Ο πατριάρχης Θεοφύλακτος, εξομολογητής αρχόντων και βασιλέων , έγραψε στο τέλος της ζωής του τα απομνημονεύματα του. Μέσα στις περιγραφές των αμαρτιών και των συμβουλών που έδινε καταχώρησε, στην μεμβράνη 1014, μια ανατριχιαστική ιστορία που κατέληγε στο φόνο μιας φημισμένης οικογένειας, άγνωστης καταγωγής, πάντως πλούσιας κι αριστοκρατικής που τιμήθηκε με κορυφαία αξιώματα από τη Βασιλεύουσα.
Υστερα από χίλια χρόνια τούτο το φονικό απέκτησε απρόσμενο ενδιαφέρον και η λογομαχία των ειδικών για τη γνησιότητα της μεμβράνης φούντωνε τις συζητήσεις μέσα στο λαό. Και η υπόθεση συνδέθηκε με θρύλους και παραδόσεις, μπλέχτηκε η προφητεία του Πατροκοσμά με λόγια του Παϊσίου κι ο κόσμος περίμενε την εξέλιξη. Όμως η σημασία του πράγματος βρίσκονταν αλλού, οι έξυπνοι κάτι κατάλαβαν, ώσπου διέρρευσε η αλήθεια από το Μέγαρο Μαξίμου: «Οι απόγονοι της Οικογένειας εκείνης, δικαιωματικά θα κληρονομήσουν το Θησαυρό του βασιλιά Ααρών.”
Οσοι επίγονοι επέζησαν ήταν άγνωστο που κατοικούσαν, ο Ντοστογιέφσκι τους βάπτισε Ρασκόλνικους, το πατριαρχείο σχισματικούς, πραγματικά πολύ λίγοι ήξεραν το μυστικό τους.
Ηλθε η μέρα που τα ονόματα του μύθου κέντρισαν την προσοχή πολλών παραγόντων στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, αναμείχτηκαν ενεργά οι πρεσβείες του Ιστραήλ και της Αγκυρας και δεν άργησε να διαμαρτυρηθεί η Αρμενία και να κατηγορήσει την Μοσάντ για απαράδεκτη εισβολή στα κρατικά της αρχεία.
Επίσημα η Αθήνα δεν αντέδρασε, ας όψεται η κρίση δηλαδή, όμως γεγονός είναι πως πάλι ξόδεψε τα περισσότερα κονδύλια…ιδρύοντας Γραφεία Πολιτικών Υποθέσεων σε κάθε νομαρχία. Κι άλλοι βαλκάνιοι μπήκαν τότε στο χορό, έβλεπες καθημερινά να εξορμούν χρυσοθήρες από την παλιά Ελλάδα, την Ηπειρο, βόρεια και νότια, την Μακεδονία, παλιά και νέα, τη Θράκη, ανατολική και δυτική, οι πάντες έψαχναν στα πιο απίθανα σημεία της πάλαι ποτέ Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Αλλοι όμως σοβαροί θησαυροκηνυγοί, μορφωμένοι κι ελεύθεροι, είχαν άλλη τακτική, αυτοί δεν ερευνούσαν στα βουνά και στα πηγάδια, διερευνούσαν τα ονοματεπώνυμα και τα τοπωνύμια τους. Σε αυτές τις έννοιες μελετούσαν τις ρίζες τους κι ανέπτυξαν ποικίλες θεωρίες για να αποδείξουν στο δικαστήριο της Χάγης ότι είναι γνήσιοι απόγονοι του Ααρών, του τελευταίου βασιλιά κι επομένως κληρονόμοι του. Εγραψαν πραγματείες και διαφήμισαν την σκέψη τους στο διαδίκτυο με χαρακτηριστικές επιφυλλίδες, όπως “Ραντεβού στην Καρδίτσα”, “Σύμμικτος λαός”.Λιθοξόου, εκδ. μπατάβια, “Το διαμάντι της Πρέβεζας”, “Ο σταυρός της Μπάνιτσας”, “Μπράτης ο αδελφός μου”, “Μαϊκόπουλος”, “Τα ποιήματα της Πλούμιτσας”, κ.α. Μια από αυτές ξεχώριζε, πράγματι, “Τα όπλα της Βάρκιζας” είχε χιούμορ και ιστορία και το απόλαυσαν οι φοιτητές, αριστεροί και δεξιοί.
Στην Θεσσαλονίκη αυτή την εποχή που διανύομε ,δημοσίευσε η ‘ΛΟΖΑ’ σχετικό άρθρο ενός πολιτικού πρόσφυγα κι έγινε ανάρπαστη, μιάς κι έδινε πληροφορίες για τις πιθανές τοποθεσίες του θησαυρού. Ετσι το τεύχος 19 επανεκδόθηκε 34 φορές την Ανοιξη και πληθύνονταν ολοέν οι συνδρομητές του περιοδικού, από τα Κρέστενα ως τη Βόνιτσα, κι από το Καρλόβασι της Σάμου ως τη Ζαγορίτσανη της Καστοριάς . Ορίστε τρεις λίστες με τοπωνύμια για τους … υπομονετικούς αναγνώστες.
1 ΟΜΑΔΑ : ΠΑΡΑΘΑΛΛΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΜΟΡΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ
Πράβι, (πράβο= ευθεία, δίκαιο) η Ελευθερούπολη της Καβάλας.(Kabala,εβραϊκό) Προσφυγή για πληροφορίες σε τοπικά ονόματα,σαν κι αυτά : Τσέτλας, Τσιώμος, Σώμης, Σόπης, Μητρούσης, Νάτσιος, Μπέλλος, Ντότος, κλπ
Κιούπκιοϊ, η Πρώτη Σερρών, γενέτειρα του Καραμανλή. (Γκιουπ-κιοϊ=Γυφτο-χώρι. Πληροφορίες στο έθιμο της «ντερβένας», της φωτιάς στο Καρναβάλι με ξύλα από την «πουλιάνα»)
Βρασνά: Θέρετρο δίπλα στην Ασπροβάλτα Θεσσαλονίκης. (Μπράζνα = χαράδρα, αυλάκι που όντως υπάρχει στο παλιό ορεινό χωριό.)
Κομίτσα, περιοχή-θέρετρο της Ουρανούπολης, Αγίου Ορους. Στην ορεινή Χαλκιδική δεσπόζουν τα Βράστανα, το Μεταγγίτσι και προπαντός η Αρναία ( το ξεχασμένο Λιαρίγκοβο) με τα όμορφα χωριά της: “Νοβοσέλο” (Νεοχώρι, το αρχιτεκτονικό στολίδι) το Δρεβένικο και το Σούγκλιανι.
Στην Πιερία η Γρίτσα, δίπλα στην παραλία Λιτοχώρου, ο Σβορώνος (ίσμπορ = πηγή), 3 Km από Κατερίνη, με δυο έθιμα, το Καρναβάλι και το πλύσιμο των ρούχων με τη στάχτη. Επίσης η Τοπόλιανη και τα Βρύα (Μπριάζα). Δίπλα στον Πλαταμώνα τα Πούρλια (Νέοι Πόροι) και στον Ολυμπο η Ραψάνη. Αξιοπρόσεκτη η ταβέρνα “Ιζμπουρας” Προσοχή και στην Σκοτίνα, Βαρδικούσα παλιότερα. Καλημέρα και στον Μύτικα , (Μίτκας = Δημήτρης) στην κορυφή…
Στο Ν. Λαρίσσης, στον Κίσσαβο, υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον. Βελίκα, παραθαλλάσιος και μεγάλος οικισμός, ψηλότερα η Σωτηρίτσα και πιο πάνω προς την Αγιά, η Σελίτσανη (Ανατολικόν, επίσημα).
Βόλος. ( Στον μεσαίωνα λεγόταν η πόλη Γόλο εκ του Γκόλο = γυμνότοπος-Κορδάτος και εγκυκλοπαίδειες για τους εποικισμούς των Σέρβων. Επίσης και ονομασία Βόλος = σλαβική θεότητα της κτηνοτροφίας, βολ= βόδι). Χωριά του Πηλίου : Γορίτσα, Βίζιτσα, Ζαγορά, Μακρυνίτσα, Πινακάτες, Τσαγκαράδα κλπ, με ειδικό γνώρισμα την αρχιτεκτονική και τα τσιπουράδικα. Βελεστίνο sos, η πατρίδα του Ρήγα
Στην Δ. Ελλάδα, στο Ιόνιο, προσέχουμε τα παρακάτω
Μεσολόγγι και τα νησάκια του Κλείσοβα και Κόμμα. Βορειότερα η Βόνιτσα, η Πρέβεζα, παραλία Λούτσας και η Πάργα η τραγουδισμένη. Ψηλότερα η Ηγουμενίτσα και Κεραμίτσα., Λούρος το ποτάμι, Γαρδίκι, κ.λ.π.
Στην περιοχή της Αττικής έχουμε Βρανάς, Σέσι, Κούντουρα, Μήλεσι, Λεγρενά, Μαλακάσα. Προσοχή στις συνοικίες Λιόσια, Γαλάτσι, Βίλια,Πλάκα, Λούτσα, Σπάτα, Βάρκιζα, Δραπετσώνα, Γκιούρκια κλπ
Χωριά της Εύβοιας: Ζάρακες, Λουκίσια, Σέτα, Νικάσι, Βασιλίνα, Γιάλτρα, Πηδουλέικα Κάμπια κλπ
Εικόνα 1: Μεγάλος παραθαλάσσιος οικισμός στον Ν. Λαρίσης.
2 ΟΜΑΔΑ : ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΟΣ (ΜΟΡΙΑΣ)
Αχαΐα: Καλέντζι ( λασπότοπος, χωριό του Παπανδρέου), Χαλανδρίτσα, Βάρδας και προπάντων η Βοστίτσα (βόστα-βοστάν = κηπούπολη), το πανέμορφο Αίγιο.
2 Κορινθία: Βέλο, Κιάτο, Κάλιανοι, Γκούρα. Πολέικα και Ζαρκέικα στο Κρυονέρι. (πόλε = κάμπος)
3 Αργολίδα: Τολο (ντόλο = κάτω), Ράδο (ράντο = χαρά), Κολιάκι, Βλαχοπολέικα.
4 Ηλεία: Κρέστενα (το χωριό του Κωνσταντόπουλου, κρ’στ = σταυρός), Γαστούνι (γκάστες = εσώρουχο), Ροβιάτα, Λεχαινά ( χωριό του Α. Καρκαβίτσα-το λουκάνικο με το…παχύ έντερο, σημαίνει το όνομα του) Στην περιοχή του Πύργου το αρνάκι, το λένε κάποιοι ηλικιωμένοι, γιάγνι, το ευχαριστώ σπολάϊ τι, όπως ακριβώς στην Έδεσσα .Για τους σλαβικούς τάφους στην Ολυμπία ο δήμαρχος, κ. Κοτζιάς.(κόζια) Ζουμ στα Κούκουρα, νυν Σαλμώνη, χωριό του Δεσπότη Άνθιμου ( Διονύσιος Ρούσσας κοσμικά. Ρους =ξανθός, κοκκινωπός, στην απαγορευμένη γλώσσα εντός της Ελλάδος. « Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις »,είπε κάποτε ο Αριστοτέλης) .
5 Αρκαδία. : Βύτινα, Κόλλινες, Δημητσάνα, Νέστανη, Βαλτεσίνικο και Βαλτέτσι. Μουλάτσι (το Ελληνικόν, χωριό του Αβραμόπουλου), Κοντοβάζαινο, Καρίταινα, Δολιανά, Τρίπολις( τρι-πόλε = τρία οροπέδια, για τον Μαλιγκούδη Ντροπό λνιτσα= Τριπολιτσά).Στεμνίτσα sos. Ποτάμι και λίμνη του Λάδωνα.(ελληνικό μάλλον παρά σλαβικό έτυμο από Λάντα, προχριστιανική θεότητα που «τιμάται» στην Ρωσία) Για το “αρκαδικό ιδεώδες” Νακρατζάς, Λιθοξόου (1) και Vasmer με τα 2500 τοπωνύμια στην επικράτεια.
6 Μεσσηνία: Λόγγα, Ανδρούσα, Ανδρίτσαινα, Διαβολίτσι, το ιστορικό Ναβαρίνο (η Πύλος, πατρίδα του Γιάννη Ρίτσου), δίπλα η Γιάλοβα, Γαργαλιάνοι κλπ. Καλό είναι να μελετηθεί ο ποταμός Νέδας, ο παραπόταμος Αράπιτσα και το φαράγγι του Λούσου. Και βέβαια τα δεκάδες ονόματα της Μάνης. (Βλ.Δ. Μέξη για την Μάνη και ιστορία του Βυζαντίου του Οσρογκόρσκι κ.α.) Γαρδίκι κι εδώ, Και στη Θεσπρωτία, Και Αρκαδία, Θεσαλία κλπ, άρα αποκλείεται η βλαχοαρβανίτικη εκδοχή.
7 Λακωνία : Βαρβίτσα, Βουτρούβη, Βρέσθενα, Γέρμα, Γαρδενίτσα, Γκοριτσά, Πελλάνα, Τσόπακας, Γεωργίτσι, Αγριανοί, Βιγκλάφια, Φαρακλό, Μέξαπος. Εκκλησιαστικά, μητρόπολη Ζαρνάτας. Ψηλότερα από το Γύθειο ο χρυσοθήρας φθάνει στην Πλούμιτσα,χωριό του Νικηφόρου Βρεττάκου (φέτος 100 χρόνια από την γένηση του.) Περισσότερα για την περιφέρεια στο μυθιστόρημα της Κατερίνας Καριζώνη “Το μεγάλο Αλγέρι” Καστανιώτης, όπου οι Μανιάτες-πειρατές τιμούν τις μέρες της “τρέβας” (Αφού συμφωνήσουν για ειρήνη μπορούν να βγούνε για δουλιές και να μαζέψουν τα χόρτα), επίσης «σουσουμπάμπα» το ουράνιο τόξο στα χωριά Τζίμοβα, Σουκολόη κλπ, σελ.99 )
3. ΟΜΑΔΑ : ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ
Τρίκαλα: Αρδάνι, Δολιανά, Γαρδίκι (γκ’ρτι = στήθος, φράγμα, οχυρό), Ζάρκο, Σταγιάδες, Καλαμπάκα = Σταγοί (στάγιες = δωμάτια, σπηλιές-λαζαρίνες το εθιμο)
Στον Ν. Καρδίτσας: Η πόλη της Καρδίτσας, Ρεντίνα. Τύρνα = Ελάτη, Γαρδίκι, Μέγδοβας, Σμόκοβο, Ραχωβίτσα = Μάραθος κλπ. (Αμέτρητα τα βλαχόφωνα χωριά της Πίνδου με σλαβικές ονομασίες, στο διαδίκτυο).
Στον Ν. Λαρίσσης τα χωριά : Αζωρος.Βερδικούσα,Δάμασι, Καρίτσα, Ελασόνα, Μελούνα, Τσαρίτσανη, λίμνη Κάρλα, κλπ Ούζο στον Τίρναβο, προτείνει η Μ. Γκουσιάρη –ΝΕΤ, οκ, ο δήμαρχος του Κιλελέρ κ. Κομίτσας
Φθιώτιδα: Ζητούνι (ζίτου = σιτάρι) η Λαμία.(2) Παύλιανη, Γαρδίκι, Μάζι, Γουλέμι, Ζέλι, Κόμα, Λιτοσέλο, Καμπιά κλπ
Ευρυτανία. Καρπενήσι, Γρανίτσα, Ζελενίτσα = Πρασιά, Βίνιανι, τα βουνά Γκιώνα, Βαρδούσια κλπ
Φωκίδα. Γραβιά, Δέσφινα, Αρτότινα. Σερνικάκι και προπαντός τα Σάλλωνα (Αμφισσα, πατρίδα του Δελμούζου,Καρούζου, Παπαλουκά) Στο Καρναβάλι των Σαλλώνων “το κηνύγι του χαμένου θησαυρού” και “τα στοιχειά της Χάρμενας και της Τέχολης” Γλέντι στην ταβέρνα ΣΑΛΛΩΝΑ- Ηλίας Μπότσιος.
Βοιωτία: Αράχωβα η ξακουστή, Δόμβραινα, Ζελίτσα, Κιβέρι, Λούτσι, Στροβίκι κλπ
Αιτωλοακαρνανία.: Μύτικας, Κατόνα, Ματαράγκα και προπάντων το Μπόχορ, το Αγρίνιο, εξού το όνομα Μποχώρης, το Βελούχι. κλπ Αρτα: Πέττας, το διάσημο Βουλγαρέλι (Δροσοπηγή), Ανω Καλεντίνι, Κομπότι, κλπ Θεσπρωτία : Δημάρι , Πράμαντα, Ηγουμενίτσα. Επισκεψη στα χωριά του Σουλίου, (από τα βουνά Ζαβρούχο και Μούρκα): Αβαρίνο, Σαμονίβα = μοναχικό χωράφι, κλπ
Ιωάννινα : Οι συνοικίες της πόλης Καλούτσιανη και Σιάραβα. Επίσκεψη στην Μότσιανη (Πωγιανή, πατρίδα του Προέδρου Παπούλια).Τιμητική μνεία στο Συράκο (σιρόκο = φαρδύ) Ψηλότερα το Παλιό Σέλι. (σέλο = χωριό, παρετυμολογία η βλαχοπροσπάθεια Σέλλι-Σελλοί = Ελληνες). Γκότιστα χωριό στο Μέτσοβο. Γράμμος. Βασιλίτσα πάνω στο Περιστέρι (Λάκμος). Τα γραφικά Ζαγοροχώρια στο Μιτσιγκέλι (στάση στο Ζαγόρι και Τσεπέλοβο), τα χωριά της Πέπελης (πέπελ = στάχτη) κι από εκεί στον Σμόλικα, στα χωριά της Κόνιτσας (αλογότοπος). Επικεντρωνόμαστε στο μεγαλύτερο, στο Κεράσοβο, όπου οι χωρικοί διηγούνται δύο παλιά έθιμα, Α ) “τα ρουσάλια” , κοινως ρουσαλίες, με ιδιαίτερο γνώρισμα τις πίτες που πηγαίνουν στην εκκλησία και Β) “η πιρπιρούνα”, το γνωστό “βάι ντουντουλέ”, στις ανομβρίες (Διαβάστε το “Κεράσοβο” 1985 του Κιτσάκη που ξεκινά ως εξης : «ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ, το 1953 του άλλαξαν το ιστορικό όνομα και το ονόμασαν
…ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. Όμως η αυθαίρετη αυτή μετονομασία αποδοκιμάστηκε έμπρακτα από το σύνολο των χωριανών μας και των κατοίκων της επαρχίας μας, γιατί στην συνείδηση όλου του κόσμου και στη καθημερινή προφορική κουβέντα του το χωριό μας είναι και παραμένει το ΚΕΡΑΣΟΒΟ. (Κεράκι …στην μονή της Ζίτσας.)
Γρεβενά : Γρεβενά (από το γκρέμπεν = κτένι και την παραγωγική κατάληξη-α, όπως Βοδενά, Βελλεσά κλπ), Δεσκάτη (ντ’σκα = σανίδι), Κοπρίβα (το σεισμόπληκτο Κνίδι), Σέλιτσα (Εράτυρα) , Καλλονή (Λούντσι), μονή της Ζάβορδας . SOS η Λάβδα με την τσουκνιδόπιτα. Tέλος πάντων… οι τυχεροί του θησαυρού χορεύουν τον «Ιζμπουρα» στην Βάλια Κάλντα, ενώ οι άτυχοι – απροβλημάτιστοι, το χορό του Ζαλόγγου ή την “Σόφκα” του Κιλκίς. Τη συμπάθεια μου Κοζανίτες (κόζια = δέρμα, προβιά) και λοιποί Θρακομακεδόνες. Για σας θα γράψει η «σουσουμπάμπα» και η κόρη της, η ειρήνη. (μύθος του Βορά)
Εικόνα 2: πανάρχαιας εργασία το μάζεμα της “τρέβας” ( χόρτου )
(1) Σημείωση.
Βλ. “Τα χωριά της Ελλάδας το 1836” Δ. Λιθοξόου, στο ιντερνέτ. (2) Σημείωση.«… ΤΟ ΖΗΤΟΥΝΙ, λοιπόν, το ονόμασαν σε Λαμία….Ήταν τόσο άκομψο, που ο λαός μας παλιότερα έλεγε…-πες Λαμία, - κόλλα μία, και σου τράβαγε μια σφαλιάρα που έβλεπες τον Περικλή σαν μερακλή….Μάλιστα, όταν μετενόμασαν το Ζητούνι σε Λαμία, έδωσαν και την ονομασία του νομού…Φθιώτις…Νομός Φθιώτιδος, λες και ήξεραν οι ντόπιοι Ρωμιοί τι εστί Φθιώτις…Γι’ αυτό και επροτάθη να ονομασθει Νομός Ζητουνίου, αλλά τελικά πέρασε των καλαμαράδων της Αθήνας,,, Όμως έχει ο καιρός γυρίσματα….» Phorum.gr. ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΖΗΤΟΥΝΙ…Απρίλιος 24, 2009.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ο Κάθε άνθρωπος κι ο κάθε λαός έχει το “Προπατορικό Αμάρτημα του”. Όχι όμως για να υποφέρει. Το έχει για να ωριμάζει και να αυτοβελτιώνεται. Μονάχα ελεύθερος ο άνθρωπος και αγωνιζόμενος για το καλό και το δίκαιο, κατακτά την αρετή-παράδεισο. Απεναντίας, όποιος συμβιβάζεται, ποτέ δεν θα νοιώσει ευτυχισμένος. Δουλεία λοιπόν η ή αυτογνωσία και αξιοπρέπεια; ( «Να είσαι ο εαυτός σου.», είπε ο Νίτσε) Ο Μπαρπαμήτσος ήταν αγράμματος, δεν είχε διάθεση για φιλοσοφία, έβγαλε από τη νταλάκα τη φλογέρα του κι άρχισε να σφυρίζει το “Βαρκάρη του Βόλγα”: «Ολοι είμαστε αδέρφια,
Στα κρυφά, στα φανερά….»
Σπολάϊτι φίλοι μου.
Γ. ΝΤΑΝΗΣ Το άρθρο αφιερώνεται στον μεγάλο δάσκαλο ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΘΟΞΟΟΥ.
Υστερα από χίλια χρόνια τούτο το φονικό απέκτησε απρόσμενο ενδιαφέρον και η λογομαχία των ειδικών για τη γνησιότητα της μεμβράνης φούντωνε τις συζητήσεις μέσα στο λαό. Και η υπόθεση συνδέθηκε με θρύλους και παραδόσεις, μπλέχτηκε η προφητεία του Πατροκοσμά με λόγια του Παϊσίου κι ο κόσμος περίμενε την εξέλιξη. Όμως η σημασία του πράγματος βρίσκονταν αλλού, οι έξυπνοι κάτι κατάλαβαν, ώσπου διέρρευσε η αλήθεια από το Μέγαρο Μαξίμου: «Οι απόγονοι της Οικογένειας εκείνης, δικαιωματικά θα κληρονομήσουν το Θησαυρό του βασιλιά Ααρών.”
Οσοι επίγονοι επέζησαν ήταν άγνωστο που κατοικούσαν, ο Ντοστογιέφσκι τους βάπτισε Ρασκόλνικους, το πατριαρχείο σχισματικούς, πραγματικά πολύ λίγοι ήξεραν το μυστικό τους.
Ηλθε η μέρα που τα ονόματα του μύθου κέντρισαν την προσοχή πολλών παραγόντων στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, αναμείχτηκαν ενεργά οι πρεσβείες του Ιστραήλ και της Αγκυρας και δεν άργησε να διαμαρτυρηθεί η Αρμενία και να κατηγορήσει την Μοσάντ για απαράδεκτη εισβολή στα κρατικά της αρχεία.
Επίσημα η Αθήνα δεν αντέδρασε, ας όψεται η κρίση δηλαδή, όμως γεγονός είναι πως πάλι ξόδεψε τα περισσότερα κονδύλια…ιδρύοντας Γραφεία Πολιτικών Υποθέσεων σε κάθε νομαρχία. Κι άλλοι βαλκάνιοι μπήκαν τότε στο χορό, έβλεπες καθημερινά να εξορμούν χρυσοθήρες από την παλιά Ελλάδα, την Ηπειρο, βόρεια και νότια, την Μακεδονία, παλιά και νέα, τη Θράκη, ανατολική και δυτική, οι πάντες έψαχναν στα πιο απίθανα σημεία της πάλαι ποτέ Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Αλλοι όμως σοβαροί θησαυροκηνυγοί, μορφωμένοι κι ελεύθεροι, είχαν άλλη τακτική, αυτοί δεν ερευνούσαν στα βουνά και στα πηγάδια, διερευνούσαν τα ονοματεπώνυμα και τα τοπωνύμια τους. Σε αυτές τις έννοιες μελετούσαν τις ρίζες τους κι ανέπτυξαν ποικίλες θεωρίες για να αποδείξουν στο δικαστήριο της Χάγης ότι είναι γνήσιοι απόγονοι του Ααρών, του τελευταίου βασιλιά κι επομένως κληρονόμοι του. Εγραψαν πραγματείες και διαφήμισαν την σκέψη τους στο διαδίκτυο με χαρακτηριστικές επιφυλλίδες, όπως “Ραντεβού στην Καρδίτσα”, “Σύμμικτος λαός”.Λιθοξόου, εκδ. μπατάβια, “Το διαμάντι της Πρέβεζας”, “Ο σταυρός της Μπάνιτσας”, “Μπράτης ο αδελφός μου”, “Μαϊκόπουλος”, “Τα ποιήματα της Πλούμιτσας”, κ.α. Μια από αυτές ξεχώριζε, πράγματι, “Τα όπλα της Βάρκιζας” είχε χιούμορ και ιστορία και το απόλαυσαν οι φοιτητές, αριστεροί και δεξιοί.
Στην Θεσσαλονίκη αυτή την εποχή που διανύομε ,δημοσίευσε η ‘ΛΟΖΑ’ σχετικό άρθρο ενός πολιτικού πρόσφυγα κι έγινε ανάρπαστη, μιάς κι έδινε πληροφορίες για τις πιθανές τοποθεσίες του θησαυρού. Ετσι το τεύχος 19 επανεκδόθηκε 34 φορές την Ανοιξη και πληθύνονταν ολοέν οι συνδρομητές του περιοδικού, από τα Κρέστενα ως τη Βόνιτσα, κι από το Καρλόβασι της Σάμου ως τη Ζαγορίτσανη της Καστοριάς . Ορίστε τρεις λίστες με τοπωνύμια για τους … υπομονετικούς αναγνώστες.
1 ΟΜΑΔΑ : ΠΑΡΑΘΑΛΛΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΜΟΡΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ
Πράβι, (πράβο= ευθεία, δίκαιο) η Ελευθερούπολη της Καβάλας.(Kabala,εβραϊκό) Προσφυγή για πληροφορίες σε τοπικά ονόματα,σαν κι αυτά : Τσέτλας, Τσιώμος, Σώμης, Σόπης, Μητρούσης, Νάτσιος, Μπέλλος, Ντότος, κλπ
Κιούπκιοϊ, η Πρώτη Σερρών, γενέτειρα του Καραμανλή. (Γκιουπ-κιοϊ=Γυφτο-χώρι. Πληροφορίες στο έθιμο της «ντερβένας», της φωτιάς στο Καρναβάλι με ξύλα από την «πουλιάνα»)
Βρασνά: Θέρετρο δίπλα στην Ασπροβάλτα Θεσσαλονίκης. (Μπράζνα = χαράδρα, αυλάκι που όντως υπάρχει στο παλιό ορεινό χωριό.)
Κομίτσα, περιοχή-θέρετρο της Ουρανούπολης, Αγίου Ορους. Στην ορεινή Χαλκιδική δεσπόζουν τα Βράστανα, το Μεταγγίτσι και προπαντός η Αρναία ( το ξεχασμένο Λιαρίγκοβο) με τα όμορφα χωριά της: “Νοβοσέλο” (Νεοχώρι, το αρχιτεκτονικό στολίδι) το Δρεβένικο και το Σούγκλιανι.
Στην Πιερία η Γρίτσα, δίπλα στην παραλία Λιτοχώρου, ο Σβορώνος (ίσμπορ = πηγή), 3 Km από Κατερίνη, με δυο έθιμα, το Καρναβάλι και το πλύσιμο των ρούχων με τη στάχτη. Επίσης η Τοπόλιανη και τα Βρύα (Μπριάζα). Δίπλα στον Πλαταμώνα τα Πούρλια (Νέοι Πόροι) και στον Ολυμπο η Ραψάνη. Αξιοπρόσεκτη η ταβέρνα “Ιζμπουρας” Προσοχή και στην Σκοτίνα, Βαρδικούσα παλιότερα. Καλημέρα και στον Μύτικα , (Μίτκας = Δημήτρης) στην κορυφή…
Στο Ν. Λαρίσσης, στον Κίσσαβο, υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον. Βελίκα, παραθαλλάσιος και μεγάλος οικισμός, ψηλότερα η Σωτηρίτσα και πιο πάνω προς την Αγιά, η Σελίτσανη (Ανατολικόν, επίσημα).
Βόλος. ( Στον μεσαίωνα λεγόταν η πόλη Γόλο εκ του Γκόλο = γυμνότοπος-Κορδάτος και εγκυκλοπαίδειες για τους εποικισμούς των Σέρβων. Επίσης και ονομασία Βόλος = σλαβική θεότητα της κτηνοτροφίας, βολ= βόδι). Χωριά του Πηλίου : Γορίτσα, Βίζιτσα, Ζαγορά, Μακρυνίτσα, Πινακάτες, Τσαγκαράδα κλπ, με ειδικό γνώρισμα την αρχιτεκτονική και τα τσιπουράδικα. Βελεστίνο sos, η πατρίδα του Ρήγα
Στην Δ. Ελλάδα, στο Ιόνιο, προσέχουμε τα παρακάτω
Μεσολόγγι και τα νησάκια του Κλείσοβα και Κόμμα. Βορειότερα η Βόνιτσα, η Πρέβεζα, παραλία Λούτσας και η Πάργα η τραγουδισμένη. Ψηλότερα η Ηγουμενίτσα και Κεραμίτσα., Λούρος το ποτάμι, Γαρδίκι, κ.λ.π.
Στην περιοχή της Αττικής έχουμε Βρανάς, Σέσι, Κούντουρα, Μήλεσι, Λεγρενά, Μαλακάσα. Προσοχή στις συνοικίες Λιόσια, Γαλάτσι, Βίλια,Πλάκα, Λούτσα, Σπάτα, Βάρκιζα, Δραπετσώνα, Γκιούρκια κλπ
Χωριά της Εύβοιας: Ζάρακες, Λουκίσια, Σέτα, Νικάσι, Βασιλίνα, Γιάλτρα, Πηδουλέικα Κάμπια κλπ
2 ΟΜΑΔΑ : ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΟΣ (ΜΟΡΙΑΣ)
Αχαΐα: Καλέντζι ( λασπότοπος, χωριό του Παπανδρέου), Χαλανδρίτσα, Βάρδας και προπάντων η Βοστίτσα (βόστα-βοστάν = κηπούπολη), το πανέμορφο Αίγιο.
2 Κορινθία: Βέλο, Κιάτο, Κάλιανοι, Γκούρα. Πολέικα και Ζαρκέικα στο Κρυονέρι. (πόλε = κάμπος)
3 Αργολίδα: Τολο (ντόλο = κάτω), Ράδο (ράντο = χαρά), Κολιάκι, Βλαχοπολέικα.
4 Ηλεία: Κρέστενα (το χωριό του Κωνσταντόπουλου, κρ’στ = σταυρός), Γαστούνι (γκάστες = εσώρουχο), Ροβιάτα, Λεχαινά ( χωριό του Α. Καρκαβίτσα-το λουκάνικο με το…παχύ έντερο, σημαίνει το όνομα του) Στην περιοχή του Πύργου το αρνάκι, το λένε κάποιοι ηλικιωμένοι, γιάγνι, το ευχαριστώ σπολάϊ τι, όπως ακριβώς στην Έδεσσα .Για τους σλαβικούς τάφους στην Ολυμπία ο δήμαρχος, κ. Κοτζιάς.(κόζια) Ζουμ στα Κούκουρα, νυν Σαλμώνη, χωριό του Δεσπότη Άνθιμου ( Διονύσιος Ρούσσας κοσμικά. Ρους =ξανθός, κοκκινωπός, στην απαγορευμένη γλώσσα εντός της Ελλάδος. « Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις »,είπε κάποτε ο Αριστοτέλης) .
5 Αρκαδία. : Βύτινα, Κόλλινες, Δημητσάνα, Νέστανη, Βαλτεσίνικο και Βαλτέτσι. Μουλάτσι (το Ελληνικόν, χωριό του Αβραμόπουλου), Κοντοβάζαινο, Καρίταινα, Δολιανά, Τρίπολις( τρι-πόλε = τρία οροπέδια, για τον Μαλιγκούδη Ντροπό λνιτσα= Τριπολιτσά).Στεμνίτσα sos. Ποτάμι και λίμνη του Λάδωνα.(ελληνικό μάλλον παρά σλαβικό έτυμο από Λάντα, προχριστιανική θεότητα που «τιμάται» στην Ρωσία) Για το “αρκαδικό ιδεώδες” Νακρατζάς, Λιθοξόου (1) και Vasmer με τα 2500 τοπωνύμια στην επικράτεια.
6 Μεσσηνία: Λόγγα, Ανδρούσα, Ανδρίτσαινα, Διαβολίτσι, το ιστορικό Ναβαρίνο (η Πύλος, πατρίδα του Γιάννη Ρίτσου), δίπλα η Γιάλοβα, Γαργαλιάνοι κλπ. Καλό είναι να μελετηθεί ο ποταμός Νέδας, ο παραπόταμος Αράπιτσα και το φαράγγι του Λούσου. Και βέβαια τα δεκάδες ονόματα της Μάνης. (Βλ.Δ. Μέξη για την Μάνη και ιστορία του Βυζαντίου του Οσρογκόρσκι κ.α.) Γαρδίκι κι εδώ, Και στη Θεσπρωτία, Και Αρκαδία, Θεσαλία κλπ, άρα αποκλείεται η βλαχοαρβανίτικη εκδοχή.
7 Λακωνία : Βαρβίτσα, Βουτρούβη, Βρέσθενα, Γέρμα, Γαρδενίτσα, Γκοριτσά, Πελλάνα, Τσόπακας, Γεωργίτσι, Αγριανοί, Βιγκλάφια, Φαρακλό, Μέξαπος. Εκκλησιαστικά, μητρόπολη Ζαρνάτας. Ψηλότερα από το Γύθειο ο χρυσοθήρας φθάνει στην Πλούμιτσα,χωριό του Νικηφόρου Βρεττάκου (φέτος 100 χρόνια από την γένηση του.) Περισσότερα για την περιφέρεια στο μυθιστόρημα της Κατερίνας Καριζώνη “Το μεγάλο Αλγέρι” Καστανιώτης, όπου οι Μανιάτες-πειρατές τιμούν τις μέρες της “τρέβας” (Αφού συμφωνήσουν για ειρήνη μπορούν να βγούνε για δουλιές και να μαζέψουν τα χόρτα), επίσης «σουσουμπάμπα» το ουράνιο τόξο στα χωριά Τζίμοβα, Σουκολόη κλπ, σελ.99 )
3. ΟΜΑΔΑ : ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ
Τρίκαλα: Αρδάνι, Δολιανά, Γαρδίκι (γκ’ρτι = στήθος, φράγμα, οχυρό), Ζάρκο, Σταγιάδες, Καλαμπάκα = Σταγοί (στάγιες = δωμάτια, σπηλιές-λαζαρίνες το εθιμο)
Στον Ν. Καρδίτσας: Η πόλη της Καρδίτσας, Ρεντίνα. Τύρνα = Ελάτη, Γαρδίκι, Μέγδοβας, Σμόκοβο, Ραχωβίτσα = Μάραθος κλπ. (Αμέτρητα τα βλαχόφωνα χωριά της Πίνδου με σλαβικές ονομασίες, στο διαδίκτυο).
Στον Ν. Λαρίσσης τα χωριά : Αζωρος.Βερδικούσα,Δάμασι, Καρίτσα, Ελασόνα, Μελούνα, Τσαρίτσανη, λίμνη Κάρλα, κλπ Ούζο στον Τίρναβο, προτείνει η Μ. Γκουσιάρη –ΝΕΤ, οκ, ο δήμαρχος του Κιλελέρ κ. Κομίτσας
Φθιώτιδα: Ζητούνι (ζίτου = σιτάρι) η Λαμία.(2) Παύλιανη, Γαρδίκι, Μάζι, Γουλέμι, Ζέλι, Κόμα, Λιτοσέλο, Καμπιά κλπ
Ευρυτανία. Καρπενήσι, Γρανίτσα, Ζελενίτσα = Πρασιά, Βίνιανι, τα βουνά Γκιώνα, Βαρδούσια κλπ
Φωκίδα. Γραβιά, Δέσφινα, Αρτότινα. Σερνικάκι και προπαντός τα Σάλλωνα (Αμφισσα, πατρίδα του Δελμούζου,Καρούζου, Παπαλουκά) Στο Καρναβάλι των Σαλλώνων “το κηνύγι του χαμένου θησαυρού” και “τα στοιχειά της Χάρμενας και της Τέχολης” Γλέντι στην ταβέρνα ΣΑΛΛΩΝΑ- Ηλίας Μπότσιος.
Βοιωτία: Αράχωβα η ξακουστή, Δόμβραινα, Ζελίτσα, Κιβέρι, Λούτσι, Στροβίκι κλπ
Αιτωλοακαρνανία.: Μύτικας, Κατόνα, Ματαράγκα και προπάντων το Μπόχορ, το Αγρίνιο, εξού το όνομα Μποχώρης, το Βελούχι. κλπ Αρτα: Πέττας, το διάσημο Βουλγαρέλι (Δροσοπηγή), Ανω Καλεντίνι, Κομπότι, κλπ Θεσπρωτία : Δημάρι , Πράμαντα, Ηγουμενίτσα. Επισκεψη στα χωριά του Σουλίου, (από τα βουνά Ζαβρούχο και Μούρκα): Αβαρίνο, Σαμονίβα = μοναχικό χωράφι, κλπ
Ιωάννινα : Οι συνοικίες της πόλης Καλούτσιανη και Σιάραβα. Επίσκεψη στην Μότσιανη (Πωγιανή, πατρίδα του Προέδρου Παπούλια).Τιμητική μνεία στο Συράκο (σιρόκο = φαρδύ) Ψηλότερα το Παλιό Σέλι. (σέλο = χωριό, παρετυμολογία η βλαχοπροσπάθεια Σέλλι-Σελλοί = Ελληνες). Γκότιστα χωριό στο Μέτσοβο. Γράμμος. Βασιλίτσα πάνω στο Περιστέρι (Λάκμος). Τα γραφικά Ζαγοροχώρια στο Μιτσιγκέλι (στάση στο Ζαγόρι και Τσεπέλοβο), τα χωριά της Πέπελης (πέπελ = στάχτη) κι από εκεί στον Σμόλικα, στα χωριά της Κόνιτσας (αλογότοπος). Επικεντρωνόμαστε στο μεγαλύτερο, στο Κεράσοβο, όπου οι χωρικοί διηγούνται δύο παλιά έθιμα, Α ) “τα ρουσάλια” , κοινως ρουσαλίες, με ιδιαίτερο γνώρισμα τις πίτες που πηγαίνουν στην εκκλησία και Β) “η πιρπιρούνα”, το γνωστό “βάι ντουντουλέ”, στις ανομβρίες (Διαβάστε το “Κεράσοβο” 1985 του Κιτσάκη που ξεκινά ως εξης : «ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ, το 1953 του άλλαξαν το ιστορικό όνομα και το ονόμασαν
…ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. Όμως η αυθαίρετη αυτή μετονομασία αποδοκιμάστηκε έμπρακτα από το σύνολο των χωριανών μας και των κατοίκων της επαρχίας μας, γιατί στην συνείδηση όλου του κόσμου και στη καθημερινή προφορική κουβέντα του το χωριό μας είναι και παραμένει το ΚΕΡΑΣΟΒΟ. (Κεράκι …στην μονή της Ζίτσας.)
Γρεβενά : Γρεβενά (από το γκρέμπεν = κτένι και την παραγωγική κατάληξη-α, όπως Βοδενά, Βελλεσά κλπ), Δεσκάτη (ντ’σκα = σανίδι), Κοπρίβα (το σεισμόπληκτο Κνίδι), Σέλιτσα (Εράτυρα) , Καλλονή (Λούντσι), μονή της Ζάβορδας . SOS η Λάβδα με την τσουκνιδόπιτα. Tέλος πάντων… οι τυχεροί του θησαυρού χορεύουν τον «Ιζμπουρα» στην Βάλια Κάλντα, ενώ οι άτυχοι – απροβλημάτιστοι, το χορό του Ζαλόγγου ή την “Σόφκα” του Κιλκίς. Τη συμπάθεια μου Κοζανίτες (κόζια = δέρμα, προβιά) και λοιποί Θρακομακεδόνες. Για σας θα γράψει η «σουσουμπάμπα» και η κόρη της, η ειρήνη. (μύθος του Βορά)
(1) Σημείωση.
Βλ. “Τα χωριά της Ελλάδας το 1836” Δ. Λιθοξόου, στο ιντερνέτ. (2) Σημείωση.«… ΤΟ ΖΗΤΟΥΝΙ, λοιπόν, το ονόμασαν σε Λαμία….Ήταν τόσο άκομψο, που ο λαός μας παλιότερα έλεγε…-πες Λαμία, - κόλλα μία, και σου τράβαγε μια σφαλιάρα που έβλεπες τον Περικλή σαν μερακλή….Μάλιστα, όταν μετενόμασαν το Ζητούνι σε Λαμία, έδωσαν και την ονομασία του νομού…Φθιώτις…Νομός Φθιώτιδος, λες και ήξεραν οι ντόπιοι Ρωμιοί τι εστί Φθιώτις…Γι’ αυτό και επροτάθη να ονομασθει Νομός Ζητουνίου, αλλά τελικά πέρασε των καλαμαράδων της Αθήνας,,, Όμως έχει ο καιρός γυρίσματα….» Phorum.gr. ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΖΗΤΟΥΝΙ…Απρίλιος 24, 2009.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ο Κάθε άνθρωπος κι ο κάθε λαός έχει το “Προπατορικό Αμάρτημα του”. Όχι όμως για να υποφέρει. Το έχει για να ωριμάζει και να αυτοβελτιώνεται. Μονάχα ελεύθερος ο άνθρωπος και αγωνιζόμενος για το καλό και το δίκαιο, κατακτά την αρετή-παράδεισο. Απεναντίας, όποιος συμβιβάζεται, ποτέ δεν θα νοιώσει ευτυχισμένος. Δουλεία λοιπόν η ή αυτογνωσία και αξιοπρέπεια; ( «Να είσαι ο εαυτός σου.», είπε ο Νίτσε) Ο Μπαρπαμήτσος ήταν αγράμματος, δεν είχε διάθεση για φιλοσοφία, έβγαλε από τη νταλάκα τη φλογέρα του κι άρχισε να σφυρίζει το “Βαρκάρη του Βόλγα”: «Ολοι είμαστε αδέρφια,
Στα κρυφά, στα φανερά….»
Σπολάϊτι φίλοι μου.
Γ. ΝΤΑΝΗΣ Το άρθρο αφιερώνεται στον μεγάλο δάσκαλο ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΘΟΞΟΟΥ.
22 σχόλια:
Έλα ρε Ασπροθαλασσίτη, κι έλεγα πότε θα πιάσεις εσύ, ο Νακρατζάς, ο Σακελλάριος και ο Λιθοξόου το χωριό του πατέρα μου το Γαρδίκι στο βρωμόστομα σας; Το πρόβλημα είναι ότι όσο μπασταρδεμένοι (και μπράβο μας, καλό είναι) να είμαστε στην καταγωγή, για τη Ρωμιοσύνη παλέψανε και οι προπαππούδες μας και οι μετέπειτα γενιές μέχρι και τους πατεράδες μας στην Αντίσταση. Και όταν σαν την οχιά πάτε να μας χτυπήσετε πισώπλατα και πάλι τη Ρωμιοσύνη θα βρείτε απέναντι σας...
Ειρωνεία πάντως στο μπλογκ σας να διαβάζω καλά λόγια για το Λιθοξόου! Θα σας κόψει την καλημέρα ο Τραϊανός βρε!
Το πρόβλημα δεν είναι πόσο μπασταρδεμένοι είμαστε όλοι, αλλά η επιμονή κάποιων σαν του λόγου σου που θέλουν να μας κάνουν σαν τα μούτρα σας, για να έχουμε το δικαίωμα να ζούμε στον τόπο μας όπως θέλουμε! Εμείς δεν θέλουμε να γίνουμε Ρωμιοί, Γκρεκοι, νέο-Έλληνες η όπως αλλιώς ονομάζεστε. Στη Μακεδονία, μας βρήκατε, δεν σας βρήκαμε στην Ελλάδα....
Πέρο μου σιγά μη και θέλω να σε κάνω Ρωμιό! Αντιθέτως σε θέλω να τραγουδάς Grci Katili, να υψώνεις τη γροθιά σου χορεύοντας το Begajte Grci και να κάνεις ό,τι γίνεται ώστε να ξέρουν οι γείτονες σου τι γνώμη έχεις για την αφεντιά τους και να μπορούν να φυλάγονται. Το μίσος σας θέλω να είναι ξάστερο για να γεννήσει τα αντίστοιχα συναισθήματα στον περίγυρο σας.
Στη Μακεδονία του Μέγ'Αλέξανδρου Έλληνες βρήκαν Έλληνες, δηλαδή Μακεδόνες. Εσύ τι είσαι; Αν γεννήθηκες και μεγάλωσες στη Μακεδονία είσαι Μακεδόνας με τα όλα σου όπως και εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ήπειρο και είμαι Ηπειρώτης. Και όλοι μαζί ήμαστε Έλληνες και ας πλακωνόμαστε που και που. Πάντος αν είσαι παράνομος εδώ στη χώρα μας, μπράβο για τα Ελληνικά σου, τα μιλάς σαν ντόπιος.
@ 6:16
Είμαστε όλοι Έλληνες πολίτες, αυτό είναι γεγονός! Αλλά ότι ανήκουμε όλοι στο ίδιο έθνος, είναι παραμύθια!!!! Τι κοινό έχουν οι Μακεδόνες αυτόχθονες με τους Αρβανίτες η τους Βλάχους η τους Γύφτους, κτλ, που όλοι μαζί είναι αυτό που λέμε ο ελληνικός λαός? Κανένα, απολύτως. Ότι σεβόμαστε το κράτος του οποίου είμαστε νόμιμοι πολίτες είναι φυσικό, κι έτσι θα κάναμε σε οποιο κράτος κι αν ήμασταν πολίτες.
@ 4:26
Τώρα, είναι ολοφάνερο ποιος κουβαλά μίσος και γιατί!!! Φωνάζει ο κλέφτης, να φοβηθεί ο νοικοκύρης....
Υπάρχουν Μακεδόνες και είναι Έλληνες, Βούλγαροι, Αλβανοί και βάλε. Αλλά Μακεδόνες και τίποτα άλλο δεν υπάρχει, είναι σαν να λέμε ότι ο τάδε είναι Θρακιώτης ή Θεσσαλός και τίποτα άλλο. Αν ανεξαρτοποιηθεί η γεωγραφική Θράκη δεν θα υπάρχουν αυτομάτος 'Θρακιώτες και τίποτα' άλλο διότι όλοι οι πολίτες της Δημοκρατίας της Θράκης θα είναι Θρακιώτες ανεξαρτίτος της γλώσσας τους. Δεν θα μας πουν, μόνο οι Σλαυόφωνοι είναι οι αυτόχθονοι Θρακιώτες και η Σλαυική τους γλώσσα είναι η Θρακιώτικη και οι άλλοι είναι ξενόφερτοι τους οποίους οι βέρα γνήσιοι Θρακιώτες τους ανέχοντε.
Έτσι αν θέλεις να είσαι Μακεδόνας μπορείς αλλά, με τη δική σου λογική, να ξέρεςι ότι υπάρχουν και άλλοι Μακεδόνες με αρχαιότερα δικαιόματα στη Μακεδονική γη από σένα διότι είναι Ελληνόφωνοι Μακεδόνες. Αφού το έλεγαν οι παλαιοί ότι είναι Βούλγαροι και μετά Σλαυομακεδόνες. Θα του φτύσουν και αυτούς διότι αυτοπροσδιοριζόντουσαν Βούλγαροι λόγο της γλώσσας τους;
Σωπα ρε μπελομορε που σας βρηκαμε στην Μακεδονια
Τραβα δες την καταγωγη των Σλαβων και ποτε κουβαληθηκατε στα Βαλκανια
Παρουσιασε μας ενα Ιστορικο που να υποστητριζει οτι δεν ηλθατε εδω τον 6ο αιωνα
Εκτος του Donski βεβαια
In that period (535-534) was also formed the autocephalous archbishopric of Justiniana Prima. However the death of emperor Justinianus I was soon followed by the unstoppable migration of the Slavic tribes to the Balkan Peninsula, who settled there forever. The town of Scupi is believed to have been settled by a tribe called the Berziti (Brsjaks), who gave the contemporary name to this town - Skopje.
http://www.skopje.gov.mk/EN/DesktopDefault.aspx?tabindex=0&tabid=46
Ethnicity and language
Macedonia has inherited a complex ethnic structure. The largest group, calling themselves Macedonians (about two-thirds of the population), are descendants of Slavic tribes that moved into the region between the 6th and 8th centuries ad. Their language is very closely related to Bulgarian and is written in the Cyrillic script. Among the Macedonians, however, are significant minorities of much older settlers. The most numerous of these (more than one-fifth of the population) are the Albanians, who claim to be descendants of the ancient Illyrians. They are concentrated in the northwest, along the borders with Albania and Kosovo. Albanians form majorities in at least 3 of Macedonia’s 32 municipalities (especially Tetovo and Gostivar) and very significant minorities in 7 others. Another vestige of old settlement is the Vlachs, who speak a language closely related to Romanian. The majority of the Vlachs in the republic live in the old mountain city of Kruševo. The Turkish minority are mostly scattered across central and western Macedonia; they are a legacy of the 500-year rule of the Ottoman Empire. Also associated with this period are Roma (Gypsies) and people who report their ethnicity as Muslim.
In language, religion, and history, a case could be made for identifying Macedonian Slavs with Bulgarians and to a lesser extent with Serbs. Both have had their periods of influence in the region (especially Serbia after 1918); consequently, there are still communities of Serbs (especially in Kumanovo and Skopje) and Bulgarians
http://www.britannica.com/EBchecked/topic/354223/Macedonia
http://tryginou.blogspot.com/2007/07/i.html
Έλληνες Πελοποννήσου= εξελληνισμένοι Σλάβοι (πλαστή ταυτότητα εντελώς τεχνητή που επιβλήθηκε σε αυτούς απο τους θρησκόληπτους Βυζαντινούς.)
4,24
O αυνδεσμος που εβαλες επιβεβαιωνει ολα τα ποραπανω ποστ για την καθοδο των Σλαβων στα Βαλκανια τον 5ο μχ αιωνα
Οι Σλάβοι ήδη από το 500μ.Χ. είχαν μετακινηθεί από την αρχική τους πατρίδα και κατείχαν τη βόρεια όχθη του Δούναβη, από το Βελιγράδι ως τις εκβολές του
Οι Σκλαβίνοι εγκαταστάθηκαν σ’ όλο το μήκος του Κάτω Δούναβη και βόρεια ως το Δνείστερο. Ήταν ιδιαίτερα πολυάριθμοι στην περιοχή της Βλαχίας[2]. Αυτοί θεωρούνται ως οι πρόγονοι των Σλάβων των Βαλκανίων.
Να λοιπον πως οι προγονοι σας ηλθαν στην Βαλκανικη σχεδον μια χιλιετια μετα την ακμη του Αρχαιου Μακεδονικου Βασιλιεου
Αυτογκολ εβαλες αν δε το καταλαβες ακομα
10:32
Ο καθένας καταλαβαίνει ότι θέλει!!! Εγώ προσωπικά δεν πιστεύω στην κάθοδο των «Σλάβων» αλλά όσοι πιστεύουν ότι αυτή υπήρξε, ξέρουν ότι έγινε μέχρι την Πελοπόννησο, ακόμα και στα νησιά του Αιγαίου, την ίδια εποχή που έγινε και στη Μακεδονία. Τα πολλά σλαβικά τοπωνύμια σε ολόκληρη την Ελλάδα επιβεβαιώνουν το γεγονός της ύπαρξης «Σλάβων», παντού. Τώρα, μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί εμείς οι αυτόχθονες Μακεδόνες είμαστε σκέτο «Σλάβοι», ενώ οι υπόλοιποι κάτοικοι της Ελλάδας είναι κατευθείαν απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων και οι άμεσοι κληρονόμοι του πολιτισμού τους? Τρελό δεν είναι?
Καλά εσύ μήν πιστεύεις οτι υπήρξε η κάθοδος τών Σλάβων.Άλλωστε τη αξία έχουν μπροστά σου χιλιάδες ιστορικοί
που το δέχονται.Μα φυσικά καμιά αξία.
Αν είναι δυνατόν όλοι αυτοί να γνωρίζουν αυτά που ξέρεις εσύ.
Έλεος πια με τίς αρλούμπες.
πότε επιτέλους η google θα απαγορεύσει τους ελληναράδες υπερχρεοκοπημένους εθνικιστές να σχολιάζουν με τις πρωτόγονες απόψεις τους μολύνοντας το Διαδίκτυο..???
πολύ σωστά αν οι γηγενείς Μακεδόνες είναι Σλάβοι
τότε Σλάβοι και όχι Ελληνες είναι οι Πελοποννήσιοι , ιδιαίτερα οι Μανιάτες
με τα 300 χιλιάδες παραδοσιακά μικροτοπωνύμια
τα οποία είναι ΙΔΙΑ με αυτά στη νότια , αλλά και στη βόρεια Μακεδονία..
Ενα σχολιο στον φιλο απο το Γαρδικι,που τον συμβουλευω να επισκευτει την ιστοσελιδα του χωριου του,αν μιλαμε για το ιδιο χωριο μια και υπαρχουν 4-5 Γαρδικια,εκει λοιπον θα εχει την ευκαιρια να διαβασει αυτα που πολυ σωστα γραφει ενας συνχωριανος σου,εκτος κι αν καθε στομα που λεει την αληθεια ειναι ΒΡΩΜΟΣΤΟΜΑ....Αγαπητε φιλε Γαρδικιοτη η οτι αλλο εισαι για την ρωμιοσυνη αγωνιστικαν και οι δικοι μου παππουδες και καταληξανε στο παραπετασμα,και κατ΄΄εξαιρεση χωρις επιστροφη.Το οτι οι μακεδονες ειναι ΜΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟ ΓΕΝΟΣ το ειπατε εσεις οχι εμεις...Εξαλλου μην ξεχνας οτι το πρωπατορικο αμαρτημα το κουβαλαμε ολοι εξ ισου [ Ελληνες, Νεοελληνες,Γραικοι,Ρωμιοι,Ρωμαιοι,Μακεδονες,Σλαβομακεδονες,Αρβανιτες,Αλβανιτες,Αλβανοι,Βλαχοι,Βλαχορουμανοι,Βλαχορωμανοι,Βουλγαροι,Σερβοι,Σλαβινοι,Σλοβενοι.........Κ.Τ.Λ. Αυτο που εσυ ονομαζεις μιαζμα,εγω το λεω πολιτιστικο θησαυρο της πατριδας μας. Παντελεημων,Παντελης,Παντε,οτ Σολουν,Θεσσαλονικη.
Πάντε οτ Σόλουν το Γαρδίκι της Φθοιώτιδας είναι που πιάσατε στο βρωμόστομα σας στην προσπάθεια να αποδείξετε τι ακριβώς; Πως είμαστε κι εμείς ολίγον τι Σλάβοι; Λες και το ζητούμενο είναι η γονιδιακή σύνθεση και όχι η εθνική συνείδηση. Μπάσταρδος είμαι και καμάρι μου αλλά τη Ρωμιοσύνη δεν πρόδωσαν οι πρόγονοι μου, Από τη στιγμή που αισθάνονται μέλη άλλου έθνους από τη Ρωμιοσύνη οι παπούδες σου δεν είναι Έλληνες το Γένος (ο όρος και ιστορικά και νομικά υποδηλώνει εθνική συνείδηση και όχι γονιδιακή σύνθεση) - και από όσο το ξέρω εσείς και ο συρφετός σας με περηφάνια δηλώνετε πως δεν ανήκετε στο ελληνικό έθνος (παρεκτός κι αν εσύ δεν είσαι ομοεθνής και ομοϊδεάτης του Ασπροθαλασσίτη). Δε πα να ήταν και ήρωες του 1940 οι πρόγονοι σου σαν το Ναούμ τον Πέϊοφ - σημασία έχει πως μετά άλλαξαν το τροπάρι τους και έγιναν αγωνιστές του "Μακεδονικού απελευθερωτικού αγώνα". Υπόψη πως κι ο Νενέκος αρχικά πολέμησε τους Τούρκους το 1821 και μετά κατέληξε πρωτοπαλίκαρο του Μπραήμη. Τα περί προπατορικού αμαρτήματος άστα για τους θρησκόληπτους. Τέλος μη μου βάζεις λόγια στο στόμα: Δε μίλησα για μίασμα - όλες οι γλώσσες και διάλεκτοι του λαού, ελληνικές και μη, είναι κληρονομιά της Ρωμιοσύνης και πλούτος της πατρίδας.
Συνφωνω φιλε Ρωμαιαι[Ρωμιαι]στο ονομα που επιλεγεις,σεβομαι την εθνικοτητα και την Λατινικη συνειδηση που επιλεγεις.Γιατι σκουζεις ομως,ενω βλεπεις και διαβαζεις τις διακρισεις κατηγορεις εμας και δεν περνεις θεση να χτυπησεις τον κοινο εχθρο [Νεοελληνικο κρατος],που σου εδωσε καλπικη συνειδηση φιλε Γαρδικιοτη.Σε καθε περιπτωση εμεις οι Μακεδονες σ'αγαπαμε,οσο για το στομα μας φροντιζουμε να το κραταμε καθαρο με τις αξιες που μας δωσαν οι πραγματικοι Ελληνες οπως ηταν ο Σωκρατης,ο Πλατων, ο Δημοσθενης κλπ,κλπ τον τελευταιο σου συνιστω να τον μελετησης σε βαθος........ Γ.ΝΤΑΝΗΣ
Μεγάλος δάσκαλος ο Λιθοξόου.
Οι μπούρδες συνεχίζονται.Προσπαθώ να βγάλω κάτι μέσα απο κείμενα σοβαρών ιστορικών αναλυτών και ακούω ανφορές
μεγάλου δασκάλου για τόν Λιθοξόου.
Έλεος!!!
Τι σημαίνει Λατινική και κάλπικη συνείδηση ρε όρνιο; Είδες τους Ρωμιούς να το παίζουν Ιταλοί ὴ Ρουμάνοι; Η Ρωμιοσύνη έχει βυζαντινές ρίζες και είναι τόσο Λατινόφωνη όσο και Αρβανιτόφωνη, Σλαβόφωνη, Τουρκόφωνη, Ιταλόφωνη και πλειοψηφικά Ελληνόφωνη. Στο Γαρδίκι έρχονταν οι Ρουμανόβλαχοι (φίλοι του εσμού σας κι αυτοί, μέχρι και κοινό κράτος πήγατε να στήσετε τότε) στην Κατοχή και τρομοκρατούσαν τους χωρικούς. Ο πατέρας μου βγήκε στον ΕΛΑΣ για να τους πολεμήσει πρώτους πρώτους και μου τσαμπουνάς περί Λατινικής συνείδησης; Το Ρωμέϊκο έχτισε το Νεοελληνικό κράτος με όλα τα κακά και τα στραβά στη διαδρομή του. Εχθρός είστε εσείς που παρατήσατε την πολύγλωσση Ρωμιοσύνη και το ρίξατε και στην σκύλευση των αρχαίων για να μας πετάτε και σαχλαμάρες περί Δημοσθένη. Τον έχω διαβάσει κι αυτόν και τον Ισοκράτη και τον Αισχίνη. Και λοιπόν; Θα σου πρότεινα να διαβάσεις Εφταλιώτη αλλά θα σου χαλάσει τη διάθεση ο Ρωμέϊκος πατριωτισμός του.
Sos
Συμφωνώ καταρχήν, φίλε ρωμιέ - ρωμαίε, στο όνομα σου, σέβομαι επίσης την εθνικότητα και την ρωμαίικη συνείδηση που επιλέγεις. Γαρδίκι γαρ, προπατορικό αμάρτημα δε.
Όμως γιατί βρίζεις; γιατί τόση νευρικότητα;
Μήπως γιατί, μαθαίνεις, ω Κρέοντα (!), την αλήθεια;
Δεύτερο. Ενώ διαβάζεις και μαθαίνεις για τις διακρίσεις και αδικίες εις βάρος κάποιων, δεν παίρνεις θέση, ή μάλλον, τους κατηγορείς κι από πάνω! Το έντιμο και το ωραίο είναι να είσαι υπεύθυνος πολίτης και εμπρός τότε να κτυπήσουμε τον κοινό “εχθρό” μας, το νεοελληνικό κράτος, που δίνει κάλπικη συνείδηση και ψευτοφρόνημα στους κατοίκους (Γανναράς ο δικό σου, Κονδύλης ο δικό μου).
Ορίστε η πρόκληση – ή η “Νενεκοδουλεία” φίλε, που σαφώς καταδεικνύεται με την παρακμή και την πτώχευση του κράτους τούτου –.
Γιατί “το ψέμα έχει κοντά ποδάρια”. ( ο λαός, δικός σου και δικός μου)
Πάντως, σε κάθε περίπτωση να ξέρεις, οι σλαβόφωνοι Μακεδόνες, τα παιδιά του Γκότσε Ντέλτσεφ, σ’ αγαπάμε. Εγώ σε προσκαλώ στο σπίτι μου να γνωριστούμε.
Για τη “ρωμαίικη φιλοξενία μας”
Γ. Ντάνης, από τη Τζουμαγιά ( ο αληθινός, όχι ο Πάτροκλος…)
ΠΡΟΣΟΧΗ. Ζητώ συγνώμη από τους άλλους αναγνώστες
Όπως αντιλαμβάνεστε, ένας Χρυσόστομος μας μπέρδεψε
Ίσως επανέλθουμε.-
Βρε απατεωνισκο,λαγνορωμιαι,και οτι αλλη μπουρδα σου τσαμπουνανε οι εγκαθετοι ψευτο ιστορικοι νεογκραικοι για την καταγωγη σου,που την ανηγαγες σε ψευτοσυνειδηση για να ξεχωριζεις,προσπαθω με πολιτισμενο τροπο να σου πω οτι εισε κλεφτρονι ξενων ονοματων που δεν σου ανηκουν,κι εσυ το βιολι σου σφυριζεις αδιαφορα,δεν βλεπεις τα χαλια της ψωροκωσταινας,γιατι αραγε την συνειδηση σου την ταυτιζεις με τον πολεμο,μηπως εχεις τασεις αυτοκαταστροφης ψαξτω λιγο.Αυτα τα λιγα ο φιλος σου ο Δημοσθενης ο φιλομακεδων.....
Δημοσίευση σχολίου