Δραπετσώνα, Γκιούρκια κλπ
Χωριά της Εύβοιας: Ζάρακες, Λουκίσια, Σέτα, Νικάσι, Βασιλίνα, Γιάλτρα, Πηδουλέικα Κάμπια κλπ

Εικόνα 1: Μεγάλος παραθαλάσσιος οικισμός στον Ν. Λαρίσης.

2 ΟΜΑΔΑ : ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΟΣ (ΜΟΡΙΑΣ)
Αχαΐα: Καλέντζι ( λασπότοπος, χωριό του Παπανδρέου), Χαλανδρίτσα, Βάρδας και προπάντων η Βοστίτσα (βόστα-βοστάν = κηπούπολη), το πανέμορφο Αίγιο.
2 Κορινθία: Βέλο, Κιάτο, Κάλιανοι, Γκούρα. Πολέικα και Ζαρκέικα στο Κρυονέρι. (πόλε = κάμπος)
3 Αργολίδα: Τολο (ντόλο = κάτω), Ράδο (ράντο = χαρά), Κολιάκι, Βλαχοπολέικα.

4 Ηλεία: Κρέστενα (το χωριό του Κωνσταντόπουλου, κρ’στ = σταυρός), Γαστούνι (γκάστες = εσώρουχο), Ροβιάτα, Λεχαινά ( χωριό του Α. Καρκαβίτσα-το λουκάνικο με το…παχύ έντερο, σημαίνει το όνομα του) Στην περιοχή του Πύργου το αρνάκι, το λένε κάποιοι ηλικιωμένοι, γιάγνι, το ευχαριστώ σπολάϊ τι, όπως ακριβώς στην Έδεσσα .Για τους σλαβικούς τάφους στην Ολυμπία ο δήμαρχος, κ. Κοτζιάς.(κόζια) Ζουμ στα Κούκουρα, νυν Σαλμώνη, χωριό του Δεσπότη Άνθιμου ( Διονύσιος Ρούσσας κοσμικά. Ρους =ξανθός, κοκκινωπός, στην απαγορευμένη γλώσσα εντός της Ελλάδος. « Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις »,είπε κάποτε ο Αριστοτέλης) .
5 Αρκαδία. : Βύτινα, Κόλλινες, Δημητσάνα, Νέστανη, Βαλτεσίνικο και Βαλτέτσι. Μουλάτσι (το Ελληνικόν, χωριό του Αβραμόπουλου), Κοντοβάζαινο, Καρίταινα, Δολιανά, Τρίπολις( τρι-πόλε = τρία οροπέδια, για τον Μαλιγκούδη Ντροπό λνιτσα= Τριπολιτσά).Στεμνίτσα sos. Ποτάμι και λίμνη του Λάδωνα.(ελληνικό μάλλον παρά σλαβικό έτυμο από Λάντα, προχριστιανική θεότητα που «τιμάται» στην Ρωσία) Για το “αρκαδικό ιδεώδες” Νακρατζάς, Λιθοξόου (1) και Vasmer με τα 2500 τοπωνύμια στην επικράτεια.

6 Μεσσηνία: Λόγγα, Ανδρούσα, Ανδρίτσαινα, Διαβολίτσι, το ιστορικό Ναβαρίνο (η Πύλος, πατρίδα του Γιάννη Ρίτσου), δίπλα η Γιάλοβα, Γαργαλιάνοι κλπ. Καλό είναι να μελετηθεί ο ποταμός Νέδας, ο παραπόταμος Αράπιτσα και το φαράγγι του Λούσου. Και βέβαια τα δεκάδες ονόματα της Μάνης. (Βλ.Δ. Μέξη για την Μάνη και ιστορία του Βυζαντίου του Οσρογκόρσκι κ.α.) Γαρδίκι κι εδώ, Και στη Θεσπρωτία, Και Αρκαδία, Θεσαλία κλπ, άρα αποκλείεται η βλαχοαρβανίτικη εκδοχή.
7 Λακωνία : Βαρβίτσα, Βουτρούβη, Βρέσθενα, Γέρμα, Γαρδενίτσα, Γκοριτσά, Πελλάνα, Τσόπακας, Γεωργίτσι, Αγριανοί, Βιγκλάφια, Φαρακλό, Μέξαπος. Εκκλησιαστικά, μητρόπολη Ζαρνάτας. Ψηλότερα από το Γύθειο ο χρυσοθήρας φθάνει στην Πλούμιτσα,χωριό του Νικηφόρου Βρεττάκου (φέτος 100 χρόνια από την γένηση του.) Περισσότερα για την περιφέρεια στο μυθιστόρημα της Κατερίνας Καριζώνη “Το μεγάλο Αλγέρι” Καστανιώτης, όπου οι Μανιάτες-πειρατές τιμούν τις μέρες της “τρέβας” (Αφού συμφωνήσουν για ειρήνη μπορούν να βγούνε για δουλιές και να μαζέψουν τα χόρτα), επίσης «σουσουμπάμπα» το ουράνιο τόξο στα χωριά Τζίμοβα, Σουκολόη κλπ, σελ.99 )
3. ΟΜΑΔΑ : ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ
Τρίκαλα: Αρδάνι, Δολιανά, Γαρδίκι (γκ’ρτι = στήθος, φράγμα, οχυρό), Ζάρκο, Σταγιάδες, Καλαμπάκα = Σταγοί (στάγιες = δωμάτια, σπηλιές-λαζαρίνες το εθιμο)

Στον Ν. Καρδίτσας: Η πόλη της Καρδίτσας, Ρεντίνα. Τύρνα = Ελάτη, Γαρδίκι, Μέγδοβας, Σμόκοβο, Ραχωβίτσα = Μάραθος κλπ. (Αμέτρητα τα βλαχόφωνα χωριά της Πίνδου με σλαβικές ονομασίες, στο διαδίκτυο).

Στον Ν. Λαρίσσης τα χωριά : Αζωρος.Βερδικούσα,Δάμασι, Καρίτσα, Ελασόνα, Μελούνα, Τσαρίτσανη, λίμνη Κάρλα, κλπ Ούζο στον Τίρναβο, προτείνει η Μ. Γκουσιάρη –ΝΕΤ, οκ, ο δήμαρχος του Κιλελέρ κ. Κομίτσας
Φθιώτιδα: Ζητούνι (ζίτου = σιτάρι) η Λαμία.(2) Παύλιανη, Γαρδίκι, Μάζι, Γουλέμι, Ζέλι, Κόμα, Λιτοσέλο, Καμπιά κλπ
Ευρυτανία. Καρπενήσι, Γρανίτσα, Ζελενίτσα = Πρασιά, Βίνιανι, τα βουνά Γκιώνα, Βαρδούσια κλπ
Φωκίδα. Γραβιά, Δέσφινα, Αρτότινα. Σερνικάκι και προπαντός τα Σάλλωνα (Αμφισσα, πατρίδα του Δελμούζου,Καρούζου, Παπαλουκά) Στο Καρναβάλι των Σαλλώνων “το κηνύγι του χαμένου θησαυρού” και “τα στοιχειά της Χάρμενας και της Τέχολης” Γλέντι στην ταβέρνα ΣΑΛΛΩΝΑ- Ηλίας Μπότσιος.
Βοιωτία: Αράχωβα η ξακουστή, Δόμβραινα, Ζελίτσα, Κιβέρι, Λούτσι, Στροβίκι κλπ
Αιτωλοακαρνανία.: Μύτικας, Κατόνα, Ματαράγκα και προπάντων το Μπόχορ, το Αγρίνιο, εξού το όνομα Μποχώρης, το Βελούχι. κλπ Αρτα: Πέττας, το διάσημο Βουλγαρέλι (Δροσοπηγή), Ανω Καλεντίνι, Κομπότι, κλπ Θεσπρωτία : Δημάρι , Πράμαντα, Ηγουμενίτσα. Επισκεψη στα χωριά του Σουλίου, (από τα βουνά Ζαβρούχο και Μούρκα): Αβαρίνο, Σαμονίβα = μοναχικό χωράφι, κλπ
Ιωάννινα : Οι συνοικίες της πόλης Καλούτσιανη και Σιάραβα. Επίσκεψη στην Μότσιανη (Πωγιανή, πατρίδα του Προέδρου Παπούλια).Τιμητική μνεία στο Συράκο (σιρόκο = φαρδύ) Ψηλότερα το Παλιό Σέλι. (σέλο = χωριό, παρετυμολογία η βλαχοπροσπάθεια Σέλλι-Σελλοί = Ελληνες). Γκότιστα χωριό στο Μέτσοβο. Γράμμος. Βασιλίτσα πάνω στο Περιστέρι (Λάκμος). Τα γραφικά Ζαγοροχώρια στο Μιτσιγκέλι (στάση στο Ζαγόρι και Τσεπέλοβο), τα χωριά της Πέπελης (πέπελ = στάχτη) κι από εκεί στον Σμόλικα, στα χωριά της Κόνιτσας (αλογότοπος). Επικεντρωνόμαστε στο μεγαλύτερο, στο Κεράσοβο, όπου οι χωρικοί διηγούνται δύο παλιά έθιμα, Α ) “τα ρουσάλια” , κοινως ρουσαλίες, με ιδιαίτερο γνώρισμα τις πίτες που πηγαίνουν στην εκκλησία και Β) “η πιρπιρούνα”, το γνωστό “βάι ντουντουλέ”, στις ανομβρίες (Διαβάστε το “Κεράσοβο” 1985 του Κιτσάκη που ξεκινά ως εξης : «ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ, το 1953 του άλλαξαν το ιστορικό όνομα και το ονόμασαν
…ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. Όμως η αυθαίρετη αυτή μετονομασία αποδοκιμάστηκε έμπρακτα από το σύνολο των χωριανών μας και των κατοίκων της επαρχίας μας, γιατί στην συνείδηση όλου του κόσμου και στη καθημερινή προφορική κουβέντα του το χωριό μας είναι και παραμένει το ΚΕΡΑΣΟΒΟ. (Κεράκι …στην μονή της Ζίτσας.)
Γρεβενά : Γρεβενά (από το γκρέμπεν = κτένι και την παραγωγική κατάληξη-α, όπως Βοδενά, Βελλεσά κλπ), Δεσκάτη (ντ’σκα = σανίδι), Κοπρίβα (το σεισμόπληκτο Κνίδι), Σέλιτσα (Εράτυρα) , Καλλονή (Λούντσι), μονή της Ζάβορδας . SOS η Λάβδα με την τσουκνιδόπιτα. Tέλος πάντων… οι τυχεροί του θησαυρού χορεύουν τον «Ιζμπουρα» στην Βάλια Κάλντα, ενώ οι άτυχοι – απροβλημάτιστοι, το χορό του Ζαλόγγου ή την “Σόφκα” του Κιλκίς. Τη συμπάθεια μου Κοζανίτες (κόζια = δέρμα, προβιά) και λοιποί Θρακομακεδόνες. Για σας θα γράψει η «σουσουμπάμπα» και η κόρη της, η ειρήνη. (μύθος του Βορά)

Εικόνα 2: πανάρχαιας εργασία το μάζεμα της “τρέβας” ( χόρτου )

(1) Σημείωση.
Βλ. “Τα χωριά της Ελλάδας το 1836” Δ. Λιθοξόου, στο ιντερνέτ. (2) Σημείωση.«… ΤΟ ΖΗΤΟΥΝΙ, λοιπόν, το ονόμασαν σε Λαμία….Ήταν τόσο άκομψο, που ο λαός μας παλιότερα έλεγε…-πες Λαμία, - κόλλα μία, και σου τράβαγε μια σφαλιάρα που έβλεπες τον Περικλή σαν μερακλή….Μάλιστα, όταν μετενόμασαν το Ζητούνι σε Λαμία, έδωσαν και την ονομασία του νομού…Φθιώτις…Νομός Φθιώτιδος, λες και ήξεραν οι ντόπιοι Ρωμιοί τι εστί Φθιώτις…Γι’ αυτό και επροτάθη να ονομασθει Νομός Ζητουνίου, αλλά τελικά πέρασε των καλαμαράδων της Αθήνας,,, Όμως έχει ο καιρός γυρίσματα….» Phorum.gr. ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΖΗΤΟΥΝΙ…Απρίλιος 24, 2009.


ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ο Κάθε άνθρωπος κι ο κάθε λαός έχει το “Προπατορικό Αμάρτημα του”. Όχι όμως για να υποφέρει. Το έχει για να ωριμάζει και να αυτοβελτιώνεται. Μονάχα ελεύθερος ο άνθρωπος και αγωνιζόμενος για το καλό και το δίκαιο, κατακτά την αρετή-παράδεισο. Απεναντίας, όποιος συμβιβάζεται, ποτέ δεν θα νοιώσει ευτυχισμένος. Δουλεία λοιπόν η ή αυτογνωσία και αξιοπρέπεια; ( «Να είσαι ο εαυτός σου.», είπε ο Νίτσε) Ο Μπαρπαμήτσος ήταν αγράμματος, δεν είχε διάθεση για φιλοσοφία, έβγαλε από τη νταλάκα τη φλογέρα του κι άρχισε να σφυρίζει το “Βαρκάρη του Βόλγα”: «Ολοι είμαστε αδέρφια,

Στα κρυφά, στα φανερά….»

Σπολάϊτι φίλοι μου.
Γ. ΝΤΑΝΗΣ Το άρθρο αφιερώνεται στον μεγάλο δάσκαλο ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΘΟΞΟΟΥ.

Ilinden Makedonia: Το Μήνυμα του Ντόπιου . . . Για τα 100 χρόνια από την προσάρτηση της Μακεδονίας

Ilinden Makedonia: Το Μήνυμα του Ντόπιου . . . Για τα 100 χρόνια από την προσάρτηση της Μακεδονίας

ΕΤΕΡΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ

Ο ΕΤΕΡΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΟΥ ΑΠΌ

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

Συχνά οι ελληνόφωνοι εθνικιστές ελλείψει επιχειρημάτων κατηγορούν τους Μακεδόνες ακτιβιστές ότι ΔΕΝ σέβονται τον εθνοτικό αυτοπροσδιορισμό των Μακεδόνων που δηλώνουν Ελληνες στην Ελλάδα , Βούλγαροι στη Βουλγαρία , Σέρβοι στη Σερβία , Αλβανοί στην Αλβανία και στο Κόσσοβο.

και για αυτό τους ετεροπροσδιορίζουν ως εθνικά Μακεδόνες, άσχετα το τι δηλώνουν δημόσια ή σε ποιο κράτος ζούνε.

κατ΄ αρχή όπως όλοι γνωρίζουμε ο εθνοτικός αυτοπροσδιορισμός αποτελεί οικουμενικά εγγυημένη νόμιμη , δημοκρατική ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ

TAS TV Press - ΧΑΛΚΙΝΑ ΑΡΙΔΑΙΑΣ – ΜΟΥΣΙΚΑ ΑΚΟΥΣΜΑΤΑ (Βίντεο)

TAS TV Press - ΧΑΛΚΙΝΑ ΑΡΙΔΑΙΑΣ – ΜΟΥΣΙΚΑ ΑΚΟΥΣΜΑΤΑ (Βίντεο)

Παραδοσιακά και μακεδονικά!!!

Αυτόχθονες/Γηγενείς/Ντόπιοι

«Λένε ότι κτίζουν ένα τοίχο γιατί πάρα πολλοί απο μας μπαίνουν παράνομα και δεν μαθαίνουν τη γλώσσα τους και δεν αφομοιώνονται στον δικό τους πολιτισμό.»


Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Αυτοχθόνων Λαών ως ένα επίτευγμα που πρέπει να βρει μιμητές και που θα εφαρμοστεί σε πνεύμα συνεργασίας και αμοιβαίου σεβασμού:

Άρθρο 1

Οι αυτόχθονες λαοί θα έχουν πρόσβαση στην πλήρη συλλογική ή ατομική άσκηση όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών, όπως αναγνωρίζονται στον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, την Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και το διεθνές δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Άρθρο 2

Οι αυτόχθονες λαοί και τα αυτόχθονα άτομα είναι ελεύθεροι και ίσοι με όλους τους άλλους λαούς και τα άλλα άτομα και έχουν το δικαίωμα να είναι απαλλαγμένοι από κάθε είδους διακρίσεις, κατά την άσκηση των δικαιωμάτων τους, και ειδικότερα αυτών που βασίζονται στην αυτόχθονη καταγωγή ή τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους.

Άρθρο 3

Οι αυτόχθονες λαοί έχουν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Με βάση αυτό το δικαίωμα, καθορίζουν το πολιτικό τους καθεστώς και επιδιώκουν ελεύθερα την οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική τους ανάπτυξη.

Άρθρο 4

Οι αυτόχθονες λαοί, ασκώντας το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, έχουν το δικαίωμα στην αυτονομία και την αυτοδιοίκηση σε θέματα που σχετίζονται με τις εσωτερικές και τοπικές τους υποθέσεις, καθώς και σε τρόπους και μέσα για τη χρηματοδότηση των αυτόνομων θεσμών τους.

Άρθρο 5

Οι αυτόχθονες λαοί έχουν το δικαίωμα να διατηρούν και να ενισχύουν τους ξεχωριστούς πολιτικούς, νομικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτισμικούς τους θεσμούς, διατηρώντας παράλληλα το δικαίωμα της πλήρους συμμετοχής, εφόσον το επιλέξουν, στην πολιτική, οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική ζωή του Κράτους.

Άρθρο 6

Κάθε αυτόχθονας έχει το δικαίωμα στην ιθαγένεια.

Άρθρο 7

1. Κάθε αυτόχθονας έχει το δικαίωμα στη ζωή, στη σωματική και ψυχική ακεραιότητα, στην ελευθερία και την ατομική ασφάλεια.

2. Οι αυτόχθονες λαοί έχουν το συλλογικό δικαίωμα να ζουν ελεύθερα, ειρηνικά και με ασφάλεια, ως ξεχωριστά άτομα και δεν θα υποβάλλονται σε οποιαδήποτε πράξη γενοκτονίας ή βίας, συμπεριλαμβανομένης της βίαιης απομάκρυνσης των παιδιών από μία ομάδα σε άλλη.

Περισσότερα εδώ

The Great Lie/ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΜΑ – Chapter 11 – Part 3

By Petre Nakovski

Translated and edited by Risto Stefov

rstefov@hotmail.com

January 29, 2012

(πρώτο μέρος)



Αυτή ήταν η πρώτη φορά που η Ευγενία άκουγε τόσο δυνατές φωνές. Όταν συνήλθε, και τα παλαμάκια και οι κραυγές υποχώρησαν, συνέχισε:
"Ζήτω αυτός και οι άλλοι. Μπορώ να τον δω και από εδώ. Κάθεται ήσυχα στην πρώτη σειρά ... και με κοιτάζει κατευθείαν στα μάτια. Και εγώ από εδώ, τον κοιτάζω κατευθείαν στα μάτια ... και ... θέλω να συνεχίσω να κοιτάζω κατευθείαν στα μάτια τον σύντροφο Ζαχαριάδη. Θέλω να τον ρωτήσω για πολλά πράγματα που μου έρχονται στο μυαλό όταν μεταφέρω τραυματίες νέους άνδρες και γυναίκες σε φορεία, σε κουβέρτες ή σε παλτά, όταν πεθαίνουν στα χέρια μου, όταν με ικετεύουν να τους βοηθήσω, όταν είναι διψασμένοι και πεινασμένοι, όταν δεν μπορούν να κινηθούν, επειδή τα πόδια τους είναι παγωμένα ή άσχημα τραυματισμένα. Εκείνες τις στιγμές λέω στον εαυτό μου "πότε θα έρθει η ημέρα όταν θα έχω την ευκαιρία να συναντήσω και να δω, όπως λέτε, τον αγαπητό μας και αγαπημένο Ζαχαριάδη, ώστε να μπορώ να ρωτήσω, αυτό το περίφημο, έξυπνο και γενναίο μεγάλο τέκνο μας, όχι μόνο για τον εαυτό μου, αλλά και για τις πολλές μητέρες εκεί έξω, έξω από τα σύνορά μας, στα βουνά και στα πεδία των μαχών, που, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, αψηφούν τον πόλεμο, για να φέρουν νερό, ψωμί, τα πυρομαχικά και τις βόμβες ψηλά στα βουνά και στη συνέχεια να μεταφέρουν πίσω τους τραυματίες και τους ετοιμοθάνατους. "Μου συμβαίνει συχνά να σκεφτώ να ρωτήσω το μεγάλο τέκνο μας Ζαχαριάδη, εξ ονόματος όλων των μητέρων εκεί έξω, που κλαίγοντας, έθαψαν τους νεκρούς, ειδικά αυτούς που μόλις βγήκαν από την εφηβεία, νέοι άνδρες και γυναίκες, που χάνονται σε αυτόν τον πόλεμο, οι μητέρες που ενώ θάβουν το παΐδι κάποιου άλλου, λαμβάνουν άσχημα νέα από ψιθύρους ότι «το παιδί της, μόλις χάθηκε». Θα ήθελα να ρωτήσω τον αξιότιμο φιλοξενούμενο μας: «Ζαχαριάδη, γιατί πρέπει να κουβαλάμε τόσο μεγάλο φόβο, μέρα και νύχτα, για τα παιδιά μας, για τα σπίτια μας, για τις καλλιέργειες μας, για τα ζώα μας, για τους πιο κοντινούς και πιο αγαπημένους μας;" Μπροστά από μας και πίσω μας, αγαπητέ Ζαχαριάδη, βλέπουμε μόνο το πένθος, μόνο το φόβο, μόνο τον τρόμο και το σφίξιμο της καρδιάς μας, μόνο το κακό παντού γύρω μας.
Μήπως είπα κάτι κακό, κάτι λάθος;
Και εσύ Βέρα, εκεί κάτω, να σταματήσεις να μου δείχνεις τα δόντια σου και να σταματήσεις να μου κουνάς τα χέρια σου . Ξέχασα αυτό που μου έμαθες ... ορκίζομαι ... Τώρα, επιτρέψτε μου να πω τι έχω στην καρδιά μου ... επιτρέψτε ο πόνο μου να βγει, να ελαφρύνει το βάρος μου, επειδή αυτό είναι ό, τι οι γυναίκες μου είπαν ... μου είπαν, Ευγενία, μην γελοιοποιήσεις τον εαυτό σου όταν μιλήσεις μπροστά σε όλους εκείνους τους ανθρώπους στο συνέδριο, αλλά να πεις την αλήθεια, να πεις την αλήθεια και να ζητήσεις την αλήθεια ... Τα πάντα από εμάς και για μας ... Και, εδώ, εγώ, εδώ στο Κογκρέσο, με τις οδηγίες που μου έδωσαν οι γυναίκες, οι μητέρες και οι χήρες, θέλω να σας πω όλα όσα έχω μαζεμένα εδώ στην ψυχή μου και στην καρδιά μου, αλλά όχι στο μυαλό μου, γιατί δεν έχω μυαλό για σκέψη, όπως έχουν οι μεγάλοι εδώ ... Οι λέξεις μου έρχονται από την καρδιά και την ψυχή μου και από τον πόνο μου, την πίκρα και την αγωνία ...
Μήπως είπα κάτι κακό, κάτι λάθος; ...
Αν είπα κάτι που δεν είναι σωστό τότε παρακαλώ να μου το πείτε, θα σταματήσω να μιλώ ... Είπα κάτι λάθος ?..."
Η Ευγενία έκανε μια παύση. Υπήρχε απόλυτη σιωπή μέσα στην εκκλησία. Όλοι μείνανε με έκπληξη και φόβο, φαινόταν σαν να ήταν κυριευμένοι από φόβο ...
"Τι θέλω αγαπητέ Ζαχαριάδη;" Η φωνή της Ευγενίας διασχίζει την σιωπή σαν ένα μαχαίρι με τη δυνατή φωνή της σαν βρυχηθμός μέσα στην εκκλησία. «Θέλω τα κορίτσια και τα αγόρια μας να μεγαλώσουν, να γίνουν νύφες και γαμπροί, να αναλάβουν τις δουλειές μας, όταν θα έχουμε γεράσει. Τους διδάσκουμε για να μας ανακουφίσουν όταν γεράσουμε και εσείς τα παίρνετε μακριά, τα μετατρέπετε σε στρατιώτες, διδάσκοντάς τα να σκοτώνουν ... που να σε χτυπήσει κεραυνός και να σ’ αφήσει στον τόπο! ... Έτσι είπε ο Θεός, η όχι; Έτσι δεν είναι; Οι νεαρές γυναίκες μας πλαγιάζουν σε νοσοκομεία, ακρωτηριασμένες ... κάποιες χωρίς πόδια ή χέρια ... πώς θα χορέψουν το νυφιάτικο χορό; Και εμείς, όλοι τη ζωή τους, τις ετοιμάζαμε για νύφες ... Για νύφες αγαπητέ Ζαχαριάδη, για νύφες ... Και τώρα, τα αγόρια και τα κορίτσια μας έχουν γεράσει πρόωρα στα βουνά, και εσείς αγαπητέ Ζαχαριάδη, οι διοικητές που είναι εδώ, είστε υπερήφανοι επειδή τα παιδιά μας μετατράπηκαν σε στρατιώτες ή μαχητές, όπως τους αποκαλείτε, και εμείς εδώ πεθαίνουμε από φόβο ... μην παραλάβουμε κακές ειδήσεις, κάθε μέρα ...
Λέτε ότι τους έχετε μετατρέψει σε περήφανους μαχητές, οι οποίοι ξέρουν πώς να σκοτώνουν ... Αυτά λέει ο Θεός; Αυτό λέει; Ότι τα κορίτσια μας να ακρωτηριάζονται για όλη τους τη ζωή, αγαπητέ Ζαχαριάδη; Πώς θα δίνουν πλέον νερό στους γέροντες πατέρες τους και στους πεθερούς τους, πώς θα πάνε στη βρύση να φέρουν νερό; Πώς θα μεταφέρουν την πήλινη κανάτα με νερό, χωρίς πόδια και χέρια; Πώς θα ψήνουν και θα υφαίνουν ...;
Αυτοί οι νέοι, στην ακμή τους, τώρα στηρίζονται σε πατερίτσες για να περπατήσουν, πηγαίνετε στο Ελμπασάν ή σε οποιοδήποτε από τα άλλα νοσοκομεία και θα τους δείτε ο ίδιος ... "
Η Βέρα ήταν έξω φρενών, κάτω, στην πρώτη σειρά, στράβωνε το πρόσωπό της, γούρλωνε τα μάτια της, έκανε χειρονομίες, πατούσε τις αρθρώσεις των δακτύλων της ... «Φτάνει πια», ψιθύρισε, "αρκετά, σκύλα, σταμάτα να μιλάς, σκάσε, σκάσε, που να σε κάνει ο Θεός μουγκή ... Θεέ μου, τι μου έκανες; Γιατί σε επέλεξα; Σκάσε σκύλα! ... »
Η Ευγενία σταμάτησε για μια στιγμή και απομάκρυνε το μαύρο τσεμπέρι της, αποκαλύπτοντας τα πολύ γκριζαρισμένα πλεγμένα μαλλιά της. Σκούπισε τον ιδρώτα από το πρόσωπο και το μέτωπό της, καταπίνονται με δυσκολία και με τον ίδιο τόνο της φωνής συνέχισε:
"Αγαπητέ Ζαχαριάδη, αυτός είναι ο λόγος που μαζέψατε τα μικρά παιδιά μας και τα στείλατε στις [Ανατολικής Ευρώπης] χώρες, έτσι ώστε να μπορέσετε να τα φέρετε πίσω; Να τα μετατρέψετε σε μαχητές, και αυτά; Έχουν μεγαλώσει μετά βίας [ηλικίες 2 έως 14] και τα πήρατε ... Που να σας πάρει ο διάβολος! "
Η Βέρα πετάχτηκε πάνω και φώναξε, «Φτάνει πια! Φτάνει πια! Κατέβα από το βήμα !..."
"Όχι, όχι Βέρα, αυτά δεν είναι τα λόγια των εχθρών μας ... Πριν από λίγες ημέρες επέστρεψαν στην Donovitsa τον γιο της , ήταν μόλις δεκαπέντε χρονών ... Μαζέψατε τα παιδιά μας, τα στείλατε μακριά και τώρα τα φέρνετε πίσω, εδώ στην Πρέσπα, να τα μετατρέψετε σε στρατιώτες ... Και τι μας είχατε πει; Τι μάς είχατε υποσχεθεί, αγαπητέ Ζαχαριάδη;
Γιατί αγαπητέ Ζαχαριάδη;
Μήπως δεν μας ζητήσατε να δώσουμε τα πάντα για τον αγώνα; Σας εμπιστευτήκαμε και δώσαμε τα πάντα, ότι είχαμε. Όταν μας είπατε όλοι τα όπλα, όλοι πήραμε τα όπλα. Κάναμε ακριβώς όπως ζητήσατε. Τώρα τα χωριά μας είναι έρημα και τα σπίτια μας είναι άδεια, μόνο αράχνες ζουν εκεί και υφαίνουν τους ιστούς τους ...
Γιατί αγαπητέ Ζαχαριάδη;
Όταν μας ζητήθηκε να δώσουμε ό, τι είχαμε στον αγώνα, δώσαμε ό, τι είχαμε. Όταν είπατε ότι ο εχθρός δεν πρέπει να περάσει από Vicho κάναμε τα πάντα για να τον σταματήσουμε. Έχουμε σκάψει όλους τους λόφους και τα βουνά, από εδώ μέχρι εκεί και βαθιά στις τρύπες εμείς οι ίδιοι θαφτήκαμε. Έχουμε σκάψει τάφρους και bunkers με αυτά τα χέρια. Μας είπαν να το κάνουμε αυτό και κάναμε όπως ζητήσατε. Από βunker σε βunker, από τάφρο σε τάφρο, έχουμε σκάψει χωρίς να βγάλουμε ήχο. Ποιος έχει πλέον την δύναμη να εκδιώξει τους ανθρώπους μας, από εκεί; Ούτε ο εχθρός μας, ούτε καν πουλί μπορεί να πετάξει, απαρατήρητο. Μας είπαν να το κάνουμε αυτό και αυτό ακριβώς κάναμε.
Δυστυχώς, μας σπρώξατε στο σκοτάδι. Κοίτα, αγαπητέ Ζαχαριάδη, βλέπεις καμιά χαρούμενη γυναίκα; Τις βλέπεις να συνεχίζουν τις ευτυχισμένες ζωές τους, χαμογελώντας και φορώντας λευκά; ... Είμαστε όλες ντυμένες στα μαύρα.
Όταν πέσει η νύχτα τρέχουμε για να δούμε τα μικρά μας που κρύβονται στις φυλλωσιές του δάσους και στο ρυάκια. Στη συνέχεια, βήμα-βήμα, φορτωμένες με κορμούς και πέτρες στους ώμους μας, ανεβαίνουμε μέχρι το Lundzer, Bela Voda, Chuka, Lisets και άλλους λόφους ... Οι μητέρες έχασαν το γάλα τους, στέγνωσε, μειώθηκε, από τον πόνο και την εξάντληση, αλλά δεν έχουν χάσει το βηματισμό τους και την θέληση τους να πολεμήσουν για τον αγώνα ...
Όμως, σύντροφε Ζαχαριάδη, ζούμε σε συνεχή φόβο. Μεγάλο φόβο ότι, αν όχι σήμερα, τότε αύριο, μια νέα τραγωδία θα μας συμβεί. Είμαστε σε συνεχή φόβο ότι θα λάβουμε δυσάρεστα νέα για τα παιδιά μας, τους συζύγους, τα αδέλφια, τους φίλους και κάθε μέρα περισσότερο σκοτάδι πέφτει πάνω μας.
Μήπως είπα κάτι κακό; Πες μου, είπα κάτι λάθος;
Μου είπαν να κάνω μια ομιλία. Αλλά δεν ξέρω πώς να κάνω μια ομιλία. Μιλάω απευθείας από την ψυχή μου, αγαπητέ Ζαχαριάδη ... Και τώρα μας λέτε ότι η νίκη είναι κοντά; Κοντά για ποιον; Ποιος θα αφαιρέσει το σκοτάδι από εμάς; Λέτε ότι η νίκη είναι κοντά, αλλά όταν θα έρθει, θα υπάρχει κάποιος να γεννήσει, να κάνει ένα σπίτι, να ανάψει τη φωτιά; Οι φωτιές μας έχουν σβήσει, αγαπητέ μου Ζαχαριάδη ... Δεν είμαστε πια αυτό που ήμασταν και αυτό που θέλουμε δεν είναι πια εκεί για μας, όλα έχουν τελειώσει ... "
Η Ευγενία ένωσε τα χέρια της και τα ακούμπησε στο βήμα, τοποθέτησε τον κρόταφο της πάνω σε αυτά και άρχισε να κλαίει δυνατά. Υπήρχε σιωπή μέσα στην εκκλησία. Φάνηκε ότι ακόμα και οι άγγελοι και οι άγιοι, σιωπηλοί για αιώνες, σαν να ήταν έκπληκτοι και ταπεινοί μπροστά της ...
«Τι περισσότερο μπορώ να πω, αγαπητέ Ζαχαριάδη; ... Κάναμε ό, τι μας ζητήθηκε και τώρα θέλουμε να ξέρουμε, γιατί τόσα κακά μας συμβαίνουν; Σκοτάδι, αγαπητέ Ζαχαριάδη έχει πέσει πάνω μας, όσο εμείς περιμένουμε με αγωνία τη νίκη που, κάθε μέρα, μας υπόσχεσαι, αλλά η έρημη και τόσο κοντά νίκη για την οποία μιλάτε, την πληρώνουμε όλο και περισσότερο με τα παιδιά μας, με τα σπίτια και τα χωριά μας που καίγονται σύριζα και μας ωθεί ακόμη περισσότερο στην σκοτεινή άβυσσο ...
Λέτε ότι η νίκη είναι κοντά; ... Όμως, για ποίους είναι κοντά; Για εμάς; Ακόμη και οι τοίχοι των σπιτιών μας χάθηκαν, έχουν ισοπεδωθεί από τους εχθρούς μας ... Λέτε η νίκη είναι κοντά, αλλά θα υπάρξει κάποιος για να τη χαρεί, για να είναι ευτυχισμένος, για να ανοικοδομήσει, για να οργώσει, να σπείρει, να γεννήσει, για να τραγουδήσει ...; Σας ερωτώ, ε;;;! Σας ρωτώ ... δεν μπορώ παρά να κλαίω ... κλαίω, όχι μόνο για τον εαυτό μου, αλλά για όλες τις μητέρες, για όλες τις χήρες, για όλους τους τραυματίες και ακρωτηριασμένους και ... θέλω να κλάψω γι 'αυτό, αυτό,» Η Ευγενία άγγιξε το στήθος της , "εκεί που πονάει ... όπου σφίγγει, όπου πνίγει ... Τι άλλο μπορώ να πω; Επιτρέψτε μου να μιλήσω στους συντρόφους και να τους πω να φροντίσουν τα παιδιά μας εκεί ψηλά στο μέτωπο και να τους πουν ότι εμείς, οι μητέρες τους, τα σκεφτόμαστε, τα αγαπάμε και τα ικετεύουμε να προσέχουν πολύ ... παρακαλώ να προσέχουν πολύ ... ο Θεός και η Παναγία να σας προστατεύσει ... » Αυτά είναι όλα, από μένα, αυτά είναι όσα ήθελα να πω ...», κατέληξε, η Ευγενία.
Σιωπή αιωρούνταν πάνω της, καθώς η Ευγενία αισθάνθηκε λυπημένη και πνιγμένη από συναίσθημα. Τότε, εκείνη τη στιγμή, κάποιος από το πλήθος φώναξε ένα σύνθημα σε σχέση με τον αρχηγό και όλη η εκκλησία βρόντηξε και ζωντάνεψε ξανά.
Η Ευγενία κάλυψε το πρόσωπό της με τα χέρια της και ακούμπησε τους αγκώνες της στο βήμα και φάνηκε σαν να έκανε προσευχή. Έκλεγε με λυγμούς και με αναφιλητά και με τα αναφιλητά, οι ώμοι της έτρεμαν και το βήμα έτριξε κάτω από το μεγάλο πόνο της ... Στη συνέχεια, με προσοχή, έφυγε από το βήμα και κατέβηκε τα σκαλιά, τα οποία εμφανώς λύγισαν κάτω από το βάρος των κουρασμένων ποδιών της.
Ο Ζαχαριάδης σηκώθηκε. Γύρισε προς το πλήθος, σήκωσε τα χέρια του και έκανε νεύμα για να σταματήσουν. Στη συνέχεια, πάτησε επάνω στη σκηνή. Τα βήματά του ήταν αθόρυβα καθώς περπατούσε μέχρι τα σκαλοπάτια κατασκευασμένα από σκληρές σανίδες δρυός. Τα βήματα του ήταν αθόρυβα, όχι επειδή δεν είχαν ήχο, αλλά επειδή τα αυτιά όλων ήταν κωφά από τις δυνατές φωνές και ανάταση. Όλοι σηκώθηκαν, χτύπησαν τα χέρια τους και ορισμένοι φώναξαν κι άλλα συνθήματα. Μόνο η Ευγενία, σαν ένοχος για κάτι, ήσυχα, σχεδόν χωρίς να γίνει αντιληπτή, κάθισε στον πάγκο μακριά από τη Βέρα και ανασήκωσε και έσφιξε τους ώμους της. Τα δάκρυα, όπως τα μαργαριτάρια, κρεμόταν από τις μακριές μαύρες βλεφαρίδες της. Έχει τοποθετήσει το μαύρο τσεμπέρι της, πάνω στο κεφάλι της και καλύπτει το πρόσωπό της με τις τραχείς παλάμες της.
Ο ηγέτης βρισκόταν πίσω από το βήμα. Κοίταξε κοντά και μακριά, ψηλά πάνω από όλους και πολύ πίσω από το πλήθος. Ένα σχεδόν ορατό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό του που έμοιαζε σαν να τέντωνε τα μισοκλεισμένα μάτια του. Η Βέρα αμέσως ανέβηκε στη σκηνή, στράφηκε προς το πλήθος και με όλη της τη δύναμη φώναξε: "Ζήτω ο μεγάλος ηγέτης μας, σοφός, γενναίος, άξιος και πολύ αγαπημένο από τον ελληνικό και σλαβομακεδονικό λαο τέκνο μας!»

Ολόκληρη η σειρά των άρθρων "Το μεγάλο ψέμα" (The Great Lie), στα αγγλικά, εδω

ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗΣ

Mε αφορμή τον έντονο ενδομακεδονικό διάλογο που αφορά τους Μακεδόνες και την θέση τους στο σύγχρονο κόσμο, από Μακεδόνες που ανήκουν σε διάφορα κόμματα, είναι ανένταχτοι, ή έχουν διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες ή απόψεις, απευθύνω έκκληση για έκφραση των απόψεων, με ξεκάθαρο και προσωπικό χαρακτήρα και ευθύνη, δίχως οποιεσδήποτε αδικαιολόγητες και ουδεμία σχέση έχουσες με το διάλογο αιχμές και κακόβουλους χαρακτηρισμούς, προσωπικού χαρακτήρα, όπως δυστυχώς συνέβη.

Οι υπάρχουσες διαφορετικές και προσωπικές απόψεις θα πρέπει να εκφρασθούν με δημοκρατικό τρόπο, ήπιο, κόσμιο, αλλά και ξεκάθαρο, ρητό και καθαρό, τεκμηριωμένο και μη αντιφατικό. Ετσι μόνο θα επιτευχθεί η επιθυμητή ακέραια καταγραφή τους με τυχόν τροποποίηση προσωπικών απόψεων και επακόλουθα μελλοντική σύνθεσή τους.

Εν προκείμενω όσο με αφορά, επιθυμώ απολύτως ΚΑΛΟΠΙΣΤΑ να συμμετάσχω σε ένα τέτοιο ενδομακεδονικό διάλογο, με τρόπο ήπιο μεν, ξεκάθαρο και αστρογγύλευτο δε. χωρίς οποιεσδήποτε προσωπικές αιχμές, αφού δεν θεωρώ ότι έχω οποιεσδήποτε προσωπικές διαφορές, με κανένα Μακεδόνα ακτιβιστή. Εχω μόνο προσωπικές, διακριτές απόψεις, τις οποίες επιθυμώ να τις σεβαστούν όλοι, άσχετα αν τις υιοθετούν. Οπως κάνω και εγώ. Οι οποίες σε ορισμένα είναι ΚΟΙΝΕΣ αλλά σε άλλα διαφορετικές. Για αυτό είναι και προσωπικές. Αυτονόητα, εννοώ διαφορετικό διάλογο, από ένα μακεδονικό-αντιμακεδονικό αντιπαραθετικό διάλογο, από την άλλη ως ανένταχτος, θεωρώ ότι η ανανέωση σε όποιο κόμμα ή φορέα γίνεται, είναι επιθυμητή και αναγκαία, με την ξεκάθαρη προϋπόθεση όμως ότι το νέο θα είναι καλύτερο από το παλιό. Με βάση αυτή την προϋπόθεση τάσσομαι κατά της πρότασης αλλαγής στο Ουράνιο Τόξο, αφού ουδεμία ορατή εναλλακτική ΚΑΛΥΤΕΡΗ λύση υπάρχει. Αυτονόητα, αυτό αποτελεί απόφαση των μελών του και μόνο. Οπως και θεωρώ τις νέες ηγεσίες σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, πολύ χειρότερες από τις προηγούμενες. επακόλουθο της παραπέρα κοινωνικής συντηρητικοποίησης της κοινωνίας, εξαιτίας και της βαριάς κρίσης.


υ.γ οτιδήποτε έχει γραφεί από εμένα, αποτελεί προσωπική μου άποψη και κανενός τρίτου, άσχετα που αυτές εκφράζονται. όπως και οτιδήποτε επιθετικό και ξεκάθαρα υβριστικό και ψευδές, προσχηματικό ή μη, έχει γραφεί εναντίον μου προσωπικά. Επίσης αποτελεί προσωπική υποχρέωση μου σε αμυντική απάντηση, για διαδικτυακό εκ παραδρομής και ταχύτητος, συχνότατης παράλειψης προσωπικής υποσημείωσης. για διαδικτυακή ή μη συκοφαντία. Φιλικά, Μισίρκωφ